Κονταροχτυπήματα Ισραήλ με Τουρκία! Νέα διάταξη δυνάμεων στη Μέση Ανατολή!

Το Ισραήλ απειλεί να τινάξει στον αέρα την Τουρκία, ολοκληρωτικό χτύπημα κατά Eρντογάν και ΜΙΤ!

Αν πατήσει ο Eρντογάν στη Γάζα θα τινάξουμε στον αέρα την Άγκυρα, δηλώνει το Ισραήλ!

Υπό το πέπλο της εκεχειρίας στη Λωρίδα της Γάζας και με φόντο τις στενές σχέσεις ανάμεσα στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον Ντόναλντ Τραμπ, η τουρκική επιρροή στη Μέση Ανατολή έχει επεκταθεί αισθητά τους τελευταίους μήνες.

Η Άγκυρα, που διαδραμάτισε ρόλο μεσολαβητή στη συμφωνία για τον τερματισμό των εχθροπραξιών και την επιστροφή των ομήρων, επιδιώκει να αποκτήσει ρόλο ελέγχου στη Γάζα «την επόμενη μέρα», με την ενθάρρυνση και την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το μήνυμα του Τελ Αβίβ: «Όχι τουρκική παρουσία στη Γάζα»

Στο Ισραήλ, οι πρόσφατες εξελίξεις έχουν προκαλέσει έντονες συζητήσεις για τον ρόλο και την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας.

Το μήνυμα των Ισραηλινών είναι ξεκάθαρο: Σε καμία περίπτωση δεν θα επιτραπεί στην Τουρκία να αποτελέσει μέρος διεθνούς δύναμης που θα επιβλέπει την κατάπαυση του πυρός, ούτε να συμμετέχει στην ανοικοδόμηση της Γάζας.

Ανώτεροι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δήλωσαν στο δίκτυο N12 ότι «η Τουρκία προσπαθεί να αυξήσει την περιφερειακή της επιρροή εις βάρος της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης. Θέλει να φαίνεται ως “σταθεροποιητής”, αλλά στην πραγματικότητα υπονομεύει τη θέση του Ισραήλ στη διεθνή σκηνή. Δεν πρέπει να της επιτραπεί αυτή η υπεροχή».

Η τελική απόφαση για τον ρόλο της Τουρκίας θα ληφθεί στον Λευκό Οίκο, όπου ο Ερντογάν προσπαθεί εναγωνίως να επενδύσει πολιτικά και προσωπικά στη σχέση του με τον Τραμπ.

Το Ισραήλ, αντιθέτως, επιχειρεί με κάθε τρόπο να περιορίσει αυτή την επιρροή.

Ο ρόλος της Άγκυρας στη «διάσωση» της Χαμάς

Τούρκοι αξιωματούχοι παραδέχονται ότι η Άγκυρα εργάζεται για τη «μεταφορά» περίπου 200 μελών της Χαμάς που έχουν παγιδευτεί στις σήραγγες της Ράφα, χαρακτηρίζοντάς τους ωστόσο «αμάχους».

Η Τουρκία φέρεται επίσης να μεσολάβησε για την επιστροφή της σορού του υπολοχαγού Χαντάρ Γκόλντιν, ο οποίος σκοτώθηκε στην επιχείρηση «Προστατευτική Παρυφή» το 2014.

Μια Παλαιστινοαμερικανίδα διαμεσολαβήτρια, σε συνέντευξή της στο σαουδαραβικό κανάλι Αλ-Χαντάθ, υποστήριξε ότι η επιστροφή του Γκόλντιν αποτέλεσε μέρος «συμφωνίας» που περιλαμβάνει και την απελευθέρωση μαχητών της Χαμάς.

Όπως είπε: «Η Τουρκία, η Αίγυπτος και οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν για την επίλυση της κρίσης. Η Χαμάς παρέδωσε τη σορό χωρίς αντάλλαγμα, όμως η απελευθέρωση των εγκλωβισμένων μαχητών θεωρείται προϋπόθεση για συνολική συμφωνία».

