Διαχρονικά, θα έπρεπε να τιμάμε με κάθε επισημότητα και με ομοψυχία την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Σήμερα όμως, λείπουν και τα δύο... Γράφει ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης Υπάρχουν πάντοτε όμως οι γνωστοί αρνητές της, που αρέσκονται, για παράδειγμα, στο να εισβάλλουν σε χώρους όπου διεξάγονται οι παρελάσεις αλλά και στο να επιμένουν με πομπώδες ύφος ότι το «Όχι» το ξεστόμισε ο ελληνικός λαός και όχι ο Ιωάννης Μεταξά ς. Οι αναθεωρητές χρόνια τώρα προσπαθούν να ακυρώσουν τη συνεισφορά του τελευταίου, παραγράφοντας τα απτά γεγονότα της Ιστορίας ένεκα της δικτατορικής διακυβέρνησής του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φράση στο βιβλίο Ιστορίας της γ’ λυκείου: «Ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το “Όχι” ίσως παρά τη βαθύτερη θέλησή του» . Κι όμως, όλα τα στοιχεία που έχει συλλέξει η ιστορική επιστήμη καταδεικνύουν ότι ο Μεταξάς γνώριζε τις κινήσεις των ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων στον αλβανικό χώρο, ενώ είχε ήδη αφήσει να διαρρεύσουν αυτές οι πληροφορίες στον βασιλέα Γεώργιο και στην Αγγλία . Μήνες πριν, άλλωστε, είχε γράψει στον Ιταλό πρεσβευτή ότι « εάν η Ιταλία ήθελε θίξει ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδος, και προπαντός την ακεραιότητα του εδάφους της, σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε ότι η Ελλάς θα αμυνθεί της τιμής της και της ακεραιότητός της μέχρις εσχάτων» . Αλλά, βέβαια, για τους "μελετητές" της Ιστορίας, η στάση του δεν προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση, εφόσον ήδη από το 1934 είχε την πεποίθηση ότι «η Ελλάς εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνον εις το οποίον θα ευρίσκεται η Αγγλία». Ο Ιωάννης Μεταξάς, βέβαια, δεν απάντησε «Όχι». Τουλάχιστον όχι αυτολεξεί. Ήδη προετοιμασμένος για την άφιξη του Ιταλού πρεσβευτή, ξημερώματα της 28ης λαμβάνει το τελεσίγραφο, μέσα στο οποίο απαιτείτο εκ μέρους της ιταλικής κυβέρνησης η ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την ελληνοαλβανική μεθόριο για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων συναφών διευκολύνσεών του, στην επικείμενη προώθησή του στην Αφρική. «Alors, c’est la guerre» αποκρίθηκε στη γαλλική ο γέρων Μεταξάς στον Γκράτσι, ήτοι «Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο» . Εντεταλμένος πράκτορας ή όχι, ο Νίκος Ζαχαριάδης από τις φυλακές της Κέρκυρας έστειλε εκείνο το περιβόητο γράμμα, με το οποίο συστρατευόταν στον πόλεμο έναντι του φασισμού, αναγνωρίζοντας στον Μεταξά την ηγεσία της χώρας . Το ίδιο έπραξαν και οι περισσότεροι εκ των κομμουνιστών που ήταν έγκλειστοι και εξόριστοι στις φυλακές . Όχι πολύ αργότερα, ένας άλλος διανοούμενος της Αριστεράς, ο Σπύρος Λιναρδάτος, καίτοι αναφανδόν ενάντιος στο δικτατορικό καθεστώς, θεώρησε χρέος του να τιμήσει την επιστήμη του και να μην εντάξει σε αυτήν εισαγόμενα ιδεολογικά σχήματα, αλλά να πει την αλήθεια: ο Μεταξάς πρωτοστάτησε και ηγήθηκε του ελληνικού λαού το 1940. Οι αποδομητές όμως δεν αποδέχονται αυτό το απλό και ξεκάθαρο ιστορικό γεγονός , ασχέτως του αν οι ίδιες οι ηγετικές μορφές της Αριστεράς το έχουν πράξει κατά το παρελθόν. Και αυτό διότι δεν θέλουν να αποδεχθούν ότι η οργανική σχέση της ελληνικής κοινωνίας με έναν εθνικιστή δικτάτορα σε αυτό το κομμάτι ανακλά τη σχέση του ηγέτη με τον λαό, που ουσιαστικά είναι η σχέση της πολιτικής με την κοινωνία . Αυτό βέβαια δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη, αφού η σχέση της Αριστεράς, από τους κόλπους της οποίας έχουν ξεπηδήσει όλοι οι αποδομητές, με τους δικτάτορες ήταν πάντοτε ευέλικτη και επιλεκτική, και τα κροκοδείλια δάκρυα για την κατάλυση της δημοκρατίας λίγους πείθουν. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, εξόριστος επί τέσσερα έτη από το μεταξικό καθεστώς, στο βιβλίο του « Τα χρόνια του μεγάλου πολέμου » αναφέρει τα εξής: «Λέγουν όσοι αντικρίζουν με εμπάθεια και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της Ιστορίας ότι το ΟΧΙ δεν το είπεν ο Μεταξάς. Ότι το είπεν ο Ελληνικός Λαός. Ναι, το είπεν ο Ελληνικός Λαός, αλλά αφού το είχε ειπή ο Μεταξάς. Ο ατυχής και συμπαθής Emanuelle Grazzi, εκτελών εντολήν που δεν του άρεσε καθόλου, εξύπνησε, την 3ην πρωινήν, τον Μεταξά και όχι τον Ελληνικόν Λαόν. Εάν έλεγεν ο Μεταξάς ΝΑΙ, πώς θα έλεγεν ΟΧΙ ο Ελληνικός Λαός, που θα εξυπνούσε αργότερα; Θα το έλεγε βέβαια μέσα του και θα το εξεδήλωνε και έμπρακτα, όταν θα οργάνωνε μυστικά την αντίστασή του, αλλά η αλβανική εποποιία δεν θα εγράφετο ποτέ. Ας είμεθα, λοιπόν, τίμιοι απέναντι της Ιστορίας. Το μέγα ΟΧΙ είναι πράξις του Ιωάννου Μεταξά». Το «Όχι» λοιπόν του Ιωάννη Μεταξά, στεντόρειο και καθαρό , ήταν αυτό που ουσιαστικά πυροδότησε την έκρηξη ενθουσιασμού της ελληνικής κοινωνίας, σε συνδυασμό με έναν κρατικό/στρατιωτικό μηχανισμό ήδη έτοιμο για πόλεμο, και όχι το ανάστροφο. Κακά τα ψέματα. Και οι αλλοιώσεις της Ιστορίας επίσης.

Mέχρι και το "σούργελο", δηλαδή η - τύποις - υφυπουργός Μετανάστευσης πέταξε τη κοτσάνα "Σήμερα γιορτάζουμε την επέτειο της νίκης ενάντια στον...ρατσισμό"! Τέτοια κατάντια! Σχόλιο από τον Κων/νο Σχοινά Στάθηκα ἔξω ἀπὸ μικρὸν μεζεδοπωλεῖον τὸ ἀπόγευμα τῆς 26ης Ὀκτωβρίου, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ 28ης Ὀκτωβρίου, καὶ ἀνέμενα τὴν παρέαν μου νὰ περάσει μὲ τὸ αὐτοκίνητον νὰ μὲ μαζέψει. Τὸ ἀφεντικὸν ἦρθε ὡς τὸ μέρος μου καὶ μὲ ῥώτησε πόσα ἄτομα θὰ εἴμαστε. Τοῦ ἐξήγησα ὅτι δὲν θὰ καθίσουμε ἐκεῖ καὶ μοῦ εἶπε: -Μὲ συγχωρεῖς, ἀλλά… μέρες ποὺ εἶναι, κυνηγᾶμε πελάτη μὲ τὸ τουφέκι. -Μὴ μὲ κυνηγήσετε καὶ ὡς τὴ Βόρεια Ἤπειρο! Ἐγέλασεν καὶ προσέθεσεν: -Εἶμαι καὶ ἀπὸ τὴ Βόρεια Ἤπειρο… Θα τοὺς κυνηγήσουμε μιὰ μέρα, ποῦ θὰ πάει. Ἐδώσαμεν τὰ χέρια καὶ ἐξηκολούθησα νὰ περιμένω, καθὼς ὁ ἰδιοκτήτης ὑποδεχόταν μιὰν ἑξαμελῆ συντροφιάν. Ἀφοῦ ἐβολεύθησαν σὲ κεντρικὸν τραπέζι, ὁ ἀς ποῦμε ἐπικεφαλῆς τῆς παρέας ἐκάλεσε διακριτικῶς τὸ ἀφεντικὸν ὀλίγον παραπέρα καὶ τοῦ ἐζήτησε ν’ ἀλλάξει τὴν μουσικὴν (ἔπαιζε Σοφίαν Βέμπο ἐκείνη τὴν στιγμήν), διότι ἕνας ἀπὸ τὴν παρέαν εἶχεν προπάππουν Ἰταλὸν καὶ ἴσως νὰ ἐθίγετο. -Μὰ, καλά, πιὸ δυνατὸ εἶναι τὸ ἰταλικὸ DNA; Μὲ ἕναν προπάππου μόνο; Τί μοῦ λέτε; -Μὰ, τί γενετιστικὰ πράγματα μοῦ λέτε τώρα; Μήπως κάνετε καὶ πειράματα σὰν τὸν Γιόζεφ Μένγκελε, τέλος πάντων; Ὁ ἰδιοκτήτης ἐσεβάσθη ἐν τέλει τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ πελάτου καὶ τὸ ἐγύρισεν εἰς κλασικὰς συνθέσεις τοῦ Μίκη Θεοδωράκη, ὁπότε ἐπεράσαμεν ἀπὸ τοὺς ἐμβατηριακοὺς ῥυθμοὺς εἰς ἐκεῖνα τὰ ἔξοχα, τὰ ἀπαλὰ «Ἀνάμεσα Σύρο καὶ Τζιὰ μικρὴ φυτρώνει νεραντζιὰ» κτλ. Ὁ ἴδιος πελάτης ἐσηκώθη ἀπὸ τὸ τραπέζι καὶ ἐπλησίασεν τὸν ἰδιοκτήτην, ποὺ στεκόταν πάλιν κοντά μου, κυνηγῶν πελάτας. -Ξέρετε, ὁ Μίκης Θεοδωράκης εἶχε ἐνταχθεῖ αὐτοβούλως στὴ Νεολαία Μεταξᾶ. Μὲ τὸν δεύτερο φίλο μου, ποὺ εἶναι ἐδῶ ἀπόψε, μαζὶ βλέπαμε τὴ συνέντευξή του στὴν Ἕλενα Ἀκρίτα. Μὲ τί ἀποτροπιασμὸ εἶχε κοιτάξει ἡ καημένη τὸν Μίκη ὅταν τῆς μιλοῦσε γιὰ τὴν ΕΟΝ! -Νὰ φανταστῶ, καὶ οἱ στίχοι γιὰ τὴ Σύρο καὶ τὴν Τζιὰ ἐνοχλοῦν τὸν φίλο σας. Μέρες ποὺ εἶναι, νὰ μὴν ταράζουμε τὰ νερὰ, ἔ; -Καταλαβαίνετε, βλέπω, εὐτυχῶς! Καλύτερα νὰ ἀκούσουμε κάτι ἄλλο, τόσα ὑπάρχουν. Ἄ, καὶ ἡ κοπέλα ἐκεῖ… Τὸ ἀφεντικὸν πλέον ἔβαλεν τέλος εἰς τὴν ἀρτίως ἐπαγγελματικὴν στάσιν, ἐφόρεσεν τὸ ὕφος τοῦ παλαιᾶς κοπῆς ταβερνιάρη καί, ἀγγίζων εἰς τοὺς ὤμους τὴν κόρην, ἐρώτησεν: -Τί θέλει τὸ κορίτσι μας; Προεκλήθη μέγα ξέσπασμα τῆς διπλανῆς της, ἡ ὁποῖα παρ’ ὀλίγον νὰ γρονθοκοπήσει τὸν ἐπιχειρηματίαν: -Αὐτὸ λέγεται σεξουαλικὴ παρενόχληση, ῥέ! -Ἐσένα δικηγόρο σὲ βάλανε; Ἠκολούθησε χάβρα, καὶ τὀτε ἐνεφανίσθη ἡ παρέα μου. Ἔσβησαν τὸ ἀμάξι καὶ παρηκολούθησαν πρὸς στιγμὴν τὰ τεκταινόμενα. Μοῦ εἶπαν: -Θὰ ἀνέφερες τίποτε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ γράφεις καὶ θὰ τοὺς προκάλεσες. -Δὲν χρειάζεται. Ξεκινᾶνε μόνοι τους!

Ισχυρό προβάδισμα Τράμπ έναντι της Καμάλα Χάρρις σε επτά κρίσιμες πολιτείες, δίνει δημοσκόπηση της WSJ - Οι Δημοκρατικοί (λέγε με και Διεθνιστές ή σπείρα του Σβάμπ) στο...καναβάτσο! Η δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στις 11/10, έδειξε ότι η Χάρρις κι ο Tράμπ έχουν μικρή διαφορά στις επτά κρίσιμες αμερικανικές πολιτείες , οι οποίες, είναι πιθανό να κρίνουν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου. Η ίδια δημοκόπηση έδειξε ότι η Χάρρις έχει οριακό προβάδισμα δύο μονάδων στην Αριζόνα στη Τζόρτζια και στο Μίσιγκαν. Ο Tράμπ προηγείται με 6 μονάδες στη Νεβάδα και με μία μονάδα στην Πενσιλβάνια, ενώ τα ποσοστά των δύο υποψηφίων βρίσκονται πολύ κοντά στη Βόρεια Καρολίνα και στο Ουισκόνσιν. Η δημοσκόπηση με τη συμμετοχή 600 εγεγραμμένων ψηφοφόρων σε κάθε πολιτεία πραγματοποιήθηκε μεταξύ της 28ης Σεπτεμβρίου και της 8 Οκτωβρίου, ενώ έχει περιθώριο στατιστικού λάθους τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων σε κάθε πολιτεία. Οι ΝΥΤ προσπαθούν να δημιουργήσουν σκηνικό φόβου για το τι θα γίνει εάν εκλεγεί ο Ντ.Τραμπ Μόλις μία εβδομάδα πριν τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει βάλει «5η ταχύτητα» και κάνει ότι μπορεί για να πείσει τους αναποφάσιστους να τον ψηφίσουν. Η πολιτική προσέγγισή του και οι ορθές απόψεις του για τους μετανάστες είναι γνωστές. Οι New York Times οι οποίοι είναι φανατικά και ακραία κατά του Ντ.΄Τραμπ προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα φόβου με το τι θα γινόταν εάν ο πρώην πρόεδρος κέρδιζε ξανά τη μάχη των εκλογών. Όλα αυτά σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να πείσουν το εκλογικό σώμα να ψηφίσει υπέρ της υποψήφιας των Δημοκρατικών Καμάλα Χάρρις. Η εφημερίδα δίνει έμφαση στις πιο κάτω επιδιώξεις του Τράμπ, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του κατά καιρούς: 1.000.000 απελάσεις Ο σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ σε θέματα μετανάστευσης Στίβεν Μίλερ, έχει δηλώσει ότι η 2η θητεία του υποψηφίου θα έχει περισσότερες από 1 εκατ. απελάσεις ετησίως. Οι έλεγχοι στα σύνορα Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ σχεδιάζει να επαναφέρει ομοσπονδιακούς πράκτορες και την Εθνική Φρουρά στον έλεγχο της μετανάστευσης. Θα εγκρίνει παράλληλα τη χρήση ομοσπονδιακών στρατευμάτων που θα μπλοκάρουν τις μεταναστευτικές ροές. Τα στρατόπεδα των μεταναστών Ο Ντόναλντ Τραμπ σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει πόρους του στρατού για να χτίσει «μεγάλες εγκαταστάσεις» κράτησης μεταναστών ενώ ταυτόχρονα θα προχωρά και η επιχείρηση της απέλασής τους. Πιέσεις για το άσυλο Σχεδιάζει να αναβιώσει τις συμφωνίες «ασφαλούς 3ης χώρας» με κράτη της Κεντρικής Αμερικής αλλά και της Αφρικής με στόχο να στείλει αιτούντες άσυλο σε άλλες χώρες. Μπλόκο στους Μουσουλμάνους Ένα από τα βασικά στοιχεία του σχεδίου είναι η απαγόρευση εισόδου σε ανθρώπους από μουσουλμανικές χώρες, επαναφέροντας την ταξιδιωτική απαγόρευση που καταργήθηκε το 2021. Δυσκολίες στην απόδοση υπηκοότητας Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο της μεταναστευτικής του πολιτικής είναι ότι θα δυσκολέψει την απόδοση υπηκοότητας σε παιδιά μεταναστών που δεν έχουν έγγραφα υποστηρίζοντας πως δεν δικαιούνται υπηκοότητα. Ταυτόχρονα θα σταματήσει να χορηγεί έγγραφα όπως κάρτες Κοινωνικής Ασφάλισης και διαβατήρια. Θα χρησιμοποιήσει το υπουργείο Δικαιοσύνης για να εκδικηθεί τους αντιπάλους του Ο υποψήφιος μεγιστάνας έχει ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό πως θα χρησιμοποιήσει τις εξουσίες της προεδρίας του για να εκδικηθεί τους αντιπάλους του. Οι σύμμαχοί του έχουν δημιουργήσει σχέδιο για να διαγράψουν την ανεξαρτησία του υπουργείου Δικαιοσύνης από τον πρόεδρο. Ποινική έρευνα για τον Τζο Μπάιντεν και την οικογένειά του Στην περίπτωση που επανεκλεγεί, έχει δεσμευτεί πως θα διορίσει έναν ειδικό εισαγγελέα για να κυνηγήσει τον Τζο Μπαίντεν και την οικογένειά του. Δίωξη και στους αντιπάλους του Στην περίπτωση που κάποιος τολμήσει να τον αμφισβητήσει πολιτικά, τότε είναι διατεθειμένος να εργαλειοποιήσει τις διώξεις που του έχουν κάνει για να τους κυνηγήσει πολιτικά. Η στοχοποίηση των δημοσιογράφων Ο έμπιστος του Ντόναλντ Τραμπ, Κας Πατέλ, απείλησε να βάλει στο στόχαστρο δημοσιογράφους στην περίπτωση που επανεκλεγεί. Τα μέλη της προεκλογικής του καμπάνιας ωστόσο, πήραν αποστάσεις από αυτές τις δηλώσεις. Οι στρατιωτικές δυνάμεις στο Μεξικό και σε αμερικανικά εδάφη Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ξεκαθαρίσει τα σχέδιά του για τη χρήση των αμερικανικών στρατευμάτων στα εδάφη της χώρας του. Ο πόλεμος στα καρτέλ ναρκωτικών του Μεξικού Ο Ρεπουμπλικάνος έχει ανακοινώσει πως σχεδιάζει να ξεκινήσει «πόλεμο» με τα καρτέλ ναρκωτικών του Μεξικού, σχέδια τα οποία περιλαμβάνουν τον στρατό των ΗΠΑ. Στην περίπτωση που ο στρατός έμπαινε σε εδάφη του Μεξικού, χωρίς την συναίνεσή του, τότε θα παραβίαζε το Διεθνές Δίκαιο. Χρήση ομοσπονδιακών στρατευμάτων στα σύνορα Παρά το γεγονός πως γενικά είναι παράνομη η χρήση του στρατού για την επιβολή του νόμου εντός των συνόρων, ο «Insurrection Act» (σ.σ. νόμος για τις εξεγέρσεις) αποτελεί εξαίρεση. Η ομάδα του Ντόναλντ Τραμπ σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει αυτόν τον νόμο για να αφήσει τον στρατό να ασχοληθεί με τη μετανάστευση. Χρήση στρατευμάτων σε αμερικανικό έδαφος Μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ το 2020, ο Ντόναλντ Τραμπ που τότε ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ, έφτασε κοντά στο να καλέσει τον στρατό να παρέμβει κατά τη διάρκεια των ακραίων διαδηλώσεων. Την επόμενη φορά που θα γινόταν κάτι αντίστοιχο, ο μεγιστάνας είχε ξεκαθαρίσει πως θα έστελνε χωρίς 2η σκέψη τον στρατό να επιβάλλει την τάξη, ιδιαίτερα σε Πολιτείες με Δημοκρατικούς κυβερνήτες. Ταυτόχρονα έχει μιλήσει για χρήση του στρατού για «τον εσωτερικό εχθρό», τον οποίο περιέγραψε ως «τους τρελούς της ριζοσπαστικής αριστεράς». Συντριπτική νίκη του Trump στις εκλογές στις 5 Νοεμβρίου - Τι δείχνει η Πενσυλβάνια - Τι δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις Βραχεία κεφαλή έναντι της Kamala Harris δίνει στο ν Donald Trump η δημοσκόπηση (22-24/10) της Rasmussen , 8 ημέρες πριν τις κρίσιμες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, στην πρόθεση ψήφου, το 48% των ερωτηθέντων απάντησε πως θα ψηφίσει τον Ρεπουμπλικάνο πρώην πρόεδρο, με το 47% να επιλέγει την Δημοκρατική νυν αντιπρόεδρο της χώρας. Το 2% θα ψηφίσει άλλο υποψήφιο, ενώ ένα ποσοστό 2%  του κοινού εμφανίζεται αναποφάσιστο. Ο Trump πάει για θρίαμβο με 318 εκλέκτορες, ενώ έχανε 2,9%, προηγείται 0,1% - Στοιχηματικές: Στο 64% η πιθανότητα νίκης O Tράμπ... πάει για θρίαμβο.... Εξέλιξη πραγματικά θεαματική, δίνοντας ελπίδες ότι θα σπάσει η δυστοπία που προκάλεσαν στον κόσμο οι δημοκρατικοί και η αποτυχημένη διακυβέρνηση Biden. Είναι ενδεικτικό ότι στις στοιχηματικές εταιρίες προηγείται και πλέον έχει πιθανότητες 64% να κερδίσει ο Tράμπ και 36% να κερδίσει η Kαμάλα Χάρρις. Ο Elon Musk συνέκρινε τα αποτελέσματα των πρόωρων ψηφοφοριών στην Πενσυλβάνια πριν από τέσσερα χρόνια και φέτος Προς μία «συντριπτική νίκη» στις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 2024 οδεύει ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Donald Trump ,  όπως εκτίμησε ο Αμερικανός μεγιστάνας και θερμός υποστηρικτής του, Elon Musk. Ο Musk συνέκρινε τα αποτελέσματα των πρόωρων ψηφοφοριών στην Πενσυλβάνια πριν από τέσσερα χρόνια και φέτος. Τι δείχνει η Πενσυλβάνια « Οι πρόωρες ψηφοφορίες στην Πενσυλβάνια δείχνουν τώρα ότι οι Ρεπουμπλικανοί τα πηγαίνουν κατά 435 χιλ. ψήφους καλύτερα από τους Δημοκρατικούς σε σχέση με την ίδια ημερομηνία το 2020. Το περιθώριο νίκης του Joe Biden ήταν μόλις 80 χιλ. το 2020. Τείνουμε προς μια συντριπτική νίκη », έγραψε ο Musk στη σελίδα του στο X . Απόπειρα νοθείας στην Πενσυλβάνια καταγγέλλει ο Ν.