Το... επάρατο και απάνθρωπο νομοσχέδιο για τη 13ωρη εργασία η νέα αφορμή για να κατεβούν οι πολίτες στους δρόμους! Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που προβλέπει την επέκταση του ωραρίου εργασίας -το περίφημο 13ωρο δηλαδή- αποτέλεσε τη νέα αφορμή για τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να απευθύνουν απεργιακό κάλεσμα, με αποτέλεσμα αύριο, Τετάρτη 1η Οκτωβρίου, η χώρα να βρίσκεται σε απεργιακό κλοιό για 24 ολόκληρες ώρες. Στη νέα μεγάλη αυτή απεργία συμμετέχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εκπαιδευτικοί, οι υγειονομικοί, οι εμποροϋπάλληλοι και οι ταξιτζήδες . Οι συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις ζητούν, μεταξύ άλλων, την απόσυρση της δέσμης μέτρων για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη μείωση του εργασιακού ωραρίου, και την πλήρη επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Το κεντρικό συλλαλητήριο , όσον αφορά στην Αθήνα, θα πραγματοποιηθεί στις 11 το πρωί στην πλατεία Κλαυθμώνος , με αντίστοιχες συγκεντρώσεις να αναμένονται να πραγματοποιηθούν σε όλες τις μεγάλες πόλεις ανά τη χώρα. Το απεργιακό κάλεσμα της ΓΣΕΕ Στην επίσημη ανακοίνωσή της, μέσω της οποίας καλεί άπαντες τους εργαζόμενους να δώσουν το παρών στη γενική απεργία της Τετάρτης 1ης Οκτωβρίου, η ΓΣΕΕ αναφέρει τα ακόλουθα: « Όλοι στη Γενική Απεργία την Τετάρτη 1 Οκτώβρη και στο Συλλαλητήριο στις 11 π.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος Η ΓΣΕΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν μαζικά και δυναμικά στην 24ωρη Πανελλαδική Απεργία την προσεχή Τετάρτη 1η Οκτωβρίου. Οι εργαζόμενοι μαζί με τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τις νέες και τους νέους πρέπει να στείλουμε ισχυρό μήνυμα αντίδρασης στις αντεργατικές πολιτικές που υποβαθμίζουν τις ζωές μας, απορυθμίζοντας ακόμη περισσότερο την αγορά εργασίας. Πρέπει να στείλουμε ξεκάθαρο μήνυμα στην Κυβέρνηση ότι με το εργασιακό της νομοσχέδιο διαλύει ό,τι έχει απομείνει από τα εργασιακά μας δικαιώματα. Τα αιτήματά μας είναι σαφή και αδιαπραγμάτευτα. Απόσυρση της δέσμης μέτρων για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που αποτελεί δώρο σε συγκεκριμένα εργοδοτικά συμφέροντα. Λέμε όχι στο 13ώρο. Η εξάντληση δεν είναι ανάπτυξη, η ανθρώπινη αντοχή έχει όρια. Λέμε όχι στην κατάτμηση του χρόνου αναψυχής.Μείωση του εργασιακού ωραρίου τώρα! Η 37.5ωρη εβδομαδιαία εργασία είναι κοινωνικά δίκαιη και με θετικά αποτελέσματα όπου έχει εφαρμοστεί στην πράξη. Πλήρης επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Είναι προϋπόθεση για πραγματική δημοκρατία στην εργασία, είναι ο μόνος δρόμος για καλύτερες αμοιβές και ποιοτικές εργασιακές συνθήκες. Το κεντρικό συλλαλητήριο στην Αθήνα θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη στις 11:00 π.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος, ενώ ανάλογα Συλλαλητήρια θα γίνουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Την Τετάρτη δεν εργαζόμαστε ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ. Δεν σιωπούμε, ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ. Δεν υποχωρούμε, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ Ο χρόνος εργασίας δεν είναι εμπόρευμα, είναι η ζωή μας ». newsbreak

O Nτόναλντ Τράμπ υποχρέωσε τον "Ελληνα" Μπουρλά σε μειώσεις τιμών για όλα τα συνταγογραφούμενα φάρμακα! «Από εδώ και στο εξής, θα πληρώνουμε τις χαμηλότερες τιμές» δήλωσε ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Nτόναλντ Τράμπ ανακοίνωσε ότι η Pfizer θα προχωρήσει σε μειώσεις τιμών για όλα τα συνταγογραφούμενα φάρμακα που προσφέρονται μέσω του Medicaid, του προγράμματος υγείας που καλύπτει πολίτες με χαμηλό εισόδημα. Επιπλέον, όλα τα νέα σκευάσματα της εταιρείας θα διατίθενται σε τιμές αντίστοιχες με εκείνες που ισχύουν για το «πλέον ευνοημένο κράτος». «Από εδώ και στο εξής, θα πληρώνουμε τις χαμηλότερες τιμές» δήλωσε ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι και άλλες φαρμακοβιομηχανίες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Pfizer. Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας, όπως ο ακριβής αριθμός φαρμάκων που θα ενταχθούν, δεν έχουν γίνει γνωστές. Ωστόσο, τόσο ο Tράμπ όσο και ο διευθύνων σύμβουλος της Pfizer, Αλμπερτ Μπουρλά , εξήγησαν ότι σε αντάλλαγμα η εταιρεία θα εξαιρεθεί για τρία χρόνια από τους νέους δασμούς που είχε ανακοινώσει η Ουάσινγκτον για τα φαρμακευτικά προϊόντα. Σύμφωνα με την Pfizer, η τιμή των περισσότερων φαρμάκων πρώτης γραμμής, αλλά και κάποιων επιλεγμένων σκευασμάτων, θα μειωθεί έως και 85%, με τον μέσο όρο της μείωσης να φτάνει το 50%. Οι Ηνωμένες Πολιτείες καταγράφουν τις υψηλότερες τιμές παγκοσμίως για συνταγογραφούμενα φάρμακα – σε πολλές περιπτώσεις τριπλάσιες σε σχέση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Πίεζε εδώ και καιρό Ο Tράμπ εδώ και καιρό πιέζει τις φαρμακοβιομηχανίες να προσαρμόσουν τις τιμές τους πιο κοντά στα διεθνή επίπεδα. Μετά τη σχετική ανακοίνωση, η μετοχή της Pfizer ενισχύθηκε κατά 5% στη Wall Street, ενώ κέρδη σημείωσαν και άλλες μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες: Bristol Myers (+2,6%), Eli Lilly (+2,6%), Merck (+4,8%) και AbbVie (+2,7%). Ο Λευκός Οίκος ετοιμάζει επίσης την παρουσίαση του ιστότοπου TrumpRx, μέσα από τον οποίο οι Αμερικανοί πολίτες θα μπορούν να προμηθεύονται απευθείας τα φάρμακά τους. Όπως αναφερόταν σε αφίσα που δημοσιεύτηκε σήμερα, η Pfizer θα διαθέτει μέσω της πλατφόρμας σκευάσματα όπως Xeljanz (για ρευματοειδή αρθρίτιδα), Zavzpret (για ημικρανίες), Eucrisa (για δερματολογικές παθήσεις) και Duavee (για οστεοπόρωση μετά την εμμηνόπαυση) με εκπτώσεις 40% έως 85%. Περισσότεροι από 70 εκατομμύρια πολίτες καλύπτονται από το Medicaid, ενώ επιπλέον 65 εκατομμύρια άνθρωποι συμμετέχουν στο Medicare, το οποίο αφορά ηλικιωμένους άνω των 65 ετών και άτομα με ειδικές ανάγκες – πρόγραμμα που ωστόσο δεν επηρεάζεται από την παρούσα συμφωνία. Ο Aλμπερτ Μπουρλά αποκάλυψε ακόμη ότι η Pfizer προτίθεται να επενδύσει 70 δισ. δολάρια στην έρευνα, την ανάπτυξη νέων θεραπειών και την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής. « Είμαστε έτοιμοι να ενεργοποιήσουμε το επενδυτικό μας σχέδιο στις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος, με τη σειρά του, μας παρείχε τριετή περίοδο απαλλαγής από τους δασμούς του άρθρου 232, υπό την προϋπόθεση ότι θα φέρουμε εδώ τη βιομηχανική μας δραστηριότητα », τόνισε. Υπενθυμίζεται ότι στις 25 Σεπτεμβρίου ο Tράμπ είχε ανακοινώσει την πρόθεση να επιβάλει δασμούς 100% σε όλα τα εισαγόμενα φάρμακα από την 1η Οκτωβρίου, εκτός εάν οι φαρμακοβιομηχανίες αποφασίσουν να κατασκευάσουν εργοστάσια εντός των Ηνωμένων Πολιτειών... bankingnews

«Δεχόμαστε εισβολή – Έχουμε εσωτερικό πόλεμο στις ΗΠΑ», είπε ο Τράμπ στους στρατηγούς! «Οι πόλεις θα χρησιμεύουν ως πεδίο εκπαίδευσης για το στρατό μας», είπε ο Τράμπ σε δραματικό τόνο! Είναι κάτι που το περιμέναμε να συμβεί, αργά ή γρήγορα. Ο Τράμπ από την πρώτη κι όλας περπατησιά του προς τον Λευκό Οίκο, έδειξε τις διαθέσεις του, υπογράφοντας ένα σκασμό από διατάγματα, τα οποία ουσιαστικά μηδένισαν όλα όσα οι Διεθνιστές "Δημοκρατικοί" είχαν ήδη θέσει σε ισχύ. Από Woke agenda μέχρι την ύπαρξη ομοφυλόφιλων και τράνς στο στρατό, ως την αμαρτωλή USAID η οποία είχε ως αποστολή τη χρηματοδότηση ΜΜΕ και ΜΚΟ στο να στηρίζουν και να διαδίδουν τα αφηγήματά τους. Μετά και τη δολοφονία του Τσάρλυ Κίρκ, οι Διεθνιστές αριστεροί και "Δημοκρατικοί" έδειξαν πλέον τα δόντια τους. Είδαν οτι ο Τράμπ είναι πανίσχυρος και ό,τι είχαν στήσει με πολύ κόπο, έχει πλέον γκρεμιστεί και αποφάσισαν να κυρήξουν τον πόλεμο εναντίον του. Από το κοινβούλιο, όπου οι "Δημοκρατικοί" δεν ψηφίζουν ή δεν υπογράφουν κανένα από τα διατάγματα και τους νέους νόμους ακόμη και για την λειτουργία του κράτους, τα πράγματα οξύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό, έχοντας ως συνέπεια ακόμη και το ...κλείσιμο του δημοσίου τομέα! Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ σε ομιλία του στη στρατιωτική ηγεσία της χώρας, Κουάντικο της Βιρτζίνια προετοίμασε την στρατιωτική ηγεσία της χώρας για το λεγόμενο εσωτερικό μέτωπο των ΗΠΑ δηλαδή για το ενδεχόμενο μεγάλων κινητοποιήσεων από την αριστερά, με στόχο την αποσταθεροποίηση της χώρας. Ο αμερικανός Πρόεδρος έδωσε στους Αμερικανούς στρατηγούς την εντολή να αποτελέσουν «σημαντικό μέρος» της διεξαγωγής ενός «πολέμου από μέσα» σε πόλεις όπως το Σαν Φρανσίσκο, το Σικάγο, η Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες . Δηλαδή το απόλυτο άντρο των Διεθνιστών. Την ομιλία, οργανωμένη από το υπουργείο Άμυνας, στη Βάση των Πεζοναυτών , οι ανώτατοι αξιωματικοί των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων παρακολούθησαν τον Ντόναλντ Τραμπ να σκεί δριμεία κριτική στον Τζο Μπάιντεν, και προειδοποιώντας για τους κινδύνους που ελλοχεύουν. «Δεχόμαστε εισβολή» « Έχουμε επαναφέρει τη θεμελιώδη αρχή ότι η υπεράσπιση της πατρίδας είναι η πρώτη και πιο σημαντική προτεραιότητα του στρατού. Αυτό είναι », είπε ο Τραμπ. « Μόνο τις τελευταίες δεκαετίες οι πολιτικοί αρχίζουν με κάποιο τρόπο να πιστεύουν ότι η δουλειά μας είναι να αστυνομεύουμε τα πέρατα της Κένυας και της Σομαλίας, ενώ η Αμερική δέχεται εισβολή από μέσα », πρόσθεσε. Η αναφορά ήταν σαφής και αφορούσε τις πολιτείες που κυβερνώνται από Δημοκρατικούς και που είναι εστίες εγκληματικότητας. Παράλληλα συνέστησε στον στρατό να αξιοποιήσει τις επιχειρήσεις στις πόλεις των ΗΠΑ για την καταπολέμησή της ως « πεδίο εκπαίδευσης για τον στρατό μας ». Τέλος η "πολιτική ορθότητα" Σ.Σ . Ως πολιτική ορθότητα αναφέρεται η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που πιστεύεται ότι αποκλείουν, περιθωριοποιούν ή προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν κοινωνικά ή γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους. Είναι όρος που γεννήθηκε από την Νέα Τάξη Πραγμάτων, ως προπέτασμα καπνού στο να νομιμοποιηθεί η λαθρομετανάστευση και η ομοφυλοφιλία. Ο Ντόναλντ Τραμπ υποστήριξε ενώπιον των Αμερικανών στρατηγών ότι ο Καναδάς θα μπορούσε να γίνει μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών , ενώ κατακεραύνωσε και την πολιτική ορθότητα. Ο στρατός δεν θα είναι πλέον χώρος για «πολιτική ορθότητα» . « Δεν μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να υπηρετώ ως ο αρχηγός σας » είπε, προσθέτοντας ότι οι στρατιωτικοί ηγέτες που παρευρέθηκαν στη συνάντηση μοιάζουν να έχουν βγει από «κεντρικό καστ». Ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι η αλλαγή του ονόματος του Πενταγώνου αντικατοπτρίζει « πολύ περισσότερα από μια απλή αλλαγή επωνυμίας » και αποτελεί « μια ιστορική επαναβεβαίωση του σκοπού, της ταυτότητας και της υπερηφάνειας μας ». Ο Τραμπ πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν «εξαιρετική δύναμη», η οποία επέτρεψε στην κυβέρνησή του να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με στόχο τον τερματισμό των συγκρούσεων μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, καθώς και Ουκρανίας και Ρωσίας. « Μαζί, ξυπνάμε ξανά το πολεμικό πνεύμα », είπε, προσθέτοντας: « Είμαι μαζί σας. Σας υποστηρίζω και, ως πρόεδρος, σας υποστηρίζω 100%. Δεν θα με δείτε ποτέ να διστάζω ούτε στο ελάχιστο ». Ο Ντόναλντ Τραμπ μίλησε για την υπογραφή εγγράφων προαγωγής για στρατηγούς ή ναυάρχους και επιτέθηκε στον προκάτοχό του, τον πρώην πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, για την χρήση αυτόματου υπογραφέα ( συσκευή του Μπάιντεν για να βάζει αυτόματα την υπογραφή του ). Είπε επίσης ότι υποστήριξε τη χρήση « υπέροχων εγγράφων » κατά την υποβολή υποψηφιοτήτων ανώτερων αξιωματικών για προαγωγές. « Ως ηγέτες, η δέσμευσή μας προς κάθε πατριώτη που φοράει τη στολή είναι να διασφαλίσουμε ότι ο αμερικανικός στρατός θα παραμείνει ο πιο ισχυρός και κυρίαρχος στον πλανήτη », είπε. Μ' αυτά και με άλλα, ο Τράμπ ουσιαστικά σήκωσε το γάντι που του πέταξαν οι Διεθνιστές, είτε αμερικανοί είτε ευρωπαίοι . Μένει να δούμε ως πού μπορεί να φτάσει η δύναμη του, ούτως ώστε να τους εξαλείψει από προσώπου γης...

Κατάρρευση... Ένα Μαξίμου μπάχαλο κι οι δημοσκοπήσεις...φωτιά! Η Δικαιοσύνη του Θεού, είναι αμείλικτη... "Το δάκρυ μου...σταλιά-σταλιά" Απογοητευμένος ο Μητσοτάκης με ΗΠΑ και δημοσκοπήσεις, τεράστιο μπάχαλο το Μαξίμου! Κάτι έρχεται... Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν υπήρξε αποδοχή των μέτρων της ΔΕΘ - Μπάχαλο το Μαξίμου, χωρίς καμία συνεννόηση! Το ΒΝ έχει αποκλειστικό ρεπορτάζ για τα τεκταινόμενα στο Μαξίμου μετά την επιστροφή του Πρωθυπουργού από τη Νέα Υόρκη , σε ένα ταξίδι που δεν πήγε όπως θα ήθελε από πολλές απόψεις. Ο Μητσοτάκης , σύμφωνα με υψηλόβαθμο κυβερνητικό παράγοντα , ήταν απογοητευμένος με όσα έγιναν στις ΗΠΑ το προηγούμενο διάστημα και με αυτά που έρχονται το επόμενο διάστημα. Μήνυμα Κοvesi σε κυβέρνηση «δεν σας εμπιστεύομαι» Η άφιξη της Ευρωπαίας Εισαγγελέα Laura Kovesi στην Αθήνα ήταν ένα σήμα από την ΕPPO ότι θέλει να εξασφαλίσει ότι το έργο της Εισαγγελίας θα φτάσει εις βάθος και χωρίς παρεμβάσεις πολιτικών προσώπων οι οποίες πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Στο Μαξίμου η επίσκεψη Kovesi στην Αθήνα μεταφράστηκε ως κίνηση αμφισβήτησης προς την ελληνική Δικαιοσύνη και το ελληνικό σύστημα. Σαν να τούς έλεγε «δεν σας εμπιστεύομαι» … Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν υπήρξε αποδοχή των μέτρων της ΔΕΘ Από την άλλη, του μετέφεραν όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν βγει και ειδικά αυτές που έχει στα χέρια του το επιτελείο Μητσοτάκη. Το συμπέρασμα ήταν ότι δεν ήταν η αναμενόμενη των προσδοκιών τους άνοδος της ΝΔ στις μετρήσεις και τα focus group και τα μέτρα της ΔΕΘ εύκολα ξεχάστηκαν. «Ο κόσμος επανήλθε στις ρυθμίσεις προ ΔΕΘ» ήταν η φράση του αξιωματούχου. Αυτό που έχει παίξει κρίσιμο ρόλο στην μείωσης της αποδοχής του Πρωθυπουργού αλλά και της ΝΔ στην κοινωνία είναι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και λιγότερο το θέμα των Τεμπών. Θέλει να διώξει τον Μυλωνάκη αλλά δεν μπορεί… Το ζήτημα του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι γεμάτο γαλάζια σκάνδαλα , με εμπλοκή βουλευτών και υπουργών. Γι’ αυτό, άλλωστε, η ίδια η Kovesi έχει δώσει πολύ μεγάλη βαρύτητα στην εξαγωγή της 2ης δικογραφίας. Όμως, ΟΠΕΚΕΠΕ σημαίνει και άλλα πράγματα. Όπως το θέμα Μυλωνάκη, για το οποίο ο Μητσοτάκης ενώ θέλει να διώξει από το Πρωθυπουργικό Μέγαρο τον υφυπουργό του, δεν το κάνει για να μην θεωρηθεί ότι «είναι εκβιαζόμενος Πρωθυπουργός»… Όμως, η κατάσταση, σύμφωνα με υψηλούς αξιωματούχους, με τον Γιώργο Μυλωνάκη στο Μαξίμου είναι χειρότερη απ’ ότι δείχνει. Μπάχαλο το Μαξίμου, χωρίς καμία συνεννόηση Στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει μία πραγματικά δύσκολη κατάσταση. Ο Α ντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης δεν είναι ευχαριστημένος με το ρόλο που έχει αναλάβει, οι πρωτοβουλίες του ανακόπτονται συχνά. Ο Άκης Σκέρτσος παρά τις προσπάθειες στα social media, έχει τάσεις αναχωρητισμού. Το Κτήνος θέλει να μετακινήσει από το Μαξίμου τόσο τον Μυλωνάκη όσο και τον Σκέρτσο , δίνοντάς τους κάποια υπουργεία ώστε αμφότεροι να φύγουν από το κέντρο των αποφάσεων. Έρχεται ανασχηματισμός τον Νοέμβριο; Και φυσικά όταν η κατάσταση στο Μαξίμου δεν είναι καλή , να γνωρίζετε ότι επίκειται ανασχηματισμός. Ο ανασχηματισμός θα γίνει είτε τον Νοέμβριο είτε στα Φώτα -   ημερομηνίες που πάντα επιλέγει ο Μητσοτάκης για αλλαγές στην κυβέρνηση. Η βαθιά σκέψη του Μητσοτάκη είναι ότι θέλει να φέρει πίσω στο Μαξίμου τον Γιώργο Γεραπετρίτη και να αλλάξει και έναν συγκεκριμένο υπουργό που χειρίζεται υπουργείο καθημερινότητας… Ό,τι και να κάνει πάντως, είναι απλά τελειωμένος. Κι αν κάνει ανασχηματισμό, δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτε. Θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε εκλογές, μηπως και πάρει κάποιο ποσοστό ...πάνω από το 20%. Αν αργήσει περισσότερο, η κατρακύλα θα είναι πλέον ανεξέλεγκτη!

