Τα Χριστούγεννα των ... Αντίχριστων!

Η παραχάραξη των Χριστουγέννων συνεχίζεται – Απρόσωπη «συμπεριληπτική» φάτνη έστησαν στις Βρυξέλλες!

Κενά τα πρόσωπα, νεκρά τα νοήματα - Παρόμοια εκτρώματα στήνουν και δήμοι της Ελλάδας, ευτελίζοντας τα Χριστούγεννα με τα λεφτά των δημοτών!

Χρόνο με το χρόνο κλιμακώνεται η αποκαθήλωση του νοήματος των Χριστουγέννων, και όπως έχουμε αναφέρει και άλλοτε, ένας βασικός δείκτης αυτής της αποϊεροποίησης είναι ο τρόπος που παρουσιάζονται (ή δεν παρουσιάζονται καθόλου) οι Φάτνες σε δημόσιους χώρους.

Η ιερή σκηνή της γέννησης του Σωτήρα Χριστού τείνει να εξαφανιστεί από πλατείες και δημόσια κτήρια σε όλη την Ευρώπη. Και όταν εμφανίζεται, συνήθως αποδίδεται με καρικατούρες, με αφηρημένες παραμορφώσεις και «καλλιτεχνικές» λόξες που αφήνουν το νόημα της εορτής σαν κενό κέλυφος που δεν περιέχει τίποτε. Βλέποντας αυτά τα κακέκτυπα, περισσότερο διακρίνεις το τερατόμορφο γέννημα του «καλλιτέχνη», παρά τη γέννηση του Χριστού.

Στην τεχνοκρατική καρδιά της Ευρώπης που αποτελούν οι Βρυξέλλες, στην εμβληματική πλατεία «Γκραν-Πλας», στήθηκε φέτος ένα τέτοιο κακέκτυπο Φάτνης που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Το «καλλιτεχνικό» έργο ονομάστηκε «Fabrics of the Nativity» (Υφάσματα της Γέννησης) και παρουσιάζει τρεις φιγούρες που μόνο κατά φαντασία παραπέμπουν στην Παναγία, τον Ιωσήφ και τον νεογέννητο Ιησού.

Οι κούκλες φορούν ρούχα που παραπέμπουν στην εποχή του Χριστού, όμως στη θέση του άφαντου προσώπου τους, έχουν μια συρραφή από υφάσματα διαφορετικών αποχρώσεων. Παραπέμποντας – σύμφωνα με τους διοργανωτές – σε μια κοινωνία «συμπερίληψης» με ανθρώπους διαφορετικών αποχρώσεων δέρματος.

Με λίγα λόγια έχουμε να κάνουμε με μια «woke» φάτνη που εμφανίζεται ως σύμβολο πολιτικής ατζέντας και συγκεκριμένα της παγκοσμιοποίησης. Το συγκεκριμένο έκτρωμα μάλιστα έλαβε και έγκριση από τον καθεδρικό ναό των Αγίων Μιχαήλ και Γουδούλης, δηλαδή έλαβε τη «βούλα» των Καθολικών, που άλλωστε αποτελούν και τους πρωτεργάτες της οικουμενιστικής πλάνης. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι οι Βρυξέλλες δεσμεύτηκαν να κρατήσουν τη συγκεκριμένη (άθεη) φάτνη για τα πέντε επόμενα χρόνια, συμπίπτοντας χρονικά (τυχαία άραγε;) με το κλείσιμο των εργασιών της «ατζέντας 2030», δηλαδή του ζοφερού μανιφέστου της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Εξετάζοντας τους διδακτικούς κύκλους που σχηματίζει πάντοτε η ιστορία, αν αναζητήσουμε ποιοι διεξήγαγαν ανοιχτό πόλεμο στον συμβολισμό των Χριστουγέννων, θα «σκοντάφτουμε» πάντα στην πολιτική των Ναζί. Από το 1937 οι φάτνες είχαν κηρυχθεί απαγορευμένες στη Γερμανία, και όπου εμφανίζονταν, έπρεπε να παραποιηθούν με «άριες» αναπαραστάσεις, σβάστικες, ρούνους, ελάφια και άλλα στοιχεία που παρέπεμπαν στον παγανισμό. Το δε άστρο της Βηθλεέμ έπρεπε να εξαφανιστεί διαπαντός. Οποιαδήποτε ομοιότητα με (κενά) πρόσωπα και Βρυξελλιώτικες καταστάσεις (δεν) είναι συμπτωματική.

