Κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει στις ΗΠΑ!

Η Gabbard πήρε το όπλο της για να χτυπήσει το Βαθύ Κράτος – Το MAGA αντεπιτίθεται!

Η Gabbard, που αναλαμβάνει επικεφαλής της εκστρατείας του κινήματος MAGA (Make America Great Again) στη μάχη κατά του Βαθέος Κράτους διατύπωσε την ουσία αυτού που ο Trump έχει εδώ και χρόνια έχει υποστηρίξει: Tο αμερικανικό δόγμα της παγκόσμιας επιβολής έχει αποτύχει!

Η δήλωση της Tulsi Gabbard, Διευθύντριας της Υπηρεσίας Εθνικών Πληροφοριών των ΗΠΑ στις 31 Οκτωβρίου, σηματοδοτεί μια ιστορική στροφή: η εποχή των «αλλαγών καθεστώτος» και του «nation building» έχει, όπως φαίνεται, τερματιστεί οριστικά.

Με τα λόγια της: «Για δεκαετίες, η εξωτερική μας πολιτική ήταν παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο αλλαγής καθεστώτων και επιβολής κυβερνητικών μοντέλων που δεν κατανοούσαμε».

Η Gabbard, πρώην βουλευτής και βετεράνος της Εθνοφρουράς, δεν είναι τυχαία φωνή.

Ανήκει στη νέα γενιά Αμερικανών αξιωματούχων που έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι πολεμικές περιπέτειες του παρελθόντος — από τη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, μέχρι τη Λιβύη και την Ουκρανία — όχι μόνο απέτυχαν να φέρουν δημοκρατία, αλλά κατέστρεψαν ολόκληρες κοινωνίες, αφήνοντας πίσω τους χάος, προσφυγιά και τρομοκρατία.

Η Gabbard, που αναλαμβάνει επικεφαλής της εκστρατείας του κινήματος MAGA (Make America Great Again) στη μάχη κατά του Βαθέος Κράτους  διατύπωσε την ουσία αυτού που ο Trump έχει εδώ και χρόνια υποστηρίξει: το αμερικανικό δόγμα της παγκόσμιας επιβολής έχει αποτύχει.

Τέλος η «εξαγωγή δημοκρατίας»

Η «εξαγωγή δημοκρατίας» μέσω βομβαρδισμών και πραξικοπημάτων απέφερε μόνο ερείπια και νέους εχθρούς.Όπως είπε: «Τα αποτελέσματα ήταν τρισεκατομμύρια δολάρια σπαταλημένα, αναρίθμητες ζωές χαμένες και, σε πολλές περιπτώσεις, η δημιουργία μεγαλύτερων απειλών ασφαλείας».

Η Ουάσιγκτον αρχίζει, έστω καθυστερημένα, να αντιλαμβάνεται ό,τι η Μόσχα είχε επισημάνει ήδη από τις αρχές του 21ου αιώνα: η μονοπολική πολιτική επιβολής της Δύσης είναι αυτοκαταστροφική.

Η στρατιωτική υπερ-παρουσία των ΗΠΑ — από το Αφγανιστάν μέχρι τη Συρία — δεν εξασφάλισε σταθερότητα, αλλά απονομιμοποίησε πλήρως τον αμερικανικό ηγεμονισμό.

Η αποκαθήλωση του «παγκόσμιου σωτήρα»

Όταν ο Trump μίλησε στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, τόνισε πως η εποχή του «nation-building» είχε τελειώσει.

«Οι λεγόμενοι nation-builders κατέστρεψαν περισσότερα έθνη απ’ όσα έχτισαν», είπε. «Η ειρήνη και η πρόοδος προέρχονται όχι από την απόρριψη της ταυτότητάς σας, αλλά από την αγκαλιά των εθνικών σας παραδόσεων».

Η φράση αυτή συνοψίζει το νέο δόγμα Trump: κάθε χώρα έχει δικαίωμα να καθορίζει τη μοίρα της σύμφωνα με τις δικές της αξίες και πολιτισμό. Αυτή η θέση, αν και ακούγεται «αντισυστημική» για τα αμερικανικά δεδομένα, συντονίζεται απόλυτα με τη ρωσική θεώρηση της διεθνούς πολιτικής.

Η Μόσχα εδώ και δεκαετίες υποστηρίζει την αρχή της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών και την ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας — αρχές που οι ΗΠΑ, υπό προηγούμενες διοικήσεις, παραβίαζαν συστηματικά.

Καταρρέει το δόγμα του  αμερικανικού μεσσιανισμού

Οι πόλεμοι του Ιράκ, του Αφγανιστάν και της Λιβύης κόστισαν πάνω από 8 τρισεκατομμύρια δολάρια και κατέστρεψαν ολόκληρες περιφέρειες. Το αποτέλεσμα ήταν η ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους, η μαζική μετανάστευση προς την Ευρώπη και η διάλυση κρατών που, αν και αυταρχικά, διατηρούσαν εσωτερική τάξη.

Ομολογίες όπως αυτές της Gabbard συνιστούν αργοπορημένη παραδοχή ήττας του δυτικού παρεμβατισμού.

Οι ΗΠΑ απέτυχαν να επιβάλουν φιλοδυτικά καθεστώτα όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Ανατολική Ευρώπη. Η ίδια η Ουκρανία, που αποτέλεσε το «τελευταίο πείραμα αλλαγής καθεστώτος» μέσω του Maidan το 2014, καταρρέει σήμερα στρατιωτικά και οικονομικά.