Μια Ελλάδα που αργοπεθαίνει; Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ετοιμάζει νομοσχέδιο για να καταργήσει τα ψυχιατρικά πιστοποιητικά, ώστε να περιοριστεί η άρνηση στράτευσης. Σε μια χώρα όμως που βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε ψυχικά νοσήματα και κατανάλωση ψυχοφαρμάκων, η εξουσία δεν σκέφτεται πώς να θεραπεύσει την πληγή στη ρίζα της. Σκέφτεται μόνο πώς θα αυξήσει τα κοινωνικά προβλήματα σε έναν ήδη ταλαιπωρημένο λαό, που νομοτελειακά θα εκδηλωθούν με την αύξηση των αυτοκτονιών και την εμφάνιση υποβοσκόντων ψυχικών νοσημάτων από την πίεση του στρατού. Το πρόβλημα δεν είναι αριθμητικό. Δεν είναι κοινωνικό. Είναι βαθιά πολιτικό, ιδεολογικό και υπαρξιακό. Ζούμε σε ένα κράτος που δεν ξέρει ποιο είναι . Από τη μία, ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει «αντινατιβιστής» κατά των αυτοχθόνων, δηλαδή κατά των Ελλήνων, και καμαρώνει που η Ελλάδα γίνεται πολυπολιτισμικό πείραμα. Από την άλλη, κόμματα της Αριστεράς κυματίζουν με πάθος παλαιστινιακές σημαίες, ενώ η ελληνική ταράζει τα μάτια τους. Όλοι οι εθνικισμοί βαφτίζονται «προοδευτικοί και δημοκρατικοί», εκτός από τον ελληνικό, που στιγματίζεται ως «φασιστικός». Μέσα σε αυτή την παράνοια οι νέοι καλούνται να στρατευτούν . Να υπηρετήσουν όμως τι; Ένα πολιτικό σύστημα που σιτίζεται από τον ελληνικό λαό, αλλά ντρέπεται για την ίδια του την πατρίδα; Να δώσουν τη ζωή τους για μια χώρα που ξεπουλάει τα λιμάνια, τα χωράφια, τα σπίτια της, τον ίδιο της τον εαυτό; Για μια Μακεδονία που χαρίστηκε με μια υπογραφή; Οι νέοι βλέπουν τα ελληνικά όπλα να καταλήγουν σε ξένους πολέμους, τις μητέρες τους να μετρούν κέρματα στο σούπερ μάρκετ, ενώ δίπλα οικογένειες εισβολέων με 5-6 παιδιά γεμίζουν τα καρότσια με τους φόρους τους. Τις περιουσίες των γονιών τους να βγαίνουν στο σφυρί και να αγοράζονται από ξένα funds και πολιτικούς . Γείτονες φίλοι, συγγενείς, έρωτες, αγάπες, συμμαθητές φεύγουν. Ένα εκατομμύριο Έλληνες έχουν φύγει στο εξωτερικό, για να αντικατασταθούν από εισαγόμενους πληθυσμούς. Στην Πελοπόννησο οι ελαιώνες περνούν σε Άραβες. Στα παράλια, Σκοπιανοί, Τούρκοι, Βούλγαροι γίνονται ιδιοκτήτες. Η «χρυσή βίζα» γεμίζει τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά με Τούρκους. Σπίτια, χωράφια, επιχειρήσεις φεύγουν από τα χέρια των Ελλήνων και λεηλατούνται από ξένους και κομματικούς μηχανισμούς. Μέσα σε όλα αυτά, το κράτος ζητάει από τον Έλληνα νέο να πει «παρών». Αλλά σε ποια πατρίδα; Στην πατρίδα που δεν του ανήκει; Στην πατρίδα που τον φορολογεί μέχρι θανάτου, ενώ χαρίζει προνόμια στους εισβολείς; Στην πατρίδα που μισεί την ίδια της την ταυτότητα; Στην πατρίδα που επιδοτεί τους ξένους και διώχνει τα παιδιά της; Στην πατρίδα που αφήνει τους πιλότους της να πετούν με μισθούς πείνας, ενώ τα κομματόσκυλα αμείβονται με 150.000 ευρώ τον χρόνο; Όχι, δεν είναι τυχαία η άρνηση στράτευσης. Είναι κραυγή. Είναι αντίδραση. Είναι το τελευταίο «όχι» μιας προδομένης γενιάς που βλέπει πως η Ελλάδα που της ζητούν να υπερασπιστεί δεν της ανήκει. Και υπάρχει και άλλη πλάνη. Δεν μπορεί μια χώρα που θέλει να επιβιώσει να δίνει αναβολή στράτευσης μέχρι τα 27 έτη. Σε αυτή την ηλικία οι νέοι εντός και εκτός Ελλάδας έχουν πάρει τον δρόμο τους και δεν μπορούν να πετάξουν τη ζωή τους στα σκουπίδια για μια Ελλάδα που τους πρόδωσε. Το πολιτικό σύστημα και η ελίτ, εάν καταφέρουν να επιλύσουν την ιδεολογική τους τρικυμία, τότε και μόνο τότε θα μπορέσουν να επιβάλουν την υποχρεωτική στράτευση στα 18, αναγκαία για να επιβιώσει η πατρίδα, που θα πρέπει όμως να ανήκει σε όλους, όχι στους πολιτικούς, όχι στην ελίτ, όχι στους ξένους. Μέχρι τότε οι νέοι θα δραπετεύουν από την Ελλάδα κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Όσα νομοσχέδια και να περάσει ο Δένδιας, το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να επιδεινώσει το δημογραφικό πρόβλημα...

Στο ίντερνετ και ειδικά στο ελληνικό, δεν υπάρχει σοβαρότητα, πλην ολίγων εξαιρέσεων. Ο καθένας μπορεί να πετάει μια "εικόνα" ή μια "είδηση" και όσοι βολεύονται μ' αυτή, τη παραφουσκώνουν και τη διαδίδουν παντού... Σκηνή από τη ταινία "Εξορκιστής ΙΙ - Ο αιρετικός" Δεν είναι η πρώτη φορά που τα κοινωνικά δίκτυα φουσκώνουν ένα δήθεν «αρχαιολογικό εύρημα» και στήνουν γύρω του μια εικονική σύγκρουση πολιτισμών. Η τελευταία μόδα είναι μια... φωτογραφία ενός υποτιθέμενου «Αγάλματος του Αλλάχ» , που –λένε– ανακαλύφθηκε σε κάποιο σημείο της ερήμου της Σαουδικής Αραβίας. Είναι μια φωτογραφία μάλλον κατασκευασμένη και απεικονίζει μια αρχαία θεότητα σε μορφή δαίμονα.. Τη φωτογραφία αυτή (φώτο δεξιά) μου την έστειλε ο αγαπητός μου φίλος και συναγωνιστής ΕργΔημΕργ για να τη τσεκάρω και να επικυρώσω ή όχι την αυθεντικότητα της. Όταν την είδα και διάβασα τη λεζάντα από κάτω, πέσανε και τα υπόλοιπα μαλλιά μου! Η λεζάντα γράφει: " Άγαλμα του Αλλάχ - Αρχαιολόγοι βρήκαν ταχνουργήματα στην έρημο της Σαουδικής Αραβίας, που μοιάζουν με την περιγραφή του Αλλάχ στο Κοράνι και στη Χαντίθ "! Η εικόνα κάνει (ή έκανε, δεν ξέρω, πιθανόν) τον γύρο του διαδικτύου, ντύθηκε με λεζάντες περί «συγκλονιστικής αποκάλυψης» και αναπαράχθηκε από αναρτήσεις που πουλάνε ...θρίλερ αντί για αλήθεια! Και για να ακριβολογούμε, η φωτογραφία αυτή δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον...Αλλάχ, ούτε με τη Σαουδική Αραβία. Δεν απεικονίζει «τον Θεό του Ισλάμ» – κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο εξ ορισμού, αφού το Ισλάμ απαγορεύει απόλυτα κάθε απεικόνιση του Θεού, αλλά ούτε και αρχαιλογικό εύρημα στα εδάφη της Σαουδικής Αραβίας. Πρόκειται για την ασσυριακή/βαβυλωνιακή δαιμονική θεότητα "Παζούζου", πασίγνωστη μέσα από τη ταινία « Εξορκιστής Νο2 - Ο Αιρετικός ». Επειδή προφανώς βρέθηκε στην έρημο του νοτίου Ιράκ κι επειδή τα κέρατα του απεικονίζουν κάτι σαν μισοφέγγαρο, αμέσως να δώσουν την…απάντηση! Είναι ο Αλλάχ! Τέλος πάντων, στην ασσυριακή μυθολογία παρουσιάζεται ως ο άρχοντας των ανέμων , ενώ στη περσική ο δαίμονας απεικονίζει το τέρας Νιπούδ που τρώει παρθένες κοπέλες και καταστρέφει ...γάμους! Και εν πάσει περιπτώσει, μόνο ο...Αλλάχ δεν είναι! Οι δημιουργοί της ταινίας « Εξορκιστής Νο2 - Ο Αιρετικός » χρησιμοποίησαν τον Παζουζού (Pazuzu) , για να στηρίξουν το σενάριο που έγραψε ο Γουίλιαμ Γκουντχάρτ, βασισμένος στους χαρακτήρες που δημιούργησε ο Γουΐλλιαμ Πήτερ Μπλέϊντυ με το βιβλίο του " Ο Εξορκιστής " που γυρίστηκε σε ταινία από την Warner Bros και αποτέλεσε μια τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Το ίδιο το άγαλμα που εικονίζεται στο καρέ φυλάσσεται σε μουσεία όπως το Λούβρο ή το Βρετανικό Μουσείο και έχει χρησιμεύσει ως πρότυπο για τα σκηνικά της ταινίας. Άρα, όλη η ιστορία περί «αρχαίου αγάλματος του Αλλάχ» είναι κατασκευασμένο παραμύθι . Αν και ψευδής, η είδηση είναι όντως επικίνδυνη . Σε έναν κόσμο όπου η ισλαμιστική προπαγάνδα και οι ακραίες τζιχαντιστικές ομάδες αναζητούν συνεχώς προσχήματα για σύγκρουση με τη Δύση και τον Χριστιανισμό , μια τέτοια ψεύτικη «ύβρις» μπορεί να παρουσιαστεί ως "προσβολή του Αλλάχ" και να χρησιμοποιηθεί ως προπαγανδιστικό εργαλείο. Ακόμη κι αν ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει ότι πρόκειται για hoax, η οργή που μπορεί να προκαλέσει σε ακραία ακροατήρια είναι πραγματική και δυνητικά επικίνδυνη. Το να καταρρίπτουμε το ψεύδος, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεπλύνουμε και το Ισλάμ, έτσι; Διότι δεν μιλάμε για μια «αθώα» θρησκεία που απλώς ...αδικήθηκε από μια φάρσα του διαδικτύου. Το Ισλάμ, από την αυγή της ιστορίας του, υπήρξε πολιτικοθρησκευτικό κίνημα επέκτασης και κυριαρχίας. Οι ίδιοι οι Εβραίοι το χαρακτηρίζουν «παραφυάδα της εβραϊκής παράδοσης», ενώ οι Πατέρες της Εκκλησίας το θεώρησαν « χριστιανική αίρεση » που παραποίησε το Ευαγγέλιο. Στην πράξη, οι χαλιφάτες και τα σουνιτικά παρακλάδια, ιδίως στις τζιχαντιστικές εκδοχές τους, έκαναν στόχο την εξόντωση ή την αφομοίωση του Χριστιανισμού στο Ισλάμ και τη μετατροπή του σε υπήκοο της ισλαμικής τάξης. Τα εγκλήματα και οι γενοκτονίες που συνετελέσθησαν ανά τους αιώνες, κυρίως μέσα από το σουνιτικό Ισλάμ, αποδεικνύουν την "σατανικότητα" αυτής της βδελυρής σέκτας που έχει απλωθεί σε όλη την Ασία και απειλεί σήμερα και την ίδια την Ευρώπη, μέσω της νεοταξικής λαίλαπας που επιχορηγεί και στηρίζει την λαθρομετανάστευση. Φανταστείτε λοιπόν το τι έχει να γίνει, αν αυτή η φωτογραφία βρεθεί από το διαδίκτυο στα χέρια κανενός αιμοσταγούς ισλαμιστή δολοφόνου , που δήθεν θα...προσβληθεί από αυτήν και θα προβεί σε αιματοκυλίσματα μέσα σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Χάος! Οπότε, καλό θα είναι να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί για το τι λέμε και γράφουμε στο διαδίκτυο. Δεν είναι μόνο ότι μπορούμε να γίνουμε ...ρεζίλι, αλλά ίσως - αθέλητα βεβαίως - προκαλέσουμε και μια κατάσταση, για την οποία θα έχουμε τύψεις σ' όλη μας τη ζωή. Σήμερα, ο Χριστιανισμός μπορεί να διώκεται και να ...εξυψώνεται το Ισλάμ, αλλά υπάρχουν χίλιοι δυό τρόποι στο να το απαοδομήσουμε. Με τα ψέμματα και τις ηλιθιότητες, απλά εμείς γινόμαστε στα χείλη αλλονών χλεύη. Κι ας είμαστε εμείς οι...καλοί. Πύρινος Λόγιος

