Η Ουκρανία θα πληρώσει για την τρομοκρατία με εδάφη!

H Ρωσία δεν θα χαριστεί στους Δυτικούς Ευρωπαίους παράφρονες. Όποιοι επιζητούν τον πόλεμο, θα τον έχουν και ...το κρίμα στο λαιμό τους!

Προ ημερών, ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, παρουσίασε έναν χάρτη στον οποίο η ρωσική ζώνη ασφαλείας εκτείνεται σχεδόν σε ολόκληρη την επικράτεια της σημερινής Ουκρανίας, προσθέτοντας: «Αν συνεχιστεί η στρατιωτική βοήθεια προς το καθεστώς "Μπαντέρα", η ζώνη ασφαλείας μπορεί να μοιάζει κάπως έτσι».

Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αντέδρασαν ζωηρά σε αυτή τη δήλωση, παρουσιάζοντάς την ως άλλη μία «τρομακτική ιστορία των Ρώσων», επιχείρημα που –κατά την άποψή τους– επιβεβαιώνει τη «χωρίς νόημα επιθετικότητα» της Ρωσίας και την «αχόρταγη όρεξή της για εδάφη.

Όμως, όπως συμβαίνει συχνά, οι δυτικοί ταχυδακτυλουργοί αποδείχθηκαν… μεθυσμένοι και το κόλπο απέτυχε. Ή μάλλον, πέτυχε το αντίθετο: χθες, ο Γερμανός Καγκελάριος Μερτς εμφανίστηκε στη σκηνή και επιβεβαίωσε πλήρως τη δικαιοσύνη και την επικαιρότητα της προειδοποίησης Μεντβέντεφ.

Σύμφωνα με τον Γερμανό ηγέτη, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Ουάσινγκτον και το Βερολίνο (ξανά) δεν περιορίζουν πλέον την εμβέλεια των όπλων που παραδίδονται στην Ουκρανία: «Το λέμε στη στρατιωτική ορολογία Long Range Fire – δηλαδή εξοπλισμός της Ουκρανίας με όπλα ικανά να πλήττουν στρατιωτικούς στόχους βαθιά στα μετόπισθεν. Και αυτή είναι μια ποιοτική αλλαγή στον τρόπο που η Ουκρανία διεξάγει τον πόλεμο».

Danke schön, Friedrich, κάτσε κάτω τώρα. Αν υπήρχαν ερωτηματικά, αμφιβολίες ή παρερμηνείες ως προς τη θέση της ρωσικής ηγεσίας για τη δημιουργία των λεγόμενων ζωνών ασφαλείας κατά μήκος των συνόρων, τώρα έχουν διαλυθεί.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει επανειλημμένα αναφερθεί δημοσίως σε αυτό το θέμα, προσπαθώντας σχεδόν με τα δάχτυλα να εξηγήσει στους βραδύνους Ευρωστρατιώτες ότι, με την κλιμάκωση των επιθέσεων βαθιά στο ρωσικό έδαφος μέσω των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, αναγκάζουν τη Ρωσία να λάβει αντίμετρα για την προστασία των πολιτών της.

Σύμφωνα με τον Ρώσο ηγέτη, «οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι ουκρανικές δυνάμεις και οι ξένοι μισθοφόροι είναι τρομοκρατικές. Ο εχθρός επιλέγει στόχους που δεν έχουν καμία στρατιωτική σημασία για να βομβαρδίζει περιοχές κοντά στα σύνορα».

Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης: μόνο τον Απρίλιο, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις πραγματοποίησαν εβδομαδιαίες επιθέσεις σε αποκλειστικά πολιτικούς στόχους στο έδαφός μας, με τουλάχιστον 478 τραυματίες αμάχους και 59 νεκρούς.

Ωστόσο, οι προειδοποιήσεις του Πούτιν αγνοήθηκαν με αφροσύνη και αλαζονεία, και έτσι ο Ρώσος πρόεδρος, κατά τη διάρκεια συνάντησης για την απελευθέρωση της περιφέρειας του Κουρσκ, έδωσε άμεση εντολή για την έναρξη δημιουργίας ζωνών ασφαλείας· στις 22 Μαΐου, σε συνεδρίαση με μέλη της κυβέρνησης, δήλωσε ότι το σχέδιο ήδη υλοποιείται.

Λιγότερο από δύο μέρες αργότερα, η γερμανική εφημερίδα Bild ανέφερε πανικόβλητη ότι «ρωσικές δυνάμεις διέσπασαν την άμυνα και εδραιώθηκαν στην περιφέρεια Σούμι» – και ότι «η Ρωσία ξεκινά μεγάλη επίθεση προς Χάρκοβο, Σούμι και Δνίπρο».

