Το Σχέδιο του 2026 – Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Διάλυση της Τουρκίας!

Από την πλούσια Ανατολία ως το νέο κουρδικό κράτος – Ποιοι παίζουν το μεγάλο παιχνίδι στη Μέση Ανατολή - Τι πραγματικά διαπραγματεύτηκε στο Οβάλ Γραφείο ο Ερντογάν; Μήπως αυτό που θα του κοστίσει όχι μόνο τη πτώση τη δική του, αλλά και την ίδια του τη χώρα;

Με αφορμή την πρόβλεψη του Τούρκου στρατηγού ε.α. Naim Barburoglu που γράφει με αγωνία ένα σχόλιο-καταγγελία για διαμελισμό της Τουρκίας το 2026, μπορώ να πω με παρρησία πως ...είπε τα απαραιτήτως...μισά απ' ό,τι έπρεπε. Ωστόσο, ο Μπαρμπούρογλου, που δεν είναι καθόλου τυχαίος - τουναντίον - είναι μυστικοσύμβουλος του Σουλτάνου, ξέρει πολλά περισσότερα. Όπως κι εμείς...

Στην καρδιά της Ανατολίας, εκεί που ο άνεμος μαστιγώνει τα άνυδρα υψίπεδα και οι γραμμές του ορίζοντα μοιάζουν με χάρτη χαραγμένο σε πέτρα, η γη κρατά φυλαγμένο το πιο ακριβό της μυστικό. Αυτό που στην ουσία, δεν είναι άλλο από μια γεωπολιτική "πυρηνική βόμβα"!

Αν κοιτάξει κανείς την επιφάνεια των γεγονότων, όσον αφορά τις σχέσεις ΗΠΑ - Τράμπ - Ερντογάν, θα διαπιστώσει 3 πράγματα: Την...υπερβολική "ξαφνική αγάπη" προς την Τουρκία των νεοθωμανών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, την αντιπαλότητα Ισραήλ-Τουρκίας που δεν...φαίνεται να βρίσκεται σε ύφεση παρά τα πολλά "ταρατατζούμ" της συνόδου του Καΐρου και τις...θερμές χειραψίες και τα χαμόγελα στύλ διαφήμισης οδοντόπαστας του Προέδρου των ΗΠΑ προς τον Τούρκο "σουλτάνο", ένεκα του ...πακέτου των 150 δις δολλαρίων που "έριξε" στο τραπέζι του καθιστικού του Οβάλ γραφείου ο Σουλτάνος και ασφαλώς...τις αγκαλιές και τους επαίνους για την Τουρκία του 2025.

Αυτά έπαιξαν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ τόσο της Δύσης, όσο και της Τουρκίας αλλά πολύ περισσότερο, τα ΜΜΕ της...Ελλάδας! Προς τι λοιπόν όλη αυτή η ξαφνική τουρκολαγνεία που αναπαράγει η Δύση;

Aυτό όμως που μαθαμε και μάλιστα...εντελώς από καθαρή τύχη, ήταν ότι ο ...Σουλτάνος όχι μόνο δεν πήρε ...τίποτε, αλλά ακόμη χειρότερα, τον...απείλησε κι όλας ο Τράμπ τονίζοντας του "Να σταματήσεις να αγοράζεις φυσικό αέριο από τη Ρωσία και να μην κάνεις εμπόριο με την Κίνα και να μεταφέρεις χρήματα στην Παλαιστίνη"!

Δεν ήταν ακριβώς αυτά τα ...λόγια που περίμενε να ακούσει ο Ταγίπ από το στόμα του Τράμπ! Και μάλλον τα...πήρε κατάκαρδα!

Tί είχε συμβεί όμως στην πραγματικότητα; Τι ακριβώς παίχτηκε εκείνο το περίεργο μεσημέρι, όπου ο ...Ερντογάν υμνήθηκε από όλους ως ...ο νέος μεγάλος παίκτης μαζί με τις υπερδυνάμεις ΗΠΑ-Ρωσία-Κίνα;

Το Μεσημέρι...του Τρόμου!

