Το Ισραήλ κινδυνεύει όχι από το Ιράν, αλλά από την Τουρκία!

Πόλεμος Ισραήλ-Ιράν: «Συνεχής πορεία» για έναν μελλοντικό πόλεμο με την Τουρκία;

Ο τρέχων πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, που έχει τις ρίζες του σε δεκαετίες ασυμβίβαστων διαφορών, θα μπορούσε να είναι μια «συνεχής πορεία» για μια μελλοντική σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ακολουθεί παρόμοια πορεία με τους αγιατολάχ του Ιράν: επιδιώκει μια εγχώρια στρατιωτική βιομηχανία, κατασκευάζει ένα πυρηνικό πρόγραμμα υπό πολιτικό πρόσχημα και ενεργεί ως κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας υποστηρίζοντας ομάδες όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ.

Αυτή η πορεία, σε συνδυασμό με την αντι-ισραηλινή ρητορική, δημιουργεί έναν επικίνδυνο παραλληλισμό.

Η Δύση πρέπει να αποφύγει να επαναλάβει τις προηγούμενες διπλωματικές αποτυχίες της με το Ιράν αγνοώντας την πιθανή απειλή από την Τουρκία.

Θα μπορούσε ο πόλεμος Ισραήλ-Ιράν να είναι μια συνεχής πορεία για έναν πόλεμο Ισραήλ-Τουρκίας;

Ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, χωρών που χωρίζονται από περισσότερα από 1.000 μίλια, αντιπροσώπευε την αποτυχία περισσότερων από τεσσάρων δεκαετιών διπλωματίας.

Από τότε που ο Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί πρωτοστάτησε στα συνθήματα «Θάνατος στο Ισραήλ» και στη συνέχεια ο διάδοχός του Αλί Χαμενεΐ επανεκκίνησε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν το 1989, τα γεγονότα των τελευταίων τριών ημερών ήταν προαναγγελμένα, αν όχι αναπόφευκτα.

Και οι δύο χώρες έχουν σχεδιάσει τα γεγονότα αυτής της εβδομάδας. Το Ισραήλ έθεσε σε πλήρη κίνδυνο τον μηχανισμό ασφαλείας και το αμυντικό κατεστημένο της Ισλαμικής Δημοκρατίας.

Για την κορυφαία ηγεσία του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, απλά δεν υπήρχε μέρος να κρυφτούν. Ο ίδιος ο Ανώτατος Ηγέτης Αλί Χαμενεΐ πιθανότατα λειτουργεί με δανεικό χρόνο.

Ενώ και οι δύο Χαμενεΐ καυχιόντουσαν για την ακρίβεια των ιρανικών όπλων, η υποτιθέμενη φετφά του κατά της απόκτησης πυρηνικών όπλων παρείχε κάλυψη στους Ιρανούς πυρηνικούς επιστήμονες για να κάνουν το αντίθετο.

Μια γενιά διπλωματών όχι μόνο απέτυχε, αλλά οι ευσεβείς πόθοι τους, πιστεύοντας ότι και οι δύο Ιρανοί μεταρρυθμιστές είχαν εξουσία και ότι διαφωνούσαν ουσιαστικά στην ιδεολογία παρά στην τακτική, έκαναν την τρέχουσα σύγκρουση χειρότερη.

Αν είχαν αναγκάσει τον Χαμενεΐ να πιει από το μεταφορικό «δισκοπότηρο του δηλητηρίου» που ανέφερε ο Χομεϊνί τον Ιούλιο του 1988 για να εξηγήσει τη συμφωνία του για κατάπαυση του πυρός με το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν, ο τρέχων πόλεμος μπορεί να μην είχε συμβεί ποτέ.

Το Πρόβλημα της Τουρκίας

Οι πύραυλοι και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μπορεί να πετούν ακόμα. Ωστόσο, η Δύση μπορεί ήδη να κάνει το ίδιο λάθος δύο φορές αγνοώντας την πραγματικότητα ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βάζει τη χώρα του στο ίδιο μονοπάτι με τον Χομεϊνί και τον Χαμενεΐ στο Ιράν.

