«ΤΟ ΑΡΝΙΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΎΚΟΥΣ : Η Σιωπηλή Νίκη της Αγάπης»

Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήρθε στη γη, δεν ήρθε σαν λέων. Δεν ήρθε με στρατιές. Δεν ήρθε να φωνάξει, να κυριαρχήσει, να επιβληθεί. Ήρθε σαν Αρνίο. Όχι αδύναμο, αλλά ταπεινό.Όχι άοπλο, αλλά ειρηνικό...

Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήρθε στη γη, δεν ήρθε σαν λέων. Δεν ήρθε με στρατιές. Δεν ήρθε να φωνάξει, να κυριαρχήσει, να επιβληθεί. Ήρθε σαν Αρνίο. Όχι αδύναμο, αλλά ταπεινό.Όχι άοπλο, αλλά ειρηνικό...

Γράφει η

Κλαίρη Χαριτάκη

Στην εικόνα που αντικρίζουμε, βλέπουμε ένα λευκό Αρνίο, καθαρό, ειρηνικό, με μάτια κλειστά, σχεδόν σαν να κοιμάται. Γύρω του, λύκοι άγριοι, με μάτια γεμάτα λύσσα, με στόματα ανοιχτά και δόντια έτοιμα να ξεσκίσουν.

Όμως το Αρνίο δεν αντιστέκεται.

 Δεν φοβάται.

Δεν ουρλιάζει.

 Και πίσω του, ένας χρυσός κύκλος όπως σε εικόνα αγίου.

Αυτή η εικόνα δεν είναι απλώς μια ζωγραφική σύνθεση.

Είναι ολόκληρο ΕΥΑΓΓΈΛΙΟ .

Είναι ο ΧΡΙΣΤΌΣ .

Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήρθε στη γη, δεν ήρθε σαν λέων.

Δεν ήρθε με στρατιές. Δεν ήρθε να φωνάξει, να κυριαρχήσει,

να επιβληθεί.

 Ήρθε σαν Αρνίο.

 Όχι αδύναμο,

αλλά ταπεινό.

Όχι άοπλο, αλλά ειρηνικό.

Όχι γιατί δεν μπορούσε να καλέσει μυριάδες αγγέλους να Τον σώσουν, αλλά γιατί η θυσία Του ήταν ο τρόπος Του να μας σώσει όλους.

Οι λύκοι στην εικόνα είναι όλοι όσοι μισούν το ΦΩΣ ,

την ΑΛΉΘΕΙΑ ,

την ΚΑΘΑΡΌΤΗΤΑ .

Είναι οι συκοφάντες,

οι εχθροί του καλού,

οι πολεμοχαρείς,

 οι βλάσφημοι,

οι διώκτες.

Είναι το σύστημα του κόσμου που κατασπαράζει την αθωότητα.

Είναι και οι εσωτερικοί μας λύκοι

 – οι φόβοι,

τα πάθη,

η σκληρότητα,

 η απιστία.

Και όμως, μέσα σ’ αυτή την απειλή,

το Αρνίο δεν παύει να είναι Άγιο.

Η σιωπή του Αρνίου δεν είναι αδυναμία.

 Είναι απόφαση.

Είναι η ανώτερη μορφή δύναμης

– η αγάπη που επιλέγει να πονέσει αντί να εκδικηθεί,

να πεθάνει αντί να σκοτώσει,

 να σωπάσει αντί να καταραστεί.

Όπως λέει ο Προφήτης Ησαΐας:

«Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη, και ως αμνός ενώπιον του κείροντος αυτό άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα αυτού»

(Ησ. 53,7)

Αυτό που κάνει την εικόνα καθηλωτική είναι το ΦΩΣ πίσω από το κεφάλι του Αρνίου.

Μια θεία άλως.

Το αρνί που κατασπαράσσεται είναι Άγιος.

ΕΙΝΑΙ ΘΕΌΣ .

Είναι νικητής,

όχι ηττημένος.

Είναι Εκείνος που καταπατεί τον θάνατο δια του θανάτου Του.

Αυτό το φως είναι η βεβαίωση πως η ήττα του κόσμου είναι νίκη στον Ουρανό.

Πόσες φορές αισθανόμαστε σαν αυτό το Αρνί;

 Όταν οι άλλοι μας συκοφαντούν,

 μας πατούν,

μας πονούν,

και η καρδιά μας φωνάζει

«Γιατί, Θεέ μου;». Εκείνες τις στιγμές, αυτός ο πίνακας γίνεται καθρέφτης της ψυχής μας.

Και η απάντηση είναι αυτή:

ΜΗ ΦΟΒΆΣΑΙ .

Η ΑΓΆΠΗ ΔΕΝ ΧΆΝΕΙ .

Η σιωπή σου είναι προσευχή.

 Η θυσία σου θα γίνει Φώς .

Η Τελευταία Λέξη Ανήκει στον Θεό

Οι λύκοι ουρλιάζουν.

Το Αρνί σιωπά.

 Αλλά στο τέλος, δεν μένει η κραυγή των λύκων.

Μένει το Φώς του Αρνίου.

Ο κόσμος μπορεί να κατασπαράξει την αλήθεια,

αλλά δεν μπορεί να τη σκοτώσει.

Μπορεί να γεμίσει πληγές το σώμα του Θεού,

αλλά δεν μπορεί να σβήσει την Ανάστασή Του.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΙΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ...