Η "Λεωφόρος των Αδίστακτων", έχει όνομα: Μέγαρο Μαξίμου, Ηρώδη Αττικού!

Όταν η Βουλή ψήφισε το πλυντήριο του ΟΠΕΚΕΠΕ...και έδωσε συγχωροχάρτι στους Αδίστακτους του Μητσοτακισμού

Ακαταδίωκτο στη νέα διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Δε νομίζω πλέον να υπάρχει κανείς που να μη σκεφτεί πως όλη αυτή η κουστωδία του Μητσοτακισμού, δέν είναι παρά μια ελεεινή μαφία, ένα αδίστακτο και βδελυρό χαμαιτυπείο που κάνει τον απλό διαβάτη που περνά την Ηρώδη Αττικού, να μη πιστεύει πως διασχίζει τη Λεωφόρο των Αδιστάκτων

Εδώ δεν έχουμε κράτος, το χουμε πεί. Έχουμε κανονικό πλυντήριο που μπορεί να ξεπλένει τη βρώμα, αλλά δε μπορεί να διώξει τη δισωδία! Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ξεσκονίζει τον ΟΠΕΚΕΠΕ για οργανωμένο κύκλωμα απάτης και διαφθοράς, η κυβέρνηση του Κτήνους δεν έφερε κάθαρση. Έφερε ασπίδα. Όχι για τον λαό, όχι για τους αγρότες που είδαν 392 εκατομμύρια να κόβονται από τις επιδοτήσεις, αλλά για τους «κολλητούς» που επί χρόνια βύζαιναν τις κοινοτικές ενισχύσεις.

Με μια τροπολογία-τερατούργημα, ο νέος πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ ορίζεται από την ΑΑΔΕ και η ευθύνη του δεν θα ελέγχεται ποινικά και πειθαρχικά όπως κάθε δημόσιου λειτουργού, αλλά μόνο βάσει του άρθρου 33 της ΑΑΔΕ. Δηλαδή, ευθύνη μόνο αν αποδειχθεί δόλος. Ό,τι κι αν υπογράψει, όσο κι αν ζημιωθεί το Δημόσιο, αν δεν βρεθεί «δόλια πρόθεση», δεν αγγίζεται. Αυτό είναι το περιβόητο «ακαταδίωκτο».

Και για να σφραγίσει την ομερτά, η ίδια τροπολογία πάγωσε κάθε μετάταξη, απόσπαση ή μετακίνηση υπαλλήλων έως το τέλος του 2025. Ο οργανισμός σφραγίζεται σαν μυστική στοά: κανείς δεν φεύγει, κανείς δεν μιλάει.

Γιατί όμως τώρα; Και όχι παλαιότερα;

Το ερώτημα καίει και τσουρουφλάει. Γιατί η κυβέρνηση τόλμησε τώρα να θεσμοθετήσει αυτή την ασπίδα; Γιατί δεν το έκανε πέρυσι, όταν ακόμα το σκάνδαλο ψιθυριζόταν στα παρασκήνια;

Η απάντηση είναι απλή: Γιατί τώρα, το σκάνδαλο έσκασε στα χέρια της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας και όχι της δοτής και διαχειρίσιμης ελληνικής δικαιοσύνης.

Όταν η EPPO παραπέμπει 100 κατηγορούμενους για ζημία 2,9 εκατ. ευρώ, όταν κάνει εφόδους σε Αθήνα και Κρήτη, μιλώντας ανοιχτά για «οργανωμένο σχήμα απάτης και διαφθοράς», όταν στέλνει φάκελο στη Βουλή για εμπλοκή πρώην υπουργών, τότε το Μαξίμου δεν έχει άλλη επιλογή. Δεν μπορεί να σταματήσει την EPPO. Μπορεί όμως να στήσει νομικά αναχώματα ώστε η δικαιοσύνη να μπλοκαριστεί σε εθνικό επίπεδο.

