Ένα βίντεο συγκλονιστικό, από τον YouTuber "Κωνσταντινούπολη/Βασιλείδα" που αξίζει να δείτε!

Λυπάμαι τους ανθρώπους που ζουν σε απολυταρχικά καθεστώτα στη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Κίνα, αλλά οι ίδιοι αγνοούν σε μεγάλο βαθμό την αυταρχική τάση που αρχίζει να επικρατεί στη Δύση! Είμαστε στην αρχή του Νεο-Φεουδαρχισμού! O Joe Biden ενώνει τα καλώδια της βόμβας που κρατούν οι βρυκόλακες της Ελίτ και του χρήματος, ανατινάζοντας τη δημοκρατία όπως την ξέρουμε στη Δύση! Άρθρο-βόμβα από τον Joel Kotkin Λυπάμαι τους ανθρώπους που ζουν σε απολυταρχικά καθεστώτα στη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά οι ίδιοι αγνοούν σε μεγάλο βαθμό την αυταρχική τάση που αρχίζει να επικρατεί στη Δύση. Εδώ, μην περιμένετε μια ωμά αποτελεσματική δικτατορία όπως περιγράφεται στο 1984 του Orwell: Mπορεί να παραμείνουμε, όπως είμαστε τώρα, ονομαστικά πολίτες της Δημοκρατίας, αλλά κυβερνιόμαστε από μια τεχνοκρατική τάξη εξουσιοδοτημένη από μεγαλύτερες δυνάμεις επιτήρησης από αυτές που απολαμβάνουν ακόμη και οι πιο θορυβώδεις δικτατορίες. Η νέα απολυταρχία αναδύεται από μια αδυσώπητη συγκέντρωση πλούτου που έχει δημιουργήσει μια νέα και υπέροχα πάμπλουτη ελίτ. Πριν από πέντε χρόνια, περίπου τετρακόσιοι δισεκατομμυριούχοι κατείχαν το ήμισυ των περιουσιακών στοιχείων όλου του κόσμου . Σήμερα, μόνο εκατό δισεκατομμυριούχοι κατέχουν αυτό το μερίδιο και η Oxfam υπολογίζει τώρα αυτόν τον αριθμό σε μόλις είκοσι έξι. Στη σοσιαλιστική Κίνα, το ανώτατο 1% του πληθυσμού κατέχει περίπου το ένα τρίτο του πλούτου όλης της χώρας, από 20% πριν από δύο δεκαετίες. Από το 1978, ο συντελεστής Gini της Κίνας, που μετρά την ανισότητα στην κατανομή του πλούτου, έχει τριπλασιαστεί. Μια έκθεση του ΟΟΣΑ που δημοσιεύτηκε πριν από την πανδημία της Covid-19 διαπιστώνει ότι σχεδόν παντού, το μερίδιο του λιγότερο πλούσιου εθνικού πλούτου έχει μειωθεί. Αυτές οι τάσεις μπορούν να παρατηρηθούν ακόμη και σε σοσιαλδημοκρατίες όπως η Σουηδία και η Γερμανία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το έθεσε συνοπτικά ο συντηρητικός οικονομολόγος John Michaelson το 2018, η οικονομική κληρονομιά της τελευταίας δεκαετίας είναι η «υπερβολική εταιρική ενοποίηση, μια μαζική μεταφορά πλούτου στο ανώτερο 1% από τη μεσαία τάξη». Αυτή η διαδικασία έχει αναπτυχθεί τόσο στην πραγματική όσο και στη ν ψηφιακή οικονομία. Στη Μεγάλη Βρετανία, όπου οι τιμές της γης έχουν αυξηθεί δραματικά την τελευταία δεκαετία, λιγότερο από το 1% του πληθυσμού κατέχει το ήμισυ του συνόλου της γης. Στην ευρωπαϊκή ήπειρο συνολικά, οι γεωργικές εκτάσεις πέφτουν ολοένα και περισσότερο στα χέρια ενός μικρού στελέχους ιδιοκτητών εταιρειών και των υπερ-πλούσιων. Στην Αμερική, ο μεγαλύτερος κάτοχος γεωργικής γης είνα ι ο Bill Gates με 200.000 στρέμματα, ενώ ο Ted Turner και ο John Malone είναι επικεφαλής σε κτήματα άνω των δύο εκατομμυρίων στρεμμάτων ο καθένας, δηλαδή μεγαλύτερων σε έκταση από αρκετές αμερικανικές πολιτείες. Καθώς η παγκόσμια περιουσία έχει συγκεντρωθεί σε ελάχιστους, οι μικροϊδιοκτήτες δέχονται αυξημένη πίεση. Η Αυστραλία απολάμβανε ιστορικά υψηλά ποσοστά ιδιοκτησίας ακινήτων, α λλά το ποσοστό μεταξύ των εικοσιπέντε έως τριάντα τεσσάρων ετών μειώθηκε από το περισσότερο του 60% το 1981 σε μόλις 45% το 2016. Το ποσοστό των κατοικιών στην Αυστραλία έχει πέσει κατά 10% τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Η Morgan Stanley προβλέπει ότι οι ΗΠΑ σύντομα θα γίνουν κυρίως μια «κοινωνία ενοικιαστών», καθώς οι εταιρείες της Wall Street επιδιώκουν να μετατρέψουν τα σπίτια, τα έπιπλα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης σε προϊόντα ενοικίασης. Η ψηφιακή οικονομία κυριαρχείται ομοίως από μια μικρή ομάδα εταιρειών κολοσσών. Αυτές, ασκούν μαζί τον έλεγχο έως και 90% των κρίσιμων αγορών, όπως βασικών λειτουργικών συστημάτων υπολογιστών, μέσων κοινωνικής δικτύωσης, διαφήμισης στο διαδίκτυο και πωλήσεων βιβλίων. Καθώς δεν είναι πλέον ικανοποιημένη με τον έλεγχο των αγωγών, η τεχνολογική ολιγαρχία που αυξάνεται, εξαγοράζει παλιά ειδησεογραφικά πρακτορεία και «επιμελείται» τις ειδήσεις σύμφωνα με τα γούστα της. Κυριαρχεί ολοένα και περισσότερο στην mainstream ψυχαγωγία: Η πώληση της MGM στην Amazon είναι απλώς το πιο πρόσφατο παράδειγμα της κατάκτησης και της εδραίωσης στα μέσα επικοινωνίας. Όπως οι βάρβαροι πρίγκιπες που διαμόρφωσαν τον Μεσαίωνα, οι νέοι ολιγάρχες κατάφεραν να καταλάβουν τα φέουδα τους με μικρή αντίσταση από τις αδύναμες κεντρικές κυβερνήσεις. Η πανδημία επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία. Τα lockdown και οι περιορισμοί στην κινητικότητα αποδείχτηκαν ευεργέτημα για εταιρείες τεχνολογίας όπως η Google, των οποίων τα κέρδη διπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Σε αυτό το άκρως ρυθμιζόμενο περιβάλλον, οι πλούσιοι της τεχνολογίας έχουν γίνει απλώς πλουσιότεροι: Επτά από τους δέκα πλουσιότερους Αμερικανούς προέρχονται από τον τεχνολογικό τομέα. Η Apple, με ορισμένους υπολογισμούς, αξίζει τώρα περισσότερο από ολόκληρη τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι ήδη υπέρ-πλούσιοι έχουν γίνει ακόμα πλουσιότεροι. Μόνο ο Jeff Bezos είδε την καθαρή του περιουσία να εκτινάσσεται κατά περίπου 34,6 δισεκατομμύρια δολάρια (25 δισεκατομμύρια £) τους δύο πρώτους μήνες της πανδημίας, ενώ η εταιρεία του απολαμβάνει συνεχή αύξηση εσόδων και κερδών. Καθώς η μισθοδοσία των στελεχών στο τομέα της τεχνολογίας έφτασε στη στρατόσφαιρα των οικονομικών μεγεθών, οι μικρές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν αυτό που το Harvard Business Review αποκαλεί «υπαρξιακή απειλή». Οι ειδικοί προειδοποιούν τώρα ότι το ένα τρίτο των μικρών επιχειρήσεων, οι οποίες αποτελούν την πλειοψηφία των αμερικανικών εταιρειών και απασχολούν σχεδόν τους μισούς εργαζόμενους, θα μπορούσαν τελικά να κλείσουν οριστικά. Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν ήδη εξαφανιστεί, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν των μισών από όλες τις επιχειρήσεις που ανήκουν σε μαύρους. Ιδιαίτερη ζημιά έχουν υποστεί οι μικροέμποροι κατά μήκος της Main Street και όσοι εργάζονται για αυτούς, όπως οι εργαζόμενοι σε εστιατόρια και στη φιλοξενία. Η παλιά μεσαία τάξη αγωνίζεται να ανταγωνιστεί τις διαδικτυακές πλατφόρμες. Όπως έκαναν τα μεγάλα καταστήματα για δεκαετίες, η Amazon χρησιμοποιεί τη διαπραγματευτική της δύναμη για να ελαχιστοποιήσει τα ζητήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας μισθώνοντας τα δικά της πλοία και χρησιμοποιώντας μοχλεύσεις προκειμένου να εξασφαλίσει αντικείμενα που δεν μπορούν να αποκτήσουν οι μικρότερες εταιρείες. Παρόμοια ενοποίηση σημειώνει και η περιουσία. Καθώς η ευημερία της μεσαίας τάξης παραπαίει στη Βρετανία, οι πλούσιες σε μετρητά τράπεζες επιδιώκουν να καταβροχθίσουν την αναδυόμενη αγορά σε αναξιοπαθούντα ακίνητα, διαμερίσματα και ακόμη και μονοκατοικίες. Εν τω μεταξύ, τα μεγάλα σπίτια του κεντρικού Λονδίνου αποκαθίστανται σε βικτοριανή χλιδή από Ρώσους, Κινέζους και Άραβες επενδυτές. Οι πολιτικές για την αλλαγή του κλίματος θα μπορούσαν επίσης να καλλιεργήσουν τη νέα αυτοκρατορία για μια γενιά. Καθώς οι ολιγάρχες της τεχνολογίας και το οικονομικό κατεστημένο εφαρμόζουν την ιδέα του Davos για μια Μεγάλη Επαναφορά, θα αναγκάσουν σε ένα γρήγορο τέλος τα ορυκτά καύσιμα. Υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες για μεγάλες επενδύσεις από υπερπλούσιες εταιρείες και κερδοσκόπους στην «πράσινη οικονομία», όλα δυνατά με φορολογικές ελαφρύνσεις, δάνεια και εγγυημένες πωλήσεις σε κυβερνητικές μονάδες. Αυτή η κατάσταση υπόσχεται να δημιουργήσει μια νέα σοδειά μεγαδισεκατομμυριούχων όπως ο Elon Musk, ο πλουσιότερος σήμερα άνθρωπος του κόσμου. Στην εποχή των σούπερ-επιδοτήσεων, ένας απρόβλεπτος κατασκευαστής ηλεκτρικών οχημάτων όπως η Rivian, που έχει αμελητέες πωλήσεις και σταθερές απώλειες, μπορεί να αποτιμηθεί υψηλότερα από τη General Motors, η οποία πουλά σχεδόν επτά εκατομμύρια αυτοκίνητα και έχει 122 δισεκατομμύρια δολάρια (90 δισεκατομμύρια £) έσοδα κάθε χρόνο. Στον Πράσινο Καπιταλισμό, ο Βρετανός μαρξιστής James Heartfield χαρακτηρίζει αυτόν τον «σοσιαλισμό λιτότητας»: Θερισμός κυβερνητικών διαταγμάτων σε αντίθεση με την πραγματική παραγωγή πραγματικών αγαθών. Ωραία δουλειά αν μπορείς να την αποκτήσεις… Για τη μεσαία και εργατική τάξη, ωστόσο, η Μεγάλη Επαναφορά μπορεί να αποδειχθεί κάπως λιγότερο ελπιδοφόρα, αν όχι καταστροφική. Για τους περισσότερους