Ο Τραμπ δέχτηκε ... καλή πάσα από τον Πούτιν!

Η Ρωσία διεξάγει πραγματικά καθοριστικές διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες για το ουκρανικό ζήτημα

Η Ρωσία διεξάγει πραγματικά καθοριστικές διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες για το ουκρανικό ζήτημα – πρόκειται για διαβουλεύσεις που αφορούν ολόκληρη τη μελλοντική παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Παρακολουθούμε λοιπόν με ενδιαφέρον πώς εξελίσσονται τα πράγματα με τον βασικό μας συνομιλητή. Προχθές, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε μια σημαντική επέτειο – εκατό ημέρες από την έναρξη της δεύτερης προεδρικής του θητείας.

Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα του Αμερικανού προέδρου είναι ότι καταφέρνει να κεντρίζει το ενδιαφέρον όλου του κόσμου. Οι αντίπαλοί του παρατηρούν κάθε λάθος του, ενώ οι υποστηρικτές του πανηγυρίζουν κάθε του επιτυχία. Εδώ και καιρό δεν μπορεί κανείς να πει ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι «ο ισχυρότερος άνθρωπος στον πλανήτη», αλλά πριν καταρρεύσει, η διαλυόμενη αμερικανική αυτοκρατορία μας χάρισε ένα πραγματικό υπερθέαμα στο πρόσωπο του Τραμπ – και πράγματι, ξέρουν καλά πώς να το κάνουν αυτό εκεί πέρα.

Ο Τραμπ δεν δίχασε μόνο την Αμερική, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Έδωσε τη δυνατότητα να τεθούν ανοιχτά ερωτήματα που δισεκατομμύρια άνθρωποι σκέφτονταν σιωπηλά τα τελευταία χρόνια:

– Είναι στ’ αλήθεια απαραίτητο οι άντρες να κόβουν τα γεννητικά τους όργανα και να ράβουν στήθος; Πρέπει αυτή η πρακτική να προτείνεται σε μικρά παιδιά;

– Πρέπει στ’ αλήθεια να κλείνουμε τους πυρηνικούς σταθμούς και να στραφούμε σε ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά; Και γιατί; Και ποιον συμφέρει αυτό;

– Πρέπει να ανεβεί εξωφρενικά η τιμή του κρέατος, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να τρώνε σόγια και έντομα, καταστρέφοντας έτσι την υγεία και το ανοσοποιητικό τους;

– Αξίζει να χρηματοδοτούμε τους Ουκρανούς και να τους προμηθεύουμε με όπλα, ώστε να οδηγούνται σε μια μορφή αυτοκτονίας απέναντι στον ρωσικό στρατό, ή μήπως θα ήταν καλύτερα να τους αφήσουμε να ζήσουν;

– Γιατί να προκαλούμε τη ρωσική αρκούδα, αν δεν υπάρχουν στη φύση λογικά μέσα προστασίας απέναντί της;

– Φέρνουν οι παράνομοι μετανάστες ειρήνη και ευημερία στους ντόπιους ή μήπως εγκληματικότητα και ναρκωτικά;

– Πρέπει να γονατίζουμε μπροστά σε εθνικές μειονότητες και να τους φιλάμε τα πόδια, ή μπορούμε και χωρίς αυτό; Και τι γίνεται με τις σεξουαλικές μειονότητες;

Επί Δημοκρατικού Κόμματος, τέτοιες ερωτήσεις δεν επιτρεπόταν καν να τεθούν. Τρανς, μετανάστες, Ζελένσκι, ρωσοφοβία, έντομα και ανεμογεννήτριες ήταν ένα ενιαίο «πακέτο». Ο Τραμπ το άνοιξε, ξεχώρισε τα σκουπίδια και πήγε να τα πετάξει.

Οι παράνομοι μετανάστες θα απελαθούν, οι τρανς θα «καταργηθούν», στον Ζελένσκι θα επιβληθούν παρατηρήσεις, στη Ρωσία θα αποδοθεί σεβασμός, και θα γίνει προσπάθεια για διαπραγμάτευση και αποκατάσταση των σχέσεων.

