Η Βρετανία ως ο απόλυτος "εμπρηστής" της Ευρώπης!

Η Κρυφή Σύγκρουση Τραμπ–Στάρμερ και η Αναζωπύρωση του Ουκρανικού Μετώπου!

Υπάρχουν στιγμές που μια δήλωση δεν είναι απλώς λόγια, είναι πράγματι κίνηση υπαρκτής απειλής. Και όσα είπε ο Βρετανός υπουργός Άμυνας Τζον Χίλι στην κάμερα του Bloomberg δεν ήταν μια ακόμη τοποθέτηση αξιωματούχου. Ήταν η προαναγγελία μιας ευρωπαϊκής καταιγίδας.

Στην Ιστορία, το μεγαλύτερο ψέμα είναι ότι οι πόλεμοι ξεκινούν από στρατούς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μπούρδα απ' αυτό. Οι πόλεμοι ξεκινούν από προθέσεις. Από υπόγεια συμφέροντα. Κι από πολιτικούς που στρίβουν το σπίρτο για να δουν ποιος θα καεί πρώτος.

Η πρόσφατη δήλωση του Βρετανού υπουργού Άμυνας Τζον Χίλι, δεν ήταν μια απλή τοποθέτηση ρουτίνας. Ήταν άναμμα φιτιλιού. Ήταν το είδος της φράσης που παλιότερα έστελνε στόλους στην Κριμαία ή συμμαχίες στον Καύκασο.

Τι είπε ο τύπος αυτός;

Ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει προετοιμάσει σχέδιο για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία και ότι η Βρετανία έχει ήδη διεξάγει μυστικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία και γνωρίζει ποιες μονάδες θα χρησιμοποιήσει!

Μ' άλλα λόγια, η Βρετανία αγνοεί παντελώς το σχεδιο Τράμπ- Πούτιν και κάνει τα...δικά της σχέδια, δηλώνοντας ανοιχτά ότι έχει έτοιμες μονάδες, εκπαιδευμένα σενάρια, χαρτογραφημένες θέσεις, και πάνω από 130 εκατομμύρια δολάρια ήδη δεσμευμένα για την άμεση ανάπτυξη στρατευμάτων στην Ουκρανία.

Και το πιο ενδιαφέρον;

Αυτή η ετοιμότητα ενεργοποιείται αν ξεκινήσουν ειρηνευτικές συνομιλίες.!!!

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι τα...καλά αυτά παιδάκια της Ιστορίας, οι Βρετανοί Αγγλοσάξωνες, ούτε μυαλό έβαλαν από τα δεινά που υπέστησαν παλαιότερα, αλλά ούτε σεβάστηκαν ποτέ τους πραγματικά δυνατούς της Γης. Ή αυτοί θα είναι οι "μεγάλοι" ή...πόλεμος! Που σημαίνει ότι δεν φοβούνται τον πόλεμο. Φοβούνται την Ειρήνη!

Ειρήνη χωρίς το Λονδίνο; Αδιανόητο για μια "εξαρτημένη" πρώην αυτοκρατορία!

Ταυτόχρονα, σχεδόν χορογραφημένα θα έλεγα, ο Ντόναλντ Τραμπ επαναφέρει στο τραπέζι το σχέδιο των 28 σημείων. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν στέλνει σήμα ότι το θεωρεί "βάση συζήτησης". Και ξαφνικά, μέσα στις λέξεις, αναδύεται το παλιό φάντασμα της "συμφωνίας των μεγάλων" της Γιάλτας, εκείνης που κλείνει πολέμους χωρίς την Ευρώπη, χωρίς το ΝΑΤΟ, και κυρίως, χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το Λονδίνο το κατάλαβε πρώτο. Αν Ουάσινγκτον και Μόσχα καταλήξουν σε μοντέλο διευθέτησης, τότε η Βρετανία θα περάσει στο περιθώριο, σαν ...παλιά, πάλαι ποτέ αυτοκρατορία, που περιμένει να της εξηγήσουν οι άλλοι τι αποφάσισαν για τον κόσμο.

Και καμία χώρα που έζησε για 300 και πλέον χρόνια ως "ρυθμιστής της ηπείρου" δεν ανέχεται τέτοια ταπείνωση. Γι’ αυτό και σπεύδει να εμπλακεί πριν καν κληθεί στο τραπέζι.