Τραμπ Σε μια αγωνιώδη ανάρτηση στο Χ, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων για τον Λευκό Οίκο Ντόναλντ Τραμπ καταγγέλλει την αποστολή χιλιάδων πλαστών φορμών εγγραφής ψηφοφόρων σε κομητεία της Πενσυλβάνια, μια εκ των έξι έως επτά κρίσιμων Πολιτειών που το αποτέλεσμα θα κρίνει και τον νικητή των προεδρικών εκλογών της 5ης Νοεμβρίου. Όπως είπε ο Ντόναλντ Τραμπ: «Η Κομητεία Γιορκ, Πενσυλβάνια, έλαβε ΧΙΛΙΑΔΕΣ δυνητικά πλαστές φόρμες εγγραφής ψηφοφόρων και αιτήσεις ψηφοδελτίων με αλληλογραφία από μια ομάδα αγνώστων. Αυτό είναι στην κορυφή της κομητείας Λάνκαστερ που πιάστηκε με 2600 πλαστά ψηφοδέλτια και έντυπα, όλα γραμμένα από το ίδιο άτομο. Πραγματικά κακό “πράγμα”. ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΕΝΣΥΛΒΑΝΙΑ;;; Οι διωκτικές αρχές πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους, άμεσα!!!» Να σημειωθεί ότι ο Έλον Μασκ είχε προχωρήσει σε ανάρτηση λέγοντας πως στην Πενσυλβάνια και σύμφωνα με τα στοιχεία εγγραφής ψηφοφόρων οι εγγραφές των ρεπουμπλικάνων ξεπερνούν αυτές των Δημοκρατικών κατά 85%/. Όπως αναφέρει στο ίδια ανάρτηση οι εγγραφές των ρεπουμπλικανών ανέρχονται σε 36.507, ενώ αυτές των Δημοκρατικών σε 19.774. Πιθανώς η απόπειρα νοθείας, όπως αναφέρει ο Ντ.Τραμπ, να σχετίζεται με αυτό το γεγονός.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη δρομολογήσει τις υποχωρήσεις που έχει ζητήσει η Τουρκία! Προ των πυλών και η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης! Γράφει ο Νίκος Σταυρουλάκης Στις 8 Νοεμβρίου έρχεται στην Αθήνα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν. Καταφθάνει ως θριαμβευτής του πρόσφατου βίαιου ελληνοτουρκικού σλάλομ, το οποίο η Άγκυρα μεθόδευσε έπειτα από πολλά έτη πιέσεων και πρόσφατα και με τη χρήση των όπλων (περίπτωση της Κάσου). Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη δρομολογήσει τις υποχωρήσεις που έχει ζητήσει η Τουρκία και με τη βοήθεια του εκσυγχρονιστικού συρφετού που διατρέχει τους ισχυρότερους πόλους του ελληνικού πολιτικού συστήματος (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) και κυβερνά τη χώρα τα τελευταία χρόνια, εναλλασσόμενο στην εξουσία, ετοιμάζεται να παραδώσει χώρους εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, σε αέρα και θάλασσα. Ουσιαστικά πρόκειται για κίνηση αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης και του καθεστώτος στο Αιγαίο, όπως είχε ρυθμιστεί «οριστικά» με τη συγκεκριμένη Συνθήκη από το 1923 . Την αναθεώρηση της Συνθήκης επίμονα ζητούσε ήδη από το 2017 ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν. Σε δηλώσεις του (6/12/2017) ανέφερε ότι «η Συνθήκη πρέπει να επικαιροποιηθεί». Να σημειωθεί ότι τη συγκεκριμένη δήλωση έκανε κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα . Ο Ταγίπ Ερντογάν ανέφερε στο αεροπλάνο της επιστροφής σε Τούρκους δημοσιογράφους ότι στις επαφές που είχε με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα εξετάστηκαν η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας για το Μεταναστευτικό ( σ.σ.: «προσφυγικό» το είχε αποκαλέσει ), το θέμα του Αιγαίου, οι διερευνητικές συνομιλίες και το Κυπριακό. Δηλαδή όλο το πακέτο, όπως συμβαίνει και τώρα. Ισχυρισμοί Ερντογάν Ο Ερντογάν είπε ότι διατύπωσε την άποψή του σε ό,τι αφορά τη Συνθήκη της Λωζάννης και στις διμερείς του επαφές αλλά και δημοσίως , όπως την εξέφρασε σε συνέντευξή του σε ελληνικό ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι πριν από την επίσκεψη ( σ.σ.: το γνωστό τουρκοκάναλο του Φαλήρου ). Είπε σχετικά ότι « απαντώντας σε μια ερώτηση που μου απευθύνθηκε σε σχέση με τη Λωζάννη, είπα ότι αν χρειάζεται θα μπορούσε κάλλιστα να επικαιροποιηθεί. Άλλωστε, η Συνθήκη της Λωζάννης δεν είναι μια συμφωνία μόνο ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Αυτό το είπα και εκεί. Ο Έλληνας Πρόεδρος έχει την άποψη ότι τέτοιου είδους συμφωνίες δεν μπορούν να επικαιροποιηθούν. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι αν τα μέρη αισθανθούν την ανάγκη θα μπορούσαν κάλλιστα να επικαιροποιηθούν. Το είπα εκεί και στον Πρόεδρο Παυλόπουλο: Εμείς στα Κοινοβούλια δεν αλλάζουμε ακόμα και τα συντάγματα, εφόσον χρειαστεί; Τα αλλάζουμε. Επομένως και οι συμφωνίες, εφόσον κριθεί αναγκαίο, βεβαίως και μπορούν να επικαιροποιούνται. Αλλά αυτό το θέμα σαν να έχει γίνει λίγο εμμονή. Το ίδιο παρατήρησα και στον πρωθυπουργό Τσίπρα. Μίλησα και μαζί του. Είναι λάθος η Λωζάννη να εκλαμβάνεται ως ένα θέμα μόνο μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ». Και ιδού η συνέχεια: Στα μέσα της εβδομάδας που τελείωσε, το ελληνικό ΥΠΕΞ «θυμήθηκε» τις ελληνο-ιαπωνικές σχέσεις. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, διανύουμε -λέει- «Έτος πολιτισμού Ελλάδας – Ιαπωνίας» και με την ευκαιρία διοργανώνεται σχετική έκθεση με θέμα « Οι σχέσεις Ελλάδας – Ιαπωνίας μέσα από διπλωματικά έγγραφα» ! Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων η Υπηρεσία Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του ΥΠΕΞ θα παρουσιάσει αρχειακό υλικό που διαθέτει, έκθεση εγγράφων και άλλων τεκμηρίων, με σκοπό την απεικόνιση ορισμένων εκ των σημαντικότερων στιγμών της ιστορίας των σχέσεων των δύο κρατών. Περίεργο; Καθόλου. Η Ιαπωνία είναι συμβαλλόμενο μέρος της Συνθήκης της Λωζάννης και για κάθε τροποποίησή της πρέπει να ενημερωθεί… Τόσο απλό! Η έκθεση θα περιλαμβάνει περίπου 80 τεκμήρια από το 1872, που καλύπτουν διάφορους τομείς των σχέσεων. Έτσι γίνονται οι δουλείες! Ό,τι ακριβώς είχε ζητήσει τότε ο Ερντογάν, εφαρμόζεται σήμερα. Σε δεύτερο πλάνο οι τουρκικές διεκδικήσεις στη Θράκη  Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το πακέτο της παρούσας διαπραγμάτευσης δεν περιλαμβάνει (ακόμα) «Θράκη» . Τη Θράκη η Άγκυρα θα αρχίσει να τη διεκδικεί μόλις εξασφαλίσει αυτά που επιθυμεί στο Αιγαίο. Και όταν ακούγονται προκλητικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, που αναφέρονται στη Θράκη, όπως του επικείμενου επισκέπτη Τούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν για τη δήθεν καταπίεση της «τουρκικής μειονότητας» της Δυτικής Θράκης, είναι διότι το θέμα εξαιρείται από την όποια διαπραγμάτευση . Ακόμα η Αθήνα αντιστέκεται στη Θράκη, παρά τις πιέσεις και τις προκλητικές κινήσεις που κατευθύνονται από την Άγκυρα στην ακριτική περιοχή, με συγκεντρώσεις του αποσχιστικού τουρκοελεγχόμενου κόμματος DEB, στις οποίες δεσπόζει ο χάρτης της «ενιαίας και ανεξάρτητης» Δυτικής και Ανατολικής Θράκης. Σε λίγο θα έρθει και η Θράκη στο προσκήνιο, όταν κρίνει η Τουρκία. Σε εκείνη την επίσκεψή του στην Ελλάδα, ο ισλαμοφασίστας Τούρκος πρόεδρος είχε επισκεφθεί και τη Θράκη. Στους δημοσιογράφους, αναφερόμενος στην επίσκεψή του στη Δυτική Θράκη, επέστησε την προσοχή στα δικαιώματα των μειονοτήτων που αναφέρονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, λέγοντας ότι «καταβάλλεται προσπάθεια για την επίλυση των θεμάτων αυτών». Καλομελέτα και έρχεται… Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται - ή καμώνονται πως δε το καταλαβαίνουν - οι αφελείς κυβερνώντες στην Αθήνα, είναι ότι η Άγκυρα θα θέσει θέμα Θράκης αμέσως μετά την εδραίωση της μειοδοσίας στο Αιγαίο ! Ή το αντιλαμβάνονται, αλλά, ως υπάλληλοι-υπόχρεοι τρίτων, δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Η προδοσία είναι έτοιμη και η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να τη διεκπεραιώσει πλήρως και ασφαλώς, με τις πλάτες της Ουάσινγκτον. Αντάλλαγμα το «casus belli» Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, η διαπραγμάτευση αφορά αρχικά το εύρος των Ελληνικών Χωρικών Υδάτων (ΕΧΥ) και του Ελληνικού Εναέριου Χώρου (ΕΕΧ). Όπως αποκάλυψε η ανεκδιήγητη πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Μαρία Γαβουνέλη στην ΕΡΤ, η διαπραγμάτευση αφορά εύρος 8-9 μιλίων για τα χωρικά ύδατα. Ούτε καν δέκα, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί το εύρος των ΕΧΥ με το αντίστοιχο του ΕΕΧ που σήμερα είναι 10 μίλια. Όταν ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο Κ. Παπαχλιμίντζο « από ποιο Εύρος Χωρικών Υδάτων συζητάμε για την ΑΟΖ;» (σ.σ.: το Εύρος των Χωρικών Υδάτων είναι προαπαιτούμενο για καθορισμό ΑΟΖ), η πρόεδρος του προδοτικού ΕΛΙΑΜΕΠ είπε με σαρκασμό: «Οκτώ-εννέα μίλια. Να, ας πούμε, μία διαπραγμάτευση». Και γελούσε χωρίς να ντρέπεται. Στη συνέχεια ως δώρο για την υποχώρηση η Άγκυρα θα άρει το «casus belli» , το οποίο η Αθήνα θα «πουλήσει» στον αδιάφορο λαό ως ...«νίκη». Και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι (για λίγο). Ο Φιντάν, που καρφώνει σε συνεντεύξεις την Αθήνα ως να είναι ο κύριος υποκινητής των κρίσεων, γιατί πέτυχε αυτό που ήθελε και ο Γεραπετρίτης γιατί ακόμα και με μειοδοσία θα έχει επιτύχει ειρήνη στο Αιγαίο ! Τόσο τους κόβει… Δημοσιεύεται στην «κυριακάτικη δημοκρατία»

Η Ελλάδα θα σκοτώσει το ...πρώτο "Θηρίο"! Η Ελλάδα πολεμά για τη μοίρα του κόσμου! Το ελληνικό πνεύμα είναι προαιώνιος εχθρός του φασισμού, αλλά σήμερα οι νεοταξίτες έχουν βαλθεί να ταυτίσουν το ένα με το άλλο Το Κτήνος που βρίσκεται ακόμη στο...τιμόνι της Ελλάδας, δεν είπε ΟΥΤΕ ΜΙΑ λέξη που να φανέρωνε "εθνική ομοψυχία" ή "Έθνος"! Αν κάποιος λογίζεται ως εχθρός της Ελλάδας, αυτός ο εχθρός έχει ονοματεπώνυμο: Κυριάκος Μητσοτάκης! Γράφει ο Ελευθ. Ανδρώνης «Ο ιταλικός φασισμός βαδίζει προς τον θάνατο κι εμείς οι Έλληνες σκάβουμε τον τάφο του. Μπορεί να πεθάνουμε, αλλά θα πεθάνει κι αυτός. Θα τον σκοτώσει το ελληνικό πνεύμα, που έχει σκοτώσει εχθρούς μεγαλύτερους και φοβερώτερους απ’ αυτόν. Ελεύθεροι άνθρωποι όλων των εθνών, συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες, φιλόσοφοι, ιδεολόγοι, μην ξεχνάτε ότι η Ελλάδα πολεμά για τη μοίρα του κόσμου». Αυτό είναι απόσπασμα από ένα επικό μανιφέστο που υπόγραψαν πολλοί από τους σημαντικότερους ανθρώπους του ελληνικού πνεύματος, όταν σήμανε η ιερή ώρα για το έπος του ’40 . Ανάμεσά τους, ο Οδυσσέας Ελύτης , ο Ηλίας Βενέζης, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Μ.Καραγάτσης, η Έλλη Αλεξίου, ο Κωνσταντίνος Δημαράς, ο Γιώργος Θεοτοκάς. Μία σεπτή αλήθεια ειπώνεται σε αυτές τις λέξεις. Καθαγιασμένη από ποταμούς αίματος ηρώων του γένους. Μια αλήθεια που σήμερα ατιμάζεται και διαστρέφεται , αλλά τότε ήταν ξεκάθαρη σαν το φως του ήλιου. Ποια είναι αυτή; Ότι το ελληνικό πνεύμα σκάβει τον τάφο του φασισμού και τον σκοτώνει για χάρη ολόκληρου του κόσμου. Το ελληνικό πνεύμα είναι φυσικός εχθρός του φασισμού . Όχι μόνο του Μουσολίνι, αλλά κάθε είδους φασισμού. Του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Με αυτή την πνευματική ρίζα δοξάστηκε η Ελλάδα. Έτσι αδερφώθηκε αυτός ο λαός, έτσι πορεύτηκε στις μάχες και έτσι γιόρτασε τις μεγάλες νίκες. Όμως για δυστυχία μας, σήμερα αντιστράφηκαν οι αξίες, το μαύρο έγινε άσπρο και το φως παρουσιάζεται ως σκοτάδι. Σήμερα το αθάνατο πνεύμα της ελληνορθοδοξίας αντιμετωπίζεται σαν συνώνυμο του φασισμού . Και ...αντιφασίστες θεωρούνται όσοι σκάβουν το λάκκο της Ελλάδας , δηλαδή όσοι ξεπαστρεύουν το ιδεατό που σκοτώνει τον φασισμό. Τις αξίες που κράτησαν λεύτερη την Ελλάδα, τις έχουν σαν σκλαβιά. Γιατί αλλάξανε πατρίδα και σύνορα. Πατρίδα τους είναι πλέον το τομάρι τους και σύνορα τα ατομικά συμφέροντά τους. Το ελληνικό πνεύμα είναι πια εμπόδιο στην «πρόοδο» τους. Κατά που προοδεύουν δεν μας λένε όμως. Τους αρκεί να ξεμακραίνουν από τη ρίζα τους και αυτό το ονομάζουν «πρόοδο» . Προορισμό δεν έχουν κανέναν, πέρα από το να σέρνονται πίσω από το θέλημά τους. Τους φτάνει να απαρνούνται με αηδία την υπόσταση του Έλληνα, του Χριστιανού, ακόμα και του ανθρώπου. Εντούτοις το πνεύμα των γραμμάτων του ’40 έλεγε ότι ο Έλληνας πολεμά για τη μοίρα του κόσμου . Και τώρα γίνεται το ακριβώς ανάποδο: ο κόσμος και οι «κοσμοπολίτες» πολεμούν την Ελλάδα, θέλοντας να σφραγίσουν τη μοίρα της. Οι παγκόσμιοι πολίτες πολεμούν ό,τι πρεσβεύει η ελληνορθοδοξία, για να μη στέκεται εμπόδιο στον παγκοσμιοποιημένο φασισμό. Στους νέους Χίτλερ, τους νέους Μουσολίνι και τους νέους Στάλιν, που έκρυψαν τις στρατιωτικές στολές και φόρεσαν σακάκια και γραβάτες. Που πλέον δεν κηρύσσουν γενική έφοδο μιλώντας σε συντάγματα, αλλά αγορεύοντας στα «σαλόνια» των παγκόσμιων συνεδρίων και των φόρουμ. Το ελληνικό πνεύμα σκότωσε τον ιταλικό φασισμό στα βουνά της Ηπείρου . Κυβερνήτης, λαός και γραμματισμένοι, όλοι έγιναν μια γροθιά. Πολέμησαν με τη λόγχη και τη γραφίδα έχοντας την ίδια συνείδηση με τους προγόνους τους, ότι ο Ελληνισμός είναι οικουμενικός θεματοφύλακας της ελευθερίας . Αυτήν την ανυπότακτη δύναμη του «ΟΧΙ»  προσπαθεί σήμερα να εξοντώσει η ξιπασμένη αυτοκρατορία των «ΝΑΙ». Ο πραγματικός φασίστας, ο τύραννος, ο δυνάστης, είναι όποιος στερεί από τον κόσμο το φως της Ελλάδας. Όποιος θέλει να σβήσει από τα κιτάπια της μνήμης τις μεγάλες μάχες μας που κράτησαν αναμμένη τη δάδα της ελευθερίας. Την τεράστια συνεισφορά μας στον ρου της ιστορίας. Την κλίμακα του ουρανού που λέγεται Ορθοδοξία. Την αρχαιοελληνική διανόηση. Την προδρομική δράση του Μεγαλέξανδρου. Το μεγαλείο του Βυζαντίου. Το θαύμα θαυμάτων του ’21. Και το συγκλονιστικό Έπος του ’40, όπου το «ΟΧΙ» , πριν το πει ο Μεταξάς και ο λαός, το είπε πρώτη η Παναγία. Πλήθος οι μαρτυρίες των αγωνιστών για τη μαυροφορεμένη γυναικεία μορφή που βάδιζε στα παγωμένα μέτωπα του πολέμου και ψύχωνε τους Έλληνες, στεκόταν ως υπέρμαχος Στρατηγός και έδειχνε τον δρόμο προς τη νίκη. Τι να πει όμως σήμερα η Παναγία για τα χάλια μας; Που να βρει τόπο καθαρό για να περάσει; Πώς να βοηθήσει την Ελλάδα, αν από μόνοι μας εμείς αναθεματίζουμε τα ιερά νάματά της; Μας έχουν ξοφλημένους, όσο εμείς λησμονούμε την αποστολή μας. Ποια είναι αυτή; Η ίδια που ήταν το ’40, η ίδια παραμένει και σήμερα . Το να συντρίβουμε τον φασισμό κάθε λογής . Είτε είναι στρατιωτικός, πολιτικός, ιδεολογικός, είτε τεχνοκρατικός και ψηφιακός όπως μετασχηματίζεται σήμερα. Γιατί Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος σημαίνει άνθρωπος ελεύθερος . Να τι έγραφαν ακόμα οι λόγιοι του ’40, έχοντας πλήρη συνείδηση του διαχρονικού χρέους μας: «…Οι Έλληνες δώσαμε, στην ιταμή αυτή αξίωση της φασιστικής βίας, την απάντηση που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών παραδόσεις, χαραγμένες βαθιά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής μας γης, με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρώπινης ιστορίας… ][… έχουμε το αίσθημα ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεση: ότι αγωνιζόμαστε για τη σωτηρία όλων εκείνων των υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι μας πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε ν’ απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητος και της βίας ». Να ποια είναι η γνήσια λαλιά της ελληνικής ψυχής . Και ονειρευόμαστε την ώρα που θα ακουστεί ξανά, από ηγέτη και λαό. Όλα κι όλα τρία γράμματα έχει η λέξη «ΟΧΙ» , αλλά έφτασε να είναι άθλος να προφερθούν από αυτούς που κρατούν το τιμόνι της Ελλάδας . Θα τους το θυμίζουμε εμείς ξανά και ξανά. Ζήτω η 28η Οκτωβρίου, ζήτω το «ΟΧΙ», ζήτω η Ελλάδα μας! Δόξα και τιμή στους ήρωες μας. Που πάντα θα ξορκίζουν το φάντασμα του κάθε φασισμού.