ανθρώπους, σημειώνει ο Eric Heymann, ανώτερος οικονομολόγος της Deutsche Bank Research, η ταχεία «πράσινη» μετάβαση θα σημάνει «αισθητή απώλεια ευημερίας και θέσεων εργασίας». Η συνειδητή πολιτική της αποανάπτυξης ως μέσου για τη βίαιη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου θα απαιτήσει να βγουν οι περισσότεροι άνθρωποι από τα αυτοκίνητά τους και να αναγκαστούν να ταξιδεύουν πολύ λιγότερο και να ζουν σε μικροσκοπικά διαμερίσματα. Η επιβολή θα είναι αναγκαστικά παρεμβατική επίσης. Οι δημιουργοί των συγκεκριμένων σχεδίων στο Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού πιέζουν για οικογενειακούς «προϋπολογισμούς άνθρακα». Προσθέστε τεχνολογία επιτήρησης και καταλήγουμε σε κάτι παρόμοιο με το σύστημα «κοινωνικής πίστωσης» της Κίνας, στο οποίο το δικαίωμά σας στην ελεύθερη κυκλοφορία υπόκειται στην έγκριση της κυβέρνησης. Οι νέοι απειλούνται ιδιαίτερα από αυτές τις αλλαγές καθώς αντιμετωπίζουν ήδη πολύ δυσκολότερες προοπτικές από οποιαδήποτε μεταπολεμική γενιά. Λίγοι περιμένουν τα πράγματα να βελτιωθούν: Στις χώρες με υψηλότερο εισόδημα, περίπου τα δύο τρίτα των ανθρώπων που ερωτήθηκαν από την Pew Research βλέπουν ένα φτωχότερο μέλλον για την επόμενη γενιά. Σύμφωνα με ερευνητές του Equality of Opportunity Project, περίπου το 90% όσων γεννήθηκαν το 1940 μεγάλωσαν για να αποκτήσουν υψηλότερα εισοδήματα από τους γονείς τους. Το ίδιο ισχύει μόνο για το 50% όσων γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1980 . Μια πρόσφατη μελέτη της Federal Reserve Bank of St. Louis προειδοποιεί ότι οι millennials κινδυνεύουν να γίνουν μια «χαμένη γενιά» όσον αφορά τη συσσώρευση πλούτου. Για να θέσουμε τα πράγματα στην αληθινή τους πτυχή, περισσότεροι από τους μισούς νέους, σε μια έρευνα σε δέκα χώρες, πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι καταδικασμένος από την κλιματική αλλαγή. Καθώς το κόστος στέγασης και άλλων δαπανών εκτινάσσεται στα ύψη, οι γραμμές ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις σκληραίνουν. Η κληρονομιά ως μερίδιο του ΑΕΠ στη Γαλλία έχει τριπλασιαστεί περίπου από το 1950, με ορισμένους Γάλλους millennials με υψηλότερο εισόδημα να κληρονομούν περισσότερα χρήματα από όσα βγάζουν πολλοί εργαζόμενοι σε μια ολόκληρη ζωή. Η αυξανόμενη σημασία των κληρονομικών περιουσιακών στοιχείων είναι ακόμη πιο έντονη στη Γερμανία, τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις ΗΠΑ, μια χώρα που στηρίζεται πολύ στον κληρονομικό πλούτο, τα παιδιά των γονέων που έχουν ιδιοκτησία βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση προκειμένου να αποκτήσουν τελικά ένα σπίτι (συχνά με τη βοήθεια των γονιών). Στην Αμερική, οι millennials έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες από τους boomers να υπολογίζουν στην κληρονομιά για τη συνταξιοδότησή τους. Μεταξύ της νεότερης γενιάς, ηλικίας δεκαοκτώ έως είκοσι δύο ετών, πάνω από το 60% αναμένει ότι η κληρονομιά θα είναι η κύρια πηγή εισοδήματός τους καθώς γερνούν. Πώς όμως θα αντιδράσουν στην προοπτική της μόνιμης ενοικιαζόμενης δουλοπαροικίας και, εν τέλει, της απόλυτης εξάρτησης από το κράτος; Μια πρόσφατη έρευνα τ ης Edelman αποκαλύπτει ότι αυξανόμενοι αριθμοί ανθρώπων δεν εμπιστεύονται πλέον τους θεσμούς και δεν πιστεύουν ότι η σκληρή δουλειά αποδίδει. Σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τους λίγους, το σημερινό πρεκαριάτο των εργαζομένων με χωρίς μέλλον και με σύντομες συμβάσεις, και όσων έχουν εγκαταλείψει εντελώς την εργασία τους, θα μπορούσε να γίνει μια οικονομικά λιγότερο χρήσιμη εκδοχή του προλεταριάτου του Μαρξ: Μια μόνιμη υποτάξη για την οποία απαιτείται επιθετική, σχεδόν στρατιωτική αστυνόμευση . Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας και οι χρηματοοικονομικοί κολοσσοί -ακόμη και εκείνοι που είναι δύσπιστοι σχετικά με τον ζήλο υπέρ της κλιματικής αλλαγής- βλέπουν την προοπτική των κερδών-ρεκόρ και των αποτιμήσεων σε «αναστάτωση». Η πανδημία επιτάχυνε τη στροφή του λευκού γιακά στην απομακρυσμένη εργασία και η ευρύτερη ζήτηση για αυτοματοποιημένες λύσεις εκτοξεύτηκε στα ύψη . Ένα μέλλον λιγότερο εξαρτώμενο από την ανθρώπινη εργασία ανεβάζει τους τεχνολογικούς ολιγάρχες στο υψηλότερο επίπεδο σε αυτό που ο Λένιν αποκαλούσε «επιβλητικά ύψη» της οικονομίας. Σε μια ψηφιοποιημένη οικονομία, είναι καλό να ελέγχετε τις κρίσιμες θέσεις. Οι ολιγάρχες το κάνουν έξοχα. Έχουν καταλάβει κυρίαρχα μερίδια βασικών αγορών από την αναζήτηση (Google) έως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook) έως τις πωλήσεις βιβλίων (Amazon). Η Google και η Apple μαζί παρέχουν πάνω από το 95% του λειτουργικού λογισμικού για κινητά, ενώ η Microsoft εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει πάνω από το 80% του λογισμικού που τρέχει προσωπικούς υπολογιστές σε όλο τον κόσμο. Έχω καλύψει τα πεπραγμένα της Silicon Valley για σαράντα πέντε χρόνια . Σήμερα, διαθέτει λιγότερο το υπερανταγωνιστικό, ελεύθερο πνεύμα που γνώριζα, και μοιάζει περισσότερο με τα τραστ των αρχών του εικοστού αιώνα . Ο Mike Malone, ο οποίος έχει ασχοληθεί με τη Silicon Valley όσο κανείς, βλέπει ότι χάνει μεγάλο μέρος του ήθους της. Οι νέοι δεξιοτέχνες της τεχνολογίας, ισχυρίζεται, έχουν μετατραπεί από «παιδιά με μπλε γιακά σε παιδιά των προνομίων» και έχουν απομακρυνθεί από το ήθος παραγωγής που κάποτε έκανε τη Valley τόσο εμπνευσμένη και ισότιμη. Μια έντονα ανταγωνιστική βιομηχανία έχει ερωτευτεί τη γοητεία «της σιγουριάς» που υποστηρίζεται από τεράστιο κεφάλαιο και μερικές φορές από την ίδια την κυβέρνηση. Ο ανταγωνισμός δεν είναι πλέον κίνητρο για δημιουργικότητα: Οι ανταγωνιστές απλώς εξαγοράζονται. Ο πλούτος δεν μπορεί να κυβερνήσει από μόνος του. Η αυτοκρατορία χρειάζεται μια τάξη προσηλυτισμού που μπορεί να δικαιώσει τους κυβερνώντες και να σώσει τις ταλαιπωρημένες ψυχές των κατώτερων τάξεων. Στους μεσαιωνικούς χρόνους, η Καθολική Εκκλησία υπηρετούσε αυτόν τον ρόλο, δικαιολογώντας ουσιαστικά τη φεουδαρχική τάξη ως έκφραση της θείας βούλησης. Η σημερινή εκδοχή, ένα είδος ιερατείου ή διανόησης, δεν είναι ως επί το πλείστων θρησκευόμενοι και αποτελείται από άτομα της υψηλής γραφειοκρατίας, του ακαδημαϊκού χώρου και των βιομηχανιών πολιτισμού και μέσων ενημέρωσης. Η πανδημία προσφέρει όφελος και για αυτήν την τάξη . Η έκτακτη ανάγκη επέτρεψε στις κυβερνήσεις να τους παραχωρήσουν άνευ προηγουμένου εκτελεστικές και διοικητικές εξουσίες όχι μόνο στην κεντρική Γαλλία αλλά ακόμη και στη συνήθως ημιευαίσθητη Μεγάλη Βρετανία και Αυστραλία . Για ορισμένους, τα lockdown χρησίμευσαν ως «δοκιμαστική πορεία» των απαραίτητων μέτρων της υλοποίησης των προτιμώμενων πολιτικών τους για την "κλιματική αλλαγή". Στο νέο σύστημα, ο πραγματικός ταξικός εχθρός δεν είναι οι υπερβολές των υπερπλούσιων, ή ακόμη και οι σπάταλες δαπάνες της κυβέρνησης: Είναι τα καταναλωτικά πρότυπα των μαζών. Αυτό το βλέπουμε στην ανταπόκριση προοδευτικών μέσων ενημέρωσης και ακόμη και πολιτικών όπως η Alexandria Ocasio-Cortez σε καταγγελίες για το αυξανόμενο κόστος των τροφίμων, του ενοικίου και της ενέργειας, όπου βλέπουν ακόμη και τα απαραίτητα ως εφήμερα και τα προβλήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας ως συνέπεια της υπερβολικής κατανάλωσης των μαζών. Όπως στον Μεσαίωνα, όταν η εκκλησία και το στέμμα ανταγωνίζονταν για ηθική και πολιτική εξουσία, οι γραφειοκρατικές και οι μη εκλεγμένες πηγές εξουσίας δεν συμφωνούν πάντα . Αλλά σε μεγάλο βαθμό, ασπάζονται πολύ παρόμοιες ιδεολογίες, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την επιβολή ελέγχου στις πληροφορίες σχετικά με την πανδημία ή την κλιματική αλλαγή. Ο Ιταλός κοινωνιολόγος των αρχών του εικοστού αιώνα Robert Michels σημείωσε ότι πολύπλοκα ζητήματα, όπως το κλίμα, για παράδειγμα, ενισχύουν αυτό που ονόμασε «σιδερένιο νόμο της ολιγαρχίας» : Όσο περισσότερο εξαρτάται από την τεχνογνωσία μια κοινωνία, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη για λύσεις που βασίζονται στην ελίτ, οι οποίες παρακάμπτουν τη λαϊκή συμβολή, και τόσο μεγαλύτερη είναι και η δύναμη που θα ασκήσει η ελίτ για να επιτύχει τους στόχους της. Ο H.G. Wells ονειρευόταν μια «νέα δημοκρατία» που διοικούνταν από λίγους ενάρετους . Οι ψηφιακές ελίτ μας αυτοχρίζονται και διορίζονται από τους συναδέλφους τους της ελίτ στις επιχειρήσεις και τα μέσα ενημέρωσης . Τα καλά μορφωμένα διευθυντικά στελέχη μεγάλων εταιρειών έλκονται φυσικά από την ιδέα μιας κοινωνίας που κυβερνάται από επαγγελματίες ειδικούς με «φωτισμένες» αξίες, δηλαδή από ανθρώπους που μοιάζουν με αυτούς. Για να αντιμετωπίσουν αυτό που θεωρούν ως υπαρξιακή κρίση, πολλά από τα μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν τη δημιουργία μιας παγκόσμιας τεχνοκρατίας. «Η δημοκρατία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του πλανήτη», υποστήριξε ένα άρθρο στο Foreign Policy, το 2019. Αυτή η εχθρότητα προς τη δημοκρατία ως εμπόδιο στην «πρόοδο», από πάνω προς τα κάτω, συνδυάζεται με μια άλλη πηγή αντιδημοκρατικής δυσπιστίας. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα οι νέοι, δεν ασπάζονται πλέον τη βασική έννοια της αυτοδιοίκησης. Η πλειονότητα των νέων Αμερικανών τάσσεται τώρα υπέρ της μεγάλης κλίμακας κρατικής παρέμβασης στην οικονομία. Άλλωστε, περίπου το ένα τρίτο από αυτούς αυτοαποκαλούνται σοσιαλιστές. Οι ηγέτες του νέου τύπου καπιταλισμού έχουν υπογράψει μια υπόσχεση για αποπληρωμή των ορυκτών καυσίμων στη μεγάλη αναζήτηση του Net Zero. Αυτό δεν είναι, όπως πιστεύουν οι δεξιοί και οι αριστεροί ακραίοι, μια συνειδητή συνωμοσία. Αντίθετα, προωθείται από τη φυσική επιθυμία των εταιρειών τεχνολογίας για κέρδη που προέρχονται από την αντικατάσταση του κόσμου που εκπέμπει άνθρακα, όπου είναι δυνατόν, και του ακαταμάχητου δέλεαρ για τους επενδυτές και τις εταιρείες μιας τεράστιας, επιδοτούμενης και κρατικής χρηματοδότησης αγοράς. Τα περισσότερα στελέχη της τεχνολογίας και των οικονομικών δεν είναι ιδεολόγοι. Ούτε είναι, παρά τα φαινόμενα, κοινωνιοπαθείς. Ωστόσο, αισθάνονται δικαιωμένοι λογοκρίνοντας και ακόμη και απονομοποιόντας όχι μόνο τον Donald Trump ή τη New York Post ή τον Bari Weiss, αλλά και τους διαπιστευμένους εμπειρογνώμονες των οποίων οι απόψεις αποκλίνουν από την αποδεκτή γραμμή του προσωπικού του Google, του Facebook και του Twitter, οργανισμών όπου επιβάλλονται ολοένα και περισσότερο. (Η τοποθεσία αυτών των εταιρειών στην περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο και στην περιοχή Puget Sound, δύο εκ των πιο ανόητα προοδευτικών περιοχών της χώρας, είναι επίσης ένας παράγοντας). Στην πράξη, αυτό σημαίνει συχνά την εξάλειψη των συντηρητικών απόψεων και όχι μόνο του ακραίου περιθωρίου, σύμφωνα με πρώην εργαζόμενους. Ακαδημαϊκοί ειδικοί όπως η Judith Curry και ο Roger Pielke, με κάπως αντίθετες απόψεις για το κλίμα, αγνοούνται και περιθωριοποιούνται συστηματικά. Σκεπτικιστές όπως ο περιβαλλοντολόγος Mike Shellenberger, ο σύμβουλος του Obama Steven Koonin και ο «σκεπτικιστής περιβαλλοντολόγος» Bjorn Lomborg παραδίδονται σε μεγάλο βαθμό στη λήθη της μνήμης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ε πειδή περιγράφουν λεπτομερώς τους υπερβολικούς ισχυρισμούς και τις εξευτελιστικές πολιτικές των περιβαλλοντολόγων. Μας κυβερνά όλο και περισσότερο ένας τέλειος γάμος ταξικής ευκολίας, με περισσότερη δύναμη για τον κλήρο και ολοένα μεγαλύτερες οικονομικές ευκαιρίες για την ολιγαρχία, όλα με το πρόσθετο όφελος να τους ενθαρρύνουμε να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους . Ακόμη και όταν πιέζουν για λιτότητα στις μάζες, ζουν σαν μεσαιωνικοί άρχοντες, επιδίδονται σε πλούσιους γάμους και δημιουργούν κτήματα που θυμίζουν τους Αψβούργους. Ο Jeff Bezos μόλις ξόδεψε 100 εκατομμύρια δολάρια (80 εκατομμύρια £) σε ένα καταφύγιο στη Χαβάη. Η κόρη του Bill Gates μόλις απόλαυσε έναν γάμο 2 εκατομμυρίων δολαρίων (£ 1,5 εκατομμυρίου). Ο John Kerry, πρόεδρος και επικεφαλής της ομάδας για το κλίμα του Biden, ωφελούμενος της περιουσίας του ως κληρονόμου, ταξιδεύει με ένα ιδιωτικό τζετ που χρησιμοποιεί τριάντα φορές περισσότερη ενέργεια από το μέσο αμερικανικό όχημα. Η πράσινη εκδοχή των απολαύσεων μπορεί να τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα για τον τεράστιο πλούτο και τις υπερβολές τους, όπως ακριβώς συνέβαινε με τους δολοφόνους και διεφθαρμένους αριστοκράτες του παρελθόντος, ωστόσο, πολλοί προετοιμάζονται επίσης κατά μίας πιθανότητας εξέγερσης του αγρότη. Αυτό περιλαμβάνει τη χρήση ιδιωτικής ασφάλειας, την κατασκευή αποθηκών και την αναζήτηση απομακρυσμένων εκτάσεων στις ΗΠΑ ή στο εξωτερικό, όπως στην αυστηρά ελεγχόμενη Νέα Ζηλανδία. Ποιο είναι όμως το τελικό παιχνίδι για τους ολιγάρχες και τους συμμάχους τους; Ο δημοσιογράφος τεχνολογίας Gregory Ferenstein πήρε συνέντευξη από 147 ιδρυτές ψηφιακών εταιρειών . Το συμπέρασμά του: «Ένα ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο του οικονομικού πλούτου θα δημιουργηθεί από ένα μικρότερο κομμάτι πολύ ταλαντούχων ή πανέξυπνων ανθρώπων. Όλοι οι άλλοι θα επιβιώσουν με κάποιον συνδυασμό μερικής απασχόλησης και κρατικής βοήθειας». Σύμφωνα με την εκτίμηση της Silicon Valley, η μάζα των ανθρώπων μπορεί να προσβλέπει στη ζωή ως επιδοτούμενοι καταναλωτές του metaverse του Facebook ή του ονείρου της Google για «εμβυθιστικούς υπολογιστές» . Τι θα κάνουμε όμως οι υπόλοιποι; Υπάρχει σαφώς κάποια απογοήτευση με την αναδυόμενη τάξη. Η παγκόσμια εμπιστοσύνη στους θεσμούς, κυρίως στα μέσα ενημέρωσης και στη μεγάλη τεχνολογία, έχει πέσει σε χαμηλή άμπωτη και η οικονομική και γεωπολιτική ανασφάλεια αυξάνεται. Προσπαθούμε να επιβάλουμε μια πράσινη οικονομία χωρίς να υπάρχει η τεχνολογία ή ακόμη και η ηλεκτρική ενέργεια. Αυτό θα αναγκάσει ορισμένες χώρες να επιστρέψουν στον άνθρακα . Άλλωστε, η Κίνα έχει ήδη εντείνει τη χρήση σταθμών που κινούνται με άνθρακα. Καθώς οι γαλάζιες θέσεις και πολλές δουλειές του λευκού γιακά εξαλείφονται από την αυτοματοποίηση, οι ολιγάρχες και οι σύμμαχοί τους θέλουν να επιβάλουν ένα Καθολικό Βασικό Εισόδημα, για να αποτρέψουν τους αγρότες από το να υποφέρουν υπερβολικά και ενδεχομένως να επαναστατήσουν. Ωστόσο, πολλοί άνθρωπο ι δεν θέλουν να δεχτούν μια ζωή επιδοτούμενης εξάρτησης, που γίνεται υποφερτή από το ψηφιακό ισοδύναμο του ψωμιού και των τσίρκων της Ρώμης. Ο χρόνος θα μπορούσε να είναι μικρότερος από όσο νομίζουμε. Οι ολιγάρχες της τεχνολογίας δημιουργούν κάτι παρόμοιο με αυτό που ο Aldous Huxley αποκάλεσε στο Brave New World Revisited ένα «επιστημονικό σύστημα κάστας». Δεν θα υπάρχει ένα «καλός λόγος», έγραφε ο Huxley το 1958, ώστε «η κρυφή δικτατορία να πρέπει ποτέ να ανατραπεί». Θα έχει “ρυθμίσει” τους υπηκόους της από τη γέννηση τους έτσι ώστε «να μεγαλώνουν αγαπώντας τη δουλεία τους» και «να μην ονειρεύονται ποτέ μία επανάσταση». Θα διατηρεί μια αυστηρή κοινωνική τάξη και θα παρέχει αρκετή εκτροπή μέσω ναρκωτικών, sex και video για να κρατά το τεχνητά στενό μυαλό τους απασχολημένο και χορτασμένο. Η συγχώνευση της κυβέρνησης με μεγάλες ολιγοπωλιακές εταιρείες και η τεχνολογικά ενισχυμένη συλλογή ιδιωτικών πληροφοριών, επιτρέπουν στις νέες απολυταρχίες να παρακολουθούν τη ζωή μας με τρόπους που θα ζήλευαν ο Μάο, ο Στάλιν ή ο Χίτλερ. Ένα αυξανόμενο κύμα χρήματος και διοικητικής εξουσίας καθορίζει την ανερχόμενη αυτοκρατορία. Εάν εμείς ως πολίτες, ανεξάρτητα από τον πολιτικό μας προσανατολισμό, δεν επαγρυπνούμε, η δημοκρατία μας θα γίνει ένα ολοένα και πιο κούφιο δοχείο... Μετάφραση-Απόδοση: Κουρδιστό Πορτοκάλι

Εγκαλούμε συχνά -και πολύ σωστά- τον Μητσοτάκη για την -συστηματική πλέον- ασυνέπεια που τον χαρακτηρίζει σε σχέση με τις προεκλογικές θέσεις και δεσμεύσεις που διατύπωνε, από την πρώτη κιόλας φορά Γράφει ο Ανδρέας Καψαμπέλης Εγκαλούμε συχνά -και πολύ σωστά- τον Κ. Μητσοτάκη για την -συστηματική πλέον- ασυνέπεια που τον χαρακτηρίζει σε σχέση με τις προεκλογικές θέσεις και δεσμεύσεις που διατύπωνε, από την πρώτη κιόλας φορά. Οι ραγδαίες εξελίξεις που σημειώνονται το τελευταίο (μετεκλογικό) δεκαήμερο στην ευρύτερη αντιπολίτευση επιβεβαιώνουν, ωστόσο, ότι το πρόβλημα της ανυποληψίας διαπερνά, απροκάλυπτα και οριζόντια, σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό… Είναι (πολύ) νωπές ακόμη οι σκληρές και ακραίες κατηγορίες και εκφράσεις που αντήλλασσαν μέχρι τις 9 Ιουνίου οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που μέσα σε λίγα μόλις εικοσιτετράωρα άρχισαν τις μετεκλογικές κωλοτούμπες, επιχειρώντας να υποβάλουν τόσο βίαια και απότομα σε λοβοτομή τα εκλογικά τους ακροατήρια… Είδατε και με τι χαρούλες και χαμόγελα ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε, στη σύναξη για τη Συμφωνία των Πρεσπών, χιούμορ για το «Ολαντρέου» στον Τσίπρα και πώς εκείνος ανταποκρίθηκε ανάλογα με μια χαρακτηριστική χειρονομία; Καμία σχέση με το (μακρινό;) 2012. Όταν αντήλλασσαν, τότε, τέτοιους χαρακτηρισμούς με τη χώρα στο χείλος του γκρεμού προσποιούνταν ότι τους εννοούν… Στα πιο πρόσφατα, το φαινόμενο