Αμερικανοί αξιωματούχοι εξετάζουν ως «λύση» την προσωρινή εξορία των 200 μαχητών σε τρίτη χώρα, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ακόμη κράτος πρόθυμο να τους δεχθεί. Παράλληλα, η κυβέρνηση Τραμπ εκτιμά ότι μετά την επιστροφή του Γκόλντιν υπάρχει «παράθυρο ευκαιρίας» για συνολική διευθέτηση του παλαιστινιακού ζητήματος.

Η επόμενη φάση: Συρία, Ισραήλ και ο σιωνιστικός σχεδιασμός

Η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε νέα φάση στρατηγικής αναμέτρησης, με τη Συρία να επιστρέφει στο προσκήνιο των γεωπολιτικών συγκρούσεων. Πίσω από τη ρητορική περί «ομαλοποίησης» των σχέσεων ανάμεσα στη Δαμασκό και το Τελ Αβίβ, διαφαίνεται ένα ευρύτερο σχέδιο: το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του προετοιμάζουν το έδαφος για την επόμενη μεγάλη σύγκρουση.

Η επιθετικότητα του Ισραήλ δεν αποτελεί συγκυριακό φαινόμενο, αλλά δομικό στοιχείο του ισραηλινού δόγματος. Συνδέεται με το έργο IMEC (India–Middle East–Europe Economic Corridor), που στοχεύει να παρακάμψει τον Νέο Δρόμο του Μεταξιού της Κίνας, πλήττοντας καίρια σημεία όπως η Συρία και η ιστορική σιδηροδρομική γραμμή του Χετζάζ.

Έτσι εξηγείται και η αυξημένη κινητικότητα στη Νότια Συρία, όπου εμπλέκονται Τουρκία, Χεζμπολάχ και Ιράν, διαμορφώνοντας ένα νέο πολεμικό τοπίο.

Στο μεταξύ, ο πρώην επικεφαλής της Μοσάντ, Όντεντ Άιλαμ, αποκάλυψε ότι υπάρχει «πρωτοφανής συνεργασία» μεταξύ Χαμάς και Τουρκίας στη Νότια Συρία, ιδιαίτερα στην περιοχή Ντεράα, κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία.

Η Χαμάς έχει χρησιμοποιήσει ξανά το συριακό έδαφος για επιχειρήσεις, με σιωπηρή ανοχή του καθεστώτος Μπασάρ αλ-Άσαντ, γεγονός που αποδεικνύει ότι οι παλιές συμμαχίες του «άξονα της αντίστασης» παραμένουν ενεργές.

Η Τουρκία εμφανίζεται ως μέρος του φιλοϊρανικού άξονα, αλλά ταυτόχρονα συνεχίζει

. Πρόκειται για στρατηγική διπλής όψης: η Άγκυρα αποφεύγει την ανοιχτή σύγκρουση με την Ουάσινγκτον, διατηρώντας ταυτόχρονα «γραμμές διαφυγής» προς Ανατολάς.

Ρητορικά υπερασπίζεται την Παλαιστίνη, πρακτικά όμως κρατά τους οικονομικούς δεσμούς με το Τελ Αβίβ, υπολογίζοντας την αντίδραση των Ρεπουμπλικανών.

Το αντάλλαγμα είναι γεωπολιτικά οφέλη σε άλλα μέτωπα, όπου η Τουρκία επιχειρεί να καλύψει το κενό που αφήνει η σταδιακή αποχώρηση των ΗΠΑ. Ο Ερντογάν δεν παίζει μόνο για την Παλαιστίνη ή το Ισλάμ. Παίζει για τον γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας στη μετα-αμερικανική Μέση Ανατολή.

Προς νέα πολεμική ανάφλεξη

Η Κίνα επιδιώκει την απομόνωση των ΗΠΑ μέσα από εμπορική συνεργασία με όλους, ακόμη και με τους σιωνιστές, χωρίς να εμπλέκεται στρατιωτικά.

