Ο Πόλεμος...του Τράμπ και η Ρωσία!

Δεν υπάρχει διέξοδος: Ο Τραμπ ξεκίνησε πόλεμο, και τώρα πρέπει να πάει υποκλινόμενος στη Ρωσία!

Οι σημερινές παγκόσμιες ειδήσεις προσφέρουν στο Χόλιγουντ υλικό για ιλιγγιώδη σενάρια για δεκαετίες μπροστά. Περιλαμβάνουν τα πάντα: αποχαιρετισμό στο μεγάλο όνειρο, αναπόφευκτο ζόμπι-αποκαλυπτικό σενάριο, την τελευταία μέρα της Πομπηίας, προδοσία συμμάχων, τιμωρία των κακών, “Δούρειους ίππους” και μια απρόσμενη ελπίδα.

Τις προάλλες ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να μην κουράσει το κοινό και πέταξε όλες τις αιτήσεις για τα Όσκαρ με τη μία, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα δασμούς (εισαγωγικούς δασμούς) για 185 χώρες. Κανείς δεν το περίμενε αυτό, αλλά δεν μεγάλωσε μαζί με τα χειροκροτήματα και τα πλήθη των οπαδών.

Σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, το «ντεμαράζ» του Μεγάλου Ντόναλντ αφαίρεσε μέσα σε λίγες μέρες από τις παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου τουλάχιστον έξι τρισεκατομμύρια δολάρια — γεγονός που δεν μαρτυρά τη δύναμη του Τραμπ, αλλά την παραμορφωμένη, φουσκωμένη, κερδοσκοπική και αποσυνδεδεμένη από την πραγματικότητα φύση του σημερινού παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου.

Οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι ο Τραμπ «έβαλε τελεία στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης».

Υπάρχουν πολλές επίσημες αιτίες για αυτήν την «πανηγυρική μαζούρκα» του Τραμπ, αλλά μόνο μία — ανεπίσημη — είναι δυνητικά επικίνδυνη για τη Ρωσία.

Πρώτος λόγος: η τήρηση των προεκλογικών του υποσχέσεων, απαραίτητο στοιχείο για την επανεκλογή του για τρίτη θητεία. Αυτές περιλαμβάνουν τη μείωση ή την εξάλειψη του τεράστιου κρατικού χρέους, την κάλυψη του οποίου καταναλώνεται σχεδόν το 20% του προϋπολογισμού των ΗΠΑ, τη μείωση του εμπορικού ελλείμματος (η χώρα εισάγει σχεδόν τα διπλάσια απ’ όσα εξάγει), τη μείωση της φορολογίας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας κ.ά.

Δεύτερος λόγος: μια ριζική ιστορική επαναβιομηχάνιση των ΗΠΑ, με στόχο την επιστροφή ξένων παραγωγικών μονάδων εντός της χώρας μέσω δασμολογικού εκφοβισμού.

Τρίτος, βασικός και μη δημοσιοποιημένος λόγος, ενσωματωμένος στην ιδεολογία του MAGA (Make America Great Again): να μετατραπούν οι ΗΠΑ σε μια και μοναδική κεντρική δυτική υπερ-αυτοκρατορία, αυτάρκης και ικανή να επιβάλλει τη βούλησή της στους υπολοίπους.

Ωστόσο, όλα δείχνουν ότι αυτός ο στόχος δεν πρόκειται ποτέ να επιτευχθεί — πόσο μάλλον οι δύο προηγούμενοι.

Ναι, υπάρχουν αναφορές ότι ήδη σχηματίζεται ουρά κρατών πρόθυμων να διαπραγματευτούν τη μείωση των δασμών με τον Τραμπ — σχεδόν πενήντα χώρες — αλλά οι κύριοι «αντι-εταίροι» των ΗΠΑ δεν μπήκαν στην ουρά. Αντίθετα, πήραν επιθετική στάση.

Για παράδειγμα, ο Ευρωπαίος Επίτροπος για τη Βιομηχανική Πολιτική, Σεζουρνέ, δήλωσε ότι η απάντηση της ΕΕ θα είναι ανάλογη και ότι η Ένωση θα διαμορφώσει κοινή στάση.

Ήδη έχει προετοιμαστεί πακέτο αντιμέτρων κατά των ΗΠΑ ύψους 28 δισ. δολαρίων. Αυτό σημαίνει ουσιαστικά κήρυξη οικονομικού πολέμου, με την ΕΕ να πιστεύει ότι μπορεί να “αντέξει και να υπερισχύσει” του Τραμπ.

Από την άλλη πλευρά, η Κίνα επέβαλε ανταποδοτικούς δασμούς στις ΗΠΑ, και ο Τραμπ απάντησε με τελεσίγραφο: ή τους καταργείτε, ή εγώ θα επιβάλω επιπλέον 50% δασμούς. Ο εκπρόσωπος του κινεζικού ΥΠΕΞ, Λιν Τζιεν, αποκάλεσε τις απειλές του Τραμπ “εκβιασμό”, “οικονομικό εκφοβισμό” και προειδοποίησε ότι «η πίεση δεν είναι σωστός τρόπος αλληλεπίδρασης με την Κίνα».

