Το μυστικό συνυποσχετικό του Γεραπετρίτη – Η Ελλάδα στο κατώφλι της εθνικής εκχώρησης

Όταν μια χώρα κυβερνάται από άσχετους, πληρωμένους απο ξένα κέντρα και υποστηρικτές ξένων συμφερόντων, αυτή η χώρα αργά η γρόγορα θα σβήσει από τον χάρτη

H διεφθαρμένη και ετοιμόρροπη κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν θα περίμενε κανείς να έχει και σοβαρό, μορφωμένο επί της γεωπολιτικής και προπαντός πατριώτη Υπουργό Εξωτερικών. Αντιθέτως, έχει ένα μιαρό και εξευτελισμένο ανδρείκελο προκειμένου να ικανοποιήσει τους άρχοντες του Σκότους, τους οποίους υπηρετεί!

Όταν η «Kontra News» της Κυριακής αποκάλυψε ότι ο Υπουργός Εξωτερικών Γεραπετρίτης υπέγραψε μυστικό προσχέδιο συνυποσχετικού με την Τουρκία στη Γενεύη, τα «μεγάλα» μέσα ενημέρωσης πάγωσαν. Ούτε λέξη. Ούτε μία αναφορά. Και όμως, εδώ δεν μιλάμε για φήμες. Μιλάμε για ένα κείμενο-προδοσία, έτοιμο να οδηγήσει τη χώρα στη Χάγη με όρους που ξεπερνούν κατά πολύ τις κόκκινες γραμμές της Ελλάδας.

Το προσχέδιο της παράδοσης

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Γεραπετρίτης, μεθοδικά και εν κρυπτώ, έφερε στο τραπέζι ένα προσχέδιο συνυποσχετικού με τους Τούρκους. Σε αυτό δεν περιορίζεται η διαφορά στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, όπως επί δεκαετίες διακήρυσσε η ελληνική διπλωματία. Αντιθέτως, ανοίγεται η βεντάλια:

• Ζητήματα χωρικών υδάτων,

• Αποστρατιωτικοποίηση νησιών,

• Ακόμη και κυριαρχία σε βραχονησίδες.

Είναι δηλαδή το τουρκικό αφήγημα σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, σερβιρισμένο μέσα από ελληνική υπογραφή.

Το Μέγαρο Μαξίμου, όπως γράφει η «Kontra News», τρόμαξε από την «προθυμία» του υπουργού του. Ο Μητσοτάκης φοβήθηκε το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας εκχώρησης και έκανε πίσω. Αλλά η ζημιά έχει γίνει: ένα χαρτί υπάρχει, ένα κείμενο που καταγράφει τη βούληση του επίσημου ελληνικού κράτους να συζητήσει τα πάντα. Και αυτό, στην ιστορία των διεθνών σχέσεων, είναι η αρχή της παράδοσης.

Και γιατί δεν ακούστηκε κουβέντα; Γιατί η αποκάλυψη θάφτηκε από το ΑΠΕ, τις ναυαρχίδες της ενημέρωσης, τα μεγάλα sites;

Διότι, η αλήθεια καίει. Ένα τέτοιο κείμενο θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό.

Οι εξαρτώμενοι μιντιάρχες οικονομικά, πολιτικά και τραπεζικά, δεν έχουν καμιά διάθεση να ρίξουν τον «πυλώνα σταθερότητας» Μητσοτάκη. Από την άλλη, η διεφθαρμένη Ούρσουλα, ο "δαρμένος" Μακρόν, η "πατριώτισσα" Μελόνι και τα άλλα τα παιδιά των Βρυξελλών, απαιτούν «λύση πάση θυσία» στο Αιγαίο, γιατί η Τουρκία, πρέπει να γίνει στρατηγικός εταίρος στο SAFE. Δεν τους νοιάζει, αν αυτό σημαίνει εκχώρηση ελληνικής κυριαρχίας.

Ο Γεραπετρίτης ως «τεχνοκράτης υπογραφής»

Ο Γεραπετρίτης δεν είναι πολιτικός με λαϊκή νομιμοποίηση. Είναι τεχνοκράτης-διαμεσολαβητής, άνθρωπος των διαδρόμων, που βλέπει την Ελλάδα σαν «υπόθεση διευθέτησης». Δεν διαπραγματεύεται, απλά συμφωνεί. Δεν χαράσσει κόκκινες γραμμές, απλά τις εξαλείφει. Και αυτός ο άνθρωπος κρατά σήμερα στα χέρια του την εθνική υπόσταση.

Αν το προσχέδιο/συνυποσχετικό που έχει υπογράψει με τους Τούρκους κατατεθεί στη Χάγη, η Ελλάδα μπαίνει σε ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Γιατί, πρώτον, το Δικαστήριο δεν θα κρίνει μόνο ΑΟΖ. Θα κρίνει ό,τι μπει στο συνυποσχετικό. Και αν το συνυποσχετικό περιέχει αποστρατιωτικοποίηση ή κυριαρχία νησιών, τότεθα εχουμε χάσει δια παντός κομμάτια πατρίδας όχι στο πεδίο της μάχης, αλλά στο τραπέζι του «νομικού ρεαλισμού».

Ευτυχώς που οι Τούρκοι δεν έχουν αναγνωρίσει την ισχύ του Δικαστηρίου της Χάγης. Ειδ' άλλως, θα είχαμε πάει πιθανότατα...χτές!

Η αποκάλυψη αυτή δεν είναι «ακόμη ένα ρεπορτάζ». Είναι σειρήνα πολέμου. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το παιχνίδι παίζεται πίσω από κλειστές πόρτες. Ότι οι αποφάσεις παίρνονται σε γραφεία της Γενεύης και υπογράφονται από υπουργούς που δεν θα λογοδοτήσουν ποτέ.

Αν αύριο ξυπνήσουμε με λιγότερη Ελλάδα, δεν θα φταίει ο Ερντογάν. Θα φταίνε τα κτήνη οι δικοί μας που υπέγραψαν. Και τότε δεν θα μιλάμε για «εθνική ήττα», αλλά για εθνική προδοσία.