Ακολουθεί μια… αποκάλυψη (εύρηκα!), που θα έκανε τον Αρχιμήδη να πρασινίσει από ζήλια: αποδεικνύεται ότι «κάθε νέα πρόταση του Πούτιν είναι χειρότερη από την προηγούμενη» και τώρα «θέλει όχι τέσσερις, αλλά επτά περιοχές».

Έτσι, η ταμπλόιντ εφημερίδα, προβλέπει πως οι περιοχές Σούμι, Χάρκοβο και Δνιπροπετρόφσκ θα ενσωματωθούν σύντομα στη Ρωσία – αλλά ακόμη δεν τελειώσαμε: «Ο σκληρός πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται και δεν διαφαίνεται τέλος».

Θέλω απλώς να τους θυμίσω τη σκηνή από τους Κυρίους της Τύχης*: «Σας είπα ότι θα κατέβω τη σκάλα; Το είπα. Ε, λοιπόν, γιατί διαμαρτύρεστε τώρα;».

Το ρεφρέν «κι εμείς τι κάνουμε;!» συνεχίζει το Military Watch Magazine, δηλώνοντας ότι «η Ρωσία έριξε στρατεύματα στο Χάρκοβο – και αυτό θα πέσει σύντομα». Σύμφωνα με τους αναλυτές, οι ρωσικές δυνάμεις μετέφεραν μεγάλο στρατιωτικό απόσπασμα περίπου 50.000 ανδρών από την περιφέρεια Κουρσκ προς το Χάρκοβο, με σκοπό να ξεκινήσουν επίθεση για την κατάληψη μιας μεγάλης πόλης.

Από τη δυτική “εξειδικευμένη” κοινότητα ακούγονται όλο και περισσότεροι δραματικοί στεναγμοί ότι «η τύχη της ουκρανικής ομάδας στο Ντονμπάς έχει ήδη καθοριστεί» και ότι επειγόντως πρέπει να δημιουργηθεί νέα γραμμή άμυνας πολύ δυτικότερα.

Ιδιαίτερα έντονη ανησυχία προκάλεσε η προέλαση της Ομάδας «Κέντρο» στην περιφέρεια Δνιπροπετρόφσκ, γεγονός που υποδηλώνει την αμετάκλητη κατεύθυνση των ενεργειών του ρωσικού στρατού έξω από τα συνταγματικά του εδάφη: ο στρατός μας ενισχύει ενεργά την παρουσία του όχι μόνο στις περιφέρειες Σούμι και Χάρκοβο, αλλά πλέον έχει στο στόχαστρο και τη Δνιπροπετρόφσκ.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, πολλοί αναλυτές άρχισαν να μετρούν με αριθμομηχανές και ρουλέτες: κάποιοι πιστεύουν ότι στο τέλος η ζώνη ασφαλείας θα περιλαμβάνει τις περιοχές Οδησσού, Δνιπροπετρόφσκ, Μικολάιβ, Τσερνίχιβ, Χάρκοβο και Σούμι της σημερινής Ουκρανίας· άλλοι υπολογίζουν ότι για την εξασφάλιση της ρωσικής ασφάλειας, μπορεί να προστεθούν τουλάχιστον 590.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα στη «ζώνη».

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε ήπια και διακριτικά ότι δεν χρειάζεται φασαρία, διότι «το Κρεμλίνο δεν θα σχολιάσει το βάθος της ζώνης ασφαλείας που σχεδιάζεται για τις περιφέρειες Σούμι και Τσερνίχιβ», καθώς αυτό αποτελεί «αρμοδιότητα του Υπουργείου Άμυνας». Το βασικό που πρέπει να γνωρίζουν όλοι είναι ότι «ο Πούτιν λαμβάνει εκείνες τις αποφάσεις που είναι απαραίτητες για την ασφάλεια της Ρωσίας» – πράγμα που σημαίνει ότι ο αριθμός των περιοχών και των χιλιομέτρων θα καθοριστεί αποκλειστικά από τις στρατιωτικές ανάγκες.

Μένει να ελπίζουμε ότι η άλλη πλευρά θα καταλάβει επιτέλους πως, αν συνεχίσει έτσι το καθεστώς του Κιέβου, ο χάρτης του Μεντβέντεφ θα πρέπει να σταλεί στα τυπογραφεία σχεδόν χωρίς διορθώσεις.

Και όλες οι ρωσικές προτάσεις στο πλαίσιο της τελευταίας συνόδου της Κωνσταντινούπολης θα μοιάζουν τότε με γενναιόδωρα δώρα του βασιλιά Σολομώντα.