Η αίσθηση του ιστορικού χρόνου και των μεταβολών που συντελούνται κατά τη διάρκεια αυτού είναι βασικό προαπαιτούμενο για την ευημερία των λαών. Για την έγκαιρη προετοιμασία τους απέναντι στα επερχόμενα! Για τη σωστή στάθμιση των ευκαιριών και των κινδύνων για ένα έθνος. Τα τελευταία τριάντα χρόνια η πατρίδα μας έζησε ανόδους και καθόδους. Θριάμβους, όπως η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. και το βέτο στο Βουκουρέστι, αλλά και καταστροφές Ωστόσο η μεταβολή εκείνη που δεν έχει αξιολογηθεί σωστά έως σήμερα είναι η ύπουλη φθορά και απομείωση της εθνικής μας ισχύος από τετραετία σε τετραετία. Η εξασθένιση της δύναμης της χώρας. Η ακύρωση της συνάντησης Ερντογάν – Μητσοτάκη την ύστατη στιγμή λειτούργησε σαν ξυπνητήρι στην κοινωνία, γιατί έγινε αντιληπτή και στον πλέον αδαή ποια είναι η εικόνα της χώρας μας στη διεθνή κοινότητα. Πόσο μας λογαριάζουν όταν μας «κλοτσάνε» σε δημόσια θέα χωρίς να φοβούνται τις επιπτώσεις. Το ορόσημο αυτό έκανε πολλούς Έλληνες να θυμηθούν αναδρομικώς ότι η κυβέρνηση της Λιβύης έδιωξε προσφάτως τον Έλληνα υπουργό Μετανάστευσης από το έδαφός της, ότι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας καθαίρεσε και φυλάκισε τον Έλληνα δήμαρχο της Χειμάρρας, ότι η Τουρκία μετέτρεψε ανενόχλητη την Αγία Σοφία σε τέμενος, ότι η κυβέρνηση της Αιγύπτου βρίσκεται στα πρόθυρα να μετατρέψει τη Μονή Σινά που ίδρυσε ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός στο θεοβάδιστο όρος πριν από 15 αιώνες σε… αρχαιολογικό μουσείο. Τα έθνη δεν χάνουν το σφρίγος τους και τη δύναμή τους από τη μια μέρα στην άλλη. Η διαδικασία της παρακμής είναι μακρά. Αυτό που υποτιμούν όμως είναι η συμπύκνωση του ιστορικού χρόνου. Έρχεται μια μέρα στην εθνική ζωή που συμβαίνουν χρόνια, για να θυμηθούμε τη διάσημη φράση. Το μάθαμε στην Άλωση το 1453, στη Μικρά Ασία το 1922, στην Κύπρο το 1974. Η πατρίδα μας τα τελευταία τριάντα χρόνια ζει σε μια σχιζοειδή κατάσταση. Προς τα έξω εκπέμπει την εικόνα μιας σφριγηλής χώρας, που όχι μόνο δεν κατεβλήθη από την οικονομική χρεοκοπία, αλλά στάθηκε στα πόδια της και επέστρεψε. Με αυτή τη βεβαιότητα πέφτει για ύπνο κάθε βράδυ ανύποπτος ο πλανεμένος ελληνικός λαός. Ωστόσο προς τα μέσα καταγράφονται βαθμιαία τεράστιες αλλαγές που αφήνουν την πατρίδα μας για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εκτεθειμένη σε ασύλληπτους κινδύνους. Ποτέ μετά την εισβολή των Ιταλών και των Γερμανών το 1941 δεν αντιμετωπίσαμε στη μητροπολιτική Ελλάδα μείζον ζήτημα εθνικής ασφαλείας. Η ώρα όμως πλησιάζει. Για πρώτη φορά. Ο Ελληνισμός έζησε τέσσερις μεγάλες εθνικές υποχωρήσεις μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια που διασάλευσαν την εικόνα του άτρωτου. Η πρώτη επισυνέβη το 1996 στα Ίμια επί κυβερνήσεως Σημίτη. Ήταν η πρώτη φορά μεταπολεμικά που ξένος στρατός πάτησε σε ελληνικό έδαφος και το διατήρησε στον έλεγχό του μερικές ώρες. Ήταν η πρώτη φορά που γκριζάρισε εθνικό έδαφος. Αναστολή άσκησης κυριαρχικού δικαιώματος είχαμε βεβαίως ζήσει πριν από το 1996 μία δεκαετία πριν. Στον Πρίνο της Θάσου, όταν εθνικοποιήθηκε η κοινοπραξία που θα προχωρούσε σε έρευνες υδρογονανθράκων. Απώλεια κυριαρχίας σε μικρό έστω τμήμα της επικράτειας δεν είχαμε ζήσει. Απόρροια αυτής της ήττας ήταν η συνθηκολόγηση της Μαδρίτης το 1997. Το 2010 η απώλεια κυριαρχίας διευρύνθηκε. Στερήθηκε την εξουσία της η κεντρική κυβέρνηση. Την εκχώρησε στην τρόικα με τις ανακοινώσεις Παπανδρέου στο Καστελόριζο. Τα κλειδιά των ερμαρίων των υπουργείων παραδόθηκαν στο ΔΝΤ. Τα κλειδιά της νομοθέτησης έφυγαν από το Κοινοβούλιο και παραδόθηκαν στους θεσμούς. Τα κλειδιά της δημόσιας περιουσίας παραδόθηκαν ως ενέχυρο για το χρέος στο Υπερταμείο Τσακαλώτου. Τα κλειδιά του ελληνικού δικτύου των τραπεζών στα Βαλκάνια και στην ανατολική Ευρώπη παραδόθηκαν στους Αυστρογερμανούς. Η Ελλάς κατέβηκε μια σκάλα κάτω σε ισχύ από αυτή την περιπέτεια. Και το δυστύχημα είναι ότι οι δανειστές έμαθαν τα εθνικά μυστικά μας για να μας εκβιάζουν διά βίου. Στις Πρέσπες το 2018 επικυρώθηκε η μειωμένη επιθυμία υπεράσπισης των εθνικών ιστορικών πολιτισμικών τίτλων. Προφανώς και ήταν μέγα θέμα η παράδοση των όρων «Μακεδονία», «μακεδονικό έθνος» και «μακεδονική γλώσσα» στους Σκοπιανούς, αλλά ακόμη πιο σημαντικό ήταν η ευκολία και η προθυμία με την οποία παραδόθηκαν. Η Ελλάς έστειλε ένα μήνυμα σε όλους τους συμμάχους της, μικρούς, μεσαίους και μεγάλους, ότι της λείπει το σθένος. Ότι δεν έχει επίγνωση του τι σημαίνει να υποχωρείς εύκολα άνευ μάχης. Η συμφωνία αυτή θα μπορούσε να είχε κλείσει με μέγιστη παραχώρηση εκ μέρους ημών του γεωγραφικού προσδιορισμού «Βόρεια Μακεδονία». Αλλά δεν είχαμε κανέναν λόγο να δεχτούμε την αναγνώριση «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας». Χωρίς έθνος και γλώσσα η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν ένα πιστόλι χωρίς σφαίρες. Εθνικά ακίνδυνο . Με το «μακεδονικό έθνος» και τη «μακεδονική γλώσσα» είναι ένα οπλισμένο περίστροφο αλυτρωτικών εθνικισμών μέλλοντος . Ήδη στα πανηγύρια της Φλώρινας «σαρώνει» η «μακεδονική». Το πρόβλημα μεταφέρθηκε στο έδαφός μας. Το 2023 δωρίσαμε ακόμα ένα πιστόλι μείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας στους εχθρούς μας. Πρόκειται για την περίφημη διακήρυξη των Αθηνών, την οποία υπέγραψαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου. Τη διακήρυξη που προέβλεπε ότι σε προέκταση της Συμφωνίας της Μαδρίτης (που αναγνώριζε ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο) απαγορεύονται οι μονομερείς ενέργειες από αμφότερα τα μέρη. Το τι σήμαινε στην πράξη ο όρος «μονομερείς ενέργειες» το μάθαμε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο στην κρίση της Κάσου το καλοκαίρι του 2024 με αφορμή την πόντιση του καλωδίου. Εκεί η Ελλάς υποχρεώθηκε με την απειλή όπλων από τουρκικά πολεμικά πλοία να αναστείλει επ’ αόριστον μέχρι νεωτέρας την άσκηση κυριαρχικού της δικαιώματος. Όλα όσα συνέβησαν στην Κάσο πέρυσι το καλοκαίρι είναι εφάμιλλα των Ιμίων και το καταλαβαίνουμε σήμερα, γιατί ο λογαριασμός που πληρώνουμε είναι διαρκείας. Όπως δεν ξαναπήγαμε στα Ίμια, δεν έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής να ξαναπάμε στην Κάσο και την Κάρπαθο. Και το δίλημμα που αντιμετωπίζουμε είναι να επιλέξουμε μεταξύ του παγώματος διαρκείας για την άσκηση του κυριαρχικού μας δικαιώματος και της ανάληψης πρωτοβουλίας ενημέρωσης και προηγούμενης έγκρισης των Τούρκων αν πρόκειται να το ασκήσουμε. Και το ένα και το άλλο είναι εθνικά καταστροφικά. Ειδικώς αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι 43 χρόνια μετά την υπογραφή της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας δεν έχουμε ασκήσει στο Αιγαίο το κυριαρχικό μας δικαίωμα για επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια. Και ότι διακηρύξαμε επί Ν.Δ. ότι «τα 12 μίλια είναι εθνικισμός». Η υποχώρηση του Ελληνισμού κατά φάσεις μέσα στον χρόνο γίνεται αμέσως αντιληπτή από όλες τις χώρες της περιοχής και τους συμμάχους μας, με πρώτους τους Τούρκους. Οι οποίοι συμβόλισαν την αδύναμη θέση μας με την εκκωφαντική ακύρωση μιας συνάντησης την τελευταία στιγμή. Ακούγοντας μάλιστα τον Έλληνα ΥΠΕΞ να στρέφει και το άλλο μάγουλο ικετεύοντας για τη συνέχιση του διαλόγου, ευλόγως θεώρησαν ότι κάνουν καλά και μας συμπεριφέρονται έτσι! Στο σημείο που έχει φθάσει η κατάπτωση της εθνικής μας ισχύος, η Ελλάς παίρνει καθημερινώς απότομη κλίση. Στο μέτρο που έχουμε αίσθηση συλλογικής μοίρας, πρέπει να θυμόμαστε τα εξής: Ο Ερντογάν χρειάζεται μια νίκη επί της Ελλάδος για να συμπληρώσει τις νίκες του στη Λιβύη, στη Συρία, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, και αλλού . Ο Μητσοτάκης πρέπει να προσέξει , γιατί μπορεί σε μια στιγμή εθνικά οριακή να πληρώσει αυτός, μαζί με τα δικά του λάθη, και τα εθνικά λάθη εξήντα ετών της ελληνικής Ιστορίας.