αποδεικνύεται μάλιστα επιδημικό, αφού, μετά τα ανοίγματα μεταξύ Κασσελάκη και Ανδρουλάκη, στον ίδιο χορό μπήκε και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ανταποκρινόμενη στα «κελεύσματα» του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. «Ουρανοκατέβατο και αλεξιπτωτιστή» τον ανέβαζε, «μιμητή του Τσίπρα και golden boy που όποτε ανοίγει το στόμα λέει κοτσάνα» τον κατέβαζε, βεβαίως, μέχρι πρότινος… «Δεν πρόκειται να του τηλεφωνήσω!» διερρήγνυε, από πλευράς του, τα ιμάτιά του ο κ. Κασσελάκης μέχρι τις παραμονές των εκλογών για τον κ. Ανδρουλάκη. «Δεν θα κοιμηθώ από τη στενοχώρια μου» απαντούσε ειρωνικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. «Να συνεργαστούμε σε προτάσεις νόμου στη Βουλή» το γύρισε ο πρώτος μετά το εκλογικό αποτέλεσμα. «Είμαι πολύ θετικός, αλλά θέλω ρεαλισμό και πρόοδο» απάντησε, κλείνοντας το μάτι, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. «Είναι εκβιαζόμενος!» έλεγε και επαναλάμβανε με κάθε ευκαιρία για τον πολιτικό του γείτονα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με το σκάνδαλο των υποκλοπών και τον τρόπο που εξ αυτού του λόγου ασκούσε αντιπολίτευση. «Κάνω αυτοκριτική. Ναι, ήταν λεκτική υπερβολή αυτό» έκανε στροφή 180 μοιρών μετά την 9η Ιουνίου. Τελικά, σε ένα τέτοιο μείζον θέμα τον έχουν ή δεν τον έχουν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στο χέρι; «Ο Κασσελάκης είναι μεταγραφή από τη Ν.Δ. στον ΣΥΡΙΖΑ, ένθερμος οπαδός και παρ’ ολίγον υπουργός του Κυριάκου Μητσοτάκη» διαλαλούσε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Έτοιμος για «λογικές, ρεαλιστικές, προοδευτικές κινήσεις, οι οποίες θα αναδεικνύουν τα ελλείμματα της σημερινής κυβέρνησης» εμφανίστηκε τη Δευτέρα στην ΕΡΤ… Κι όλες αυτές οι μεταλλάξεις δεν υπακούν μόνο στον κλασικό πολιτικαντισμό, πριν και μετά τις κάλπες. Υποκρύπτουν και το άγχος ότι οι εθνικές εκλογές (όπως παραδέχτηκε και η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ) μπορεί τελικά να μην αργήσουν και τόσο…

Στην τρίτη θέση με 22% το κόμμα του Macron, πίσω από την αριστερή συμμαχία "Νέο Λαϊκό Μέτωπο" που λαμβάνει το 29% των ψήφων Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ο Γάλλος πρόεδρος, Emmanuel Macron θα χάσει τελικά το στοίχημα που ο ίδιος έβαλε στον εαυτό του, κηρύσσοντας πρόωρες βουλευτικές εκλογές – για τις 30 Ιουνίου και 7 Ιουλίου - μετά τη συντριβή του κόμματος του στις ευρωεκλογές. Βάσει της τελευταίας δημοσκόπησης που πραγματοποίησε η Ifop-Fiducial για λογαριασμό των LCI, Le Figaro and Sud Radi, το ακροδεξιό κόμμα Εθνική Συσπείρωση της Le Pen προηγείται με 34% έναντι 29% που λαμβάνει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (αριστερή συμμαχία που σχημάτισαν η Ανυπόταχτη Γαλλία του Melenchon με τους Σοσιαλιστές, Πράσινους και με το Κομμουνιστικό κόμμα), με το κόμμα του Macron, το Ensemble αν και έχει βελτιώσει τα ποσοστά του να καταλαμβάνει την τρίτη θέση με 22%. Το ξεκάθαρο αυτό προβάδισμα της Εθνικής Συσπείρωσης δίνει βάσιμες ελπίδες στη Le Pen ότι για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της Γαλλίας , οι δυνάμεις της ακροδεξιάς θα καταφέρουν να σχηματίσουν κυβέρνηση ή έστω να έχουν τον πρώτο λόγο στο σχηματισμό της. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η Εθνική Συσπείρωση φαίνεται να λαμβάνει από 195 έως 245 έδρες, όταν απαιτούνται 289 έδρες για να έχει την απόλυτη πλειοψηφία και το ερώτημα είναι τι είδους κινήσεις και συμμαχίες θα κάνει την επομένη των εκλογών για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Μαζικά στη Le Pen οι Γαλλίδες Αν και διαχρονικά οι ψηφοφόροι που ψηφίζουν ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη είναι άντρες, πλέον στη Γαλλία διαπιστώνεται πως αντιστρέφεται αυτή η τάση, καθώς ολοένα και περισσότερες γυναίκες στρέφονται προς το κόμμα της Marine Le Pen. Σύμφωνα με το Politico, το κόμμα της Le Pen αναμένεται να κερδίσει τις περισσότερες ψήφους στις εκλογές της 30ης Ιουνίου και της 7ης Ιουλίου, με τις Γαλλίδες να είναι αυτές που οδηγούν στην αυξανόμενη πολιτική ισχύ του κόμματος που προσπαθεί να τοποθετηθεί ανάμεσα στις mainstream πολιτικές δυνάμεις. Δημοσκόπηση της OpinionWay για λογαριασμό της εφημερίδας Les Echos έδειξε ότι η πιο εντυπωσιακή πτυχή του ποσοστού που έλαβε το κόμμα της Le Pen στις ευρωεκλογές ήταν ακριβώς αυτή η στροφή προς την ακροδεξιά των γυναικών. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στις ευρωεκλογές του 2019, το 25% των Γάλλων και το 21% των Γαλλίδων είχαν ψηφίσει Le Pen, όταν στις φετινές εκλογές την ψήφισαν το 33% των γυναικών και το 30% των αντρών. Η ειδοποιός διαφορά Πρόκειται για μια εντυπωσιακή αύξηση 12 ποσοστιαίων μονάδων μέσα σε διάστημα 5 ετών. Και αυτή η μείωση του χάσματος μεταξύ των αντρών και των γυναικών είναι και η ειδοποιός διαφορά της Εθνικής Συσπείρωσης σε σχέση με τα υπόλοιπα αντι-μεταναστευτικά κόμματα της Ευρώπης. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στη Γερμανία, τ ο κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία έλαβε το 19% των ψήφων των ανδρών και το 12% των ψήφων των γυναικών, σύμφωνα με exit poll της 9ης Ιουνίου. Στην Ιταλία, οι Fratelli d’ Italia της πρωθυπουργού Giorgia Meloni έλαβαν το 30,5% των ψήφων των ανδρών σε σύγκριση με το 27% των ψήφων των γυναικών, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Demopolis. Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο μεταξύ των ακροδεξιών πολιτικών της Γαλλίας. Πράγματι, για χρόνια η ακροδεξιά προσπαθούσε να εμφανιστεί ως υπερασπιστής των δικαιωμάτων των γυναικών, εν μέρει συγχέοντας το ζήτημα με τις πολιτικές εκστρατείες κατά των μεταναστών και τους κινδύνους του ισλαμισμού. Οι υποσχέσεις Bardella Ο Jordan Bardella, ο 28χρονος ηγέτης της Εθνικής Συσπείρωσης, ο οποίος προαλείφεται για επόμενος πρωθυπουργός , σε αναρτήσεις του σε social media, διεμήνυσε ότι θα είναι ένας « πρωθυπουργός που θα εγγυάται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες κάθε γυναίκας και κοριτσιού στη Γαλλία». Σε σχετικό βίντεο ο Bardella υποστήριξε ότι το κόμμα του υποστήριξε την πρόοδο για τα δικαιώματα των γυναικών, από την ιατρική υποστήριξη μέχρι την προστασία των γυναικών που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία, ενώ υπογράμμισε ότι θα απελάσει «ξένους παραβάτες και εγκληματίες» και θα επιβάλει αυστηρότερες ποινές για τη βία κατά των γυναικών. «Καμία γυναίκα δεν πρέπει ποτέ να φοβάται να βγει στους δρόμους της χώρας μας, ανεξάρτητα από την ώρα της ημέρας ή της νύχτας» υποστήριξε ο Bardella. «Το βίντεο του ταιριάζει με τη νέα πολιτική πλατφόρμα της Εθνικής Συσπείρωσης, η οποία είναι προσαρμοσμένη στην «προστασία των Γάλλων πολιτών που ανησυχούν για την ατομική τους ευθραυστότητα», δήλωσε ο Erwan Lestrohan, διευθυντής έρευνας της Odoxa, μιας γαλλικής εταιρείας δημοσκοπήσεων. «Για τους ψηφοφόρους της Εθνικής Συσπείρωσης, η ασφάλεια «ερμηνεύεται βαθιά ως απειλές που συνδέονται με τη μετανάστευση, στην πραγματικότητα, αυτά τα δύο θέματα είναι αλληλένδετα» υπογράμμισε ο Erwan Lestrohan, επισημαίνοντας ότι ο Bardella έχει ανοίξει το κόμμα σε ευρύτερα κοινά, που δεν αφορούν μόνο ακροδεξιούς ψηφοφόρους. Οι κινήσεις της Le Pen Αλλά και η Le Pen διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη μεταμόρφωση του κόμματος. «Αυτό που πραγματικά οδήγησε την εκλογική απογείωση της Marine Le Pen ήταν η επιτυχία της να προσελκύσει το γυναικείο εκλογικό σώμα», δήλωσε η Nonna Mayer, πολιτική επιστήμονας που ειδικεύεται στη γαλλική ακροδεξιά. « Ο πατέρας της Le Pen, ο πρώην αρχηγός του κόμματος και πέντε φορές υποψήφιος για την προεδρία «απορρίφθηκε» από τις γυναίκες εξαιτίας της «σεξιστικής» και «βυζαντινής» του στάσης . Μόλις η Marine Le Pen έγινε υποψήφια, οι γυναίκες άρχισαν να ψηφίζουν σχεδόν με τα ίδια ποσοστά με τους άντρες» τόνισε η Mayer. Σύμφωνα με το Politico, o Bardella, ο οποίος προσχώρησε στο κόμμα υπό την ηγεσία της Le Pen, πίεσε και αυτός όπως και εκείνη, για την «αποδαιμονοποίηση» του κόμματος. Στην πρώτη του ομιλία ως πρόεδρος του κόμματος υποσχέθηκε μια «ανανεωμένη, θηλυκή» ηγεσία, ενώ έχει επίσης αξιοποιήσει τα δικαιώματα των γυναικών για να στοχοποιήσει τους «εχθρούς» του κόμματος: τη μετανάστευση και το Ισλάμ. «Οι ευρωπαϊκές μας αξίες θα είναι πάντα εξαιρετικά ανώτερες από εκείνες που υποδουλώνουν τις γυναίκες, τις φυλακίζουν πίσω από τις μαντίλες», είπε σε ομιλία του ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πέρυσι ο Bardella.

