Ο ήδη βραχύς κατάλογος των δυνητικών υποψήφιων των Δημοκρατικών για την αντιπροεδρία στις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου συρρικνώθηκε περαιτέρω χθες Δευτέρα, καθώς ο κυβερνήτης της Βόρειας Καρολίνας Ρόι Κούπερ... ...και η κυβερνήτρια του Μίσιγκαν Γκρέτσεν Γουίτμερ ξεκαθάρισαν πως δεν διεκδικούν θέση στο ψηφοδέλτιο της παράταξης, λιγότερες από εκατό ημέρες προτού ανοίξουν οι κάλπες. Η Κάμαλα Χάρις καλείται να αποφασίσει το συντομότερο. Η αντιπρόεδρος θεωρείται πλέον πρακτικά βέβαιο ότι θα είναι η υποψήφια των Δημοκρατικών για την προεδρία, μια εβδομάδα και κάτι αφού ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε πως τερματίζει την εκστρατεία για την επανεκλογή του. Εξασφάλιση πολιτειών-κλειδιών, χειρονομία προς μετριοπαθείς ή αναποφάσιστους ψηφοφόρους, προσέλκυση της γυναικείας ή της νεολαιίστικης ψήφου, μήνυμα στους κατοίκους αποβιομηχανισμένων περιοχών: η επιλογή θα πρέπει να λάβει υπόψη περίπλοκους παράγοντες και χαρακτηρίζεται στρατηγικού χαρακτήρα. Ο κ. Κούπερ απέσυρε τον εαυτό του από τη διαδικασία, δήλωσε πηγή του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς ενήμερη για την απόφασή του χθες. Δεν εξηγήθηκε γιατί. Η εφημερίδα New York Times αναφέρθηκε στην εξέλιξη νωρίτερα. Παράλληλα, η κυρία Γουίτμερ είπε στο τηλεοπτικό δίκτυο CBS πως «δεν συμμετέχει» στη διαδικασία επιλογής, η οποία συνήθως διαρκεί μήνες, αλλά επισπεύδεται αυτή τη φορά· το δίδυμο άλλωστε πρέπει να παρουσιαστεί στο συνέδριο του Δημοκρατικού κόμματος, που θα αρχίσει την 19η Αυγούστου. «Έχω ενημερώσει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των πολιτών του Μίσιγκαν, πως θα παραμείνω στο αξίωμα της κυβερνήτριας ως το πέρας της θητείας μου στα τέλη του 2026», εξήγησε η κυρία Γουίτμερ. Οι επιλογές που θεωρούνται επικρατέστερες είναι, ανεξαιρέτως, λευκοί: ο κυβερνήτης της Πενσιλβάνιας Τζος Σαπίρο, ο κυβερνήτης του Κεντάκι Άντι Μπεσίαρ, ο γερουσιαστής της Αριζόνας Μαρκ Κέλι, ο κυβερνήτης της Μινεσότα Τιμ Ουόλτς. Έχει επίσης ακουστεί το όνομα του υπουργού Μεταφορών Πιτ Μπούτιτζετζ. Η κυρία Χάρις αναμένεται να αποφασίσει ως το σαββατοκύριακο, κατά τον Τύπο. SLpress.gr

Αν ο τουρκικός ισχυρισμός αληθεύει, τότε παραβιάσθηκε η ελληνική ΑΟΖ κι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών είναι υπόλογος. Γράφει ο Κων/νος Κόλμερ Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, διέψευσε τον Τούρκο ομόλογο του Χακάν Φιντάν, ότι οι έρευνες του Ιταλικού ειδικού σκάφους στον βυθό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας παρά την Κάσο, για την πόντιση καλωδίου μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος στην Κύπρο και εντός της ΑΟΖ Ελλάδος-Αιγύπτου, ολοκληρώθηκαν μόνο κατόπιν αιτήσεως στην Τουρκία. Το υπουργείο Εθνικής Αμύνης απορρίπτει το γεγονός, αλλά επικαλέστηκε την Ελληνική Συνταγματική τάξη που απαγορεύει την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, μέρος της οποίας είναι κι η ΑΟΖ και που δεν αφορά τρίτους, αλλ’ είναι αποκλειστικά εσωτερική υπόθεση της χώρας μας. Ανεξαρτήτως εάν την άδεια απ’ την Τουρκία αιτήθηκε από το ιταλικό πλοίο ή εάν επί τη βάσει του εθιμικού διεθνούς δικαίου της θαλάσσης η πόντιση καλωδίων είναι ελευθέρα στις εθνικές ΑΟΖ, με απλή ανακοίνωση της, η υπόμνηση του υπουργείου Εθνικής Αμύνης είναι πρώτη φορά που προειδοποιεί τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών ότι υπάρχουν συνταγματικοί φραγμοί στην “μυστική διπλωματία” με τον Φιντάν κι ότι πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν του το Ελληνικό Σύνταγμα του 1975. Διότι άλλως υπάρχουν συνέπειες. Ακούνε Μαξίμου-Γεραπετρίτης; Επίσης, το Μέγαρο Μαξίμου πρέπει εφ’ εξής να λαμβάνει υπ’ όψιν του τις απόψεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδος της ΝΔ που υπέμνησε την παρουσία της, ως πολιτειακού παράγοντος μετά το δυσμενές αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, πολλώ δε μάλλον καθώς ο κ. Γεραπετρίτης δεν είναι εκλεγμένος, αλλά διορισμένος υπουργός. Η υπόμνηση αμφοτέρων αποτελεί σοβαροτάτη προειδοποίηση των Θεσμών προασπίσεως της εδαφικής και θαλάσσιας κυριαρχίας της χώρας, ιδίως καθώς αμφότερες δέχονται επιθέσεις αμφισβητήσεως υπό της Τουρκίας στην Θράκη και στο Αιγαίον, μέχρις Καστελλορίζου…

Οι νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τη δεκαετία του 1970 στη Βρετανία και από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στη Γερμανία, με το επιχείρημα της αύξησης των μισθών και της μείωσης της ανεργίας, γενικεύτηκαν σε όλη την ΕΕ... ...φιλοδοξώντας να συνεχίζουν να εφαρμόζονται στο άμεσο και στο απώτερο μέλλον (με τις όποιες εξαιρέσεις, λόγω των επιμέρους έκτακτων κρίσεων, πανδημία, ενέργεια, κτλ). Γράφουν οι Σάββας Ρομπόλης - Βασίλης Μπέτσης Όμως, σε αντίθετη κατεύθυνση από την διακηρυσσόμενη επιχειρηματολογία τους, έχουν δημιουργήσει, με τη μείωση των μισθών, την αύξηση της ευελιξίας, την αύξηση της ανεργίας, τη διεύρυνση της φτωχοποίησης και των ανισοτήτων, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, συνθήκες, μεταξύ άλλων, υπαρξιακής κρίσης, κρίσης εμπιστοσύνης, διάβρωσης της δημοκρατικής της λειτουργίας και αμφισβήτησης της συνεκτικής προοπτικής της ΕΕ. Τα κοινωνικοοικονομικά, παραγωγικά και πολιτικά αυτά δεδομένα σημαίνουν ότι εάν δεν ανατραπεί η μέχρι σήμερα πορεία κοινωνικής αποσύνθεσης, αποδημοκρατικοποίησης και αποευρωπαϊκοποίησης της ΕΕ, τότε η αναπτυξιακή και δημοκρατική πολιτική της προοπτική θα απειληθεί από το κοινωνικό κόστος των στρατηγικών της επιλογών και των ασκούμενων περιοριστικών πολιτικών. Κι αυτό γιατί, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, οι εθνικιστικές και ξενοφοβικές δυνάμεις βρίσκουν γόνιμο έδαφος στην ανεργία, την οξύτητα του κοινωνικού ζητήματος, την κοινωνική-οικονομική απελπισία και το τεράστιο χάσμα των ανισοτήτων μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών κοινωνικών τάξεων, γεωγραφικών περιφερειών και κρατών-μελών, όπως έδειξε και το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Τι μας διδάσκει η αρχαία Ρώμη Στις συνθήκες αυτές, εάν σήμερα, για παράδειγμα τη διοίκηση στην Ευρώπη ασκούσαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι , η λύση που θα έδιναν θα ήταν: Η ασφάλεια της δημοκρατίας είναι πάντοτε ο υπέρτατος νόμος , με την έννοια ότι εάν το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα δεν είναι ασφαλές, τίποτε δεν μπορεί να είναι ασφαλές. Αυτό σημαίνει, με τον πιο σαφή και εύληπτο τρόπο, ότι η ΕΕ δεν έχει άλλα περιθώρια από το να κατανοήσει την αναγκαιότητα αλλαγής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στην παραγωγή, στην αγορά εργασίας και στο κοινωνικό κράτος. Διαφορετικά, τα χρόνια που έρχονται για την πλειοψηφία των δύο τρίτων του πληθυσμού θα είναι δύσκολα . Σήμερα στην Ελλάδα, εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Θα είναι, λοιπόν, δύσκολα διότι στην πλειονότητά τους οι Ευρωπαίοι θα ζουν με μία οικονομία σε επιβράδυνση και ενδεχομένως σε κρίση, σε ένα κοινωνικό κράτος που θα μετασχηματίζεται σε κράτος-φιλανθρωπίας και σε ένα παγκόσμιο πληθυσμό (2050) των 9,8 δισ. ατόμων (τριπλάσιο απ’ αυτόν του 1965) που ο πλανήτης μας δεν θα μπορεί να αντέξει το καταναλωτικό του βάρος. Στις συνθήκες αυτές, η ΕΕ δεν έχει λόγο ύπαρξης. Όχι επειδή, όπως υποστηρίζεται, βρίσκεται σε διαρκή αδράνεια, λήθαργο και εφησυχασμό, αλλά αντίθετα επειδή επιτίθεται με συνέπεια και διάρκεια κατά τις τελευταίες δεκαετίες, στη φύση και στα δημοκρατικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και της κοινωνίας. Αντίθετα, η στρατηγική επιλογή της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και δημοκρατικής πορείας της ΕΕ, προϋποθέτει, σε όλα τα επίπεδα την ισότιμη ευρωπαϊκοποίηση όλων των χωρών-μελών. Εξάλλου, μία τέτοια στρατηγική επιλογή θα αποδείξει ότι η άνοδος των εθνικιστικών δυνάμεων στην ΕΕ κατά βάθος βασίζεται, μεταξύ των άλλων, στην εγκαθίδρυση του ενιαίου νομίσματος, η οποία δεν συνοδεύθηκε από την άσκηση ενιαίας οικονομικής, κοινωνικής, δημοσιονομικής και εξωτερικής πολιτικής. Επίσης, βασίζεται στην επιλογή της λιτότητας. Εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό στρατηγική Όμως, η στρατηγική επιλογή της ισότιμης ευρωπαϊκοποίησης της Ευρώπης, προϋποθέτει την συγκρότηση και την εξάπλωση μίας ριζοσπαστικής κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας αμφισβήτησης του συγκεκριμένου ευρωπαϊκού οικοδομήματος και διεκδίκησης ενός εναλλακτικού μοντέλου ανάπτυξης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Εναλλακτικού μοντέλου χωρίς αντιαναπτυξιακά πρωτογενή πλεονάσματα, με αναβάθμιση της εργασίας, της έρευνας-καινοτομίας, της δημογραφίας και της ανασυγκρότησης του κοινωνικού κράτους. Όμως, η εναλλακτική πολιτική και οικονομική αυτή στρατηγική επιλογή, προϋποθέτει, σε επιστημονικό επίπεδο και ιδιαίτερα στην προοπτική των κοινωνικών-οικονομικών αβεβαιοτήτων, καθώς και των κλιματολογικών, τεχνολογικών, πληθυσμιακών, κοινωνικών, κλπ προκλήσεων του 21ου αιώνα, το τέλος της λιτότητας ως μέσου χρηματοδότησης, κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ταυτόχρονα, προϋποθέτει την συγκρότηση νέων θεωρητικών ιδεών, αντί των μέχρι τώρα κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων , καθώς και νέων μακροοικονομικών υποδειγμάτων με νέες και περισσότερες μεταβλητές ( για παράδειγμα τη δημογραφία), προκειμένου να επιτευχθεί μεσομακροπρόθεσμα η ισορροπία σε διεθνές επίπεδο. Ισορροπία μεταξύ της ανάπτυξης, του κλίματος, της τεχνολογίας, της Τεχνητής Νοημοσύνης, της απασχόλησης, του πληθυσμού και της κοινωνίας. Όπως λέει και ο Οδυσσέας Ελύτης στη “Μαρία Νεφέλη”, “ Κάνε άλμα πιο γρήγορα από τη φθορά “.

Η RATP ανέφερε ότι ένας συρμός ήταν ακινητοποιημένος στην Porte de Clignancourt στο δρόμο προς Bagneux-Lucie Aubrac, λόγω τεχνικού συμβάντος Συνεχίζονται τα προβλήματα στο Παρίσι, καθώς ένα τεχνικό ζήτημα επηρεάζει τη γραμμή 4 του μετρό. Στις 6.30 π.μ. (τοπική ώρα), η RATP ανέφερε ότι ένας συρμός ήταν ακινητοποιημένος στην Porte de Clignancourt στο δρόμο προς Bagneux-Lucie Aubrac, λόγω τεχνικού συμβάντος, σύμφωνα με το BFMTV. Αποτέλεσμα αυτού συρμοί του μετρό είναι ακινητοποιημένοι μεταξύ Barbès-Rochechouart και Porte de Clignancourt. Την ίδια ώρα, λόγω ενός «περιστατικού που επηρεάζει τις γραμμές στο Val de Fontenay» νωρίς σήμερα το πρωί, η κυκλοφορία διακόπτεται σε ολόκληρη τη γραμμή RER A, όπως ανέφερε ανακοίνωση στο X. Εχθές, σημειώθηκε νέο σαμποτάζ στη Γαλλία αυτή τη φορά σε δίκτυα οπτικών ινών πολλών παρόχων σε έξι περιφέρειες. Το Παρίσι, δεν επηρεάστηκε. Το νέο «χτύπημα» ήρθε λίγες ημέρες μετά τη δολιοφθορά στο σιδηροδρομικό δίκτυο τρένων υψηλής ταχύτητας TGV που προκάλεσε χάος μία ημέρα πριν την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2024. Pronews.gr

Μεγάλο μέτωπο σε εξέλιξη – Ήχησε πάλι το 112 το πρωί, μαίνεται η μάχη μετά τον ολονύχτιο εφιάλτη Επιχειρούν πάνω από 200 πυροσβέστες με 11 ομάδες δασοκομάντος - Με το πρώτο φως της ημέρας θα επιχειρήσουν τα εναέρια μέσα Δραματικές ώρες για την πολύπαθη Εύβοια, καθώς η πυρκαγιά που ξέσπασε χθες . μαίνεται και σήμερα, ανεξέλεγκτη. Ένα μεγάλο πύρινο μέτωπο είναι σε εξέλιξη ανάμεσα σε Κριεζά και Πετριές, με το δάσος να καίγεται και πυκνούς μαύρους καπνούς να έχουν καλύψει όλη την περιοχή. Στόχος είναι να μείνουν οι φλόγες μακριά από τα σπίτια. Στο σημείο επιχειρούν ασταμάτητα πάνω από 200 πυροσβέστες με 11 ομάδες δασοκομάντος, ενώ με το πρώτο φως της ημέρας σηκώθηκαν και πάλι τα εναέρια μέσα. Λίγο μετά τις 07:00, χάρη στις συνεχείς ρίψεις νερού , η εικόνα ήταν ελαφρώς καλύτερη. Ωστόσο στις 07:40 – με ισχυρότατους ανέμους να πνέουν – η πυρκαγιά είχε αναζωπυρωθεί και επεκτεινόταν περαιτέρω.  Περίπου στις 05:30 το πρωί ήχησε και πάλι το 112, με το μήνυμα να ενημερώνει τους κατοίκους να εκκενώσουν την περιοχή Κριεζά. Χθες το 112 είχε ηχήσει 5 φορές. Ρεπορτάζ από Nαυτεμπορική

Μαίνεται η πυρκαγιά στην Εύβοια - Ήχησε το 112 στη 01:20 ζητώντας από τους κατοίκους να απομακρυνθούν Με το που καθηλώθηκαν τα πτητικά μέσα λόγω της νύχτας άλλαξε προς το χειρότερο η εικόνα της φωτιάς στην Εύβοια. Λίγο μετά τη 01:20 τα ξημερώματα   ήχησε και πάλι το 112 καλώντας τους κατοίκου στο Κλιμάκι και τη Λιανή Άμμο να απομακρυνθούν προς τα Κριεζά. Τα επίγεια μέσα της πυροσβεστικής δίνουν μάχη όλο το βράδυ αναμένοντας με το πρώτο φως της ημέρας να εμφανιστούν τα εναέρια μέσα προκειμένου να συνδράμουν στην κατάσβεση. Την μάχη με τις φλόγες σε δύσβατα σημεία, δίνουν  205 πυροσβέστες με έντεκα ομάδες δασοκομάντος, 56 οχήματα και πλήθος εθελοντών. Παράλληλα συνδράμουν υδροφόρες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και μηχανήματα έργου. Η εικόνα πάντως της πυρκαγιάς  κατά τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας ήταν ιδιαίτερα Βελτιωμένη είναι η εικόνα της πυρκαγιάς στην  δασική έκταση κοντά στον οικισμό Πετριές του δήμου Κύμης- Αλιβερίου στην Εύβοια. Σύμφωνα με την Πυροσβεστική η ένταση της φωτιάς αλλά και των ανέμων είχε  μειωθεί με την πυρκαγιά να παρουσιάζει καλύτερη εικόνα και το κυρίως μέτωπο της να βρίσκεται εσωτερικά των οικισμών Πετριές, Κριεζά, Κοσκινά και Αλώνια. Στην περιοχή έσπευσε και ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας Βασίλης Κικίλιας, όπως και ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος Φάνης Σπανός. Ο υπουργός έκανε λόγο για «μία δύσκολη πυρκαγιά, καθότι ξεκίνησε σε δύσκολο σημείο, σε χορτολιβαδική, χαμηλή βλάστηση και έφυγε γρήγορα». Αυτό, όπως προσέθεσε, «τους ανάγκασε να φέρουν επιπρόσθετες δυνάμεις, επίγειες και εναέριες». «Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας πετούσαν πάνω από 24-25 εναέρια, τα οποία θα τα ξαναδείτε από το πρώτο φως», δήλωσε ο κ. Κικίλιας και τόνισε ότι ΕΜΟΔΕ και ΜΕΤΠΕ από την Αττική αλλά και πυροσβεστικές δυνάμεις της Εύβοιας επιχειρούν επίσης στο σημείο. «Σήμερα στην Εύβοια ζήσαμε δύσκολες συνθήκες, καθότι υπήρξαν και υπάρχουν δύο-τρεις οικισμοί οι οποίοι στο πρώτο και στο δεύτερο κύμα απειλήθηκαν. Κάναμε προληπτικές εκκενώσεις, εκκενώσεις με τη βοήθεια της αστυνομίας», είπε ο κ. Κικίλιας. Ρεπορτάζ από το Pronews.gr

Και δικαίως, μιας και η Τουρκία είναι η χώρα των...επιτήδιων ουδέτερων διαχρονικά. Δεν έχουν καμμιά "μπέσα" (η εντιμότητα τουρκιστί), έχουν κατά τα πρότυπα του οθωμανισμού κατακτητικές διαθέσεις και είναι η προσωποποίηση του αναθεωρητικού επεκτατισμού «Το ΝΑΤΟ πρέπει να καταδικάσει τις τουρκικές προθέσεις» δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Ι.Κατζ Ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Ισραήλ Κατζ, κάλεσε το ΝΑΤΟ να αποβάλει την Τουρκία από τη συμμαχία, επικαλούμενος τις απειλές του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να εισβάλει στο Ισραήλ και την επιθετική του ρητορική. Ο Κατζ ζήτησε από τους διπλωμάτες να συνεργαστούν με τα μέλη του ΝΑΤΟ για να καταδικάσουν την Τουρκία και να απαιτήσουν την απομάκρυνσή της από την περιφερειακή συμμαχία, υπογραμμίζοντας την αυξανόμενη ένταση μεταξύ Τελ Αβίβ και Άγκυρας.  « Λαμβάνοντας υπόψη τις απειλές του Τούρκου προέδρου Ερντογάν για εισβολή στο Ισραήλ και την επικίνδυνη ρητορική του, καλούμε για επείγουσα συνεργασία με όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ, για την καταδίκη της Τουρκίας και την αποβολή της από την περιφερειακή συμμαχία » ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ισραηλινός υπουργός. Η κίνηση αυτή αναμένεται να εντείνει περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, με την Τουρκία να έχει επικριθεί επανειλημμένα για την υποστήριξή της προς οργανώσεις όπως η Χαμάς. Ο Ισραηλινός υπουργός είχε προειδοποιήσει ήδη σε δηλώσεις του τον Ερντογάν πως «θα έχει την τύχη του Σαντάμ Χουσεΐν» , όσο οι φωνές για αποκλιμάκωση από πλευράς Τουρκίας πληθαίνουν.  Ταυτόχρονα, η Χεζμπολάχ ανακοίνωσε στο Associated Press πως έχει ήδη μετακινήσει σε θέσεις μάχης τα πυραυλικά της συστήματα σε διασπορά εντός της περιοχής του Νότιου Λιβάνου.

Ο Ρώσος διοικητής Βλαντιμίρ Σάλντο, αποκάλυψε τους ρωσικούς σκοπούς - Χάρκοβο, Δνίπεροπετρόφσκ, Νικολάεφ και Οδησσός πρέπει να ενωθούν με τη Ρωσία! Ένα δημοψήφισμα για μια ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία δεν πρόκειται να απαλλάξει τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκυ από την ευθύνη για την απώλεια εδαφών υποστηρίζει ο Βλαντιμίρ Σάλντο , ο κυβερνήτης στην ελεγχόμενη από τις ρωσικές δυνάμεις περιοχή της Χερσώνας. Σε δηλώσεις του ο δήμαρχος του Κιέβου, Βιτάλι Κλίτσκο είχε πει ότι το δημοψήφισμα θα βοηθούσε τον Ζελένσκυ να φτάσει σε έναν εδαφικό συμβιβασμό με τη Ρωσία, έχοντας λάβει τη σχετική στήριξη του λαού. « Δεν έχουν σημασία για εμάς τι λένε οι ηγέτες του καθεστώτος του Κιέβου… Η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε ένα κράτος ζόμπι λόγω της προπαγάνδας… Κάποιοι ακόμα περιμένουν για τη νίκη. Και τώρα με τεράστια δυσκολία, αρχίζει η διαδικασία αποδοχής του αναπόφευκτου, το ζήτημα του να παραδοθούν εδάφη έρχεται προσεκτικά στο προσκήνιο. Ένα δημοψήφισμα είναι απίθανο να βοηθήσει εδώ » λέει ο Σάλντο , τονίζοντας ότι τουλάχιστον ακόμα τέσσερις περιοχές της Νέας Ρωσίας πρέπει να επανενωθούν με τη μητέρα Ρωσία, αναφέροντας χαρακτηριστικά το Χάρκοβο, Δνίπεροπετρόφσκ, Νικολάεφ και Οδησσό. Οδησσός: Μια ιστορική πόλη που συνδέει τη Ρωσία με την Ελλάδα άρρηκτα. Στη θέση της σημερινής Οδησσού υπήρξε αρχαία Ελληνική αποικία με το όνομα Ολβία. Πολλοί λαοί πέρασαν από την ιστορική αυτή πόλη. Εκτός από τους Έλληνες τόσο της αρχαιότητας, όσο και της Ελληνικής Ρωμαικής Αυτοκρατορίας της Κων/πολης, η περιοχή αυτή όπου βρισκόταν η Ολβία πέρασε αρχικά στους πρώτους Ρώσους του Κιέβου (Ρώς) και εν συνεχεία στα χρόνια του Μεσαίωνα, δέχτηκε επιθέσεις από νομαδικές φυλές τουρκικής καταγωγής, κυρίους από Πετσενέγους και τους Κουμάνους , τους Πολωνο-Λιθουανούς του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας , τους Ταταρομογγόλους του Χανάτου της Κριμαίας και τέλος τους Οθωμανούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας . Στα τέλη του 18 ου αιώνα η πόλη κατακτήθηκε από τους Ρώσους της Μόσχας κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1787 - 1792 και με την συνθήκη του Ιάσιου , η περιοχή πέρασε επίσημα κάτω από την κυριαρχία της Ρωσίας και αποτέλεσε τμήμα της λεγόμενης Novorossiya (Νέα Ρωσία). Η Οδησσός άκμασε ιδιαίτερα κάτω από την επιρροή της Ρωσικής πλέον Αυτοκρατορίας, κυρίως την περίοδο που βασίλευε η Τσαρίνα Αικατερίνη η Μεγάλη. Η εξαιρετική αρχιτεκτονική της, αποτέλεσμα της ρωσικής αρχιτεκτονικής που αυτή με τη σειρά της επιρρεάστηκε έντονα από την βυζαντινή Κωνσταντινουπολίτικη αρχιτεκτονική, η στρατηγική της θέση και το μεγάλο της λιμάνι, αποτέλεσαν την κεντρική αρτηρία του ρωσικού imperium. To ελληνικό στοιχείο, παρά τις πολλαπλές κατακτήσεις από διάφορους λαούς, παρέμεινε έντονο, ενώνοντας με ισχυρούς δεσμούς την ελληνική με την ρωσική κουλτούρα. Άλλως τε, εκεί γεννήθηκε και το όραμα της Ανάστασης του Ελληνικού Γένους μέσω της Φιλικής Εταιρίας και αργότερα, αποτέλεσε σύμβολο των ελληνορωσικών δεσμών. Η Οδησσός έφυγε από τα χέρια της Ρωσίας, μόλις το 1993, όπου το κομμάτι αυτό που ονόμασε η μπολσεβίκικη λαίλαπα το 1919 ως "Ουκρανία" που αυτονομήθηκε μετά την πτώση του Σοβιετικού καθεστώτος. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, η Οδησσός αποτελεί για τη Ρωσία αναπόσπαστο κομμάτι της, που τώρα στον Ουκρανορωσικό πόλεμο, πιθανότατα να ξαναπεράσει δικαίως στα χέρια της μητέρας Ρωσίας, μέσω των επιδιώξεων της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Ralph Thiele (Γερμανός συνταγματάρχης): Σε σταδιακή υποχώρηση οι Ουκρανοί – Δεν έχουν στρατιώτες Οι Ουκρανοί έχουν περάσει σε σταδιακή υποχώρηση καθώς υποφέρουν από έλλειψη στρατιωτικού προσωπικού λέει ο Ralph Thiele απόστρατος συνταγματάρχης του γερμανικού στρατού. « Οι Ουκρανοί βρίσκονται de facto σε κατάσταση σταδιακής υποχώρησης. Το κύριο πρόβλημα του Κιέβου παραμένει, πρώτα απ' όλα, η έλλειψη προσωπικού στις ένοπλες δυνάμεις » υποστήριξε μιλώντας στο n-tv ο Thiele. Όπως είπε, ένα σημαντικό πρόβλημα για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας είναι η ανωτερότητα της ρωσικής οικονομίας και του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος έναντι των ουκρανικών, μέχρι σήμερα βασίζονται στη στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση. Στις 23 Ιουλίου, ο Έφεδρος Υποστράτηγος των Εσθονικών Αμυντικών Δυνάμεων Riho Juhtegi είπε ότι οι ουκρανικές μονάδες δεν είναι πλήρως εξοπλισμένες και ότι οι μονάδες που είναι επανδρωμένες περίπου στο 60% επιτρέπονται στην πρώτη γραμμή. Ο Yukhtegi σημείωσε επίσης ότι οι νέοι στρατιώτες των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων που φτάνουν στο μέτωπο συχνά υποβάλλονται σε εκπαίδευση μόνο μιας εβδομάδας σε ένα εκπαιδευτικό κέντρο και ως εκ τούτου είναι ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι. Υπουργείο Άμυνας Ρωσίας: Καταλάβαμε τον οικισμό Volchye στο Donetsk Η προέλαση των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων συνεχίζεται σε όλη τη γραμμή του μετώπου. Όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας, ο ρωσικός στρατός κατέλαβε τον οικισμό Volchye. « Μονάδες της ομάδας δυνάμεων «Κέντρο», ως αποτέλεσμα ενεργειών, απελευθέρωσαν το χωριό Volchye της Λαϊκής Δημοκρατίας του Donetsk και βελτίωσαν την τακτική κατάσταση » υποστηρίζει στην ανακοίνωση του το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας. Aleksandr Syrsky (Αρχηγός στρατού Ουκρανίας): Η Ουκρανία δεν μπορεί να αλλάξει το μέτωπο - Τα F-16 θα αποδειχθούν ευάλωτα – Η Ρωσική αεράμυνα είναι ανώτερη Ούτε ο ουκρανικός στρατός δεν είναι πεπεισμένος ότι τα F-16 θα φέρουν κάποια σημαντική αλλαγή στο πεδίο της μάχης. Σε πρόσφατη δήλωση, ο διοικητής των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας Aleksandr Syrsky σχολιάζοντας για τα δυτικά αεροσκάφη, τόνισε ότι αυτά πιθανότατα θα είναι ευάλωτα στην έντονη ρωσική δύναμη πυρός. Η εκτίμηση φαίνεται σωστή, αφού η ρωσική αεράμυνα έχει ήδη αποδειχθεί αποτελεσματική σε διάφορες περιόδους κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης. Ο αρχηγός του ουκρανικού στρατού, στρατηγός Aleksandr Syrsky, δήλωσε κατά τη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξης σε βρετανικά μέσα ενημέρωσης ότι η ρωσική αεράμυνα είναι «ανώτερη» από την Ουκρανία, γι' αυτό και τα F-16 θα έχουν πολλές επιχειρησιακές δυσκολίες στην πρώτη γραμμή. Δεδομένου ότι ο σκοπός αυτών των αεροσκαφών στον πόλεμο είναι να δημιουργήσουν μια δύναμη υποστήριξης για τις ουκρανικές αμυντικές γραμμές, τα μαχητικά θα πρέπει να επιχειρούν τουλάχιστον 40 χιλιόμετρα από τις ρωσικές θέσεις, γεγονός που τα καθιστά εξαιρετικά ευάλωτα, σύμφωνα με τον Syrsky. Κατά πολύ ανώτερη η Ρωσική αεράμυνα Ο Ουκρανός στρατιωτικός διοικητής αξιολόγησε τόσο τη ρωσική αεροπορία όσο και την αεράμυνα ως πολύ ανώτερες από της Ουκρανίας. Στην παρούσα κατάσταση, αναγκάζει την Ουκρανία να χρησιμοποιεί drones περισσότερο από πολεμικά αεροσκάφη, καθώς τα αεροπλάνα είναι ακριβά στην παραγωγή και τη συντήρηση, ενώ τα UAV έχουν μικρότερο οικονομικό αντίκτυπο όταν χτυπηθούν από τους Ρώσους. Ο Syrsky σχολίασε και άλλες πτυχές του πολέμου. Εκτός από την αεράμυνα, δήλωσε ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις στο σύνολό τους είναι ανώτερες και καλύτερα εξοπλισμένες, παραδεχόμενος πρακτικά ότι είναι αδύνατο για τους Ουκρανούς να «αλλάξουν το παιχνίδι». Σύμφωνα με τον Syrsky, «όσον αφορά τον εξοπλισμό, υπάρχει μια αναλογία 1:2 ή 1:3 υπέρ των Ρώσων». Στην πραγματικότητα, το συμπέρασμα του Syrsky είναι ακριβές και παρέχει μια σειρά προβληματισμών σχετικά με την πραγματική κατάσταση της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης. Ένας στρατιωτικός διοικητής αναμένεται να υιοθετήσει μια προπαγανδιστική και ενθαρρυντική στάση σχετικά με τη δύναμη των στρατευμάτων του. Ακόμα κι αν αυτό δεν είναι αλήθεια, είναι απαραίτητο για έναν στρατιωτικό ηγέτη να αποφεύγει να εκθέτει τις αδυναμίες της χώρας του, καθώς αυτό έχει μια σειρά ψυχολογικών επιπτώσεων, επηρεάζοντας το ηθικό των στρατευμάτων και δυσφημώντας τον στρατό. Ο Syrsky, ωστόσο, δεν φαίνεται να βλέπει άλλη εναλλακτική από το να μιλάει ειλικρινά για τις αδυναμίες των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων. Σαφώς έχει χάσει κάθε ελπίδα και μιλά ανοιχτά για τα προβλήματα που οδηγούν στην ήττα της Ουκρανίας. Η στάση του μπορεί να είναι και ένδειξη απόγνωσης και προσπάθειας να ξεφύγει από τον ρόλο του ως «αποδιοπομπαίος τράγος» όταν τελικά η Ρωσία νικήσει. Με ρεπορτάζ από το ΒΝ

Το δίδυμο Trump - Vance φέρνει ειρήνη στην Ουκρανία, είναι παραδεκτό και από τους δημοκρατικούς δημοσιογράφους – Θρυμματίζονται τα σχέδια ένταξης στο ΝΑΤΟ , μεγάλη στροφή στη φιλανδοποίηση Σε συνέντευξή του στους New York Times τον Ιούνιο, ο γερουσιαστής JD Vance, ο αντιπρόεδρος του Trump για την προεδρία, τάχθηκε υπέρ μιας ουδέτερης και άοπλης Ουκρανίας… Τι θα σήμαινε μια προεδρία Trump για την Ουκρανία ; Πολλές από τις εικασίες για μια πιθανή «άρση» της υποστήριξης στη χώρα επικεντρώνονται στη διακοπή της ροής όπλων , σε συνδυασμό με την αποδοχή της προσάρτησης εκ μέρους της Ρωσίας κομματιών ουκρανικής επικράτειας , σύμφωνα με όσα αναφέρει σε άρθρο του στους Financial Times ο γνωστός αρθρογράφος, εβραίος και οπαδός των Δημοκρατικών Gideon Rachman . Η επικράτεια και ο οπλισμός, λοιπόν, είναι και τα δύο βασικά ερωτήματα. Ωστόσο, ένα άλλο λιγότερο συζητημένο ζήτημα αναδεικνύεται επίσης ως ζωτικό θέμα: η ουκρανική ουδετερότητα , σημειώνει… Σε συνέντευξή του στους New York Times τον Ιούνιο, ο γερουσιαστής JD Vance , ο αντιπρόεδρος του Trump για την προεδρία , τάχθηκε υπέρ μιας ουδέτερης και άοπλης Ουκρανίας. Όπως είπε, η νέα κυβέρνηση « θα εγγυηθεί τόσο την ανεξαρτησία του Κιέβου όσο και την ουδετερότητά του...Η ουδετερότητα είναι ξεκάθαρα κάτι που οι Ρώσοι βλέπουν εκλαμβάνουν ως υπαρξιακό ζήτημα για αυτούς ». Σύμφωνα με τον Rachman, επιφανειακά, μια ουδέτερη Ουκρανία ακούγεται ενδιαφέρουσα επιλογή. Η Φινλανδία και η Αυστρία ήταν ουδέτερες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Και οι δύο χώρες κατάφεραν να παραμείνουν δημοκρατικές και εκτός του σοβιετικού μπλοκ . Ωστόσο, η κυβέρνηση Βiden παραμένει επιφυλακτική σε ό,τι αφορά το αίτημα της Ρωσίας για μια ουδέτερη Ουκρανία, πιστεύοντας ότι οι φιλοδοξίες του Vladimir Putin δεν θα σταματήσουν. Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Jake Sullivan είπε την περασμένη εβδομάδα: «Είναι σαφές ότι αυτό που θέλει η Ρωσία τώρα είναι μια ουδέτερη Ουκρανία, που δεν θα μπορεί να υπερασπιστεί σωστά τον εαυτό της. Εξακολουθεί να θέλει να υποτάξει την Ουκρανία. Και δεν θα το αφήσουμε να συμβεί» υποστηρίζει ο Rachman. Οι ρωσικές ελπίδες να ουδετεροποιήσουν την Ουκρανία έγιναν σαφείς στις ειρηνευτικές προτάσεις που υπέβαλε η Μόσχα το 2022, στις αρχές της σύγκρουσης. Το Κρεμλίνο ευθύς εξαρχής επέμενε ότι η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ - και ότι ο στρατός της Ουκρανίας πρέπει να μειωθεί σε 85.000 στρατιώτες και ο αριθμός των αρμάτων της να περιοριστεί σοβαρά. Ανώτερος Ουκρανός αξιωματούχος θυμάται: «Ζητούσαν να βάλουμε τα όπλα μας σε αποθήκες που θα φύλαγαν. Και θα είχαν το δικαίωμα να υποβάλλουν βέτο σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής» . Στο έλεος της Μόσχας Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η Ρωσία έχει υποχωρήσει από τις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις της. Οι Ουκρανοί γνωρίζουν ότι η αποδοχή των προτάσεων Putin θα άφηνε τη χώρα τους μόνιμα στο έλεος της Μόσχας. Αλλά η τρέχουσα συζήτηση για την ουδετερότητα εξακολουθεί να είναι ενδιαφέρουσα, επειδή ρίχνει φως σε επιχειρήματα σχετικά με το πώς να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία που διεξάγονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια των δημόσιων συζητήσεων. Μεγάλο μέρος της δημόσιας επιχειρηματολογίας εξακολουθεί να στρέφεται γύρω από το ζωτικό ζήτημα της επικράτειας. Η Ρωσία επιμένει ότι η Ουκρανία πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά της, καθώς μάλιστα θεωρεί πως οι περιοχές Donetsk, Luhansk, Kherson και Zaporizhia αποτελούν ρωσικό έδαφος. Η Ουκρανία, από την άλλη, επιμένει στην αποκατάσταση της εδαφικής της ακεραιότητας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας. Οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους λένε ότι θα στηρίξουν την Ουκρανία «όσο χρειαστεί» και ότι δεν θα επιβάλουν όρους ειρήνης στους Ουκρανούς . Οι πόλεμοι είναι απρόβλεπτοι, επομένως μια αποφασιστική νίκη στο πεδίο είτε από την Ουκρανία είτε από τη Ρωσία παραμένει δυνατή. Όμως, όπως έχουν τα πράγματα, είναι απίθανο το Κίεβο να μπορέσει να πάρει πίσω όλη την επικράτειά του με τη δύναμη των όπλων. Οι Ουκρανοί και οι δυτικοί υποστηρικτές τους το γνωρίζουν αυτό, ακόμα κι αν δεν το αναγνωρίζουν δημόσια. Οι εδαφικές παραχωρήσεις με αντάλλαγμα την ειρήνη κερδίζει υποστήριξη στο ουκρανικό κοινό... Το μεγαλύτερο εμπόδιο… Ωστόσο, το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ειρήνη