Ο διασυρμός της Ελλάδας στον ΟΗΕ και τα σκάνδαλα φέρνουν ανατροπές! Οι κινήσεις των Σαμαρά, Καρυστιανού και Τσίπρα αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό Την ώρα που οι εξελίξεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό συνθλίβουν κι άλλο τον Κ. Μητσοτάκη, ενώ το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σπαράσσεται από νέες εσωτερικές συγκρούσεις, ο Αντ. Σαμαράς, η Μ. Καρυστιανού και ο Αλ. Τσίπρας είναι τα πρόσωπα πάνω στα οποία έχουν πέσει οι προβολείς. Οι κινήσεις τους διαμορφώνουν εκ νέου το πολιτικό σκηνικό. Οι ίδιοι επιμένουν, έως τώρα, να μην ανοίγουν δημοσίως τα χαρτιά τους , όμως πληροφορίες αναφέρουν ότι και οι τρεις βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ στην οριστική λήψη των αποφάσεών τους. Αποτελεί κοινή εκτίμηση ότι όσο περνά ο καιρός το πολιτικό κενό θα διευρύνεται, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει και η ανάγκη να καλυφθεί. Ιδιαίτερα ο διασυρμός της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη -μετά το χουνέρι του Ερντογάν στον κ. Μητσοτάκη με τη ματαίωση της συνάντησής τους, την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος γινόταν δεκτός μετά βαΐων και κλάδων από τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο- λειτουργεί επιταχυντικά. Ήρθε, μάλιστα, να κουμπώσει με τον ζόφο στο εσωτερικό της χώρας. Ενδεικτικά είναι όσα συμβαίνουν με την υπόθεση των Τεμπών και την υποχρεωτική, έστω και εν μέρει, αποδοχή του αιτήματος για εκταφή των σορών -χωρίς να οδηγεί σε διακοπή της απεργίας πείνας του Π. Ρούτσι- υπό το βάρος της γενικής κατακραυγής. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, ολοκληρώνονται οι έρευνες από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για τον «ΟΠΕΚΕΠΕ Νο 2» και θεωρείται πλέον θέμα χρόνου η αποστολή του φακέλου για ακόμα ένα μεγάλο σκάνδαλο. Μέσα σε αυτό το κλίμα, άπαντες τελούν εν αναμονή . Με το τοπίο εντελώς ρευστό, θυμίζοντας «πολιτικό ζελέ», αναμένεται ότι στη διάρκεια των επόμενων μηνών -αν όχι το φθινόπωρο, τότε μέσα στον χειμώνα- θα έχουμε πολλά πολιτικά «γεννητούρια». Μια παράμετρος που επηρεάζει τον χρόνο των σχετικών ανακοινώσεων αφορά το πόσο κοντά εκτιμάται ότι είναι ο χρόνος των εκλογών, ο οποίος εξακολουθεί να αποτελεί άσο στο μανίκι του πρωθυπουργού. Καθώς, όμως, απομακρύνεται η προοπτική -πλην απροόπτου- πρόωρων εκλογών, το επόμενο εκλογικό ραντεβού δίνεται για τους πρώτους μήνες του 2026. Ανεξάρτητα από τις επιμέρους επιδράσεις, η εμφάνιση νέων σχηματισμών με βιώσιμη προοπτική απειλεί, στο μεταξύ, να φέρει εντελώς τα πάνω κάτω, καθιστώντας αβέβαιη κάθε πρόβλεψη για τα αποτελέσματα και τη σειρά των κομμάτων στις επόμενες κάλπες. Από την πλευρά του, ο Κ. Μητσοτάκης - εγκλωβισμένος σε ολοένα και περισσότερα αδιέξοδα - φέρεται ότι ανησυχεί περισσότερο για το «κόμμα Σαμαρά» και λιγότερο για τα άλλα δύο, αν και, λόγω της «κινούμενης άμμου», δεν μπορεί να υπάρχει καμία βεβαιότητα. Με την πρόθεση ψήφου, ακόμα και στις δημοσκοπήσεις μετά τη ΔΕΘ, να μην υπερβαίνει το 25%, η Ν.Δ. δεν έχει την πολυτέλεια καμίας νέας εκλογικής ρωγμής. Ωστόσο, στην τελευταία δημοσκόπηση της MRB, το 16,1% δηλώνει ότι μάλλον ή σίγουρα ναι θα ψήφιζε ένα πιθανό κόμμα Σαμαρά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των ψηφοφόρων της Ν.Δ. φτάνει στο 22%. Κάτι τέτοιο θα μεταφραζόταν σε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 6%-6,5%, και -το σημαντικότερο- θα απειλούσε να ρίξει τη Ν.Δ. οριστικά κάτω από το 20%! Το ναυάγιο Τις τελευταίες είκοσι ημέρες επιχειρήθηκε πρέσινγκ από το Μέγαρο Μαξίμου, ακόμα και με το δέλεαρ της επανόδου του πρώην πρωθυπουργού στη Ν.Δ. Αυτό, όμως, ναυάγησε οριστικά. Καθημερινά μειώνονται και οι πιθανότητες να παγώσει η δημιουργία του κόμματος, που ήταν το Plan B της πρωθυπουργικής πλευράς. Η δήλωση Σαμαρά υπέρ της αποδοχής του αιτήματος για εκταφή του γιου του απεργού πείνας Π. Ρούτσι, την ώρα που επικρατούσε απόλυτη κυβερνητική αναλγησία, σηματοδότησε τη βούλησή του να ανατινάξει κάθε επιχειρούμενη γέφυρα και «να προχωρήσει». Η εκτίμηση που επικρατεί στην πλευρά Σαμαρά είναι ότι ήδη κάηκε και το εγχείρημα της «νέας αφετηρίας» μέσω ΔΕΘ, ενώ καταλυτικές θεωρούνται οι αρνητικές εξελίξεις μετά το στραπάτσο του κ. Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη, αναδεικνύοντας ακόμα πιο έντονα την ανάγκη για αυθεντική έκφραση της «ατζέντας Τραμπ» στη χώρα μας. Σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», ορόσημο για τις τελικές ανακοινώσεις του Σαμαρά είναι η 28η Οκτωβρίου . Σε κάθε περίπτωση, έχει διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί κανέναν εν ενεργεία βουλευτή της Ν.Δ., εκτός εάν παραδώσει την έδρα του ή προσχωρήσει, αφού διαλυθεί η Βουλή και προκηρυχθούν οι εκλογές. Π ληροφορίες αναφέρουν επίσης ότι ορισμένοι από τους βασικούς συντελεστές που θα πλαισιώσουν το εγχείρημα έχουν ήδη αρχίσει προετοιμασίες για την κάθοδό τους σε συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες. Ένας εκ των στενών συνομιλητών του κ. Σαμαρά, ο πρώην υπουργός Κώστας Μαρκόπουλος, έγραψε με νόημα προχθές ότι «η ώρα μιας νέας Μεταπολίτευσης ξεκίνησε από καιρό. Η αντίστροφη μέτρηση για μια πατριωτική δύναμη στήριξης του τόπου και της ελληνικής οικογένειας άρχισε». Από την πλευρά της η Μαρία Καρυστιανού διέβη τον Ρουβίκωνα με τη δήλωση που έκανε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Mega, ότι «αν δημιουργείτο κάτι που να ήταν συμβατό με τις σκέψεις μου, εννοείται ότι θα ήμουν μέρος του». Είχε προηγηθεί η δημοσκόπηση της Interview, που έδινε σε ένα δυνάμει «κόμμα Καρυστιανού» ποσοστό περί το 25%, προκαλώντας νευρική κρίση σε μεγάλο τμήμα του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος. Επί του πεδίου, η συγκέντρωση που έγινε το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου στην πλατεία Συντάγματος -και χαρακτηρίστηκε, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, αμιγώς πολιτική- έκανε αίσθηση για το μέγεθός της. Και όπως έλεγαν έμπειροι περί τα θέματα αυτά, αντιστοιχούσε σε ένα κόμμα με τουλάχιστον διψήφιο ποσοστό, με εντυπωσιακή τη συμμετοχή της νεολαίας. Φαίνεται, δε, ότι η παρουσία της κυρίας Καρυστιανού προσελκύει γενικότερα τις νέες ηλικίες, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό είχαν επιλέξει την αποχή στις προηγούμενες εκλογές. Υψηλά ποσοστά μεταξύ των νέων εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις και το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, από τη στιγμή που άρχισε η εκτίναξή του. Γι’ αυτό και το ενδιαφέρον εστιάζεται στο κατά πόσο η δημιουργία κόμματος από την κυρία Καρυστιανού θα επηρέαζε όχι μόνο την Πλεύση Ελευθερίας αλλά και τον ευρύτερο χώρο . Οι πρόσφατες αιχμές από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Συμεών Κεδίκογλου κατά της κυρίας Καρυστιανού για «εργαλειοποίηση της τραγωδίας», με τον διαχωρισμό ανάμεσα στο να παλεύεις για τα δίκαια του παιδιού σου και στο να κατεβαίνεις στον πολιτικό στίβο, καταδεικνύουν την αμηχανία που επικρατεί. Γενικότερα, η οριζόντια απήχηση στον αντισυστημικό χώρο αποτελεί βασική μεταβλητή των εξελίξεων. Κι ενώ άτυπα έχουν αρχίσει προετοιμασίες και επαφές, επί του παρόντος, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», η κυρία Καρυστιανού προσανατολίζεται στο να δώσει βάρος στην «ευρωπαϊκή διάσταση» του αγώνα των συγγενών, με αιχμή τις απεργίες πείνας. «Θα κινηθώ όταν είμαι έτοιμος» διαμηνύει ο Τσίπρας Η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα έχει πιο σύνθετα χαρακτηριστικά. Αν και έχει καταστήσει σαφή την απόφασή του, η καθυστέρηση στην υλοποίηση τον εμπλέκει στις συμπληγάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των όμορων κομμάτων. Ο πρώην πρωθυπουργός, πάντως, αντιδρώντας στις πιέσεις να επισπεύσει, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», έδωσε την εξής απάντηση: «Θα κινηθώ όταν είμαι έτοιμος». Την ίδια ώρα, οι «προληπτικές» επιθέσεις -με πιο χαρακτηριστική εκείνη του Π. Πολάκη, ο οποίος, αναφερόμενος στον πρώην πρωθυπουργό, δήλωσε ότι «δεν σηκώνει η κατάσταση άλλη διάσπαση»- προοιωνίζονται τον πόλεμο που πρόκειται να ακολουθήσει. Δοθέντος δε ότι ο κ. Τσίπρας δεν προτίθεται να δεχτεί, ακόμη κι αν ήθελαν να τον ακολουθήσουν, στελέχη όπως ο πρώην υπουργός, καθώς και ο άλλοτε Διόσκουρός του, Νίκος Παππάς, το σκηνικό προβλέπεται εκρηκτικό. Πάντως, έχει σημασία ότι, με βάση την τελευταία μέτρηση της GPO, το 19,4% δηλώνει πως είναι πιθανό έως πολύ πιθανό να ψηφίσει «κόμμα Τσίπρα», κάτι που, εφόσον επαληθευτεί, θα άλλαζε την εικόνα και στην Κεντροαριστερά. Ανάλογα μάλιστα με τη δυναμική του εγχειρήματος, δεν θα απειλούνταν μόνο η παραμονή του ΠΑΣΟΚ στο βάθρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπου ήδη «η βουή ακούγεται και άρχισαν τα όργανα» με τις επιθέσεις στον Νίκο Ανδρουλάκη για τα… ακούνητα «πράσινα» ποσοστά. Η αναδιάταξη, σε συνδυασμό με τα άλλα δύο νέα κόμματα, θα μπορούσε να αποδειχτεί συνολική και οριζόντια, δημιουργώντας όρους «νέας Μεταπολίτευσης».

Ο Τραμπ στη Νέα Υόρκη βρήκε χρόνο για τους πάντες εκτός από τον Έλληνα πρωθυπουργό Όσα εκτυλίχθηκαν στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της διάσκεψης της 80ής Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, δεν ήταν απλώς άλλη μια αποτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά μια ιστορική εθνική ταπείνωση άνευ προηγουμένου. Ενώ οι μεγάλοι έπαιζαν πόκερ με τις παγκόσμιες ισορροπίες, ο πρωθυπουργός μας αποδείχθηκε ξανά αυτό που είναι: ένας κομπάρσος στην καλύτερη, ένα γιουσουφάκι στη χειρότερη . Εντός Ελλάδας πουλάει την εικόνα του «εθνικού ηγέτη». Εκτός, όμως, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας ακόμα μαϊντανός . Και στις πιο κρίσιμες ώρες για τα εθνικά μας θέματα το μόνο που καταφέρνει είναι να αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων, επικίνδυνα ανεπαρκής, ντροπιάζοντας έναν ολόκληρο καταταλαιπωρημένο λαό. Ο Τραμπ στη Νέα Υόρκη βρήκε χρόνο για τους πάντες εκτός από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Με την ατζέντα του γεμάτη συμφωνίες και χειραψίες που προκαλούν σεισμούς στα χρηματιστήρια και στην ευρωπαϊκή του αποικία, φαίνεται πως ο ένοικος του Λευκού Οίκου συμπεριφέρθηκε στον Κυριάκο σαν να πρόκειται για μια τυπική αγγαρεία. Σύμφωνα με γνωστό πρωθυπουργικό αυλικό, αλλά και με τα λεγόμενα του ίδιου του πρωθυπουργού, «υπήρξε σύντομη συνάντηση» με τον Τραμπ. Το μόνο αποτύπωμα, όμως, που άφησε η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη ήταν αυτό με τον δήμιο χριστιανών και Αλαουιτών στη Συρία, τον Αχμέντ Χουσεΐν αλ Σαράα – τον τζιχαντιστή που η «διεθνής κοινότητα» έντυσε με κοστούμι. Αλλά το πιο ηχηρό φιάσκο ήρθε από τον «σουλτάνο» και την επιδεικτική περιφρόνηση του Ερντογάν, που επικαλέστηκε αρχικά μια «εξαιρετικά επείγουσα συνάντηση» με ηγέτες αραβικών και μουσουλμανικών χωρών και, στη συνέχεια, κατηγόρησε την Αθήνα «ότι πρόδωσε» το ραντεβού. Μια καλοστημένη επικοινωνιακή παγίδα εθνικής ταπείνωσης της χώρας μας από τον πρόεδρο της Τουρκίας, στην οποία ο Κυριάκος έπεσε μέσα. Και το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν ένα μοιρολατρικό «C’est la vie» – ενώ πρόκειται για ένα ακόμα game over για τον Έλληνα πρωθυπουργό. Σε έναν κόσμο όπου το ανάστημα των ηγετών μετριέται με τις συμμαχίες κι όχι με τη γνώση… γαλλικών ή με γλυκανάλατους λόγους στο βήμα του ΟΗΕ, αυτή η ακύρωση μεταφράζεται σε καθαρή ισχύ. Ο «σουλτάνος», σε αντίθεση με τον Κυριάκο, επέλεξε να δώσει προτεραιότητα σε συναντήσεις που ενισχύουν την τουρκική επιρροή και τις σχέσεις του με την Ουάσινγκτον. Έστειλε το ηχηρό μήνυμα πως βλέπει την Ελλάδα ως έναν «ενοχλητικό γείτονα» που αγνοείται όταν βολεύει. Η ακύρωση του ραντεβού είναι επίσης μια επίδειξη δύναμης της Άγκυρας ότι ελέγχει τον ρυθμό σε άκρως ευαίσθητα ζητήματα, όπως το Αιγαίο, τα θέματα στην Ανατολική Μεσόγειο με την ηλεκτρική διασύνδεση με την Κύπρο, το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά – όπου η «θετική ατζέντα» του Μητσοτάκη είναι ένα χάρτινο τείχος μπροστά στις τουρκικές ενέργειες και φιλοδοξίες. Η Ελλάδα -το έχουμε εμπεδώσει από το 2019- στην εξωτερική της πολιτική και τη διπλωματία της δεν έχει στρατηγική∙ κάνει διαχείριση εντυπώσεων. Κι ο πρωθυπουργός μας δεν ασκεί πολιτική∙ κάνει δημόσιες σχέσεις, την ώρα που ο Ερντογάν μιλάει απευθείας με τους κηδεμόνες του, είτε με τον Τραμπ είτε με τον Μακρόν ή τον Μερτζ ή τον Στάρμερ και κερδίζει στα σημεία. Η κολεξιόν από selfies και χειραψίες με ηγέτες μπορεί να γεμίζει το προσωπικό άλμπουμ του Κυριάκου και να παρέχει ύλη στα ΜΜΕ, τα οποία χρηματοδοτεί για την προπαγάνδα του, αλλά δεν γεμίζει τα κενά της ανεπάρκειάς του, ούτε της ελληνικής διπλωματίας. Δυστυχώς, στην αναστατωμένη σκακιέρα της γεωπολιτικής ο πρωθυπουργός μας, με κάθε ενέργειά του, αποδεικνύει πως είναι ένα ασήμαντο πιόνι ∙ κι όσο θα επενδύει σε φανφάρες και κομπασμούς και θα παραμένει στην εξουσία, η χώρα μας θα χάνει παρτίδες που δεν ξανακερδίζονται.