Το δολάριο δεν απειλείται από την επέλαση των BRICS… ακόμη! Ο Κινέζος Σι Ζινπίνγκ και ο Ινδός Ναρέντρα Μόντι δεν έθιξαν το ζήτημα περί εναλλακτικών συστημάτων πληρωμών στις παρατηρήσεις τους Μεγάλη ήταν η απογοήτευση στις τάξεις των θιασωτών των BRICS όταν άκουσαν τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin να αναφέρει πως η Σύνοδος Κορυφής του μπλοκ στο Καζάν δεν έχει ως σκοπό «να χτίσει ή να δημιουργήσει ένα νέο σύστημα πληρωμών για να αμφισβητήσει το δολάριο». Οι ηγέτες των δύο οικονομικών κρατικών κολοσσών που ήταν παρόντες στη σύνοδο κορυφής, ο Κινέζος Xi Jinping και ο Ινδός Narendra Modi δεν έθιξαν το ζήτημα περί εναλλακτικών συστημάτων πληρωμών στις παρατηρήσεις τους. Οι τεχνικές απαιτήσεις για εναλλακτικά συστήματα πληρωμών δεν είναι το πρόβλημα. Το σύστημα SWIFT, που ελέγχει τις διατραπεζικές πληρωμές σε δολάρια και άλλα νομίσματα της Δύσης, απλώς μεταδίδει ασφαλή μηνύματα. Η πρόκληση, μάλλον, είναι οικονομική: η ζήτηση των ΗΠΑ για εισαγωγές τροφοδοτεί μεγάλο μέρος της οικονομικής ανάπτυξης στον Παγκόσμιο Νότο. Οι εξαγωγές της Κίνας στις ΗΠΑ ανέρχονται σε μόλις 2,3% του ΑΕΠ της, αλλά περίπου το ήμισυ της αύξησης των εξαγωγών της στον Παγκόσμιο Νότο από το 2020 εξαρτάται από τις επανεξαγωγές προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ οι εξαγωγές της Κίνας στον Παγκόσμιο Νότο υπερδιπλασιάστηκαν από περίπου 60 δισεκατομμύρια δολάρια τον μήνα σε 140 δισεκατομμύρια δολάρια τον μήνα, οι εισαγωγές των ΗΠΑ από τον Παγκόσμιο Νότο αυξήθηκαν από περίπου 60 δισεκατομμύρια δολάρια τον μήνα σε 100 δισεκατομμύρια δολάρια τον μήνα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η εξάρτηση από την αγορά των ΗΠΑ ποικίλλει στις αναπτυσσόμενες χώρες. Το Βιετνάμ και το Μεξικό , οι δύο αγαπημένοι τόποι διεξαγωγής του λεγόμενου «friend-shoring», δηλαδή της μεταφοράς της παραγωγής μακριά από την Κίνα σε υποθετικά πιο φιλικές χώρες, κατέγραψαν μεγάλες αυξήσεις στις εξαγωγές στις ΗΠΑ ως ποσοστό του ΑΕΠ . Οι εξαγωγές του Βιετνάμ στις ΗΠΑ το 2023 ανήλθαν σε περίπου 27% του ΑΕΠ της χώρας, σε σύγκριση με μόλις 10% το 2020, ενώ οι εξαγωγές του Μεξικού στις ΗΠΑ αυξήθηκαν στο 27% του ΑΕΠ το 2023 από 20% το 2010. Η Σιγκαπούρη και η Μαλαισία , αντίθετα, παρουσίασαν μικρή αύξηση στις εξαγωγές των ΗΠΑ ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η Ινδονησία και η Βραζιλία εξάγουν συγκριτικά ελάχιστα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ορισμένες ασιατικές χώρες, ιδίως η Μαλαισία και η Ταϊλάνδη, εξάγουν περισσότερο από το 60% του ΑΕΠ τους, κυρίως σε άλλες ασιατικές χώρες. Η Βραζιλία , η Ινδονησία και η Κίνα εξαρτώνται πολύ λιγότερο από τις εξαγωγές. Σήμερα, η Κίνα εξάγει μόλις το 19% του ΑΕΠ της σε σύγκριση με 27% το 2010, πράγμα που σημαίνει ότι ένα ολοένα αυξανόμενο ποσοστό της αύξησης του ΑΕΠ εξαρτάται από την εγχώρια κατανάλωση και τις επενδύσεις. Αυτό που κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες τόσο σημαντικό παράγοντα στις οικονομίες του Παγκόσμιου Νότου είναι το τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών τους. Ο παρακάτω πίνακας κατατάσσει τα πλεονάσματα και τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των 20 μεγαλύτερων οικονομιών από το μεγαλύτερο έλλειμμα στο μεγαλύτερο πλεόνασμα. Με έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών 80 δισεκατομμυρίων δολαρίων τον μήνα, ή 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ετησίως, η όρεξη των ΗΠΑ για υπέρβαση των εισαγωγών σε σχέση με τις εξαγωγές επισκιάζει τον υπόλοιπο κόσμο. Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη ή η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, ανάλογα με το αν υπολογίζουμε το ΑΕΠ σε δολάρια ή αν προσαρμόζουμε την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης, αλλά οι εισαγωγές της Κίνας από τον Παγκόσμιο Νότο είναι στάσιμες εδώ και τρία χρόνια. Η Κίνα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αμερικανική ζήτηση προς το παρόν, δεδομένης της εστίασης του Πεκίνου στις επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας και όχι στη ζήτηση των καταναλωτών. Στο περιθώριο, καθιστά τον παγκόσμιο Νότο περισσότερο εξαρτημένο από τις ΗΠΑ. Η προβολή των τρεχουσών τάσεων στο μέλλον υποδηλώνει σταθερή αύξηση των καταναλωτικών δαπανών στον Παγκόσμιο Νότο, ειδικά στην Ανατολική Ασία, και την εμφάνιση ισχυρών εγχώριων αγορών και μικρότερη εξάρτηση από τις εξαγωγές. Οι αναπτυσσόμενες χώρες, ωστόσο, δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς τους στα projections τους. Η διευθέτηση πληρωμών για αγαθά στο διεθνές εμπόριο είναι ένα ασήμαντο ζήτημα. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η χρηματοδότηση των μακροπρόθεσμων ελλειμμάτων. Η Ινδία, για παράδειγμα, είχε ετήσιο εμπορικό έλλειμμα με τη Ρωσία λιγότερο από 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι μειωμένες πωλήσεις ρωσικού πετρελαίου στην Ινδία μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία αυξήθηκαν σε περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια δολάρια. Τι θα κάνει η Ρωσία με την ινδική ρουπία; Θα προτιμούσε να υπάρχει ένα άλλο νόμισμα, για παράδειγμα το ντιρχάμ των ΗΑΕ, ώστε να το χρησιμοποιεί κατά τις αγορές αγαθών από τρίτες αγορές. Ο Παγκόσμιος Νότος δεν έχει ακόμη τις κεφαλαιαγορές ή τη νομισματική σταθερότητα για να πείσει μια χώρα να κατέχει απλώς περιουσιακά στοιχεία της ελλειμματικής χώρας. Αυτό είναι που κάνουν τόσο καλά οι Ηνωμένες Πολιτείες: η αρνητική καθαρή θέση του ξένου ενεργητικού των 18 τρισεκατομμυρίων δολαρίων αντιστοιχεί στα σωρευτικά ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των τελευταίων 30 ετών. Η Αμερική πουλά στοιχεία ενεργητικού σε ξένους σε αντάλλαγμα για τα αγαθά τους. Ο Παγκόσμιος Νότος δεν έχει περιουσιακά στοιχεία να πουλήσει, ή τουλάχιστον όχι με τη μορφή που θα ήθελε να έχει ο υπόλοιπος κόσμος. Αυτό εξηγεί γιατί η τελική δήλωση της συνόδου κορυφής BRICS υποβίβασε το ζήτημα των συστημάτων πληρωμών σε μελέτες σκοπιμότητας: «Επαναλαμβάνουμε τη δέσμευσή μας για ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας στο πλαίσιο των BRICS. Αναγνωρίζουμε τα ευρέως διαδεδομένα οφέλη των ταχύτερων, χαμηλού κόστους, πιο αποτελεσματικών, διαφανών, ασφαλών και περιεκτικών μέσων διασυνοριακών πληρωμών που βασίζονται στην αρχή της καταπολέμησης των φραγμών και της χωρίς διακρίσεις πρόσβασης. Χαιρετίζουμε τη χρήση τοπικών νομισμάτων στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές μεταξύ των χωρών BRICS και των εμπορικών τους εταίρων. Ενθαρρύνουμε την ενίσχυση των τραπεζικών δικτύων ανταποκριτών στο πλαίσιο των BRICS και τη δυνατότητα διακανονισμών σε τοπικά νομίσματα σύμφωνα με την Πρωτοβουλία Διασυνοριακών Πληρωμών BRICS (BCBPI), η οποία είναι εθελοντική και μη δεσμευτική, και προσβλέπουμε σε περαιτέρω συζητήσεις σε αυτόν τον τομέα, συμπεριλαμβανομένης της BRICS Payment Task Force. Aποθεματικά Οι κεντρικές τράπεζες BRICS δεν διατηρούν η μία τα νομίσματα της άλλης στα αποθεματικά τους, με περιορισμένες εξαιρέσεις. Μόλις το 2,3% των παγκόσμιων αποθεματικών της κεντρικής τράπεζας διατηρούνται σε RMB Κίνας, από 1,1% το 2016, αλλά κάτω από το ανώτατο όριο του 2,8% το 2022. Οι περισσότεροι από αυτούς αγοράζουν χρυσό. Εάν ο θρύλος για το αμερικανικό νόμισμα αναφέρει, «In God We Trust» (Εμπιστευόμαστε τον Θεό), ο χρυσός λέει, «Trust nobody» (Δεν εμπιστευόμαστε κανέναν). Θα απαιτηθούν σαρωτικές αλλαγές στον Παγκόσμιο Νότο για να καταστούν τα νομίσματά τους ελκυστικά αποθεματικά μέσα - διαφάνεια και διαχείριση κινδύνου των κεφαλαιαγορών, ανάπτυξη τοπικής μεσαίας τάξης, υποδομές και εκπαίδευση. Πολλά από αυτά συμβαίνουν σταδιακά σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά η πρόοδος είναι σταδιακή και άνιση. Μπορούμε τώρα να προβλέψουμε συνθήκες υπό τις οποίες ο Παγκόσμιος Νότος θα μπορούσε να κηρύξει ανεξαρτησία από το σύστημα του δολαρίου. Αλλά δεν είμαστε ακόμα εκεί και δεν θα είμαστε για χρόνια κάτω από προβλέψιμες συνθήκες, εκτός εάν...ο Γ' ΠΠ φέρει τα πάνω κάτω και σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα του!

Έδιωξε Τούρκους από συλημένο μοναστήρι, αφιερωμένο στο όνομα του! Ο Άγιος Δημήτριος, την 29η Οκτωβρίου 1905 διώχνει Τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα, που είχε μετατρέψει την Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Βαλέτσικο σε φυλάκιο . Το Σάββατο 29 Οκτωβρίου 1906 και ώρα τρείς τη νύχτα, όταν εμφανίστηκε ο Άγιος Δημήτριος καβαλάρης, ανοίγοντας την ασφαλισμένη κεντρική είσοδο της Μονής και εκδίωξε το Τουρκικό απόσπασμα που είχε εγκατασταθεί στην Μονή, τρέποντάς τους σε άτακτη φυγή. Τα θυρόφυλλα της κεντρικής πύλης της Μονής, την οποία άνοιξε ο Άγιος Δημήτριος κατά θαυμαστό τρόπο, σώζονται μέχρι σήμερα, όπως και θαυματουργή Εικόνα που εξήλθε ο Άγιος, καθώς και η «πατησιά» του αλόγου του πάνω στο μάρμαρο. Σ’ ένα από τα θυρόφυλλα διακρίνονται και τα σημάδια από τα πέταλα του αλόγου του Αγίου, που καλπάζοντας άνοιξε την είσοδο. Το θαύμα αυτό το έχει καταγράψει ο π. Γεώργιος Μπαζακογιάννης στο βιβλίο του Μηναίου του Οκτωβρίου της Μονής και το χειρόγραφο σώζεται μέχρι σήμερα. Ο π. Γεώργιος ήταν αυτόπτης μάρτυρας του θαύματος , αφού κατά την ώρα εκείνη τελούσε την Θεία Λειτουργία! Στη φώτο αριστερά, διακρίνεται μέρος του Ναού της Μονής Αγίου Δημητρίου Βαλέτσικου. Στην δεξιά φώτο, το σημάδι από το πέλμα του αλόγου του Αγίου, που με τη δύναμη των ποδιών του σημάδεψε την μαρμάρινη πλάκα του παλαιού δαπέδου του ναού.