δεν είναι η βαθιά απροθυμία της Ουκρανίας να προβεί σε εδαφικές παραχωρήσεις, αλλά το γεγονός ότι η Ρωσία θα απαιτούσε διευθέτηση που θα περιλάμβανε την υποταγή του 80% της Ουκρανίας που δεν ήλεγχε. Οι Ουκρανοί χρειάζονται διαβεβαιώσεις ότι η Ρωσία δεν θα εκμεταλλευτεί τυχόν ειρηνευτική διευθέτηση για να επανεξοπλιστεί και μετά να επιτεθεί. Μέχρι να το καταλάβουν, δεν υπάρχει πιθανότητα σοβαρής συζήτησης στο Κίεβο για τα σύνορα ή το έδαφος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία θα ήταν σημαντικό ζήτημα για οποιεσδήποτε μελλοντικές ειρηνευτικές συνομιλίες. Η τρέχουσα θέση του Κιέβου είναι ότι η Ουκρανία πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ - κάτι που σημαίνει ότι η χώρα σε αυτή την περίπτωση θα καλύπτεται από την εγγύηση ασφάλειας της συμμαχίας. Η πιο πρόσφατη σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι « το μέλλον της Ουκρανίας είναι στη Συμμαχία». Ωστόσο, πρόσθεσε ότι αυτό θα συμβεί μόνο «όταν συμφωνήσουν οι σύμμαχοι και εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις». Η ένταξη της Ουκρανίας στις τάξεις του ΝΑΤΟ, ενώ η Ρωσία εξακολουθεί να κατέχει μέρος της επικράτειας της χώρας, θα ήταν δύσκολη. Η Δυτική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο. Βέβαια, η ένταξη της Δυτικής Γερμανίας στο ΝΑΤΟ υποστηρίχθηκε από την εγκατάσταση σημαντικού αριθμού αμερικανικών στρατευμάτων στο δυτικογερμανικό έδαφος. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα συμφωνούσε να αναπτύξει αμερικανικά στρατεύματα στην Ουκρανία. Μια άλλη ιδέα που έχει ισχυρούς υποστηρικτές στην Ουάσιγκτον είναι η «επιλογή του Ισραήλ», η οποία θα απέφευγε την επιλογή σύναψης επίσημης δέσμευσης συνθήκης για την υπεράσπιση της Ουκρανίας — και αντ' αυτού θα βασιζόταν στην υποστήριξη της Ουκρανίας με προηγμένη δυτική στρατιωτική βοήθεια, ώστε να μπορέσει αποτρέψει από μόνη της τη ρωσική επιθετικότητα στο μέλλον. Αλλά και αυτή η επιλογή θα ήταν αντίθετη με το αίτημα της Ρωσίας για μια ουδέτερη Ουκρανία. Θα μπορούσε να αλλάξει η στάση της Μόσχας; Οι Ρώσοι υφίστανται απώλειες, που υπολογίζονται σε πάνω από 1.000 στρατιώτες, ωστόσο o Putin φαίνεται πως θα περιμένει τις αμερικανικές εκλογές. Η κυβέρνηση Biden δεν θα συμφωνήσει με την ουδετεροποίηση της Ουκρανίας. Αλλά μια κυβέρνηση Trump - Vance μπορεί. Με άλλα λόγια θα προκριθεί η λύση της φινλανδοποίησης ... (σ.σ. Η Φινλανδοποίηση είναι όρος στη διεθνή πολιτική σκηνή που περιγράφει την κατάσταση στην οποία περιήλθε η Φινλανδία μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Δηλαδή στη διατήρηση, ύστερα από ακρωτηριασμό, της εδαφικής ανεξαρτησίας αλλά με τίμημα την πειθήνια στάση της στη Σοβιετική Ένωση . Είναι η διαδικασία με την οποία μια ισχυρή χώρα αναγκάζει μια μικρότερη γειτονική χώρα να συμμορφώνεται με τους κανόνες εξωτερικής πολιτικής της ισχυρής χώρας, επιτρέποντάς της ταυτόχρονα να διατηρήσει την ανεξαρτησία της και το δικό της πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Η υιοθέτηση αυτής της στάσης ήταν απότοκο του φόβου ότι η μικρή χώρα οδηγούμενη σε σύρραξη με τη γείτονά της θα χάσει πολλά περισσότερα. Ο όρος αυτός αφορά τις ιστορικές σχέσεις της Φινλανδίας με τη Σοβιετική Ένωση. ) « Όσο το εκλογικό αποτέλεσμα των ΗΠΑ παραμένει αμφίβολο, ο Putin έχει κάθε κίνητρο να συνεχίσει τη μάχη » καταλήγει ο Rachman. Ρεπορτάζ από Financial Times , Bankingnews

Πυρηνικός όλεθρος στα σκαριά; Η 4η φάση του Γ' ΠΠ ξεκινά από τα Υψίπεδα του Golan και όχι από τη... Ρωσία Η τραγωδία στο Golan έγινε η αιτία για μια ακραία κλιμάκωση μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου που θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας μεταξύ των χωρών. "Γήπεδο τους η Παλαιστίνη, τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα..." Άγιος Παϊσιος, Προφητείες, 1988 Παγκόσμιο σοκ προκάλεσαν οι φρικιαστικές φωτογραφίες παιδιών και εφήβων που σκοτώθηκαν από επίθεση με ρουκέτα σε γήπεδο ποδοσφαίρου στα Υψίπεδα του Golan, το Σάββατο 27 Ιουλίου. Οι αριθμοί των νεκρών (από δέκα έως δώδεκα) και των τραυματιών (περίπου τριάντα) δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί. Οι ισραηλινές αρχές υποσχέθηκαν όμως να εκδικηθούν τη Hezbollah. Έτσι, τα ισραηλινά αεροπλάνα βομβάρδισαν τον Λίβανο. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Netanyahu διέκοψε την επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες και έσπευσε να επιστρέψει στο Ισραήλ. Άρωμα Γ' Παγκοσμίου Πολέμου , εν ολίγοις, το οποίο παρά τα δυτικά σενάρια εδώ και 2,5 χρόνια , δεν θα εκκινήσει από τη Ρωσία...  Η τραγωδία στο Golan έγινε η αιτία για μια ακραία κλιμάκωση μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου που θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας μεταξύ των χωρών. Ο ΟΗΕ έχει ήδη προειδοποιήσει ότι η περιοχή κινείται ολοταχώς προς μια «απίστευτη καταστροφή». Ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ είπε χαρακτηριστικά: « Η Hezbollah έχει ξεπεράσει όλες τις κόκκινες γραμμές και οδεύουμε προς έναν ολοκληρωτικό πόλεμο» Η Ρωσία εξέφρασε τα συλλυπητήριά της στην κοινότητα των Δρούζων. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά σε αυτή την τραγωδία. Η ηγεσία του κινήματος της Hezbollah διαβεβαιώνει ότι δεν εκτόξευσε πυραύλους στα Υψίπεδα του Golan Όπως υποστηρίζουν, τα παιδιά πέθαναν μετά από πτώση ενός ισραηλινού πυραύλου αεράμυνας. Και πράγματι, δεν είναι ξεκάθαρο αν όντως χτύπησε η Hezbollah. Παρά το γεγονός ότι οι αψιμαχίες μεταξύ των δύο πλευρών δεν είναι κάτι ασυνήθιστο στην περιοχή, αυτή τη φορά το θερμόμετρο έχει ανέβει επικίνδυνα . Οι χιλιάδες που παραβρέθηκαν στην κηδεία των 12 παιδιών απαίτησαν εκδίκηση . Προβοκάτσια η...επίθεση της Χεζμπολάχ; Γεγονός είναι ότι, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα υψώματα του Golan αποτελούν έδαφος της Συρίας . Το Ισραήλ τα κατέλαβε το 1967, αλλά πολλοί Σύροι εξακολουθούν να ζουν εκεί. Αυτή τη φορά ο πύραυλος έπληξε ένα χωριό των Δρούζων της Συρίας. Οι ντόπιοι προσδιορίζουν ότι ανήκουν σε ένα πολύ συγκεκριμένο σήμα σιιτικού Ισλάμ , αλλά εξακολουθούν να είναι μουσουλμάνοι και, σε αντίθεση με τους Ισραηλινούς, δεν είναι εχθροί της Χεζμπολάχ . Βρίσκονται απέναντι στο Ισραήλ και θεωρούν τους Ισραηλινούς κατακτητές . Ο Ισραηλινός εθνικιστής πολιτικός Bezalel Smotrich εμφανίστηκε στην κηδεία των παιδιών των Δρούζων και οι Δρούζοι τον έδιωξαν αποκαλώντας τον εγκληματία και δολοφόνο. Για τον Netanyahu , η άφιξη του μυστηριώδους πυραύλου ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να κερδίσει υποστήριξη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η σημερινή ηγεσία στην Ουάσιγκτον αντιτίθεται σφοδρά στον Ισραηλινό πρωθυπουργό . Η υποστήριξη των στρατιωτικών του δραστηριοτήτων είναι πολύ δαπανηρή για τον Biden και την Kamala Harris, επειδή τα περισσότερα μέλη του κόμματός τους, υποστηρίζουν την Παλαιστίνη ενάντια στο Ισραήλ. Αλλά ο Donald Trump είχε πάντα άριστες σχέσεις με το Ισραήλ, ο γαμπρός του, ο Ορθόδοξος Εβραίος Τζάρεντ Κούσνερ, ήταν ο στενότερος σύμβουλός του και ηγήθηκε της προεκλογικής του εκστρατείας. Ως πρόεδρος, ο Trump αναγνώρισε την ιδιοκτησία των Υψωμάτων του Golan από το Ισραήλ - οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που το πιστεύει. Ο πρώην πλανητάρχης παίζει επιμελώς το χαρτί του Golan στο εκλογικό σενάριο, κατηγορώντας ευθέως τους Biden και Harris για τους θανάτους παιδιών Δρούζων. Έτσι, ο  Netanyahu παρασύρει εσκεμμένα τον πιθανό, νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Trump στησύγκρουση, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι οι περισσότεροι Ρεπουμπλικάνοι, σε αντίθεση με τους Δημοκρατικούς, είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν το Ισραήλ άνευ όρων . Εν τω μεταξύ, οι Houthi της Υεμένης,  δήλωσαν ότι μπαίνουν σε πόλεμο με το Ισραήλ χωρίς κόκκινες γραμμές και κάλεσαν όλους τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους να ενωθούν σε αυτόν τον πόλεμο. Το Ιράν φαίνεται να βρίσκεται πίσω από τους Houthis, καθώς και τη Hezbollah. Οι ισραηλινές αρχές ανακοίνωσαν ότι ο πύραυλος που εκτοξεύτηκε στους Δρούζους ήταν ιρανικός. Σε απάντηση, Ιρανοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η απάντηση του Ισραήλ στην πυραυλική επίθεση ήταν ένα «θέαμα που ενορχηστρώθηκε από το κατοχικό καθεστώς» και ζήτησαν από τις αρχές της χώρας να μην ξεκινήσουν πόλεμο κατά του Λιβάνου. Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή βράζει... και ο πυρηνικός όλεθρος βρίσκεται πια στα σκαριά... Με ρεπορτάζ από το ΒΝ