Φάτνη χωρίς Χριστό στην Καρδίτσα – Κόσμος αντέδρασε και δικαιώθηκε στην Καλαμάτα

Οι Βρυξέλλες ακολουθούν το διεθνιστικό τους «ράιχ», αλλά και στην Ελλάδα δεν πηγαίνουμε καθόλου πίσω σε αυτά τα ζητήματα. Αυτές τις μέρες οι πόλεις μας ξεκινούν να φορούν τα γιορτινά τους και οι λιγοστές φάτνες που ακόμα στήνονται, ανταγωνίζονται για βραβείο αφαιρετικότητας και κακογουστιάς. Ενδεικτικά να δείξω τη φάτνη που στήθηκε στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας. Η Παναγία και ο Ιωσήφ για άλλη μια φορά έχουν κενά πρόσωπα που θυμίζουν αόριστες φιγούρες παιδικής χειροτεχνίας. Και στη θέση του μικρού Ιησού, το απόλυτο κενό. Δεν υπάρχει καν κάποια βρεφική σιλουέτα. Μόνο κάτι αδειανό που αμυδρά παραπέμπει σε λίκνο και εκπέμπει 12 ακτίνες.

Ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι αυτά τα νεωτερικά ξόανα δεν έχουν καμία σχέση με τη γλυκιά θαλπωρή της παραδοσιακής φάτνης που συντροφεύει τις αναμνήσεις του. Συνειδητοποιεί ότι αυτός ο αποχρωματισμός των Χριστουγέννων δεν είναι τυχαίος. Και ένα αισιόδοξο στοιχείο είναι ότι κάποιες φορές αντιδρά. Αυτό έγινε φέτος στην Καλαμάτα (για να λέμε και κάποια ευχάριστα), όπου εδώ και αρκετά χρόνια η φάτνη είχε «εξοριστεί» από την κεντρική πλατεία και τοποθετούνταν στις καμάρες του Δημοτικού Πνευματικού Κέντρου. Μια πανέμορφη βυζαντινή φάτνη με πιστή αναπαράσταση της Γέννησης, που όμως βρισκόταν παραγκωνισμένη, μακριά από τον κεντρικό στολισμό της πόλης. Γιατί… άραγε;

Πολλοί κάτοικοι είχαν παραπονεθεί επανειλημμένως στη δημοτική αρχή, υποστηρίζοντας ότι η φάτνη δεν μπορεί να είναι τοπικά και τροπικά ξέχωρη από την καρδιά της εορτής. Τα παράπονα έπιασαν τόπο και ο Δήμος έβαλε ξανά τη φάτνη κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της κεντρικής πλατείας.

Κάτι που μας διδάσκει ότι καλό είναι μεν που παρατηρούμε όλη αυτή την απαξίωση των συμβόλων, αλλά αν μένουμε μόνο στην παρατήρηση δεν κάνουμε τίποτα. Χρειάζεται να ανοίγουμε κι εμείς το στοματάκι προς τους υπεύθυνους και όχι να τους αφήνουμε να στολίζουν τις πόλεις μας με όποια κακοποίηση των Χριστουγέννων τους καπνίσει, και μάλιστα με τα δικά μας χρήματα.

Δεν χρειάζεται καν καλλιτεχνικό αισθητήριο για να κρίνεις πόσο αξιόλογη είναι μια φάτνη. Φτάνει μόνο να είναι ευπρεπής, να σε αναπαύει στη θέα της, να σε συνδέει με το πνεύμα αυτού του κοσμοσωτήριου γεγονότος που σήμανε τη χαραυγή της Βασιλείας. Στα κενά πρόσωπα των άψυχων εορτών τους, εμείς να συμπληρώνουμε τα ανεξίτηλα σεβάσματα της ψυχής μας. Γιατί τα Χριστούγεννα χωρίς Χριστό είναι μια παράτα από λαμπιόνια που φωτίζουν το χάος μας.