Ο Φράγκος Καρλομάγνος (747-814 μ.Χ.), εμνευστής και δημιουργός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αν ζούσε σήμερα, θα τράβαγε τα μαλλιά του από την ανικανότητα των ηγετών της Δυτικής Ευρώπης που ο ίδιος ένωσε κάτω από το στέμμα του... Σε μαύρη τρύπα η Ευρώπη! Πώς αυτοκτόνησε ενεργειακά και «πούλησε» τη γη της - Νίκη Ρωσίας εκεί που δεν περίμενε κανείς! Οι δαπάνες της ΕΕ για εισαγωγές ορυκτών καυσίμων αυξήθηκαν από 341 δισεκατομμύρια το 2019 σε 416 δισεκατομμύρια ευρώ το 2023 (περίπου 2,7% του ΑΕΠ) Η Ευρώπη βουλιάζει σε μια πρωτοφανή ενεργειακή και αγροτική κρίση που απειλεί να ξεριζώσει τα θεμέλιά της. Με το κόστος του φυσικού αερίου  να εκτοξεύεται σε πενταπλάσιες τιμές  και τη γη της να εγκαταλείπεται μαζικά , η Ευρώπη βλέπει την ευημερία και την αυτονομία της να γκρεμίζονται μέσα σε λίγα χρόνια. Την ίδια στιγμή, η Ρωσία, εκεί όπου κανείς δεν περίμενε , πανηγυρίζει μια σιωπηλή αλλά συντριπτική νίκη , εκμεταλλευόμενη την καταστροφή της Δύσης για να σφυρηλατήσει το δικό της μονοπώλιο σε ενέργεια και τρόφιμα. Αυτή δεν είναι απλά μια σύγκρουση για πόρους - είναι η απόδειξη μιας αποφασιστικής ήττας που αλλάζει τα γεωπολιτικά δεδομένα για πάντα. Ενεργειακή αυτοκτονία Πρόσφατα ο πρώην διοικητής της ΕΚΤ, Mario Draghi έσπασε τη σιωπή του, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: η ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα καταρρέει και οι συνέπειες αυτού του μοιραίου λάθους… είναι ανεπανόρθωτες. Σε δηλώσεις του ο Draghi κάλεσε τις Βρυξέλλες να σκεφτούν την εξάρτηση της ΕΕ από τις εισαγωγές υγροποιημένου αερίου από τις ΗΠΑ καθώς και ότι πρέπει να πληρώνουν για αυτό πέντε φορές περισσότερο. Έκανε λόγο για κρίσιμη κατάσταση και κάλεσε να μην χάνεται χρόνος — πρέπει να προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν τη συμφωνία εμπορίου με τις ΗΠΑ, ώστε να μειώσουν τις τιμές. Σύμφωνα με τον Draghi, τ ο αμερικανικό LNG κοστίζει στην Ευρώπη 60% με 90% παραπάνω σε σχέση με τις ΗΠΑ, και αυτό χωρίς να ληφθούν υπ’ όψη οι δαπάνες για τη μεταφορά και τη μετατροπή σε φυσικό αέριο. Πριν από έναν χρόνο, ο Draghi δημοσίευσε την έκθεση «Α νταγωνιστικότητα της ΕΕ: μια ματιά στο μέλλον », στην οποία επεσήμαινε ότι η ενέργεια έχει γίνει ένα από τα κεντρικά προβλήματα της περιοχής και ότι η κατάσταση χειροτερεύει. Δαπάνες μισού τρις Παρουσίαζε και σχετικά στοιχεία: οι δαπάνες της ΕΕ για εισαγωγές ορυκτών καυσίμων αυξήθηκαν από 341 δισεκατομμύρια το 2019 σε 416 δισεκατομμύρια ευρώ το 2023 (περίπου 2,7% του ΑΕΠ). Αυτό είναι αποτέλεσμα της μείωσης του μεριδίου των παραδόσεων μέσω αγωγών από τη Ρωσία (από 40% το 2021 σε 8% το 2023) και τ ης αύξησης των αγορών υγροποιημένου φυσικού αερίου , το οποίο κατά μέσο όρο κοστίζει 50% περισσότερο. Το 2024, οι λιανικές και χονδρικές τιμές του «μπλε καυσίμου» στην Ευρώπη ξεπερνούσαν τις αμερικανικές 3 με 5 φορές. Και το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας - ειδικά στον βιομηχανικό τομέα - ήταν διπλάσιο. Ως αποτέλεσμα, η Ευρώπη χάνει ραγδαία την ανταγωνιστικότητά της έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας , και έχει γίνει όμηρος των εισαγωγών, των πρώτων υλών και των τεχνολογιών. «Ευχάριστα» μπόνους Σύμφωνα με ειδικούς, το αμερικανικό LNG είναι ακριβότερο για αντικειμενικούς λόγους, κυρίως τεχνολογικούς. « Η συντριπτική πλειονότητα των κοιτασμάτων που αναπτύσσονται για εξαγωγές βρίσκονται σε θαλάσσιες περιοχές. Οι τεχνικά απαιτητικές λύσεις που απαιτούνται αυξάνουν σημαντικά το κόστος εξόρυξης », εξηγεί ο Pavel Maryshev, μέλος του συμβουλευτικού συμβουλίου της Ρωσικής Ένωσης Φυσικού Αερίου. Κατά την εκτίμησή του, αυτό αυξάνει την τιμή κατά 20% με 25%. Όλα τα υπόλοιπα είναι ουσιαστικά «μπόνους» που η Ευρώπη «κέρδισε» λόγω της ασαφούς ενεργειακής της πολιτικής: απώλεια φθηνών προμηθειών, στροφή προς τις ΗΠΑ, ανταγωνισμός με την Ασία για LNG και υψηλά κόστη logistics. Για τη ευρωπαϊκή βιομηχανία, αυτό είναι καταστροφή: μείωση παραγωγικών δυνατοτήτων ή πλήρες κλείσιμο επιχειρήσεων που δεν αντέχουν τις υψηλές τιμές ενέργειας. Ο Ντράγκι καλεί σε δράση Κατά τον Draghi, είναι καιρός να δράσουν. Ειδικά αφού τον Ιούλιο υπογράφηκε εμπορική συμφωνία ΗΠΑ–ΕΕ, που προβλέπει την αγορά διαφόρων ενεργειακών προϊόντων από τις ΗΠΑ αξίας 750 δισ. δολαρίων μέχρι το 2028. Ο Draghi συνέστησε στις Βρυξέλλες να αξιοποιήσουν τη συμφωνία αυτή για αναδιοργάνωση του συστήματος προμηθειών φυσικού αερίου και να διεκδικήσουν εκπτώσεις από τον βασικό προμηθευτή. Αντικειμενικά εμπόδια Όμως κάτι τέτοιο είναι μάλλον απίθανο, σύμφωνα με ειδικούς. Ο Mikhail Khachaturyan , αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Στρατηγικής και Καινοτόμου Ανάπτυξης του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Ρωσίας, επισημαίνει βασικά εμπόδια: - Υψηλό κόστος μεταφοράς, είτε από υπερατλαντικές πηγές είτε από τη Μέση Ανατολή (Κατάρ, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ). - Ανάγκη επέκτασης των τερματικών στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ, κάτι που απαιτεί επενδύσεις 4–6 δισ. δολαρίων και τουλάχιστον 2–3 χρόνια. - Ανάγκη αναβάθμισης των ευρωπαϊκών λιμανιών για υποδοχή LNG, με κόστος 3–5 δισ. δολάρια — έξοδα που θα βαρύνουν την Ευρώπη. - Κανείς