Κατ' αρχάς, να υπογραμμίσουμε ένα πράγμα, το οποίο...κανείς δε φαίνεται να καταλαβαίνει, ιδίως αυτά τα μίσθαρνα και ευτελή ανθρωπάρια που παριστάνουν τους ηγέτες της ΕΕ και στο κεφάλι τους το μόνο που υπάρχει σε αφθονία, είναι η...κοκαΐνη: Ο Τραμπ δεν αγαπά πραγματικά κανέναν! Ούτε συμπαθεί στην ουσία κανέναν. Ο Τράμπ αγαπά μόνο τη διαπραγμάτευση. Είναι ο άνθρωπος που χαμογελά, για να πάρει παραχωρήσεις χωρίς να ρίξει σφαίρα.

Ειδικά για τον Ερντογάν, που τον έχει φάει στη...μάπα από την προηγούμενη θητεία του στον Λευκό Οίκο, ξέρει στα σίγουρα πως ο Ερντογάν είναι ένας...τουρκο-νταής που θελει να γίνει...μεγάλος παίκτης, με τεράστιο εγωισμό, που δεν υποκύπτει στην ωμή πίεση, αλλά μεθάει από το αίσθημα σπουδαιότητας. Άρα, τον "χαϊδεύει" για να τον μαλακώσει, να τον κάνει να πιστέψει ότι είναι ο «ηγέτης–μεσολαβητής της Γάζας», ενώ στην πραγματικότητα τον χρησιμοποιεί ως "εργαλείο", επιδιώκοντας 1) να τραβήξει την Τουρκία μακριά από τη Ρωσία, 2) να ανακόψει τις συναλλαγές της με την Κίνα και 3) να την μπλέξει πιο βαθιά στα αμερικανικά ενεργειακά και στρατιωτικά σχέδια! Μ' άλλα λόγια, ο τρομερός Ντόναλντ, κάνει ό,τι έκανε ο Κίσινγκερ με τους δύσκολους και συγκεκριμένα με τον μακαρίτη τον Ανουάρ Σαντάτ: "Πρώτα τον εκθειάζεις, μετά τον δένεις"!

Η διαρροή του Huseyin Gunay («πήραμε τα α… μας»), δείχνει ότι η Τουρκία ουσιαστικά πήγε να ζητήσει! Όχι να δώσει!

Και ό,τι άφηνε να διαρρεύσει περί...150 δις και αγορές - μαμούθ και ...άλλα παραμύθια της σύγχρονης "Χαλιμάς", ήταν περισσότερο για τους Τούρκους (το πόπολο) και τίποτε άλλο!

Α, και για εμάς ασφαλώς, τα ...κουπούκια, όπως λεει κι ο Βελόπουλος, για να ...τρομάξουμε και να σηκώσουμε τα χέρια πιο ψηλά κι απ τον Τιραμόλα!

Ωραία. Αφού δεν ήταν έτσι τα πράγματα, αποδεδειγμένα, τότε γιατί στα κομμάτια πήγε στην Αμερική; Γιατί απλούστατα, τον κάλεσε ο Τράμπ για το σχέδιο της Γάζας κι αυτός (ο Ερντογάν) διέδιδε τα...σπουδαία και τα μεγάλα!

Τι αγορές νέων αεροσκαφών απ τη Boeing επαγγελόταν, τι ότι θά 'παιρνε F-35, τι ότι θα αναπαλαίωνε τα...ερείπια που έχει για F-16, που είναι εγκαταλελειμμένα χωρίς ανταλλακτικά, λόγω...του εμπάργκο που του έχει γίνει από το 2020 με τον νόμο CAATSA, τι για εγγυήσεις ασφάλειας στα σύνορα με τη Συρία λόγω του φόβου των Εβραίων... Μηδέν εις το πηλίκον κύριοι και κυρίες! Δεν πήρε ούτε καν τα αρχ...ια του, όπως είπε εύγλωττα κι ο φουκαράς ο Χουσεΐνης, που στο τέλος...απολύθηκε κι όλας απ το NTV. Aπολύθηκε;

Αλήθεια;

Μην είστε και τόσο...σίγουροι!

Εν τέλει, τι πήρε όμως, γιατι κάτι πήρε! Τι; Έναν προφορικό εκβιασμό τύπου Τραμπ:

"Αν θέλεις, μπορείς να πάρεις "κάτι", φτάνει να κάνεις ΟΛΑ όσα σου πω"

Και τι του είπε δηλαδή; Να δεχθεί τους εκδιωκόμενους Παλαιστίνιους, να σταματήσει το φυσικό αέριο από Ρωσία, να κόψει εμπόριο με Κίνα και - ασφαλέστατα - να διακόψει τη χρηματοδότηση - μέσω του Κατάρ - προς τη Χαμάς και ουσιαστικά να τη...ξεγράψει!

Μ' άλλα λόγια, ουσιαστικά απαίτησε να ...αυτοκαταργηθεί ως "ανεξάρτητη" η Τουρκία! Αυτό του είπε, μέσα σε χαμογελάρες τύπου "Κολυνός-κύκλος εμπιστοσύνης" και αγκαλιές που θα ζήλευε κι ο δικός μας, ο Σκέρτσος, αυτή η αδερφάρα!

Όλο αυτό, όχι μόνο δεν είναι διαπραγμάτευση, είναι κάτι χειρότερο! Δοκιμή υποταγής.

Και το «τίποτα» που πήρε, είναι στην πραγματικότητα το test drive της αμερικανικής πίεσης. Η αγωνία του Μπαρμπούρογλου ("διάλυση Τουρκίας 2026") δεν είναι άσχετη. Οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει για καλά τα...τεστ σταθερότητας! Βλέπουν, αν ο Ερντογάν μπορεί να αντέξει πιέσεις χωρίς να διαλύσει την εσωτερική του ιεραρχία.

Αλλά τώρα, όπως δείχνει η κουβέντα Gunay-Δημοσιογράφου, μέσα στο παλάτι πέφτουν μαχαιριές (Φιντάν, Αλμπαϊράκ, Μπιλάλ για την...επόμενη μέρα!).

Αυτό όμως για την Ουάσινγκτον είναι Θείο Δώρο! Διότι όσο αυτός και η Τουρκία διαλύεται εσωτερικά, τόσο πιο εύκολα σπάει εξωτερικά! Αυτό σημαίνει πως η ..."μετά- Ερντογάν εποχή" όπως ακούστηκε στη συνομιλία, είναι το πραγματικό ζητούμενο!

Η CIA και το State Department ήδη χαρτογραφούν ποιός θα είναι ο ..."μετριοπαθής διάδοχος" που θα δεχτεί τους όρους της Δύσης και θα πει «ναι» σε όλα, όσα ο Ερντογάν δεν δέχτηκε ποτέ δημόσια!

Για να λέμε λοιπόν τα πράγματα με την αληθινή τους υφή, ο Τραμπ προσποιείται τον ειρηνοποιό της Γάζας, αλλά το σχέδιό του είναι άλλο. Να κάνει την Τουρκία απορροφητήρα της παλαιστινιακής κρίσης.

Δηλαδή, "Πάρτε τους πρόσφυγες εσείς, για να ησυχάσει το Ισραήλ"!

Αυτό θα εξυπηρετούσε τα μάλα τη περίφημη στρατηγική Abraham Accords 2, όπου το Ισραήλ αναγνωρίζεται πλήρως από Σαουδική Αραβία και Αίγυπτο, και η Τουρκία γίνεται ο ...σκουπιδοτενεκές της περιοχής!

Η τουρκάλα αλεπού όμως, δηλαδή ο Ερντογάν, παρά την ύβρη, κατάλαβε την παγίδα. Γι’ αυτό και τα τουρκικά ΜΜΕ —μεταξύ αυτών και ο Gunay— φρόντισαν να “ξεχάσουν” κάμερες ανοιχτές. Ήταν μήνυμα προς τα μέσα: "Ο Τραμπ μας χρησιμοποιεί! Μην τον πιστεύετε!" Εν τέλει, ο Τραμπ δεν επαινεί τον Ερντογάν από θαυμασμό. Τον λιπαίνει πριν να τον κάψει!

Θέλει να τον καθησυχάσει, να τον απομονώσει από Ρωσία–Κίνα, να του ρουφήξει την...υπεροψία και το νταηλίκι που πουλά εδώ και χρόνια στην Ανατολική Μεσόγειο - σημείο υπέρτατης στρατηγικής σημασίας για το Ισραήλ κι όταν τελειώσει, να αφήσει πίσω μια καμένη, κατακερματισμένη Τουρκία, όπως έκαναν με τη Λιβύη και το Ιράκ οι προηγούμενοι "δημοκρατικοί" τους οποίους διαδέχτηκε.

Γι’ αυτό και το ..."δεν πήραμε τίποτα" είναι κατά τη γνώμη μου το πιο ειλικρινές τουρκικό "ρεπορτάζ" των τελευταίων ετών! Γιατί πράγματι, η Τουρκία δεν πήρε τίποτα — και ούτε πρόκειται βεβαίως να πάρει. Απλώς, υπέγραψε άτυπα την αρχή του τέλους της "ανεξάρτητης" εποχής Ερντογάν!

Να γιατί λοιπόν ουρλιάζει με μεγαλόστομα άρθρα το τσιράκι του Ερντογάν, ο Μπαρμπούρογλου. Θέλει να ξεσηκώσει το...κοινό του AKP και να ξυπνήσει "μνήμες" Α' Παγκοσμίου Πολέμου! Σε διατεταγμένη υπηρεσία ήταν μ' άλλα λόγια, από τον ίδιο τον Ερντογάν!

Οι σπάνιες γαίες της Ανατολίας! Ιδού το "Μεγάλο Μυστικό"!

Η CIA και το State Department όμως, δεν "ψάχνουν" μόνο τον...νέο πρόεδρο της "νέας" μετερντογανικής Τουρκίας, αλλά κάτι πολύ πιο ισχυρό, το οποίο θα έλυε ουσιαστικά τα χέρια και...τα πόδια των ΗΠΑ!

Μελέτες και ίχνη μαρτυρούν πως στην κεντρική Ανατολία βρίσκεται το δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα σπανίων γαιών παγκοσμίως, μετά την Κίνα! Και για την Ουάσινγκτον, που αναζητά απεγνωσμένα τρόπους να μειώσει την εξάρτησή της από το Πεκίνο, το τουρκικό κοίτασμα μοιάζει με "χρυσό εισιτήριο". Για την Άγκυρα και τον ίδιο τον Ερντογάν, που αντιμετωπίζει μια οικονομία που βρίσκεται μισό βήμα πριν τη κατάρρευση, είναι το πολυτιμότερο διαπραγματευτικό χαρτί.

Ωστόσο όμως, το ζήτημα υπερβαίνει τη σχέση μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας. Επηρεάζει ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, φτάνοντας μέχρι το Αιγαίο και αφορά άμεσα καί την Ελλάδα. Διότι μια Τουρκία που πιθανόν να γίνει στρατηγικός προμηθευτής σπάνιων γαιών για τις ΗΠΑ, θα αποκτήσει νέα γεωπολιτική σημασία, ενισχύοντας τη θέση της σε όλα τα μέτωπα: Από τη Συρία και τη Λιβύη, μέχρι τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο!

Και όπως όλοι γνωρίζουμε πάνω-κάτω, η τουρκική οικονομία χρηματοδοτείται ουσιαστικά από το Κατάρ, την πιο πλούσια "μικρή χώρα" του πλανήτη και απολύτως ελεγχόμενη από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Από την άλλη μεριά, βρίσκεται ο Τράμπ και οι ΗΠΑ. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν δεν...πήρε τίποτε (ακόμη), η γενεσιουργός αιτία του βρίσκεται στον πυρήνα του παιχνιδιού μεταξύ Τράμπ-Ερντογάν. Οι σπάνιες γαίες!

Για την ιστορία, να πούμε πως οι σπάνιες γαίες, αποτελούν ίσως το πιο παρεξηγημένο στρατηγικό αγαθό του 21ου αιώνα.

Πρόκειται για μια ομάδα 17 χημικών στοιχείων με ονόματα που σπάνια βρίσκουν θέση στα πρωτοσέλιδα (νεοδύμιο, δυσπρόσιο, τέρβιο, υττριο) αλλά χωρίς τα οποία η σύγχρονη τεχνολογία θα ήταν αδύνατη. Από τα μικροσκοπικά μαγνητάκια που τροφοδοτούν τα smartphones και τις ανεμογεννήτριες, μέχρι τα σύνθετα συστήματα καθοδήγησης πυραύλων και τα αεροσκάφη πέμπτης γενιάς, οι σπάνιες γαίες είναι το «κρυφό καύσιμο» της ψηφιακής και στρατιωτικής εποχής.

Για να είμαστε περισσότερο σαφείς, η Τουρκία είχε ανακοινώσει το 2022 ότι «694 εκατ. τόνους» υπάρχουν στην περιοχή της πόλης Beylikova, που χτίστηκε πάνω στα ερείπια της παλιάς αρχαίας και βυζαντινής πόλης Δορύλαιο.

Ο αριθμός είναι εντυπωσιακός, όμως δεν μιλά για καθαρά οξείδια σπανίων γαιών (REO), αλλά για ορυκτό σώμα (με φθορίτη/βαρίτη/βαστνασίτη κ.ά.). Μ' άλλα λόγια, η ουσία κρύβεται στους βαθμούς περιεκτικότητας και στην ικανότητα διαχωρισμού/εξευγενισμού του ορυκτού σώματος. Ακόμη και ευνοϊκές εκτιμήσεις ειδικών, δίνουν ουσιαστικό περιθώριο 0,2–2% REO, δηλαδή τάξη μεγέθους πολύ χαμηλότερη από το αφήγημα «δευτέρου παγκοσμίως». Γι’ αυτό και σοβαρές φωνές αντέτειναν ότι οι πρώτες τουρκικές δηλώσεις ήταν υπεραισιόδοξες.

Τεχνικά, μιλάμε για βαστνασιτούχα και ιονο-προσροφητικά υλικά με διαφορετικές ροές εμπλουτισμού· η Τουρκία τρέχει πιλοτική μονάδα (Eti Maden) για να αποδείξει ότι μπορεί να πάει από το «ορυκτό» στο μαγνήτη. Χωρίς αυτά τα στάδια (θραύση–εμπλουτισμός–χημικός διαχωρισμός–μεταλλουργία–παραγωγή μαγνητών NdFeB/Dy), το «κοίτασμα» μένει τίτλος.

Όπως και να χει το πράγμα όμως κι αν πραγματικά οι Αμερικανοί ειδικοί πιστοποιήσουν αυτό που ισχυρίζονται οι Τούρκοι (πολύ πιθανόν, μιας και οι Άγιοι Γέροντες είχαν μιλήσει για...άνοιγμα των θησαυρών της Γής μετά τα γεγονότα και την ανάκτηση της Πόλης και της μισής Ανατολίας που θα περιέλθουν στα χέρια των Ελλήνων και πάλι) τότε θα πρόκειται για ένα τεράστιο κοίτασμα που μπορεί να φτάσει και τους 55 εκατ. τόνους, ενώ νεότερες μελέτες κάνουν λόγο ακόμη και για 194 εκατομμύρια τόνους. Αν επιβεβαιωθούν οι μεγαλύτερες εκτιμήσεις, μιλάμε για το δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα στον κόσμο, αμέσως μετά την Κίνα!

Αυτό το γεγονός δεν είναι απλώς γεωλογικό. Είναι καθαρότατα γεωπολιτικό. Μέχρι σήμερα, η Κίνα ελέγχει περίπου το 60–70% της παγκόσμιας παραγωγής σπανίων γαιών και σχεδόν το 90% της επεξεργασίας. Οι Αμερικανοί, παρά την τεχνολογική και στρατιωτική τους υπεροχή, εξαρτώνται από το Πεκίνο για την προμήθεια αυτών των κρίσιμων υλικών.

Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά παράδοξο: Η υπερδύναμη που ανταγωνίζεται στρατηγικά την Κίνα, τροφοδοτείται από αυτήν με το βασικότερο «υλικό» του ανταγωνισμού.

Η Τουρκία, λοιπόν, εμφανίζεται ξαφνικά ως πιθανός προμηθευτής–σωτήρας για τις ΗΠΑ. Αν τα κοιτάσματα αξιοποιηθούν και αν δημιουργηθούν εγκαταστάσεις επεξεργασίας είτε στην Τουρκία είτε σε συνεργασία με αμερικανικές εταιρείες, τότε η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να μειώσει δραστικά την εξάρτησή της από το Πεκίνο.

Τα πράγματα όμως, παρά τα...χαμόγελα των Τούρκων, δεν είναι καθόλου απλά. Η εκμετάλλευση των σπανίων γαιών απαιτεί τεράστιες επενδύσεις, υψηλή τεχνογνωσία και εξαιρετικά ανεπτυγμένες υποδομές επεξεργασίας. Αυτά τα διαθέτει σήμερα σχεδόν αποκλειστικά η Κίνα.

Έτσι, ενώ η Άγκυρα κρατά στα χέρια της έναν ανεκτίμητο φυσικό πόρο, δεν μπορεί να τον αξιοποιήσει χωρίς ξένη βοήθεια.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το γεωπολιτικό δίλημμα: Ποιον θα επιλέξει ως εταίρο αν όχι ο Ερντογάν, αλλά ο νέος Πρόεδρος που πιθανότατα θα είναι ο Φιντάν;

Τις ΗΠΑ ή την Κίνα; Ή μήπως τη Ρωσία;

Ένα δίλημμα, που είναι όμως τόσο παράδοξο, όσο και ο γκρεμός ή το ρέμα!

Αν πάει με τη Κίνα, θα ενισχύσει μεν την οικονομική της συνεργασία με μια αναδυόμενη υπερδύναμη, αλλά...θα τα βάλει εμμέσως με την Ουάσιγκτον!

Αν πάει με τις ΗΠΑ, θα κερδίσει γεωπολιτικά, αλλά θα ρισκάρει σοβαρή ρήξη με τη Κίνα!

Καλά, δε μιλάμε για το αν ή όχι πάει με τη Ρωσία. Αν το κάνει, την έχει βάψει. Όλη η Δύση θα στραφεί πλέον εναντίον της και τα αποτελέσματα θα φανούν άμεσα: Κυρώσεις μέχρι να ...σβήσει ο ήλιος, ώσπου να ισοπεδωθεί μόνη της και να γίνει πανεύκολη λεία από το Ισραήλ που καραδοκεί!

Ε, ρε μπλέξιμο, ε;

Όσον αφορά τώρα την αμερικανική στρατηγική που επιδιώκει να απεξαρτηθεί από τη Κίνα, οπωσδήποτε θα πέσει πάνω στη Τουρκία. Ο Τράμπ, αν δεν βρεί λύση με τους Κινέζους, θα προσεταιριστεί την Τουρκία όπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ρισκάρει την ομοιογένεια του ΝΑΤΟ.

Τι θα κάνει; Μα, αυτά που θα ζητήσει ο νέος Πρόεδρος της Τουρκίας: Δηλαδή, το...μισό Αιγαίο για την ανάδειξη του κράτους του Κουρδιστάν (που είναι το δεύτερο μεγάλο ζήτημα για το Ισραήλ και τις ΗΠΑ) και πλήρη αποδοχή της "Γαλάζιας Πατρίδας" που μπορεί να αποτελέσει το τείχος για την κάθοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο!

Και η Ελλάδα; Η μικρή, πτωχή και άοπλη Ελλάδα, που τα όπλα της τα έδωσε ελέω Μητσοτακισμού στην Ουκρανία; Απλά θα...υπομείνει την ταπείνωση; Δυστυχώς, ναί!

Η σημερινή Ελλάδα, είναι το Ψευτορωμαίϊκο που πρέπει να πέσει, να πεθάνει. Και δυστυχώς, ο προφητευόμενος ελληνοτουρκικός πόλεμος, θα έχει άσχημες συνέπειες για τη πατρίδα μας. Ο Άγιος Παΐσιος το είπε καθαρά: "ε, το πολύ-πολύ να μας πάρουν κανά δυό νησάκια! Μετά όμως, θα καταστραφούν (οι Τούρκοι)". Τα υπόλοιπα...τα ξέρουμε όλοι.

Η Ρωσία, ως ρυθμιστικός παράγων!

Οι σπάνιες γαίες, όπου κι αν βρίσκονται, δεν παύουν να έχουν πάντα το ενδιαφέρον της Ρωσίας του Πούτιν. Ο Βλαδίμηρος, έχει ήδη καπαρωμένες τις σπάνιες γαίες της ανατολικής Ουκρανίας (να γιατί έχει...εξαγριωθεί ο Τράμπ που τις ...έχασε με τις παλινωδίες του με τον Ζελένσκυ και με τα ευρωπαϊκά "σαπάκια" τύπου Μακρόν, Στάρμερ, Μέρτς και λοιπών κνώδαλων, που έχουν το απύθμενο θράσος να θέλουν να ...λυγίσουν τη Ρωσία) και από την άλλη, έχει όσες σπάνιες γαίες θέλει, είτε από τη Σιβηρία, είτε από τα κατκτημένα εδάφη της ανατολικής Ουκρανίας, είτε από την ίδια τη Κίνα (στη μισή τιμή).

Αυτό που δεν επιθυμεί καθόλου η Ρωσία, είναι να προσεταιριστεί ολοκληρωτικά την Τουρκία η Δύση! Με τον Ερντογάν, είχαν αγαστή συνεργασία οι δυό τους κι ας ...πούλαγε ο Τούρκος όπλα στους Ουκρανούς. Αυτό όμως δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα για την υπερδύναμη. Τα Bayraktar τα έριχνε σαν τις μύγες όποτε ήθελε, ενώ οι πύραυλοι που πουλούσε η Τουρκία στο Κίεβο ήταν επιεικώς...στρακαστρούκες. Άρα, παθητικό μηδέν. Άσε που μέσω της Τουρκίας, κουλάντριζε και τη Δύση.

Αν όμως η Τουρκία, για να αποφύγει τη διάλυση πάση θυσία, πέσει ολοκληρωτικά στη πλευρά της Δύσης μέσω των σπάνιων γαιών, η Ρωσία θα "θυμώσει". Όχι μόνο γιατί η Τουρκία θα υποχρεωθεί να ...τα σπάσει μαζί της σταματώντας τις ροές φυσικού αερίου από τον Turk Stream, αλλά συνεχώς θα συνεχώς θα φοβάται δύο πράγματα:

Το ξαφνικό κλείσιμο- χτύπημα στο υπογάστριο της Ρωσίας - των Στενών και την απώλεια της άμεσης καθόδου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Oπότε...ζόρι μεγάλο.

Την διαχρονική συμπεριφορά της Τουρκίας, τη γνωρίζει όλος ο πλανήτης. Υπερφιαλισμός, καταπάτηση συνθηκών, γερό μπούλινγκ σε όποιον της αντιστέκεται, διπλωματία του παζαριού, μπαμπεσιά και γεωπολιτικός αλλοιθωρισμός. Ίσως, το πιο αναξιόπιστο κράτος που εμφανίστηκε ποτέ στην Ιστορία του πλανήτη. Κανείς δεν την εμπιστεύεται και κανείς δεν τη θέλει.

Μέχρι τώρα, την προστάτευε η γεωπολιτική της θέση, η οποία όμως παραδέρνει τα τελευταία 30 χρόνια, μετά τη πτώση του σοβιετικού μπλόκ. Επομένως, αν δεν έχει κάτι να καταθέσει πάνω στο τραπέζι, οι μεγάλοι θα την καταπιούν, θεωρώντας την πλέον...μη χρήσιμη και άρα αναλώσιμη.