Ο υποβόσκων πόλεμος Τραμπ–Στάρμερ

Ο Στάρμερ, αυτό το βδελυρό και εμετικό πιόνι της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, είναι γνωστό το τι πρεσβεύει: Την απόλυτη άνοδο του Νεοταξισμού στη Βρετανία, την κοιτίδα των Αγγλοσαξώνων. Απ' την άλλη ο Τράμπ, ο "πλανητάρχης", ο "μή μου άπτου" και ο "μη μου τη βιδώσει τώρα και τα κάνω όλα λαμπόγυαλο". Εχθρός των Διεθνιστών και των νεο-κομμουνιστών, όπως τους αποκαλεί.

Στη καρδιά λοιπόν της βρετανικής νευρικότητας, δε βρίσκεται ούτε ο Πούτιν, ούτε καν η Ουκρανία. Βρίσκεται ο Τράμπ!

Αυτός που έχει επανειλημμένα εξευτελίσει τη βρετανική νεοταξία και ιδίως τον ίδιο τον Στάρμερ μπροστά στον ίδιο τον αγγλικό λαό (που χειροκροτούσε ταυτόχρονα κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής παρουσίας και των δύο) λέγοντας πως "Το Λονδίνο δεν είναι η πόλη που είχα επισκεφτεί κάποτε κι εσύ είσαι υπεύθυνος γι' αυτό, κρατώντας έναν δήμαρχο ανίκανο που το καταστρέφει"

Οι σχέσεις τους λοιπόν, δεν είναι απλά "κακές". Είναι τοξικά κακές!

Ο Τραμπ τον έχει δημοσίως εξευτελίσει, όχι μια φορά, αλλά πολλαπλές, είτε σε συνεντεύξεις, είτε σε κοινές εμφανίσεις (όπως πρόσφατα για το παλαιστινιακό), είτε σε δημόσιες δηλώσεις.

Τον έχει παρουσιάσει ως «ανίκανο», «λίγο», «μαριονέτα της παλιάς Ευρώπης» και ό,τι άλλο μπορεί να εξαχθεί από τις κουβέντες του.

Και ο Στάρμερ από την πλευρά του, χτίζει ολόκληρη την εξωτερική του πολιτική στην προσπάθεια να μην εμφανιστεί "υποχείριο" του Τραμπ.

Άρα, πίσω από την ουκρανική κρίση, υπάρχει ένα βαθύτερο στρώμα: Η "μάχη" δύο κόσμων! Ο κόσμος που εκπροσωπεί ο Τραμπ και ο κόσμος που θέλει να σώσει ο Στάρμερ!

Και αυτή η μάχη δεν διεξάγεται στο Λονδίνο. Γίνεται στο Ντονμπάς. Γίνεται στο Κίεβο.

Γίνεται σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που κοιτάει το μέτωπο και περιμένει να μάθει ποιος θα γράψει το τέλος της ιστορίας.

Γιατί ο Στάρμερ πρέπει να σαμποτάρει τον Τραμπ, ακόμα κι αν καεί όλη η Ευρώπη!

Αν ο Τραμπ κερδίσει το στοίχημα και καταφέρει την ειρήνη στην Ουκρανία με δική του συμφωνία, η Βρετανία θα χάσει σχεδόν τα πάντα.

Θα χάσει τον άξονα επιρροής στο ΝΑΤΟ, το ρόλο "μεγάλου διαμεσολαβητή", δηλαδή το τελευταίο φύλλο "εξουσίας μετά το Brexit" και κυρίως, την στρατηγική αφήγηση ότι "χωρίς τη Βρετανία ο κόσμος είναι χαμένος".

Για τον Στάρμερ, μια τέτοια ειρήνη θα είναι όχι απλά πολιτική καταστροφή, αλλά και απώλεια της εμπιστοσύνης που του δίνουν οι ιθύνοντες της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ!

Θα τον παρουσιάσει ως ηγέτη εκτός παιχνιδιού, ως μια φωνή που κανείς δεν άκουσε και κυρίως, ως έναν Βρετανό πρωθυπουργό που η Ιστορία κυριολεκτικά προσπέρασε.

Αυτό ο Στάρμερ δεν μπορεί και του απαγορεύεται να το επιτρέψει. Όχι στη μέση σχεδόν της θητείας του όπου ήδη έχουν ξεσηκωθεί οι Άγγλοι εναντίον του και κάθε λάθος θα είναι μοιραίο

Και το κυριότερο; Όχι απέναντι στον άνθρωπο που τον χλεύασε ανοιχτά. Και αυτό το συγκεκριμένο, μεταφράζεται σε καταρράκωση του πρεστίζ του ως Βρετανός πρωθυπουργός.

Γι’ αυτό το Λονδίνο διαμέσου της Ντάουνινγκ Στρίτ στέλνει μήνυμα πως "Αν μιλήσετε για ειρήνη χωρίς εμάς, θα σας δημιουργήσουμε πόλεμο νά χετε να πορεύεστε"!

