Μυρτώ, ΣΥΓΝΩΜΗ για την προδοσία…

Όταν το "ελληνικό" κράτος τιμωρεί τους Έλληνες και επιβραβεύει τους εγκληματίες…

Το τραγικό θύμα ενός βιασμού και ενός ατελείωτου δράματος... Η Σοφία Κοτρώτσου, το θύμα βιασμού από ένα μουσουλμανικό πακιστανικό κτήνος, ακόμη περιμένει τη δικαίωση της...

Σχόλιο από τον βουλευτή Θεσ/νίκης Νίκο Παπαδόπουλο

Πριν λίγο διάβασα :

«Χρόνια πολλά Μυρτω μου!

Σήμερα κλείνεις τα 28 σου χρόνια! Σαν σήμερα ήρθες στον κόσμο και ήταν η μια απ τις δύο πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου».

Με αυτά τα λόγια ξεκινά το μήνυμα της η Μαρίας Κοτρώτσου, μητέρας της Μυρτώς.

Πριν 13 χρόνια, ένα κτήνος, Πακιστανός στη καταγωγή, την κακοποίησε και της συνέτριψε το κεφάλι με μια μεγάλη πέτρα. Την παράτησε νομίζοντας ότι είχε πεθάνει.

Έκτοτε η Μυρτώ δεν μπορείνα μιλήσει. Δεν μπόρεσε να περπατήσει.

Παρά τις απέραντες προσπάθειες της μητέρας της, παραμένει καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι.

Ο Πακιστανός δράστης, δασκαλεμένος από τις γνωστές ΜΚΟ, δήλωσε ανήλικος!!!

Ας κοιτάξουν στα μάτια την Μυρτώ και την μητέρα της οι θιασώτες των «ανοικτών συνόρων» αλλά και οι ανίκανοι- εντολοδόχοι- πολιτικοί που μας κυβέρνησαν μέχρι σήμερα.

13 χρόνια μετά, ο εποικισμός και η ισλαμοποίηση της πατρίδος μας από στρατιές νεαρών άρρενων λαθρομεταναστών, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Οι μόνοι που τιμωρούνται παραδειγματικά σε αυτό το άθλιο κράτος, είναι όσοι έχουν ακόμη αξίες και ιδανικά, όσοι αντιστέκονται στα σχέδιά τους.

Αντί να τιμωρηθούν οι προδότες που άφησαν ανεξέλεγκτα τα σύνορα, στο ειδώλιο του κατηγορουμένου στέκονται σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

«Νοιώθω πως ο Θεός σε βοηθά σε αυτό το δύσκολο δρόμο (…), ειλικρινά δεν ξέρω πως θα ήμουν εγώ στην θέση σου, αν δεν μπορούσα να μιλήσω, να περπατήσω, να χαρώ την ζωή και τα χρόνια της νιότης …Σ αγαπώ τόσο πολύ!!!»

ΣΥΓΝΩΜΗ κυρία Κοτρώτσου.

Συγνώμη γιατί ανεχθήκαμε και ανεχόμαστε τόσα χρόνια ηγέτες ΠΡΟΔΟΤΕΣ...

Η ανάρτηση της τραγικής μάνας στο Facebook

Χρόνια πολλά Μυρτω μου!

Σήμερα κλείνεις τα 28 σου χρόνια! Σαν σήμερα ήρθες στον κόσμο και ήταν η μια απ τις δύο πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου.

Μπορεί να μην ζεις την ζωή σου όπως την είχα φανταστεί, όπως καθε γονιός θέλει να δει το παιδί του, αλλα για μένα η κάθε μέρα ειναι γεματη με το φωτεινό σου χαμόγελο, την καλόκαρδη ψυχή σου, και το γεμάτο αγάπη βλέμμα σου.

 Νοιωθω πως ο Θεός σε βοηθά σε αυτό το δύσκολο δρομο που διανύεις, το γεμάτο πόνο ψυχής, και ειλικρινά δεν ξέρω πως θα ήμουν εγώ στην θέση σου, αν δεν μπορούσα να μιλήσω, να περπατήσω, να χαρώ την ζωή και τα χρόνια της νιότης , αναλογιζόμενη πως γεννήθηκα και πως με εκανε ένα τέρας που δεν γνώριζα που δεν πειραξα. Ετσι από την μια στιγμή στην άλλη.

Με τα χρόνια να περνούν έχει ξεθωριάσει στην μνήμη μου η εικόνα σου πριν, ισως γιατί πέρασαν 13 χρόνια, ίσως γιατί η άμυνα της ψυχής δεν θέλει να θυμάται, δεν θέλει να δακρύζει να πονά και γι αυτό καλυπτει το πριν με ένα πέπλο ξεθωριάσματος.

Χρόνια πολλά χαμογελαστό μου κορίτσι που κάθε μέρα μου δίνεις δύναμη και κουράγιο να προχωρήσω, να αγωνιστώ για εσένα.

Χρόνια πολλά γλυκό μου πλάσμα που σκορπάς απλόχερα τόση αγάπη σε κάθε άνθρωπο που σου μιλάει δίνοντας μέσα από τη καρδιά σου πολλά φιλιά.

Δεν ξέρω πως είναι οι άγγελοι αλλά για εμένα κάπως έτσι θα μοιάζουν, κάπως έτσι θα συμπεριφέρονται.

Σ αγαπώ τόσο πολύ!!!