Οι σπάνιες γαίες όμως του Δορυλαίου/Beylikova, είναι ...μια εντελώς άλλη κατάσταση. Αυτό το γεωπολιτικό όπλο όμως, εκπυρσοκροτεί και...ανάποδα αν το χειριστεί ο Τούρκος λάθος. Το επικρατέστερο σενάριο λοιπόν, είναι το πρώτο, να πάει δηλαδή η Τουρκία με τη Δύση. Όχι γιατί το θέλει, αλλά γιατί αν δε το κάνει, η διάλυση της θα είναι ζήτημα...μηνών.

Η αμερικανική οπλο-βιομηχανία και ο ψηφιακός της κορμός, εξαρτάται από τις σπάνιες γαίες. Οι αντίπαλοι της, Ρωσία και Κίνα, τα έχουν σε αφθονία και παράλληλα, η Ρωσία έχει και την τεχνογνωσία ως προς την εκμετάλλευση αυτών των πόρων. Άρα, η Ανατολή είναι γερά δεμένη. Ενώ οι ΗΠΑ, είναι...ξεκρέμαστες, αν όντως σταματήσουν οι ροές σπανίων γαιών.

Από την άλλη όμως, η Κίνα βλέπει την Τουρκία ως κρίσιμο κρίκο στον «Μεσαίο Διάδρομο» του νέου Δρόμου του Μεταξιού (Belt and Road Initiative). Μέσα από την τουρκική επικράτεια, διέρχονται ενεργειακοί και εμπορικοί διάδρομοι που συνδέουν την Ασία με την Ευρώπη. Επιπλέον, το Πεκίνο έχει ήδη διεισδύσει στην τουρκική οικονομία με επενδύσεις σε ενέργεια, υποδομές και τραπεζικό τομέα. Μια απόφαση της Άγκυρας να παραχωρήσει τις σπάνιες γαίες στις ΗΠΑ, θα θεωρηθεί από το Πεκίνο πράξη στρατηγικής εχθρότητας... Και θα πληρωθεί...δεόντως!

Εν κατακλείδι...

...η Τουρκία βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί πάνω από την άβυσσο της ίδιας της ιστορίας της.

Το 2026 που "προφήτεψε" ο Μπαρμπούρογλου, ίσως να μην είναι απλώς ημερομηνία διαμελισμού, αλλά η χρονιά που η αυτοκρατορική της ψευδαίσθηση θα χτυπήσει στο τσιμέντο της πραγματικότητας.

Ο Ερντογάν, μεθυσμένος από την ιδέα της "αιωνιότητας" της υπάρξεως του, κρατά στο ένα χέρι τις σπάνιες γαίες και στο άλλο την αγωνία της διάλυσης! Νομίζει πως κρατά ισορροπία, ενώ απλώς παραπατά.

Οι Αμερικανοί τον λιπαίνουν για να τον κάψουν, οι Κινέζοι τον τρέφουν για να τον εξαντλήσουν, κι εκείνος, μέσα στο παραλήρημα του Νεοθωμανισμού, παίζει τον ρόλο του τελευταίου Σουλτάνου μιας χώρας που έχει ήδη αρχίσει να ραγίζει από μέσα.

Η γεωπολιτική, όμως, δεν έχει οίκτο. Κρίνει με κανόνες φυσικής: ό,τι στέκει πάνω σε ψέμα, καταρρέει. Κι η Τουρκία σήμερα είναι μια πυραμίδα από ψέμματα! Ψέμματα οικονομικά, διπλωματικά, στρατιωτικά, θεοκρατικά.

Η Δύση θα τη χρησιμοποιήσει μέχρι να στερέψει η χρησιμότητά της, η Ρωσία θα τη ισοπεδώσει αν χρειαστεί (που μάλλον θα χρειαστεί), η Κίνα θα την καταπιεί αθόρυβα αν της δοθεί χρόνος. Κι όταν το παζάρι τελειώσει, η Ανατολία θα επιστρέψει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε η Ιστορία της: στη γη, στη σκόνη και στην αγκαλιά με την Ιστορία της, που γράφει "Ρωμιοσύνη"...

Πύρινος Λόγιος sergioschrys@outlook.com