Αποδομούμε όλες τις αισχρότητες, τις βλασφημίες, τις αθεολόγητες μομφές και τα ανιστόρητα ψεύδη που είπε ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης ΕΔΩ ΤΟ Α' ΜΕΡΟΣ ΜΕΡΟΣ Β' Γράφει ο Ελευθ. Ανδρώνης Στο παρόν άρθρο, συνεχίζουμε την αποδόμηση των ισχυρισμών του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη, ολοκληρώνοντας την κριτική στην συνέντευξη που παραχώρησε στο «Πρώτο Θέμα» και προκάλεσε έντονες συζητήσεις . Ο κύριος σκοπός της επιχειρηματολογίας που παραθέτουμε, δεν είναι να έρθουμε σε αντιπαράθεση με τον ίδιο τον Δημήτρη Δημητριάδη, αλλά οι απαντήσεις να χρησιμεύσουν ως «εργαλείο» απόκρουσης αυτών των τραγικών απόψεων , καθώς η σχολή (μη) σκέψης που αντιπροσωπεύει ο κ. Δημητριάδης, συμπυκνώνει εξαιρετικά τη νεοεποχίτικη και ανθελληνική νοοτροπία που δηλητηριάζει την κοινωνία και το κράτος μας. Επομένως άρθρα σαν κι αυτό, χρησιμεύουν ως «εγχειρίδια» απολογητικής, για έναν αριθμό θεμάτων που ανακυκλώνουν συνεχώς οι πολέμιοι της πίστης. Εάν ο Δημητριάδης ήταν μια εξαίρεση στην κοινωνία, δεν θα υπήρχε λόγος να ασχοληθούμε . Όμως το νοσηρό σκεπτικό του συγγραφέα τείνει να γίνει κανόνας στον κόσμο και πολλοί υιοθετούν αβασάνιστα τέτοιες απόψεις, γιατί είναι βολικές για την πνευματική αναπηρία που έχουν καταδικάσει τον εαυτό τους . Είναι βολικές για τη στάση ζωής του «φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γαρ ἀποθνήσκομεν». Σκοπός μας είναι να κατανοήσει ο κάθε αναγνώστης τη φαιδρότητα, τη ρηχότητα, την ψευδή προπαγάνδα, τον φανατισμό, τον δογματισμό και την υστεροβουλία που διακατέχουν τέτοια συγχυσμένα μυαλά, σαν του κ. Δημητριάδη. Όπως και στο Α’ Μέρος των απαντήσεών μας, παραθέτουμε σημεία των λεγομένων του συγγραφέα και ακολουθούν τα επιχειρήματά μας για το κάθε ένα: «Βγείτε σε ένα καφενείο όπου παίζουν τάβλι, ας πούμε, και κάντε μια ερώτηση σε όλους: ‘’Πιστεύετε ότι θα ζήσετε μετά τον θάνατό σας;’’. Θα σας απαντήσουν όλοι: ‘’Ναι’’. Εδώ ο Σεφέρης χρησιμοποιεί τη φράση ‘’Αν το θέλει ο Θεός’’. Τι προάλλες η Αρβελέρ, μιλώντας για τη Γαλλία, είπε: ‘’Μόνο ο Θεός ξέρει’’. Ή αυτά που λέγονται στις κηδείες: ‘’Καλή αντάμωση! Καλό Παράδεισο!’’. Βρισκόμαστε στο επίπεδο της απόλυτης κατάργησης της νοημοσύνης. Μας έχει κάνει βλάκες ο χριστιανισμός» Εδώ ο συγγραφέας με την αθεϊστική του προκατάληψη, ακυρώνει την ίδια τη φύση του ανθρώπου. Επιτίθεται εντελώς άτσαλα και χωρίς επιχειρήματα στον χριστιανισμό, αλλά όχι μόνο σε αυτόν. Επιτίθεται και συνολικά στον θεϊσμό , ανεξαρτήτως σε ποια θρησκεία υπάγεται. Παραγνωρίζει την ίδια την αρχετυπική τάση του ανθρώπινου γένους, που από τότε που εμφανίστηκε στη γη, αποδέχτηκε τη μεταθανάτια ζωή και απέδωσε την ύπαρξη των πάντων σε ένα (ή περισσότερα) ανώτερο ον, σε έναν Θεό. Ο θεϊσμός είναι τόσο αρχαίος ως επικρατούσα θεωρία, όσο το ανθρώπινο είδος. Και τόσο ριζωμένος στην εξέλιξη του ανθρώπου που ποτέ δεν έσβησε (και ποτέ δεν θα σβήσει), ούτε στο πέρασμα των πιο βάρβαρων αθεϊστικών καθεστώτων. Τα θεμέλια όλων των αρχαίων πολιτισμών βασίστηκαν στον θεϊσμό, και μέσω της φιλοσοφίας γύρω από το θείο θεμελιώθηκαν και αναπτύχθηκαν όλες οι Επιστήμες, οι Τέχνες, η Γλώσσα, οι δομές των κοινωνιών, τα Πολιτεύματα. Αν δεν υπήρχαν τα έμφυτα ερεθίσματα της αναζήτησης του θείου και της νοηματοδότησης της ζωής, η ανθρωπότητα θα είχε βυθιστεί σε ένα ατέρμονο σκότος και ο πολιτισμός θα βάλτωνε σε επίπεδα εξαχρείωσης. Με λίγα λόγια αν οι αρχαίοι πολιτισμοί βασίζονταν στην αθεΐα, δεν θα υπήρχε καν εξέλιξη, αλλά μόνο αυτοκαταστροφή. Όχι μόνο δεν εμπόδισε την πρόοδο της νοημοσύνης ο θεϊσμός, αλλά εξολοκλήρου σε αυτόν οφείλουμε την ακμή της ανθρωπότητας και την ανάπτυξη του πολιτισμού από τον οποίο εξελίχθηκαν τα σύγχρονα κράτη. Φτάνει μια μόνο επίσκεψη σε οποιοδήποτε αρχαιολογικό μουσείο (οποιουδήποτε αρχαίου λαού, οποιασδήποτε θρησκείας) για να αντιληφθεί ο καθένας ότι ο ισχυρισμός του κ. Δημητριάδη είναι εντελώς ανυπόστατος. Η ενστικτώδης τάση του ανθρώπου να πιστεύει στη μεταθανάτια ζωή, είναι απαύγασμα κοινής λογικής . Το να πιστεύεις ότι το «τίποτα» δημιούργησε το σύμπαν και ότι η «τύχη» εφοδίασε τον κόσμο με δισεκατομμύρια σκοπιμότητες, νόμους και εκπληκτικούς λειτουργικούς μηχανισμούς που ανιχνεύονται στο σύμπαν, στους πλανήτες, στη φύση, στις μορφές ενέργειας, στο ανθρώπινο σώμα κ.ο.κ, αυτό είναι απόλυτος παραλογισμός και αποβλάκωση. Και όσον αφορά τον Χριστιανισμό συγκεκριμένα, εκείνος ήταν που εμφύσησε τα ανθρωπιστικά ιδεώδη στην Ευρώπη και τον κόσμο , μέσω του Ευαγγελίου. Ούτε η αρχαία Ελληνική Δημοκρατία, ούτε το Ρωμαϊκό Δίκαιο, δεν κόμισαν το μήνυμα προς την ανθρωπότητα ότι: «Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3, 27-28). Κανένας αρχαίος πολιτισμός δεν ανέπτυξε τη θεωρία ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Ο Χριστός είναι που θεμελίωσε δια της αποκαλύψεως Του, την απόλυτη ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και ο Παύλος διατύπωσε αριστουργηματικά αυτό το ευαγγελικό αξίωμα. Ένα αξίωμα που έγινε θεμελιώδες για κάθε δημοκρατία και κάθε επανάσταση της ιστορίας κατά των καταπιεστών (ασχέτως αν δυστυχώς κάποιοι πήραν το αίτημα της ισότητας και το έπνιξαν στο αίμα για να το πετύχουν). Το γεγονός ότι εργαλειοποιήθηκε ο χριστιανισμός κατά τόπους και χρόνους (από τον Παπισμό και τα σχίσματά του), διαστρεβλώθηκε το μήνυμά του, και μετετράπη σε εργαλείο καταδυνάστευσης λαών, είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση από το πρωταρχικό μήνυμα του Χριστού που είναι αγνό και καθάριο όπως ο ήλιος. Επομένως ο χριστιανισμός όχι μόνο δεν μας έχει κάνει… βλάκες, αλλά στα μηνύματα του Ευαγγελίου χρωστάμε την ίδια τη θεμελίωση της Ευρώπης και όλων των δημοκρατικών κρατών διεθνώς. Η πίστη στη μεταθανάτια ζωή είναι έμφυτη. Η διαστροφή του νου την κάνει ανεπιθύμητη, γιατί η μεταθανάτια «αντάμωση», προϋποθέτει κρίση και η κρίση απαιτεί αυτοέλεγχο από τούτη τη ζωή. Και πολλοί έχουν αλλεργία στον αυτοέλεγχο και τη αυτομεμψία, γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να οργιάζουν παντοιοτρόπως. «Το ξέρετε ότι η Εκκλησία φέρει την ευθύνη για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης; Όταν ετέθη το ζήτημα ποιους θα ακολουθήσει η Εκκλησία, τους Οθωμανούς ή τους Δυτικούς, τον Πάπα, η Εκκλησία διάλεξε το φέσι του Οθωμανού και όχι την τιάρα του Πάπα. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει ιστορικά για την Ελλάδα αυτό; Χάσαμε την Αναγέννηση. Από το 1200 ήδη η Εκκλησία προτίμησε τον ισλαμισμό, τον μωαμεθανισμό, και όχι τη δυτική χριστιανική παράδοση. Η ίδια η Εκκλησία. Τα λένε ποτέ αυτά; Ο κ. Βερέμης γιατί δεν βγαίνει να μιλήσει γι’ αυτό ή ο κ. Μαυροκορδάτος; Οι καλύτεροι ιστορικοί μας; Γιατί δεν βγαίνουν να διαφωτίσουν τα σχολεία σε τέτοια ζητήματα; Και οδηγούν τα παιδιά σαν πρόβατα να φιλούν τα χέρια των παπάδων;» Εδώ ο – κατά τα άλλα άθεος – συγγραφέας, αποκαλύπτει για πρώτη φορά την απεριόριστη συμπάθειά του για την αίρεση του Παπισμού . Αλίμονο. Οι ύαινες ποτέ δεν επιτίθενται ως μονάδες . Πάντα συνεργατικά ως κοπάδι. Το ίδιο και οι αντίχριστες ιδέες. Αθεϊσμός, Παπισμός και Οικουμενισμός είναι 3 κεφάλια ενός κοινού θηρίου της Νέας Εποχής. Ξεκινάμε με δύο σύντομες παρατηρήσεις που δείχνουν αμέσως την τρικυμία εν κρανίω , στο μυαλό του κ. Δημητριάδη. Ο συγγραφέας οδύρεται επειδή το Βυζάντιο δεν υποτάχθηκε στη «δυτική χριστιανική παράδοση», δηλαδή στον Παπισμό. Ακριβώς πριν (όπως είδαμε παραπάνω) ο Δημητριάδης λέει ότι «ο χριστιανισμός μας έχει κάνει βλάκες» . Τελικά είμαστε… βλάκες εμείς οι χριστιανοί ή δεν είμαστε; Το μόνο νόημα που μπορεί να σταθεί από τα λόγια του Δημητριάδη, είναι ότι θεωρεί πώς μόνο οι ορθόδοξοι είναι… αποβλακωμένοι, αλλά οι Παπικοί ήταν ανέκαθεν… έξυπνοι. Η αντικειμενικότητα στα καλύτερά της. « Χάσαμε την αναγέννηση » λέει ο συγγραφέας, επειδή δεν πήγαμε με τους Παπικούς . Εδώ σηκώνει μεγάλη συζήτηση αν ο ουμανισμός, η εκκοσμίκευση, ο ορθολογισμός και ο ανθρωποκεντρισμός που έφερε η Αναγέννηση, προήγαγε την πρόοδο του ανθρώπου ή έθεσε τα θεμέλια για την πορεία αποκτήνωσής του, όπως εξελικτικά διαπιστώνουμε στην εποχή μας. Δεν αρκεί ο χώρος ενός άρθρου για να αναπτύξουμε τα μείον της Αναγέννησης, που ουσιαστικά ήταν το πρώτο βήμα της δυτικής Ευρώπης να τεθεί σταδιακά στο περιθώριο ο Θεός και να έρθει στο επίκεντρο ο άνθρωπος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε και κάποια θετικά, που όμως αφορούσαν μόνο την υλική διάσταση της προόδου. Αλλά μαζί με την αναγέννηση, ( ευτυχώς ) «χάσαμε» και άλλα πράγματα που περιέργως τα… ξεχνάει ο Δημητριάδης. «Χάσαμε» την Ιερά Εξέταση, «χάσαμε» τις Σταυροφορίες που έπνιξαν στο αίμα τους λαούς (και την Κωνσταντινούπολη), τα συγχωροχάρτια, τα ατελείωτα σκάνδαλα ακολασίας του μεσαιωνικού Παπισμού , τα απάνθρωπα φεουδαρχικά καθεστώτα, αλλά και τα φρικτά σκάνδαλα παιδεραστίας στον σύγχρονο Παπισμό. Οι τοποθετήσεις του διδάκτορος νεώτερης ιστορίας, Χαράλαμπου Μηνάογλου Για να έχει ακόμη περισσότερη βαρύτητα η απάντησή μας, για τα ιστορικά (και όχι μόνο) ζητήματα που θίγονται εδώ, ζητήσαμε τη γνώμη του κ. Χαράλαμπου Μηνάογλου , διδάκτορος νεώτερης ιστορίας, του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Ε.Κ.Π.Α. Στα θέματα της ιστορίας του Βυζαντίου, ο κ. Μηνάογλου τοποθετήθηκε: « Είναι ψευδές ότι η σύσσωμη η Εκκλησία του Βυζαντίου, θεώρησε ότι εφόσον ήταν αναπόφευκτη η υποταγή (είτε στους Παπικούς – είτε στους Οθωμανούς), έπρεπε να οδηγηθεί η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Οθωμανών. Αυτήν την στάση δεν την είχαν όλοι οι ιερωμένοι της εποχής, αλλά ορισμένοι . Υπήρξαν άλλοι, επίσκοποι μάλιστα, όπως ο Βησσαρίων και ο Ισίδωρος ο τότε Ρωσίας, που προτιμούσαν την υποταγή στην Δύση και για αυτόν τον λόγο πήγαν και στον Πάπα και έγιναν καρδινάλιοι! Επίσης, τη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας την υπέγραψαν όλοι οι τότε παρευρισκόμενοι επίσκοποι της Ανατολής , εκτός του Αγίου Μάρκου. Ποια εκκλησία, λοιπόν, ήταν κατά της Δύσης και υπέρ των Οθωμανών; Ακόμη και πραγματικά όλοι οι εκκλησιαστικοί άνδρες να ήταν με την Δύση, ακόμη και αν δεν υπήρχε ο Μάρκος ο Ευγενικός και ο Σχολάριος, πάλι η Δύση απεδείχθη ότι δεν είχε τότε ούτε τις δυνάμεις ούτε και την πρόθεση να πολεμήσει τους Οθωμανούς και να σώσει την Πόλη ή έστω να την καταλάβει για τον εαυτό της. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα ιστορικό ψευτοδίλημμα, καθώς τελικά οι μόνοι που μπορούσαν να καταλάβουν τότε την Πόλη ήταν αυτοί που την κατέλαβαν, δηλαδή οι Οθωμανοί». Και ο κ. Μηνάογλου συνεχίζει με ακόμα πιο αδιάσειστα επιχειρήματα: «Ο αρχαιολάτρης, ο «πατριάρχης» της νεότερης αρχαιολατρείας, ο Πλήθων (Γεώργιος Γεμιστός), ήταν αναφανδόν κατά της ένωσης με τους Λατίνους και υποστήριζε τις απόψεις του Αγίου Μάρκου στην Σύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας, που τον είχαν πάρει ως γραμματικό-σύμβουλο.