Αν αυτό δεν είναι παρακώλυση έρευνας, τότε τι στα κομμάτια είναι;

Το σκοτεινό παρελθόν του «ακαταδίωκτου»

Το «ακαταδίωκτο» δεν είναι εφεύρεση Μητσοτάκη. Το όπλο αυτό «ανακαλύφθηκε» επί πανδημίας. Τότε που οι ψευτο-«ειδικοί» βγήκαν να παπαγαλίσουν τα πιο απάνθρωπα και αντισυνταγματικά μέτρα, δηλαδή τους υποχρεωτικούς εγκλεισμούς, τη φίμωση ελευθεριών, τους εμβολιασμούς με πειραματικά σκευάσματα και όλο το κακό συναπάντημα που ζήσαμε όλοι με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα μας.

Για να τους καλύψουν τότε, ψήφισαν το πρώτο «ακαταδίωκτο» των επιτροπών! Κανείς δεν θα διωχθεί για τις αποφάσεις του, όσες ζωές κι αν τσαλαπάτησαν. Τρία χρόνια μετά, κανένας δεν λογοδότησε για την καταστροφή που προκάλεσαν.

Αυτό το εφεύρημα ήταν δώρο των «αφεντικών» του Νταβός σε όλες τις κυβερνήσεις-μαριονέτες. Και τώρα, το ίδιο όπλο χρησιμοποιεί ο Μητσοτάκης για να προστατέψει το τομάρι του. Να μην αφήσει την Κοβέσι να ξεσκεπάσει όλο το βρώμικο σύστημα στο σύνολο του και να αναγκάσει μάρτυρες να μιλήσουν.

Κι εδώ είναι το πιο επικίνδυνο. Το «ακαταδίωκτο» τείνει να γίνει μόνιμο όπλο κάθε καθεστώτος. Αν δεν εκλείψει με συνταγματική αναθεώρηση*, αν δεν απαγορευτεί κάθε είδους ασυλία για πολιτικά πρόσωπα και διορισμένα στελέχη, τότε η Δημοκρατία δεν θα είναι παρά βιτρίνα.

Εμποδίζεται η EPPO με αυτό;

Η ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι σαφής: Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία (EPPO) έχει αποκλειστική αρμοδιότητα να ερευνά και να ασκεί διώξεις για εγκλήματα που θίγουν τα οικονομικά συμφέροντα της ΕΕ. Ο ίδιος ο Άρειος Πάγος το επιβεβαίωσε πως οι ελληνικές αρχές δεν μπορούν να «καπελώσουν» την έρευνα.

Αυτό σημαίνει ότι το «ακαταδίωκτο» που έφτιαξε η κυβέρνηση δεν δεσμεύει την EPPO. Αφορά τα εσωτερικά πειθαρχικά και ποινικά όρια στην Ελλάδα. Όμως, και μόνο η ψήφισή του δείχνει πρόθεση συγκάλυψης και πολιτικό μήνυμα προς τους υπαλλήλους: «Μη μιλάτε, δεν θα βρείτε το δίκιο σας εδώ».

Μπορεί να φτάσει μέχρι τον πρωθυπουργό;

Η μεγάλη ερώτηση! Αν τα στοιχεία φτάσουν στο γραφείο του Μητσοτάκη, μπορεί η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία να τον διώξει;

Τυπικά, η EPPO μπορεί να διερευνήσει οποιονδήποτε εφ' όσον υπάρχουν ενδείξεις εμπλοκής σε απάτη κατά των οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ. Δεν κάνει εξαιρέσεις για πρωθυπουργούς. Όμως η ποινική ασυλία του πρωθυπουργού στην Ελλάδα ρυθμίζεται από το Σύνταγμα (άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών). Εκεί είναι το «κλείδωμα».

Η EPPO μπορεί να συλλέξει στοιχεία, να τα παραδώσει και να πιέσει θεσμικά. Αν αποδείξει ευθεία εμπλοκή του ίδιου του Μητσοτάκη, τότε ο φάκελος υποχρεωτικά πάει στη Βουλή. Από εκεί και πέρα, η πολιτική βούληση θα κρίνει αν ανοίξει δίωξη.

Με άλλα λόγια, ναι, η Ευρωπαία εισαγγελέας μπορεί να ερευνήσει τον πρωθυπουργό. Αλλά η δίωξη περνάει από το φίλτρο της ελληνικής Βουλής. Εκεί όπου το Κτήνος έχει χτίσει την κομματική του ασπίδα.

Το καθεστώς του φόβου είναι εδώ και δε λέει να ξεκουμπιστεί. Η υπόθεση της Παρασκευής Τυχεροπούλου είναι το πιο ξεκάθαρο σημάδι. Μια υπάλληλος που συνεργάστηκε με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, που τόλμησε να ανοίξει το στόμα της, τιμωρήθηκε με στέρηση μισθού. Στοχοποιήθηκε γιατί είπε την αλήθεια. Το μήνυμα προς τους υπόλοιπους είναι σαφές: «Μην τολμήσετε!». Έτσι λειτουργεί ένα καθεστώς. Όχι με θεσμούς, αλλά με φόβο.

Το Χρονολόγιο του σκανδάλου

• Μάρτιος 2025 – Η EPPO παραπέμπει 100 κατηγορούμενους για ζημία 2,9 εκατ. ευρώ.

• 20 Μαΐου 2025 – Εφόδοι της EPPO σε Αθήνα και Κρήτη: «οργανωμένο σχήμα απάτης και διαφθοράς».

• 23 Μαΐου – Αποπομπή προέδρου ΟΠΕΚΕΠΕ μετά από κόντρα με την ευρωπαία εισαγγελέα.

• Ιούνιος – Η Κομισιόν κόβει 392,2 εκατ. ευρώ από τις αγροτικές επιδοτήσεις.

• Ιούνιος–Ιούλιος – Παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών· φάκελος της EPPO στη Βουλή για εμπλοκή πρώην υπουργών.

• Αύγουστος – Η κυβέρνηση περνά την τροπολογία: «ακαταδίωκτο» για τον πρόεδρο από την ΑΑΔΕ και πάγωμα μετακινήσεων προσωπικού μέχρι 31/12/2025.

Ποιές είναι οι επιπτώσεις του νέου τερτιπιού

1. Συγκάλυψη: Εθνικά δικαστήρια και πειθαρχικά όργανα δεν θα αγγίζουν τον επικεφαλής, εκτός αν αποδειχθεί δόλος.

2. Σιωπή: Υπάλληλοι του ΟΠΕΚΕΠΕ καθηλώνονται στο πόστο τους. Κανείς δεν βγαίνει να μιλήσει.

3. Απαξίωση: Οι αγρότες πληρώνουν το τίμημα. Επιδοτήσεις κομμένες, εμπιστοσύνη στο κράτος εντελώς ανύπαρκτη.

4. Εθνική ταπείνωση: Η Ελλάδα παρουσιάζεται στην Ευρώπη ως ο πιο βρώμικος κρίκος στην αλυσίδα της αγροτικής πολιτικής.

5. Θεσμικό προηγούμενο: Το «ακαταδίωκτο» παγιώνεται ως εργαλείο κάθε επόμενης κυβέρνησης. Αν δεν το ξηλώσει μια συνταγματική αναθεώρηση, θα μείνει σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τη Δημοκρατία.

   
   

Η συνταγματική διάσταση του «ακαταδιώκτου»

Ας κάνω και λίγο τον...συνταγματολόγο, με τα λίγα νομικά που ξέρω, δε βαριέσαι. Κι αν διαφωνεί ένας πραγματικός συνταγματολόγος (που πολύ αμφιβάλλω) πολύ ευχαρίστως να έρθει στα σχόλια να το κουβεντιάσουμε.

Το λεγόμενο λοιπόν «ακαταδίωκτο», όπως εισήχθη πρώτα για τα μέλη επιτροπών κατά την περίοδο της πανδημίας και τώρα επεκτάθηκε σε διοικητικά στελέχη οργανισμών όπως ο ΟΠΕΚΕΠΕ, συνιστά θεσμικό εκτροχιασμό.