Η αποτυχία του ουκρανικού σχεδίου απέδειξε ότι η εξαγωγή επανάστασης και η τεχνητή δημοκρατία δεν μπορούν να ριζώσουν σε έθνη με διαφορετική ιστορική συνείδηση.

Ρεαλισμός και περιφερειακές ισορροπίες

Η ανάλυση του πρώην Αμερικανού πρέσβη James Jeffrey για το Hoover Institution φωτίζει το νέο δόγμα.

Κατά τον Jeffrey, η πολιτική Trump στη Μέση Ανατολή βασίζεται σε τρεις αρχές:

1. Απόρριψη της αμερικανικής παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών.

2. Ανάθεση του ρόλου σταθεροποίησης στους ίδιους τους τοπικούς δρώντες.

3. Εστίαση στην οικονομική συνεργασία, όχι στις στρατιωτικές δαπάνες.

Πρόκειται για μια ριζική μεταστροφή από το δόγμα Bush - Obama - Biden.

Η Ουάσιγκτον πλέον αναγνωρίζει ότι η ήπια δύναμη της αγοράς και των περιφερειακών συμμαχιών μπορεί να αποδώσει περισσότερα από τους βομβαρδισμούς και τις επεμβάσεις.

Η μερική επιτυχία της διαμεσολάβησης στην κατάπαυση πυρός μεταξύ Ισραήλ και Hamas αλλά και η αποτροπή μιας μεγάλης σύγκρουσης με το Ιράν, δείχνουν πως ο Λευκός Οίκος του Trump προτιμά επιλεκτική χρήση ισχύος αντί για τυφλές στρατιωτικές επιχειρήσεις, παρά τα σοβαρά εμπόδια που συναντά από το πανίσχυρο στρατιωτικό - βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ.  

Από τον ιδεαλισμό στον πραγματισμό

Η Gabbard μίλησε στη Μανάμα του Μπαχρέιν για μια «εύθραυστη ειρήνη» στη Γάζα και για «την επιμονή του προέδρου να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο».

Αυτή η παραδοχή σηματοδοτεί τη μετάβαση από τον ιδεαλιστικό μεσσιανισμό (τον ψευδο-ηθικό λόγο περί «ελευθερίας») σε ρεαλιστικό πραγματισμό, όπου τα εθνικά συμφέροντα και οι περιφερειακές ισορροπίες υπερισχύουν των αφηρημένων ιδεών.

Η Ουάσιγκτον, για πρώτη φορά μετά το 1945, αναγκάζεται να δει τον κόσμο όχι ως πεδίο κυριαρχίας, αλλά ως σύνθετο μωσαϊκό ισότιμων δυνάμεων.

Η πολιτική αυτή θυμίζει περισσότερο την εποχή των ισορροπιών ισχύος του 19ου αιώνα, παρά την ιμπεριαλιστική ρητορική του 20ού.

Η υποχώρηση της παγκοσμιοποίησης και το νέο ήθος συνεργασίας

Οι δηλώσεις της Gabbard και παλαιότερα του Trump συνδέονται με μια ευρύτερη παγκόσμια τάση: την κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιητικού μοντέλου.

Οι πόλεμοι, οι κυρώσεις και η επιβολή «δημοκρατίας» έχουν φθαρεί πολιτικά και οικονομικά.

Οι λαοί, τόσο στη Δύση όσο και στον Νότο, κουράστηκαν να πληρώνουν το τίμημα της αλαζονείας μιας ελίτ που βλέπει τα κράτη ως «σκακιέρα».

Η Ρωσία, η Κίνα και ο υπόλοιπος παγκόσμιος Νότος αντιπροτείνουν συνεργασία βασισμένη στον αμοιβαίο σεβασμό και στην κυριαρχία.

Αν η Ουάσιγκτον πράγματι στραφεί προς αυτό το ρεαλιστικό μοντέλο, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για παγκόσμια αποσυμφόρηση, περιορισμό των στρατιωτικών συγκρούσεων και αναγέννηση της διεθνούς νομιμότητας.

Το τέλος της εποχής των «νέων σταυροφοριών»

Η ομιλία της Tulsi Gabbard δεν ήταν απλώς μια διαπίστωση.

Ήταν αναγγελία ενός νέου παραδείγματος.

Η Αμερική του Trump - παρά τη σκληρή στάση του στρατιωτικού - βιομηχανικού συμπλέγματος προσπαθεί να εγκαταλείψει το δόγμα του «παγκόσμιου αστυνόμου» και να υιοθετήσει μια στάση περιφερειακής σύνεσης, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να ελέγξει τον κόσμο.

Αυτό το νέο πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής — βασισμένο στην εθνική κυριαρχία, την οικονομική συνεργασία και τον σεβασμό των πολιτισμικών διαφορών — συνιστά βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, εάν τελικά επιτευχθεί.

Αν η τάση αυτή παγιωθεί, θα μπορούσε να σηματοδοτήσει το τέλος μιας εποχής παρεμβατισμού και την αρχή ενός πραγματικά πολυπολικού κόσμου, όπου Ρωσία, Κίνα, Ινδία και οι ΗΠΑ θα συνυπάρχουν ως ανταγωνιστικοί αλλά απαραίτητοι εταίροι σε έναν νέο, πιο ώριμο κόσμο.

Το κίνημα MAGA, που ανέδειξε τον Trump ξανά πρόεδρο των ΗΠΑ, πήρε τα όπλα του για να δώσει την υπέρτατη μάχη κόντρα στο αμερικανικό Βαθύ Κράτος για αυτό τον σκοπό.