Ο διασυρμός της Ευρώπης στην Ουάσιγκτον! H Δικαιοσύνη του Θεού σε όλο της το μεγαλείο!

Ο Zελένσκι γονάτισε, ο Tράμπ χαμογέλασε, ο Πούτιν χειροκρότησε!

Γονυπετής διπλωματία: Mακρόν–Mέρτς–Στάρμερ σε ρόλο κομπάρσων!

Ο θίασος της Ευρώπης υποκλίνεται – Η παράσταση της ταπείνωσης στην Ουάσιγκτον

Ζούμε ημέρες ιστορικές. Όχι γιατί οι λαοί της Ευρώπης βαδίζουν προς μια αναγέννηση, αλλά γιατί οι ηγεσίες τους γονατίζουν, ξεφτιλίζονται και σέρνουν μαζί τους την ήπειρο σε έναν δρόμο ταπείνωσης.

Όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας δεν είναι απλώς πολιτικές εξελίξεις! Eίναι η γυμνή αλήθεια ενός συστήματος που καταρρέει. Από την Ουάσιγκτον μέχρι τις Βρυξέλλες, από το Κίεβο μέχρι το Παρίσι, τα «μεγάλα λόγια» ξεφουσκώνουν και μένει η εικόνα της υποταγής.

Η εικόνα έμοιαζε βγαλμένη από θέατρο σκιών: ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, συνοδευόμενος από τη νέα «ευρωπαϊκή συμμορία» – Mακρόν, Mερτς, Στάρμερ – βρέθηκε στον Λευκό Οίκο με μία αποστολή: να πείσει τον Ντόναλντ Τράμπ πως η Δύση παραμένει...«ενωμένη» απέναντι στη Ρωσία!

Το αποτέλεσμα; Μια θλιβερή τελετή υποταγής. Ο Zελένσκι υποκλίθηκε, φίλησε το χέρι του Tράμπ και έφυγε με το βλέμμα καρφωμένο στο πάτωμα.

Η Ευρώπη, αντί να δείξει ισχύ, παρουσίασε τον χειρότερο εαυτό της: Αγχωμένη, απροετοίμαστη, χωρίς σχέδιο. Όλοι έσπευσαν στην Ουάσιγκτον μόνο και μόνο για να ακούσουν τον Τράμπ να… μιλά απευθείας με τον Πούτιν! Το μήνυμα ήταν σαφές: Τα σοβαρά ζητήματα τα λύνουν οι μεγάλοι, κι όχι οι κομπάρσοι των Βρυξελλών.

Αυτό που είδαμε χτές στον Λευκό Οίκο δεν ήταν σύνοδος κορυφής, ήταν παράσταση κακογραμμένου θεάτρου: ο Zελένσκι, μαθητευόμενος καραγκιόζης της Δύσης, συνοδευόμενος από τρεις γελοιογραφίες της ευρωπαϊκής πολιτικής απλά πήγαινε για να...εκλιπαρίσει. Μπήκε η κουστωδία στον Λευκό Οίκο τρέμοντας μήπως τους αφήσει ο Tράμπ στο πεζοδρόμιο και βγήκαν με το μοναδικό επίτευγμα να διδάξουν στον Ουκρανό πρόεδρο πώς να… γονατίζει!

Ο Zελένσκι φίλησε το χέρι του Tράμπ, οι Ευρωπαίοι χειροκρότησαν, κι ο πλανήτης κατέγραψε την εικόνα: η Ευρώπη δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ένας άθλιος θίασος που σέρνεται πίσω από τον Αμερικανό πρόεδρο και προσπαθεί να δείξει ότι «μετράει».

Ο Tράμπ έστησε τη σκηνή υποδειγματικά. Ενώ οι Ευρωπαίοι ιδρωμένοι τον παρακαλούσαν για «ενότητα» και «εγγυήσεις ασφαλείας», εκείνος πήρε το τηλέφωνο και μίλησε απ' ευθείας με τον...Βλαδίμηρο!!! Σαράντα λεπτά αρκούσαν για να αντιληφθούν όλοι ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται στην ευθεία γραμμή Ουάσιγκτον–Μόσχας.

Ο Πούτιν, με νηφαλιότητα, ευχαρίστησε τον Tράμπ για τις «προσωπικές του προσπάθειες» στην ειρηνευτική διαδικασία. Στην πραγματικότητα, είπε το αυτονόητο: Οι πραγματικοί ηγέτες μιλούν απ' ευθείας μεταξύ τους, ενώ τα ευρωπαϊκά ανθρωπάκια περιμένουν στο σαλόνι.

Οι Ευρωπαίοι γελοιοποιούνται! Γιατί άραγε παίζουν αυτό το παιχνίδι;

Μακρόν. Ο αιώνιος ναπολεοντίσκος που ονειρεύεται να ηγηθεί της Ευρώπης, αλλά στο τέλος περιορίζεται να ζητάει «τετραμερείς συνόδους» για να αισθανθεί σημαντικός. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να σβήσει φωτιές στη Μασσαλία, φαντάζεται ότι θα κάτσει στο τραπέζι με Tράμπ και Πούτιν.

Μέρτς. Ο Γερμανός «ηγέτης» (απόγονος των Ναζί παππού-πατέρα) που εκπροσωπεί μια χώρα κατεστραμμένη από τις ίδιες της τις επιλογές. Μια Γερμανία χωρίς ενέργεια, χωρίς βιομηχανία, με στρατό-φάντασμα. Και όμως, ακόμα μιλά για «μακροχρόνια στήριξη της Ουκρανίας».