Μολδαβικές εκλογές: Το exit poll έδειχνε συντριπτική νίκη της αντιπολίτευσης & τελικά… επικράτησε η Σάντου! Περίεργες ανατροπές σε μία χώρα που βρίσκεται σε ένα από τα πιο «καυτά» γεωπολιτικά σημεία του πλανήτη a Διάχυτες είναι οι υποψίες στην Μολδαβία για εκτεταμένες παρατυπίες στις εκλογές, όπου το λεγόμενο «Πατριωτικό Μπλοκ» της αντιπολίτευσης (BEP) , το οποίο η ΕΕ θεωρεί φιλορωσικό, προηγούνταν με μεγάλη διαφορά του φιλοδυτικού συνασπισμού της Μάια Σάντου (PAS) σύμφωνα με τα στοιχεία της μολδαβικής Επιτροπής μετά την καταμέτρηση του 5,45% των ψήφων από τα εκλογικά τμήματα αλλά και στις προβλέψεις των exit poll. Όμως σε κάθε επόμενη δημοσίευση δεδομένων, ευνοούνταν ο συνασπισμός της Σάντου, ο οποίος αύξανε το προβάδισμά του από ένα σημείο και μετά. Μετά το τέλος της ψηφοφορίας, τo exit poll έδειχνε νικητή το BEP με πολύ μεγάλη διαφορά έναντι της Σάντου. Συγκεκριμένα προέβλεπε: − Πατριωτικό Εκλογικό Μπλοκ (BEP) 36% − Κόμμα «Δράση και Αλληλεγγύη» (PAS) – 21% (27% στη διασπορά, 3% στην Γκαγκαουζία). Πρέπει να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, ένα exit poll να πέφτει τόσο πολύ έξω… Με καταμετρημένο το 96% των 1,6 εκατομμυρίων ψήφων, το Κόμμα Δράσης και Αλληλεγγύης (PAS) της Σάντου πλησίασε στο να κερδίσει το 50% των ψήφων , πολύ μπροστά από το λεγόμενο φιλορωσικό Πατριωτικό Εκλογικό Μπλοκ που είχε ποσοστό κάτω του 25%. "Περίεργες ανατροπές" σε μία χώρα που βρίσκεται σε ένα από τα πιο «καυτά» γεωπολιτικά σημεία του πλανήτη. Η προσέλευση ήταν πάνω από 52%, υψηλότερη από ό,τι τα τελευταία χρόνια. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, ο Ιγκόρ Ντόντον, είχε ανακοινώσει τη νίκη του με βάση τα exit polls και κάλεσε τους πολίτες σε διαμαρτυρίες έξω από το κοινοβούλιο τη Δευτέρα . Ήδη έχουν ξεκινήσει συλλήψεις από την μολδαβική αστυνομία ανθρώπων που θεωρούνται ως πιθανοί διοργανωτές συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας! Τους κατηγορούν μάλιστα ότι θα εφοδίαζαν τους διαδηλωτές με πυροτεχνήματα και εύφλεκτε ύλες. M' άλλα λόγια, δεν υπάρχουν πλέον νόμιμοι τρόποι στο να αλλάξει ένας λαός τη μοίρα του σ' αυτή την ήπειρο, την Ευρώπη, που γέννησε τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα . Δεν υπάρχουν πλέον νόμιμοι τρόποι στο να διαμαρτυρηθεί για οτιδήποτε, όπως έχει κάθε δικαίωμα. Οι εκλογές είναι στημένες, οι δημοκρατικές διαδικασίες υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, η Δικαιοσύνη είναι ξεκάθαρα αγορασμένη από τους συστημικούς και όλα, ακόμη και οι εκλογές, λαμβάνουν χώρα απλά για να ...νομιμοποιηθούν. Το παιχνίδι είναι στημένο και δεν τους ενδιαφέρει καν αν γίνονται ρεζίλι. Το αφήγημα είναι πάντα ότι 2+2=5 και όποιος λέει το αντίθετο, είτε συλλαμβάνεται είτε...εξαφανίζεται... Αυτή η σταλινικού τύπου σκληρή δικτατορία δεν φεύγει με το καλό. Δεν φεύγει ούτε με νόμιμο τρόπο, ούτε με νόμιμα μέσα. Φεύγει ΜΟΝΟ με τη βία. Ο Γ' ΠΠ είναι η μεγάλη λύτρωση. Όσοι από εμάς επιζήσουμε, θα χτίσουμε μια νέα κοινωνία. Μια κοινωνία με αρχές, ήθος, ευγενείς σκοπούς και ανθρωπιά. Ας το πάρουμε απόφαση και ας ετοιμαζόμαστε. Έρχεται η θύελλα, που θα φέρει την ανάσταση...

Η αίσθηση του ιστορικού χρόνου και των μεταβολών που συντελούνται κατά τη διάρκεια αυτού είναι βασικό προαπαιτούμενο για την ευημερία των λαών. Για την έγκαιρη προετοιμασία τους απέναντι στα επερχόμενα! Για τη σωστή στάθμιση των ευκαιριών και των κινδύνων για ένα έθνος. Τα τελευταία τριάντα χρόνια η πατρίδα μας έζησε ανόδους και καθόδους. Θριάμβους, όπως η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. και το βέτο στο Βουκουρέστι, αλλά και καταστροφές Ωστόσο η μεταβολή εκείνη που δεν έχει αξιολογηθεί σωστά έως σήμερα είναι η ύπουλη φθορά και απομείωση της εθνικής μας ισχύος από τετραετία σε τετραετία. Η εξασθένιση της δύναμης της χώρας. Η ακύρωση της συνάντησης Ερντογάν – Μητσοτάκη την ύστατη στιγμή λειτούργησε σαν ξυπνητήρι στην κοινωνία, γιατί έγινε αντιληπτή και στον πλέον αδαή ποια είναι η εικόνα της χώρας μας στη διεθνή κοινότητα. Πόσο μας λογαριάζουν όταν μας «κλοτσάνε» σε δημόσια θέα χωρίς να φοβούνται τις επιπτώσεις. Το ορόσημο αυτό έκανε πολλούς Έλληνες να θυμηθούν αναδρομικώς ότι η κυβέρνηση της Λιβύης έδιωξε προσφάτως τον Έλληνα υπουργό Μετανάστευσης από το έδαφός της, ότι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας καθαίρεσε και φυλάκισε τον Έλληνα δήμαρχο της Χειμάρρας, ότι η Τουρκία μετέτρεψε ανενόχλητη την Αγία Σοφία σε τέμενος, ότι η κυβέρνηση της Αιγύπτου βρίσκεται στα πρόθυρα να μετατρέψει τη Μονή Σινά που ίδρυσε ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός στο θεοβάδιστο όρος πριν από 15 αιώνες σε… αρχαιολογικό μουσείο. Τα έθνη δεν χάνουν το σφρίγος τους και τη δύναμή τους από τη μια μέρα στην άλλη. Η διαδικασία της παρακμής είναι μακρά. Αυτό που υποτιμούν όμως είναι η συμπύκνωση του ιστορικού χρόνου. Έρχεται μια μέρα στην εθνική ζωή που συμβαίνουν χρόνια, για να θυμηθούμε τη διάσημη φράση. Το μάθαμε στην Άλωση το 1453, στη Μικρά Ασία το 1922, στην Κύπρο το 1974. Η πατρίδα μας τα τελευταία τριάντα χρόνια ζει σε μια σχιζοειδή κατάσταση. Προς τα έξω εκπέμπει την εικόνα μιας σφριγηλής χώρας, που όχι μόνο δεν κατεβλήθη από την οικονομική χρεοκοπία, αλλά στάθηκε στα πόδια της και επέστρεψε. Με αυτή τη βεβαιότητα πέφτει για ύπνο κάθε βράδυ ανύποπτος ο πλανεμένος ελληνικός λαός. Ωστόσο προς τα μέσα καταγράφονται βαθμιαία τεράστιες αλλαγές που αφήνουν την πατρίδα μας για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εκτεθειμένη σε ασύλληπτους κινδύνους. Ποτέ μετά την εισβολή των Ιταλών και των Γερμανών το 1941 δεν αντιμετωπίσαμε στη μητροπολιτική Ελλάδα μείζον ζήτημα εθνικής ασφαλείας. Η ώρα όμως πλησιάζει. Για πρώτη φορά. Ο Ελληνισμός έζησε τέσσερις μεγάλες εθνικές υποχωρήσεις μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια που διασάλευσαν την εικόνα του άτρωτου. Η πρώτη επισυνέβη το 1996 στα Ίμια επί κυβερνήσεως Σημίτη. Ήταν η πρώτη φορά μεταπολεμικά που ξένος στρατός πάτησε σε ελληνικό έδαφος και το διατήρησε στον έλεγχό του μερικές ώρες. Ήταν η πρώτη φορά που γκριζάρισε εθνικό έδαφος. Αναστολή άσκησης κυριαρχικού δικαιώματος είχαμε βεβαίως ζήσει πριν από το 1996 μία δεκαετία πριν. Στον Πρίνο της Θάσου, όταν εθνικοποιήθηκε η κοινοπραξία που θα προχωρούσε σε έρευνες υδρογονανθράκων. Απώλεια κυριαρχίας σε μικρό έστω τμήμα της επικράτειας δεν είχαμε ζήσει. Απόρροια αυτής της ήττας ήταν η συνθηκολόγηση της Μαδρίτης το 1997. Το 2010 η απώλεια κυριαρχίας διευρύνθηκε. Στερήθηκε την εξουσία της η κεντρική κυβέρνηση. Την εκχώρησε στην τρόικα με τις ανακοινώσεις Παπανδρέου στο Καστελόριζο. Τα κλειδιά των ερμαρίων των υπουργείων παραδόθηκαν στο ΔΝΤ. Τα κλειδιά της νομοθέτησης έφυγαν από το Κοινοβούλιο και παραδόθηκαν στους θεσμούς. Τα κλειδιά της δημόσιας περιουσίας παραδόθηκαν ως ενέχυρο για το χρέος στο Υπερταμείο Τσακαλώτου. Τα κλειδιά του ελληνικού δικτύου των τραπεζών στα Βαλκάνια και στην ανατολική Ευρώπη παραδόθηκαν στους Αυστρογερμανούς. Η Ελλάς κατέβηκε μια σκάλα κάτω σε ισχύ από αυτή την περιπέτεια. Και το δυστύχημα είναι ότι οι δανειστές έμαθαν τα εθνικά μυστικά μας για να μας εκβιάζουν διά βίου. Στις Πρέσπες το 2018 επικυρώθηκε η μειωμένη επιθυμία υπεράσπισης των εθνικών ιστορικών πολιτισμικών τίτλων. Προφανώς και ήταν μέγα θέμα η παράδοση των όρων «Μακεδονία», «μακεδονικό έθνος» και «μακεδονική γλώσσα» στους Σκοπιανούς, αλλά ακόμη πιο σημαντικό ήταν