Συγκεχυμένη έρχεται η αναφορά των εξελίξεων στα μέτωπα της Ουκρανίας, καθώς αμυνόμενοι και επιτιθέμενοι φαίνεται να βρίσκονται σε ένα ατέρμονο κλείδωμα εμπλοκής και απεμπλοκής. Αναλύει ο Αλέξανδρος Μπούφεσης Σύμφωνα με την Ukrainska Pravda, μέχρι στιγμής και για σήμερα, έχουν λάβει χώρα 87 συγκρούσεις σε όλη την ζώνη εμπλοκής με την Ρωσία να αριθμεί 523 επιθέσεις, τόσο εναντίον ουκρανικών δυνάμεων, όσο και οικισμών. Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα πάντα με την Ukrainska Pravda, μέχρι στιγμής υπάρχουν 5 επιθετικές επιχειρήσεις εν εξελίξει στις περιοχές Στεπόβα, Νοβοσελίβκα, Πισάνιε, Στελμαχίβκα και Τέρνυ, στο μέτωπο του Κουπιάνσκ, ενώ έχουν απωθηθεί άλλες 3 επιθέσεις εναντίον της Στελμαχίβκα, με την ουκρανική ηγεσία να κάνει λόγο για “σταθεροποίηση του μετώπου”. Στο μέτωπο του Σιβιέρσκ, αναφέρεται μια μάχη εν εξελίξει στην Ροζντολίφκα, με τους Ουκρανούς να έχουν απωθήσει ήδη 4. Υπάρχει αναφορά στο “μέτωπο του Κραματόρσκ”, αν και οι μάχες που λαμβάνουν χώρα, δηλαδή στους οικισμούς Ιβανίφκα, Αντρίφκα, Κλιστσίφκα και Καλινίφκα, βρίσκονται κυρίως Νοτιοανατολικά του Τσάσιβ Γιαρ και ανατολικά της πόλης φρουρίου, Κονσταντινίφκα (μακριά από τοΚραματόρσκ). Υπάρχει επίσης αναφορά για έντονες μάχες στην περιοχή του Τορέτσκ, με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται στις προσπάθειες των ρωσικών δυνάμεων να εκτοπίσουν τους αμυνόμενους από θέσεις κοντά στο Σούμι και στον οικισμό Νιού Γιόρκ. Εν μέσω αναφορών και φόβων για δημιουργία ενός νέου μετώπου από τους Ρώσους, στο Σούμυ, είναι αβέβαιο αν τα γεγονότα αποτελούν προπομπό επικείμενης εισβολής, αφού υπάρχουν αναφορές πως ούτως ή άλλως διενεργούνται προπαρασκευαστικοί βομβαρδισμοί από το έδαφος της Ρωσίας. Τα πράγματα για τους Ουκρανούς φαίνονται δύσκολα στον άξονα του Ποκρόφσκ, με τους Ρώσους να έχουν επιχειρήσει 12 φορές να διεισδύσουν στην ουκρανική άμυνα στις περιοχές κοντά στους οικισμούς Ολεξαντρόπιλ, Νοβοσελίφκα Πέρσα και Τονιένκε. 10 από αυτές τις επιθέσεις είναι ακόμα εν εξελίξει. Σύμφωνα με το ουκρανικό Γενικό Επιτελείο, η κατάσταση είναι κρίσιμη και οι αμυνόμενοι προσπαθούν να εξασθενήσουν τους επιτιθέμενους, αμβλύνοντας τις ίδιες τις επιθετικές επιχειρήσεις. Σε αντίθεση με το Ποκρόφσκ και παρά τις επίμονες (συνολικά 7) ρωσικές επιθέσεις στις Χεορχίβκα, Παμπιέντα, Κοστιαντινίφκα και Παρασκοβίβκα, ο άξονας του Κουράχοβο έχει σταθεροποιηθεί. Επίσης, στο μέτωπο της Βρεμίβκα, οι Ρώσοι προσπαθούν να προωθηθούν από την μεριά του Βοντιάνε (Νοτιοδυτικά της Αβντίβκα), αλλά προς το παρόν οι Ουκρανοί κρατάνε τις θέσεις τους. Αναφορές από την 3η Ταξιαρχία Εφόδου των Ουκρανών, κατά την Kyiv Independent, κάνουν λόγο για προσπάθεια κατάληψης της Μπορόβα, από τους Ρώσους. Η πόλη βρίσκεται Βόρεια της Λιμάν και Βορειοανατολικά του Ιζιούμ, πόλεις που κατείχαν οι Ρώσοι το 2022, πριν την ανακατάληψή τους από τους Ουκρανούς, η οποία έλαβε χώρα μετά την ρωσική αποχώρηση. Το Ιζιούμ αποτελεί κόμβο επιμελητείας και η κατοχή του μπορεί να “στραγγαλίσει” το Σλαβιάνσκ (που μαζί με το Κραματόρσκ αναφέρονται ως τα δίδυμα οχυρά του Ντονιέτσκ και αποτελούν τον κύριο Αντικειμενικό Σκοπό των επιχειρήσεων σε όλο το Ντονμπάς). Η δε Λιμάν μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο επιθέσεων των Ρωσικών δυνάμεων κατά του Σλαβιάνσκ. Από τα άνω γραφόμενα βγαίνει το συμπέρασμα πως οι Ρώσοι θέλουν να περισφίξουν τα δίδυμα οχυρά Σλαβιάνσκ και Κραματόρσκ, καθώς επίσης και τις Ντρουζκιβκα και Κονσταντινίβκα, επιχειρήσεις κατά της οποίας (και παρά την εν εξελίξει πολιορκία του Τσάσιβ Γιαρ), έχουν ήδη ξεκινήσει. Με την κατάληψη του Ποκρόβσκ, οι γραμμές ανεφοδιασμού των Ουκρανών στην Κονσταντινίβκα κόβονται, ενώ μια επικείμενη προέλαση κατά μήκους του οδικού δικτύου Μπιλίτσκε-Ολεξαντρίφκα έχει την δυναμική να ενθυλακώσει όλες τις ουκρανικές δυνάμεις που υπερασπίζονται τα τελευταία οχυρά του Ντονιέτσκ. Η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη αν πέσουν Λιμάν και Ιζιούμ. Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας στο Telegram, κάνει λόγο για απανωτές ουκρανικές αντεπιθέσεις και την ανάσχεση αυτών, μαζί με την καταστροφή έμψυχου δυναμικού και οπλισμού, από τις ρωσικές δυνάμεις. Η ομάδα στρατιών Βοράς συνεχίζει τις επιχειρήσεις εναντίον του Βολτσάνκ στην περιοχή του Χαρκόβου, όπου το μέτωπο φαίνεται στατικό για την ώρα. Η ομάδα στρατιών Δύση επιχειρεί στο Λουγκάνσκ καθώς επίσης στους οικισμούς Σινκόβκα (πλησίον του Κουπιάνσκ), Γκριγκορόβκα, ενώ η ομάδα Στρατιών Νότος, φαίνεται να έχει αναλάβει τις επιχειρήσεις εναντίον του Τσάσιβ Γιαρ και της Κονσταντινόφκα. Τις επιχειρήσεις στην επικράτεια του Τορέτσκ έχει αναλάβει η ομάδα Στρατιών Κέντρο, ενώ για όλες τις δυνάμεις της Ρωσίας στην Ουκρανία, αναφέρονται επιτυχίες καθώς και καταστροφή έμψυχου και άψυχου δυναμικού. Όπως και όλα τα ξένα μέσα, έτσι και εμείς δεν μπορούμε να αναφερθούμε στον αριθμό των απωλειών, που αναφέρονται τόσο από τους Ουκρανούς όσο και από τους Ρώσους, καθότι δεν υπάρχει τρόπος επαλήθευσής τους. Το μόνο αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι η έλλειψη έμψυχου δυναμικού της Ουκρανίας, ωστόσο ακόμα και με αυτό το δεδομένο, όλες οι περιοχές γύρω από τα οχυρά του Ντονιέτσκ φαίνεται να κρατιούνται, τουλάχιστον προς το παρόν. Παρά την εκτεταμένη χρήση drones FPV και Kamikaze και βομβών ολίσθησης, η Ρωσία ακόμα απέχει από το να συγκροτήσει μια ακέραια δύναμη που θα έχει τα φόντα να αντιταχθεί συμβατικά με το ΝΑΤΟ, παρόλο που το ίδιο το ΝΑΤΟ, ειδικά μετά τους πολέμους εναντίον της τρομοκρατίας, εξετάζει την αναθεώρηση του  δόγματός του και την επιστροφή του στις καλές παλιές εποχές του Πολέμου του Κόλπου. Και μόνο το γεγονός πως η Ουκρανική αεροπορία υφίσταται ακόμα, αυτό από μόνο του αφήνει αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την αντίληψη της Ρωσίας γύρω από τον σύγχρονο πόλεμο. Αν η Ρωσία ενδιαφέρεται πραγματικά να χρησιμοποιήσει τις τακτικές ήττες της στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπως έγινε στο παρελθόν με αφορμή τη Nάρβα και το Σουομουσάλμι, τότε θα πρέπει να αρχίσει να ενσωματώνει τα ίδια της τα οπλικά συστήματα (τα ούτως ή άλλως ήδη διαθέσιμα, που βλέπουμε στις παρελάσεις κάθε χρόνο) στο αμυντικό της δόγμα. Τέλος, οφείλει να θέσει standards σχετικά με το leadership ξεκινώντας από την διμοιρία και φτάνοντας στην ίδια την έννοια της ομάδας Στρατιών. Δυστυχώς το φαινόμενο του “μπουλουκιού” που συνέρρεε από το τούνελ Ρόκι κατά της Γεωργίας το 2008, είναι ακόμα εμφανές σε πολλές περιπτώσεις, αντικατοπτρίζοντας, αν μη τι άλλο, τα λεγόμενα του Καντίροφ, όταν μιλούσε για νεποτισμό και έλλειψη οργάνωσης, στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.

Τα «απόνερα» του εκλογικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου, είναι πολύ ισχυρά και θα μας απασχολούν για πολύ καιρό ακόμη… Συνέντευξη στον Λευτέρη Κατσούλη από τον Πάρι Καρβουνόπουλο Σχόλιο από τον Πύρινο Λόγιο Ο Λευτέρης Κατσούλης, εκλεκτός συνάδελφος και Πολιτικός Επιστήμονας, έχει ακριβώς την ίδια γνώμη με εμένα προσωπικά και δικαιώνει απόλυτα το κείμενο μου " Σήμανε To Τέλος του Ψευτορωμαίϊκου!" . Η πρώτη φράση με την οποία ανοίγει τη συνέντευξη του σε σχετική ερώτηση από τον έγκριτο δημοσιογράφο Πάρι Καρβουνόπουλο, ο Κατσούλης απαντά ορθά κοφτά πως" Η 9η Ιουνίου δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ ιστορικά, μιας και από εκείνη την ημέρα τελειώνει οριστικά μια κατάσταση και ακολουθεί μια άλλη, τελείως διαφορετική". Μ' άλλα λόγια, υπαινίσσεται πως το Ψευτορωμαίικο πεθαίνει, έχοντας μια κυβέρνηση ΜΗ νόμιμη και μια αντιπολίτευση εντελώς αδύναμη και το διαδέχεται μιά άλλη, μια ΝΕΑ κατάσταση πραγμάτων για την πατρίδα μας! Πράγματι, ο Κατσούλης έχει απόλυτο δίκιο. Και στην συνέντευξη αυτή "ποταμό", ο εκλεκτός συνάδελφος αποκαλύπτει και αναλύει πολλά ενδιαφέροντα ζητήματα που θα μας απασχολήσουν στο άμεσο και εγγύς μέλλον. Ο Πάρις Καρβουνόπουλος, εξαιρετικός όπως πάντα, χειρίζεται με μαεστρία την συζήτηση και αφήνει τον συνεντευξιαζόμενο να αναπτύξει τις απόψεις του στρωτά και κατανοητά. Spotify - Χώρα Αχωρίτου

Έφυγε από τη ζωή στα 89 του χρόνια, ο μεγάλος Καναδός ηθοποιός. Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο της Δύσης Ο Καναδός ηθοποιός που μέτρησε πάνω από 60 χρόνια καριέρας και συμμετείχε σε περισσότερες από 150 ταινίες, είχε λάβει τιμητικό Όσκαρ το 2017. Πέθανε σε ηλικία 88 ετών ο «θρυλικός» ηθοποιός του Χόλιγουντ , Ντόναλντ Σάδερλαντ. Ο Ντόναλντ Σάδερλαντ ήταν πρωταγωνιστής της σειράς Hunger Games , ενώ είχε κεντρικό ρόλο σε πολλά κλασσικά έργα της δεκαετίας του 1970 όπως τα: Klute , MASH , Don’t Look Now και Animal House . « Με βαριά καρδιά, σας αναφέρω ότι ο πατέρας μου, Ντόναλντ Σάδερλαντ, έφυγε από τη ζωή. Προσωπικά, πιστεύω ότι είναι ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου. Ποτέ δεν πτοήθηκε από έναν ρόλο, καλό, κακό ή άσχημο. Αγαπούσε αυτό που έκανε και έκανε αυτό που αγαπούσε , και ποτέ δεν μπορεί κανείς να ζητήσει κάτι περισσότερο από αυτό. Μία καλή ζωή », έγραψε ο γιος του Κίφερ Σάδερλαντ , ο οποίος είχε ανακοινώσει στο μεταξύ πρώτος στα social media τον θάνατό του. Ο Ντόναλντ Σάδερλαντ γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1935 στην επαρχία Νιού Μπράνσγουικ του Καναδά και μεγάλωσε στη Νέα Σκωτία. Μικρός ταλαιπωρήθηκε από ηπατίτιδα και πολιομυελίτιδα, γι’ αυτό το ένα του πόδι ήταν μικρότερο. Στα 14 του χρόνια, εργάσθηκε ως ρεπόρτερ σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Σπούδασε μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και ως φοιτητής, πήγαινε καθημερινά στο σινεμά και παρακολουθούσε ταινίες του Φελίνι