Και ποιος ήταν ο λόγος; Ότι θεωρούσε ότι με την υποταγή στους Οθωμανούς, θα χανόταν πρώτα η ορθοδοξία και μετά από μερικές δεκαετίες και ο Παπισμός! Αυτό ακριβώς που συνέφερε τους αρχαιολάτρες τότε, δηλαδή να σβηστεί εντελώς από τον χάρτη ο χριστιανισμός και οι ομολογίες του». Άρα, ούτε οι γνήσιοι «ελληναράδες» και οι «αρχαιόπληκτοι» πιστεύουν αυτές τις παιδαριώδεις αρλούμπες που ακούγονται σήμερα. Όσον αφορά την πνευματική σκοπιά του διλήμματος αν συνέφερε την Ορθόδοξη πίστη το να έχει για δυνάστη τον Οθωμανό ή τον Παπικό, o κ. Μηνάογλου προχωρά στην πιο ουσιαστική ερμηνεία του ζητήματος . Εξηγεί γιατί ακόμα και το τουρκικό «φέσι» ήταν προτιμότερο από την παπική τιάρα: H ορθόδοξη εκκλησία, η όντως ορθόδοξη (Ευγενικός, Σχολάριος) και όχι οι οικουμενιστές της εποχής (Βησσαρίων, Ισίδωρος) πράγματι προτίμησε την υποταγή στους Οθωμανούς, όταν φάνηκε ότι η ελευθερία δεν ήταν πλέον θέλημα θεού να διατηρηθεί, επειδή με τους Οθωμανούς είδαν ότι θα υπήρχε διατήρηση της ορθής πίστης. Με τους Οθωμανούς δεν θα βλαπτώμεθα στα δόγματα, καθώς υπήρχε απόλυτη διαφορά. Ενώ με τους δυτικούς, σιγά σιγά, με τον τότε αρχόμενο οικουμενισμό, «έλα και τα ίδια είμαστε», «έλα και χριστιανοί και οι δύο», θα καταλήγαμε σε 1-2 αιώνες να έχουμε εκδυτικιστεί. Ότι δηλαδή έχει γίνει από το 1821 έως σήμερα. Αντίθετα, οι άγιοι της εποχής είδαν ορθά ότι ο μόνος τρόπος διατήρησης της οδού της σωτηρίας, της αληθινής πίστης στον Θεό, ήταν η υποταγή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και έτσι κι έγινε. Για αυτό υπήρχαν ακόμη ορθόδοξοι και Έλληνες μετά από 400 χρόνια. Αντίθετα, εάν ο Θεός είχε επιτρέψει να υποταχθούμε τότε στους δυτικούς, το 1821, αλλά και πολύ νωρίτερα, δεν θα υπήρχαν ούτε Έλληνες ούτε ορθόδοξοι». Χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτε άλλο στο θέμα; Νομίζω πως όχι. Τα είπε όλα ο κ. Μηνάογλου. «Ποιος ήταν παρών όταν δημιουργούσε τον κόσμο ο Θεός ώστε να το καταγράψουν μετά; Ποιος ήταν παρών στη δίκη του Πιλάτου με τον Χριστό ώστε να γράψει ακριβώς τι έγινε και τι ειπώθηκε στη δίκη εκείνη; Ποιος ήταν παρών στην Επί του Όρους Ομιλία ώστε να καταγραφεί με αυτό τον τρόπο που είναι γραμμένη στα Ευαγγέλια;» Παιδαριώδεις ερωτήσεις γεμάτες ηθελημένη αφέλεια ή αθέλητη μωρία. Θα απαντήσουμε στην πρώτη ερώτηση με ερωτήσεις: Ποιος ήταν παρών στη γέννηση του ηλεκτρισμού; Ποιος ήταν παρών στη γέννηση της θερμότητας; Ποιος ήταν παρών στη γέννηση της βαρύτητας; Κανείς δεν ήταν παρών , κι όμως θεωρούμε αυτονόητη σήμερα την ύπαρξη και την επίδραση αυτών των δυνάμεων, καίτοι δεν είναι ορατές με γυμνό μάτι. Πρόκειται για δυνάμεις που ο άνθρωπος συνέλαβε το μηχανισμό τους, παρατηρώντας τις επιδράσεις τους στη φύση. Δυνάμεις αισθητές και υπολογίσιμες. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τη γνώση του Θεού . Ο Χριστιανός εντοπίζει το αποτύπωμα του Θεού σε όλη την πλάση και αναγνωρίζει το αίτιο και το αιτιατό σε όλη την αρμονία του σύμπαντος. Η διαφορά πχ. του ηλεκτρισμού σε σχέση με την αναγνώριση Θεού, είναι ότι ο πρώτος γίνεται αντιληπτός μόνο με τη λογική, ενώ το δεύτερο γίνεται αντιληπτό με την καρδιά (κυρίως) ΚΑΙ με τη λογική (δευτερευόντως) . Και πόσο μάλλον πιστεύει στην ύπαρξη Θεού ο Χριστιανός, αφού ο Θεός δεν αρκέστηκε μόνο στο να βάζει παντού την (ολοφάνερη) σφραγίδα του στον κόσμο, αλλά έστειλε τον ίδιο τον Υιό του και Θεό στη γη για να αποκαλυφθεί στην ανθρωπότητα. Το πώς ακριβώς δημιουργήθηκε ο κόσμος, όπως το περιγράφει η Γένεσις του Μωυσή, είναι αποτέλεσμα θείας φώτισης, γνώρισμα όλων των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Όπως διαβάζουμε όμως και στην Καινή Διαθήκη, ο ίδιος ο Χριστός μπορούσε να γνωρίζει παρελθοντικά ή μελλοντικά γεγονότα σαν να διαβάζει ανοιχτό βιβλίο. Περιέγραψε ακόμα και την αρχαία πτώση του Εωσφόρου όπως την είδε ο ίδιος (ως Θεός). Κατά τη Μεταμόρφωσή Του, ο Χριστός συνομίλησε με τον Μωυσή και τον Ηλία στο όρος Θαβώρ, δηλαδή με (αιωνίως ζώντες) προφήτες που βιολογικά ήρθαν στον κόσμο πολύ πριν την εποχή του Ιησού. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να μείνει κρυφό από το βλέμμα του Θεού. Ο Θεός είναι άχρονος . Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι πτυχές του χρόνου που αφορούν μόνο τη φθαρτή φύση του ανθρώπου. Στη δίκη του Χριστού από τον Πιλάτο, παρόντες ήταν πάρα πολλοί, είτε εχθροί του Χριστού, είτε φίλοι και μαθητές του (άλλοι φανεροί και άλλοι που κρύβονταν για τον φόβο των Ιουδαίων), είτε ακόμα και διώκτες που στην πορεία έγιναν χριστιανοί. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η δίκη δεν ήταν ενιαία χρονικά αλλά εξελίχθηκε σε διάφορες φάσεις (λόγω της αρχικής άρνησης του Πιλάτου να θανατώσει τον Χριστό και της επίμονης προσπάθειάς του να φορτώσει αλλού την ευθύνη για την τύχη Του), στιγμιότυπα της δίκης του Χριστού παρακολούθησαν πολλοί μαθητές του (από τον ευρύτερο κύκλο), οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι με τον υποκινούμενο όχλο τους, Ρωμαίοι αξιωματούχοι και στρατιωτικοί, ο Ηρώδης με τη συνοδεία του, ενδεχομένως και ο Βαραββάς, αλλά και πολλοί άλλοι. Αλλά ακόμα και η σύζυγος του Πιλάτου φαίνεται να ήταν ενήμερη για την πορεία της δίκης, αφού ο ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ότι διεμήνυσε στον Πιλάτο να μην τιμωρήσει τον Χριστό , διότι είδε ένα αποκαλυπτικό όνειρο που της προκάλεσε μεγάλη ανησυχία. Η γυναίκα αυτή έγινε χριστιανή και είναι η Αγία Πρόκλα, της οποίας η μνήμη εορτάζεται στις 27 Οκτωβρίου. Η δίκη του Χριστού, μπορεί να ήταν ολόκληρη μια παρωδία δίκης , αλλά όπως και κάθε σοβαροφανής δίκη είχε δημόσιο χαρακτήρα. Επομένως – όπως είδαμε παραπάνω – υπήρχε πλήθος μαρτύρων για να δουν τι ειπώθηκε και τι έγινε στη δίκη. Για την επί του Όρους Ομιλία, τα – εκπληκτικής ομορφιάς – λόγια του Χριστού ειπώθηκαν μπροστά σε χιλιάδες λαού, με πολλούς από αυτό το πλήθος να είναι μαθητές του. Ο ίδιος ο Ματθαίος γράφει για τον Χριστό ότι: «ιδών δὲ τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος, καὶ καθίσαντος αὐτοῦ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, 2 καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς». Η μνήμη αυτοπτών μαρτύρων (πόσο μάλλον όταν αυτοί είναι πάρα πολλοί) έχει καταγράψει με ακρίβεια πολύ εκτενέστερους προφορικούς λόγους από ιστορικά πρόσωπα. «Μα τα Ευαγγέλια γράφτηκαν 40 και 50 χρόνια αργότερα. Ποιοι είναι οι μάρτυρες της ζωής του Χριστού ώστε η ζωή αυτή και η διδασκαλία να έχουν περάσει έτσι; Βέβαια, υπάρχουν και διαφορές από Ευαγγέλια σε Ευαγγέλια, ακόμη και αντιφάσεις. Ποιος από αυτούς τους Ευαγγελιστές ήταν εκεί παρών ώστε να καταγράψει; Εκτός αν είχε μαγνητόφωνο ή κάμερα» Εδώ έχουμε παραπληροφόρηση η μάλλον μια διακίνηση μεμονωμένης επιστημονικής άποψης που εξυπηρετεί το συμφέρον του κ. Δημητριάδη . Υπάρχει μια επιστημονική σχολή που (σκόπιμα) επιθυμεί να μεταφέρει τη συγγραφή των ευαγγελίων όσο μεταγενέστερα γίνεται (μέχρι και σε διαφορετικό… αιώνα από εκείνον που έζησε ο Χριστός). Αλλά υπάρχει και σοβαρός επιστημονικός αντίλογος που εκτιμά ότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν περίπου από το 50 μ.Χ έως το 70 μ.Χ. Δηλαδή περίπου 20 με 40 χρόνια μετά τον θάνατο (και την Ανάσταση) του Χριστού. Ενδεικτικά να πούμε ότι η ιστορία του Θουκιδίδη, εξιστορεί τα γεγονότα της περιόδου 460-400 π.Χ. Δεν σώζεται το πρωτότυπο. Τα 8 διασωθέντα χειρόγραφα, είναι όλα γραμμένα μετά το 900 μ.Χ., δηλαδή 1300 χρόνια μεταγενέστερα. Ακούσατε κανέναν να αμφισβητεί τα γραφόμενα του Θουκιδίδη ή ακόμα και την ίδια την ιστορική ύπαρξή του; Μόνο για τα Ευαγγέλια υπάρχει τέτοιος καταιγισμός αμφισβήτησης. Αλλά ακόμα και αν δεχθούμε το πλαίσιο των 40-50 χρόνων, αλλάζει κάτι αυτό από την εγκυρότητα των ευαγγελίων; Ξ εχνά ο Δημητριάδης ότι οι πρώτοι χριστιανοί μπήκαν από την αρχή στο μάτι του κυκλώνα και εκδιώχθηκαν λυσσαλέα και από τον Ιουδαϊσμό και από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία; Οι εκδιωγμένοι χριστιανοί που καθημερινά αντιμετώπιζαν τη φυλάκιση, τα βασανιστήρια και τον θάνατο, δεν θα έπρεπε πρώτα να εδραιώσουν τη επιβίωση των ιδίων και της νεοσύστατης Εκκλησίας τους, ώστε κατόπιν να απευθύνουν και το ευαγγελικό μήνυμα στον κόσμο; Ούτως ή άλλως τα γεγονότα της δράσης του Χριστού, έχοντας ως αρχική πηγή πληροφόρησης όλους τους αυτόπτες μάρτυρες (τους μαθητές), μεταφέρονταν για χρόνια προφορικώς στις τάξεις των χριστιανών. Αυτά κατετέθηκαν και γραπτώς στα Ευαγγέλια όταν επέτρεψαν οι συνθήκες να γίνει αυτό . Ειδικά ο Ματθαίος και ο Ιωάννης κατέγραψαν όσα οι ίδιοι είδαν με τα μάτια τους. Κανείς από τους ευαγγελιστές δεν χρειαζόταν ούτε… μαγνητόφωνο, ούτε κάμερα. Αυτά είναι αστεία πράγματα να λέγονται. Κατέγραψαν την ιστορία (όπως όλοι οι ιστορικοί της αρχαιότητας) είτε από την ίδια την προσωπική μαρτυρία τους, είτε συγκεντρώνοντας πληροφορίες από αξιόπιστους μάρτυρες. Και επιπλέον είχαν και την φώτιση του Αγίου Πνεύματος που οξύνει τον νου. Την ίδια φώτιση που έκανε μερικούς αγράμματους και ταπεινούς ψαράδες να καταπλήξουν την οικουμένη με το κήρυγμά τους, αλλά και να αφήσουν ιερά κείμενα άφταστης τελειότητας. Η Καινή Διαθήκη δεν έχει καμία αντίφαση , και ό,τι μοιάζει ως αντίφαση είναι μόνο φαινομενική. Όπου εντοπίζονται φαινομενικές διαφορές, ουσιαστικά είναι μαρτυρίες που η μία συμπληρώνει την άλλη . Ακριβώς γιατί η κατάθεση των ιστορικών γεγονότων προέρχεται από διάφορους μάρτυρες, από τους οποίους ο καθένας κατέθετε εκείνα τα στοιχεία που είχε προσέξει. Οι (φαινομενικές και όχι πραγματικές) αντιφάσεις στα Ευαγγέλια, όχι μόνο δεν ακυρώνουν αλλά ενισχύουν την αξιοπιστία τους , διότι δείχνουν ότι