η ευκολία και η προθυμία με την οποία παραδόθηκαν. Η Ελλάς έστειλε ένα μήνυμα σε όλους τους συμμάχους της, μικρούς, μεσαίους και μεγάλους, ότι της λείπει το σθένος. Ότι δεν έχει επίγνωση του τι σημαίνει να υποχωρείς εύκολα άνευ μάχης. Η συμφωνία αυτή θα μπορούσε να είχε κλείσει με μέγιστη παραχώρηση εκ μέρους ημών του γεωγραφικού προσδιορισμού «Βόρεια Μακεδονία». Αλλά δεν είχαμε κανέναν λόγο να δεχτούμε την αναγνώριση «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας». Χωρίς έθνος και γλώσσα η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν ένα πιστόλι χωρίς σφαίρες. Εθνικά ακίνδυνο . Με το «μακεδονικό έθνος» και τη «μακεδονική γλώσσα» είναι ένα οπλισμένο περίστροφο αλυτρωτικών εθνικισμών μέλλοντος . Ήδη στα πανηγύρια της Φλώρινας «σαρώνει» η «μακεδονική». Το πρόβλημα μεταφέρθηκε στο έδαφός μας. Το 2023 δωρίσαμε ακόμα ένα πιστόλι μείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας στους εχθρούς μας. Πρόκειται για την περίφημη διακήρυξη των Αθηνών, την οποία υπέγραψαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου. Τη διακήρυξη που προέβλεπε ότι σε προέκταση της Συμφωνίας της Μαδρίτης (που αναγνώριζε ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο) απαγορεύονται οι μονομερείς ενέργειες από αμφότερα τα μέρη. Το τι σήμαινε στην πράξη ο όρος «μονομερείς ενέργειες» το μάθαμε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο στην κρίση της Κάσου το καλοκαίρι του 2024 με αφορμή την πόντιση του καλωδίου. Εκεί η Ελλάς υποχρεώθηκε με την απειλή όπλων από τουρκικά πολεμικά πλοία να αναστείλει επ’ αόριστον μέχρι νεωτέρας την άσκηση κυριαρχικού της δικαιώματος. Όλα όσα συνέβησαν στην Κάσο πέρυσι το καλοκαίρι είναι εφάμιλλα των Ιμίων και το καταλαβαίνουμε σήμερα, γιατί ο λογαριασμός που πληρώνουμε είναι διαρκείας. Όπως δεν ξαναπήγαμε στα Ίμια, δεν έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής να ξαναπάμε στην Κάσο και την Κάρπαθο. Και το δίλημμα που αντιμετωπίζουμε είναι να επιλέξουμε μεταξύ του παγώματος διαρκείας για την άσκηση του κυριαρχικού μας δικαιώματος και της ανάληψης πρωτοβουλίας ενημέρωσης και προηγούμενης έγκρισης των Τούρκων αν πρόκειται να το ασκήσουμε. Και το ένα και το άλλο είναι εθνικά καταστροφικά. Ειδικώς αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι 43 χρόνια μετά την υπογραφή της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας δεν έχουμε ασκήσει στο Αιγαίο το κυριαρχικό μας δικαίωμα για επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια. Και ότι διακηρύξαμε επί Ν.Δ. ότι «τα 12 μίλια είναι εθνικισμός». Η υποχώρηση του Ελληνισμού κατά φάσεις μέσα στον χρόνο γίνεται αμέσως αντιληπτή από όλες τις χώρες της περιοχής και τους συμμάχους μας, με πρώτους τους Τούρκους. Οι οποίοι συμβόλισαν την αδύναμη θέση μας με την εκκωφαντική ακύρωση μιας συνάντησης την τελευταία στιγμή. Ακούγοντας μάλιστα τον Έλληνα ΥΠΕΞ να στρέφει και το άλλο μάγουλο ικετεύοντας για τη συνέχιση του διαλόγου, ευλόγως θεώρησαν ότι κάνουν καλά και μας συμπεριφέρονται έτσι! Στο σημείο που έχει φθάσει η κατάπτωση της εθνικής μας ισχύος, η Ελλάς παίρνει καθημερινώς απότομη κλίση. Στο μέτρο που έχουμε αίσθηση συλλογικής μοίρας, πρέπει να θυμόμαστε τα εξής: Ο Ερντογάν χρειάζεται μια νίκη επί της Ελλάδος για να συμπληρώσει τις νίκες του στη Λιβύη, στη Συρία, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, και αλλού . Ο Μητσοτάκης πρέπει να προσέξει , γιατί μπορεί σε μια στιγμή εθνικά οριακή να πληρώσει αυτός, μαζί με τα δικά του λάθη, και τα εθνικά λάθη εξήντα ετών της ελληνικής Ιστορίας.

Ο διασυρμός της Ελλάδας στον ΟΗΕ και τα σκάνδαλα φέρνουν ανατροπές! Οι κινήσεις των Σαμαρά, Καρυστιανού και Τσίπρα αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό Την ώρα που οι εξελίξεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό συνθλίβουν κι άλλο τον Κ. Μητσοτάκη, ενώ το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σπαράσσεται από νέες εσωτερικές συγκρούσεις, ο Αντ. Σαμαράς, η Μ. Καρυστιανού και ο Αλ. Τσίπρας είναι τα πρόσωπα πάνω στα οποία έχουν πέσει οι προβολείς. Οι κινήσεις τους διαμορφώνουν εκ νέου το πολιτικό σκηνικό. Οι ίδιοι επιμένουν, έως τώρα, να μην ανοίγουν δημοσίως τα χαρτιά τους , όμως πληροφορίες αναφέρουν ότι και οι τρεις βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ στην οριστική λήψη των αποφάσεών τους. Αποτελεί κοινή εκτίμηση ότι όσο περνά ο καιρός το πολιτικό κενό θα διευρύνεται, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει και η ανάγκη να καλυφθεί. Ιδιαίτερα ο διασυρμός της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη -μετά το χουνέρι του Ερντογάν στον κ. Μητσοτάκη με τη ματαίωση της συνάντησής τους, την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος γινόταν δεκτός μετά βαΐων και κλάδων από τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο- λειτουργεί επιταχυντικά. Ήρθε, μάλιστα, να κουμπώσει με τον ζόφο στο εσωτερικό της χώρας. Ενδεικτικά είναι όσα συμβαίνουν με την υπόθεση των Τεμπών και την υποχρεωτική, έστω και εν μέρει, αποδοχή του αιτήματος για εκταφή των σορών -χωρίς να οδηγεί σε διακοπή της απεργίας πείνας του Π. Ρούτσι- υπό το βάρος της γενικής κατακραυγής. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, ολοκληρώνονται οι έρευνες από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για τον «ΟΠΕΚΕΠΕ Νο 2» και θεωρείται πλέον θέμα χρόνου η αποστολή του φακέλου για ακόμα ένα μεγάλο σκάνδαλο. Μέσα σε αυτό το κλίμα, άπαντες τελούν εν αναμονή . Με το τοπίο εντελώς ρευστό, θυμίζοντας «πολιτικό ζελέ», αναμένεται ότι στη διάρκεια των επόμενων μηνών -αν όχι το φθινόπωρο, τότε μέσα στον χειμώνα- θα έχουμε πολλά πολιτικά «γεννητούρια». Μια παράμετρος που επηρεάζει τον χρόνο των σχετικών ανακοινώσεων αφορά το πόσο κοντά εκτιμάται ότι είναι ο χρόνος των εκλογών, ο οποίος εξακολουθεί να αποτελεί άσο στο μανίκι του πρωθυπουργού. Καθώς, όμως, απομακρύνεται η προοπτική -πλην απροόπτου- πρόωρων εκλογών, το επόμενο εκλογικό ραντεβού δίνεται για τους πρώτους μήνες του 2026. Ανεξάρτητα από τις επιμέρους επιδράσεις, η εμφάνιση νέων σχηματισμών με βιώσιμη προοπτική απειλεί, στο μεταξύ, να φέρει εντελώς τα πάνω κάτω, καθιστώντας αβέβαιη κάθε πρόβλεψη για τα αποτελέσματα και τη σειρά των κομμάτων στις επόμενες κάλπες. Από την πλευρά του, ο Κ. Μητσοτάκης - εγκλωβισμένος σε ολοένα και περισσότερα αδιέξοδα - φέρεται ότι ανησυχεί περισσότερο για το «κόμμα Σαμαρά» και λιγότερο για τα άλλα δύο, αν και, λόγω της «κινούμενης άμμου», δεν μπορεί να υπάρχει καμία βεβαιότητα. Με την πρόθεση ψήφου, ακόμα και στις δημοσκοπήσεις μετά τη ΔΕΘ, να μην υπερβαίνει το 25%, η Ν.Δ. δεν έχει την πολυτέλεια καμίας νέας εκλογικής ρωγμής. Ωστόσο, στην τελευταία δημοσκόπηση της MRB, το 16,1% δηλώνει ότι μάλλον ή σίγουρα ναι θα ψήφιζε ένα πιθανό κόμμα Σαμαρά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των ψηφοφόρων της Ν.Δ. φτάνει στο 22%. Κάτι τέτοιο θα μεταφραζόταν σε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 6%-6,5%, και -το σημαντικότερο- θα απειλούσε να ρίξει τη Ν.Δ. οριστικά κάτω από το 20%! Το ναυάγιο Τις τελευταίες είκοσι ημέρες επιχειρήθηκε πρέσινγκ από το Μέγαρο Μαξίμου, ακόμα και με το δέλεαρ της επανόδου του πρώην πρωθυπουργού στη Ν.Δ. Αυτό, όμως, ναυάγησε οριστικά. Καθημερινά μειώνονται και οι πιθανότητες να παγώσει η δημιουργία του κόμματος, που ήταν το Plan B της πρωθυπουργικής πλευράς. Η δήλωση Σαμαρά υπέρ της αποδοχής του αιτήματος για εκταφή του γιου του απεργού πείνας Π. Ρούτσι, την ώρα που επικρατούσε απόλυτη κυβερνητική αναλγησία, σηματοδότησε τη βούλησή του να ανατινάξει κάθε επιχειρούμενη γέφυρα και «να προχωρήσει». Η εκτίμηση που επικρατεί στην πλευρά Σαμαρά είναι ότι ήδη κάηκε και το εγχείρημα της «νέας αφετηρίας» μέσω ΔΕΘ, ενώ καταλυτικές θεωρούνται οι αρνητικές εξελίξεις μετά το στραπάτσο του κ. Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη, αναδεικνύοντας ακόμα πιο έντονα την ανάγκη για αυθεντική έκφραση της «ατζέντας Τραμπ» στη χώρα μας. Σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», ορόσημο για τις τελικές ανακοινώσεις του Σαμαρά είναι η 28η Οκτωβρίου . Σε κάθε περίπτωση, έχει διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί κανέναν εν ενεργεία βουλευτή της Ν.