Γιατί δεν ενώνονται και οι δύο γελοίοι να τελειώνουμε;

Γιατί δεν ενώνονται επιτέλους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να ξεμπερδεύουμε; Αφού ούτως ή άλλως, η ΝΔ του Μητσοτάκη είναι ...μισό ΠΑΣΟΚ! Γιατί λοιπόν, ζούνε...χωριστά; Μήπως για να μη χαθούν τα benefits; Ή μήπως τρέχει κάτι άλλο;

Η Ελλάδα καταρρέει μέρα με τη μέρα. Ο λαός βουλιάζει στη φτώχεια, η κοινωνία σαπίζει, η χώρα γίνεται προτεκτοράτο και οι «ηγέτες» της μόνο σε ένα πράγμα είναι άριστοι: στο να παίζουν θέατρο. Δεξιά, Κέντρο, Σοσιαλδημοκρατία… όλα κουρέλια από την ίδια υφασμάτινη κουρτίνα.

Και να, ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο άνθρωπος που μας κουνάει το δάχτυλο περί «ακεραιότητας» και «θυσίας». Αυτός που έφτασε να στηρίζει τον Μητσοτάκη, γιατί – άκουσον άκουσον – το ΠΑΣΟΚ «εκμεταλλεύτηκε» την τραγωδία των Τεμπών! Δηλαδή, το πρόβλημα δεν ήταν ότι χάθηκαν 57 ψυχές, αλλά ότι κάποιοι τόλμησαν να ζητήσουν ...κάθαρση!

Δε παίρνεις τώρα ένα δίκαννο, δε του βάζεις ντουμπλέ φυσέγγι μέσα, δε πάς, δε τον βρίσκεις και δε του αδειάζεις το όπλο στη μούρη; Εκεί μας φτάνουν, στα απόλυτα άκρα αυτά τα βρωμερά μισάνθρωπα σκουπίδια!

Διαβάστε τι είπε αυτό το ελεεινό κάθαρμα τόσο για το τι τον ώθησε (sic) στο να παραιτηθεί από πρασινοΠΑΣΟΚος και να γίνει γαλαζοΝΔούλης και ...ψυχραιμία! Δε χρειάζεται να σπάστε τίποτε. Ούτε καν το κεφάλι σας, πουθενά.

Ερωτηθείς γιατί επέλεξε να πάρει την απόφαση αυτή τώρα, επισήμανε:

"Το τώρα, πρέπει να πάει λιγάκι πίσω και να συναντηθεί με τα γεγονότα εκείνων που τα οργάνωναν εκμεταλλευόμενοι την τραγωδία των Τεμπών. Τότε πήρα την απόφαση. Δεν πήρα την απόφαση της ένταξης, γιατί δεν είχα καμία πρόταση. Εγώ δεν μιλούσα με τον πρωθυπουργό τότε. Είχα να μιλήσω από το 2022 το καλοκαίρι, που μου τηλεφώνησε να με συγχαρεί για τη νίκη μου στη Novartis και πριν από αυτό είχαμε ανταλλάξει μηνύματα, τον είχα συγχαρεί για την εκλογική του νίκη το 2019, ανά τρία χρόνια δηλαδή επικοινωνούμε.

Όταν έγιναν αυτά με την εκμετάλλευση της τραγωδίας των Τεμπών και κυριαρχούσε το σύνθημα να φύγει ο Μητσοτάκης και θα δούμε τι θα γίνει, το θα δούμε τι θα γίνει, για μένα ήταν η καμπάνα που χτύπησε, διότι μου θύμισε το 2012, το 2015, εκείνες τις πολιτικές του μηδενισμού που οδήγησαν τη χώρα σε πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Και είπα ότι πρέπει να στηριχτεί ο Μητσοτάκης. Και έκανα παρεμβάσεις χωρίς να έχω την παραμικρή συνεννόηση. Παρεμβάσεις για τα θεσμικά θέματα που είχαν να κάνουν με την ανακριτική διαδικασία για τα Τέμπη, τις μελέτες που περιμέναμε από το Πολυτεχνείο τότε, από τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ και ούτω καθεξής. Τότε έκανα τις δημόσιες παρεμβάσεις, αλλά δεν είχα επικοινωνία. Αφού ολοκληρώθηκε και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, κάπου τώρα μιλάμε 25η Μαρτίου, κάπου εκεί, μετά από αυτά επικοινώνησα με τον πρωθυπουργό, Του είπα ότι πρέπει να στηριχτείς κάτω κάτω. Είπαμε να συναντηθούμε. Συναντηθήκαμε αρχές Ιουνίου, τέλος Μαΐου, κάπου εκεί. Και εκεί δώσαμε τα χέρια".

