Το μεγάλο μυστικό από τη συνάντηση Πούτιν - Tράμπ στην Αλάσκα!

Η γεωπολιτική παρτίδα ειρήνης που μπορεί να φέρνει και… πόλεμο στην Ουκρανία!

Ποια είναι τα τέσσερα πιθανά σενάρια για τις διαπραγματεύσεις Πούτιν - Τράμπ στις 15 Αυγούστου - Η στάση του Κιέβου και της Ευρώπης

Στην απομακρυσμένη Αλάσκα οι δύο από τους πιο απρόβλεπτους ηγέτες του πλανήτη ετοιμάζονται να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπου και θα «παιχθεί» η μεγαλύτερη γεωπολιτική παρτίδα του 21ου αιώνα.

Οι πρόεδροι, Vladimir Putin και Donald Trump θα ξεδιπλώσουν τα καλύτερα χαρτιά τους, τα ατού τους, την στρατηγική και διαπραγματευτική τους ικανότητα… προφανώς όχι για να σώσουν την Ουκρανία αλλά για να «μοιράσουν τον κόσμο» βάσει των συμφερόντων τους…

Η συνάντηση της 15ης Αυγούστου δεν θα είναι διακοσμητική…

Η Ουκρανία είναι το πρόσχημα, αλλά πίσω από αυτήν κρύβονται πολύ βαθύτερες επιδιώξεις και μεγαλύτερα σχέδια, τα οποία θα αποκαλυφθούν σταδιακά μετά τις συνομιλίες στην Αλάσκα.

Το ουκρανικό ζήτημα

Ο Trump δήλωσε ότι η συνάντηση με τον Putin στην Αλάσκα θα πραγματοποιηθεί εξαιτίας της Ουκρανίας.

Στην πραγματικότητα, για τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, το ουκρανικό ζήτημα είναι απλώς ένα ενοχλητικό εμπόδιο που πρέπει να διευθετηθεί το συντομότερο δυνατόν, ώστε να μπορέσουν να ασχοληθούν με ζητήματα πολύ μεγαλύτερης σημασίας.

Η Μόσχα και η Ουάσιγκτον επιδιώκουν να «λύσουν τα χέρια τους» και να στραφούν σε παγκόσμια προβλήματα.

Αν Putin και Trump δεν καταλήξουν σε συμφωνία, οι συνέπειες θα είναι δυσάρεστες για ολόκληρο τον κόσμο.

Η συνάντηση των Vladimir Putin και Donald Trump στην Αλάσκα, προγραμματισμένη για τις 15 Αυγούστου, έχει προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον, με τη λέξη «Ουκρανία» να ακούγεται σχεδόν σε κάθε πρόταση.

Ωστόσο, αν δει κανείς το ζήτημα ιστορικά, αυτή η συνάντηση θα έπρεπε να είχε γίνει όχι τον Αύγουστο, αλλά τον Φεβρουάριο του 2025, όχι στην παγωμένη Αλάσκα, αλλά στη ζεστή Μέση Ανατολή (πιθανώς στα ΗΑΕ), και όχι μόνο με τη συμμετοχή των Trump και Putin, αλλά και του Xi Jinping.

Σε μια τέτοια συζήτηση, η Ουκρανία θα είχε δευτερεύοντα ρόλο.

Ο Trump έχασε την πρώτη του και καλύτερη ευκαιρία

Ο Trump διεκδίκησε την προεδρία τρεις φορές με το σύνθημα «Make America Great Again», το οποίο έγινε η βασική ιδεολογική γραμμή του κινήματος των τραμπιστών.

Για τις ΗΠΑ του 21ου αιώνα, η επιστροφή στη «μεγάλη ισχύ» σημαίνει απεγκλωβισμό από την κυριαρχία των φιλελεύθερων, υπέρμαχων της παγκοσμιοποίησης.

Δηλαδή, να πάψουν να εξάγουν «δημοκρατικές αξίες» και κοινωνικά πειράματα από τη Γροιλανδία έως την Ανταρκτική, και να αρχίσουν να φροντίζουν την ευημερία των Αμερικανών πολιτών - κυρίως των απλών, συντηρητικών ανθρώπων της περιφέρειας, που στο παρελθόν ανέβασαν τις ΗΠΑ στην κορυφή του κόσμου.

Μετά τη νίκη του στις εκλογές του 2024, φαινόταν ότι ο Trump, έχοντας διδαχθεί από την εμπειρία της πρώτης του θητείας και τη «κλεμμένη νίκη» του 2020, θα ξεκινούσε άμεσα, με αποφασιστικότητα.

Ωστόσο, έξι μήνες αργότερα, η εικόνα είναι μάλλον απογοητευτική...