Δ., εκτός εάν παραδώσει την έδρα του ή προσχωρήσει, αφού διαλυθεί η Βουλή και προκηρυχθούν οι εκλογές. Π ληροφορίες αναφέρουν επίσης ότι ορισμένοι από τους βασικούς συντελεστές που θα πλαισιώσουν το εγχείρημα έχουν ήδη αρχίσει προετοιμασίες για την κάθοδό τους σε συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες. Ένας εκ των στενών συνομιλητών του κ. Σαμαρά, ο πρώην υπουργός Κώστας Μαρκόπουλος, έγραψε με νόημα προχθές ότι «η ώρα μιας νέας Μεταπολίτευσης ξεκίνησε από καιρό. Η αντίστροφη μέτρηση για μια πατριωτική δύναμη στήριξης του τόπου και της ελληνικής οικογένειας άρχισε». Από την πλευρά της η Μαρία Καρυστιανού διέβη τον Ρουβίκωνα με τη δήλωση που έκανε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Mega, ότι «αν δημιουργείτο κάτι που να ήταν συμβατό με τις σκέψεις μου, εννοείται ότι θα ήμουν μέρος του». Είχε προηγηθεί η δημοσκόπηση της Interview, που έδινε σε ένα δυνάμει «κόμμα Καρυστιανού» ποσοστό περί το 25%, προκαλώντας νευρική κρίση σε μεγάλο τμήμα του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος. Επί του πεδίου, η συγκέντρωση που έγινε το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου στην πλατεία Συντάγματος -και χαρακτηρίστηκε, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, αμιγώς πολιτική- έκανε αίσθηση για το μέγεθός της. Και όπως έλεγαν έμπειροι περί τα θέματα αυτά, αντιστοιχούσε σε ένα κόμμα με τουλάχιστον διψήφιο ποσοστό, με εντυπωσιακή τη συμμετοχή της νεολαίας. Φαίνεται, δε, ότι η παρουσία της κυρίας Καρυστιανού προσελκύει γενικότερα τις νέες ηλικίες, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό είχαν επιλέξει την αποχή στις προηγούμενες εκλογές. Υψηλά ποσοστά μεταξύ των νέων εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις και το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, από τη στιγμή που άρχισε η εκτίναξή του. Γι’ αυτό και το ενδιαφέρον εστιάζεται στο κατά πόσο η δημιουργία κόμματος από την κυρία Καρυστιανού θα επηρέαζε όχι μόνο την Πλεύση Ελευθερίας αλλά και τον ευρύτερο χώρο . Οι πρόσφατες αιχμές από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Συμεών Κεδίκογλου κατά της κυρίας Καρυστιανού για «εργαλειοποίηση της τραγωδίας», με τον διαχωρισμό ανάμεσα στο να παλεύεις για τα δίκαια του παιδιού σου και στο να κατεβαίνεις στον πολιτικό στίβο, καταδεικνύουν την αμηχανία που επικρατεί. Γενικότερα, η οριζόντια απήχηση στον αντισυστημικό χώρο αποτελεί βασική μεταβλητή των εξελίξεων. Κι ενώ άτυπα έχουν αρχίσει προετοιμασίες και επαφές, επί του παρόντος, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», η κυρία Καρυστιανού προσανατολίζεται στο να δώσει βάρος στην «ευρωπαϊκή διάσταση» του αγώνα των συγγενών, με αιχμή τις απεργίες πείνας. «Θα κινηθώ όταν είμαι έτοιμος» διαμηνύει ο Τσίπρας Η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα έχει πιο σύνθετα χαρακτηριστικά. Αν και έχει καταστήσει σαφή την απόφασή του, η καθυστέρηση στην υλοποίηση τον εμπλέκει στις συμπληγάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των όμορων κομμάτων. Ο πρώην πρωθυπουργός, πάντως, αντιδρώντας στις πιέσεις να επισπεύσει, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», έδωσε την εξής απάντηση: «Θα κινηθώ όταν είμαι έτοιμος». Την ίδια ώρα, οι «προληπτικές» επιθέσεις -με πιο χαρακτηριστική εκείνη του Π. Πολάκη, ο οποίος, αναφερόμενος στον πρώην πρωθυπουργό, δήλωσε ότι «δεν σηκώνει η κατάσταση άλλη διάσπαση»- προοιωνίζονται τον πόλεμο που πρόκειται να ακολουθήσει. Δοθέντος δε ότι ο κ. Τσίπρας δεν προτίθεται να δεχτεί, ακόμη κι αν ήθελαν να τον ακολουθήσουν, στελέχη όπως ο πρώην υπουργός, καθώς και ο άλλοτε Διόσκουρός του, Νίκος Παππάς, το σκηνικό προβλέπεται εκρηκτικό. Πάντως, έχει σημασία ότι, με βάση την τελευταία μέτρηση της GPO, το 19,4% δηλώνει πως είναι πιθανό έως πολύ πιθανό να ψηφίσει «κόμμα Τσίπρα», κάτι που, εφόσον επαληθευτεί, θα άλλαζε την εικόνα και στην Κεντροαριστερά. Ανάλογα μάλιστα με τη δυναμική του εγχειρήματος, δεν θα απειλούνταν μόνο η παραμονή του ΠΑΣΟΚ στο βάθρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπου ήδη «η βουή ακούγεται και άρχισαν τα όργανα» με τις επιθέσεις στον Νίκο Ανδρουλάκη για τα… ακούνητα «πράσινα» ποσοστά. Η αναδιάταξη, σε συνδυασμό με τα άλλα δύο νέα κόμματα, θα μπορούσε να αποδειχτεί συνολική και οριζόντια, δημιουργώντας όρους «νέας Μεταπολίτευσης».

Ο Τραμπ στη Νέα Υόρκη βρήκε χρόνο για τους πάντες εκτός από τον Έλληνα πρωθυπουργό Όσα εκτυλίχθηκαν στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της διάσκεψης της 80ής Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, δεν ήταν απλώς άλλη μια αποτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά μια ιστορική εθνική ταπείνωση άνευ προηγουμένου. Ενώ οι μεγάλοι έπαιζαν πόκερ με τις παγκόσμιες ισορροπίες, ο πρωθυπουργός μας αποδείχθηκε ξανά αυτό που είναι: ένας κομπάρσος στην καλύτερη, ένα γιουσουφάκι στη χειρότερη . Εντός Ελλάδας πουλάει την εικόνα του «εθνικού ηγέτη». Εκτός, όμως, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας ακόμα μαϊντανός . Και στις πιο κρίσιμες ώρες για τα εθνικά μας θέματα το μόνο που καταφέρνει είναι να αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων, επικίνδυνα ανεπαρκής, ντροπιάζοντας έναν ολόκληρο καταταλαιπωρημένο λαό. Ο Τραμπ στη Νέα Υόρκη βρήκε χρόνο για τους πάντες εκτός από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Με την ατζέντα του γεμάτη συμφωνίες και χειραψίες που προκαλούν σεισμούς στα χρηματιστήρια και στην ευρωπαϊκή του αποικία, φαίνεται πως ο ένοικος του Λευκού Οίκου συμπεριφέρθηκε στον Κυριάκο σαν να πρόκειται για μια τυπική αγγαρεία. Σύμφωνα με γνωστό πρωθυπουργικό αυλικό, αλλά και με τα λεγόμενα του ίδιου του πρωθυπουργού, «υπήρξε σύντομη συνάντηση» με τον Τραμπ. Το μόνο αποτύπωμα, όμως, που άφησε η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη ήταν αυτό με τον δήμιο χριστιανών και Αλαουιτών στη Συρία, τον Αχμέντ Χουσεΐν αλ Σαράα – τον τζιχαντιστή που η «διεθνής κοινότητα» έντυσε με κοστούμι. Αλλά το πιο ηχηρό φιάσκο ήρθε από τον «σουλτάνο» και την επιδεικτική περιφρόνηση του Ερντογάν, που επικαλέστηκε αρχικά μια «εξαιρετικά επείγουσα συνάντηση» με ηγέτες αραβικών και μουσουλμανικών χωρών και, στη συνέχεια, κατηγόρησε την Αθήνα «ότι πρόδωσε» το ραντεβού. Μια καλοστημένη επικοινωνιακή παγίδα εθνικής ταπείνωσης της χώρας μας από τον πρόεδρο της Τουρκίας, στην οποία ο Κυριάκος έπεσε μέσα. Και το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν ένα μοιρολατρικό «C’est la vie» – ενώ πρόκειται για ένα ακόμα game over για τον Έλληνα πρωθυπουργό. Σε έναν κόσμο όπου το ανάστημα των ηγετών μετριέται με τις συμμαχίες κι όχι με τη γνώση… γαλλικών ή με γλυκανάλατους λόγους στο βήμα του ΟΗΕ, αυτή η ακύρωση μεταφράζεται σε καθαρή ισχύ. Ο «σουλτάνος», σε αντίθεση με τον Κυριάκο, επέλεξε να δώσει προτεραιότητα σε συναντήσεις που ενισχύουν την τουρκική επιρροή και τις σχέσεις του με την Ουάσινγκτον. Έστειλε το ηχηρό μήνυμα πως βλέπει την Ελλάδα ως έναν «ενοχλητικό γείτονα» που αγνοείται όταν βολεύει. Η ακύρωση του ραντεβού είναι επίσης μια επίδειξη δύναμης της Άγκυρας ότι ελέγχει τον ρυθμό σε άκρως ευαίσθητα ζητήματα, όπως το Αιγαίο, τα θέματα στην Ανατολική Μεσόγειο με την ηλεκτρική διασύνδεση με την Κύπρο, το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά – όπου η «θετική ατζέντα» του Μητσοτάκη είναι ένα χάρτινο τείχος μπροστά στις τουρκικές ενέργειες και φιλοδοξίες. Η Ελλάδα -το έχουμε εμπεδώσει από το 2019- στην εξωτερική της πολιτική και τη διπλωματία της δεν έχει στρατηγική∙ κάνει διαχείριση εντυπώσεων. Κι ο πρωθυπουργός μας δεν ασκεί πολιτική∙ κάνει δημόσιες σχέσεις, την ώρα που ο Ερντογάν μιλάει απευθείας με τους κηδεμόνες του, είτε με τον Τραμπ είτε με τον Μακρόν ή τον Μερτζ ή τον Στάρμερ και κερδίζει στα σημεία. Η κολεξιόν από selfies και χειραψίες με ηγέτες μπορεί να γεμίζει το προσωπικό άλμπουμ του Κυριάκου και να παρέχει ύλη στα ΜΜΕ, τα οποία χρηματοδοτεί για την προπαγάνδα του, αλλά δεν γεμίζει τα κενά της ανεπάρκειάς του, ούτε της ελληνικής διπλωματίας. Δυστυχώς, στην αναστατωμένη σκακιέρα της γεωπολιτικής ο πρωθυπουργός μας, με κάθε ενέργειά του, αποδεικνύει πως είναι ένα ασήμαντο πιόνι ∙ κι όσο θα επενδύει σε φανφάρες και κομπασμούς και θα παραμένει στην εξουσία, η χώρα μας θα χάνει παρτίδες που δεν ξανακερδίζονται.