και του Κιούμπρικ. Τότε, κατάλαβε ότι δεν ήθελε να ακολουθήσει καριέρα μηχανικού και μετακόμισε στη Μεγάλη Βρετανία για να σπουδάσει υποκριτική . Σε ηλικία 22 ετών μετακόμισε στη Βρετανία, όπου σπούδασε και έπαιξε μικρούς ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες. Το μεγάλο βήμα στο Χόλιγουντ έγινε το 1967, στην ταινία « Και οι 12 ήταν καθάρματα ». Μέτρησε πάνω από 60 χρόνια καριέρας και συμμετείχε σε περισσότερες από 150 ταινίες. Γεννήθηκε το 1932 και μεγάλωσε στον Καναδά. Μικρός ταλαιπωρήθηκε από ηπατίτιδα και πολιομυελίτιδα, γι’ αυτό το ένα του πόδι ήταν μικρότερο. Στα 14 του χρόνια, εργάσθηκε ως ρεπόρτερ σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Σπούδασε μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και ως φοιτητής, πήγαινε καθημερινά στο σινεμά και παρακολουθούσε ταινίες του Φελίνι και του Κιούμπρικ. Τότε, κατάλαβε ότι δεν ήθελε να ακολουθήσει καριέρα μηχανικού και μετακόμισε στη Μεγάλη Βρετανία για να σπουδάσει υποκριτική . Αρχικά, ανέλαβε μικρούς ρόλους σε τηλεοπτικές παραγωγές και το 1964 κέρδισε τον πρώτο του ρόλο στον κινηματογράφο, σε ένα θρίλερ ιταλικής παραγωγής. Έπαιξε στο πλευρό του Κρίστοφερ Λι σε ταινίες τρόμου και μετακόμισε στο Χόλιγουντ, όπου συμμετείχε στην ταινία «Και οι δώδεκα ήταν καθάρματα». Στη συνέχεια, σύναψε σχέση με τη Τζέιν Φόντα , με την οποία συμπρωταγωνίστησε στην ταινία «Οι διεφθαρμένοι» και το 1970 κέρδισε έναν ρόλο στην ταινία «Ήρωες με βρώμικα χέρια», όπου πρωταγωνιστούσε ο Κλιντ Ίστγουντ και ο Τέλη Σαβάλας. Ο ψηλός ηθοποιός με τη βαθιά φωνή, τα διαπεραστικά γαλάζια μάτια και το πονηρό χαμόγελο, παρομοιαζόταν από ειδικούς με «χαμαιλέοντα» για την ευελιξία που τον διέκρινε, ερμηνεύοντας τόσο διαφορετικούς αλλά αξιομνημόνευτους ρόλους: Από τον «ανοιχτομάτη» («Hawkeye») Πιρς στο κινητό στρατιωτικό νοσοκομείο του MASH (1970), τον ιδιωτικό ντετέκτιβ στην «Εξαφάνιση» (1971), τον «Καζανόβα» στην ομώνυμη ταινία του Φελίνι (1976), τον απελπισμένο πατέρα στο «Συνηθισμένοι Άνθρωποι» (1980) μέχρι τον δικτάτορα στους «Αγώνες Πείνας» (2012) και τις συνέχειες της δημοφιλούς σειράς. Αναγνωρίστηκε ως ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς που δεν ήταν ποτέ υποψήφιοι για Όσκαρ για οποιονδήποτε ρόλο τους. Τιμήθηκε πάντως με Όσκαρ για το σύνολο της προσφοράς του το 2017. Η μεταθανάτια εμπειρία του Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, κόλλησε μηνιγγίτιδα και η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά για λίγο. Για τη μεταθανάτια εμπειρία του , είχε αποκαλύψει ότι « ξαφνικά ο πόνος και ο πυρετός εξαφανίσθηκαν. Επέπλεα πάνω από το κορμί μου και ένα μπλε φως με περιτριγύριζε, καθώς άρχισα να γλιστρώ μέσα σε ένα μακρύ τούνελ μακριά από το κρεβάτι μου, αλλά ξαφνικά επέστρεψα στο κορμί μου. Οι γιατροί μου είπαν ότι “πέθανα” για λίγο ». Ο Ντόναλντ Σάδερλαντ παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε πέντε παιδιά. Ο Θεός να τον αναπαύσει. Με πληροφορίες και ρεπορτάζ από το Newsbomb.gr

Οι ηγέτες της ΕΕ δεν κατάφεραν να επαναφέρουν την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για άλλη μια θητεία ως προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το βράδυ της Δευτέρας "Οι ηγέτες της ΕΕ δεν κατάφεραν να επαναφέρουν την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για άλλη μια θητεία ως προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το βράδυ της Δευτέρας, παρά τις διαβεβαιώσεις τις τελευταίες ημέρες από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς ότι ήταν κοντά στην επίτευξη συμφωνίας" , είπαν τρεις διπλωμάτες της ΕΕ στην Politico. « Δεν υπάρχει συμφωνία απόψε », δήλωσε στους δημοσιογράφους αργά το βράδυ της Δευτέρας ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ , μετά το δείπνο των ηγετών. Υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες καθώς οι 27 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες, με την ελπίδα ότι οι τέσσερις πρώτες θέσεις στο μπλοκ θα μοιραστούν μεταξύ του σημερινού συνασπισμού του κεντροδεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλιστών και των Φιλελευθέρων. Μιλώντας στο G7 στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, ο Γάλλος πρόεδρος, ένας από τους κύριους μεσίτες στη συμφωνία για τις κορυφαίες θέσεις εργασίας, είπε ότι πιστεύει ότι οι συνομιλίες της Δευτέρας θα μπορούσαν να καταλήξουν σε μια απόφαση αρχής. « Είναι μια συζήτηση που γίνεται μεταξύ των 27 ατόμων, έχουμε επικοινωνήσει μεταξύ μας. Φαίνεται ότι είναι δυνατή η επίτευξη συμφωνίας τις επόμενες ημέρες, την επόμενη εβδομάδα» δήλωσε . Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς επανέλαβε αργότερα αυτά τα σχόλια, λέγοντας ότι πιστεύει ότι μια απόφαση για τις κορυφαίες θέσεις στις Βρυξέλλες θα έρθει γρήγορα. Ο Σολτς δήλωσε σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Axel Springer» στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G7: «Τώρα θα ληφθούν πολύ γρήγορα οι αποφάσεις για τις πιο σημαντικές θέσεις που πρέπει να καλυφθούν στην Ευρώπη για να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να κινηθεί» . Οι ηγέτες της ΕΕ έχουν προγραμματιστεί να συναντηθούν ξανά στις Βρυξέλλες στις 27-28 Ιουνίου, ελπίζοντας να καταλήξουν σε συμφωνία για τους ηγέτες της Ένωσης πριν από την ψηφοφορία για τον επόμενο πρόεδρο της Επιτροπής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που έχει προγραμματιστεί για τα μέσα Ιουλίου. Η άνοδος της ακροδεξιάς αλλάζει το σκηνικό Στον απόηχο των ευρωεκλογών, προέκυψε πρόωρη συναίνεση για τον διορισμό της Γερμανίδας φον ντερ Λάιεν για δεύτερη θητεία ως Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Πορτογάλου Αντόνιο Κόστα ως Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της Μαλτέζας Ρομπέρτα Μετσόλα ως Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και η Εσθονή Κάγια Κάλλας ως Υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής. Ωστόσο, μετά την ήττα του κόμματος του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν από την ακροδεξιά στις εκλογές, η απόφασή του να διαλύσει το γαλλικό κοινοβούλιο και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές φάνηκε να επιταχύνει τις συζητήσεις για ανώτερες θέσεις. Διότι συνήθως, αυτές οι διαπραγματεύσεις χρειάζονται εβδομάδες. Τις τελευταίες εβδομάδες, οι Ευρωπαίοι ηγέτες τόνισαν την ανάγκη για συνέχεια, δεδομένων των εξελίξεων στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο και την πιθανή επιστροφή του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, οι ελπίδες για μια γρήγορη συμφωνία εξατμίστηκαν το βράδυ της Δευτέρας , καθώς το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ο νικητής των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ζήτησε περισσότερες παραχωρήσεις και περισσότερη εξουσία μεταξύ των κορυφαίων θέσεων. Όπως ήταν αναμενόμενο, το ΕΛΚ ήθελε να επαναδιορίσει την φον ντερ Λάιεν και την Μετσόλα. Το κόμμα πρότεινε επίσης στους Σοσιαλιστές να χωριστεί η θητεία του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε δύο μέρη, το καθένα διάρκειας δυόμισι ετών, από τα οποία το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα θα λάβει ένα μέρος. Αλλά αυτό με τη σειρά του εξόργισε τους Σοσιαλιστές και τους Δημοκρατικούς, που ήλπιζαν να κερδίσουν τη δουλειά του Κόστα. Αμέσως μετά την αποτυχία των συνομιλιών, άρχισε το παιχνίδι ευθυνών. « Αυτό ήταν αλαζονεία από την πλευρά του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος », ανέφερε το Politico, επικαλούμενο έναν αξιωματούχο της ΕΕ, « απαιτώντας μια εντολή μόνο για δυόμισι χρόνια, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο πρόβλημα αντίληψης για τους Σοσιαλιστές, οι οποίοι θα τεθούν σε δύσκολη θέση ». Έτσι γίνεται πάντα. Μετά από μια καραμπινάτη ήττα - εν προκειμένω των Διεθνιστών της ΕΕ, αρχίζει η γκρίνια, οι τσακωμοί, οι απαιτήσεις, τα πισωμαχαιρώματα. Η Ούρσουλα των σκανδάλων και της διαφθοράς μια φορά, δεν πρόκειται να επανεκλεγεί. Οπότε...στα ΤΣΑΚΙΔΙΑ Ούρσουλα! Εχέδωρος

Ανίκανο να δει την επερχόμενη καταστροφή του, ψάχνει να βρεί τρόπους για να ανακάμψει χρησιμοποιώντας τα ίδια φθαρμένα και αποδοκιμασμένα πρόσωπα... Ο Μητσοτάκης στο μεταξύ, ψάχνει να βρεί δικαιολογίες για να καλύψει την "πύρρειο νίκη" του που μεταφράζεται σε καραμπινάτη ήττα! Σχόλιο από τον Πύρινο Λόγιο Στο Μαξίμου ειδικά, μεταφράζουν το 28% στις ευρωεκλογές ως αίτημα για... επανεκκίνηση! Οι άνθρωποι έχουν παραφρονήσει! Σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές, ιδιαίτερο βάρος δίνεται στον ...εκσυγχρονισμό(!) της λειτουργίας του κράτους. Ό,τι νά ναι δηλαδή! Και για αυτό αναβαθμίζεται από αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών σε υπουργό, ο Λιβάνιος , ενώ η ήδη αποτυχημένη Νίκη Κεραμέως αναλαμβάνει ένα εξίσου κρίσιμο υπουργείο, το Εργασίας! Υφυπουργός στο υπουργείο Εσωτερικών, με αρμοδιότητα θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αναλαμβάνει ο προερχόμενος από το Εργασίας, Βασίλης Σπανάκης . Καταργείται, έτσι, η θέση του αναπληρωτή υπουργού στο Εσωτερικών. Στο υπουργείο Οικονομικών συνεχίζει το ...θεάρεστο έργο του ο Κωστής Χατζηδάκης . ενώ τη θέση του Χάρη Θεοχάρη αναλαμβάνει ο Χρήστος Δήμας. Στη θέση του Σκρέκα ο οποίος έδινε μέχρι σήμερα τη ...