Θλιβερές συγκρίσεις Ερντογάν – Μητσοτάκη... Ο πρώτος είναι ηγέτης, ο δεύτερος "διαχειριστής" και ενίοτε και πλιατσικολόγος Προκάλεσε δέος η… βαριά περπατησιά του Ερντογάν στο Οβάλ Γραφείο, ειδικά σε σύγκριση με το ελαφρύ αποτύπωμα του δικού μας TikToker που δεν βλέπει τον Λευκό Οίκο ούτε με κιάλια... Χωρίς να αρθρώνει λέξη στα αγγλικά ο Τούρκος πρόεδρος προδίδει εκτόπισμα μεγάλου ηγέτη, ενός πραγματικού statesman που μπορεί να μιλάει ως ίσος προς ίσο προς τον ηγέτη μιας υπερδύναμης και την ίδια ώρα να «γλεντάει» τους παρακατιανούς πολιτικούς αρλεκίνους τύπου Μακρόν, έτοιμος -αν χρειαστεί- να τους τσιμπήσει και το… μαγουλάκι. Αυτή είναι, δυστυχώς, η πραγματική εικόνα και όποιος την αρνείται απλώς εθελοτυφλεί ή δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην πικρή διαπίστωση της διπλωματικής μας αδυναμίας. Υπάρχει, βέβαια, και μια άλλη κατηγορία αμφισβητιών της διεθνούς υπεροχής του σύγχρονου σουλτάνου: Αυτοί που αγιοποιούν τη λαϊκή ρήση «παπούτσι απ’ τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο». Όσοι, δηλαδή, βρέξει χιονίσει αρνούνται -τάχα μου για εθνικούς λόγους- να ομολογήσουν τη γύμνια και την ανυποληψία των δικών μας Χατζηαβάτηδων. Εκείνων που δυσκολεύονται να σταθούν στα διεθνή σαλόνια, όταν δεν απευθύνονται σε υψηλόβαθμους υπαλλήλους-μανατζαραίους σαν και του λόγου τους, για να μιλήσουν την ξύλινη γλώσσα της παγκοσμιοποίησης και του χρήματος. Τη μόνη που γνωρίζουν, άλλωστε, από τα γεννοφάσκια τους… Τα καλοπληρωμένα τρολ της Αγίας Οικογένειας δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους, όταν έρχεται η ώρα να υπερασπιστούν το Αφεντικό. Τον ένα και μοναδικό, ανυπέρβλητο και ασυναγώνιστο, Κυριάκο που -κατά την πεποίθηση τους- μαγεύει το παγκόσμιο κοινό ανάγοντας σε τέχνη τη διπλωματία της υποτέλειας. Όποιος αμφισβητεί την πολιτική μεγαλοφυΐα του Αφεντικού ή τη στρατηγική σκέψη του υποτακτικού του «Αγκαλίτσα» είναι απλώς… εθνοπροδότης! Υπηρετεί τα συμφέροντα των Τούρκων, είναι πράκτορας και πληρώνεται αδρά σε τουρκικές λίρες από αυτές που δωρίζονται σε ακριτικά κέντρα υγείας, πιθανότατα δε και σε ρούβλια, απευθείας από τον Πούτιν. Επειδή, όμως, η προστυχιά έχει τα όριά της και ειδικά σε ό,τι αφορά τούτη την εφημερίδα και τον υπογράφοντα τέτοιες κατηγορίες μόνο γέλια προκαλούν (οι πραγματικοί προδότες, τα εξωνημένα σκουλήκια του διαδικτύου, να εγκαλούν τους κανονικούς Έλληνες για προδοσία), καιρός είναι να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Ο Ερντογάν, λοιπόν, αγωνίζεται στην Premier League και ο Κυριάκος στην τρίτη ερασιτεχνική με φανέλα αναπληρωματικού. Ενίοτε τρέχει να ψωνίσει και τις γκαζόζες. Προσέξτε: Η χαώδης αυτή διαφορά κύρους και διεθνούς υπόληψης δεν αντιστοιχεί στο μέγεθος και στην ισχύ των δύο χωρών . Η Τουρκία ναι μεν έχει κάνει άλματα, διαθέτει τεράστιο παραγωγικό δυναμικό και δικό της οπλοστάσιο αιχμής, αλλά αντιμετωπίζει και σοβαρά εγγενή προβλήματα . Δεν θα μιλήσω για το έλλειμμα δημοκρατίας και τις μαφιόζικες κρατικές πρακτικές, γιατί εκεί τη συναγωνιζόμαστε στα ίσα. Η πραγματική της αδυναμία αντανακλάται στην πληθυσμιακή της σύσταση, στις τεράστιες διαρθρωτικές ανισότητες και στο χάσμα που χωρίζει τη δυτικόστροφη επιχειρηματική ελίτ με τις ισλαμικές μάζες της Ανατολίας. Στον αντίποδα, η Ελλάδα, καθημαγμένη οικονομικά και εξαρτημένη δανειακά λόγω των Μνημονίων, διατηρεί εντούτοις προδιαγραφές ανεπτυγμένου ευρωπαϊκού κράτους μεσαίου διαμετρήματος. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης, γεγονός που -θεωρητικά τουλάχιστον- της προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα, διαθέτει επαρκές οικονομικό αποτύπωμα στα Βαλκάνια και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, με εξελιγμένα συστήματα άμυνας, έστω και εισαγόμενα. Ασφαλώς και το ισοζύγιο μεταξύ των δύο χωρών ανατρέπεται σταδιακά εις βάρος μας, ακόμα και σε τομείς όπου διαθέταμε συντριπτική υπεροχή, όπως η συμπαγής πληθυσμιακή υπόσταση. Αλλά η πατρίδα μας δεν έχει περάσει σίγουρα στην…τρίτη Εθνική, σαν τους ηγέτες που την εκπροσωπούν. Η αναντιστοιχία στο διαμέτρημα των πολιτικών αλλά και στο επίπεδο των κρατικών υπηρεσιών που ασκούν εξωτερική πολιτική (διπλωματικών και άλλων) αδικεί κατάφωρα τη χώρα μας και είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίζει. Προσωπικά είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω το κύρος που αποπνέει ο Ερντογάν ήδη από το 2010, όταν στην επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα αποφάσισε να κάνει και μια κλειστή συνάντηση-πρόγευμα με διευθυντές μεγάλων ελληνικών εφημερίδων, παντελώς άγνωστους σε αυτόν. Εκείνη την εποχή εκπροσωπούσα το «Έθνος» και θυμάμαι την αμηχανία μας μέχρι να τον δούμε να μπαίνει στην αίθουσα με εκείνο το χαρακτηριστικό συρτό, κάπως κουρασμένο, βάδισμα που, όμως, σε συνδυασμό με το παράστημά του πρόδιδε αυξημένη αυτοπεποίθηση. Η κουβέντα ξεκίνησε ομαλά, αλλά ο «σουλτάνος» σχεδόν… εξερράγη όταν ρωτήθηκε από τον Γιάννη Μιχελάκη, διευθυντή τότε του «Ελεύθερου Τύπου», για τις μαζικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου . Ο Ερντογάν αμφισβήτησε το γεγονός και ξαφνικά άρχισε να απευθύνει αυστηρές συστάσεις στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, λέγοντας ότι έχουν φτάσει να λειτουργούν ως… γραφεία Τύπου του ελληνικού υπουργείου Άμυνας! Φυσικά, δεν μπορούσα να αφήσω την πρόκληση αναπάντητη και σχεδόν τον διέκοψα, επισημαίνοντας ότι δεν είναι πρέπον να απευθύνει τέτοιες νουθεσίες σε ξένα μέσα ενημέρωσης αμφισβητώντας την εγκυρότητά τους. Ο «σουλτάνος», όμως, συνέχιζε το βιολί του με ανεβασμένους τόνους και τότε αναγκάστηκα να ξαναπάρω τον λόγο, λέγοντας κοφτά: « Κύριε πρόεδρε, η τελευταία εξωθεσμική παρέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων στη χώρα μου έγινε το 1967. Στην Τουρκία αυτές οι παρεμβάσεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Άρα προς τα εκεί πρέπει να κοιτάξετε… » Ο Ερντογάν ενοχλήθηκε πολύ, αλλά διατήρησε την αυτοκυριαρχία του και το συμβάν περιγράφηκε στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ως «έντονο φραστικό επεισόδιο» από τον σημερινό ανταποκριτή του Σκάι Μανώλη Κωστίδη, ενώ καταγράφηκε και στα ελληνικά δελτία ειδήσεων εκείνης της ημέρας. Στην πραγματικότητα, όμως, η ένταση σταμάτησε εκεί. Μετά το τέλος της συνέντευξης ήρθε προς το μέρος μου και με εκείνο το σφιγμένο χαμόγελο που τον χαρακτηρίζει άπλωσε το χέρι του και μου έκανε ένα φιλικό… κεφαλοκλείδωμα λέγοντάς μου κάτι στα τουρκικά. Ένας υπερήλικας Κωνσταντινουπολίτης διερμηνέας, κάτωχρος από την τρομάρα του, μου είπε: «Ο πρόεδρος εκφράζει την ευχή να μην παρεξηγηθήκατε»… Από εκείνη τη συνάντηση θυμάμαι ακόμα και έναν Έλληνα συνάδελφο, διευθυντή μεγάλης «προοδευτικής» εφημερίδας, που πηγαίνοντας προς το ασανσέρ με… έψεξε επειδή δεν ήμουν ευγενής προς τον φιλοξενούμενο! Είναι από τους ίδιους που θα φώναζαν σήμερα ότι αδικούμε τον Κυριάκο και εξυπηρετούμε τα συμφέροντα της Τουρκίας… Ανέσυρα το περιστατικό μόνο και μόνο για να δείξω το «κοντράστ». Ο δικός μας που αραδιάζει τις εξυπνάδες σε «βολικούς» συνομιλητές δεν θα διακινδύνευε ποτέ μια τέτοια συνάντηση σε «μη ελεγχόμενο» δημοσιογραφικό περιβάλλον και ειδικά μέσα στην Τουρκία. Εδώ ούτε στην καθιερωμένη συνέντευξη της ΔΕΘ δεν επιτρέπει μη… αναμενόμενες ερωτήσεις . Κυρίως, όμως, δεν θα τολμούσε να υπερασπιστεί τόσο επιθετικά τα συμφέροντα της χώρας του. Όχι μόνο λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης, αλλά -φοβούμαι- και λόγω έλλειψης εθνικού φρονήματος…