Στάρμερ. Ο χειρότερος όλων. Βρετανός κληρονόμος του Μπλερικού νεοατλαντισμού, που προσπαθεί να αποδείξει ότι το Λονδίνο έχει ακόμα λόγο στον πλανήτη. Στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από φτηνός υπάλληλος της των νεοταξιτών της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.

Και οι τρεις μαζί; Μια συμμορία πολιτικής μετριότητας που δεν εκπροσωπεί τίποτα άλλο παρά την παρακμή της Ευρώπης.

Γιατί παίζουν αυτό το καταστροφικό παιχνίδι; Είναι πολύ απλό στο να το δεί κανείς.

Γιατί πρώτον, η Ευρώπη έχει εγκλωβιστεί στα δίχτυα του νεοταξισμού, με ηγέτες απολύτως ελεγχόμενους από το τραπεζικό συμμοριτικό τράστ που ακόμη και τώρα, προσπαθεί να κάνει τα πάντα στο να φέρει τον...Αντίχριστο πριν την ώρα του και ως εκ τούτου, με την εμφάνιση Τράμπ, έχει παραιτηθεί από το δικαίωμα να είναι δύναμη.

Και δεύτερον, διότι οι ηγέτες της δεν κυβερνούν για τους λαούς τους, αλλά για τα σχέδια των "Πεφωτισμένων" τύπου Σβάμπ, Χαράρι και τα λόμπι που λέγαμε πιο πάνω.

Επί πλέον, η γηραιά ήπειρος είναι δέσμια δύο εμμονών. Της αμερικανικής κηδεμονίας πρωτίστως διότι από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα, η Ευρώπη έχει μάθει να υπακούει. Το ΝΑΤΟ δεν είναι «συμμαχία», είναι αλυσίδα που δένει τις πρωτεύουσες στις εντολές της Ουάσιγκτον. Κάθε απόπειρα αυτονομίας συντρίβεται. Και το είδαμε αυτό περίτρανα χτες.

Και ασφαλώς, της αντιρωσικής ψύχωσης. Αυτοί οι Ευρωπαίοι πολιτικοί που τη διοικούν σήμερα, ξέρουν ότι χωρίς την κόντρα με τη Ρωσία δεν έχουν αφήγημα. Αν δεν υπάρχει ο «κακός Πούτιν», πώς θα δικαιολογήσουν την ενεργειακή φτώχεια, την αποβιομηχάνιση, την καταρρέουσα κοινωνική συνοχή; Το μίσος προς τη Μόσχα είναι το μόνο τους εργαλείο για να κρατούν τους λαούς τρομοκρατημένους.

Το αποτέλεσμα; Παίζουν ένα παιχνίδι που τους ισοπεδώνει. Στήνουν πολέμους που δεν μπορούν να κερδίσουν, υψώνουν κυρώσεις που καταστρέφουν τους ίδιους, επενδύουν σε έναν Zελένσκι που αύριο θα παραδοθεί και ασφαλώς βουτάνε στις δικές τους αυταπάτες, υπακούοντας τους "Πεφωτισμένους" της Μπίντερμπεργκ . Και όλα αυτά για να παραμείνουν «χρήσιμοι» και στα μάτια των Αμερικανών, αλλά και των...στοών.

Η Ευρώπη πήγε στην Ουάσιγκτον για να δείξει δύναμη και βγήκε με την ουρά στα σκέλια. Ο Tράμπ τους τρόλαρε, ο Πούτιν τους αγνόησε, ο Zελένσκι έμαθε να γονατίζει.

Η εικόνα που μένει είναι καθαρή: η Ευρώπη δεν είναι πλέον παρά ένα σκηνικό. Οι αποφάσεις παίρνονται αλλού. Και κάθε φορά που οι «ηγέτες» της προσπαθούν να δείξουν ότι μετρούν, το μόνο που καταφέρνουν είναι να προσφέρουν στον κόσμο το θέαμα της δικής τους γελοιοποίησης.

Τώρα, δε μένει παρά να δούμε τη συνέχεια της Ιστορίας. Η Ρωσία θα συνεχίσει αυτό που άρχισε αλλά με περισσότερο δυναμισμό, δεν θα σταματήσει μέχρι να φτάσει στην Οδησσό (το μεγάλο όραμα της πουτινικής Ρωσίας) και από εκεί και πέρα, θα μοιραστεί η πίττα πιθανόν στα τέσσερα. Η Ουκρανία ως κράτος πιθανόν να μην υπάρχει σε λίγο καιρό, αν οι εξελίξεις περιοριστούν στα του ουκρανικού μετώπου και δε ξεσπάσει τίποτε καινούργιο απ' τη Μέση Ανατολή. Και οι αμερικανοί πλέον (μιλαμε για τους τραμπικούς, έτσι;) θα είναι ...κάργα ευχαριστημένοι, γιατί όσο νά ναι, οι big business δε θα σταματήσουν μόνο στη...μοιρασιά. Εξ άλλου, μέχρι πρότινος, κανείς τους δεν ήξερε ούτε κατά που πέφτει η Ουκρανία.

Ο Γ' Παγκόσμιος συνεχίζεται. Και να δούμε πού θα μας βγάλει, μιας και οι παίκτες...άρχισαν να γίνονται πολλοί.

Πύρινος Λόγιος

sergioschrys@outlook.com