Θλιβερές συγκρίσεις Ερντογάν – Μητσοτάκη... Ο πρώτος είναι ηγέτης, ο δεύτερος "διαχειριστής" και ενίοτε και πλιατσικολόγος Προκάλεσε δέος η… βαριά περπατησιά του Ερντογάν στο Οβάλ Γραφείο, ειδικά σε σύγκριση με το ελαφρύ αποτύπωμα του δικού μας TikToker που δεν βλέπει τον Λευκό Οίκο ούτε με κιάλια... Χωρίς να αρθρώνει λέξη στα αγγλικά ο Τούρκος πρόεδρος προδίδει εκτόπισμα μεγάλου ηγέτη, ενός πραγματικού statesman που μπορεί να μιλάει ως ίσος προς ίσο προς τον ηγέτη μιας υπερδύναμης και την ίδια ώρα να «γλεντάει» τους παρακατιανούς πολιτικούς αρλεκίνους τύπου Μακρόν, έτοιμος -αν χρειαστεί- να τους τσιμπήσει και το… μαγουλάκι. Αυτή είναι, δυστυχώς, η πραγματική εικόνα και όποιος την αρνείται απλώς εθελοτυφλεί ή δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην πικρή διαπίστωση της διπλωματικής μας αδυναμίας. Υπάρχει, βέβαια, και μια άλλη κατηγορία αμφισβητιών της διεθνούς υπεροχής του σύγχρονου σουλτάνου: Αυτοί που αγιοποιούν τη λαϊκή ρήση «παπούτσι απ’ τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο». Όσοι, δηλαδή, βρέξει χιονίσει αρνούνται -τάχα μου για εθνικούς λόγους- να ομολογήσουν τη γύμνια και την ανυποληψία των δικών μας Χατζηαβάτηδων. Εκείνων που δυσκολεύονται να σταθούν στα διεθνή σαλόνια, όταν δεν απευθύνονται σε υψηλόβαθμους υπαλλήλους-μανατζαραίους σαν και του λόγου τους, για να μιλήσουν την ξύλινη γλώσσα της παγκοσμιοποίησης και του χρήματος. Τη μόνη που γνωρίζουν, άλλωστε, από τα γεννοφάσκια τους… Τα καλοπληρωμένα τρολ της Αγίας Οικογένειας δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους, όταν έρχεται η ώρα να υπερασπιστούν το Αφεντικό. Τον ένα και μοναδικό, ανυπέρβλητο και ασυναγώνιστο, Κυριάκο που -κατά την πεποίθηση τους- μαγεύει το παγκόσμιο κοινό ανάγοντας σε τέχνη τη διπλωματία της υποτέλειας. Όποιος αμφισβητεί την πολιτική μεγαλοφυΐα του Αφεντικού ή τη στρατηγική σκέψη του υποτακτικού του «Αγκαλίτσα» είναι απλώς… εθνοπροδότης! Υπηρετεί τα συμφέροντα των Τούρκων, είναι πράκτορας και πληρώνεται αδρά σε τουρκικές λίρες από αυτές που δωρίζονται σε ακριτικά κέντρα υγείας, πιθανότατα δε και σε ρούβλια, απευθείας από τον Πούτιν. Επειδή, όμως, η προστυχιά έχει τα όριά της και ειδικά σε ό,τι αφορά τούτη την εφημερίδα και τον υπογράφοντα τέτοιες κατηγορίες μόνο γέλια προκαλούν (οι πραγματικοί προδότες, τα εξωνημένα σκουλήκια του διαδικτύου, να εγκαλούν τους κανονικούς Έλληνες για προδοσία), καιρός είναι να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Ο Ερντογάν, λοιπόν, αγωνίζεται στην Premier League και ο Κυριάκος στην τρίτη ερασιτεχνική με φανέλα αναπληρωματικού. Ενίοτε τρέχει να ψωνίσει και τις γκαζόζες. Προσέξτε: Η χαώδης αυτή διαφορά κύρους και διεθνούς υπόληψης δεν αντιστοιχεί στο μέγεθος και στην ισχύ των δύο χωρών . Η Τουρκία ναι μεν έχει κάνει άλματα, διαθέτει τεράστιο παραγωγικό δυναμικό και δικό της οπλοστάσιο αιχμής, αλλά αντιμετωπίζει και σοβαρά εγγενή προβλήματα . Δεν θα μιλήσω για το έλλειμμα δημοκρατίας και τις μαφιόζικες κρατικές πρακτικές, γιατί εκεί τη συναγωνιζόμαστε στα ίσα. Η πραγματική της αδυναμία αντανακλάται στην πληθυσμιακή της σύσταση, στις τεράστιες διαρθρωτικές ανισότητες και στο χάσμα που χωρίζει τη δυτικόστροφη επιχειρηματική ελίτ με τις ισλαμικές μάζες της Ανατολίας. Στον αντίποδα, η Ελλάδα, καθημαγμένη οικονομικά και εξαρτημένη δανειακά λόγω των Μνημονίων, διατηρεί εντούτοις προδιαγραφές ανεπτυγμένου ευρωπαϊκού κράτους μεσαίου διαμετρήματος. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης, γεγονός που -θεωρητικά τουλάχιστον- της προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα, διαθέτει επαρκές οικονομικό αποτύπωμα στα Βαλκάνια και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, με εξελιγμένα συστήματα άμυνας, έστω και εισαγόμενα. Ασφαλώς και το ισοζύγιο μεταξύ των δύο χωρών ανατρέπεται σταδιακά εις βάρος μας, ακόμα και σε τομείς όπου διαθέταμε συντριπτική υπεροχή, όπως η συμπαγής πληθυσμιακή υπόσταση. Αλλά η πατρίδα μας δεν έχει περάσει σίγουρα στην…τρίτη Εθνική, σαν τους ηγέτες που την εκπροσωπούν. Η αναντιστοιχία στο διαμέτρημα των πολιτικών αλλά και στο επίπεδο των κρατικών υπηρεσιών που ασκούν εξωτερική πολιτική (διπλωματικών και άλλων) αδικεί κατάφωρα τη χώρα μας και είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίζει. Προσωπικά είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω το κύρος που αποπνέει ο Ερντογάν ήδη από το 2010, όταν στην επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα αποφάσισε να κάνει και μια κλειστή συνάντηση-πρόγευμα με διευθυντές μεγάλων ελληνικών εφημερίδων, παντελώς άγνωστους σε αυτόν. Εκείνη την εποχή εκπροσωπούσα το «Έθνος» και θυμάμαι την αμηχανία μας μέχρι να τον δούμε να μπαίνει στην αίθουσα με εκείνο το χαρακτηριστικό συρτό, κάπως κουρασμένο, βάδισμα που, όμως, σε συνδυασμό με το παράστημά του πρόδιδε αυξημένη αυτοπεποίθηση. Η κουβέντα ξεκίνησε ομαλά, αλλά ο «σουλτάνος» σχεδόν… εξερράγη όταν ρωτήθηκε από τον Γιάννη Μιχελάκη, διευθυντή τότε του «Ελεύθερου Τύπου», για τις μαζικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου . Ο Ερντογάν αμφισβήτησε το γεγονός και ξαφνικά άρχισε να απευθύνει αυστηρές συστάσεις στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, λέγοντας ότι έχουν φτάσει να λειτουργούν ως… γραφεία Τύπου του ελληνικού υπουργείου Άμυνας! Φυσικά, δεν μπορούσα να αφήσω την πρόκληση αναπάντητη και σχεδόν τον διέκοψα, επισημαίνοντας ότι δεν είναι πρέπον να απευθύνει τέτοιες νουθεσίες σε ξένα μέσα ενημέρωσης αμφισβητώντας την εγκυρότητά τους. Ο «σουλτάνος», όμως, συνέχιζε το βιολί του με ανεβασμένους τόνους και τότε αναγκάστηκα να ξαναπάρω τον λόγο, λέγοντας κοφτά: « Κύριε πρόεδρε, η τελευταία εξωθεσμική παρέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων στη χώρα μου έγινε το 1967. Στην Τουρκία αυτές οι παρεμβάσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Άρα προς τα εκεί πρέπει να κοιτάξετε… » Ο Ερντογάν ενοχλήθηκε πολύ, αλλά διατήρησε την αυτοκυριαρχία του και το συμβάν περιγράφηκε στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ως «έντονο φραστικό επεισόδιο» από τον σημερινό ανταποκριτή του Σκάι Μανώλη Κωστίδη, ενώ καταγράφηκε και στα ελληνικά δελτία ειδήσεων εκείνης της ημέρας. Στην πραγματικότητα, όμως, η ένταση σταμάτησε εκεί. Μετά το τέλος της συνέντευξης ήρθε προς το μέρος μου και με εκείνο το σφιγμένο χαμόγελο που τον χαρακτηρίζει άπλωσε το χέρι του και μου έκανε ένα φιλικό… κεφαλοκλείδωμα λέγοντάς μου κάτι στα τουρκικά. Ένας υπερήλικας Κωνσταντινουπολίτης διερμηνέας, κάτωχρος από την τρομάρα του, μου είπε: «Ο πρόεδρος εκφράζει την ευχή να μην παρεξηγηθήκατε»… Από εκείνη τη συνάντηση θυμάμαι ακόμα και έναν Έλληνα συνάδελφο, διευθυντή μεγάλης «προοδευτικής» εφημερίδας, που πηγαίνοντας προς το ασανσέρ με… έψεξε επειδή δεν ήμουν ευγενής προς τον φιλοξενούμενο! Είναι από τους ίδιους που θα φώναζαν σήμερα ότι αδικούμε τον Κυριάκο και εξυπηρετούμε τα συμφέροντα της Τουρκίας… Ανέσυρα το περιστατικό μόνο και μόνο για να δείξω το «κοντράστ». Ο δικός μας που αραδιάζει τις εξυπνάδες σε «βολικούς» συνομιλητές δεν θα διακινδύνευε ποτέ μια τέτοια συνάντηση σε «μη ελεγχόμενο» δημοσιογραφικό περιβάλλον και ειδικά μέσα στην Τουρκία. Εδώ ούτε στην καθιερωμένη συνέντευξη της ΔΕΘ δεν επιτρέπει μη… αναμενόμενες ερωτήσεις . Κυρίως, όμως, δεν θα τολμούσε να υπερασπιστεί τόσο επιθετικά τα συμφέροντα της χώρας του. Όχι μόνο λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης, αλλά -φοβούμαι- και λόγω έλλειψης εθνικού φρονήματος…