Μ' άλλα λόγια, με τον Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο, ο εφιάλτης του Στάρμερ βρίσκεται σε εξέλιξη! Το σενάριο δεν είναι πια μια εκκρεμότητα του μέλλοντος. Ξεφεύγει.

Είναι η πραγματικότητα που ζει σήμερα το Λονδίνο, μια πραγματικότητα στην οποία ο Τραμπ αποφασίζει και η Βρετανία παρακολουθεί ή απλώς ...ακολουθεί.

Ο Αμερικανός πρόεδρος έβαλε ξανά μπροστά το σχέδιο των 28 σημείων, και μάλιστα με τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια για καθυστερήσεις. Η πίεση προς τον Ζελένσκι έχει γίνει υπαρξιακή. Το βλέπουμε αυτό. Εδώ και δυό μέρες, όλη η Ευρώπη βουίζει από τις νέες συμφωνίες Τράμπ-Πούτιν.

Η Μόσχα βεβαίως, έχει δείξει σαφή διάθεση να το συζητήσει γιατί, αν μη τι άλλο, μέσω αυτής της συμφωνίας, παίρνει ό,τι πρέπει να πάρει ο νικητής του πολέμου. Και οι λοιποί Ευρωπαίοι που εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα των "αφεντικών" τους ως καλές και πιστές μαριονέτες, κοιτούν σαστισμένοι, χωρίς στρατηγική, χωρίς ρόλο, χωρίς φωνή. Περιμένοντας ίσως εντολές από τις σκοτεινές σκιές της Λέσχης του Νεοταξισμού.

Και το πιο επώδυνο για το Λονδίνο; Ο πόλεμος μπορεί να τελειώσει μέσα σε λίγους μήνες, χωρίς τη Βρετανία στο τραπέζι. Χωρίς αυτήν δηλαδή, που δια χειρός Μπόρις Τζόνσον, ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2022 αιφνιδιάζοντας πλήρως τη Μόσχα.

Κι αν λοιπόν το Σχέδιο των 28 σημείων προχωρήσει, τότε τι απομένει; Η απόλυτη απογύμνωση. Που σημαίνει, καμία θέση στη διαπραγμάτευση, κανένας ρόλος, κανένα δικαίωμα βέτο, καμία καρέκλα, καμμία φωνή. Και αυτό δεν είναι μια απλή διπλωματική ήττα που να μπορεί να τη καταπιεί η Αγγλία. Είναι ο ορισμός της κατάρρευσης του βρετανικού μύθου ότι "η Ευρώπη χρειάζεται το Λονδίνο για να σωθεί"!

Ο Στάρμερ το ξέρει. Το αισθάνεται. Το φοβάται.

Κι αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που η Βρετανία "προετοιμάζει στρατεύματα".

Όχι για την Ουκρανία, αλλά για να ανατινάξει το τραπέζι πριν ο Τραμπ καθίσει σε αυτό.

Η Αυτοκρατορία που κοιτά τον καθρέφτη της

Το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται μπροστά σε μια τρομακτική αποκάλυψη: Ότι για πρώτη φορά εδώ και δύο αιώνες, ο κόσμος μπορεί να αλλάξει χωρίς την άδειά του.

Και αυτό πονάει πιο πολύ από οποιονδήποτε εχθρό.

Πονάει περισσότερο κι από τη Ρωσία, περισσότερο κι από το Brexit, περισσότερο από όλες τις μικρές και μεγάλες ταπεινώσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Το Λονδίνο μπορεί να ζήσει με πολέμους. Μπορεί να ζήσει με χρέη, με κρίσεις, με πολιτικές μεταπτώσεις.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ όμως να ζήσει με ήττες! Δεν μπορεί να δεχθεί πως ο πλανήτης μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη Βρετανία!

Κι έτσι, μπροστά στον καθρέφτη της Ιστορίας, η παλιά αυτοκρατορία διαλέγει και πάλι τον ίδιο δρόμο, όπως το έκανε στην αυγή της παντοκρατορίας της με την Ελισάβετ την Α' στο τιμόνι της: Όχι τον δρόμο της ειρήνης, αλλά αυτόν της φωτιάς.

Τότε ήταν οι Ισπανοί που έπρεπε να φύγουν απ τη μέση. Τώρα είναι ...ο Τράμπ και η Ρωσία.

Μόνο που αυτή τη φορά, ίσως να μην είναι η Ευρώπη που θα καεί πρώτη. Αλλά η ίδια η Βρετανία!

Πύρινος Λόγιος

sergioschrys@outlook.com