Η "σκληρή αντιπολίτευση" της Γεωργίας...

Με τέτοια σκληρή αντιπολίτευση, ειλικρινά απορώ πώς δεν έχει πέσει η κυβέρνηση...

Η Πλεύση Ελευθερίας φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να ρίξει το σύστημα με… μουσικές. Δεν χρειάζονται επιχειρήματα, δεν χρειάζονται αποδείξεις, δεν χρειάζεται πολιτική – αρκεί μια Κεφαλά με φωνή και στίχους!

Η εκπρόσωπος του κόμματος, που υποτίθεται μάχεται για δικαιοσύνη, αποφάσισε να δώσει μια καλλιτεχνική ερμηνεία μέσα στο κοινοβούλιο — για να τιμήσει, λέει, τα Τέμπη.

Όχι με λόγο, όχι με αποκάλυψη, αλλά με ένα τραγούδι.

Και μάλιστα, στο τέλος είπε… «Αυλαία»!

Όχι, δεν είναι ανέκδοτο. Είναι το επίπεδο της αντιπολίτευσης σήμερα.

Και κάπου εδώ, μας έμεινε να σκεφτόμαστε:

• Αν η κυβέρνηση είναι σάπια, η αντιπολίτευση είναι φαρσική.

Αυτό δεν είναι κόμμα. Είναι περιοδεύων θίασος – και δυστυχώς παίζει στην Εθνική Σκηνή.

Όταν ο πόνος και η τραγωδία των Τεμπών γίνονται σκηνικό, τότε η γελοιότητα γίνεται πολιτική γραμμή.

Καλή συνέχεια λοιπόν στην Πλεύση Ελευθερίας. Προτείνω στην επόμενη συνεδρίαση να φέρουν πιάνο με ουρά.

Κι αν περισσέψει και κάνα μπαγλαμαδάκι, ας το δώσουν στον πρωθυπουργό. Να παίξουν ντουέτο στην υποκρισία.

Η Πλεύση Ελευθερίας, σε μια πράξη αντίστασης που θα συγκλόνιζε μέχρι και τη Eurovision, έριξε τη «μεγάλη βόμβα»:

• Έβαλε την τραγουδίστρια Κεφαλα να ανεβεί στο βήμα της Βουλής και να τραγουδήσει. Όχι για την ελευθερία. Όχι για τα Τέμπη. Όχι για την αλήθεια.

• Αλλά γενικώς. Έτσι. Για το σοου.

Κι εμείς… υποκλιθήκαμε.

Όχι από συγκίνηση — από κρανιακή ζάλη!

Την ώρα που μανάδες θρηνούν, δικαιοσύνη δεν αποδίδεται, και τα ΜΜΕ παίζουν κουκλοθέατρο, η “αντισυστημική” φωνή της Πλεύσης αποφάσισε να το γυρίσει στο “Τhe Voice of Βουλή”.

Τραγούδι, «αυλαία», υπόκλιση.

Μόνο που στη συγκεκριμένη παράσταση… τα φέρετρα είναι αληθινά. Κι εκεί στα έδρανα, οι ηθοποιοί φορούν κοστούμια. Όχι από τα Zara – από την υποκρισία.

Η Κεφαλά τραγούδησε για την «Κιβωτό».

Μάλλον μπερδεύτηκε, νόμιζε πως είναι στην κιβωτό της τηλεόρασης, όχι σε κοινοβούλιο.

Αλλά τι περιμένεις;

Όταν έχεις κάνει την πολιτική καλλιτεχνικό after, η τραγωδία γίνεται σάτιρα και η Βουλή… μαύρη κωμωδία.

Υ.Γ. Και εις άλλα με τραγούδια. Μην ξεχάσετε την επόμενη φορά να βάλετε και μπαλέτο. Μια χαρά θα πάει. Έτσι κι αλλιώς, το κράτος είναι ήδη σε κώμα. Τραγουδήστε του ένα μοιρολόι να τελειώνουμε.