Οι βουλευτικές εκλογές στη Μολδαβία είναι πολύ σημαντικότερες από τις προεδρικές που προηγήθηκαν πριν από έναν χρόνο Η κύρια αιτία είναι ότι οι εκλογές αυτές θα κρίνουν αν η χώρα θα εγκαταλείψει την πορεία που την οδηγεί σε εσωτερική ή διεθνή ένοπλη σύρραξη — ή αν θα φτάσει μοιραία στο τελικό αυτό αδιέξοδο. Οι βουλευτικές εκλογές στη Μολδαβία είναι πολύ σημαντικότερες από τις προεδρικές που προηγήθηκαν πριν από έναν χρόνο. Και όχι μόνο επειδή η Μολδαβία είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία και η κυβέρνηση σχηματίζεται από τον συνασπισμό των κομμάτων που κερδίζουν. Η κύρια αιτία είναι ότι οι εκλογές αυτές θα κρίνουν αν η χώρα θα εγκαταλείψει την πορεία που την οδηγεί σε εσωτερική ή διεθνή ένοπλη σύρραξη — ή αν θα φτάσει μοιραία στο τελικό αυτό αδιέξοδο. Ο λόγος είναι η πορεία που ακολούθησε η πρόεδρος Μάια Σάντου τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από τότε που το κόμμα της, το “Δράση και Αλληλεγγύη” (PAS) , απέκτησε την απόλυτη πλειοψηφία στο σημερινό κοινοβούλιο. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Μολδαβίας όλη η εξουσία συγκεντρώθηκε στα χέρια μίας μόνο πολιτικής δύναμης, γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία μιας ιδεολογικής δικτατορίας — ριζοσπαστικά φιλελεύθερης, φιλοευρωπαϊκής και φιλορουμανικής. Το καθεστώς της Σάντου αποδείχθηκε απολύτως μισαλλόδοξο προς κάθε διαφωνία , θυμίζοντας αίρεση που επιδιώκει φανατικά να επιβάλει σε σύντομο χρόνο στους Μολδαβούς τις δυτικές παγκοσμιοποιητικές αξίες, να συγχωνεύσει τη χώρα με τη Ρουμανία, να κόψει κάθε δεσμό με τη Ρωσία και να τη σύρει σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Με αυτόν τον σκοπό, επί χρόνια απαγορεύονταν αντιπολιτευόμενα κόμματα, εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί , ενώ πολιτικοί αντίπαλοι (μέχρι και η επικεφαλής της Αυτόνομης Περιοχής της Γκαγκαουζίας, Ευγενία Γκουτσούλ) διώκονταν και φυλακίζονταν. Η μολδαβική εθνική ταυτότητα αλλοιωνόταν, η ιστορία ξαναγραφόταν — το μάθημα της «Ιστορίας της Μολδαβίας» στα σχολεία αντικαταστάθηκε με την «Ιστορία των Ρουμάνων» — και οι ενορίες της Μητρόπολης Μολδαβίας του Πατριαρχείου Μόσχας καταλαμβάνονταν και παραδίδονταν σε Ρουμάνους κληρικούς. Η Δύση γενικά έκανε τα στραβά μάτια μπροστά σε αυτό τον δημοκρατικό εκτροχιασμό, ενώ η Ευρώπη τον επικροτούσε. Η Μάια Σάντου, προστατευόμενη του Ιδρύματος Σόρος και «αλεξιπτωτίστρια» στη μολδαβική πολιτική από την Παγκόσμια Τράπεζα, υλοποιούσε την γεωστρατηγική τους επιδίωξη: να εξαλειφθεί η παρουσία της Ρωσίας ακριβώς δίπλα στην Οδησσό, κομβικό σημείο για τον έλεγχο των λογιστικών και μεταφορικών διαδρόμων αυτής της περιοχής της ηπείρου. Η εκκαθάριση των «φιλορωσικών στοιχείων» από την εσωτερική πολιτική σκηνή ήταν το πρώτο στάδιο. Το δεύτερο στάδιο είναι η εγκατάλειψη της συνταγματικής ουδετερότητας , η «ένωση» με τη Ρουμανία και η ένταξη στο ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό απαιτείται η συντριβή κάθε αντιπολίτευσης και η επιβολή ομοφωνίας στη χώρα. Και το αναπόφευκτο τρίτο στάδιο αυτής της πορείας είναι η εμπλοκή στον ουκρανικό πόλεμο στο πλευρό του Κιέβου και η βίαιη εξουδετέρωση των εστιών ρωσικής επιρροής στη Μολδαβία — της Γκαγκαουζίας και, φυσικά, της Υπερδνειστερίας, όπου σταθμεύουν Ρώσοι ειρηνευτές. Με πιο απλά λόγια, τα τελευταία χρόνια οι Μολδαβοί σύρονταν προς την άβυσσο ενός μεγάλου πολέμου , ακόμη και εμφυλίου, και της τελικής διάλυσης της χώρας. Το βασικό ανάχωμα σε αυτή τη θανατηφόρα πορεία υπήρξε η σύνεση του ίδιου του λαού , ο οποίος, όσο μπορούσε, την φρέναρε, κατανοώντας πού οδηγούνται. Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, πάνω από το 60% του πληθυσμού (χωρίς να υπολογίζεται η Υπερδνειστερία) υποστήριζε την ουδετερότητα , αντιτασσόταν στην ένταξη στο ΝΑΤΟ, αυτοπροσδιοριζόταν ως Μολδαβοί και όχι Ρουμάνοι , επιθυμούσε ανάπτυξη σχέσεων με όλες τις χώρες — συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας — και τάσσονταν υπέρ ειρηνικής επίλυσης του ζητήματος της Υπερδνειστερίας. Ο δείκτης αποδοκιμασίας της Σάντου ξεπερνούσε επίσης το 60%, και πριν από τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές αναγκάστηκε να χαμηλώσει τους τόνους: η πολιτική της είχε γίνει υπερβολικά αντιδημοφιλής. Μίλησε λιγότερο για την «ένωση» με τη Ρουμανία και για το ΝΑΤΟ (αν και η παρουσία του ΝΑΤΟ στη Μολδαβία συνεχιζόταν να ενισχύεται), δεν υποστήριζε πλέον τόσο ανοιχτά τον ιδεολογικά συγγενή της Ζελένσκι και τυπικά δήλωνε υπέρ του ειρηνικού διαλόγου Κισινάου – Τιρασπόλ. Όλα αυτά όμως, μαζί με τις διώξεις κατά της αντιπολίτευσης, την καθολική λογοκρισία στα ΜΜΕ και τις προεκλογικές αλχημείες, δεν βοήθησαν τη Σάντου να επανεκλεγεί τίμια. Τις προεδρικές εκλογές τις έχασε εντός Μολδαβίας . Η επανεκλογή της επιτεύχθηκε όχι χάρη στις ψήφους της διασποράς στο εξωτερικό, αλλά με μαζικές νοθείες στα εκλογικά τμήματα του εξωτερικού, όπου οι ψήφοι μετρούνταν από Μολδαβούς διπλωμάτες χωρίς παρατηρητές ( ο υπουργός Εξωτερικών Ποπσόι, μέλος του PAS, περιόδευε σε χωριά για να τη στηρίξει ). Ακόμη και με όλον τον τεράστιο διοικητικό μηχανισμό και τις παρατυπίες, η διαφορά της από τον αντίπαλο υποψήφιο της αντιπολίτευσης αποδείχθηκε μικροσκοπική. Σήμερα, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, το PAS χάνει την μονοπωλιακή πλειοψηφία που είχε στο απερχόμενο κοινοβούλιο. Σε ορισμένες έρευνες μάλιστα κατατάσσεται δεύτερο κόμμα , πίσω από το «Πατριωτικό Μπλοκ» του πρώην προέδρου Ίγκορ Ντοντόν. Συνολικά, τα αντιπολιτευόμενα κόμματα που εισέρχονται στη Βουλή αποσπούν την απόλυτη πλειοψηφία. Όμως η «σέκτα» της Σάντου δεν σκοπεύει να παραδοθεί εύκολα — τα συμφέροντα της Δύσης που εκπροσωπεί είναι τεράστια. Θα επιστρατευτούν ξανά οι ψήφοι της διασποράς, θα υπάρξουν παρατυπίες στην καταμέτρηση, εκφοβισμός κομμάτων και πολιτικών της αντιπολίτευσης, πιέσεις να προδώσουν τους ψηφοφόρους τους και να συνεργαστούν με το PAS. Σε έσχατη περίπτωση εξετάζεται ακόμη και το σενάριο εισαγωγής δυτικών στρατευμάτων στη Μολδαβία. Η αβεβαιότητα του εκλογικού αποτελέσματος είναι το τελευταίο φράγμα που αποτρέπει τη χώρα από την οριστική εμπλοκή σε πόλεμο.

Κόζα Νόστρα το Μαξίμου! Η απομαγνητοφωνημένη συνομιλία Γιώργου Κατσαούνου με Κυριάκο Μπαμπασίδη, πρώην πρόεδρο του ΟΠΕΚΕΠΕ για τα «έξι χιλιάρικα» που δόθηκαν σε... "άνθρωπο" τους συγκλονίζει το πανελλήνιο! Η ευρωπαία Εισαγγελέας Λάουρα Κοβέσι, έχει ήδη περικυκλώσει το Μέγαρο Μαξίμου, με τις απίστευτες επισυνδέσεις που αποκαλύπτουν τη βρωμιά και τη δυσωδία της κυβέρνησης του πιο ελεεινού και μισέλληνα πρωθυπουργού που έβγαλε αυτός ο τόπος... Δεν πίστευα στα μάτια μου, διαβάζοντας σε ψηφιακή μορφή την εφημερίδα Documento του ηρωϊκού δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη! Το φύλλο του Σαββατοκύριακου της 28ης-29ης Σεπτεμβρίου, δεν είναι απλά συγκλονιστικό. Είναι η πλήρης Νέμεσις για τον δημιουργό και αποκλειστικά ηθικό αυτουργό αυτής της Κόζα-Νόστρα που ονομάζει ο ίδιος ως "κυβέρνηση Μητσοτάκη"! Δεν πρόκειται απλώς για μια ακόμη αποκαλυπτική έρευνα. Είναι το έγγραφο-καταπέλτης που γκρεμίζει το τελευταίο φύλλο συκής από το Μαξίμου.Η ηχογραφημένη συνομιλία του «συντονιστή καθημερινότητας» του πρωθυπουργού, Γιώργου Κατσαούνου , με τον τότε πρόεδρο του ΟΠΕΚΕΠΕ Κυριάκο Μπαμπασίδη , δεν αφήνει πια περιθώρια για υπεκφυγές: τα «έξι χιλιάρικα» δεν ήταν απλή φήμη, ήταν συναλλαγή – και μάλιστα με τον στενό πυρήνα του ίδιου του Μητσοτάκη. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ανώνυμες «καταγγελίες» ούτε με δήθεν διαρροές αντιπολίτευσης. Μιλά το ίδιο το υλικό της δικογραφίας: συνομιλία καταγεγραμμένη από τις αρχές, που αποδεικνύει πως το περιβόητο «σύστημα πληρωμών» του ΟΠΕΚΕΠΕ λειτουργούσε σαν παράρτημα του κομματικού μηχανισμού. Η κυβέρνηση που διαλαλούσε «αριστεία» και «διαφάνεια» αποκαλύπτεται ότι εκινείτο με τους κώδικες και τα ανταλλάγματα της πιο χυδαίας πελατειακής συναλλαγής .Και το χειρότερο; Στην κορυφή της πυραμίδας, δίπλα στον πρωθυπουργό, βρίσκονταν άνθρωποι που ήξεραν, συντόνιζαν, ευχαριστούσαν. Το πρωτοσέλιδο που ξεχειλίζει το ποτήρι της οργής! Υπάρχει λοιπόν στη δικογραφία που πρόκειται να κατατεθεί καταγεγραμμένη συνομιλία Κατσαούνου-Μπαμπασίδη που ξεσκεπάζει το παραμύθι του Μαξίμου περί «μηδενικής εμπλοκής». Η υπόθεση αποδεικνύει με αδιάσειστα πλέον τεκμήρια πώς ο ΟΠΕΚΕΠΕ, από οργανισμός που στηρίζει τη γεωργία και την κτηνοτροφία με ευρωπαϊκά κονδύλια, έγινε εργαλείο ρουσφετιών, ρεμούλας και ασφαλώς μηχανή παραγωγής εκλογικής πελατείας! Η καταγεγραμμένη συνομιλία του Γιώργου Κατσαούνου , στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη και «συντονιστή καθημερινότητας» στο Μαξίμου , με τον πρώην πρόεδρο του ΟΠΕΚΕΠΕ Κυριάκο Μπαμπασίδη , αποτελεί κόλαφο για την κυβέρνηση. Σε λιγότερο από 40 δευτερόλεπτα , στις 14 Νοεμβρίου 2024 , ο Μπαμπασίδης ρωτά: «Ο άνθρωπός μας σας είπε τίποτα;»και κάνει λόγο για«έξι χιλιάρικα περίπου – «δεν μπορούσα παραπάνω, να ξέρεις…» Απέναντι του, ο Κατσαούνος, άνθρωπος με αποφασιστικό ρόλο στο πρωθυπουργικό γραφείο από το 2019 , δεν ζητά, αλλά ακούει ευχαριστημένος. Η στιχομυθία διαλύει το κυβερνητικό άλλοθι περί «ανεξάρτητου οργανισμού» και αποκαλύπτει το πλέγμα σχέσεων που οδήγησε στη μετατροπή του ΟΠΕΚΕΠΕ σε παράρτημα ρουσφετιών. Ο Γιώργος Κατσαούνος δεν είναι τυχαίος. Πρίν πάει στο Μαξίμου, μετά τις εκλογές του 2019 και τη νίκη της ΝΔ, υπήρξε "άνθρωπος" του Δημήτρη Αβραμόπουλου κι αυτός τον συνέστησε στον Μητσοτάκη, ώς...