Η Τουρκία, ωστόσο, δεν είναι Κίνα. Παρά τον φιλοϊσλαμικό της μανδύα, λειτουργεί με δυτικοκεντρική λογική, επιλέγοντας κατά περίπτωση συμμάχους. Έτσι γεννάται το ερώτημα: Μπορεί ένα μουσουλμανικό κράτος να εμπορεύεται με τον κατακτητή της Ιερουσαλήμ και να μιλά για «αντισιωνισμό»;

Η σύγκρουση μεταξύ των δύο συνασπισμών —Ιράν, Χεζμπολάχ, Χαμάς, Τουρκία από τη μία· Ισραήλ, ΗΠΑ και τοπικοί σύμμαχοι από την άλλη— φαίνεται πλέον αναπόφευκτη. Οι προετοιμασίες προχωρούν, και το ερώτημα δεν είναι «αν» αλλά «πότε» και «πού» θα ξεσπάσει η νέα κρίση. Η Συρία, για ακόμη μια φορά, βρίσκεται στο επίκεντρο του επερχόμενου γεωπολιτικού σεισμού.

Ο νέος χάρτης ισχύος

Η Μέση Ανατολή μετατρέπεται σε πεδίο πολυεπίπεδων συρράξεων και αντιφάσεων:

• Η Συρία είναι η επόμενη εστία φωτιάς.

• Το Ισραήλ δεν σχεδιάζει ειρήνη — προετοιμάζει τον επόμενο πόλεμο.

• Η Τουρκία προσποιείται την αντίσταση, ενώ διαπραγματεύεται τα κέρδη της.

• Η Κίνα κινεί τα νήματα χωρίς να εκτίθεται.

Και όσο οι παίκτες ανταγωνίζονται, οι λαοί της Παλαιστίνης και της Συρίας πληρώνουν το τίμημα της γεωπολιτικής.

Μόνιμη πηγή αποσταθεροποίησης: Η Τουρκία!

Το Ισραήλ δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρξει ολοκληρωτική ειρήνη στη περιοχή . Η ίδια του η ύπαρξη βασίζεται στο δόγμα της διαρκούς επιθετικότητας, εφ όσον υπάρχει ο μουσουλμανικός κίνδυνος.

Κάθε προσπάθεια ειρηνικής αναδιάταξης που δεν περιλαμβάνει την ηγεμονία του Τελ Αβίβ θεωρείται απειλή.

Η Τουρκία του Ερντογάν από την άλλη, βρίσκεται έτσι σε στρατηγικό αδιέξοδο ανάμεσα στη φιλοπαλαιστινιακή ρητορική και την οικονομική εξάρτηση από τη Δύση. Η σύγκρουση συμφερόντων, εσωτερικών και εξωτερικών, θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε ρήξη.

Το Πεκίνο, αν και απών στρατιωτικά, παραμένει παρών μέσω της οικονομίας, της τεχνολογίας και της υπομονής. Μεθοδικά απομονώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες από την περιοχή, χωρίς να εμπλέκεται σε συγκρούσεις. Για την Κίνα, ο Ερντογάν είναι ένα ακόμη πιόνι σε ένα μεγαλύτερο στρατηγικό παιχνίδι.

Ευρώπη εκτός παιχνιδιού – Αραβικός κόσμος σε παράλυση

Η Ευρώπη παρακολουθεί αδύναμη, παγιδευμένη σε εσωτερικές κρίσεις και στρατηγική ανυπαρξία. Ο αραβικός κόσμος, άλλοτε ενιαίος, έχει κατακερματιστεί ή συνθηκολογήσει μέσω των «Συμφωνιών του Αβραάμ». Η νέα τάξη πραγμάτων στη Μέση Ανατολή καθορίζεται πλέον από την Άγκυρα, την Τεχεράνη, το Τελ Αβίβ, τη Μόσχα, το Πεκίνο και την Ουάσινγκτον.

Μια πολυπολική πραγματικότητα χωρίς σταθερούς συμμάχους, χωρίς νικητές — μόνο λαούς που πληρώνουν το τίμημα των μεγάλων σχεδίων.

Δεν είναι τυχαίο άλλως τε πως ο Τρίτος Παγκόισμιος Πόλεμος στην τέταρτη φάση του, ξεκινάει από εκεί, με πρωταγωνιστές το Ισραήλ και την μονίμως αποσταθεροποιητική Τουρκία...

Πηγές: New York Times, Bankingnews, strategyinternational.org