Αυτά είπε. Ενώ τα απομεινάρια των σκοτωμένων παιδιών, έγιναν ένα με τα μπάζα που μαζεύτηκαν την πρώτη κι όλας μέρα μετά το εθνικό αυτό έγκλημα...

Οι μέρες και τα έργα του Λοβέρδου

Ο Λοβέρδος δεν είναι τυχαίος. Έχτισε καριέρα μέσα στο ΠΑΣΟΚ της «εκσυγχρονιστικής» σχολής Σημίτη. Υπουργός Εργασίας και κατόπιν Υγείας, συνέδεσε το όνομά του με περικοπές, συγχωνεύσεις νοσοκομείων, φαρμακευτικά σκάνδαλα και πολιτικές που έστειλαν χιλιάδες συμπολίτες στον Καιάδα. Ήταν από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του Μνημονίου και των πολιτικών λιτότητας που διέλυσαν τη μεσαία τάξη.

Πολιτεύτηκε με το σύνθημα της «ευθύνης» και της «σοβαρότητας», ενώ στην πραγματικότητα απλώς εκτελούσε πιστά τις εντολές των Βρυξελλών και του ΔΝΤ. Σήμερα, αφού απέτυχε να φτιάξει δικό του κόμμα (έφτιαξε μάλλον, αλλά πήρε 0,8% και το έκλεισε την επόμενη μέρα) τώρα βρήκε καταφύγιο στη ...ΝΔ! Η καριέρα του είναι η ζωντανή απόδειξη της μεταγραφικής αγοράς του Ψευτορωμαίικου: από το ΠΑΣΟΚ στο Μαξίμου, κι αύριο… όπου φυσάει ο άνεμος.

Το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ: το λίκνο της σήψης

Γιατί να εκπλήσσεται κανείς; Ο Λοβέρδος είναι παιδί του Σημιτισμού. Του συστήματος που έστησε το παρακράτος των εργολάβων, των «χορηγών», των Siemens και των Τσουκάτων. Του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε την Ελλάδα στο ευρώ χωρίς δίχτυ ασφαλείας, μόνο και μόνο για να βγάζουν οι δικοί τους υπεργολάβοι δισεκατομμύρια από τους Ολυμπιακούς, τις υποδομές, τα εξοπλιστικά.

Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη δεν ήταν κόμμα. Ήταν μεσιτικό γραφείο. Siemens, Χρηματιστήριο, C4I, Ολυμπιακοί Αγώνες με διπλά και τριπλά τιμολόγια. Και μετά μας έλεγαν «ισχυρή Ελλάδα». Ισχυροί ήταν μόνο οι λογαριασμοί τους στην Ελβετία. Από εκεί ξεκίνησε η μετάλλαξη: από το ΠΑΣΟΚ των συνθημάτων «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», φτάσαμε στο ΠΑΣΟΚ των εργολάβων και των τραπεζιτών.

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου

Κι όταν έσκασε η κρίση, οι μάσκες έπεσαν οριστικά. Το 2012, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έκαναν τον μεγάλο γάμο.

Τρία χρόνια συγκυβέρνησης, τρία χρόνια απόλυτης εξαθλίωσης: Περικοπές μισθών, μειώσεις συντάξεων, ΕΝΦΙΑ, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν μαζί ό,τι διέταζε η τρόικα. Και βέβαια, οι Λοβέρδοι της εποχής στήριζαν με πάθος την «εθνική προσπάθεια».

Και ποιά ήταν...εκείνη η «εθνική προσπάθεια»; Να παραδώσουν τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές. Να κάνουν τους Έλληνες φτωχούς και υποτελείς. Να φορτώσουν γενιές ολόκληρες με χρέος που δεν ξεπληρώνεται ποτέ. Όλα για να σωθούν οι τράπεζες και να συνεχιστεί το ίδιο πάρτι εξουσίας.

Σήμερα, το ίδιο καθεστώς, με άλλη ταμπέλα

Και τώρα, το ίδιο έργο σε επανάληψη. Ο Λοβέρδος βρήκε καταφύγιο στον Μητσοτάκη. Η Διαμαντοπούλου το παίζει «κεντρώα» αλλά χρόνια τώρα φλερτάρει με το γαλάζιο. Ο Βενιζέλος παριστάνει τον «σοβαρό θεσμικό», έτοιμος να προσφέρει υπηρεσίες στο καθεστώς. Οι καριερίστες του πράσινου και του γαλάζιου βαράνε προσοχή σε όποιον τους δώσει καρέκλα.