Μ' άλλα λόγια, έχουμε να κάνουμε εδώ με το άρθρο για την αντίθεση με την αρχή της ισότητας (άρθρο 4 Συντάγματος) που ορίζει ότι:

Η ισότητα όλων ενώπιον του νόμου σημαίνει ότι κάθε δημόσιος λειτουργός, αιρετός ή διορισμένος, υπόκειται στις ίδιες ποινικές και αστικές συνέπειες για τις πράξεις του. Το «ακαταδίωκτο» δημιουργεί ένα προνομιούχο καθεστώς ατιμωρησίας, παραβιάζοντας κατάφωρα τη θεμελιώδη αυτή αρχή.

Υπονόμευση της λογοδοσίας (άρθρα 26 και 120 Συντάγματος)

Το Σύνταγμα θεμελιώνει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και της ευθύνης των οργάνων της Διοίκησης. Όταν εξαιρείς συγκεκριμένους λειτουργούς από κάθε ποινική και πειθαρχική κρίση, καταργείς τη λογοδοσία και ακυρώνεις την ίδια την έννοια του κράτους δικαίου. Η επίκληση «έλλειψης δόλου» ως όριο ευθύνης ισοδυναμεί με προτροπή σε αμέλεια και κατάχρηση.

Το σημαντικότερο; Κάθε φορά που θεσπίζεται «ακαταδίωκτο», αυτό γίνεται δεδικασμένο. Δημιουργείται ένας επικίνδυνος κανόνας που μπορεί να επικαλεστεί οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση. Έτσι, η ατιμωρησία παγιώνεται όχι ως εξαίρεση, αλλά ως πάγιο εργαλείο συγκάλυψης.

Η ύπαρξη τέτοιων ρυθμίσεων μπορεί να επιφέρει ακυρότητα πράξεων λόγω αντισυνταγματικότητας (αν προσβληθούν στο Συμβούλιο της Επικρατείας), ακόμη και συγκρούσεις με το ευρωπαϊκό δίκαιο διότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία δεν δεσμεύεται από εθνικά «ακαταδίωκτα». Μ' άλλα λόγια, αυτό οδηγεί σε διπλή δικαστική πραγματικότητα – στην Ελλάδα η ατιμωρησία, στην Ευρώπη οι διώξεις.

Επίσης, υπάρχει ακόμη και διακινδύνευση κυριαρχικών δικαιωμάτων από την ίδια την ΕΕ! Διότι η Ελλάδα εμφανίζεται ως κράτος που δεν τιμωρεί τη διαφθορά, δίνοντας άλλοθι για επιβολή κυρώσεων ή περικοπών (όπως ήδη έγινε με τα 392,2 εκατ. ευρώ).

Κοντολογής, αν δεν γίνει αναθεώρηση του συντάγματος καταργώντας αυτό το έκτρωμα του "ακαταδίωκτου", έχουμε εντελώς ξοφλήσει σαν κράτος.

Εν κατακλείδι...

Ας μην γελιόμαστε. Η ώρα της πληρωμής δεν θα έρθει επειδή το αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Ούτε γιατί η Κομισιόν μάς τραβάει το αυτί. Η ώρα της πληρωμής ήρθε γιατί το θέλησε ο ίδιος ο Θεός.

Γιατί οι αδικίες, οι λεηλασίες, το αίμα του λαού δεν μένουν ατιμώρητα. Γιατί εκεί που η Δικαιοσύνη φιμώθηκε, θα μιλήσει η Θεία Δίκη. Το καθεστώς του Κτήνους μπορεί να χτίζει ακαταδίωκτα, μπορεί να στήνει τροπολογίες-ασπίδες, αλλά δεν μπορεί να αποφύγει το κρίμα που γράφτηκε ήδη.

Κι όταν ανοίξει ο λογαριασμός, δεν θα κριθεί μόνο ένας οργανισμός. Θα κριθεί όλο το σύστημα που επί χρόνια μετέτρεψε την Ελλάδα σε εργοτάξιο διαφθοράς.

Γιατί στο τέλος, το κουκούλωμα δεν σώζει. Ούτε ο δόλος, ούτε οι τροπολογίες, ούτε οι πλειοψηφίες στη Βουλή. Ο Θεός δεν ξεγελιέται.

Πύρινος Λόγιος

sergioschrys@outlook.com