όντως αποτελούν ένα ιστορικό ψηφιδωτό αληθινών μαρτυριών. Αν η Εκκλησία είχε σκοπό να πλανήσει τον κόσμο, θα εμφάνιζε πανομοιότυπα Ευαγγέλια χωρίς καμία (φαινομενική) διαφορά. Ακόμα και σήμερα βλέπουμε ότι όταν η αστυνομία παίρνει καταθέσεις για ένα συμβάν που γίνεται δημόσια, αν εμφανιστούν 4-5 μάρτυρες, είναι βέβαιο ότι δεν θα περιγράψουν ακριβώς τα ίδια πράγματα . Διότι ο κάθε άνθρωπος έχει άλλη προσωπικότητα, άλλη αντίληψη, άλλη παρατηρητικότητα, δίνει σημασία σε άλλα πράγματα. «Η Σταύρωση είναι γεγονός. Αλλά αυτό που έγινε με τη Σταύρωση, και πολύ περισσότερο με την Ανάσταση, για να επανέλθουμε σε αυτό που λέγαμε στην αρχή, δεν υπήρξε ποτέ αυτό το πράγμα. Αν όντως ο Χριστός αναστήθηκε και υπάρχει, γιατί δεν εμφανίστηκε επί 2.000 χρόνια;» Πάλι καλά που δέχεται ο κ. Δημητριάδης ότι υπήρξε Χριστός και σταυρώθηκε. Είναι και αυτό μια αρχή. Άλλοι άθεοι δεν παραδέχονται ούτε αυτό. Φυσικά το γεγονός της Ανάστασης είναι αυτό που «σκοντάφτουν» όλοι οι υλιστές, γιατί καταρρέει το σύμπαν τους αν το παραδεχτούν. Να πληροφορήσουμε τον κ. Δημητριάδη ότι ο Χριστός εμφανίστηκε, μόλις 3 μέρες μετά τη σταύρωσή του. Αναστήθηκε εκ νεκρών και αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός κήρυξαν στα πέρατα της οικουμένης οι μαθητές του, μην υπολογίζοντας ότι θα έχουν μια ζωή από διωγμούς, ατιμώσεις, κακουχίες, βασανιστήρια και εκτελέσεις. Κανείς δεν περνάει όλα αυτά τα δεινά για ένα ψέμα . Μόνο για μια αλήθεια χαραγμένη στην ψυχή. Και πόσο μάλλον άξιζαν αυτές οι θυσίες, για μια αλήθεια αιώνιας προοπτικής και σωτηρίας ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Ο Χριστός αναστήθηκε και τον είδαν οι απόστολοι, οι μυροφόρες, η Παναγία και πλήθος μαθητών . Και όχι μόνο εμφανίστηκε, αλλά έμεινε δίπλα στους μαθητές του για 40 μέρες, έως την Ανάληψη. Και γιατί αναλήφθηκε; Γιατί αν παρέμενε στη γη ως αποκεκαλυμμένος Θεάνθρωπος, θα παραβίαζε το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Θα εκβίαζε όλη την ανθρωπότητα να πιστέψει σε Εκείνον, άρα θα ήταν ένας δυνάστης και τύραννος που θα επιβαλλόταν μόνο και μόνο με την θεϊκή παρουσία του. Τι νόημα θα είχε μια τέτοια εκβιασμένη πίστη; Απολύτως κανένα. Όμως ο Θεός αναλήφθηκε γιατί είναι Θεός αγάπης που θέλει να τον προσεγγίζουμε κι εμείς με ανταπόδοση αγάπης. Όχι με επιβολή. Αυτή είναι μια ουσιαστική απάντηση σε αυτό το παιδικό επιχείρημα των υλιστών: «αν υπάρχει Θεός, τότε γιατί δεν εμφανίζεται»; Να γιατί δεν εμφανίζεται. «Αποδίδουμε στον Θεό ανθρώπινα αισθήματα. Μα, ο Θεός έχει καταγραφεί από τους ίδιους τους χριστιανούς και τους Πατέρες της Εκκλησίας ότι είναι άυλος, νοητός. Είναι δυνατόν το άυλο να έχει αισθήματα; Το άυλο μπορεί να αγαπάει, να μισεί, να τιμωρεί, να συμπονεί;» Απορούμε από που ο κ. Δημητριάδης αντλεί αυτά που λέει! Τι σύγχυση και τι θεολογική παράκρουση είναι αυτή; Ποιος Πατέρας της Εκκλησίας είπε ότι ο Χριστός είναι άυλος και νοητός; Ο Τριαδικός Θεός είχε ως έργο σωτηρίας την Ενσάρκωση μέσω της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο ενσαρκωμένος Θεός – Λόγος, ο Ιησούς Χριστός, έλαβε κανονικό ανθρώπινο σώμα μαζί με όλα τα αδιάβλητα πάθη (πείνα, δίψα, κούραση, θλίψη, αγωνία κλπ). Και ένοιωθε όλα τα ευγενή συναισθήματα που ταυτίζονται με τις αγαθές ενέργειες του Θεού. Άρα το μίσος που αναφέρει ο συγγραφέας, δεν έχει καμία θέση στην άδολη φύση του Θεού. Και τι να πούμε για τη συμπόνια; Υπάρχει πιο μεγαλειώδης συμπόνια από το να σταυρωθεί ένας Θεός για τις δικές μας αμαρτίες; Ο Χριστός όχι μόνο έγινε ένας από εμάς, αλλά έλαβε την ανθρώπινη φύση για να την εξαγιάσει και να τη σώσει. Που είδε ο κ. Δημητριάδης ότι οι χριστιανοί λατρεύουμε κάτι άυλο και νοητό; «Στην πραγματικότητα ο χριστιανισμός είναι ένας μηδενισμός. Είναι το μηδέν» Εδώ σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Δεν χρειάζεται καν να μπούμε σε επιχειρήματα. Παραθέτουμε μόνο τον ορισμό του τι είναι μηδενισμός: Ο μηδενισμός ή νιχιλισμός είναι φιλοσοφική κατεύθυνση που πρεσβεύει την ολοκληρωτική άρνηση κάθε θεωρητικής ή πρακτικής αξίας. Ηθικός μηδενισμός είναι εκείνος που απορρίπτει τις ηθικές αξίες και ισοδυναμεί με τον αμοραλισμό . Μεταφυσικός μηδενισμός είναι εκείνος που αρνείται την ύπαρξη νοήματος στη ζωή, την ύπαρξη του Θεού, λογικής τάξης στον κόσμο. Ο κατεξοχήν μηδενιστής, είναι ο άθεος και ο υλιστής. Ο χριστιανισμός είναι το άκρως αντίθετο του μηδενισμού. «Όταν ο κ. Γιανναράς λέει ότι η δολοφονία της Υπατίας είναι ένα μεμονωμένο γεγονός κοροϊδεύει. Μεμονωμένο γεγονός όταν πλήθη ολόκληρα κατακρεουργούν μια φιλόσοφο;» Και αν ακόμα δεχθούμε ότι η μυθοποιημένη (αλλά ιστορικώς υπαρκτή) δολοφονία της φιλοσόφου Υπατίας οφειλόταν πράγματι σε μερικούς φανατικούς χριστιανούς (αν και υπάρχουν σοβαρότατες ιστορικές ενστάσεις για το αν ήταν όντως θρησκευτικοί οι λόγοι της δολοφονίας), τι να πούμε για τους μυριάδες μάρτυρες του Χριστού από τους λυσσαλέους διωγμούς της ειδωλολατρικής Ρώμης; Τι να πούμε για τους αιώνες σφαγών των ορθοδόξων από τον τουρκικό ζυγό; Και τι να πούμε για τις μαζικές εκκαθαρίσεις της Ιεράς Εξέτασης και τις Σταυροφορίες των Παπικών, τους οποίους… εκτιμά ιδιαίτερα ο κ. Δημητριάδης; Αυτά τα εγκλήματα προφανώς τον αφήνουν ασυγκίνητο. Με μια Υπατία από την μια μεριά της πλάστιγγας και με έναν ωκεανό μαρτυρικού αίματος από την άλλη, ο κ. Δημητριάδης συγκινείται μόνο με μια ανιστόρητη και αντιχριστιανική προπαγάνδα του Προτεσταντισμού και του Διαφωτισμού. Όσον αφορά το άλλο ιστορικό ψέμα ότι οι χριστιανοί δήθεν κατέστρεψαν τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας (το αναφέρει και αυτό ο Δημητριάδης ), η πραγματικότητα είναι ότι η βιβλιοθήκη καταστράφηκε πρώτα από πολιορκία του (ειδωλολάτρη) Ιουλίου Καίσαρα . Έπειτα ο (ειδωλολάτρης) Διοκλητιανός στο τέλος του 3ου αιώνα έλαβε νομοθετικά μέτρα για τη διοίκηση των βιβλιοθηκών και έδωσε εντολή να καούν τα χειρόγραφα που πραγματεύονταν την αιγυπτιακή χημεία . Επόμενη σημαντική καταστροφή της βιβλιοθήκης συνέβη επί του (ειδωλολάτρη) Ρωμαίου Αυτοκράτορα Καρακάλλα. Επί Θεοδοσίου καταστράφηκε (όχι η βιβλιοθήκη αλλά) ο Αιγυπτιακός ναός του Σέραπι και όσα χειρόγραφα είχαν απομείνει εντός του ναού στάλθηκαν στην Ρώμη και στην Κωνσταντινούπολη. «Δηλαδή όταν λένε «θανάτω θάνατον πατήσας ο Χριστός», αλήθεια, τον πάτησε ποτέ τον θάνατο; Αλήθεια; Σταμάτησαν να πεθαίνουν οι άνθρωποι έκτοτε; Άλλη απάτη. Ο θάνατος δεν καταπατήθηκε ποτέ» Ήδη από τη στιγμή που ο Χριστός παρέδωσε το πνεύμα επάνω στον Σταυρό , το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι «μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς». Όχι μόνο αναστήθηκαν άγιοι αλλά εμφανίστηκαν και σε πολλούς . Έπειτα, έχουμε την ανάσταση του τετραήμερου νεκρού, Λάζαρου. Συνολικά καταγράφονται πέντε αναστάσεις στην Καινή Διαθήκη. Τρεις τελούνται από τον Χριστό, μία από τον απόστολο Πέτρο και μία από τον απόστολο Παύλο. Και βεβαίως πάνω απ’ όλα έχουμε την ίδια την ένδοξη Ανάσταση του Χριστού. Εφόσον ο Χριστός νίκησε τον θάνατο ως Θεάνθρωπος, τον νίκησε και ολόκληρη η ανθρωπότητα. Αρκεί ο κάθε άνθρωπος να αγαπήσει τον Χριστό για να μην γνωρίσει τον αιώνιο θάνατο, τον πνευματικό. Άρα λοιπόν έχουμε καταγεγραμμένες αναστάσεις, ως υπερφυσικά σημεία που δείχνουν ότι ο Χριστός είναι εκείνος που ορίζει τη ζωή και τον θάνατο και ανατρέπει τους φυσικούς νόμους της φθοράς εφόσον το θελήσει. Αλλά ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να μας σώσει πρώτα από τον πνευματικό θάνατο. Αυτός ο θάνατος ήταν ένα αδιαπέραστο εμπόδιο για τη Βασιλεία των Ουρανών. Η Ανάσταση όλων των ανθρώπων (δίκαιων και αμαρτωλών) θα γίνει κατά τη Δευτέρα Παρουσία, άρα ναι, όντως δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει κενό, δεν υπάρχει μηδέν. Υπάρχει ανάσταση για όλους και κρίση για όλους. Ο σωματικός θάνατος έπρεπε να παραμείνει παρών ως τη Δευτέρα Παρουσία για να μην γίνει το κακό αθάνατο. Για να μη διαιωνίζεται και πολλαπλασιάζεται ξέφρενα η αμαρτία. Αν ο άνθρωπος γίνεται θηρίο ανήμερο ζώντας μια σύντομη ζωή των 70-80 ετών, φανταστείτε τι κόλαση επί γης θα είχαμε αν ήμασταν σωματικά αθάνατοι. Φανταστείτε αν δεν υπήρχε το φρένο του θανάτου, πόσοι πόλεμοι, πόσα εγκλήματα και τι μέγεθος διαστροφής θα μάστιζε την ανθρωπότητα. Αν υπήρχε ακόμη ανθρωπότητα! Το ότι ο (σωματικός) θάνατος θα καταργηθεί ως έσχατος εχθρός (όπως γράφει ο Παύλος) είναι και αυτό απόφαση του πάνσοφου σχεδίου του Θεού. Σημάδι ότι ο σωματικός θάνατος είναι ήδη υποταγμένος, (αλλά σκοπίμως ενεργός ως υλικός νόμος), είναι τα άφθαρτα σώματα των αγίων της ορθοδοξίας, τα άπειρα θαύματα τους, οι εμφανίσεις τους, οι ανταποκρίσεις τους σε προσευχές. Η φθορά έχει ήδη προσκυνήσει την αθανασία, όπου υπάρχει η χάρη της αγιότητας. «Κατηγορούμε και θεωρούμε ανήθικα τα βιβλία, και τελευταία αυτό το καταπληκτικό, κατά τη γνώμη μου, το «120 μέρες των Σοδόμων» του Μαρκήσιου ντε Σαντ. Διαβάζω παράλληλα το βιβλίο του Νόρμαν Ριτς για τον ναζισμό. Λοιπόν, τα πεπραγμένα του ναζισμού ξεπερνούν τον Μαρκήσιο ντε Σαντ» Εδώ ο κ. Δημητριάδης δείχνει ακόμα περισσότερο την πραγματική του πρόθεση για την επίθεσή του στην Ορθοδοξία, που δεν είναι άλλη από την νομιμοποίηση του πανσεξουαλισμού και της ολοκληρωτικής αποκτήνωσης. Οι «120 μέρες των Σοδόμων» του υμνητή της διαστροφής, Μαρκήσιου ντε Σαντ, είναι ένα βιβλίο με θηριώδεις πράξεις ανωμαλίας, όπως ομαδικοί βιασμοί, κτηνώδη όργια, ακρωτηριασμοί, ακόμα και ανομολόγητες πράξεις με ανθρώπινα περιττώματα. Μια πραγματικά δαιμονική φρικωδία . Αυτό το συγγραφικό έκτρωμα του καταστροφέα των ηθικών και βιολογικών φραγμών που λέγεται Μαρκήσιος ντε Σαντ (το οποίο μετέφερε στη μεγάλη οθόνη και ο Παζολίνι), ο κ. Δημητριάδης το βρίσκει… καταπληκτικό. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας. «Η Ρώμη είναι το λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, όχι η Αθήνα» Καταλαβαίνουμε τη λατρεία του κ. Δημητριάδη για τις ρίζες του ρωμαιοκαθολικισμού, άλλα όπως είπαμε παραπάνω ο ευρωπαϊκός πολιτισμός συνέχεται από τρία βασικά στοιχεία κληρονομιάς: την Αρχαία Ελλάδα, το Ρωμαϊκό Δίκαιο και τον Χριστιανισμό ως πολιτιστικό επιστέγασμα της ισότητας, της ανθρωπιάς, της ανεκτικότητας, της ηθικής τάξης και της εξύψωσης του ανθρώπου ως μοναδική προσωπικότητα. «Μπορούν τα σώματα να λειτουργούν σε περιορισμούς θεολογικούς;» Τα σώματα όπως και το καθετί στον υλικό κόσμο, λειτουργούν σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους . Και όπου υπάρχει νόμος, υπάρχει και ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ . Και ο νομοθέτης του σύμπαντος είναι ο Θεός. Επομένως παρότι ο άνθρωπος έχει το αυτεξούσιο ακόμα και να παραβαίνει τους νόμους, τα σώματα είναι κατασκευασμένα από τον Πλάστη να λειτουργούν σύμφωνα με αυτούς. Αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει τέλεια βιολογική και ψυχοσυναισθηματική αλληλοσυμπλήρωση μεταξύ αρσενικού και θηλυκού. Κάθε παράβαση των φυσικών νόμων (είτε στους ανθρώπους, είτε στην κτίση γενικότερα), νομοτελειακά δημιουργεί ανισορροπία και χάος . Οπότε ναι, τα σώματα έχουν και θεολογική συνάφεια , με τη έννοια ότι οι άνθρωποι είναι πλασμένοι ως εικόνες Θεού. Και οτιδήποτε μολύνει αυτή την εικόνα, μολύνει ψυχοσωματικά και το σώμα. Και αν οι φυσικοί νόμοι λειτουργούν ως πυξίδα για τον προσανατολισμό μας προς το θείο, πόσο μάλλον λειτουργεί ως οδηγός των σωμάτων και των ψυχών μας, ο πνευματικός νόμος που παρέδωσε ο ίδιος ο Θεός , μέσω της αποκεκαλυμμένης αλήθειας του Χριστού. Το Ευαγγέλιο λοιπόν έβαλε σαφέστατα όρια στο πώς λειτουργούν τα σώματα κατά φύσιν και πώς λειτουργούν παρά φύσιν. «Είμαστε τόσο διαποτισμένοι απ’ όλο αυτό το δηλητήριο (σ.σ. του χριστιανισμού), που δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να βγει από αυτή την παγίδα. Διότι και τα παιδιά που βγαίνουν από τις οικογένειες είναι φορείς της οικογένειας και του ό,τι εκπροσωπεί αυτή η οικογένεια. Διότι η Εκκλησία και η οικογένεια είναι συγκοινωνούντα δοχεία» Ο Δημήτρης Δημητριάδης αποκαλύπτεται μόνος του. Δεν του φτάνει να διαλύσει την ορθόδοξη Εκκλησία. Θέλει να διαλύσει και την οικογένεια. Τα παιδιά που βγαίνουν από τις οικογένειες είναι φορείς της οικογένειας, λέει. Σαν να είναι φορείς κάποιου… αφύσικου πράγματος! Σαν να είναι… ιός! Σαν να μην είναι η οικογένεια ο πανάρχαιος θεσμός που έφερε την ανατολή του πολιτισμού! Ή μήπως η… ορθόδοξη Εκκλησία επινόησε την οικογένεια και δεν το ξέρουμε; Άρα να τις καταργήσουμε και τις οικογένειες, για να μην έρχονται στον κόσμο παιδιά που… θέλουν με τη σειρά τους να κάνουν οικογένεια. Να σπάσει αυτός ο… καταραμένος κύκλος της ζωής! Να αγκαλιάσουμε τον θάνατο και την αποκτήνωση. Να μείνουν μόνο οι στείρες ψευτο – οικογένειες της ομοφυλοφιλίας. Νιχιλισμός στα «καλύτερά» του! Τύφλα να ‘χει ο Μαρκήσιος ντε Σαντ! Αν δεν υπήρχε κάποια προσπάθεια διαμόρφωσης οικογένειας, θα είχε γεννηθεί ο κ. Δημητριάδης για να βγάζει σήμερα το δηλητήριό του κατά των οικογενειών; Ασφαλώς όχι. Όλοι χρωστάμε την ύπαρξή μας σε κάποια ένωση ανδρός και γυναικός. Πάλι καλά που αναγνωρίζει ο συγγραφέας ότι Εκκλησία και οικογένεια είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Όντως έτσι είναι, και το γνωρίζουν καλά οι ανθέλληνες και αντιχριστιανοί. Γι’ αυτό θέλουν να καταργήσουν απαραίτητα και τα δύο. Μισούν και τον Θεό και τον άνθρωπο. Και ότι κρατά αυτά τα δύο ενωμένα. «Η χιλιετής μαθητεία μας ήταν στο να φοβόμαστε: «Να φοβάστε. Διότι μόνο έτσι θα υποταχθείτε και θα υπακούσετε σε αυτά που σας λέμε. Να φοβάστε» Όχι το χιλιετές, αλλά το δισχιλιετές βάπτισμά μας στα αγιασμένα νερά της ορθοδοξίας, μας διδάσκει ακριβώς το αντίθετο: Να μη φοβόμαστε τίποτα . « Φόβος ουκ έστιν εν τη αγάπη, αλλά η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον , ότι ο φόβος κόλασιν έχει, ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη» (Α  Ἰω. δ , 18), λέει ο ευαγγελιστής της Αγάπης, ο Ιωάννης. Δηλαδή, φόβος στην αγάπη δεν υπάρχει, αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο , διότι ο φόβος είναι βασανιστικός, και όποιος φοβάται δεν έχει φτάσει στην τέλεια αγάπη. Το μόνο που συντηρεί τον φόβο στις ζωές μας, είναι η ολιγοπιστία και πόσο μάλλον η απιστία και η αθεΐα. « Μη ταρασσέσθω ημών η καρδία μηδέ δειλιάτω. Πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε» , λέει ο ίδιος ο Χριστός( Ιωάν. 14, 1.27). «῾Ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ᾽ ημών;» , φωνάζει από τα βάθη των αιώνων ο απόστολος Παύλος (Ρωμ. 8, 31). Η μόνη πίστη που διέλυσε κάθε ανθρώπινο και υπαρξιακό φόβο, είναι η Ορθοδοξία. Γι’ αυτό και μυριάδες μάρτυρες προχώρησαν άφοβα στο σπαθί του δημίου, στα θηρία και τα ανείπωτα βασανιστήρια. Ο χαριτωμένος χριστιανός δεν τρέμει τον θάνατο καίτοι είναι απόλυτα εξοικειωμένος με αυτόν και τον μελετά καθημερινά. Δεν τον σκιάζει ο θάνατος αλλά τον μετατρέπει σε σπουδή (μνήμη θανάτου), για να εργάζεται πάνω στη σωτηρία του. Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος , είναι το σάλπισμα της νίκης του Θεανθρώπου απέναντι στο κράτος του Άδη. Η Ανάσταση διέλυσε οριστικά τον φόβο του θανάτου . Η σκιά του πλακώνει μόνο εκείνους που παραμένουν όμηροι στη σήψη της ύλης . Είθε και οι υλιστές σαν τον κ. Δημητριάδη να δείξουν μια σταλιά φιλότιμο προς τον Θεό που τους ανέχεται (και μας ανέχεται όλους), και είναι σίγουρο ότι αμέσως θα λάβουν βοήθεια για να σπάσουν τα δεσμά του νεκρωτικού φόβου που τους διακατέχει ( αλλά δεν το παραδέχονται ). Τ Ε Λ Ο Σ

Θέλουν να βάλουν “φωτιά” οι Τούρκοι στην περιοχή του παράνομου Τουρκολιβυκού μνημονίου; Αυτό όμως θα θέσει σε άμεση ετοιμότητα το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό Να κεφαλαιοποιήσουν το επεισόδιο στην Κάσο επιδιώκει η τουρκική πολιτική ηγεσία , και για αυτό πιθανόν ετοιμάζεται επίσημα για έρευνες στη λιβυκή ΑΟΖ, αλλά ανεπίσημα θέλει να προκαλέσει την χώρα μας με το παράνομο Τουρκολιβυκό μνημόνιο . Ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ ανακοίνωσε ότι η χώρα του επιδιώκει να πραγματοποιήσει θαλάσσιες έρευνες για την αναζήτηση υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές της Λιβύης. Ο Μπαϊρακτάρ τόνισε ότι η Λιβύη είναι μια σημαντική χώρα στους ενεργειακούς πόρους και η Τουρκία ενδιαφέρεται για έργα θαλάσσιου και φυσικού αερίου εκεί, σύμφωνα με  συνέντευξη που δημοσίευσε η τουρκική εφημερίδα Sabah με τον υπουργό την Παρασκευή, αναφέρει λιβυκό ΜΜΕ. Η " φαγούρα" που έχει η τουρκική πλευρά είναι εμφανής στην Αθήνα εδώ και ένα μήνα, αφού ήταν σχεδόν σίγουρο ότι κάτι ετοίμαζε η τουρκική πλευρά.  Το πότε και κυρίως το πως θα γίνουν οι έρευνες στην ΑΟΖ της Λιβύης προφανώς και δεν είναι γνωστά, αλλά κρατάμε τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού για το επόμενο διάστημα, το οποίο κρίνεται εφόσον υλοποιηθούν οι τουρκικές εξαγγελίες, ως ιδιαίτερα " καυτό". Τουρκικό UCAV AKINCI εθεάθη σε βάση στην Λιβύη πρόσφατα Υπενθυμίζουμε επίσης ότι τουρκικό  UCAV AKINCI εθεάθη σε τουρκική βάση στην Λιβύη πρόσφατα σύμφωνα με βίντεο επίσκεψης του Τούρκου Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγού Metin Gurak στην χώρα αυτή, η οποία δεν ήταν τυχαία. Ο ίδιος ο Τούρκος αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας μίλησε σε Τούρκους πιλότους, οι οποίοι βρίσκονται στο λιβυκό έδαφος εκτελώντας εντολές της κυβέρνησης Ερντογάν, για την στήριξη του γνωστού Λίβυου πρωθυπουργού Ντειμπά. Το βίντεο αποκάλυψε ότι στην Τρίπολη της Λιβύης, οι “ γείτονες” έχουν στήσει μια κανονική βάση μη επανδρωμένων αεροσκαφών με δυνατότητες δράσης στην Ανατολική Μεσόγειο, μέχρι την Κρήτη και το Αιγαίο, κάτω από άκρα μυστικότητα όλο το προηγούμενο διάστημα. Τα τουρκικά επιθετικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη όμως, δεν μπορούν να κερδίσουν καμία ελληνοτουρκική σύγκρουση από μόνα τους, αλλά σε συνεργασία με την τουρκική πολεμική αεροπορία, η οποία ήδη υστερεί τεχνολογικά της ελληνικής Πολεμικής αεροπορίας, με το χάσμα όσο περνά ο καιρός να μεγαλώνει ανοίγοντας συνεχώς την “ψαλίδα” ανάμεσα στις δύο πλευρές. Στόχοι της Τουρκίας και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις Τονίζεται ότι η Τουρκία στηρίζει στρατιωτικά με τους φιλότουρκους μισθοφόρους που έχει στη Λιβύη το "εξαπτέρυγό της", ο παράνομος πρωθυπουργός Ντμπέϊμπα, ο οποίος στερείται στην πραγματικότητα οποιασδήποτε θεσμικής εξουσίας, αφού η θητεία του έληξε , προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει σε έρευνες  για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου ειδικά στην ΑΟΖ της Λιβύης. Η Άγκυρα δημιούργησε επίσης εδώ και μεγάλο διάστημα με την αποστολή πολλών πτήσεων στρατιωτικών μεταγωγικών αεροσκαφών,  το πρόσφορο έδαφος, στη βάση του αμοιβαίου κέρδους σημαντικού μέρους της λιβυκής ΑΟΖ , προκειμένου να φανεί ότι αποτελεί χώρα-πυλώνα εξασφάλισης σημαντικών κερδών  και για το καθεστώς της Τρίπολης. Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία επιχειρεί να μπει  σε θέση οδηγού για τις μελλοντικές εξελίξεις στη Λιβύη, εξασφαλίζοντας την αποδοχή από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της Λιβύης, του παράνομου νέου μνημονίου Ντμπέϊμπα-Τουρκίας, με στόχο πιθανόν προσπάθεια κατά της Ελληνικής ΑΟΖ νοτίως Κρήτης. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, και ειδικά το Πολεμικό μας Ναυτικό θα είναι όπου απαιτηθεί για να διασφαλίσουν την ελληνική κυριαρχία και αυτό το γνωρίζει καλά η τουρκική πλευρά. Pentapostagma.gr