Νέο φιάσκο: Ρηματική Διακοίνωση της Λιβύης στον ΟΗΕ, αμφισβητεί και απορρίπτει τα πάντα!

Μέσω πηγών η ελληνική απάντηση!

Από τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου και τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, μέχρι την ΑΟΖ στο Ιόνιο και το δικαίωμα των νησιών σε ΑΟΖ, η Λιβύη συντάσσεται πλήρως με τις θέσεις της Τουρκίας!

Διπλωματικές πηγές της ελληνικής Κυβέρνησης απάντησαν σε μία ακόμη Ρηματική Διακοίνωση από την Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Λιβύης στον ΟΗΕ, με την οποία αμφισβητείται εκ νέου η εθνική μας κυριαρχία.

Η Λιβύη κατέθεσε στις 27 Μαΐου 2025 έγγραφο το οποίο δημοσιεύθηκε την 1η Ιουλίου, με συντεταγμένες και χάρτη των εξωτερικών ορίων της υφαλοκρηπίδας της, σε απόλυτη συμφωνία με το τουρκολιβυκό μνημόνιο.

«Η Ελλάδα συνεχίζει τις μονομερείς δραστηριότητες έρευνας και γεώτρησης σε αυτές τις λεγόμενες υπεράκτιες περιοχές αδειοδότησης από τις 26 Νοεμβρίου 2022, αγνοώντας πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης και παραβιάζοντας κατάφωρα τους καθιερωμένους κανόνες και πρακτικές του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών με αντίθετες ακτές», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο λιβυκό έγγραφο.

Και προστίθεται: «Ορισμένες από τις περιοχές του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδίου (ΘΧΣ) της Ελλάδας, όπως δηλώθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας και το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας της Ελλάδας, με ημερομηνία 16 Απριλίου 2025, παραβιάζουν τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Λιβύης στη Μεσόγειο Θάλασσα. Συγκεκριμένα, ορισμένες περιοχές στο νότιο τμήμα του χάρτη του ελληνικού ΘΧΣ παραβιάζουν την υφαλοκρηπίδα της Λιβύης στη Μεσόγειο Θάλασσα, όπου η Λιβύη έχει ipso facto και ab initio κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».

Ο χάρτης της...υπέρτατης ντροπής

Η απάντηση των ελληνικών διπλωματικών πηγών:

«Η Ρηματική Διακοίνωση της 27ης Μαΐου 2025 της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Λιβύης στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, σε αντίδραση ελληνικών πρωτοβουλιών άσκησης νόμιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων, εκφράζει τις πάγιες θέσεις της Λιβύης, ωστόσο δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Οι θέσεις αυτές έχουν τεθεί στο παρελθόν και απαντηθεί προσηκόντως από την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Το διεθνές δίκαιο δεν επικαθορίζεται από μονομερείς ρηματικές διακοινώσεις, ούτε από ευσεβείς πόθους τρίτων. Τέτοιες θέσεις δεν παραπέμπουν σε ετοιμότητα για επανέναρξη συνομιλιών για οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Η Ελλάδα θα συνεχίσει στον δρόμο του διεθνούς δικαίου και των στέρεων περιφερειακών συμμαχιών που πολλαπλασιάζουν τη διπλωματική της ισχύ. Σε αντίθεση με άκυρες και ανυπόστατες συμφωνίες, η Ελλάδα βαδίζει και ενεργεί βάσει του Διεθνούς Δικαίου και δεν διστάζει να διατυπώνει ευθέως τις θέσεις της σε κάθε συνομιλητή της, όπως έπραξε και πρόσφατα ο Υπουργός Εξωτερικών κατά την επίσκεψή του στη Λιβύη».

Οι αξιώσεις της Λιβύης

Στο έγγραφο της Λιβύης, απορρίπτεται επίσης και η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ:

«Η Λιβύη θεωρεί άκυρη τη Συμφωνία του 2020 για την οριοθέτηση αποκλειστικών οικονομικών ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, η οποία είναι ασυμβίβαστη με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ιδίως με την αρχή της ισότητας. … Η Λιβύη απορρίπτει πλήρως τις παράνομες και μαξιμαλιστικές αξιώσεις της Ελλάδας και της Αιγύπτου για τα θαλάσσια σύνορα, καθώς και τις υπεράκτιες περιοχές αδειοδότησής τους στη Μεσόγειο Θάλασσα, που βασίζονται σε αυτές τις αξιώσεις. Η Λιβύη επιφυλάσσεται όλων των νόμιμων δικαιωμάτων της επί των θαλάσσιων περιοχών, συμπεριλαμβανομένου του βυθού, του υπεδάφους και των υπερκείμενων υδάτων με τα οποία συνδέονται, τα οποία απορρέουν από το διεθνές δίκαιο».

Η Λιβύη απορρίπτει και την ελληνική ΑΟΖ στο Ιόνιο Πέλαγος:

«Το νότιο τμήμα της ανακηρυχθείσας ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο Πέλαγος είναι παράνομο στο βαθμό που αγνοεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης στην οικεία θαλάσσια περιοχή και παραβιάζει την υφαλοκρηπίδα της Λιβύης στη Μεσόγειο Θάλασσα».

«Από την άποψη της Λιβύης, τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Λιβύης και Ελλάδας θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν τη μέση γραμμή μεταξύ των ακτών δύο ηπειρωτικών περιοχών από γεωγραφικής άποψης. Σε αυτό το πλαίσιο, όπως υποστηρίζεται από πολλά παραδείγματα νομολογίας και κρατικής πρακτικής, δεν μπορεί να υπάρξει αυτοματισμός στον ισχυρισμό ότι τα νησιά δημιουργούν πλήρεις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Τα νησιά μπορούν να αγνοηθούν ή να τους δοθεί περιορισμένη ισχύς στην οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων εάν η τοποθεσία τους παραμορφώνει την δίκαιη οριοθέτηση ή εάν υπάρχουν άλλες ειδικές σχετικές περιστάσεις. Τα εν λόγω θαλάσσια σύνορα θα πρέπει επίσης να σέβονται τόσο την εθνική νομοθεσία(1) της Λιβύης όσο και το Μνημόνιο Συνεργασίας του 2019 μεταξύ της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας και της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας – Κράτους της Λιβύης για την Οριοθέτηση των Περιοχών Θαλάσσιας Δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο Θάλασσα».

Τέτοιος καραμπινάτος εξευτελισμός και μάλιστα από μια χώρα σχεδόν διαλυμένη και με παράνομη κυβέρνηση, δεν υπήρξε ποτέ για την Ελλάδα από συστάσεως ελληνικού κράτους του 1829!