Οι βουλευτικές εκλογές στη Μολδαβία είναι πολύ σημαντικότερες από τις προεδρικές που προηγήθηκαν πριν από έναν χρόνο Η κύρια αιτία είναι ότι οι εκλογές αυτές θα κρίνουν αν η χώρα θα εγκαταλείψει την πορεία που την οδηγεί σε εσωτερική ή διεθνή ένοπλη σύρραξη — ή αν θα φτάσει μοιραία στο τελικό αυτό αδιέξοδο. Οι βουλευτικές εκλογές στη Μολδαβία είναι πολύ σημαντικότερες από τις προεδρικές που προηγήθηκαν πριν από έναν χρόνο. Και όχι μόνο επειδή η Μολδαβία είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία και η κυβέρνηση σχηματίζεται από τον συνασπισμό των κομμάτων που κερδίζουν. Η κύρια αιτία είναι ότι οι εκλογές αυτές θα κρίνουν αν η χώρα θα εγκαταλείψει την πορεία που την οδηγεί σε εσωτερική ή διεθνή ένοπλη σύρραξη — ή αν θα φτάσει μοιραία στο τελικό αυτό αδιέξοδο. Ο λόγος είναι η πορεία που ακολούθησε η πρόεδρος Μάια Σάντου τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από τότε που το κόμμα της, το “Δράση και Αλληλεγγύη” (PAS) , απέκτησε την απόλυτη πλειοψηφία στο σημερινό κοινοβούλιο. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Μολδαβίας όλη η εξουσία συγκεντρώθηκε στα χέρια μίας μόνο πολιτικής δύναμης, γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία μιας ιδεολογικής δικτατορίας — ριζοσπαστικά φιλελεύθερης, φιλοευρωπαϊκής και φιλορουμανικής. Το καθεστώς της Σάντου αποδείχθηκε απολύτως μισαλλόδοξο προς κάθε διαφωνία , θυμίζοντας αίρεση που επιδιώκει φανατικά να επιβάλει σε σύντομο χρόνο στους Μολδαβούς τις δυτικές παγκοσμιοποιητικές αξίες, να συγχωνεύσει τη χώρα με τη Ρουμανία, να κόψει κάθε δεσμό με τη Ρωσία και να τη σύρει σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Με αυτόν τον σκοπό, επί χρόνια απαγορεύονταν αντιπολιτευόμενα κόμματα, εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί , ενώ πολιτικοί αντίπαλοι (μέχρι και η επικεφαλής της Αυτόνομης Περιοχής της Γκαγκαουζίας, Ευγενία Γκουτσούλ) διώκονταν και φυλακίζονταν. Η μολδαβική εθνική ταυτότητα αλλοιωνόταν, η ιστορία ξαναγραφόταν — το μάθημα της «Ιστορίας της Μολδαβίας» στα σχολεία αντικαταστάθηκε με την «Ιστορία των Ρουμάνων» — και οι ενορίες της Μητρόπολης Μολδαβίας του Πατριαρχείου Μόσχας καταλαμβάνονταν και παραδίδονταν σε Ρουμάνους κληρικούς. Η Δύση γενικά έκανε τα στραβά μάτια μπροστά σε αυτό τον δημοκρατικό εκτροχιασμό, ενώ η Ευρώπη τον επικροτούσε. Η Μάια Σάντου, προστατευόμενη του Ιδρύματος Σόρος και «αλεξιπτωτίστρια» στη μολδαβική πολιτική από την Παγκόσμια Τράπεζα, υλοποιούσε την γεωστρατηγική τους επιδίωξη: να εξαλειφθεί η παρουσία της Ρωσίας ακριβώς δίπλα στην Οδησσό, κομβικό σημείο για τον έλεγχο των λογιστικών και μεταφορικών διαδρόμων αυτής της περιοχής της ηπείρου. Η εκκαθάριση των «φιλορωσικών στοιχείων» από την εσωτερική πολιτική σκηνή ήταν το πρώτο στάδιο. Το δεύτερο στάδιο είναι η εγκατάλειψη της συνταγματικής ουδετερότητας , η «ένωση» με τη Ρουμανία και η ένταξη στο ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό απαιτείται η συντριβή κάθε αντιπολίτευσης και η επιβολή ομοφωνίας στη χώρα. Και το αναπόφευκτο τρίτο στάδιο αυτής της πορείας είναι η εμπλοκή στον ουκρανικό πόλεμο στο πλευρό του Κιέβου και η βίαιη εξουδετέρωση των εστιών ρωσικής επιρροής στη Μολδαβία — της Γκαγκαουζίας και, φυσικά, της Υπερδνειστερίας, όπου σταθμεύουν Ρώσοι ειρηνευτές. Με πιο απλά λόγια, τα τελευταία χρόνια οι Μολδαβοί σύρονταν προς την άβυσσο ενός μεγάλου πολέμου , ακόμη και εμφυλίου, και της τελικής διάλυσης της χώρας. Το βασικό ανάχωμα σε αυτή τη θανατηφόρα πορεία υπήρξε η σύνεση του ίδιου του λαού , ο οποίος, όσο μπορούσε, την φρέναρε, κατανοώντας πού οδηγούνται. Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, πάνω από το 60% του πληθυσμού (χωρίς να υπολογίζεται η Υπερδνειστερία) υποστήριζε την ουδετερότητα , αντιτασσόταν στην ένταξη στο ΝΑΤΟ, αυτοπροσδιοριζόταν ως Μολδαβοί και όχι Ρουμάνοι , επιθυμούσε ανάπτυξη σχέσεων με όλες τις χώρες — συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας — και τάσσονταν υπέρ ειρηνικής επίλυσης του ζητήματος της Υπερδνειστερίας. Ο δείκτης αποδοκιμασίας της Σάντου ξεπερνούσε επίσης το 60%, και πριν από τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές αναγκάστηκε να χαμηλώσει τους τόνους: η πολιτική της είχε γίνει υπερβολικά αντιδημοφιλής. Μίλησε λιγότερο για την «ένωση» με τη Ρουμανία και για το ΝΑΤΟ (αν και η παρουσία του ΝΑΤΟ στη Μολδαβία συνεχιζόταν να ενισχύεται), δεν υποστήριζε πλέον τόσο ανοιχτά τον ιδεολογικά συγγενή της Ζελένσκι και τυπικά δήλωνε υπέρ του ειρηνικού διαλόγου Κισινάου – Τιρασπόλ. Όλα αυτά όμως, μαζί με τις διώξεις κατά της αντιπολίτευσης, την καθολική λογοκρισία στα ΜΜΕ και τις προεκλογικές αλχημείες, δεν βοήθησαν τη Σάντου να επανεκλεγεί τίμια. Τις προεδρικές εκλογές τις έχασε εντός Μολδαβίας . Η επανεκλογή της επιτεύχθηκε όχι χάρη στις ψήφους της διασποράς στο εξωτερικό, αλλά με μαζικές νοθείες στα εκλογικά τμήματα του εξωτερικού, όπου οι ψήφοι μετρούνταν από Μολδαβούς διπλωμάτες χωρίς παρατηρητές ( ο υπουργός Εξωτερικών Ποπσόι, μέλος του PAS, περιόδευε σε χωριά για να τη στηρίξει ). Ακόμη και με όλον τον τεράστιο διοικητικό μηχανισμό και τις παρατυπίες, η διαφορά της από τον αντίπαλο υποψήφιο της αντιπολίτευσης αποδείχθηκε μικροσκοπική. Σήμερα, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, το PAS χάνει την μονοπωλιακή πλειοψηφία που είχε στο απερχόμενο κοινοβούλιο. Σε ορισμένες έρευνες μάλιστα κατατάσσεται δεύτερο κόμμα , πίσω από το «Πατριωτικό Μπλοκ» του πρώην προέδρου Ίγκορ Ντοντόν. Συνολικά, τα αντιπολιτευόμενα κόμματα που εισέρχονται στη Βουλή αποσπούν την απόλυτη πλειοψηφία. Όμως η «σέκτα» της Σάντου δεν σκοπεύει να παραδοθεί εύκολα — τα συμφέροντα της Δύσης που εκπροσωπεί είναι τεράστια. Θα επιστρατευτούν ξανά οι ψήφοι της διασποράς, θα υπάρξουν παρατυπίες στην καταμέτρηση, εκφοβισμός κομμάτων και πολιτικών της αντιπολίτευσης, πιέσεις να προδώσουν τους ψηφοφόρους τους και να συνεργαστούν με το PAS. Σε έσχατη περίπτωση εξετάζεται ακόμη και το σενάριο εισαγωγής δυτικών στρατευμάτων στη Μολδαβία. Η αβεβαιότητα του εκλογικού αποτελέσματος είναι το τελευταίο φράγμα που αποτρέπει τη χώρα από την οριστική εμπλοκή σε πόλεμο.