δυνατό ανθρώπινο εργαλείο. Με απόφαση Μητσοτάκη ανέλαβε το 2019 το γραφείο Κοινωνικών Θεμάτων της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού. Τον Φεβρουάριο 2024 αναβαθμίστηκε σε «συντονιστή καθημερινότητας» , ρόλος που τον έφερε στο επίκεντρο κρίσιμων υποθέσεων. Ο μητσοτακικός "πετσωμένος" Τύπος, ως χθες τον υμνούσε! Από την νεοσύστατη εφημερίδα Μανιφέστο που χρηματοδοτούσε η ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ έως τα Παραπολιτικά, συμφερόντων Βαγγέλη Μαρινάκη και τον ΣΚΑΪ. Τώρα πλέον, το όνομά του συνδέεται με τον σκληρό πυρήνα του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ! Ολα αυτά αποδεικνύουν πως ο Μητσοτάκης, δεν έστησε "κυβέρνηση αρίστων", αλλά κυβέρνηση με ανθρώπους χωρίς ηθική, χωρίς οίκτο και που κάλλιστα θα μπορούσαν να βρίσκονται στον ίδιο τον ελληνικό υπόκοσμο! Δηλαδή, στα εγκληματικά κατακάθια της κοινωνίας! Το ρεπορτάζ του Βαξεβάνη είναι καταλυτικό. " Κοινοβουλευτικές πηγές που έχουν γνώση της πολυσέλιδης δικογραφίας μεταφέρουν μάλιστα στο Documento την ιδιαίτερη εντύπωση που τους προξένησε ο «διαφορετικός» τρόπος με τον οποίο ο Κυρ. Μπαμπασίδης απευθύνθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2024 στον Γ. Κατσαούνο. « Σε αντίθεση με άλλες καταγεγραμμένες συνομιλίες, ο πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ δείχνει πιο μαζεμένος και ευγενικός. Σαν να υποκλίνεται στο κύρος και στην εξουσία » αναφέρουν χαρακτηριστικά για τον σύντομο διάλογο που διήρκεσε κάτι λιγότερο από 40 δευτερόλεπτα, αλλά ήταν αρκετός για να αποδομήσει το αφήγημα της κυβέρνησης. Ο Κυρ. Μπαμπασίδης τηλεφώνησε στον Γ. Κατσαούνο για να ρωτήσει αν «ο άνθρωπός μας σας είπε τίποτα;» και αφού έλαβε θετική απάντηση έκανε λόγο για «έξι χιλιάρικα περίπου». « Δεν μπορούσα παραπάνω να ξέρει ς» απολογείται μεταξύ άλλων ο τότε πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ, που πάντως εισέπραξε από τον συνεργάτη του Κυρ. Μητσοτάκη, τον Γιώργο Κατσαούνο ουκ ολίγα «μπράβο» και «ευχαριστώ» για όσα κατάφερε. Ακόμη μία ανατριχιαστική αίσθηση που αφήνει ο διάλογος είναι ότι το ποσό είναι διαπραγματεύσιμο και ρευστό. «Σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, ακόμη και βουλευτών ή υφυπουργών, φαίνεται ότι δεν πρόκειται για χάρη, αλλά για τηλεφώνημα τακτοποίησης» σχολιάζουν κοινοβουλευτικές πηγές που έχουν «χτενίσει» τη δικογραφία. Εν ολίγοις, ο άνθρωπος που ανήκει στον πυρήνα του πρωθυπουργικού γραφείου δεν παρακάλεσε, αλλά έλαβε ενημέρωση. Το σκάνδαλο λοιπόν, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Αποτυπώνει την πολιτική χρησιμοποίηση των επιδοτήσεων και πληρωμών του ΟΠΕΚΕΠΕ ως μηχανισμού για να καλλιεργηθεί πελατειακή εξάρτηση και να αλλοιωθεί η λαϊκή βούληση. Ένας οργανισμός που θα έπρεπε να εξυπηρετεί τον αγρότη, έγινε ταμείο «ημετέρων» , με ανταλλάγματα ακόμη και σε μετρητά! Η έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για ζημιές εκατομμυρίων και η παραπομπή δικογραφιών στη Βουλή δείχνουν ότι το σύστημα ήταν δομημένο και όχι τυχαίο . Η συνομιλία Κατσαούνου-Μπαμπασίδη είναι το ντοκουμέντο που φέρνει το σκάνδαλο μέσα στο πρωθυπουργικό γραφείο. Η κυβέρνηση των πολιτικών μαφιόζων δεν μπορεί πλέον να αποποιείται την ευθύνη με διαρροές περί «μεμονωμένων» ή «ανυπόστατων καταγγελιών». Αντίθετα, αποδεικνύεται περίτρανα πλέον πως ο στενός κύκλος του Μητσοτάκη συμμετείχε –τουλάχιστον ως συνομιλητής– σε μια διαδικασία τακτοποίησης «ημετέρων» με αντάλλαγμα χιλιάδες ευρώ. Ο Σαρκοζί, κοτζάμ πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, σήμερα βρίσκεται στις φυλακές για πολύ μικρότερα σκάνδαλα. Ο Μητσοτάκης, που βαρύνεται για την απόλυτη καταστροφή όλων των υποδομών και τον δομών του κράτους, πού πρέπει να πάει; Η υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ αναδεικνύει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την εκφυλισμένη σχέση κράτους-παρατρεχάμενων-εκλογικής πελατείας . Δεν πρόκειται για απλό ποινικό αδίκημα· είναι συστημική διαφθορά . Η σιωπή των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ δεν μπορεί να κρύψει πλέον ότι αυτό το σκάνδαλο ειδικά, πλήττει καίρια τον ίδιο τον πυρήνα της εξουσίας. Κι αφού πλέον ξέρουμε με ατράνταχτα στοιχεία με τι ακριβώς έχουμε να κάνουμε, πώς θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε Δικαιοσύνη και για το μεγαλύτερο έγκλημα που συνετελέσθη στα Τεμπη με την σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχειών η οποία προήλθε από την εγκληματική αμέλεια και αδιαφορία όλης της κυβέρνησης συνολικά; Η «Κόζα Νόστρα» του Μαξίμου δεν είναι πια μια λεκτική μεταφορική έννοια. Έχει ονόματα, φωνές και ποσά. Και το Documento του Βαξεβάνη τα φέρνει στο φως. Η Νέμεσις, στέκεται πια μπροστά στη πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου και είναι έτοιμη, κραδαίνοντας το τροχισμένο σπαθί της. Πύρινος Λόγιος sergioschrys@outlook.com

Τι μεγάλη πρωτοτυπία! Η «δικαιοσύνη» ακολούθησε και συμπορεύτηκε με την προαναγγελία του Υπουργού Δικαιοσύνης Φλωρίδη! Απόλυτα αναμενόμενο, αφού είναι στενότατη η σχέση τους από την αρχή της υπόθεσης μας. Μετά από 12 ημέρες απεργίας πείνας του ΠΑΤΕΡΑ, αποφάσισαν να αποδεχθούν το ένα από τα δύο αιτήματα του Πάνου Ρούτσι, ενώ για τους άλλους συγγενείς θα ...το σκεφτούν και άλλο! Αποφάσισαν το πιο θεωρητικά, ασφαλές για αυτούς. Την εκταφή για έλεγχο DNA! Και όχι βέβαια για τοξικολογικές, τις οποίες από την αρχή ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ !! Δηλαδή θα ξεθάψουν τους ανθρώπους μας μόνο για DNA και ΔΕΝ θα κάνουν τους ελέγχους που ήταν υποχρεωμένοι εξαρχής να κάνουν! Όλοι καταλαβαίνουμε το γιατί. Γιατί ΤΡΕΜΟΥΝ την αλήθεια που είναι θαμμένη μαζί με τα παιδιά μας. Μεγαλύτερη ομολογία ενοχής δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Και επίσημα πλέον η Δικαιοσύνη δεν υπάρχει! Την δολοφονήσαν! Αφού πρώτα την απογυμνώσαν, την διέφθειραν, την γελοιοποίησαν. Έχουν άραγε καταλάβει πόσο προβλέψιμοι και πόσο εκτεθειμένοι είναι πλέον σε όλη την κοινωνία; Γνωρίζοντας όλη τη σήψη, μετά από 2.5 χρόνια συνεχούς κοροϊδίας, καταθέσαμε επείγουσα αναφορά στην Επιτροπή Peti του Ευρωκοινοβουλίου, Με την στήριξη Ευρωβουλευτών από όλη την Ευρώπη , και την εισήγηση του ευρωβουλευτή κ. Παππά, ο πρώτος καρπός των ενεργειών μας στην Ευρώπη ήρθε επιτέλους!! Έρχεται κλιμάκιο ευρωπαίων για τον έλεγχο της απονομής δικαιοσύνης στην υπόθεση των Τεμπών! Τους ευχαριστούμε όλους! Και βέβαια δεν σταματήσαμε εκεί! ΧΘΕΣ καταθέσαμε και επείγουσα αναφορά στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών: «Περί διεθνούς επείγουσας παρέμβασης για εκταφή οστών και ανεξάρτητη ιατροδικαστική διερεύνηση (ταυτοποίηση & τοξικολογικές εξετάσεις) θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών (Ελλάδα, 28.02.2023), ως αδήριτης, επιτακτικής και άμεσης ανάγκης παρακολούθησης της υπόθεσης από διεθνή οργανισμό, επειδή οι εθνικές αρχές αρνούνται παρατεταμένα να χορηγήσουν άδεια εκταφής των οστών των τέκνων των αιτούντων, θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών,προκειμένου να συλλεχθεί κάθε δυνατό αποδεικτικό στοιχείο για την ταυτοποίηση των θυμάτων, την διελεύκανση των αιτιών θανάτου, και την εξασφάλιση δίκαιης δίκης των κατηγορουμένων για το δυστύχημα των Τεμπών, στο οποίο οι αιτούντες παρίστανται υποστηρικτές της κατηγορίας. Οι γονείς : Καρυστιανού, Ρούτσι και Τιλκερίδης » Τα μάτια και η καρδιά μας είναι στραμμένες προς τις Ανεξάρτητες Αρχές που τιμούν τον όρκο τους, και θα ανοίξουν δρόμους ελπίδας στο σάπιο σύστημα που μας ελέγχει. Θα απευθυνθούμε παντού! Μέχρι τέλους! Μέχρι που μια πλήρως ανεξάρτητη και αληθινή Δικαιοσύνη θα έρθει και στη χώρα μας και θα τιμήσει τον ρόλο και την ευθύνη της! Όλοι μαζί! Μέχρι τέλους!