Η ανάμειξη και του Σόρος σ' αυτή την βδελυρή προσπάθεια, δεν μας εκπλήσσει διόλου! Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς Εξεπλάγησαν ορισμένοι με τον βαθμό κυνικότητας των δηλώσεων της κυρίας Γαβουνέλη, διευθύντριας του περιβόητου «ΕΛΙΑΜΕΠ» , η οποία μέσα από την συχνότητα της κρατικής τηλεόρασης συνέκρινε την διαπραγμάτευση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας με το παζάρι για μερικά κιλά πατάτες στην λαϊκή της γειτονιάς της. Η έκπληξη παραδόξως προκλήθηκε από την επιστράτευση της ατυχούς αντιπαραβολής και όχι από την καθαυτό αναφορά σε «διαπραγμάτευση κυριαρχικών δικαιωμάτων», που συνιστά σχήμα οξύμωρο για ανεξάρτητο κράτος εν καιρώ ειρήνης. Πλην όμως, αυτό το αντιφατικό «θεώρημα» περί αναγκαστικής εκχώρησης θαλάσσιας κυριαρχίας στο Αιγαίο αντανακλά την «φιλοσοφία» της συγκεκριμένης «δεξαμενής σκέψεως» η οποία εν πολλοίς καθορίζει και την νοοτροπία του ενδοτισμού που διέπει την ελληνική διπλωματία, ιδιαίτερα μετά το επεισόδιο των Ιμίων . Το «ΕΛΙΑΜΕΠ» έχει αναλάβει σχεδόν εργολαβικά τις τελευταίες δεκαετίες την «εκλογίκευση» της ελληνικής υποχωρητικότητας απέναντι στην αυξανόμενη τουρκική βουλιμία προτάσσοντας το τραγικά υπεραπλουστευτικό «επιχείρημα»: «Και τι θέλετε να κάνουμε; Πόλεμο;» Όχι λοιπόν, κανείς σώφρων πολίτης αυτής της χώρας δεν επιθυμεί μετωπική στρατιωτική αντιπαράθεση με την Τουρκία. Όμως και κανείς δεν διανοείται να «αγοράζει» προσωρινές…δόσεις ειρήνης σαλαμοποιώντας την εκχώρηση κυριαρχίας στο Αιγαίο. Το ζητούμενο είναι η διασφάλιση μιας διαρκούς ειρήνης στα ανατολικά σύνορα μας που θα επιτρέψει στη χώρα μας να απαλλαγεί από την αγωνία και το δυσβάστακτο κόστος του υπερεξοπλισμού. Yπό τις σημερινές συνθήκες τραγικού αυτοεγκλωβισμού της Ελλάδας στην αιγιαλίτιδα ζώνη των 6 μιλίων, δεν θα δίσταζα κι εγώ να χειροκροτήσω έναν «έντιμο συμβιβασμό» με τους απέναντι. Εντιμο όμως. Όχι από αυτούς που εννοεί η κυρία του ΕΛΙΑΜΕΠ η οποία μαζί με τις πατάτες στους πάγκους μαναβικής αράδιαζε στα ξεκούδουνα διαφορετικά εύρη χωρικών υδάτων και μπέρδευε το Ακρωτήριο Ταίναρο με το Ακρωτήριο Μαλέας… Θα εξηγήσω ευθύς αμέσως τι εννοώ για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Η μερική επέκταση των χωρικών υδάτων στο μεγαλύτερο τμήμα του Ιονίου, που η κυρία Γαβουνέλη εξήρε ως λαμπρό παράδειγμα «ευελιξίας», υπήρξε τεράστιο στρατηγικό λάθος. Γιατί στην πράξη ενίσχυσε την πάγια τουρκική θέση ότι «το Αιγαίο είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση και πρέπει να αντιμετωπισθεί αλλιώς» , εκτός δηλαδή των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Το γεγονός ότι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις απέφυγαν την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, συνεκτιμώντας με ανεπίτρεπτη φοβικότητα την απειλή του τουρκικού «casus belli», ασφαλώς δυσχεραίνει την θέση μας. Τα έξι μίλια στο Αιγαίο παγιώνονται πλέον ως καθεστώς και η άσκηση μονομερούς κυριαρχικού δικαιώματος τίθεται υπό την αίρεση της Τουρκίας. Στο δίλημμα όμως «πόλεμος ή αναίμακτη συνθηκολόγηση» υπάρχουν λεπτές κόκκινες γραμμές. Δεν θα χαρίσω τον «πολιτικό ρεαλισμό» στους υπαλλήλους του ΕΛΙΑΜΕΠ. Προσωπικά θα ήμουν διατεθειμένος να σφίξω πρώτος το χέρι του κυρίου Μητσοτάκη αν στην προσπάθεια του να αποφύγει μία αχρείαστη και εξαιρετικά απρόβλεπτη πολεμική αντιπαράθεση υποχρέωνε την Τουρκία να άρει το casus belli για να προχωρήσει μονομερώς στην ευθυγράμμιση του εναέριου χώρου με τα χωρικά ύδατα στα 10 ναυτικά μίλια. Προσοχή όμως: Παντού στο Αιγαίο! Όχι όπου βολεύει τους απέναντι, ούτε με την λογική της «αλά καρτ» διευθέτησης, έξι μίλια εδώ, εξίμισυ πιο κει και οκτώ…στην Εύβοια, δηλαδή αιγιαλίτιδα ζώνη «ακορντεόν» όπως άφησε να εννοηθεί η κυρία του ΕΛΙΑΜΕΠ και ψιθύρισε στην «Καθημερινή» η «αρμόδια» κυβερνητική πηγή. Θα σπεύσουν κάποιοι να αναρωτηθούν και πολύ φοβούμαι, ευλόγως: « Και γιατί να χαρίσουμε 2 μίλια στην Τουρκία, όταν έχουμε όλο το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας; ». Η απάντηση είναι εξίσου κυνική με τις…λαχανογορίτικες σοφιστείες της κυρίας Γαβουνέλη: Γιατί ο χρόνος κυλάει εις βάρος μας. Οφείλουμε να ξεκολλήσουμε επιτέλους από το μειονεκτικό καθεστώς των 6 μιλίων , να αξιοποιήσουμε τους ανεκμετάλλευτους ενεργειακούς πόρους του Αιγαίου και να αντλήσουμε διεθνώς εύσημα «λελογισμένης διαλλακτικότητας» δίνοντας ταυτόχρονα μία ύστατη ευκαιρία στην ειρήνη. Αλλιώς ας προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Δυστυχώς η εκδοχή ενός «έντιμου συμβιβασμού» που μόλις περιέγραψα, παριστάνοντας και λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου, δεν περνάει από το μυαλό της σημερινής κυβέρνησης ούτε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας και είναι βέβαιον ότι θα γλυτώσω από την υποχρέωση να... σφίξω το χέρι του κυρίου Μητσοτάκη(sic). Εκτός από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που δεν διακρίνεται για τις αντιστάσεις του σε εξωτερικές πιέσεις οι άνθρωποι που συνδιαμορφώνουν σήμερα την εξωτερική πολιτική της χώρας εμφορούνται από την φιλοσοφία…γενναιόψυχων εκχωρήσεων του ΕΛΙΑΜΕΠ. Γιατί «και η Τουρκία έχει τα ...δίκια της(!)», σύμφωνα με τη Ντόρα… Όπως έγραψε πρόσφατα ένας άλλος αστέρας του ιδρύματος, ο "καθηγητής" Λουκάς Τσούκαλης , στη διπλωματία είναι άλλο το «ευκταίο» και άλλο το «εφικτό» , υπονοώντας προφανώς ότι η άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος παραπέμπει στην σφαίρα των…ευσεβών πόθων όταν έχεις τον τραμπούκο της διπλανής πόρτας να σε απειλεί ( αυτό δηλαδή που η κυρία Γαβουνέλη περιέγραψε εξίσου παραστατικά ως… «θεωρητικό δικαίωμα» της Ελλάδας ). Με αυτή την ωραία συλλογιστική είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα είχε παραμείνει Οθωμανική επαρχία, όπως κάποιοι επιχειρούν να την καταστήσουν ντε φάκτο σήμερα, χωρίς να ακουστεί ούτε «μπαμ». Το ερώτημα είναι γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν επιτρέψει να υπαγορεύει εξωτερική πολιτική ένας φορέας που ασκεί διαβρωτική επίδραση στο εθνικό φρόνημα , βαφτίζει την μειοδοσία «ρεαλισμό» και είναι βέβαιον ότι δεν έχει ελληνική «οπτική» στο πεδίο της αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Το ΕΛΙΑΜΕΠ έχει δυστυχώς «ευρωπαική» οπτική όχι μόνο στο Αιγαίο , αλλά και γενικότερα στο βαλκανικό γίγνεσθαι που επιβάλει στην χώρα μας ρόλο ευπειθούς κομπάρσου, ο οποίος δεν πρέπει να δημιουργεί προβλήματα και να διαταράσσει τον ευρύτερο γεωστρατηγικό σχεδιασμό του ατλαντικού τόξου. Σύμφωνα με αυτό το δόγμα του «ευρω-ραγιαδισμού», του…προβλέψιμου σύμμαχου που λέει και ο Μητσοτάκης, η Ελλάδα οφείλει να επωμισθεί αγόγγυστα τα καθήκοντα μιας αποικίας χρέους, ενός φιλόξενου προορισμού μαζικού τουρισμού(εσχάτως και λαθροεποικισμού)και να συμβιβάζεται με την μοίρα της, ενίοτε με εκπτώσεις εθνικής κυριαρχίας. Ολοι όσοι αρνούνται να ενθουσιαστούν με αυτή την προδιαγεγραμμένη αποστολή περιθωριοποίησης που βολεύει μόνο τους ξένους και όχι τους Ελληνες, βαφτίζονται «θερμοκέφαλοι», «πολεμοκάπηλοι» ή ψεκασμένοι… Η ελίτ των «πεφωτισμένων ευρωπαιστών» έχει διεισδύσει στα κοινοβουλευτικά έδρανα, στα ακαδημαικά σαλόνια, στα επιχειρηματικά γραφεία και φυσικά στις «έγκυρες» εφημερίδες που παπαγαλίζουν ευλαβικά τις απόψεις τους, χωρίς αντίλογο . Ας ελπίσουμε ότι αν ποτέ έρθει η ώρα να ξεπουλήσουν εθνική κυριαρχία θα διαπιστώσουν πως λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο! Το ΕΛΙΑΜΕΠ και το μακρύ χέρι του Σόρος στην Αλβανία… Αν Ελληνας ακαδημαϊκός δεν γνωρίζει ότι Ελλάδα και Αλβανία έχουν βρεθεί σε πολεμικές αναμετρήσεις και μάλιστα σκληρές, είναι ή αδαής ή κάτι άλλο. Τα πρώτα « ινστιτούτα διεθνών σχέσεων », εμφανίστηκαν στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’80, σε μια προσπάθεια, απολύτως θεμιτή , να στηθούν ερευνητικές «δεξαμενές σκέψης» που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν υποβοηθητικά προς τη διαμόρφωση μιας εθνικής εξωτερικής πολιτικής . Στην πορεία ωστόσο ξέφυγαν από την αρχική αποστολή τους και κατέστησαν εντεταλμένοι φορείς «προσαρμογής» της ελληνικής διπλωματίας στο ευρωατλαντικό diktat, υποκαθιστώντας συχνά το υπουργείο Εξωτερικών και υπαγορεύοντας πολιτική γραμμή σε κυβερνήσεις και κόμματα εξουσίας. Ειδικά το ΕΛΙΑΜΕΠ , με το οποίο ασχολούμαστε πάλι σήμερα , αποτελεί βασικό πυλώνα επεξεργασίας και «εκπόνησης» εξωτερικής πολιτικής στο μέτωπο με την Τουρκία και τα Βαλκάνια, με τις απόψεις των μελών του να φιλοξενούνται συχνά πυκνά σε «έγκυρες» εφημερίδες των Αθηνών. Ολως τυχαίως οι απόψεις αυτές με ελαφρές φραστικές αποκλίσεις συμπλέουν σε ένα ευρωατλαντικό πρίσμα θεώρησης των πραγμάτων με το οποίο η Ελλάδα οφείλει να συμβιβαστεί, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές επιλογές που πιθανόν να υπαγορεύουν τα εθνικά της συμφέροντα. Η οπτική γωνία του ΕΛΙΑΜΕΠ στις διεθνείς και τις περιφερειακές εξελίξεις που αφορούν τη χώρα μας, όπως έγραψα και την περασμένη Κυριακή, είναι αμιγώς ευρωπαϊκή. Οχι εθνική . Και αυτό έχει να κάνει με τις πηγές χρηματοδότησης του Ιδρύματος που εκτείνονται πλέον έξω από τα σύνορα της χώρας κατά το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού του. Δεν θα μπω στον πειρασμό να απαριθμήσω τους ευγενικούς χορηγούς, που άλλωστε δεν είναι κρυφοί και ξεκινούν από ξένες πρεσβείες, μέχρι διεθνείς οργανισμούς, όπως το Ιδρυμα Σόρος, ακόμη και πολυεθνικές εταιρίες ή μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω ότι τις παραμονές των πρόσφατων ευρωεκλογών το ΕΛΙΑΜΕΠ, « με τη στήριξη της εταιρίας ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ », αναλώθηκε σε μεγάλη επικοινωνιακή καμπάνια πληρωμένων καταχωρίσεων προκειμένου να εξηγήσει στους ψηφοφόρους «τι διακυβεύεται στις κάλπες» (σε απλά ελληνικά… τι δεν πρέπει να ψηφίσουν). Ολα αυτά είναι βεβαίως «εντός πλαισίων», αν και κατά τη δική μου ταπεινή άποψη ένα ίδρυμα «Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής» που χρηματοδοτείται, έστω και κατ’ ελάχιστον από ξένες πρεσβείες ή «στρατευμένους» οργανισμούς, όπως το Ιδρυμα Σόρος, θα έπρεπε να έχει βγάλει από την ονομασία του τη λέξη «ελληνικό» . Αυτό που είναι εξ ολοκλήρου εκτός πλαισίου αφορά την επιχείρηση επαναχάραξης της Νεότερης Ιστορίας με την επιστράτευση Ελλήνων καθηγητών και τελικό στόχο τον επηρεασμό συνειδήσεων και τη διαμόρφωση φρονήματος στη βάση γεγονότων απολύτως ψευδών! Σήμερα θα αναφερθώ σε ένα παράδειγμα τόσο χονδροειδές που ουσιαστικά κλείνει τη συζήτηση προτού καλά καλά ανοίξει για ένα ίδρυμα που θέλει να ισχυρίζεται ότι λειτουργεί με ακαδημαϊκά κριτήρια. Τα τελευταία χρόνια το ΕΛΙΑΜΕΠ, λειτουργώντας περισσότερο ως ΜΚΟ και λιγότερο ως ίδρυμα ερευνών, καταβάλλει σοβαρές προσπάθειες για να προάγει την «αμοιβαία κατανόηση» Ελλήνων και Αλβανών στην κατεύθυνση πάντα του εξωραϊσμού των χρόνιων και σοβαρών προβλημάτων που εγείρονται με αποκλειστική ευθύνη της αλβανικής πλευράς. Τα σχετικά ερευνητικά προγράμματα που ξεκινούν από το 2013 υπό την επίβλεψη του "καθηγητή" Ι. Αρμακόλα διέπονται από μία… αγωνία, θα έλεγε κανείς , για την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας, αλλά και τη στάση της ελληνικής κοινής γνώμης προς αυτήν, γεγονός που εξηγείται και από την πρόσφατη εξέλιξη με το πράσινο φως στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, έπειτα από τα ανεκδιήγητα «γυμνάσια» του Ράμα με το ζήτημα Μπελέρη και χωρίς να έχουν διασφαλιστεί βασικά θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την ελληνική μειονότητα (σημ.: τα περί «ελληνικών όρων» που δήθεν ετέθησαν συνιστούν ανέκδοτο , ανάξιο σχολιασμού ). Πολύ πρόσφατα, το περασμένο καλοκαίρι, το ΕΛΙΑΜΕΠ με την υποστήριξη του γερμανικού συντηρητικού think tank "Konrad Adenauer" έφτασε να διεξαγάγει και έρευνα για να διαπιστώσει κατά πόσον η υπόθεση… Μπελέρη τραυμάτισε τα θετικά αισθήματα του ελληνικού λαού για την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα όμως -και αυτό είναι το πολύ ενδιαφέρον- το ΕΛΙΑΜΕΠ με τη συνδρομή του Ιδρύματος Σόρος στην Αλβανία (Open Society Foundation for Albania) είχε διεξαγάγει παράλληλες έρευνες κοινής γνώμης στις δύο χώρες, εκμαιεύοντας « πολύτιμα συμπεράσματα », όπως ότι το… 77% των ερωτηθέντων Αλβανών θεωρεί το « θέμα των Τσάμηδων » σημαντικό εμπόδιο για την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων. Σχολιάζοντας το εύρημα σε άρθρο του στο «Βήμα» (4/7/2021), ο καθηγητής Αρμακόλας αναφέρει χαρακτηριστικά ότι καίτοι από νομικής απόψεως ο ελληνικός ισχυρισμός πως πρόκειται για ανυπόστατο ζήτημα είναι «νομικά ισχυρός», η υπόθεση των Τσάμηδων « έχει γιγαντωθεί στην αλβανική κοινωνία και παρουσιάζεται ως θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιστορικής αδικίας, γι’ αυτό είναι λογικό να προκαλεί έντονα συναισθήματα. Θα πρέπει ο χειρισμός του από την ελληνική πλευρά να γίνεται με τη δέουσα προσοχή και ευαισθησία». Υπάρχουν όμως και τα χειρότερα. Στην ίδια έρευνα, που στόχο έχει, μεταξύ άλλων, να καταρρίψει τα «αρνητικά στερεότυπα» μεταξύ των δύο λαών, τίθεται στη λογική του « σωστό ή λάθος» η απίθανη διατύπωση « Ελληνες και Αλβανοί δεν έχουν πολεμήσει ποτέ μεταξύ τους» (!) Και ο επιστημονικός υπεύθυνος στα συμπεράσματά του επισημαίνει ότι… δυστυχώς οι Ελληνες κάνουν το λάθος, σε ποσοστό 73,5%, να πιστεύουν ότι οι δύο λαοί έχουν βρεθεί σε πολεμική αντιπαράθεση. Αυτό το τελευταίο ξεπερνά κάθε όριο . Αν Ελληνας ακαδημαϊκός δεν γνωρίζει ότι τα δύο έθνη έχουν βρεθεί (και επισήμως) σε πολεμικές αναμετρήσεις και μάλιστα σκληρές, είναι ή αδαής ή κάτι άλλο. Δεν θα γυρίσουμε στα χρόνια των Σουλιωτών και του Αλή Πασά, ούτε καν στον ηρωικό αγώνα της Βορειοηπειρωτικής αυτονομίας όπου Ελληνες πολεμούσαν Αλβανούς. Θα πάμε πιο πρόσφατα, στο 1940, όταν, ως γνωστόν, αλβανικά τάγματα μελανοχιτώνων επιτέθηκαν μαζί με τις ιταλικές μεραρχίες και συνέχιζαν σε όλη τη διάρκεια του πολέμου να αφανίζουν τον ελληνικό πληθυσμό της Ηπείρου. Αν τα δύο έθνη δεν είχαν βρεθεί ποτέ σε πόλεμο, προς τι η άρση του εμπολέμου το 1987; Προς επίρρωση των… αυτονόητων αντιγράφω ενδεικτικά από το βιβλίο του αείμνηστου Ελληνα πρέσβη Ηλία Αντωνόπουλου , « Αλβανία & ελληνο-αλβανικές σχέσεις 1912-1994 » : «Την 1.9.1939 κηρύσσεται ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Ιταλία παρατάσσεται στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας την 10.6.1940. Τον επόμενο μήνα η αλβανική Βουλή, μετά μακρές συζητήσεις κατά τις οποίες ακούστηκαν πύρινοι λόγοι κατά των Συμμάχων, καθώς και σαφείς υπαινιγμοί διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδος, υιοθετεί την 4.7.1940 τον υπ’ αριθμόν 319 νόμο, το άρθρο 1 του οποίου όριζε ότι: «το αλβανικόν βασίλειον αναγνωρίζει ότι ευρίσκεται εις πόλεμον με εκείνα τα κράτη με τα οποία το βασίλειον της Ιταλίας θα ευρεθεί εις πόλεμον». Κατά συνέπεια το αλβανικό βασίλειο, την 28.10.1940 εκήρυξε και αυτό αυτομάτως τον εναντίον της Ελλάδος πόλεμο. Ετίμησε δε και την νομικώς εγγυημένη αυτή εξαγγελία , διότι πράγματι μετέσχε ενεργώς με 14 ολόκληρα τάγματα τακτικού στρατού, την αλβανική φασιστική μιλίτσια και με εθελοντικά σώματα». Ειλικρινά αποκλείω να μη γνωρίζει αυτά τα στοιχειώδη Ελληνας πανεπιστημιακός που ασχολείται με τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Μπορεί να αποτελούν λεπτομέρειες για το εθνομηδενιστικό Ιδρυμα Σόρος, αλλά δεν μπορούν να αποτελούν λεπτομέρειες για ένα ίδρυμα που θέλει να συμβουλεύει την εξωτερική πολιτική. Κάνω λάθος; * Ευχαριστούμε τον κ. Γιώργο Χαρδαλιά για την αποστολή του κειμένου στο ιστολόγιο μας .