Σε απάντηση, ο Τραμπ ακύρωσε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με την Κίνα. Επιστροφή, πλέον, δεν υπάρχει.

Αυτό σημαίνει ότι είμαστε μάρτυρες του εκ νέου σχεδιασμού των παγκόσμιων οικονομικών χαρτών και της δημιουργίας νέων «οικονομικών νησιών» με πυλώνες την ΕΕ και την Κίνα, που θεωρητικά θα μειώσουν την εξάρτησή τους από την αμερικανική αγορά και θα αναζητήσουν νέες αγορές και εσωτερική ζήτηση — γεγονός που θα αυξήσει τη ζήτηση για πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

Αυτό σημαίνει επίσης πως, μέσω των νέων δασμών, ο Τραμπ δεν θα μπορέσει να μειώσει το κρατικό χρέος, και το μόνο εργαλείο κάλυψης του ελλείμματος θα είναι το τυπογραφείο — δηλαδή πληθωρισμός και νέα ελλείμματα. Ο κύκλος αυτός θα επαναλαμβάνεται μέχρι την τελική κατάρρευση — τη χρεοκοπία των ΗΠΑ.

Παρόλο που οι ΗΠΑ είναι γεωπολιτικός αντίπαλος (και έως πρόσφατα θερμός εχθρός) της Ρωσίας, η χώρα μας δεν έχει συμφέρον στον πλήρη καταποντισμό της Αμερικής, που θα συμπαρασύρει όλη την παγκόσμια οικονομία μαζί με το πετρέλαιο και το αέριο. Ούτε, φυσικά, και στην υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών ονείρων του Τραμπ.

Η τρέχουσα κατάσταση για τη Ρωσία αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για να ενισχύσει τη θέση της στον κόσμο μέσα από την πολυπολικότητα — χτίζοντας πολυμερείς συμμαχίες όπως οι BRICS αλλά και διμερείς σχέσεις, ακόμα και με τις ΗΠΑ.

Σε αντίθεση με άλλες χώρες, οι πιθανές ζημίες της Ρωσίας από την τρέχουσα κρίση είναι σχετικά μικρές. Η δημοσιονομική και χρεωστική μας ανθεκτικότητα είναι πολλαπλάσια. Η εσωτερική μας οικονομία είναι ισχυρή, με σχεδόν πλήρη αυτάρκεια σε φυσικούς πόρους, μοναδικές εξαγωγές, σταθερή εσωτερική ζήτηση και μεγάλη εγχώρια αγορά (για να μην αναφέρουμε τις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις).

Η προσωρινή μείωση στις τιμές ενέργειας θα επηρεάσει τα έσοδα, αλλά η ενίσχυση της ζήτησης από την ΕΕ και την Κίνα θα τα αναπληρώσει. Παράλληλα, η μεταφορά μέρους των εξαγωγών από τις ΗΠΑ προς τη Ρωσία σε χαμηλότερες τιμές θα έχει αποπληθωριστικό αποτέλεσμα.

Σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα, το αποθεματικό χρυσού της Ρωσίας αυξάνεται για τρίτο συνεχόμενο μήνα και τον Μάρτιο έφτασε σε ιστορικό υψηλό. Ο Υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Μαξίμ Ρεσέτνικοφ, δήλωσε χθες ότι η ρωσική οικονομία είναι ελκυστική για δυτικές επενδύσεις χάρη στη σταθερότητα και την καλή ανάπτυξη.

Αλλά το σημαντικότερο: όλα τα σοκ που τώρα τρελαίνουν τον κόσμο, εμείς τα περάσαμε ήδη «εκ των προτέρων» το 2022. Ξέρουμε περισσότερα από οποιονδήποτε για το πώς να ενισχύσουμε την οικονομία σε περιόδους κρίσης.

Με άλλα λόγια, η συνεργασία με εμάς είναι συμφέρουσα — για τις ΗΠΑ, την Κίνα, την ΕΕ. Και τώρα, περισσότερο από ποτέ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ειδικός απεσταλμένος του προέδρου της Ρωσίας, Κιρίλ Ντμίτριεφ, δήλωσε στο αμερικανικό κανάλι Fox πως «δεν ζητάμε άρση κυρώσεων ή δασμών», γεγονός που προκάλεσε σύγχυση.

Αντί αυτού, προσφέρουμε συνεργασία, ακόμα και στήριξη — για παράδειγμα σε κρίσιμους πόρους, αγορές, και στην επίλυση κρίσεων όπως με το Ιράν και την Κίνα — με αντάλλαγμα τον σεβασμό των συμφερόντων μας και την ικανοποίηση των αιτημάτων μας για την Ουκρανία.

Το ηθικό δίδαγμα: Ποτέ μην προσπαθήσεις να καταστρέψεις τη Ρωσία — γιατί μπορεί να είναι η μόνη που θα μπορέσει να σε σώσει.