Το απίστευτο Θαύμα της Αγίας Παρασκευής!

Πρόκειται για τον θάνατο του Περικλέους Αργυρίου, ο οποίος έλαβε χώρα στο χωριό Πράσινο ή Τύρνωβο του Νομού Φλωρίνης

Η Αγία Παρασκευή στο χωριό Τύρνωβος του Νομού Φλωρίνης.

Πρόκειται για τον θάνατο του Περικλέους Αργυρίου, ο οποίος έλαβε χώρα στο χωριό Πράσινο ή Τύρνωβο του Νομού Φλωρίνης. Το ιστορικό του θανάτου αυτού έχει ως εξής:

Ο Αργυρίου διακήρυττε σε όλο το χωριό ότι δεν υπάρχει θρησκεία, δεν πρέπει ο άνθρωπος να πιστεύει σε τίποτε. Σημειωτέον, ότι αυτός παρέμεινε επί αρκετά χρόνια στην Πολωνία, όπου είχε καταφύγει μετά την συντριβή του συμμοριτοπολέμου και επανήλθε κατόπιν στο χωριό του.

Κάποια στιγμή κλήθηκε από την Ενοριακή Επιτροπή να κάνει ορισμένες επισκευές στην στέγη του Ιερού Ναού του χωριού και του συστήθηκε να είναι προσεκτικός, διότι εντός αυτού υπήρχαν Εικόνες μεγάλης αξίας, στις οποίες προσερχόταν πλήθος πιστών από όλη την περιοχή και προσευχόταν.

Ο άθεος όμως Αργυρίου τους απάντησε ειρωνικά:

-Πιστεύετε στα χρωματισμένα σανίδια!...

Με αυτά τα λόγια και άλλα παρόμοια ο Περικλής Αργυρίου επιδόθηκε στην εργασία του. Κατάπληκτοι όμως οι συγχωριανοί του κατά το μεσημέρι διαπίστωσαν, ότι αυτός έσπασε την θαυματουργή Εικόνα της Αγίας Παρασκευής, η οποία βρισκόταν εντός του Ναού! Το γεγονός αυτό εξόργισε τους φιλόθρησκους κατοίκους του Πρασίνου και όλοι κατηγορούσαν τον ιερόσυλο.

Την επόμενη ημέρα, ο Αργυρίου πήγε για να συναντήσει ομάδα συγχωριανών του, για να μεταβεί σε νέα εργασία. Όταν άρχισε να συνομιλεί μαζί τους, είπε σε μία στιγμή:

-Παιδιά, εγώ θα πεθάνω σήμερα!

Η προαίσθηση του αθέου εργάτου έκανε εντύπωση σ΄ όλους, διότι είχε γίνει γνωστό το σπάσιμο της Εικόνος στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και οι συγχωριανοί του πίστευαν ότι αργά ή γρήγορα η θεία Πρόνοια θα τον τιμωρήσει για την ασέβειά του.

-Πιστεύω πως θα πεθάνω, συνέχισε ο Αργυρίου, διότι το όνειρο που είδα μιλάει καθαρά. Παρουσιάσθηκε μπροστά μου ένας αξιωματικός με καμμιά δεκαριά στρατιώτες και μου είπε: «Γι΄ αυτό που έκανες σήμερα θα δικασθείς και ίσως καταδικασθείς σε θάνατο»!

Σε λίγο ο Αργυρίου αποχώρησε από τον όμιλο των συγχωριανών του διότι, όπως είπε, δεν αισθανόταν καλά και πήγε στην οικία του.

Εκεί, συναντήθηκε με τις δύο κόρες του, τις έστειλε σε αγροτική εργασία και έπεσε σ΄ ένα κρεββάτι.

Όταν οι κόρες του επέστρεψαν στο σπίτι, βρέθηκαν προ ανατριχιαστικού θεάματος: Ο πατέρας τους βρισκόταν στο πάτωμα νεκρός!

Τα μάτια του ήταν εξογκωμένα και φαινόταν σ΄ αυτά μία έκφραση τρόμου, τον οποίο θα δοκίμασε ο αποθανών στις τελευταίες του στιγμές.

Το πουκάμισό του ήταν κατασχισμένο και ο λαιμός του και το στήθος του έφεραν βαθειές και μεγάλες «νυχιές», που προξένησε με τα ίδια του τα χέρια ο μελλοθάνατος λίγες στιγμές προτού να υποκύψει.

Οι φωνές των κοριτσιών συγκέντρωσαν αμέσως στο σπίτι όλο το χωριό και οι πάντες άρχισαν να σταυροκοπιούνται ενώπιον της θείας τιμωρίας του αθέου συγχωριανού τους.

Ιατρός εξέτασε τον θανόντα και διαπίστωσε ότι ήταν υγιέστατος και δεν έπασχε από καμμία αρρώστια, και ιδιαίτερα από άσθμα.

(Εφημερίδα «Θάρρος» Κοζάνης, 25-7-1960, σε ανατύπωση στο Περιοδ. της Εκκλησίας)