Ο Ερντογάν, όπως και οι ανώτατοι ηγέτες του Ιράν, υπερηφανεύεται δημόσια για την εγχώρια στρατιωτική βιομηχανία της χώρας του. Και η Τουρκία, όπως το Ιράν πριν από λίγες δεκαετίες, κατασκευάζει τώρα ένα πυρηνικό εργοστάσιο σε μια σεισμογενή ζώνη φαινομενικά για να παράγει ηλεκτρική ενέργεια, αλλά πιθανότατα και για να παρέχει κάλυψη για ένα πιο μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα.

Επίσημος χαρακτηρισμός ή όχι, η Τουρκία, όπως και το Ιράν πριν από αυτήν, ενεργεί επίσης ως κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας. Ο Ερντογάν δεν έχει απολογηθεί για την υποστήριξή του προς τη Χαμάς και έχει επιτρέψει ακόμη και σε ανώτερα στελέχη της Χαμάς να σχεδιάσουν επιθέσεις στο εβραϊκό κράτος από το τουρκικό ασφαλές καταφύγιό τους.

Πιο πρόσφατα και αθόρυβα, το καθεστώς του Ερντογάν βοήθησε τη Χεζμπολάχ να ξεπλύνει χρήματα για να συνεχίσει την τρομοκρατία της. Εν ολίγοις, καθώς η κατάρρευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας απειλεί να ορφανοποιήσει τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, ο Ερντογάν παρεμβαίνει για να γίνει ο θετός γονέας τους.

Η επικριτική στάση του Ερντογάν κατά των Εβραίων και του εβραϊκού κράτους, συμπεριλαμβανομένων των εκκλήσεων για την εξόντωση του Ισραήλ, παραλληλίζεται επίσης με τις εκκλήσεις του Χομεϊνί και του Χαμενεΐ για εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη.

Το ερώτημα τώρα είναι αν οι πύραυλοι και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που χτυπούν τώρα το Τελ Αβίβ και την Τεχεράνη θα μπορούσαν σε λίγα χρόνια από τώρα να πετάξουν προς την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα και αν τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη -συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικής κατασκευής μαχητικών- απογειώνονται από τουρκικές βάσεις για να χτυπήσουν το Ισραήλ.

Πράγματι, η παρουσία της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί μια επιπλοκή, αλλά μόνο εάν το ΝΑΤΟ αναγνωρίσει στην πραγματικότητα το Ισραήλ ως επιτιθέμενο και επιλέξει να εφαρμόσει το Άρθρο V.

Εδώ, η ανάγκη του ΝΑΤΟ για συναίνεση θα μπορούσε στην πραγματικότητα να λειτουργήσει εναντίον της Τουρκίας εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιλέξουν να ασκήσουν το de facto βέτο τους.

Ας ελπίσουμε ότι ένα τέτοιο σενάριο δεν θα πραγματοποιηθεί, αλλά είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε τόσο την πραγματική φιλοδοξία του Ερντογάν όσο και να αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο την πιθανότητα ενός πολέμου Ισραήλ-Τουρκίας που θα ήταν πολύ πιο καταστροφικός και για τις δύο χώρες από ό,τι ακόμη και ο τρέχων πόλεμος Ισραήλ-Ιράν.

Αντί να αξιολογούμε το ΝΑΤΟ μέσα από το πρίσμα των ευσεβών πόθων, είναι ζωτικής σημασίας να εξαναγκάσουμε την Τουρκία να απομακρυνθεί από την τρέχουσα πορεία της, χρησιμοποιώντας κυρώσεις «Μέγιστης Πίεσης» εάν χρειαστεί.

Απλώς δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά σήμερα μεταξύ του Προέδρου Τζο Μπάιντεν που διασώζει το Ιράν από τη μέγιστη πίεση του Τραμπ στην πρώτη θητεία και του Τραμπ που αγκαλιάζει σήμερα και μάλιστα βοηθά τον Ερντογάν, ακόμη και καθώς κάνει σαφείς τις κακόβουλες φιλοδοξίες του για την περιοχή.