Δέος αισθάνεται κάποιος όταν μετά 84 χρόνια αναλογίζεται το έπος του 1940 που έγραψαν οι Έλληνες μαχητές στα χιονισμένα βουνά της Κορυτσάς και της Β. Ηπείρου όπου κατατρόπωσαν τον ιταλικό στρατό. Γράφει ο Δημήτρης Γαρούφας Η αξία του έπους του 1940 δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι νίκησαν οι Έλληνες, αλλά στο γεγονός ότι ο Ελληνισμός, όταν σχεδόν όλη η Ευρώπη είχε γονατίσει, τόλμησε και σαν ένας άνθρωπος από τον πρωθυπουργό Ι. Μεταξά μέχρι τον τελευταίο Έλληνα είπε ένα βροντερό ΟΧΙ χωρίς να λογαριάσει συσχετισμό δυνάμεων ούτε πιθανότητες νίκης ή ήττας. Αναλογιζόμαστε πολλές φορές πώς να ήταν οι υπερασπιστές των Θερμοπυλών στην αρχαιότητα και αισθανόμαστε δέος. Τους στρατιώτες που έγραψαν το έπος το 1940 τους γνωρίσαμε. Ήταν οι πατεράδες και οι παππούδες μας, τους γνωρίσαμε σεμνούς και ταπεινούς στην καθημερινότητα, ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Το ερώτημα που μπαίνει είναι πώς αυτοί οι άνθρωποι, που εμείς τους γνωρίσαμε σαν κοινούς ανθρώπους με όλα τα ελαττώματα και προτερήματα, μεγαλούργησαν το 1940, ποια φλόγα τούς μεταμόρφωσε και τους ανέδειξε στο ύψος των αρχαίων προγόνων. Αυτοί οι σεμνοί και ταπεινοί πατεράδες και παππούδες μας απέδειξαν ότι η ελληνική ψυχή είναι η ίδια. Αυτή η ψυχή είναι έτοιμη να πει το «παρών» στο σάλπισμα των μεγάλων στιγμών της Ιστορίας, πάντα όρθια και πάντα αγονάτιστη, έτοιμη να αγωνιστεί με βαθύτερη συνείδηση της Ιστορίας, αρκεί στη δεδομένη στιγμή να υπάρξει πραγματική ηγεσία με συνείδηση της ιστορικής αποστολής της. Αυτές οι ηγεσίες (δυστυχώς αποτελούν την εξαίρεση) που τολμούν μένουν στην Ιστορία για πράξεις κι όχι για λόγια. Τέτοια ηγεσία είχε ο Ελληνισμός το 1912 και με πρωθυπουργό τον Ελ. Βενιζέλο διπλασιάστηκε η Ελλάδα γιατί ο Βενιζέλος ζητούσε από τον στρατό όχι απλώς να θυσιαστεί για την Ελλάδα, αλλά να νικήσει, γιατί τότε υπήρχε η μοναδική ιστορική ευκαιρία να γίνει πράξη το όνειρο . Τέτοια ηγεσία υπήρχε και το 1940 με τον Ι. Μεταξά που μπορεί να ήταν δικτάτορας αλλά με το ιστορικό ΟΧΙ ένωσε το έθνος που νίκησε, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Οι στρατιώτες που έγραψαν το έπος του 1940 στέλνουν διαχρονικά μηνύματα σε εμάς τους επιγόνους. Αυτό που θέλουν να μας πουν είναι ότι στην Ιστορία των εθνών και λαών ένα κι ένα δεν κάνει πάντα δύο, αλλά μερικές φορές μπορεί να κάνει και τρία. Δηλαδή, πως όποιος έχει αδάμαστη θέληση, όραμα και πίστη μπορεί να νικήσει ισχυρότερους αντιπάλους. Το δεύτερο μήνυμα είναι ότι η πίστη στις διαχρονικές αρχές και αξίες μας είναι ανάγκη ζωής για να επιβιώνει ο Ελληνισμός. Το τρίτο μήνυμα είναι η αναγκαιότητα εθνικής ομοψυχίας . Στις 28 Οκτωβρίου 1940 δίπλα στον δικτάτορα Ι. Μεταξά συμπαρατάχθηκε όλη η Ελλάδα (με δήλωσή του ακόμη και ο φυλακισμένος ηγέτης του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδης) και το ΟΧΙ που είπε ο Ι. Μεταξάς ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 απηχούσε το συναίσθημα όλων των Ελλήνων, γι’ αυτό και μεγαλούργησε η Ελλάδα. Οι στρατιώτες που έγραψαν το έπος του 1940 υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν αξίες και ιδανικά για τα οποία δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε . Υπενθυμίζουν διαχρονικά ότι οφείλουμε να αγωνιζόμαστε πάντα για την πατρίδα μας, για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, τη δικαιοσύνη, κι ότι ακόμα κανένα κομμάτι του Ελληνισμού δεν «κείται μακράν» κι ότι πρέπει να μας εμπνέει πάντα και να τηρούμε την προσταγή από την αρχαιότητα ότι «ουκ ελάττω παραδώσω την πατρίδα».

O Mεταξάς, οι στρατηγοί και η μαύρη νύχτα του τελεσίγραφου... Γράφει ο Πύρινος Λόγιος Πρόλογος - Το ελληνικό παράδοξο του εορτασμού της έναρξης και όχι τη λήξη της εμπλοκής της Ελλάδας στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο Σε αντίθεση με άλλες χώρες που γιορτάζουν, και έχουν καθιερώσει ως ημέρες αργίας, τη λήξη των δύο Παγκόσμιων Πολέμων, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ελλάδα γιορτάζεται στις 28 Οκτωβρίου, δηλαδή με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Η παραπάνω παράδοξη συνθήκη έχει προκαλέσει πολλά ερωτήματα σε μαθητές κατά καιρούς καθώς δίχως υπερβολή είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν γιορτάζει την απελευθέρωση της, αλλά την είσοδό της σε πολεμική σύρραξη. Την ερώτηση αυτή την αντιμετώπισα κι εγώ ο ίδιος προσωπικά, όταν υπηρετούσα στα μέσα της δεκαετίας του '90 σε Λύκειο στην Αθήνα. Η εξήγηση είναι ξεκάθαρη. Λόγω του αιματηρού και ξενοκίνητου εμφυλίου πολέμου. Για την ακρίβεια, σχεδόν αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ξέσπασε ο εμφύλιος ( ανεπίσημα με τα Δεκεμβριανά του '44, επίσημα το 1946 μέχρι το 1949 ) που ανάγκασε την χώρα να συνεχίσει να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση . Υπό αυτές τις συνθήκες, καθιερώθηκε η 28η Οκτωβρίου ως εθνική επέτειο ς και όχι η 12η Οκτωβρίου ( Αθήνα ) ή η 18η Οκτωβρίου 1944 , ημέρα που ο Γ. Παπανδρέου ύψωσε τη σημαία στην Ακρόπολη. Ούτε ακόμη, την 30η Οκτωβρίου 1944 ( αποχώρηση των Ναζί από τη Θεσσαλονίκης που σηματοδότησε το τέλος στο κεφάλαιο «Β’ Παγκόσμιος πόλεμος» για τη συμπρωτεύουσα) . Μάλιστα όπως επεξηγούν και άλλοι ιστορικοί, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε ως εθνική επέτειο την 9η Μαΐου 1945, ημέρα που γιορτάζει η Ευρώπη το τέλος του πολέμου, μιας και εμείς είχαμε ήδη απαλλαχθεί από τη ναζιστική κατοχή, από τον Οκτώβριο του 1944 . Το παγερό και μελαγχολικό πρωϊνό λίγο πρίν το ξημέρωμα Εκείνο το βράδυ της Κυριακής της 27ης Οκτωβρίου, ο κυβερνήτης της Ελλάδας δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, έδειχνε ανήσυχος. Του έρχονταν συνεχώς στο νού οι στιγμές που έζησε εκείνο το τρομερό τριήμερο της Παναγιάς τον Αύγουστο του ‘40 και πότε ο θυμός τον έπνιγε, πότε η λύπη τον κυρίευε… Του ‘ρχότανε στο νού ακόμα κι εκείνο το προβοκατόρικο περιστατικό με τον τουρκαλβανό λήσταρχο Νταούτ Χότζα[1] που τον φόνο του τον είχαν φορτώσει στις δικές του πλάτες οι Ιταλοί, μπας και μπορέσουν να σιάξουν αφορμή για να μας τη «πέσουν»… «Γουρούνια…θρασύδειλα γουρούνια…» μουρμούρισε και όλο το χέρι του πήγαινε να ανάψει εκείνο το πουράκι που άφηνε μια ζωή στο σταχτοδοχείο ξάναφτο, επίτηδες κι όλο το μετάνοιωνε… Τον πόναγε αβάσταχτα ο τορπιλλισμός της «Έλλης», δεν μπορούσε να τον χωνέψει… Ποιός μπορούσε άλλως τε, έτσι κι αλλιώς… Βαρύ το χτύπημα, άναντρο κι η Παναγιά δεν το ‘σχωρνά! Σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε για πολλοστή φορά το μικρό εικονισματάκι της Παναγιάς της Ευαγγελίστριας που είχε σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης του γραφείου του και ψυθίρισε: «Ούτε ‘συ το συχωράς, ούτε εγώ!» Βαθύς ο αναστεναγμός που βγήκε από το γέρικο, μα στιβαρό ακόμα στήθος του. Απ’ ώρα ως ώρα περίμενε επίθεση. Εδώ και μια βδομάδα συγκεκριμένα τη περίμενε, μα απόψε ήταν πιο έντονος ο βραχνάς. Όλα έδειχναν επίθεση . Τα λόγια του Ντούτσε στις εφημερίδες, εκείνο το συνέδριο που γένηκε την περασμένη Παρασκευή στις 15 του μήνα… Απόρρητο το βαφτίσανε οι μακαρονάδες, μα οι Μυστικοί, τα τζιμάνια του Μανιάδακη τα ξετρύπωσαν όλα και του τα έστειλαν χαρτί και καλαμάρι. Όλοι φουσκωτοί γάλοι ήταν παρόντες σ’ αυτό. Εκείνο το γλοιώδες σκουλίκι ο Τσιάνο, αυτό το κάθαρμα ο Τζακομόνι[2], ο Μπαντόλιο[3] που μας είχε κουβαληθεί τον Ιούνιο δήθεν για να διαμαρτυρηθεί ότι και καλά τους κογιονάραμε με το να προειδοποιούμε τους δικούς μας στο Τεπέλενι ότι έρχεται φωτιά… Ο Ροάτα[4], ο Πράσκα[5] και κάθε λογής φουσκωμένα με αέρα κοπανιστό ασκιά. Ξέρανε ότι δεν είχαμε άρματα μάχης, ούτε αεροπορία. Οι Τούρκοι[6] τους τα είχαν πεί όλα, με το νι και με το σίγμα. Για τις 26 του μηνός είχαν πεί οι Ιταλοί τότε ότι θα ξεκίναγε η πρώτη κανονιά. Μα μέχρι τώρα, κανονιά δεν ακούστηκε, παρά μόνο κάτι ξέπνοες ντουφεκιές από τους Τσέτες πίσω απ τα σύνορα μπας και φοβηθούμε… Θα το καθυστερήσουν κι άλλο άραγε για να μας σπάσουν το ηθικό και τα νεύρα; Αυτός ο Πλατής του καθόταν στο λαιμό. Μόνο ο Παπάγος έκανε τη καλή δουλειά. Αυτός και οι δικοί του. Λίγοι, αλλά καλοί. Και κάνουν για πολλά. « Η Παναγιά θα βοηθήσει », σιγοψυθίρισε και πάλι. Πίστευε θερμά[7] πως η Παναγιά οργίστηκε πολύ με το έγκλημα του τορπιλλισμού ανήμερα της γιορτής Της και μπροστά στην πόρτα Της. Και το πίστευε γιατί το θάμα της δεύτερης τορπίλλης που έσκασε στη προβλήτα χωρίς να χυθεί αίμα ήταν σημάδι που έφερνε τη μονογραφή Της . Όχι, δεν ήταν και πολύ θρήσκος η αλήθεια είναι, αλλά ετούτη τη φορά είχε ανάγκη να πιαστεί από κάπου. Κι η Παναγιά φάνηκε να του απλώνει το χέρι χωρίς εκείνος να Της το ζητήσει… Η νύχτα των Στρατηγών (δεκα μέρες νωρίτερα) [12] Ο Αρχηγός του Επιτελείου[8] ξερόβηξε και κοίταξε έναν έναν όλους τους αρχηγούς των σωμάτων και τους υπαρχηγούς που ήταν καθισμένοι γύρω του στη μεγάλη αίθουσα τελετών και συνεδριάσεων. Το βλέμμα του ήταν φανερά σκυθρωπό, αλλά και ψύχραιμο. Τέτοιες ώρες δε σηκώνει λιποψιχιά. Τον είχε πειράξει αφάνταστα που εκείνος ο Σακελλαρίου[9] - « εν τη ρήμιν του λόγου μου ξέφυγε, Στρατηγέ μου » είχε πεί σα γελοία δικαιολογία στην ανάκριση που είχε γίνει πριν τρείς μήνες - « κάρφωσε » στον Γκράτσι ότι τρία εγγλέζικα αντιτορπιλικά στάθμευαν στον όρμο της Μονεμβασιάς . Κι απο ‘κείνη την ημέρα, ο Επιτελάρχης κοίταζε τους πάντες με καχυποψία. Ήταν κι εκείνος ο Πλατής[10], που καθόταν σα βρεγμένη γάτα απέναντι του. Δε του είχε εμπιστοσύνη. Ήταν αυτός που «κανόνιζε» μαζί με κάτι άλλους ταγματάρχες και κάτι ανθρωπάκια υπουργούς της συφοράς να στρέψει τον Στρατό εναντίον της «γραμμής» της κυβέρνησης στο να ταχθεί με το μέρος των Συμμάχων . Και να πάμε…πού; Με τη πλευρά του Άξονα που μας βρίζει κάθε τρείς και λίγο; Δεν άντεξε και το ξεστόμισε αυτό που του καθόταν στα χείλη τόση ώρα: « Υπενθυμίζω σε όλους σας, ότι η θέλησις του Έθνους είναι να ταχθούμε παρά το πλευρόν των Συμμάχων, που σημαίνει πόλεμος! Συνεννοηθήκαμε; » Ακούστηκαν μερικά «μάλιστα» και κανά δυό κούνησαν καταφατικά τα κεφάλια. Ο Αρχηγός ξερόβηξε και πάλι και άνοιξε τον παχύ φάκελο που είχε δίπλα του. Έριξε μια κοφτή ματιά στο πρώτο έγγραφο που υπήρχε πάνω-πάνω και σήκωσε το βλέμμα του πάλι. « Ξέρει κανείς σας το τι σας θέλω και γιατί σας κάλεσα νυχτιάτικα; » είπε βάζοντας λίγο μαλάκωμα στη φωνή του. Οι επιτελείς κοιτάζονται μεταξύ τους. « Όχι στρατηγέ μου, αλλά προφανώς έχετε να μας πείτε κάτι πολύ σημαντικό, σωστά; » « Σωστά! », επιβεβαίωσε ο Αρχηγός. Ξερόβηξε πάλι και πήρε μια βαθιά ανάσα. « Κύριοι, πιθανόν να είναι και η τελευταία συνάντηση που έχουμε εδώ υπό συνθήκας ειρήνης» ! Ο τόνος του ήταν αυτή τη φορά έντονος και κοφτός. « Όλες οι ενδείξεις που έχουν το Επιτελείο και η κυβέρνησις, συμπίπτουν στην βεβαιότητα αμέσου ιταλικής επιθέσεως. Σκοπός του σημερινού συμβουλίου, είναι το να αποφασίσουμε οριστικά και επί τη βάση των τελευταίων στοιχείων, το σχέδιο δράσης των δυνάμεων μας. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό είναι το Πολεμικό Συμβούλιο που επρόκειτο να γίνει την περασμένη Δευτέρα και είχε αναβληθεί. » Ο Πλατής έδειχνε να δυσανασχετεί κάπως. Ο Αρχηγός το πρόσεξε. « Θέλετε να πείτε κάτι κύριε Πλατή; » Ο υπαρχηγός του Επιτελείου τα’ χασε. « Πώς; »… « όχι, όχι Στρατηγέ! Συνεχίστε! » Ο Αρχηγός ξερόβηξε και πάλι σκύβοντας για λίγο πάνω σε ένα έγγραφο και συνεχίζει. « Αυτή τη στιγμή, ο εχθρός διαθέτει είς Αλβανίαν τις εξής δυνάμεις: 19η μεραρχία πεζικού «Venezia», 49η Μεραρχία Πεζικού «Parma», 3η Μεραρχία Αλπινιστών «Julia», 23η Μεραρχία Πεζικού «Ferrara», 131η Μεραρχία Τεθωρακισμένων «Κένταυρος», 51η Μεραρχία Πεζοναυτών «Sienna», μια μεραρχία αγνώστων στοιχείων από Αλβανικό στρατό και μια μεραρχία Εφέδρων Αλβανών στο Ελμπασάν »… Ακούγοντας τον Αρχηγό οι επιτελικοί, ανταλλάσσουν βλέμματα ανησυχίας. Ο μισός στρατός της ιταλικής χερσονήσου κουβαλήθηκε για μια χούφτα…Έλληνες; Το κοφτερό βλέμμα του Αρχηγού τους «τσεκάρει» έναν προς έναν. Ιδίως όσους «ανήκαν» στην ομάδα Πλατή. Ένα κάτι σαν μειδίαμα πάει να σκάσει στα χείλη του αλλά αμέσως σβήνει. Το βλέμμα του Κατσιμήτρου[11] μόνο μένει σταθερό και ίσιο. « Άπασαι αι ανωτέρω δυνάμεις, είναι ενισχυμένες με πυροβολικόν και άρματα μάχης. Διαθέτουν δε, πρόσθετα τάγματα μελανοχιτώνων καθώς και αλβανικά. Επιπλέον, η «Κένταυρος» διαθέτει προσεκολλημένον το 5ον Σύνταγμα «Vasselieni», η δε «Sienna» ενισχύεται με δύο τάγματα Γρεναδιέρων και ενός τάγματος Ιππικού »… Σηκώνει και πάλι το βλέμμα του, ξεροβήχοντας. «Ο εχθρός, διαθέτει απόλυτος υπεροπλίαν κατά ξηράν, θάλασσαν και αέραν. Δύναται επίσης να ενισχύσει το μέτωπον του εις Αλβανίαν οποτεδήποτε χρειαστεί δια μέσων μεταφορών μεγάλων μονάδων που ευρίσκονται εις Μπάρι και Πάρμα ευρισκόμεναι εις κατάστασιν απολύτου πολεμικής ετοιμότητος»… Επικρατεί βουβαμάρα. Μόνο ο Κατσιμήτρος σφίγγει και χαλαρώνει συνεχώς τα σαγόνια του νευρικά ενώ απέναντί του ο Πιερρής παίζει νευρικά με το μολύβι του. Τα βλέμματα τους συναντιώνται. Ο Αρχηγός το προσέχει. Συνεχίζει χωρίς περιστροφές. «Έναντι αυτών των δυνάμεων, παρατάσσωμεν εις Ήπειρον και Δυτικήν Μακεδονίαν τας εξής δυνάμεις: 4η Ταξιαρχία Πεζικού, 9η Μεραρχία Πεζικού, απόσπασμα Πίνδου εκ τριών Ταγμάτων, 8η Μεραρχία Πεζικού και τρία Τάγματα εις περιοχήν Θεσπρωτίας» . Ο Κατσιμήτρος σπάει τη σιωπή του. « Γιατί δε κάνουμε επιστράτευση. Αύριο κι όλας! » Ο Αρχηγός τον κοιτάζει για μια στιγμή κόβοντας την ανάσα του. « Γιατί… Γιατί αυτό θα έδινε επιτέλους στον Μουσολίνι τη δικαιολογία που περιμένει για να επιτεθεί!… Αλλά υπάρχει κι άλλος λόγος, πολύ σοβαρότερος. Μετά την επιστράτευση, η συντήρηση μόνο του στρατού ξηράς, απαιτεί ένα δις εκατό εκατομμυρία δραχμάς μηνιαίως. Χρειάζονται επίσης… » Διακόπτει ψάχνοντας τα χαρτιά του στον ογκώδη φάκελο. « …άλλο ένα δις εκατόν εξήντα εκατομμύρια δι’ αποζημίωσιν των διαφόρων επιτάξεων που θα απαιτήσει η επιστράτευσις καθώς και άλλα διακόσια περίπου εκατομμύρια για μεταφορές και συγκεντρώσεις υλικού και προσωπικού. Συμπέρασμα: Αν επιστρατευτούμε νωρίς, κινδυνεύουμε να χάσουμε τον πόλεμο πρίν αρχίσει το ντουφεκίδι» Ο Πλατής, που τόση ώρα ξεφύσαγε νευρικά, πετάχτηκε πάνω. « Μα έτσι Αρχηγέ, παραχωρούμε στον εχθρό το προνόμιο του αιφνιδιασμού! » « Έχετε δίκιο κύριε Πλατή! Και έχει ήδη το προνόμιο της συντριπτικής υπεροπλίας κατά ξηράν, θάλασσαν και αέραν! Είναι βέβαιον ότι η αεροπορία των είναι εις θέσιν του να μην επιτραπεί εις ημάς την πραγματοποίησιν της επιστρατεύσεως. Συγχρόνως, δύναται να αχριστεύσει τας συγκοινωνίας μας προς το μέτωπον ». Ο Κατσιμήτρος πετάει το στυλό που κρατούσε πάνω στο τραπέζι με αγανάκτηση. «Τι θες να μας πείς Αρχηγέ; Ότι θα κάνουμε πίσω; Θα σηκώσουμε τα χέρια αμαχητί;» Ο Αρχηγός του έκοψε τη φόρα αμέσως. « Ηρεμήστε κύριε Κατσημήτρο και κατεβάστε τον τόνο της φωνής σας. Αναφέρω γεγονότα προς στιγμήν και κινήσεις του εχθρού. Δεν υπαινίσσομαι παράδοση » Συνέχισε κοιτάζοντας τους υπόλοιπους, ξεροβήχοντας και πάλι. «Μόνο ένας τρόπος υπάρχει εις ταύτην περίπτωσιν. Να μειωθεί το δυνατόν περισσότερο το πλάτος του μετώπου και αι γραμμαί των συγκοινωνιών μας». Νέα βουβαμάρα επικρατεί για μισό λεπτό. Ύστερα ο Αρχηγός σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς το βάθρο του ομιλητή στο βάθος της αίθουσας. Μαζί του σηκώνονται και όλοι οι άλλοι. Πίσω του ακριβώς ήταν αναρτημένος ένας μεγάλος στρατιωτικός χάρτης της Ελλάδος. Άρπαξε τη ράβδο υποδείξεως και κάρφωσε το βλέμμα του πάνω στα δικά τους. « Κύριοι, απεφασίσθη εις περίπτωσιν ιταλικής επιθέσεως, τα τμήματα προκαλύψεως όπως πραγματοποιήσουν τυπικόν αγώνα επιβραδύνσεως. Συγχρόνως, αι κύριαι δυνάμεις μας, θα υποχωρήσουν εις την μόνην γραμμήν που μας παρέχει ελπίδας επιτυχίας » Στράφηκε προς τον χάρτη και με τη ράβδο του χάραξε νοητή γραμμή κατά μήκος του κεντρικού ηπειρωτικού χώρου της Ελλάδας. « Αμφιλοχία… Βόρειος Θεσσαλία… Όλυμπος! » Η απόλυτη σιωπή κάλυψε την ήδη βαριά ατμόσφαιρα που επικρατούσε από ώρα. Ακούστηκε μέχρι και ο ψίθυρος του Κατσημήτρου που μονολόγησε: « Καλύτερα να παραδοθούμε από τώρα » Ο Αρχηγός τον κοίταξε, αλλά έκανε πως δεν τον άκουσε. Τα λόγια του ήταν κοφτά, όπως πάντα. « Κύριοι, η συγκέντρωσις έληξε » Κατέβηκε από το βάθρο και προχώρησε μερικά βήματα προς το μέρος τους. « Εντός των ημερών, θα σας αποσταλούν λεπτομερή σχόλια ενεργείας δι’ έκαστον ». Απευθύνθηκε προς τον Πλατή. « Κύριε Πλατή, ανεβείτε παρακαλώ στο γραφείο μου, έχω να σας ενημερώσω για κάποια πράγματα. Οι υπόλοιποι πλήν των τριών Αρχηγών των Σωμάτων, είναι ελεύθεροι » Ο Πλατής χαιρέτησε στρατιωτικά, άνοιξε τη πόρτα και βγήκε έξω κλείνοντας την πίσω του. Οι τρείς αρχηγοί έμειναν πίσω, ενώ οι υπόλοιποι εγκαταλείψαν κι αυτοί την αίθουσα. Τελευταίος πήγε να βγεί ο Κατσιμήτρος, αλλά ο Αρχηγός τον σταματάει. « Εσείς κύριε Κατσιμήτρο μείνετε λίγο που σας θέλω ». Ο Κατσιμήτρος αιφνιδιάζεται και κλείνει τη πόρτα που είχε ανοίξει προηγουμένως και πλησίασε με αργό βήμα προς το μέρος τους. Ο Αρχηγός ξερόβηξε κατά την προσφιλή του κίνηση πριν πεί κάτι σημαντικό. « Κύριοι, αύριο το πρωί της Κυριακής στις 8.00, σας περιμένω στο Διοικητήριο της Σχολής Ευελπίδων. Χωρίς σημαίες στα αυτοκίνητα και χωρίς στρατιωτικά αποσπάσματα ». Ο πλήρως αιφνιδιασμένος Κατσιμήτρος τον ρώτησε με…όχι και τόσο κομψό τρόπο για υφιστάμενο. « Γιατί; Τι πρόκειται να γίνει εκεί! » Ο Αρχηγός του χαμογέλασε αυτή τη φορά. « Το πολεμικό συμβούλιο που επρόκειτο να γίνει εδώ !» Ο Κατσιμήτρος ανταλλάσσει περίεργο βλέμμα με τους άλλους. «Κι αυτό που έγινε εδώ τι ήταν!» Ο Αρχηγός τέντωσε το κορμί του και με στεντόρεια φωνή δήλωσε: « Μπλόφα! » Όλοι έμειναν κεραυνοβολημένοι! Μόνο ο Κατσιμήτρος μίλησε. « Μπλόφα; Είπατε …Μπλόφα; » « Μπλόφα κύριε Κατσιμήτρο! Γιατί η απάντηση του Έθνους είναι μία: ΟΧΙ! Άμυνα μέχρις εσχάτων! Ούτε μία σπιθαμή ελληνικής γής στον Εχθρό! » Ο Κατσιμήτρος κοίταξε άλλη μια φορά τον Αρχηγό με βλέμμα απορημένο και μετά τους άλλους τρείς που έδειχναν να τα είχαν χαμένα. Και μετά τη πόρτα. « Ο Υπαρχηγός ήταν το δόλωμα; » Ρώτησε με καγχασμό. Ο Αρχηγός τον κοίταξε έντονα. Ένα φευγαλέο χαμόγελο άγγιξε τα χείλη του που εξαφανίστηκε με μιας. « Είστε ελεύθεροι », είπε, κλείνοντας κάθε δρόμο προς επέκταση της κουβέντας. Η Ώρα της Αλήθειας Δεν είχε κλείσει μάτι όλη νύχτα. Οι σκέψεις του βαριές, του έτρωγαν σωθικά. Είχε ξαπλώσει από νωρίς, υποτίθεται για να ησυχάσει, αλλά μάταια. Έξω, υπήρχε μόνο ο αέρας και το θρόισμα των φύλλων. Έτσι κι αλλιώς ήταν κάπως απομονωμένο το σπίτι και οι θόρυβοι ελάχιστοι. Μόνο τα βήματα των φρουρών ήταν που δημιουργούσαν έναν μικρό μονότονο θόρυβο βηματισμού. Κοίταξε το μεγάλο ρολόι απέναντι στον τοίχο. 1 παρά 20. Έκλεισε τα μάτια για πολλοστή φορά και γύρισε πλευρό μπας και του φύγει από το στήθος αυτός ο βραχνάς. Μπα, δε βαριέσαι. Του ήρθε…χειρότερος. Η θύμηση του τορπιλισμού. Η μία και μοναδική έκρηξη που προκάλεσε η τορπίλη και άνοιξε το παλιό σκαρί της «Έλλης» στα δυό. Ήξεραν που να τη χτυπήσουν οι φονιάδες. Άφησε τη σκέψη του να απλωθεί περισσότερο. Τόση ώρα την καταπίεζε για να μην τον καταβάλει. Τώρα όμως όχι. Τον έκαιγε ο θυμός. Η προσβολή. Αυτή που αναγκάστηκε να «καταπιεί», πιστεύοντας πως η μικρή και βασανισμένη του από τη χρεωκοπία πατρίδα θα κατόρθωνε να μείνει ουδέτερη μέσα σε αυτή την ανελέητη ανθρωποσφαγή που επρόκειτο να συμβεί σε όλον τον κόσμο. Όχι, δεν ήθελε να είναι ένας από αυτούς τους κορδωμένους που γίνονται αιτία να αιματοκυλιστεί ο κόσμος. Νέα Τάξη Πραγμάτων, λέει, θέλουν. Τι είδους Τάξη δηλαδή; Να σκλαβώσουν τον κόσμο και να πετύχουν…τι; Να τον κάνουν ζάφτι; Πώς να τον κάνουν ζάφτι; Με τα πιστόλια στο κρόταφο, ζάφτι δε γίνεται κανείς. Αναλογίστηκε για λίγο και τις δικές του ευθύνες. Κι αυτός επέβαλε τον στρατιωτικό νόμο. Ναί, τον επέβαλε, αλλά είχε άλλη επιλογή; Η «Δημοκρατία» παραλίγο να κοστίσει την υποδούλωση της πατρίδας στον μαμωνά των τραπεζών. Οι βενιζελικοί, αυτά τα σιχαμερά σκουλίκια που μαζεύτηκαν πάνω από την ετοιμοθάνατη Ελλάδα για να την απομυζήσουν, πώς να τους περιορίσει κανείς; Είχαν δύναμη, κύρος, εφημερίδες μαζί τους. Αυτός τι είχε; Τίποτα, εκτός από τη πίστη στην ελληνική ψυχή πως ως τα χτές ήταν ισοπεδωμένη. Και οι κομμουνιστές. Αυτές οι σιχαμερές έχιδνες που σπέρνουν την απατριδοσύνη για χάρη μιας ιδέας που ξερνάει ό,τι πιο μεγάλο έχει μέσα του ο άνθρωπος, εκμεταλλευόμενη τον άνθρωπο. « Μπας και με τιμωρεί ο Θεός; » Του πέρασε κι αυτή η σκέψη. « Αν είναι έτσι, τότε γιατί εμένα κι όχι τους φονιάδες της πατρίδας μου; » Συλλογίστηκε τα μούτρα του αρχιτραπεζίτη όταν είχε σκίσει μπροστά του το μνημόνιο του χρέους της Ελλάδας και του το πέταξε πάνω στο γραφείο του. Του ήρθε πάλι η εικόνα του ξερακιανού εβραίικου προσώπου του και χαμογέλασε. Όχι, δεν τον τιμωρεί ο Θεός για αυτά. Τον κόσμο πάει να τιμωρήσει, άγνωστο γιατί. Η πατρίδα θα μείνει ελεύθερη γιατί της αξίζει πιότερο η λευτεριά. « Αν καταφέρω να κοιμηθώ απόψε κι αν δε γίνει τίποτα μέχρι τότε, το πρωί θα ζητήσω ακρόαση από τον Βασιλέα. Πρέπει να εξαντλήσει κάθε περιθώριο συνεννόησης με αυτόν τον μανιακό γερμαναρά. Το ίδιο σόι είναι » Ο στριγγός ήχος του τηλεφώνου του δίπλα στο κομοδίνο τον κεραυνοβόλησε στη κυριολεξία. Κοίταξε πάλι το ρολόι απέναντι. 3 παρά δέκα. Σήκωσε το ακουστικό βαριανασαίνοντας. « Ο Αρχιφύλαξ Τραυλός κύριε Πρόεδρε. Συγνώμη που σας ενοχλώ, αλλά θαρρώ πως έρχεται ένα αυτοκίνητο της Γαλλικής Πρεσβείας » Της Γαλλικής πρεσβείας; Αποκλείεται, τι μπορεί να θέλουν οι Γάλλοι μεσανυχτιάτικα. Μήπως έκανε λάθος ο Τραυλός; « Με συγχωρείτε κύριε Πρόεδρε. Το αυτοκίνητο βρίσκεται στην πόρτα. Μιλάει ιταλικά ο οδηγός. Να τον αφήσω να περάσει; » Ήρθαν. Αυτό ήταν λοιπόν. Αυτά που γίνανε χτές και προχτές κεί πάνω στα σύνορα ήταν πράγματι προσχεδιασμένα[13]. Θα μας χτυπήσουν. « Ναί, άφησε τον. Και πες του ότι θα δεχτώ τον πρέσβη τους από τη πίσω πόρτα. Κατάλαβες; » « Μάλιστα κύριε πρόεδρε. Τα σέβη μου. » Το κλίκ που ακούστηκε από την άλλη γραμμή τον έκανε να μαζέψει ό,τι δυνάμεις είχε και να σηκωθεί. « Στάσου όρθιος στρατιώτη! Και να φερθείς όπως ο Λεωνίδας! » Μάζεψε τη ρόμπα του που ήταν αφημένη πάνω στη πολυθρόνα, τη φόρεσε και κατέβηκε τις σκάλες αργά. Το χτύπημα στην πόρτα δήλωσε πως ο επισκέπτης ήταν ήδη στο κεφαλόσκαλο. « Όπως ο Λεωνίδας! » Άναψε το φώς του διαδρόμου και κατευθύνθηκε προς τη πόρτα. Πίσω από το ημιδιαφανές τζάμι η η σκιά του επισκέπτη διέγραφε τη φιγούρα του. « Όπως ο Λεωνίδας » Άνοιξε τη πόρτα και βρέθηκε απέναντι στον Γκράτσι. Το αντιπαθητικό του μούτρο γινόταν ακόμα πιο σιχαμερό έχοντας τη σκιά του καπέλου του. « Με συγχωρείτε κύριε Πρόεδρε για το ακατάλληλο της ώρας, αλλά είναι επείγον. Ήρθε τηλεγράφημα για εσάς και έπρεπε να σας το παραδώσω τώρα. » « Περάστε κύριε πρέσβη. Μόνο σκουπίστε καλά τα πόδια σας, ο κήπος είναι ακόμη βρεγμένος από τη προχτεσινή μπόρα και το υπηρετικό προσωπικό σε άδεια. Οι λάσπες με ενοχλούν αφάνταστα » Ο Γκράτσι αιφνιδιάστηκε[13]. Τέτοια αγένεια δεν τη περίμενε, είχε συνηθίσει στα γλυψίματα κάποιων …συγκαταβατικών γραφειοκρατών που συναντούσε στα ελληνικά υπουργεία. Αναγκάστηκε να υποστεί την υποβάθμιση. Άλλως τε, το έδαφος ήταν κατάξερο και μπόρα δεν υπήρξε ποτέ. Σκούπισε με υπομονή τα παπούτσια του και πέρασε μέσα. « Καθίστε! », του πρότεινε δείχνοντας την πολυθρόνα. Ο Γκράτσι δεν επρόκειτο να άφηνε να συνεχιστεί ο εξευτελισμός. « Προτιμώ να μείνουμε όρθιοι κύριε Πρόεδρε. Το θέμα επείγει. Έχω εδώ το τηλεγράφημα που έλαβε η πρεσβεία μου πρίν από δύο ώρες. Απ’ ευθείας από τον Υπουργό των Εξωτερικών. Ο αξιότιμος κόμης Τσιάνο με διέταξε να σας το παραδώσω αυτοπροσώπως » Ο Γκράτσι βγάζει ένα πολυτελές χαρτί από τη μέσα τσέπη