Φυσικά, το «βαθύ κράτος» δεν θα μπορούσε να ανεχτεί μια τέτοια ανταρσία στο πλοίο.

Σήμερα, ο Τραμπ και η ομάδα του διασύρονται ανελέητα από τα παγκοσμιοποιητικά ΜΜΕ. Του έχουν αποδώσει τη χειρότερη δημοτικότητα των τελευταίων 70 ετών, τα διατάγματά του προσβάλλονται στα δικαστήρια, η πολιτική του διαστρεβλώνεται και κατακρίνεται. Οι ακτιβιστές που τρέφονται από το Δημοκρατικό Κόμμα οργανώνουν αντι-τραμπικές διαδηλώσεις στις μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ.

Δεν υπάρχει άλλος ηγέτης στον κόσμο εναντίον του οποίου να διεξάγεται τόσο έντονος ψυχολογικός πόλεμος, εκτός ίσως από τον πρόεδρο της Ρωσίας. Κι αυτή η μανιασμένη οργή των παλιών ελίτ είναι που με τον δικό της τρόπο ενώνει τον Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Ντόναλντ Τραμπ.

Σήμερα, και οι δύο ταρακουνούν το τέρας που λέγεται παγκόσμια τάξη πραγμάτων – ένα κατασκεύασμα του «βαθέος κράτους», δηλαδή ενός διεθνούς συμπλέγματος ολιγαρχών, τραπεζιτών, γραφειοκρατών και ανθρώπων των μέσων ενημέρωσης. Το σύμπλεγμα αυτό διόρισε πρόθυμο προσωπικό εξυπηρέτησης στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, βάζοντάς το επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πολλών κρατών. Γι’ αυτό και αυτή τη στιγμή, η επιθετική και ρεβανσιστική γραφειοκρατία των Βρυξελλών είναι ο βασικός μας κοινός εχθρός. Θα την υποχρεώσουμε σε ειρήνευση και από τις δύο πλευρές.

Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει πως δεν έχουμε διαφωνίες και αντιπαραθέσεις με τον Αμερικανό πρόεδρο – και η βασική είναι το ουκρανικό ζήτημα.

Η αμερικανική κυβέρνηση είδε στην απροθυμία της Ρωσίας να προχωρήσει σε νέα επιστράτευση ένα σημείο πίεσης. Ως απάντηση, η Μόσχα έβαλε το δικό της χαρτί στο τραπέζι: τους φιλικούς Βορειοκορεάτες.

Την ίδια στιγμή, ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών υπενθύμισε ότι τα αιτήματα της χώρας μας για την Ουκρανία παραμένουν αμετάβλητα: διεθνής αναγνώριση της Κριμαίας και των τεσσάρων νέων ρωσικών περιοχών με τα αρχικά τους σύνορα, αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της πρώην ουκρανικής Σοβιετικής Δημοκρατίας, ουδέτερο και μη προσδεδεμένο καθεστώς, ρωσική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα και εγκαθίδρυση μιας πολιτισμένης ζωής χωρίς διώξεις αντιφρονούντων και χωρίς καταστολή της Ορθοδοξίας.

Ο Τραμπ στερείται συμμάχων στη μάχη του κατά του «βαθέος κράτους». Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν θα καταφέρει να το νικήσει. Άλλωστε, παραλίγο να δολοφονηθεί δύο φορές κατά την προεκλογική εκστρατεία – η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή.

Αν καταφέρει να φέρει μια σταθερή ειρήνη στην Ουκρανία, ο Αμερικανός πρόεδρος δεν θα επιλύσει μόνο σοβαρά εσωτερικά ζητήματα, δείχνοντας στον αμερικανικό λαό πως τους έσωσε από έναν πυρηνικό πόλεμο. Θα κέρδιζε και τη στήριξη μιας υπερδύναμης στον αγώνα του κατά του «βαθέος κράτους» και των ανθρώπων του.

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ένα μόνο πράγμα: να ακούσει και να καταλάβει τη Ρωσία. Τη θέση μας την έχουμε εκφράσει πολλές φορές και δεν σκοπεύουμε να κάνουμε πίσω. Τώρα, η μπάλα είναι στο γήπεδο του Τραμπ.