μάχη κατά της ακρίβειας(!) - πάλι καλά που δεν τον είδαμε με τίποτα φυσεκλίκια, γιλέκο και κράνος - στο υπουργείο Ανάπτυξης, τοποθετείται ο Τάκης Θεοδωρικάκος, από τους πλέον αποτυχημένους και κραγμένους πολιτικούς. Σε μια κίνηση που δείχνει ότι η κυβέρνηση θέλει να δώσει... έμφαση στα θέματα της καθημερινότητας των πολιτών! Χριστός κι η Παναγιά! Αλλαγές υπάρχουν και στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου υπουργός αναλαμβάνει ο Κώστας Τσιάρας και υφυπουργός ο Χρήστος Κέλλας . Δύο στελέχη της ΝΔ που προέρχονται από τη Θεσσαλία, μπας και πάρουν κανά ψήφο παραπάνω από τους Βολιώτες και τους Λαρισαίους, που έπαθαν εξ αιτίας των "συντρόφων" τους μισό χρόνο πριν τις απίστευτες καταστροφές λόγω των πλημμυρών. Στο Μεταναστευτικό στη θέση του Δημήτρη Καιρίδη τοποθετείται ο Νίκος Παναγιωτόπουλος προερχόμενος από την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Μ' άλλα λόγια, το...σόου συνεχίζεται και οπως λέει κι ο σοφός λαός μας, ο πνιγμένος πιάνεται απ' τα μαλλιά του! Απ' την άλλη μεριά του...ποταμού, ο απελπισμένος ΣΥΡΙΖΑ, που δεν λέει να καταλάβει πως η πραγματική του αξία, βρίσκεται στο 3 και κάτι %. Ο Γιάννης Ραγκούσης θέτει ζήτημα ηγεσίας, λέγοντας χαρακτηριστικά πως με το ποσοστό του 14,9%, το οποίο απέσπασε ο Σ.Κασσελάκης στις Ευρωεκλογές, το κόμμα δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα κερδίσει τις εθνικές εκλογές όποτε κι αν γίνουν. Πωωωω τι βαθυστόχαστη σκέψη ήταν αυτή! Εδώ και μισό χρόνο το κατάλαβε και ο τελευταίος οπαδός του ψευτο-αριστερού μορφώματος ότι ο επισήμως gay Κασσελάκης, όχι εξουσία δεν πρόκειται να δει, αλλά όσο συμμετέχει στη πολιτική σκηνή ως αρχηγός κόμματος, τόσο χειρότερα θα πηγαίνει η παράταξη του. Κι ο Ραγκούσης, τώρα το κατάλαβε; Στο ΠΑΣΟΚ επίσης, κι αυτοί οι πάλαι ποτέ επικεφαλείς του ΨΕυτορωμαίϊκου στα χρόνια της αφθονίας και νυν...ζήτουλες, ψάχνουν να βρούν την αιτία της κατηφόρας, στο πρόσωπο του επίσης ασήμαντου πολιτικά Ανδρουλάκη. Κι εδώ πάλι βλέπουμε την εικόνα του...πνιγμένου και την αγωνιώδη προσπάθεια στο να βρεθεί ο τρόπος της ανάκαμψης, αλλάζοντας πρόεδρο. Μ' άλλα λόγια δηλαδή και γενικώς μιλώντας, " στην ομάδα που πάει στραβά, η αλλαγή προπονητή θα την...σώσει " κατά την ποδοσφαιρική έννοια των πραγμάτων. Διότι, κανείς δεν βλέπει την...ποιότητα των ποδοσφαιριστών (πολιτικών επί του προκειμένου) παρά μόνον τον...προπονητή που και άσσος να ηταν στη στρατηγική - που δεν είναι - πάλι με σκάρτο έμψυχο υλικό δεν πάει πουθενά. Ε, αυτό ακριβώς είναι τόσο το ΠΑΣΟΚ κι ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η ΝΔ που κυριολεκτικά ψυχορραγεί! Όσο για τον Μητσοτάκη, αυτά που λέγαμε και γράφαμε στο άρθρο " Η “Πύρρειος Νίκη” που θα φέρει την μεγάλη Πτώση !" επαληθεύτηκαν σχεδόν κατά γράμμα. Ούτε πρόκειται ποτέ να ανακάμψει ό,τι και να κάνει, ούτε ασφαλώς και να ξεφύγει από την μέγγενη της πλήρους απαξίας. Συμπέρασμα, το υπάρχον πολιτικό σύστημα των τριών ή τεσσάρων αν θέλετε κομμάτων που αποτέλεσαν την μεταπολίτευση και το Ψευτορωμαίϊκο ουσιαστικά, είναι καταδικασμένο σε θάνατο. Οι μέρες που ζούμε, δεν είναι παρά ο επιθανάτιος ρόγχος και τα "φάρμακα" και οι ενέσεις τύπου ανασχηματισμών και αλλαγής ηγεσίας, δεν πρόκειται σε καμμιά περίπτωση να αποδώσουν το παραμικρό. Η βασιλεία του τελείωσε. Και να το πάρει χαμπάρι, για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί. Δηλαδή, τα...κουφάρια τους. Η Νέμεσι και η τελική Κρίση, είναι ζήτημα χρόνου. Η Ελλάδα θα του...χρωστάει μάλιστα και...αιώνια ευγνωμοσύνη, αν πάει στα τσακίδια μια ώρα γρηγορότερα. Πύρινος Λόγιος

Το σύνθημα "Ενας Νόμος δεν αρκεί", δείχνει πως η Ανωμαλία πλέον δεν πρόκειται να σταματήσει! Τα...κ@λόπαιδα, απαιτούν κι άλλα και δεν θα σταματήσουν αν δεν καταστρέψουν ολοσχερώς την ελληνική κοινωνία και οικογένεια! Ο απόλυτος ξεπεσμός της Ελλάδας: To Pride και το καρναβάλι έγιναν οι πιο λαμπρές «εθνικές» μας εορτές - Η κανονικοποίηση της ανωμαλίας έχει περάσει πλέον σε φάση «κατάληψης» της χώρας Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης Sportime.gr Τον μήνα Ιούνιο, η «υπερηφάνεια» του ουράνιου τόξου εξαπολύει μια πρωτοφανή πολιτισμική επίθεση στην πρωτεύουσα και κυρίως στη συμπρωτεύουσα. Σε μια εποχή που κηρύσσονται μέχρι και κλιματικά «lockdown» λόγω… καύσωνα ή χουντικές απαγορεύσεις συγκεντρώσεων για τις Πρέσπες των «ΤσιπροΖάεφ», το Europride επιβάλλεται με το στανιό στους Θεσσαλονικείς για 9 ολόκληρες μέρες. Η «υπερηφάνεια» της… οπής, γίνεται «υπερηφάνεια» περιωπής, με τις πλάτες ενός σάπιου κράτους που παίρνει διαζύγιο από την Ορθοδοξία και γιορτάζει τους γάμους του με το ουράνιο τόξο. Τη νέα επίσημη «θρησκεία». Μια ισχνή μειοψηφία επιβάλλεται καταχρηστικά στην κοινή θέα, παραμένει πολύ μικρή σε αριθμούς – αλλά πολύ μεγάλη σε χρηματοδότες . Με το πρόσχημα του αιτήματος της ισότητας, καθιερώνεται μέσω της ανισότητας και της υπερπροβολής. Δεν φτάνει που η ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα ρέει ασταμάτητα σε σχολεία, εκπομπές, σειρές, ταινίες, κοινωνικά δίκτυα, άρθρα, συνεντεύξεις, πολιτικές δηλώσεις, δημόσια κτήρια και διαφημιστικές καμπάνιες, πρέπει να στεφανώνεται και σε «αψίδες» θριάμβου στις μεγαλουπόλεις, να εισβάλλουν κατάμουτρα στον δημόσιο βίο , να είναι η επιβεβλημένη «κανονικότητα» που θα δεις από το μπαλκόνι σου, από το στέκι σου, από τον δρόμο που περνάς, από την πλατεία που συχνάζεις. Καμία άλλη σοβαρή γιορτή, που να στηρίζεται μάλιστα και από δημοτικές αρχές, δεν έχει τέτοια σκανδαλώδη διάρκεια, που φτάνει σε επίπεδα κατάληψης μιας πόλης. Ούτε σε εθνικές εορτές – ούτε σε θρησκευτικές, δεν δίνεται το ένα εκατοστό της στήριξης, της προώθησης και των πόρων που δίνονται πλέον για τα Pride. Η μόνη «γιορτή» που έχει εξίσου μεγάλη διάρκεια είναι το διονυσιακό… καρναβάλι , που ξεκινάει από το άνοιγμα του Τριωδίου και φτάνει ως την Καθαρά Δευτέρα. Επομένως μπορούμε να πούμε και επίσημα πλέον ότι οι 2 «επιφανέστερες» γιορτές της ταλαίπωρης πατρίδας μας, είναι το καρναβάλι και το Pride , δηλαδή 2 εκδηλώσεις παρόμοιας αισθητικής που απευθύνονται εξίσου στην ειδωλολατρία (της σάρκας), την απελευθέρωση των σεξουαλικών ορμών και την κανονικοποίηση της ανωμαλίας. Μια χώρα που έχει εκατοντάδες άξιους λόγους να υπερηφανεύεται για την ιστορία της και την πίστη της, έφτασε να βρίσκει εκπλήρωση μόνο στην αποκτήνωση και τη διαστροφή. Στο Pride της Αθήνας είδαμε εικόνες «απείρου κάλλους» ως συνήθως, με γυμνόστηθους διαδηλωτές (άντρες και γυναίκες), εικόνες του Χριστού ως «αξεσουάρ» βλασφημίας,υπερήφανους «καρναβαλιστές» με εσώρουχα, σαδομαζοχιστικά αξεσουάρ, ερωτικά βοηθήματα, συνθήματα παρακίνησης σε βία («κλωτσιές με δωδεκάποντο» κλπ.) και ένα συλλογικό αίτημα να γίνουν και νόμιμα οι γυναίκες, σκλάβες τεκνοποίησης κατά παραγγελία . Φυσικά ουδείς αντιμετώπισε τις προβλεπόμενες συνέπειες του νόμου. Αυτό έλειπε… Παρεμπιπτόντως, έγινε γνωστό από καταγγελία της Δημοτικής Συμβούλου, Ελένης Παπαδοπούλου, ότι το Athens Pride διοργανώθηκε παράνομα χωρίς να έχει δοθεί καμία επίσημη άδεια από το Δημοτικό Συμβούλιο , παρά μόνο έφτασε η τσιφλικάδικη «απόφαση Δημάρχου» του Χάρη Δούκα που έδωσε αυθαίρετα το πράσινο φως χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Τόσο συστημικό ως το κόκκαλο του κράτους έχει γίνει αυτό το πανηγυράκι ατίμωσης, που δεν περνάει καν από τους δημοκρατικούς μηχανισμούς της Πολιτείας. Μια κανονική πολιτισμική εισβολή δηλαδή. Καθόλου τυχαία, τα Pride καθιερώθηκαν να γίνονται στο κατακαλόκαιρο (ο Ιούνιος ως μήνας «υπερηφάνειας» έχει ανακηρυχθεί από τις ΗΠΑ, από το 2009 και ο «θεσμός» πηγαίνει πίσω στο 1969) για να βοηθάει και ο καιρός στην επίδειξη γυμνής σάρκας, αλλά είναι και μια περίοδος που για πολύ κόσμο τα ήθη χαλαρώνουν. Μιας και μιλάμε για μια «γιορτή» που γιγαντώνεται στα πλαίσια του αμερικανικού marketing, η τοποθέτηση «προϊόντος» δεν θα μπορούσε να μη γίνεται στην κατάλληλη εποχή για να «καταναλωθεί» από τις μάζες. Μεγαλοπρεπείς χορηγοί, πανάκριβες διαφημιστικές καμπάνιες, πανστρατιά υποστηρικτικών δημοσιευμάτων, πολιτικοί κολαούζοι, κορυφαία ονόματα του ξεπεσμένου πενταγράμμου και γενικά όλη η «αφρόκρεμα» του συστήματος στηρίζει αυτό το πανσεξουαλικό ανοσιούργημα, που παρουσιάζεται σαν το «Woodstock» του 21ου αιώνα, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα πολιτικό πυρηνικό όπλο υποταγής των λαών και των εθνών. Θύματα αυτής της μασκαράτας και οι ομοφυλόφιλοι που δεν νοιώθουν καμία υπερηφάνεια για το πάθος τους , ούτε πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να ταυτίζεται με το ξεβράκωμα και τους καρναβαλισμούς. Θύματα αυτής της μασκαράτας και τα αθώα παιδιά που σέρνονται στις παρελάσεις για να «βαφτιστούν» από μικρά στην ανωμαλία, αλλά ακόμα και τα παιδιά των ετεροφυλόφιλων ανδρόγυνων που βομβαρδίζονται από την προπαγάνδα που παρελαύνει στις πόλεις και τα σχολεία. Η ακολασία ξεκίνησε δειλά – δειλά από τις αθέατες γωνιές της κοινωνίας και πλέον έχει φτάσει να γίνει θηρίο που απαιτεί ολοκληρωτική επικράτηση. Πριν 2 δεκαετίες είχαμε το «δεν με νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του» και σήμερα σου φέρνουν το «κρεβάτι» τους στο Σύνταγμα και στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μαζί με όλα τα αξεσουάρ του. Πριν 9 χρόνια ήταν ικανοποιημένοι με τα σύμφωνα συμβίωσης και τώρα απαιτούν παρένθετες μητρο-μηχανές, τρανς «γονεϊκότητα», βαφτίσεις, απάλειψη των όρων πατέρας και μητέρα και πολλά άλλα που έπονται. Τα συστημικά κόμματα όχι μόνο δεν άκουσαν την κατακραυγή του κόσμου στην ευρωκάλπη για τη ΛΟΑΤΚΙ+ παράνοια, αλλά επιβάλλουν την ατζέντα με διπλή λύσσα. Η Βόρεια Ελλάδα τους «μαύρισε» κι εκείνοι απαντούν με… Europride. Η Αττική τους γύρισε την πλάτη με την αποχή (δυστυχώς) κι εκείνοι απαντούν με Athens Pride. Πιέζουν τον κόσμο ακόμα πιο πέρα από το σημείο αντοχής. Είναι στοχοπροσηλωμένοι στο έργο της καταστροφής. Δεν καταλαβαίνουν τίποτα… ΟΡΣΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΑΣ ΨΕΥΤΟΡΩΜΙΟΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ΚΑΣΣΕΛΑΚΗ, ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ!