του παλτού του και του το παραδίδει. Το διαβάζει με σκοτεινό βλέμμα. « Η ιταλική κυβέρνησις ηναγκάσθη επανειλημμένως να διαπιστώσει ότι, κατά την εξέλιξιν της παρούσης συρράξεως [14] η Ελληνική Κυβέρνσησις έλαβε και ετήρησε στάσιν, η οποία αντίκειται όχι μόνον προς τας ομαλάς σχέσεις ειρήνης και καλής γειτονίας μεταξύ δύο χωρών, αλλά και προς τα καθωρισμένα καθήκοντα τα απορρέοντα δια την Ελληνικήν Κυβέρνησιν εκ της ιδιότητος ταύτης ως ουδετέρου κράτους...» « Γουρούνια…» ψυθίρισε στα ελληνικά. Ο Γκράτσι δεν κατάλαβε. « Πως είπατε κύριε Πρόεδρε; » πήγε να πεί, αλλά αμέσως το μετάνοιωσε . Ήταν που ήταν σε δύσκολη θέση, μη τη κάνει δυσκολότερη. «…και δια των εμμόνων προσπαθειών προς δημιουργίαν ανωμαλιών εκείθεν των συνόρων της. Και δια τούτο το γεγονός ευρέθη η Ιταλική Κυβέρνησις, πλήν ματαίως, εις την ανάγκην να υπενθυμίση εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τας αναποφεύκτους συνεπείας ας παρομοία πολιτική θα είχεν όσον αφορά την Ιταλίαν. Η Ιταλία δεν δύναται να ανεχθεί εφεξής πάντα ταύτα. Η ουδετερότης της Ελλάδος απέβη ολονέν και περισσότερον απλώς και καθαρώς φαινομενική. Η Ευθύνη δια την κατάστασιν ταύτην επιπίπτει πρωτίστως επί της Αγγλίας και επί της προθέσεως της όπως περιπλέκει πάντοτε άλλας χώρας εις τον πόλεμον…» « Οι Άγγλοι σας φταίνε τώρα καθάρματα… ». Το χέρι του το δεξί τρεμόπαιξε. Πάντα το πάθαινε αυτό όταν ήταν φορτισμένος συγκινησιακά, από εκείνο το διαμπερές τραύμα στο μπράτσο στη Μικρασία το ‘17 που του είχε πειράξει ένα νεύρο. Ο Γκράτσι καθόταν στην ίδια θέση. Δεν κουνιόταν καν. Τα χέρια του ήταν δεμένα πίσω και το πρόσωπό του ακόμα πιο αηδιαστικό, εξ αιτίας της άβολης κατάστασης που βρισκόταν. Ήξερε καλά τον Μεταξά ο Γκράτσι. Στιβαρός ηγέτης, ήρωας πολέμου και σκληρό καρύδι. Το μόνο που ΔΕΝ ήθελε, ήταν να ζήσει μια τέτοια στιγμή. Η τύχη και τα τσαλίμια του γαμπρού του Ντούτσε δεν του έκαναν το χατήρι. « Τι θέλω εγώ εδώ μέσα; » σκέφτηκε για μια στιγμή. Το δεξί χέρι έσφιξε με δύναμη τον καρπό του αριστερού που κρατούσε πίσω του. «…Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως δώση αυθωρεί είς τας στρατιωτικάς αρχάς τας αναγκαίας διαταγάς ίνα η κατοχή αύτη δυνηθή να πραγματοποιηθή κατά ειρηνικόν τρόπον. Εαν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήσει αντίστασιν, η αντίστασις αύτη θα καμφθή δια των όπλων και…» Σήκωσε το βλέμμα προς τον Γκράτσι. « Όπως ο Λεωνίδας, στρατιώτη! » Πήγε προς το τασάκι όπου είχε πάντα ένα πουράκι μισοκαμμένο. Αυτή τη φορά το σήκωσε και το άναψε. Φύσηξε τον καπνό σχεδόν μέσα στη μούρη του ιταλιάνου. Ο Γκράτσι ξερόβηξε. «Λοιπόν, έχουμε πόλεμο!» είπε και έδωσε πίσω το χαρτί στον πρέσβη. Ο Γκράτσι κατάλαβε πως έπρεπε να το πάρει πίσω και το έκανε. «Υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος για να το ξανασκεφτείτε κύριε Πρόεδρε. Σκεφτείτε τη χώρα σας, τον λαό σας, που είναι ακόμη ταλαιπωρημένος από τις κακουχίες του Μεγάλου Πολέμου. Οι πληγές που…» Τον έκοψε αμέσως και χωρίς περιστροφές. «Κύριε πρέσβη, γνωρίζετε ότι σας εκτιμώ ιδιαιτέρως. Τα προσβλητικά σας λογίδρια τούτη την ώρα νομίζω πως παραείναι περιττά. Θα σας συμβούλευα λοιπόν να σπεύσετε το γρηγορότερο και να ενημερώσετε την κυβέρνησή σας ότι η Ελληνική Κυβέρνησις και ο λαός που τη στηρίζει, απορρίπτει κάθε πρόταση αυτού του σημειώματος και το θεωρεί απαράδεκτο και προσβλητικό. Οπότε, σε αυτήν την περίπτωση, εαν δεν ανακαλεστεί, θα έχουμε πόλεμο. Ελπίζω να έγινα υπέρ του δέοντος σαφής». Ο Γκράτσι ένοιωσε το έδαφος να φεύγει απ’ τα πόδια του. Τούτος ο γέρος πάταγε πολύ πιο σταθερά, από αυτόν που έχει σχεδόν τα μισά του χρόνια. Τελικά, δεν τον ήξερε και τόσο καλά όσο νόμιζε. Το μόνο που κατόρθωσε να ψελλίσει βάζοντας το χαρτί πίσω στη τσέπη του, ήταν «Τα σέβη μου κύριε Πρόεδρε. Όπως επιθυμείτε. Καλημέρα σας» «Και μη ξεχνάτε ότι από τη στιγμή αυτή έχετε διορία τριών ωρών να εγκαταλείψετε την Ελλάδα. Αν δεν συμμορφωθείτε, όλο το προσωπικό της πρεσβείας σας καθώς και εσείς προσωπικά, θα τεθείτε υπό κράτησιν. Συντομεύετε λοιπόν.» Ο Γκράτσι δεν τόλμησε να πεί το παραμικρό. Γύρισε τη πλάτη, κατευθύνθηκε προς τη πόρτα, την άνοιξε και βγήκε κλείνοντας την πίσω του. Έμεινε για μια στιγμή ακίνητος. Η σκιά του πρέσβη χάθηκε πίσω από το τέρμα του διαδρόμου. Το πουράκι κάπνιζε ανάμεσα στα δάχτυλά του. Το τηλέφωνο ήταν πάνω στο τραπεζάκι δίπλα στον μεγάλο καναπέ απέναντι του. Άρπαξε το ακουστικό και σχημάτισε ένα νούμερο. Ακούστηκε η φωνή του Αρχηγού. « Εγώ είμαι. Μόλις ο Ιταλός μου έφερε ένα τελεσίγραφο κι έφυγε από το σπίτι με ένα ΟΧΙ. Είμαστε έτοιμοι; » « Απολύτως κύριε πρόεδρε. Έχουν σταλεί οι σχετικές διαταγές στα Φρουραρχεία στα σύνορα. Τα Τάγματα προκαλύψεως είναι ήδη επί σκοπόν » « Καλώς. Ειδοποίησε τους πάντες. Έχουμε υπουργικό συμβούλιο σε μία ώρα » « Μάλιστα κύριε. Τα σέβη μου ». Κατέβασε αργά το ακουστικό κλείνοντας τη συνδιάλεξη. Κοίταξε έξω από το μεγάλο παράθυρο. Η νύχτα ήταν ακόμη γεμάτη. « Το πιο βαθύ σκοτάδι, είναι λίγο πρίν την αυγή» . Προχώρησε προς το γραφείο του. Έριξε το βλέμμα του πάνω στο εικόνισμα της Παναγιάς. Αυτή τη φορά την ένοιωσε να κρατάει τον μικρό Υιό Της πιο στοργικά από πριν. Στάθηκε για λίγο και επικεντρώθηκε στο βλέμμα Της. Μια σιωπηλή προσευχή χωρίς λόγια ξεχύθηκε. Μόνο με το βλέμμα της μιλούσε. « Σε σένα τώρα παραδίνω τα ηνία. Εγώ έκανα το χρέος μου. Κάνε κι εσύ το δικό Σου » Τον διέκοψε ο Τραυλός. « Είμαστε έτοιμοι κύριε Πρόεδρε » Του χαμογέλασε μέσα από το μουστάκι του. « Πάντα έτοιμοι ήμασταν Αρχιφύλακα!… Πάντα έτοιμοι ήμασταν » Πύρινος Λόγιος sergioschrys@outlook.com ΥΠΟΜΝΗΜΑ - ΠΗΓΕΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ [1] Νταούντ Χότζα, Τουρκαλβανός ληστοσυμμορίτης με έντονη δράση στην Ήπειρο ως πεμπτοφαλαγγίτης επικεφαλής συμμορίας Τσετών. Ο Χότζα είχε επικηρυχθεί από τις ελληνικές δυνάμεις Ασφαλείας με πλήθος καταδικαστικών αποφάσεων του Κακουργοδικείου Ιωαννίνων για φόνους, ένοπλες ληστείες, απαγωγές κλπ. Όταν ο Χότζα για να αποφύγει τη σύλληψη πέρασε στην Αλβανία, βρέθηκε νεκρός - κατά την άποψη του πρακτορείου ειδήσεων «Stefani» - και κατηγορήθηκε η Ελλάδα για την δολοφονία του. Οι Αλβανικές αρχές τον παρουσίαζαν ως Αλβανό πατριώτη ο οποίος αγωνιζόταν ειρηνικά για τα δικαιώματα των Τσάμηδων της Ηπείρου και ότι η Ελλάδα τον καταζητούσε με πλαστές κατηγορίες επειδή ετίθετο ζήτημα Τσαμουριάς. Επρόκειτο επί της ουσίας για μια καλοστημένη προβοκάτσια εναντίον της Ελλάδας για να ταχθεί και επισήμως η Αλβανία στο πλευρό της Ιταλίας, καθ’ ότι πολύ αργότερα και μετά την πτώση Μουσσολίνι το 1943, ο Ιταλός δημοσιογράφος της «Corriere de la Serra» και διωκόμενος από τα γερμανικά SS Giacomo Lobretti, αποκάλυψε ότι η δολοφονία Νταούτ Χότζα διεπράχθη από Αλβανούς αστυνομικούς τη στιγμή που αυτός πάτησε αλβανικό έδαφος κατ’ εντολή του Υπουργού Εξωτερικών Γκαλεάτσο Τσιάνο, δικαιώνοντας την ελληνική πλευρά και τους ισχυρισμούς της περί προβοκάτσιας. [2] Φραντσέσκο Τζιακομόνι, τοποτηρητής της Ιταλικής Κυβέρνησης στην Αλβανία [3] Πιέτρο Μπαντόλιο, Αρχηγός ΓΕΣ Ιταλίας [4] Σεμπαστιάνο Μάριο Ροάτα, Υπαρχηγός Ναυτικών Δυνάμεων της Ιταλίας [5] Βισκόντι Πράσκα, Αντιστράτηγος και οργανωτής της ιταλικής επίθεσης εναντίον της Ελλάδας [6] Giorgio Rizzo, «Ο Πικρός Πόλεμος - Η Ελληνοϊταλική Σύγκρουση 1940-41», εκδόσεις ΙΔΕΑΤΟΣ (1983) [7] Ιωάννης Μεταξάς, «Ημερολόγιον», τόμος Δ’, έκδοσις ΙΚΑΡΟΣ (1968) [8] Αλέξανδρος Παπάγος, «Ο Δικός Μου Πόλεμος», τόμος Β’, εκδόσεις ΠΝΕΥΜΑ (1958) [9] Αλέξανδρος Σακελλαρίου, Ναύαρχος, Υπαρχηγός ΓΕΝ. Κατηγορήθηκε ανεπισήμως ότι «ενημέρωσε» τον Ιταλό πρέσβη Γκράτσι σε μια εθιμοτυπική συνάντηση τους τον Ιούνιο του 1940 ότι τρία αγγλικά αντιτορπιλικά είχαν σταθμεύσει λίγο έξω από το λιμάνι της Μονεμβασίας (μαρτυρία του δημοσιογράφου, λογοτέχνη και πράκτορα των Ιταλικών Μυστικών Υπηρεσιών Κούρτζιο Μαλαπάρτε στον Υπουργό Εξωτερικών Γκαλεάτσο Τσιάνο (Giorgio Rizzo, «Ο Πικρός Πόλεμος - Η Ελληνοϊταλική Σύγκρουση 1940-41», εκδόσεις ΙΔΕΑΤΟΣ) [10] Κωνσταντίνος Πλατής, Υποστράτηγος, Υπαρχηγός Α’ ΓΕΣ. Ηγείτο ενός «φιλοϊταλικού» τμήματος του στρατού και μερικών υπουργών της Κυβέρνησης, που «συμβούλευε» τον Μεταξά στο να οδηγηθεί η Ελλάδα στο πλευρό του Άξονα και να αποφευχθεί πάση θυσία μια σύγκρουση με μια ένωση υπερδυνάμεων που θα οδηγούσε τη χώρα στην απόλυτη ήττα και εξαθλίωση. Σε αυτή την άτυπη ομάδα, ανήκε και ο μετάπειτα συνθηκολογήσας και πρώτος Κατοχικός Πρωθυπουργός Στρατηγός Τσολάκογλου. Ο Μεταξάς συσκέφθηκε μαζί τους και άκουσε τα επιχειρήματά τους με προσοχή. Δεν έδωσε απάντηση άμεσα, αλλά …έμμεσα, καθιστώντας τους προσωρινά «αβλαβείς», προκειμένου να «εξαπατήσει» μέσω αυτών τους Ιταλούς (Γιάννης Κορδάτος, «Η μεγάλη Ιστορία της Ελλάδος» (ανανεωμένη), Τόμος 26ος, έκδοση 1987) [11] Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, Υποστράτηγος, Διοικητής της 8ης Μεραρχίας στην Ήπειρο. Πολέμησε αληθινά γενναία και συνέβαλε τα μάλα στην τελική επικράτηση των ελληνικών δυνάμεων στο αλβανικό μέτωπο. Το μόνο μελανό του σημείο, η υπουργοποίηση του στην πρώτη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου για 4 μήνες (είχε αναλάβει το Υπουργείο Εργασίας), πράγμα που επέσυρε την ατιμωτική καταδίκη του από το Έκτακτο Δικαστήριο Δοσιλόγων με ποινή 5 ετών και 6 μηνών. [12] Το Πολεμικό Συμβούλιο-μπλόφα που αναφέρει ο Παπάγος και που πράγματι, πίστεψαν οι Ιταλοί. Αναφέρεται στο βιβλίο του Giorgio Rizzo, «Ο Πικρός Πόλεμος - Η Ελληνοϊταλική Σύγκρουση 1940-41» ως ένα από τα αφηγήματα του σχετικά με τις διαταραγμένες διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Ο Rizzo περιγράφει το ζήτημα ως εξής: «Σχεδόν όλες οι οδηγίες και τα σχέδια του Γενικού Επιτελείου χαρακτηρίζονταν από ένα πνεύμα τόσο επιφυλακτικό προς τον Ιταλό εχθρό, που είχε γίνει αποδεκτή η εγκατάλειψη του κύριου κορμού της Ηπείρου και η οπισθοχώρηση σε μια πιο ασφαλή γραμμή, πιο νότια και ανατολικά, όλα αυτά, σαφή σημάδια του φόβου απέναντι σε ένα δυνατό εχθρό». Απόψεις που συμμερίζονταν πλήρως ο δικτάτορας Μεταξάς, αλλά που αμφισβήτησε ο στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος**, που διοικούσε την 8η Μεραρχία στην Ήπειρο, ο οποίος αντιτάχθηκε σε αυτό το ηττοπαθές σχέδιο και κατόρθωσε να το ακυρώσει». Η περιγραφή του και μόνο δείχνει πως πράγματι οι Ιταλοί είχαν πληροφορηθεί (από τον Πλατή ίσως;) για το παραπλανητικό σχέδιο άμυνας που είχε καταρτιστεί σε εκείνο το Πολεμικό Συμβούλιο και αντί να επιτεθούν με 18 μεραρχίες όπως ήταν το αρχικό σχέδιο, επετέθηκαν με 10. Και παρά την απόλυτη υπεροπλία τους, αιφνιδιάστηκαν εξ ίσου απόλυτα από την ελληνική αντίσταση. Το Πολεμικό αυτό Συμβούλιο, το «δανείστηκε» ο Νίκος Φώσκολος για τις ανάγκες του σεναρίου που έγραψε για την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου «Κοντσέρτο για Πολυβόλα» με πρωταγωνιστές τους Τζένη Καρέζη, Κώστα Καζάκο, Μάνο Κατράκη και Ανδρέα Μπάρκουλη. Η ταινία αυτή θεωρείται ως η σημαντικότερη παραγωγή του ελληνικού κινηματογράφου με θέμα τα παρασκήνια του ελληνοϊταλικού πολέμου καθώς ο κινηματογραφικός της λόγος είναι εφάμιλλος με παρόμοια πολεμικά/κατασκοπικά θρίλερ ευρωπαϊκών ή χολυγουντιανών παραγωγών. Η παραγωγή είναι της «Φίνος Φίλμ» και τιμήθηκε με τρία κρατικά βραβεία (Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου και Φωτογραφίας Φεστιβάλ Θες/νίκης και ένα διεθνές [Φεστιβάλ Κάρλοβι-Βάρι]. [13]Εμμανουέλε Γράτσι "Απομνημονεύματα", 1983, "Πήγασος" [14] Πρόκειται για το σημείωμα που παρέδωσε ο πρέσβης της Ιταλίας Γκράτσι προς τον Ιωάννη Μεταξά και αναφέρεται ένα μικρό μέρος, λογοτεχνική αδεία. Το αυθεντικό κείμενο βρίσκεται αυτούσιο στο «Ημερολόγιο» του Μεταξά (Ιωάννης Μεταξάς, «Ημερολόγιον», τόμος Δ’, έκδοσις ΙΚΑΡΟΣ, 1968). Το κείμενο κατατέθηκε στην Ελληνική Λευκή Βίβλο με αριθμό εγγραφής 178.