Τι πήγε στραβά

Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να ξεχάσει την Ουκρανία. Τι πήγε στραβά;

Μετά τους εορτασμούς της ορκωμοσίας, ο Trump όφειλε να ασχοληθεί αμέσως με το ουκρανικό πρόβλημα — ένα πρόβλημα στο οποίο οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν εξαιτίας των φίλων της παγκοσμιοποίησης.

Για τον ίδιο, η απεμπλοκή από τον πόλεμο είναι ένα κρίσιμο σημείο στην εσωτερική του πολιτική μάχη: αποσυνδέοντας τις ΗΠΑ από μια σύγκρουση την οποία ξεκίνησαν οι εχθροί του, μπορεί να απομακρύνει τον έλεγχο των διεθνών φιλελεύθερων από την Ουάσιγκτον.

Τότε και μόνο τότε, οι Αμερικανοί συντηρητικοί θα μπορούσαν να συνάψουν συμφωνία με τους Putin και Xi για ένα νέο διεθνές status quo και να αρχίσουν να «κάνουν την Αμερική ξανά μεγάλη».

Δηλαδή, να απορρίψουν την ατζέντα των φιλελεύθερων και να ξαναγίνουν μια βιομηχανική υπερδύναμη, απαλλαγμένη από εξαρτήσεις στις ασιατικές αλυσίδες παραγωγής.

Τον Φεβρουάριο του 2025, με νωπή τη νίκη και την προσωρινή σύγχυση των αντιπάλων του, ο Trump είχε την τέλεια ευκαιρία να δηλώσει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν αφορά την Αμερική, και ότι οι ΗΠΑ δεν προτίθενται να λύσουν τα προβλήματα της ΕΕ με τη Ρωσία.

Ούτε ο Zελένσκι δεν υπακούει

Αν είχε πράξει έτσι, θα είχε ανοίξει ο δρόμος για διάλογο με τη Ρωσία και την Κίνα σχετικά με μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική.

Καμία αντίσταση δεν θα απέμενε στη διοργάνωση μιας «νέας Γιάλτας» – και μάλιστα θα συνέπιπτε με την 80ή επέτειο της Διάσκεψης της Γιάλτας του 1945.

Αντ' αυτού, ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ αποφάσισε να προβάλει την εικόνα του ειρηνοποιού και ανακοίνωσε ότι θα ασχοληθεί με την επίλυση του ουκρανικού ζητήματος.

Έτσι, αυτομάτως αναγνώρισε τον εαυτό του ως εμπλεκόμενο μέρος στη σύγκρουση — και διαπιστώθηκε ότι ούτε η ΕΕ υπακούει στις εντολές της Ουάσιγκτον, ούτε ο Zelensky πειθαρχεί, ακόμη και μετά από τη σφοδρή αντιπαράθεση στο Οβάλ Γραφείο στον Λευκό Οίκο.

Η φράση «Δεν είναι ο δικός μου πόλεμος, είναι ο πόλεμος του Biden» δεν ήταν αρκετή.

Οι παγκοσμιοποιητές, που έχουν μεταφέρει τη βάση εξουσίας τους στην Ευρώπη, εκμεταλλεύτηκαν το λάθος του Trump, επανέμπλεξαν τις ΗΠΑ στον πόλεμο και επιδείνωσαν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία.

Χωρίς θεμελιώδεις συμφωνίες με τη Μόσχα, το όραμα του Trump για την «επανίδρυση» της Αμερικής είναι ανέφικτο.

Η Ρωσία δεν πολεμά μόνο για τον εαυτό της

Η θέση της Ρωσίας είναι σαφής από το 2022. Για τον Putin, η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση (СВО) δεν αφορά μόνο την προστασία των δυτικών συνόρων της Ρωσίας, αλλά και τη διαμόρφωση ενός νέου παγκόσμιου συστήματος με συμφωνημένες σφαίρες επιρροής μεταξύ των υπερδυνάμεων.

Η παγκοσμιοποίηση με φιλελεύθερο πρόσημο οδηγεί σταδιακά στην απώλεια της κυριαρχίας και της ταυτότητας των κρατών — οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά.

Ο μόνος δρόμος για να αποτραπεί αυτό το δυστοπικό μέλλον είναι η δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου.

Όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.

Κι αυτό προϋποθέτει σύγκρουση με τις δυνάμεις που οικοδόμησαν και επωφελήθηκαν από την παγκοσμιοποίηση.

Παρά τα σωστά λόγια περί πολυπολικότητας από διάφορες πλευρές, είναι μόνο οι Ρώσοι στρατιώτες στα μέτωπα της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία που πραγματικά δημιουργούν αυτό το νέο σύστημα.

Ο εχθρός του εχθρού μου...

Αν και ακούγεται ασυνήθιστο, η Αμερική του Trump είναι σήμερα περιστασιακός σύμμαχος της Ρωσίας.