Η αλήθεια είναι ότι η ενοποίηση έχει ήδη συντελεστεί πρακτικά. Δεν υπάρχουν δύο κόμματα – υπάρχει ένα καθεστώς, με δύο σημαίες. Δύο λάβαρα, ένα σύστημα. Η Δεξιά και το Κέντρο δεν υπάρχουν πια (αν υπήρξαν και ποτέ), υπάρχουν μόνο οι ίδιοι μηχανισμοί εξουσίας που αλλάζουν χρώμα σαν χαμαιλέοντες.

Το ερώτημα

Κι ο λαός; Ο λαός ακόμη κοιτάει αποχαυνωμένος, εγκλωβισμένος στο θέατρο. Δεν βλέπει ότι το Ψευτορωμαίϊκο διαλύεται μέρα με τη μέρα. Ότι τα ίδια πρόσωπα που του έταζαν «Αλλαγή» και «Μεταρρυθμίσεις» τώρα γλείφουν τον ίδιο πρωθυπουργό.

Άρα, ξαναρωτάω:

Γιατί δεν ενώνονται ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να τελειώνουμε μ’ αυτούς και την υποκρισία τους; Για δύο πολύ σημαντικούς λόγους.

Πρώτον: Διότι ΔΕΝ τους αφήνει το ίδιο το ευρωπαϊκό σύστημα, που, αν και πρεσβεύουν ακριβώς τα ίδια πράγματα, τους θέλει επίτηδες "διαφοροποιημένους" ούτως ώστε να υπάρχει...πολέμερεια και ο λαός να είναι χωρισμένος στα δύο.

Δεύτερον: Γιατί και οι δύο μαζί ΧΡΩΣΤΑΝΕ ένα δις ευρώ!

Αυτή είναι πιο απλή, αλλά και η πιο αληθινή απάντηση στο «Γιατί δεν ενώνονται ΠΑΣΟΚ και ΝΔ;».

Γιατί δεν είναι κόμματα, είναι πιστωτικές κάρτες απλήρωτες. Γιατί και τα δύο μαζί κουβαλούν χρέη που ξεπερνούν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ! Ναι, καλά διαβάσατε. Ένα δις, χρήματα που χρωστάνε στις τράπεζες, στα «θαλασσοδάνεια» που τους χάριζαν οι δικοί τους τραπεζίτες.

Ποιος άλλος πολίτης θα μπορούσε να χρωστάει τέτοια ποσά και να συνεχίζει να υπάρχει πολιτικά, να βγαίνει και να κάνει τον σωτήρα; Αν ήταν ένας απλός Έλληνας, θα του είχαν κατασχέσει σπίτι, μισθό, σύνταξη, ακόμα και το πορτοφόλι, χώρια που θα τον έχωναν σε κανά μπουντρούμι παρέα με άλλους 10 πακιστανοαφγανούς.

Για τα κόμματα όμως υπάρχουν «ρυθμίσεις». Υπάρχουν νόμοι κομμένοι και ραμμένοι.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι δύο βυθισμένες ναυαρχίδες που χρωστάνε στον λαό, αλλά συνεχίζουν να παριστάνουν τα «κόμματα εξουσίας». Να γιατί δεν ενώνονται. Γιατί τότε, θα φανεί μαζεμένο όλο το χρέος τους. Θα φανεί καθαρά ότι κυβερνούν με δανεικά, με χρήματα που ποτέ δεν θα επιστρέψουν, με τράπεζες που τους κρατάνε ζωντανούς μόνο και μόνο για να συνεχίζουν να ελέγχουν τη χώρα.

Και το πιο θλιβερό; Οι ίδιοι αυτοί που πνίγηκαν στα δάνεια, κουνάνε το δάχτυλο στον Έλληνα πολίτη να «είναι συνεπής». Οι ίδιοι που χρωστάνε ένα δις ευρώ, λένε σε σένα ότι πρέπει να πληρώσεις μέχρι τελευταίο σεντ την Εφορία, την τράπεζα, τον ΕΝΦΙΑ.

Ιδού η απάντηση λοιπόν:

Δεν ενώνονται γιατί - χώρια των άλλων λόγων - τους ενώνει ήδη το χρέος και η συνενοχή. Γιατί κι οι δύο μαζί είναι ο ορισμός της χρεοκοπίας, πολιτικής και οικονομικής.

Α ρε έρμη πατρίδα... Ποιοι σε κυβέρνησαν και ποιοί σε κυβερνούν...ακόμα!

Πύρινος Λόγιος