«Ου μόνον αρχή άνδρα δείκνυσι, αλλά και αρχήν ανήρ» (Επαμεινώνδας) Γράφει ο Ελευθέριος Ανευλαβής «Ου μόνον αρχή άνδρα δείκνυσι, αλλά και αρχήν ανήρ» ( Επαμεινώνδας ), Κι εσείς οι «άρχοντες», «Πολλά και αισχρά ένεκα κερδέων πεποιήκατε: πολλά και αισχρά για το κέρδος κάνατε» ( Ξενοφών ). «Και με τα δυο χέρια σουφρώνει τα δημόσια έσοδα: Καμφοίν χέροιν μυστιλάται των δημοσίων». (Αριστοφάνης). Όμως, υπάρχει και η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ, που στο φως του ήλιου της, τής αλήθειας της, τής παράδοσής της και του πολιτισμού της, ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ. Η άλλη Ελλάδα, που, φυσικά, δεν την καταλαβαίνουν, οι Ευρωπαίοι και οι ελληνοευρωλιγούρηδες . «Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την λέξη αλήθεια ή ελευθερία, σα να λένε χαίρω πολύ. Που μιλούν για δικαιοσύνη με ψυχή τοκογλύφου». (Σεφέρης). Φωτιά και τσεκούρι κριτικής. Στους αλαζόνες πολιτικάντηδες. Γύρνα τους την πλάτη, Έλληνα. Κλείσε τους την πόρτα. «Και μην ανοίγεις όσο κι αν χτυπούν. Φωνάζουν μα δεν έχουν τι να πουν». ( Σεφέρης ). «Θάρρος. Ίσως το αύριο να ‘ναι καλύτερο: Θαρσείν χρή∙ ταχ’ αύριον έσσετ’ άμμεινον » (Θεόκριτος). Όμως αυτό το αύριο δεν θα έρθει θεόσταλτο. Εσύ θα το προετοιμάσεις . Έχεις ευθύνη απέναντι στα παιδιά σου, τα εγγόνια σου. Τους συνανθρώπους σου. Και, βάλτο καλά στο νου σου: « είτε φταις είτε όχι, αν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις » ( Μπρεχτ) . Δεν είναι μπρος! Είν’ από πίσω σου Κρυφός ο οχτρός ( Βάρναλης ). Η Ελλάδα είναι ΠΝΕΥΜΑ. Κι ως πνεύμα, είναι ΑΘΑΝΑΤΗ.

Η φιλοσοφία των Ρώσων δεν συμβαδίζει με αυτή των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων που κινδυνεύουν να αιφνιδιαστούν πλήρως Ρεπορτάζ Σε περιόδους έντασης έχουν σημασία οι δηλώσεις των κυβερνώντων, αλλά μεγαλύτερη ουσία έχουν οι πολεμικές κινήσεις, και αυτές όπως βλέπουμε πολλαπλασιάζονται από ΗΠΑ και Ρωσία. Οι ΗΠΑ παρουσίασαν νόμο με τον οποίο καταγράφουν όλους τους άρρενες στην χώρα ( δια παν ενδεχόμενο) ενώ οι Ρώσοι πάνε Βόρειο Κορέα, και ετοιμάζουν μυστικά στα εργοστάσια στα Ουράλια αεροσκάφη Sukhoi-75 εξοπλισμένα με πύραυλο «RVV-MD2» κατά των F-35 και F-16.   “Τα ρωσικά Sukhoi-75 εξοπλίζονται με πύραυλο «RVV-MD2» για ι εγγυημένο χτύπημα σε F-35 και F-16. Ο πύραυλος RVV-MD2 τοποθετείται εσωτερικά στα αεροσκάφη SU-75, και διαθέτει την δυνατότητα πολλαπλών στόχων αναζήτησης με χρήση υπερύθρων, και εγγυημένη αναλογία χτυπήματος 93%” , αναφέρει σχετική πληροφορία.     Ποιο είναι το νέο μαχητικό Su-57 « Το Su-57 δεν είναι μαχητικό πέμπτης γενιάς, αλλά έχει την δυνατότητα να πυροδοτήσει έντονες συζητήσεις για την αποτελεσματικότητα του στο σύγχρονο πεδίο μάχης” , αναφέρει παλαιότερα δυτικός ειδικός. “Η Αμερική σκέφτεται να αποσύρει τα παλαιότερα μαχητικά πέμπτης γενιάς και ετοιμάζεται να δοκιμάσει τα μαχητικά έκτης γενιάς, καθώς η Ρωσία εξακολουθεί να μιλά για την παραγωγή ενός μαχητικού πέμπτης γενιάς χαμηλής ποιότητας, μέχρι το τέλος της δεκαετίας” , τονίζει ο ίδιος, ξεχνώντας ότι οι Ρώσοι πιθανόν να μπορούν να παράγουν σε μεγάλους αριθμούς αλλάζοντας πολλά από αυτά που γνωρίζουμε με λιγότερα χρήματα. Το ρωσικό μαχητικό Su-75 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην αεροπορική έκθεση MAKS-2021 και πολλά από όσα είναι γνωστά για αυτό, προέρχονται από πληροφορίες της ρωσικής εταιρείας Rostec. Το Su-75 θα είναι λιγότερο ακριβό από πολλά δυτικά αεροσκάφη, και θα είναι ένα ικανό αεροσκάφος για χώρες με περιορισμένους προϋπολογισμούς, καθώς παρουσιάζεται ως μαχητικό πέμπτης γενιάς με χαρακτηριστικά stealth, κυρίως στο μπροστινό μέρος. Είναι φτηνό και αξιόπιστο από πολλά δυτικά μαχητικά αεροσκάφη και θα παράγεται γρήγορα. Ρωσικές δημοσιογραφικές πηγές αναφέρουν ότι η αρχική τιμή του αεροσκάφους θα ήταν περίπου 30 εκατομμύρια δολάρια, η οποία είναι πολύ, πολύ φθηνότερη από τα περισσότερα αμερικανικά και ευρωπαϊκά μαχητικά αεροσκάφη στην αγορά. Η Rostec έχει δηλώσει ότι τα επόμενα 15 χρόνια θα παραχθούν 300 μαχητικά αυτού του είδους. Το Su-75 εμφανίζεται σε στρατιωτικές εκθέσεις με εντυπωσιακά διαφημιστικά βίντεο, και ειδικοί αναφέρουν ότι διαθέτει την φιλοσοφία μαχητικών πέμπτης γενιάς χαμηλού επιπέδου, αφού έχει σχεδιαστεί για να είναι προσιτό για χώρες που δεν μπορούν να αγοράσουν αμερικανικά μαχητικά πέμπτης γενιάς προηγμένης τεχνολογίας. Όπως δηλώνει ο YouTuber Perun, ένας διάσημος ειδικός στα αμυντικά οικονομικά, " ... αυτό δεν είναι εξαγωγικό προϊόν, όχι ακόμα, είναι ένα πρόγραμμα για την δημιουργία στόλους για τις ρωσικές ανάγκες ". Ένα άλλο αξιόπιστο κανάλι YouTube, το Binkov's Battlefields, σημειώνει ότι " το ρωσικό μαχητικό Su-75 είναι μια συναρπαστική ιδέα. Εάν μπορούσε να λάβει τις επενδύσεις που χρειάζεται, θα μπορούσε να γίνει ένα αποτελεσματικό αεροσκάφος για χώρες που δεν μπορούν να αγοράσουν F-35 ". Σημειώνουν επίσης ότι το Su-75 Checkmate είχε ήδη έναν ξένο αγοραστή. Παρόλα αυτά, η Rostec ισχυρίζεται ότι η ανάπτυξη του μαχητικού προχωρά και ότι «... έχει ξεκινήσει η παραγωγή των πρώτων δειγμάτων» και ότι το Su-75 βρίσκεται σε προπαραγωγή". Σύμφωνα με το Interfax, η αρχική πτήση του αεροσκάφους είχε προγραμματιστεί για το 2023, στη συνέχεια για το 2024, με αρχικές παραδόσεις μεταξύ 2026 και 2027. Αλλά αυτό φαίνεται απίστευτα γρήγορο και εξαιρετικά απίθανο. Το ρωσικό Su-57 πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση το 2010, και παρόλο που αυτή τη στιγμή παράγεται με χαμηλό ρυθμό, δεν έχει ακόμη εμφανιστεί σε μάχη 14 χρόνια μετά την πρώτη του πτήση. Το γνωστό ινστιτούτο Rand αναφέρει ότι οι αισιόδοξες προβλέψεις σχετικά με το Su-75 φαίνονται πολύ αμφισβητήσιμες, ειδικά δεδομένων των τεράστιων προκλήσεων που έχει αντιμετωπίσει η Ρωσία στην ανάπτυξη του Su-57 (το οποίο, πιθανότατα δεν θα είναι πλήρως λειτουργικό μέχρι το 2027). Υπενθυμίζουμε όμως, λαμβάνοντας υπόψιν το μακρινό 1942, ότι οι Ρώσοι αιφνιδίασαν πλήρως τους Γερμανούς ( τότε το όπλο που κέρδιζε μάχες ήταν το άρμα μάχης) με το φτηνό T-34 ( σε σχέση με τα γερμανικά ανώτερης ποιότητας) το οποίο παρήγαγαν σε μεγάλους αριθμούς, κερδίζοντας πολλές μάχες και τελικά και τον πόλεμο . Την ίδια φιλοσοφία έχουν και τώρα οι Ρώσοι με το Su-75, που θα το ρίξουν κατά των δυτικών μαχητικών σε μεγάλους αριθμούς αν και όταν απαιτηθεί. Με πληροφορίες από το Pentapostagma.gr