Σε 3 κύματα και με 20 στόχους απέτυχε παταγωδώς! Θρίαμβος της αεράμυνας από τους S-400 - Επικρίσεις από την ισραηλινή αντιπολίτευση δέχεται ο Benjamin Netanyahu για την αδύναμη επίθεση Σχετικά εύκολα αναχαίτισε τους πυραύλους η ιρανική αεράμυνα - Το plan - B του Τελ Αβίβ για εναλλακτική επίθεση μετά τη διαρροή των εγγράφων στις ΗΠΑ απέτυχε  - Για τεράστια απογοήτευση κάνουν λόγο τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης Εντυπωσιακή σε αριθμούς αλλά με πενιχρά αποτελέσματα ήταν η αεροπορική επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν τα ξημερώματα του Σαββάτου (26/10/2024). Έγινε σε 3 κύματα μέσω Ιορδανίας και είχε 20 στόχου ς από τους οποίους δεν επιτεύχθηκε σχεδόν κανένας. Μόνο μικρές ζημιές και 2 νεκρούς στρατιώτες καταγράφει στις απώλειες η ιρανική πλευρά. Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία εξαπέλυσε επίθεση μικρής κλίμακας στην πρωτεύουσα του Ιράν, Τεχεράνη. Σημειώθηκαν μικρές εκρήξεις αλλά δεν έχουν παρατηρηθεί ζημιές στο έδαφος , όπως γράφει το Military Watch. Ιρανικές πηγές ανέφεραν ότι οι ισραηλινοί πύραυλοι εκτοξεύτηκαν κατά αεροπορικών βάσεων γύρω από την Τεχεράνη, με αυτές να είναι ανεπιτυχείς καθώς οι πύραυλοι αναχαιτίστηκαν στην πορεία προς τους στόχους τους. Οι εκρήξεις που ακούστηκαν αποδίδονται από τοπικές πηγές στη χρήση πυραύλων εδάφους-αέρος για την αναχαίτιση των επιθέσεων, κάτι που ευθυγραμμίζεται με την έλλειψη εικόνων πραγματικών εκρήξεων στο έδαφος κοντά στην Τεχεράνη. Επίσης είναι σύμφωνο με τις αναφορές των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ που διέρρευσαν ότι το Ισραήλ σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς για να χτυπήσει το Ιράν - οι οποίοι θα μπορούσαν να φτάσουν τους στόχους τους ενώ τα 100 αεροσκάφη, που χρησιμοποιήθηκαν παρέμεναν πολύ έξω από το βεληνεκές της ιρανικής αεράμυνας. H μικρής κλίμακας και ανεπιτυχής επίθεση του ισραηλινού στρατού (IDF) οδηγεί σε τρία πιθανά συμπεράσματα: 1) Η επίθεση του Ισραήλ είχε σκοπό να δοκιμάσει την ιρανική αεράμυνα, ενδεχομένως ως prova generale για ένα χτύπημα μεγαλύτερης κλίμακας στο μέλλον, κατά το οποίο οι Ισραηλινοί θα είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με το τι πρόκειται να συναντήσουν. Μια τέτοια δοκιμή θα μπορούσε επίσης να εκτρέψει την προσοχή των ιρανικών δυνάμεων προς την Τεχεράνη, κάτι που θα μπορούσε να είναι επωφελές εάν ο πρωταρχικός στόχος του Ισραήλ είναι αλλού. 2) Τα ισραηλινά αεροσκάφη στο πρώτο κύμα της επίθεσης είδαν τους πυραύλους τους να αναχαιτίζονται με επιτυχία, όπως αναφέρουν ιρανικές πηγές, γεγονός που οδήγησε τους IDF σε άλλα δύο κύματα, επίσης αναποτελεσματικά. 3) Το χτύπημα του Ισραήλ έγινε για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Με το Ιράν να έχει δεσμευτεί να ανταποκριθεί σκληρά σε οποιαδήποτε ισραηλινή επίθεση, ένα πολύ μικρής κλίμακας πλήγμα θα μπορούσε ενδεχομένως να αγνοηθεί από την Τεχεράνη, ε πιτρέποντας στην ισραηλινή ηγεσία να διατηρήσει την αξιοπιστία της στο εσωτερικό και να ικανοποιήσει τις εγχώριες εκκλήσεις για αντίποινα, αποφεύγοντας ταυτόχρονα την κλιμάκωση ενόψει μάλιστα των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ στις 5/11/2024. Ισραηλινοί αξιωματούχοι είχαν δεσμευτεί από την 1η Οκτωβρίου να χτυπήσουν ιρανικούς στόχους, ως απάντηση σε μια μεγάλης κλίμακας ιρανική πυραυλική επίθεση εκείνη την ημέρα που στόχευσε μεγάλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις και τη Mossad και η οποία προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε σημαντικές αεροπορικές βάσεις. Το χτύπημα του Ιράν είχε γίνει ως αντίποινα , τόσο για την ισραηλινή αεροπορική επίθεση στην Τεχεράνη στις 31 Ιουλίου, όσο και για την εισβολή στον Λίβανο και τον αποκεφαλισμό των ηγεσιών των οργανώσεων Hezbollah και Hamas. Το Ιράν δεν θα απαντήσει στην επίθεση Το Ιράν, μέσω τρίτης χώρας, ειδοποίησε το Ισραήλ ότι δεν θα απαντούσε στην επίθεση, όπως μετέδωσε ο τηλεοπτικός σταθμός των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Sky News Arabia, επικαλούμενο πηγές με γνώση του ζητήματος. «Ημέρες Μετάνοιας» Το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι έπληξε στρατιωτικές θέσεις του Ιράν κατά την επιχείρηση που αργότερα ονομάστηκε «Ημέρες Μετάνοιας». Η επίθεση ολοκληρώθηκε στις 5:45 π.μ. (ώρα Ελλάδας) τη στιγμή που ο ήλιος άρχισε να ανατέλλει πάνω από την Τεχεράνη , σύμφωνα με τον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό KAN11. Η επίθεση εκδηλώθηκε σε τρία κύματα, δήλωσαν Αμερικανοί και Ισραηλινοί αξιωματούχοι. Το δεύτερο και το τρίτο κύμα στόχευσαν ιρανικές εγκαταστάσεις παραγωγής drones και πυραύλων, χτυπώντας 20 στόχους, σύμφωνα με τον Axios και τους New York Times. Ο ισραηλινός στρατός ανέφερε ότι τα πλήγματα πραγματοποιήθηκαν ως απάντηση στις συνεχείς επιθέσεις στο κράτος του Ισραήλ και στους πολίτες του. Τι ισχυρίζονται ότι χτύπησαν οι Ισραηλινοί Ανακοίνωσε ότι η επιχείρηση ολοκληρώθηκε και ότι όλοι οι στόχοι της αποστολής έχουν επιτευχθεί, με όλα τα αεροσκάφη να επιστρέφουν με ασφάλεια από την Ιορδανία στο Ισραήλ. Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία (IAF) ανακοίνωσε πως έπληξε τις εγκαταστάσεις κατασκευής πυραύλων ιδίου τύπου που χρησιμοποίησε το Ιράν για να πλήξει το Ισραήλ. Ταυτόχρονα, οι IDF ισχυρίζονται πως έπληξαν συστοιχίες πυραύλων εδάφους-αέρος που είχαν σκοπό να περιορίσουν την εναέρια δράση του Ισραήλ στο Ιράν. «Το Ισραήλ επιφυλάσσεται του δικαιώματος να υπερασπιστεί τους πολίτες του εάν το ιρανικό καθεστώς συνεχίσει τις επιθέσεις εναντίον του κράτους μας και των αμάχων του», ανέφερε ο Ισραηλινός Στρατός. Ο υπουργός Άμυνας Yoav Gallant διεύθυνε τις επιθέσεις από ένα ασφαλές συγκρότημα στο αρχηγείο των IDF στο Τελ Αβίβ, σύμφωνα με ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. «Οι ισραηλινός στρατός επιτέθηκε σε ακριβείς στόχους στο Ιράν», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου των IDF Daniel Hagari. Στόχος και το αρχηγείο των Φρουρών της Επανάστασης Το Ισραήλ φέρεται να επιτέθηκε στην τοποθεσία του αρχηγείου του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης στο Ιράν. «Στοχοποιούμε όσους μας απείλησαν στο παρελθόν και θα μπορούσαν να το κάνουν και στο μέλλον», ανέφερε το NBC News επικαλούμενο Ισραηλινό αξιωματούχο. Ένα δεύτερο κύμα αεροπορικών επιδρομών αναφέρθηκε μετά από εκρήξεις που ακούστηκαν στο Siraz αργότερα τα ξημερώματα του Σαββάτου. Πάνω από 100 αεροσκάφη συμμετείχαν στην επίθεση σε απόσταση 1.600 χιλιομέτρων από το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των F-35. Ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη F-15, εντοπίστηκαν επίσης να πετούν σε χαμηλό ύψος πάνω από ένα απροσδιόριστο μέρος της Ιορδανίας κατά τη διάρκεια της επίθεσης. Οι ΗΠΑ ειδοποιήθηκαν από το Ισραήλ πριν από τα χτυπήματά του σε στόχους στο Ιράν, αλλά δεν συμμετείχαν στην επιχείρηση, δήλωσε Αμερικανός αξιωματούχος στο Reuters. «Κατανοούμε ότι το Ισραήλ πραγματοποιεί στοχευμένες επιθέσεις εναντίον στρατιωτικών στόχων στο Ιράν ως άσκηση αυτοάμυνας και ως απάντηση στην επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους της Τεχεράνης την 1η Οκτωβρίου», δήλωσε ο Sean Savett, εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου. Ο αξιωματούχος δήλωσε περαιτέρω ότι το Ισραήλ δεν χτύπησε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις ή κοιτάσματα πετρελαίου και επικεντρώθηκε σε στρατιωτικούς στόχους. Υπήρξαν αναφορές για εκτεταμένες διακοπές διαδικτύου σε όλο το Ιράν καθώς οι επιθέσεις συνεχίζονταν. NYT: Στοχοποιήθηκε και σύστημα S -300 Σύμφωνα με δύο Ιρανούς αξιωματούχους που επικαλούνται οι New York Times , μία από τις θέσεις που στοχοποιήθηκαν μία συστοιχία αεράμυνας S-300 του διεθνούς αεροδρομίου Imam Khomeini κοντά στην Τεχεράνη. Το Ισραήλ φέρεται να στόχευσε ένα ρωσικής κατασκευής σύστημα αεράμυνας S-300 κοντά στην Natanz, όπου βρίσκονται οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν τον Απρίλιο. Τουλάχιστον τρεις βάσεις πυραύλων των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν στοχοποιήθηκαν στις επιδρομές, σύμφωνα με ανώνυμους αξιωματούχους, ένας εκ των οποίων είναι μέλος του Σώματος. Ισραηλινή αντιπολίτευση: Αδύναμο το χτύπημα Σκληρή κριτική στην κυβέρνηση Netanyahu άσκησε ο ηγέτης της ισραηλινής αντιπολίτευσης Yair Lapid κάνοντας λόγο για αδύναμη επίθεση στο Ιράν που δεν συγκρίνεται με το βαλλιστικό χτύπημα της Τεχεράνης την 1η Οκτωβρίου. Δήλωσε ότι η Τεχεράνη «είναι ο επικεφαλής του Άξονα του Κακού και πρέπει να πληρώσει βαρύ τίμημα για την επιθετικότητά της». «Η απόφαση να μην χτυπηθούν στρατηγικοί και οικονομικοί στόχοι στο Ιράν ήταν λάθος. Θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να είχαμε απαιτήσει πολύ βαρύτερο τίμημα από το Ιράν», δήλωσε σε υψηλούς τόνους προφανώς για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. «Μία τεράστια απογοήτευση» «Αυτό ήταν η επίθεση στο Ιράν; Μια τεράστια απογοήτευση;», αναφέρει χαρακτηριστικά ο τηλεοπτικός σταθμός Israel Channel 13. Ιράν: Οι δυνατές εκρήξεις προέρχονται από την αναχαίτιση των ισραλινών πυραύλων Σε ανακοίνωσή τους, οι ιρανικές δυνάμεις αεράμυνας ανέφεραν ότι το Ισραήλ επιτέθηκε σε στρατιωτικούς στόχους στις επαρχίες Τεχεράνης, Khuzestan και Ilam. «Οι δυνατές εκρήξεις που ακούστηκαν γύρω από την Τεχεράνη σχετίζονται με την ενεργοποίηση του συστήματος αεράμυνας ενάντια στις ενέργειες του σιωνιστικού καθεστώτος που επιτέθηκε σε τρεις θέσεις έξω από την πρωτεύουσα», μετέδωσε η κρατική τηλεόραση, επικαλούμενη αξιωματούχους της αεράμυνας της επαρχίας Τεχεράνης. Το ημιεπίσημο ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Fars μετέδωσε ότι αρκετές στρατιωτικές τοποθεσίες κοντά στην Τεχεράνη έγιναν στόχος ισραηλινών επιδρομών. Διευκρίνισε ότι πολλές βάσεις στις δυτικές και νότιες περιοχές της πρωτεύουσας δέχθηκαν επίθεση. Ρεπορτάζ από ΒΝ

Καθώς η κρίση στη Μέση Ανατολή βαθαίνει και οι ΗΠΑ βαδίζουν προς μια προεδρική εκλογή, που προβλέπεται από πολλούς οριακή, ένα μεγάλο ερώτημα παραμένει: Πώς θα ψηφίσουν οι Αμερικανοί εβραϊκής και αραβικής καταγωγής! Γράφει ο Α.Π. Δημόπουλος Καθώς η κρίση στη Μέση Ανατολή βαθαίνει και οι ΗΠΑ βαδίζουν προς μια προεδρική εκλογή, που προβλέπεται από πολλούς οριακή, ένα μεγάλο ερώτημα παραμένει: Πώς θα ψηφίσουν οι Αμερικανοί εβραϊκής και αραβικής καταγωγής. Γιατί, βέβαια, παραδοσιακά, τόσο οι μεν όσο και οι δε στηρίζουν τους Δημοκρατικούς σε μια αναλογία 3/4 οι πρώτοι, σε μια ακόμα ευνοϊκότερη αναλογία 4/5 οι δεύτεροι. Και το πράγμα ενδιαφέρει, γιατί μπορεί οι Αμερικανοί εβραϊκής καταγωγής να είναι γεωγραφικά κατανεμημένοι κατά κύριο λόγο σε πολιτείες με προβλέψιμο «δημοκρατικό» προσανατολισμό (Νέα Υόρκη, Καλιφόρνια, Ιλινόι και Μέριλαντ), όπως και στη «ρεπουμπλικανική» Φλόριντα, ώστε μια τυχόν εκεί αλλαγή της κομματικής τους στράτευσης να μην έχει σημασία για το αποτέλεσμα, όμως αυτό δεν ισχύει για την αμφίρροπη και εκλογικά κρίσιμη πολιτεία της Πενσιλβανίας . Όπως, επίσης, οι Αμερικανοί αραβικής καταγωγής μετράνε σημαντικούς αριθμούς στην επίσης αμφίρροπη και εκλογικά κρίσιμη πολιτεία του Μίσιγκαν . Και αυτό εξηγεί, τελικά, το μεγάλο ενδιαφέρον του Τύπου και των «αναλυτών». Μικρές διαφορές στη συνήθη κομματική στράτευση των δύο ομάδων σε Πενσιλβανία και Μίσιγκαν μπορεί να κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών. Και, αρχικά τουλάχιστον, υπήρχε η αίσθηση ότι το πρόβλημα το είχε ο κ. Τραμπ. Ο οποίος, μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου, δεν είδε σημαντική αύξηση των ποσοστών του μεταξύ των εβραϊκής καταγωγής ψηφοφόρων, παρά τη στήριξή του στο Ισραήλ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο κ. Τραμπ, ο οποίος έχει προϊστορία στη δημόσια κριτική για αυτό που θεωρεί «έλλειψη υποστήριξης» και «αγνωμοσύνη» εκ μέρους των Εβραίων, πλειοδότησε, λέγοντας πλέον ευθέως ότι εάν χάσει τις εκλογές, θα ευθύνονται ακριβώς αυτοί! Μάλιστα, αναφερόμενος στο «παράδοξο», να στηρίζουν οι Εβραίοι της Αμερικής τους Δημοκρατικούς, αποκάλυψε ότι ζήτησε από τον ίδιο τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου μια εξήγηση, με τον τελευταίο να του απαντάει ότι «είναι από συνήθεια!» . Με αποτέλεσμα, βέβαια, όλοι να θεωρούν ότι ο κ. Τραμπ όχι απλώς δεν θα αποκτούσε το προβάδισμα που ήθελε μέσα από τη δεξαμενή των εβραϊκής καταγωγής ψηφοφόρων, αλλά ότι η συνεχιζόμενη δημόσια έκφραση πικρίας για το αντίθετο ( που δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά και προσωπική, γιατί ο κ. Τραμπ, διαμέσου του Τζάρεντ Κούσνε, έχει πλέον εγγόνια με εβραϊκό αίμα ) θα χειροτέρευε την κατάσταση. Όσο για τους ψηφοφόρους αραβικής καταγωγής επίσης θεωρήθηκε ότι η όξυνση στη Μέση Ανατολή θα έβλαπτε τον κ. Τραμπ. Αυτός δεν ήταν που μετέφερε «αδιανόητα» την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ και χάρισε έτσι την απόλυτη συμβολική νίκη στο κράτος που εκείνοι θεωρούν «τρομοκράτη» και «σφαγέα»; Όμως, τελικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα το απέκτησε η κυρία Χάρις . Γιατί όσα συνέβησαν στη Μέση Ανατολή μετά την 7η  Οκτωβρίου (και συνεχίζουν έκτοτε) έχουν υπάρξει τόσο ασυμφιλίωτα για τις δύο πλευρές, ώστε να καθιστούν αδύνατο στον οποιοδήποτε να ακολουθήσει ως προς αυτά έναν ισόρροπο «μέσο δρόμο» – ή είσαι με τους μεν ή με τους δε, οτιδήποτε άλλο εκλαμβάνεται ως «υπεκφυγή» . Έτσι, και με την έννοια αυτή, η κυρία Χάρις αντιμετώπισε ένα οξύ πρόβλημα «υπεκφυγής». Δεν πήρε καθαρή θέση ούτε υπέρ του Ισραήλ (όπως έκανε ο κ. Τραμπ), υιοθετώντας και αυτή τα συνήθη οξύμωρα μισόλογα που κάνουν μονίμως γελοία την Ευρώπη (είμαστε υπέρ του δικαιώματος του Ισραήλ «σε άμυνα» αλλά «με μέτρο»), ούτε υπέρ των Παλαιστινίων, με αποτέλεσμα να δυσαρεστήσει και Εβραίους και Άραβες στην Αμερική . Στην περίπτωσή της, μάλιστα, το πράγμα ήταν πολύ πιο χειροπιαστό (σε σύγκριση με τον κ. Τραμπ), γιατί η κυρία Χάρις δεν επέλεξε τον χαρισματικό κυβερνήτη της Πενσιλβανίας Τζος Σαπίρο ως υποψήφιο αντιπρόεδρό της, ακριβώς επειδή ήταν Εβραίος, φοβούμενη ότι θα δυσαρεστούσε έτσι όχι μόνο τους αραβικής καταγωγής ψηφοφόρους, αλλά και τη λεγόμενη «προοδευτική πτέρυγα» του κόμματός της, η οποία τελεί σε «φιλοπαλαιστινιακό» αμόκ. Αλλά, τελικά, δυσαρέστησε και τους τελευταίους, γιατί με το Ισραήλ να γίνεται όλο και πιο επιθετικά νικηφόρο στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει στην περιοχή, η κυρία Χάρις (που αδυνατεί δημόσια να το αποκηρύξει) άρχισε να φαντάζει στους «φιλοπαλαιστίνιους» οπαδούς της μία ακόμα «χρήσιμη ηλίθια» σε ένα μοτίβο που δεν θα αλλάξει ποτέ. Αποτέλεσμα; Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, ο κ. Τραμπ απέκτησε απρόσμενους πόντους σε αυτές τις κρίσιμες δεξαμενές ψήφων. Γιατί, αντίθετα με την κυρία Χάρις, ο κ. Τραμπ δεν ξέρει από μισόλογα, και αυτό τον βοηθάει εκεί που μετράει . Στη μεν Πενσιλβανία, γιατί η εβραϊκή κοινότητα δεν ξέχασε την έμπρακτη απόρριψή της διαμέσου της παράκαμψης του κ. Σαπίρο από την κυρία Χάρις – άλλωστε τα πρόσφατα τηλεφωνήματα μεταξύ Τραμπ και Νετανιάχου (που θα συνεχιστούν) υπενθυμίζουν ότι ο κ. Τραμπ παραμένει φίλος (αν όχι οικογένεια) του Ισραήλ. Αλλά υπάρχουν διαρροές υπέρ του κ. Τραμπ ακόμα και από τους αραβικής καταγωγής ψηφοφόρους του Μίσιγκαν . Γιατί; Λοιπόν, δεν είναι και τόσο παράδοξο, γιατί με τους ψηφοφόρους αυτούς να βλέπουν το Ισραήλ να κατεδαφίζει ακάθεκτο όσα του αντιτίθενται στην περιοχή, ανάμεσα στους Δημοκρατικούς, που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να το σταματήσουν και στον κ. Τραμπ, που υπόσχεται και εκεί (όπως στην Ουκρανία) «ειρήνη» , η «ειρήνη» ακούγεται δελεαστικότερη . Γιατί όταν χάνεις προτιμάς «ειρήνη», μήπως και κάτι διασωθεί – και «το κάτι» είναι πάντοτε καλύτερο από «το τίποτε», έτσι δεν είναι;