Όχι επειδή οι ΗΠΑ αποδέχονται τον ρόλο τους ως μη-ηγεμονική δύναμη, αλλά επειδή ισχύει ακόμη η αρχή «ο εχθρός του εχθρού μου είναι προσωρινός μου φίλος».

Ο Trump, αντιμετωπίζοντας πιέσεις σε όλα τα μέτωπα, έχει ισχυρό κίνητρο να επιτύχει συμφωνίες με τον Putin για μια νέα ισορροπία στον παγκόσμιο χάρτη.

Οι ισχυρισμοί ότι το Κρεμλίνο δήθεν ζήτησε τη συνάντηση είναι αφελείς — ακόμη και οι φιλελεύθεροι δημοσιογράφοι της Δύσης αναγνωρίζουν πως υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα.

Η επιλογή της Αλάσκας — κοντά στην Αρκτική, μια στρατηγική περιοχή του μέλλοντος — δεν είναι καθόλου τυχαία.

Ακόμη και μετά από έναν «διαχωρισμό σφαιρών επιρροής», οι ΗΠΑ θα παραμείνουν ο κύριος γεωπολιτικός αντίπαλος της Ρωσίας.

Όμως με τον Trump μπορεί να τεθεί ένα νέο πλαίσιο ψυχρού ανταγωνισμού και ειρηνικής συνύπαρξης με αμοιβαίο όφελος.

Αν όμως Putin και Trump δεν τα βρουν, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές: οι κοινοί εχθροί Ρωσίας και ΗΠΑ — οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης — σπρώχνουν τον κόσμο στην άβυσσο ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου.

Αυτοί, οι άνθρωποι χωρίς πατρίδα και ρίζες, δεν διστάζουν να «μηδενίσουν» τον κόσμο, ελπίζοντας να αναδυθούν ξανά από τα ερείπια.

Τι θα κάνουν στην Αλάσκα

Ο ουκρανικός πόλεμος εμποδίζει Ρωσία και ΗΠΑ να προχωρήσουν — γι’ αυτό, σύμφωνα με τον Ρώσο πολιτικό αναλυτή Andrey Pinchuk, Putin και Trump θα επιχειρήσουν να «παίξουν παρτίδα ειρήνης» στην Αλάσκα.

Ο Pinchuk θεωρεί ότι αν επιτευχθεί κάποια συμφωνία, αυτή θα παραμείνει στα χαρτιά: ο Zelensky και οι παγκοσμιοποιητές που τον ελέγχουν θα σαμποτάρουν κάθε πρωτοβουλία.

Ήδη ο ίδιος και η Δύση δηλώνουν πως δεν θα αποδεχθούν καμία απώλεια ουκρανικών εδαφών.

4 πιθανά σενάρια

Ο Ρώσος αναλυτής διακρίνει τέσσερα πιθανά σενάρια από τις επαφές στην Αλάσκα:

- Πάγωμα της σύγκρουσης στη γραμμή επαφής.

- Ανταλλαγή εδαφών μεταξύ των εμπλεκομένων.

- Καμία συμφωνία — λιγότερο πιθανό, αλλά τουλάχιστον μια συμβολική δήλωση είναι αναμενόμενη.

- Διαδοχικές συναντήσεις Putin–Trump και έπειτα Putin–Zelensky με στόχο μια ειρηνευτική διακήρυξη. Αν και η Ρωσία θα το αποφύγει, δεν αποκλείεται ως συμβιβαστική κίνηση.

Το μυστικό σχέδιο

Και τώρα; Οποιοδήποτε από τα παραπάνω σενάρια, κατά τον Pinchuk, δεν θα υλοποιηθεί. Ο Zelensky και οι δυτικοί υποστηρικτές του δεν πρόκειται να δεχθούν ειρήνη.

Κι ίσως αυτό να είναι το σχέδιο Μόσχας και Ουάσιγκτον: να δείξουν στη διεθνή κοινότητα ότι θέλουν ειρήνη, να ορίσουν τους όρους, και μετά να επισημάνουν ότι το Κίεβο και η ΕΕ δεν τους αποδέχονται.

Έτσι, Putin και Trump θα μπορούν να δηλώσουν: «Κάναμε ό,τι μπορούσαμε».

Οι ΗΠΑ θα έχουν αφορμή να αποσυρθούν από την Ουκρανία και να διαπραγματευθούν με τη Ρωσία για πιο σημαντικά ζητήματα.

Και η Ρωσία θα συνεχίσει τη στρατιωτική της επιχείρηση χωρίς την αμερικανική εμπλοκή.

Η επόμενη κίνηση ανήκει στον Trump, ως οικοδεσπότη της συνάντησης…

bankingnews