Όχι, δεν τον έπιασε ο πόνος τον μητσοτακισμό για το δράμα του Πάνου Ρούτσι και των άλλων χαροκαμένων γονιών που ζητούν δικαίωση για τα αδικοχαμένα παιδιά τους Απλώς οι… άριστοι σκιάχτηκαν κι έκαναν πίσω μπροστα στο ενδεχόμενο την Κυριακή στο πανελλαδικό λαϊκό κάλεσμα για το… ξεμπάζωμα του εγκλήματος των Τεμπών -κι όχι μόνο, εξηγούμαστε παρακάτω- να τους κατασπαράξει η οργή των καθημαγμένων από τις πολιτικές τους πολιτών. Έτσι επέτρεψαν αναγκαστικά (!!!) και με την ουρά στα σκέλια την εκταφή του γιου του Πάνου Ρούτσι , ενώ θα εξεταστούν και τα αιτήματα εκταφής των υπολοίπων ταλαίπωρων συγγενών. Μένει να φανεί αν θα εγκρίνουν εκτός από την ταυτοποίηση DNA και τοξικολογικές εξετάσεις στη σορό του Ντένις Ρούτσι, όπως είπε ο Πάνος Ρούτσι στην πρώτη του αντίδραση στο άκουσμα της απόφασης. Διαφορετικά δεν φαίνεται να κάνει πίσω και θα παλέψει μέχρι τέλους για την τιμή της οικογένειάς του. Προσέξτε, δεν φοβούνται τη λαϊκή κατακραυγή μονάχα για τα Τέμπη. Αλλά για όλη τη μητσοτακική δυστοπία. Γνωρίζουν ότι τα Τέμπη ήταν η σπίθα για το λαϊκό ξέσπασμα. Και κάνουν τα πάντα να τη σβήσουν πριν γίνει πύρινη λαίλαπα και κάψει συθέμελα τον μητσοτακισμό. Δυστυχώς είναι πολύ αργά για δάκρυα. Οι Έλληνες έχουν φτωχοποιηθεί, κι έχουν καταλάβει ότι αυτό έγινε για να εξυπηρετεί ο Μητσοτάκης τα συμφέροντα των ολιγαρχών και των σφουγκοκωλάριων του συστήματός του. Οι Έλληνες οδηγούνται σε εθνική ταπείνωση, κι έχουν καταλάβει ότι αυτό γίνεται επειδή ο Μητσοτάκης είναι δούλος των συμφερόντων των υποτιθέμενων «συμμάχων» και «εταίρων». Οι Έλληνες οδηγούνται σε εξαφάνιση, κι έχουν καταλάβει ότι αυτό γίνεται επειδή ο Μητσοτάκης υπηρετεί τα σάπια ανθρωπάρια που πασχίζουν να εγκαθιδρύσουν μια νοσηρή παγκόσμια διακυβέρνηση όπου δεν θα υπάρχουν λαοί, έθνη και χώρες, παρα μόνο είλωτες. Αυτά κατάλαβαν οι Έλληνες και ξεχύθηκαν στους δρόμους με έναυσμα το έγκλημα των Τεμπών για να βάλουν τέλος στον μητσοτακισμό μπας και πάρουν πίσω τις ζωές τους . Ό, τι κι αν κάνει πλέον ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ η καταδίκη τους είναι προδιαγεγραμμένη. Με τις κάλπικες υποχωρήσεις το μόνο που καταφέρνουν είναι να δίνουν παράταση στον επίλογο της χειρότερης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης... antinews

Αποκαλύφθηκε η βρομιά! Στήνουν κόλαση, στην Ευρώπη με δήθεν Ρωσικά drones και νέα 11η Σεπτεμβρίου για να μπλέξουν το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ! Το σχέδιο αποκαλύφθηκε… Κάποιος θέλει πραγματικά έναν πόλεμο μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας - και ξέρουμε πλέον ποιος είναι! Σίγουρα δεν είναι η Ρωσία η οποία κρατάει μια πολύ σοβαρή και υπεύθυνη στάση! Οι μετοχές των εταιριών του Hollywood που παράγουν ταινίες… δέχτηκαν πλήγμα, καθώς τα πραγματικά κατασκοπευτικά δράματα επισκίασαν κάθε φανταστικό σενάριο… Ο Tράμπ είπε πρόσφατα ότι η Ρωσία είναι χάρτινη τίγρης. Και οι ανόητοι έσπευσαν να το ερμηνεύσουν ως γεγονός! Ο Tράμπ έστειλε ένα μήνυμα στην Ευρώπη: " Αφού λέτε ότι η Ρωσία είναι αδύναμη, δηλαδή χάρτινη τίγρης, εμάς τους Αμερικανούς δεν μας χρειάζεστε! Οπότε βγάλτε τα πέρα μόνοι σας! " Και οι έντρομοι ευρωπαίοι έμμειναν εμβρόντητοι και φοβισμένοι… Η δυνατή Ευρώπη… φοβάται μια χάρτινη τίγρη; Το σχέδιο αποκαλύφθηκε… Θα θυμόμαστε όλοι τα δήθεν «ρωσικά» drones στην Πολωνία που αποδείχθηκε ότι πίσω από αυτό το fake γεγονός ήταν οι μυστικές υπηρεσίες της Ουκρανίας για να πυροδοτήσουν το χάος μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ . Θα θυμόσαστε το περιστατικό στη Ρουμανία και τις ...φρικαλεότητες(!) αεροσκαφών των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων που καταπατούν κυνικά τον εναέριο χώρο πάνω από την Εσθονία, όλα αυτά παρουσιάστηκαν στα δυτικά μέσα ενημέρωσης ως σχέδια της Ρωσίας να…διερευνήσει τις δυνατότητες αεράμυνας της Δύσης και του ΝΑΤΟ… Το πρωτοφανές ψέμα συνεχίζεται… Μπροστά στα μάτια ανυπεράσπιστων ηλικιωμένων γυναικών από την Ευρώπη, πολλά αεροδρόμια στη Δανία (συμπεριλαμβανομένων και στρατιωτικών) δέχτηκαν την τρομακτική προσέγγιση άγνωστων drones, τα οποία «εξαφανίστηκαν μόνα τους», αλλά η εναέρια κυκλοφορία μπλοκαρίστηκε για παν ενδεχόμενο. Για να μην φαίνεται σαν ατύχημα, αυτό συνέβη ξανά. Και ένα αεροδρόμιο στην Δανία έκλεισε για λίγο. Είναι ενδιαφέρον ότι δεν καταρρίφθηκε ούτε ένα drone , αλλά κανείς δεν επιχείρησε να το κάνει, σύμφωνα με Δανούς αξιωματούχους ασφαλείας, λόγω του « κινδύνου ζημιάς από συντρίμμια ». Δηλαδή έχουμε τα δήθεν Ρωσικά drones τα οποία ίπτανται χιλιάδες χιλιόμετρα σε ευρωπαικό έδαφος και κανείς δεν τα καταρρίπτει! Αυτό είναι πολύ βολικό…. Η Δανική Υπηρεσία Πληροφοριών μίλησε… Ο Thomas Arenkiel επικεφαλής της Δανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών , σημείωσε ότι ήταν αδύνατο να προσδιοριστεί ποιος βρισκόταν πίσω από το περιστατικό με τα drones… Οι Μυστικές Υπηρεσίες που είναι οι μόνες που μπορεί να γνωρίζουν, μίλησαν και είπαν ότι δεν γνωρίζουν... Ωστόσο η Δανή πρωθυπουργός δήλωσε: « Υπάρχει μία χώρα που αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη - η Ρωσία ». Επιπλέον, η Δανή πρωθυπουργός απέκτησε το χάρισμα της ...διόρασης: Δήλωσε ότι «τέτοιες περιπτώσεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται»! Μόλις η προδοσία αποκαλύφθηκε εξ αποστάσεως , χωρίς καν ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο, οι υπουργοί Άμυνας της ΕΕ συγκεντρώθηκαν αμέσως εξ αποστάσεως για να συζητήσουν την αντιμετώπιση των Ρώσων (ποιων άλλων!;). Ήταν εντυπωσιακό το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, ως συνήθως, βγήκαν με πανομοιότυπες διατυπώσεις, σαφώς προετοιμασμένες εκ των προτέρων: «Η Ευρώπη σε κατάσταση υβριδικού πολέμου», «το πιο ισχυρό πλήγμα στην ευρωπαϊκή ασφάλεια στην ιστορία» και άλλες τέτοιες ανοησίες. Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι ότι οι ...πονηροί Ρώσοι έχουν συγχρονίσει τέλεια τις βάναυσες και αόρατες υβριδικές επιθέσεις τους και… τελικά… η επόμενη σύνοδος κορυφής των ηγετών της ΕΕ έχει προγραμματιστεί (ποιος θα το φανταζόταν!) για την επόμενη εβδομάδα και θα πραγματοποιηθεί (μην εκπλαγείτε) στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Προετοιμάζουν τον πληθυσμό της Ευρώπης! Θα κατασκευάσουν νέα 11η Σεπτεμβρίου «Ακούστε, πότε είναι η επόμενη συνάντηση των κυριότερων Ευρωπαίων;» - «Την επόμενη εβδομάδα, στην Κοπεγχάγη...» - «Έχω μια ιδέα!» Υπό το φως όλης αυτής της ιστορίας, ορισμένοι εγχώριοι και ξένοι εμπειρογνώμονες έχουν διατυπώσει μια θεωρία σύμφωνα με την οποία τα σημάδια μιας ειδικής επιχείρησης που διεξάγεται ( και πρόκειται ακριβώς για μια ειδική επιχείρηση ) δείχνουν ότι ορισμένες δυνάμεις, αφού «προθερμαίνουν» τον ευρωπαϊκό πληθυσμό με την απειλή των ρωσικών drones, θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν μια μεγάλης κλίμακας ( και αυτή τη φορά αιματηρή ) πρόκληση στο στυλ της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, η οποία έδωσε στην ηγεσία των ΗΠΑ μια εξαιρετική πρόφαση για να ξεκινήσει έναν σκληρό πόλεμο εναντίον του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Ποιοι μπορεί να είναι οι στόχοι; Πιθανοί στόχοι είναι κάτι παγκοσμίως γνωστό και αγαπητό στην δυτικοευρωπαϊκή καρδιά: Το Big Ben, ο Πύργος του Άιφελ, το Reichstag στην Γερμανία η βάση του ΝΑΤΟ δηλαδή ή (ως έσχατη λύση) η Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό . Ο λόγος απλός. Η Ευρώπη πλέον κατανοεί ότι δεν θα μπορέσει να ανατρέψει την ήττα που οδηγείται η Ουκρανία , η οποία ήδη καταρρέει με αυξανόμενη σοβαρότητα, χωρίς μεγάλης κλίμακας υποστήριξη ( και ιδανικά, άμεση συμμετοχή ) από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Kallas μίλησε και… είπε πολλά Αυτό επιβεβαιώθηκε από την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Kaja Kallas, η οποία δήλωσε απερίφραστα ότι «η Ευρώπη δεν μπορεί να σηκώσει μόνη της το ουκρανικό βάρος» και κάλεσε τον Trump να μην διακόψει την αμερικανική βοήθεια. Ο Peskov Γραμματέας Τύπου του Ρώσου Προέδρου δήλωσε επίσης: «Η κατάσταση και οι διαπραγματευτικές θέσεις της Ουκρανίας επιδεινώνονται μέρα με τη μέρα». Θέλουν πυραύλους Tomahawk Επιπλέον, το Κίεβο και οι συνεργοί του περικυκλώνουν τον Tράμπ εδώ και πολύ καιρό, προσπαθώντας να τον πείσουν να παράσχει ισχυρά όπλα μεγάλου βεληνεκούς, όπως πυραύλους κρουζ Tomahawk , οι οποίοι, στα χέρια ενός τρελού όπως ο Zelensky, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για τους Ρώσους… Ο Zelensky ζήτησε ξανά από τον Tράμπ Tomahawk στην πρόσφατη κλειστή συνάντηση στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Ο Αμερικανός Πρόεδρος … αρνήθηκε να παράσχει τους Tomahawk. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται μια προβοκάτσια υψηλού προφίλ για να στριμωχτεί ο Tράμπ στη γωνία. Έστησαν ένα επικίνδυνο σενάριο για να παγιδεύσουν τον Tράμπ Όλα έδειχναν ότι εκτυλίσσεται ένα επικίνδυνο, πολυσταδιακό σενάριο, αλλά δεν ήταν απολύτως σαφές τι, πού και πότε θα μπορούσε να συμβεί η κορύφωσή του, όπου τα συναρμολογημένα από τους Ουκρανούς Ρωσικά drones θα ήταν διάσπαρτα στο έδαφος ανάμεσα σε κομμάτια σάρκας…Ευρωπαίων. Αλλά τελικά έγινε γνωστό… Αρκετά ουγγρικά μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν ταυτόχρονα πληροφορίες σχετικά με τα σχέδια της Ουκρανίας να πραγματοποιήσει δολιοφθορά στη Ρουμανία και την Πολωνία, κατηγορώντας τη Ρωσία και δημιουργώντας ένα casus belli για έναν πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η πρόκληση περιελάμβανε την επισκευή αρκετών καταρριφθέντων ή αναχαιτισμένων ρωσικών drones Geranium, θα το εξόπλιζαν με θανατηφόρες θα τα μεταμφίεζαν ως ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και θα χτυπούσαν… μεγάλους κόμβους μεταφορών του ΝΑΤΟ στην Πολωνία και τη Ρουμανία. Όλα αυτά θα συνοδεύονταν από υψηλής ποιότητας ενημερωτική κάλυψη στα δυτικά μέσα ενημέρωσης (τα οποία είχαν ήδη ξεκινήσει με πανικόβλητες αναφορές για ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη πάνω από την Ευρώπη). Στόχος: να προκληθεί άμεση ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τα ουγγρικά μέσα ενημέρωσης, τα ρωσικά UAV Geranium έχουν ήδη παραδοθεί στο πεδίο εκπαίδευσης Yavoriv, όπου βρίσκεται το Διεθνές Κέντρο Ειρηνευτικής Διατήρησης και Ασφάλειας στην Ουκρανία… που σχεδιάζει την προβοκάτσια. Η Ρωσία μίλησε… Το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε ανακοίνωση: « Εάν επιβεβαιωθούν τα σχέδια του Κιέβου να διεξάγει επιχείρηση προβοκάτσιας στη Ρουμανία και την Πολωνία, τότε η σύγχρονη Ευρώπη δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά στην έναρξη του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου ». Οι Αμερικανοί γνωρίζουν καλά την αλήθεια… Οι αμερικανοί πάντα πυροβολούν τα άλογα όταν είναι ετοιμοθάνατα, αλλά κάνουν το ίδιο και με λυσσασμένα σκυλιά! Υπάρχει σχέδιο να μειωθεί η παρουσία του Αμερικανικού στρατού από την Ευρώπη Ο πρώην Διοικητής των ΗΠΑ στην Ευρώπη, Ben Hodges, πιστεύει ότι αυτό που διακυβεύεται είναι η αναδιάρθρωση της δομής διοίκησης και η αλλαγή στις στρατηγικές προτεραιότητες. Σύμφωνα με τον Ben Hodges, οι ΗΠΑ θα δώσουν έμφαση στο Δυτικό Ημισφαίριο, συμπεριλαμβανομένης της ανακατανομής πλοίων στην Καραϊβική και μιας πιθανής μείωσης της αμερικανικής παρουσίας στην Ευρώπη. Ο Ben Hodges προειδοποίησε ότι τέτοια βήματα, δεδομένου του τρέχοντος πολέμου στην Ουκρανία, θα ήταν εξαιρετικά επώδυνα για τους συμμάχους. « Όταν ο πρόεδρος είπε πριν από μερικές ημέρες ότι η Ρωσία ήταν μια « χάρτινη τίγρης» και η Ουκρανία μπορούσε να κερδίσει, ακούστηκε κάπως… Εφ' όσον η Ρωσία ήταν μια «χάρτινη τίγρης», οι ΗΠΑ δεν χρειάζονται οπότε οι αμερικανοί μπορούν να αποσύρουν δυνάμεις από την Ευρώπη. Και τώρα, κατά την άποψή μου , τόνισε ο Ben Hodges , είναι η χειρότερη δυνατή στιγμή για να εγκαταλείψουμε την Ευρώπη ». Και συνέχισε: « Δεν ξέρω αν όλα αυτά θα συμβούν, αλλά φαίνεται ότι η συζήτηση περί «εστίασης στο Δυτικό Ημισφαίριο» και οι περίεργες δηλώσεις του προέδρου το προωθούν. Ελπίζω ότι το Κογκρέσο θα παρέμβει, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία εκεί υποστηρίζει το ΝΑΤΟ, τους διατλαντικούς δεσμούς και την Ουκρανία » , πρόσθεσε ο απόστρατος στρατηγός Ben Hodges. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι φήμες για τα σχέδια του Tράμπ να μειώσει την παρουσία του στην Ευρώπη, κυκλοφορούν εδώ και πολύ καιρό. Ωστόσο, ο ίδιος ο Λευκός Οίκος δεν έχει επιβεβαιώσει ποτέ τέτοια σχέδια και αυτές οι φήμες έχουν κυκλοφορήσει κυρίως στα μέσα ενημέρωσης, επικαλούμενα ανώνυμες πηγές. Όλα αυτά εγείρουν ανησυχίες στην Ευρώπη ότι η Ουάσιγκτον, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα μετατοπίσει την εστίασή της σε άλλες περιοχές. Αυτό, αφ' ενός, θα στερήσει από την Ευρώπη την προστασία της και, αφετέρου, θα την αναγκάσει να δαπανήσει περισσότερα χρήματα σε αμερικανικά όπλα (καθώς η δική της στρατιωτική βιομηχανία δεν μπορεί να καλύψει όλες τις αμυντικές ανάγκες των χωρών της ΕΕ) ... bankingnews

Άφθονη και δωρεάν ενέργεια χωρίς ...τέλος! «Βρήκαμε το Άγιο Δισκοπότηρο», λένε οι Ρώσοι πυρηνικοί επιστήμονες! Οι Ρώσοι παρουσίασαν την απόλυτη πηγή ενέργειας τον πυρηνικό αντιδραστήρα BREST-OD-300 της Rosatom ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιεί το ίδιο καύσιμο (ποσότητα ουρανίου) για… απροσδιόριστο χρονικό διάστημα! Φυσικά, όποιος έχει λύσει το πρόβλημα της ενέργειας διαθέτει και την απόλυτη δύναμη. Γιατί για οτιδήποτε στον κόσμο για να παραχθεί ή να κινηθεί, χρειάζεται ενέργεια. Όταν αυτή υπάρχει σε αφθονία, μπορεί να ζήσει ακόμα και «χωρίς τα λεφτά των άλλων», γιατί απλούστατα δεν τα χρειάζεται. «Ένας αντιδραστήρας κλειστού κύκλου είναι το Άγιο Δισκοπότηρο της πυρηνικής ενέργειας» , αναφέρει ο πυρηνικός φυσικός Αλεξέι Ανπιλόγκοφ στο Sputnik. «Οι επιστήμονες το έχουν επιδιώξει από την αυγή της πυρηνικής εποχής» , τονίζεται. Ένα συμβατικό πυρηνικό εργοστάσιο χρησιμοποιεί 0,7% ουράνιο ενώ το υπόλοιπο 99,3% μετατρέπεται σε απόβλητα. Αυτός ο αντιδραστήρας θα το επαναχρησιμοποιεί, κάνοντας το καύσιμο ουρανίου να διαρκεί για χιλιάδες χρόνια. Ο αντιδραστήρας BREST-OD-300 της Rosatom θα λειτουργεί με ουράνιο-238 και θα το μετατρέπει σε επαναχρησιμοποιήσιμο πλουτώνιο-239. «Είναι το μόνο πυρηνικό σύστημα κλειστού κύκλου στον κόσμο που εισέρχεται σε βιομηχανική φάση» , λέει ο Αλεξάντερ Ουβάροφ, διευθυντής του AtomInfo-Center. «Εάν φορτώσετε 1 κιλό ουρανίου σε έναν τέτοιο αντιδραστήρα, όχι μόνο θα έχετε ηλεκτρική ενέργεια και θερμότητα, αλλά θα παράγετε και περισσότερο από 1 κιλό νέου πλουτωνίου» , εξηγεί ο Αλεξέι Ανπιλόγκοφ. «Είναι σαν ένα μαγικό πορτοφόλι όπου τα χρήματα φυτρώνουν μόνα τους», τονίζεται. Κατά την λειτουργία του, το BREST θα καίει επίσης στοιχεία υψηλής ραδιενέργειας, όπως καίσιο και στρόντιο — γνωστά για την πρόκληση σοβαρής ραδιενεργού μόλυνσης μετά τις καταστροφές του Τσερνομπίλ και της Φουκουσίμα. Μάλιστα το καίσιο παραμένει στο περιβάλλον για πολλές χιλιάδες χρόνια. Οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Γαλλία έχουν δοκιμάσει κλειστούς κύκλους καυσίμου και έχουν κατασκευάσει αντιδραστήρες με ψύξη νατρίου, αλλά κανένας δεν έχει επιτύχει να παρουσιάσει κάτι αξιόπιστο όπως είναι ο ρωσικός BREST-OD-300.

Χορεύει όλη την δυτική Ευρώπη (ΕΕ) βαρώντας τον...ζουρνά, ενώ χαϊδεύει το κεφάλι του Ερντογάν που...τα πήρε όλα, αλλά δεν πήρε τίποτε! Ο Τραμπ, η Ευρώπη και ο Ζελένσκι – Το παιχνίδι πίσω από τις δηλώσεις Μέσα Ιουλίου ο Τραμπ ανακοίνωνε την παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, αλλά με όπλα που θα αγόραζε η Ευρώπη! «Θέλουμε να εξασφαλίσουμε ότι η Ουκρανία θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει να κάνει». Απείλησε ταυτόχρονα τη Ρωσία με «βαριές κυρώσεις» αν εντός 50 ημερών δεν τελείωνε τον πόλεμο. Δυο εβδομάδες αργότερα μείωνε την προθεσμία σε 10-12 ημέρες προς μεγάλη τέρψη της Ευρώπης. Ήρθε κατόπιν η ψυχρολουσία με την πρόταση Γουίτκοφ που η Μόσχα βρήκε “αποδεκτή” και περιλάμβανε την ανταλλαγή εδαφών. Σε μια στροφή 180 μοιρών, στην Αλάσκα ο Τραμπ ανακοινώνει ότι οι “βαριές κυρώσεις” δεν βρίσκονταν πλέον στο τραπέζι, ενώ η συνάντηση αναβαθμίζει τη Μόσχα. Οι Ευρωπαίοι που μεταβαίνουν στο Λευκό Οίκο εκθειάζοντας (με ή χωρίς αστερίσκους) την ειρηνευτική πρωτοβουλία Τραμπ, “γίνονται ρόμπα”! Πώς γίνεται να εκθειάζουν μια συνάντηση με τον Πούτιν, ενώ οι ίδιοι αρνούνται κάθε επαφή με τη Μόσχα; Στις 6 Σεπτεμβρίου ανακοινώθηκε η διακοπή της ετήσιας αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας εκατοντάδων εκατομμυρίων στις τρεις Βαλτικές χώρες από το 2026. Ο Εσθονός Υπουργός Άμυνας χαρακτήρισε την κίνηση «ιδιαίτερα συμβολική με αρνητικό πρόσημο» . Τρεις μέρες μετά συνέβη το περιστατικό με τα ρωσικά(;) drones στην Πολωνία, κατόπιν στη Ρουμανία και μετά η υπέρπτηση(;) ρωσικών αεροσκαφών πάνω από την Εσθονία. Η στάση του Λευκού Οίκου στα περιστατικά ήταν χλιαρή, ενώ Ρούμπιο, Ρούτε και Κέλογκ περίπου συντονίζονται με την Ευρώπη που βρίσκει την απόδειξη ότι κινδυνεύει από τη Ρωσία. Έχοντας να αντιμετωπίσει την γκρίνια Ευρώπης και εσωτερικής αντιπολίτευσης για την απόσυρση των “βαριών κυρώσεων”, ενώ η Αλάσκα δεν φαίνεται να έχει βγάλει κάπου, η απάντηση Τραμπ είναι η ανάρτηση στο Truth Social στις 13 Σεπτεμβρίου που καλεί το υπόλοιπο ΝΑΤΟ, δηλαδή την Ευρώπη, να επιβάλει δασμούς 50% έως 100% στην Κίνα αν επιθυμεί να κάνουν το ίδιο και οι ΗΠΑ. Μόλις το άκουσε η Φον ντερ Λάιεν, απέρριψε το αίτημα και η γκρίνια για κυρώσεις υποχωρεί. Παράλληλα, ο Τραμπ προτείνει στην Ευρώπη την πλήρη διακοπή της προμήθειας πετρελαίου και αερίου από τη Ρωσία, γνωρίζοντας πως ούτε αυτό αντέχει η Ευρώπη, τουλάχιστον προς το παρόν. Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας δήλωσε προχθές ότι « η Αμερική είναι τώρα έτοιμη να αντικαταστήσει πλήρως όλο το ρωσικό αέριο που προμηθεύεται η Ευρώπη, όπως και τα πετρελαϊκά προϊόντα. Έχουμε το capacity και είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε ». Τι θέλει να πει ο Τραμπ Φτάνουμε έτσι στη συνάντηση Τραμπ-Ζελένσκι στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που βγάζει τη μεγάλη είδηση της νέας ανάρτησης Τραμπ ότι η Ουκρανία είναι σε θέση να ανακτήσει όλα τα χαμένα εδάφη γιατί η Ρωσία είναι μια “χάρτινη τίγρη”. Αλλαγή ρητορικής Τραμπ για το Ουκρανικό ; Ακόμη και αυτό είναι αμφίβολο, ωστόσο το σίγουρο είναι πως δεν έχουμε στην πράξη αλλαγή στάσης, πέραν της ρητορικής. Ο Τραμπ δεν είπε ότι θα βοηθήσει την Ουκρανία να το κάνει αλλά ότι « με τη στήριξη της ΕΕ, είναι σε θέση να πολεμήσει και να κερδίσει πίσω ολόκληρη την Ουκρανία στην αρχική της μορφή. Με χρόνο, υπομονή και οικονομική ενίσχυση από την Ευρώπη και ιδιαίτερα το ΝΑΤΟ ». Όχι με την ενίσχυση της Δύσης αλλά μόνο της Ευρώπης! Χωρίς τις ΗΠΑ! Για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις από την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ δεν υπάρχει καμιά ουσιώδης αλλαγή στάσης . Η δε αλλαγή ρητορικής, ακόμη και αν μονιμοποιηθεί(;) περισσότερο διασκεδάζει τις πολιτικές πιέσεις από την Ευρώπη και την εσωτερική αντιπολίτευση, ενώ οι ΗΠΑ θα κάνουν ίσως ευκολότερα τη δουλειά τους. Ο Τραμπ στην ερώτηση αν «οι χώρες του ΝΑΤΟ πρέπει να καταρρίπτουν τα ρωσικά αεροσκάφη στον εναέριο χώρο τους» απάντησε κατηγορηματικά ναι, αλλά στην επόμενη ερώτηση αν «σε μια τέτοια περίπτωση θα τις βοηθούσατε με κάποιο τρόπο;», η απάντηση ήταν: «εξαρτάται από τις συνθήκες». Αυτό που κυρίως τον ενδιέφερε είναι ότι: « Το ΝΑΤΟ έχει ανεβάσει ταχύτητα. Πηγαίνοντας από το 2% στο 5% είναι μεγάλη ενότητα. Τρισεκατομμύρια δολάρια πηγαίνουν εκεί και πληρώνουν εμάς για τα όπλα που στέλνουμε. Υπήρχαν χώρες που δεν πλήρωναν ούτε το 2% και τώρα πληρώνουν 5%. Είναι πολλά λεφτά. Είναι πολλά όπλα που αγοράζουν και τα αγοράζουν από εμάς ». Πού βρισκόμαστε τώρα Οι ΗΠΑ θα συνεχίζουν να παρέχουν επιχειρησιακή στήριξη (κυρίως πληροφορίες) στον ουκρανικό στρατό. Η Ευρώπη θα συνεχίσει, μόνη της πλέον, να στηρίζει οικονομικά την Ουκρανία, και να εξοπλίζεται η ίδια. Σκοπός της είναι να δώσει –νομίζει– λύση στο οικονομικό της αδιέξοδο και να κρατά τις ΗΠΑ εμπλεκόμενες στη σύγκρουση και όσο γίνεται στην Ευρώπη, ενώ έτσι καλύπτει ταυτόχρονα τις αυτοκτονικές επιλογές του παρελθόντος από τις ίδιες σημερινές ηγεσίες. Αν τα πράγματα πάνε χειρότερα, κοινός τόπος Τραμπ και Ευρώπης με κάποιες διαφοροποιήσεις, ε ίναι να διατηρηθεί μια ελάχιστη νατοϊκή γραμμή σε όλο το μήκος της ανατολικής Ευρώπης (και εντός Ουκρανίας), διατηρώντας τα κεκτημένα από την μέχρι τον Μπάιντεν επέκταση του ΝΑΤΟ, αλλά χωρίς την περίληψη του συνόλου της Ουκρανίας, και χωρίς να έχει καταρρεύσει η Ρωσία και το καθεστώς Πούτιν. Ο Τραμπ έχει αναθέσει αυτό το έργο στην Ευρώπη με μόνη βοήθεια την σημαντικότατη επιχειρησιακή στήριξη , ενώ η Ευρώπη πιέζει με όποιο πρόσφορο τρόπο να εμπλέξει τις ΗΠΑ περισσότερο, φτάνοντας στο μέλλον ίσως και σε επικίνδυνες προβοκάτσιες. Μέχρι τώρα, η Ουάσιγκτον δεν “τσιμπάει” αλλά δεν είναι βέβαιο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει στο μέλλον. Κανείς σώφρων στη Δύση, ούτε ο Τραμπ, δεν πιστεύει ότι η Ουκρανία μπορεί να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος . Στον Τραμπ κοστίζει μόνο στις σχέσεις του με τη Ρωσία να μονιμοποιήσει μια ρητορική σαν αυτή που ξεκίνησε τώρα, μέχρι (ελπίζει ο Τραμπ) η Ευρώπη να αποφασίσει ότι πρέπει να εγκαταλείψει την τωρινή στάση της. Την ιδέα, δηλαδή, ότι εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα στην Ουκρανία μπορούν να διασωθούν για την ίδια περισσότερα . Ο Τραμπ ελπίζει ότι κάποια στιγμή η Ευρώπη θα τον βοηθήσει να κλείσει το Ουκρανικό αντί να τον σαμποτάρει, αποδεχόμενη όποια λύση όσο ακόμη οι Ρώσοι έχουν συμφέρον να διαπραγματευτούν. Η πολιτική της Ευρώπης Η Ευρώπη ελπίζει στην –καθολου πιθανή– κόπωση της Ρωσίας και κατ’ επέκταση στην εγκατάλειψη της σκληρής στάσης της . Κυρίως όμως υπολογίζει σε κάτι άλλο. Και είναι το μόνο που δεν είναι αβάσιμο στους υπολογισμούς των ευρωπαϊκών ηγεσιών. Αν τα πράγματα φτάσουν μέχρι την κατάρρευση της ουκρανικής άμυνας, θα οδεύσουν τα πράγματα στην επιβολή μιας ρωσικής λύσης που δεν επιθυμεί ούτε ο Τραμπ. Κυρίως, μπροστά σε μια καθαρή ήττα της Δύσης στην Ουκρανία, το φιάσκο του Αφγανιστάν θα είναι παρωνυχίδα . Οι διεθνείς συνέπειες είναι δύσκολο να εκτιμηθούν. Τι θα κάνουν σ’ αυτή την περίπτωση οι ΗΠΑ και ο Τραμπ; Δεν αποκλείεται να έχουμε τότε ένα νέο κεφάλαιο έντασης ανάμεσα σε Δύση (και ΗΠΑ) και Ρωσία. Συνεπώς, ο τυχοδιωκτισμός και το παιχνίδι με τη φωτιά δεν χαρακτηρίζει μόνο την Ευρώπη αλλά σε ένα βαθμό και την πολιτική Τραμπ στο Ουκρανικό. Σ’ αυτό το μέτωπο έχει επιλέξει μέχρι σήμερα τη “μισή” απεμπλοκή  και ένα “νίπτω τας χείρας μου” που θα έχει μικρή επικοινωνιακή αξία αν τα πράγματα πάνε στραβά. Για τον Ζελένσκι τα πράγματα είναι πιο απλά. Έχει αποφασίσει από την άνοιξη 2022 να συνδέσει την παραμονή του στην εξουσία με την συνέχιση του πολέμου, ακόμα κι αυτό οδηγεί σε καταστροφή της Ουκρανίας και των Ουκρανών. Τώρα, προκειμένου να κερδίσει μερικούς μήνες ακόμη, έχει επενδύσει σε μια εικονική πραγματικότητα: η Ουκρανία αντέχει, με άμεσο και μακροπρόθεσμο κόστος για τον ουκρανικό στρατό. Αν χάσει τις πόλεις γύρω από τις οποίες διεξάγονται τώρα μάχες (Ποκρόφσκ, Κουπιάνσκ, Κονσταντινίφκα και Λιμάν) ο Ζελένσκι, οι Ευρωπαίοι, ο Αμερικανός στρατηγός Κέλογκ (και ο Τραμπ;) δεν θα πουν ότι «πριν σας λέγαμε αρλούμπες». Θα καταγγείλουν τη ρωσική κλιμάκωση που δεν έχει όρια, τη στόχευση αμάχων, την απειλή για την Ευρώπη κλπ. Και έτσι θα γίνεται μέχρι να υπάρξει η μεγάλη ποιοτική ανατροπή, είτε στο πεδίο, είτε στην πολιτική Τραμπ . Τότε θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο, απροσδιόριστο σήμερα. Η Ευρώπη σ’ όλο αυτό το μπέρδεμα έχει εγκλωβιστεί σε μια στρατηγική loser των ελίτ. Xάνει σχεδόν σε όλα τα ενδεχόμενα, παρ’ ότι ακόμη και τώρα υπάρχουν περιθώρια για άλλες επιλογές, αλλά όχι με τις παρούσες πολιτικές ηγεσίες. SLpress ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ! Μεγάλο τσακάλι ο Αμερικάνος! Τώρα τι θα κάνει ο Τούρκος με τον Τράμπ!

Τα Τέμπη επιστρέφουν δυναμικά και βάζουν φωτιά στην κυβέρνηση! Διώχνουν Μυλωνάκη! Το θέμα των Τεμπών αρχίζει και λειτουργεί συσπειρωτικά στις δυνάμεις της κοινωνίας που πιστεύουν ότι έχει γίνει συγκάλυψη και θέλουν αλλαγή στην εξουσία! H Mαρία Καρυστιανού σε όλες τις μυστικές δημοσκοπήσεις συγκεντρώνει ποσοστά πάνω από 30%! Σε πολύ δύσκολο κλοιό μπαίνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά τα γεγονότα της Νέας Υόρκης, τις εξελίξεις στην Εξεταστική για τα Τέμπηκαθώς και τις μεγάλες αποκαλύψεις που αφορούν το πιο στενό του συνεργάτη αυτή την περίοδο τον Γιώργο Μυλωνάκη. Ξεκινώντας από το τελευταίο, φαίνεται ότι οι αποκαλύψεις από βουλευτές ΝΔ και πρώην βουλευτές της ΝΔ είναι καθοριστικές και στιγματίζουν την εικόνα του Μαξίμου στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ. Προς την έξοδο ο Μυλωνάκης Δεν είναι μόνο τα δεκάδες στελέχη της ΝΔ που μιλούσαν με τον ΟΠΕΚΕΠΕ παίρνοντας μέρος σε μία εγκληματική οργάνωση κατασπατάλησης ευρωπαϊκών κονδυλίων. Είναι και το γεγονός ότι το Μαξίμου, μέσω του Γ. Μυλωνάκη γνώριζε από πρώτο χέρι τις τηλεφωνικές επισυνδέσεις και το περιεχόμενό τους, σύμφωνα με μαρτυρίες των Μπουκώρου και Σαλμά. Η εμπλοκή του Μαξίμου ξανά σε υπόθεση υποκλοπών συνιστά ένα μεγάλο φάουλ το οποίο θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε αλλαγές μέσα στο Μαξίμου και στην φυγή Μυλωνάκη από το πρωθυπουργικό μέγαρο καθώς, πλέον, είναι καθολικό αίτημα της αντιπολίτευσης. Τα Τέμπη επιστρέφουν δυναμικά στην πολιτική ζωή Tην ίδια ώρα που το Μαξίμου βάλλεται εκ των έσω, το θέμα των Τεμπών αρχίζει κα ι λειτουργεί συσπειρωτικά στις δυνάμεις της κοινωνίας που πιστεύουν ότι έχει γίνει συγκάλυψη και θέλουν αλλαγή στην εξουσία . Η υπόθεση Ρούτσι – παρόλο που ικανοποιήθηκε το αίτημά του αλλά δεν θέλει η Δικαιοσύνη να το συνδέσει με την βασική δικογραφία για τα Τέμπη- έχει στρέψει τον κόσμο στις πλατείες, έ χει δυναμώσει την αντιπολίτευση ή μπορεί ακόμα και να δημιουργήσει ένα νέον πολιτικό φορέα που θα καταστεί αντίπαλο δέος του Μητσοτάκη. Οι γονείς ζητάνε την εκταφή της σορού των παιδιών τους με στόχο την αποκάλυψη της αιτίας του θανάτου. Το αίτημα αφορά κυρίως τη διενέργεια εξετάσεων, ιστολογικές, τοξικολογικές και λοιπές βιοχημικές για τα αίτια θανάτου. Βάρυνε πολύ η εικόνα της ελληνικής διπλωματίας μετά τη Νέα Υόρκη Προσθετικά και επιβαρυντικά έρχονται και τα όσα πραγματοποιήθηκαν σε διπλωματικό επίπεδο στην Νέα Υόρκη. Η εικόνα που εξέπεμψε η ελληνική αποστολή (χωρίς να δει τον Trump, χωρίς να γίνει η συνάντηση με Erdogan, με τις υποσχετικές Trump σε Άγκυρα για F35,F16 κ.α) είναι μέτρια προς κακή. Τα πανηγύρια με Chevron δεν μπορούν να κρατήσουν για πολύ. Μέσα σε όλα αυτά, η ελληνική καθημερινότητα γυρνάει σε κρίσιμα πεδία τριβής, στα θέματα της ακρίβειας η οποία ενυπάρχει συνεχώς στην ελληνική αγορά από το 2021, στην ακραία στεγαστική κρίση που βιώνουν οι έλληνες πολίτες καθώς και στο μεγάλο επίπεδο διαφθοράς του κράτους (βλέπε ΟΠΕΚΕΠΕ). Το τελευταίο έρχεται ξανά στο προσκήνιο με τρομερές αποκαλύψεις για την δράση ορισμένων βουλευτών και συγγενών.