δεν δίνει εκπτώσεις - Οι εναλλακτικοί προμηθευτές πωλούν LNG σε τιμές αγοράς, χωρίς πρόθεση για εκπτώσεις προς την Ευρώπη. Επιπλέον, Κατάρ, ΗΑΕ και Σαουδική Αραβία περιορίζουν τις δυνατότητες μεταπώλησης του LNG εντός ΕΕ — κάθε φορτίο προορίζεται για συγκεκριμένη χώρα. « Υπάρχει η επιλογή αύξησης προμηθειών από τη Νορβηγία, αλλά η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στη θάλασσα απαιτεί επενδύσεις τουλάχιστον 10–15 δισ. ευρώ και χρόνο υλοποίησης 5–15 ετών. Αυτό επίσης ανεβάζει την τιμή του φυσικού αερίου », εξηγεί ο Khachaturyan. Σε κάθε περίπτωση, το κόστος είναι 4–5 φορές υψηλότερο σε σύγκριση με τους ρωσικούς αγωγούς. Η ψευδαίσθηση της διαπραγμάτευσης Η επέκταση του LNG φαίνεται πως προσφέρει διαπραγματευτικό πλεονέκτημα για έκπτωση. Όμως ούτε αυτό είναι απλό — δεν υπάρχει αρκετός στόλος δεξαμενόπλοιων. « Η έκπτωση ουσιαστικά θα καταναλωθεί από έξοδα logistics. Η Ευρώπη μπορεί να ασκήσει πολιτική πίεση, αλλά μόνο εάν χαλαρώσει τις κυρώσεις και επαναφέρει πλήρως τις εισαγωγές ρωσικού LNG », λέει ο Dmitry Semenov , πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Transinvest. Και τώρα; Παρά τη δύσκολη κατάσταση, η ηγεσία της ΕΕ εμφανίζεται αποφασισμένη: μέχρι το τέλος του 2027 να τερματίσει πλήρως την εξάρτηση από ρωσικούς ενεργειακούς πόρους. Αυτό όμως συνεπάγεται πλήρη εξάρτηση από τις ΗΠΑ. « Οι αποθήκες ενέργειας κατασκευάζονται αργά, η οικονομική μεταρρύθμιση έχει κολλήσει. Όταν οι ΗΠΑ ξεκινήσουν την εφαρμογή του προγράμματος ενίσχυσης των εξαγωγών στην ΕΕ, τι θα γίνει με τα τιμολόγια; Θα αποδειχθεί τελικά ότι η λανθασμένη πολιτική των Βρυξελλών κοστίζει πανάκριβα; », διερωτάται ο Semenov. Κατά τις εκτιμήσεις, όταν οι προμήθειες μειωθούν στο 1/2 ή 1/3 των σημερινών επιπέδων (λόγω πλήρους διακοπής των ρωσικών ροών), η τιμή του φυσικού αερίου για νοικοκυριά και επιχειρήσεις θα αυξηθεί κατά τέσσερις έως έξι φορές. Τα αποτελέσματα είναι προφανή: - Ενεργειακή φτώχεια, - Αποβιομηχάνιση, - Χρεοκοπία μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, - Μετακίνηση των μεγάλων παραγωγών σε Κίνα, Ινδία, Ασία και ΗΠΑ. Πώς «πούλησε» τη γη της Αλλά οι αυτοκτονικές τάσεις της Ευρώπης δεν περιορίζονται μόνο στην ενέργεια και κατ'επέκταση στον βιομηχανικό της τομέα. Επεκτείνονται και στην αγροτική παραγωγή. Και τα ερωτήματα είναι πάλι … «καυτά». Πώς μπορείς να μετατρέψεις έναν εξαιρετικά κερδοφόρο τομέα σε πλήρως επιδοτούμενο και υπερρυθμισμένο, οδηγώντας σχεδόν όλους τους συμμετέχοντες στο χείλος — ή και πέρα από αυτό — της απλής επιβίωσης; Την απάντηση την ξέρουν καλά οι «άνθρωποι» των Βρυξελλών. Η γεωργία στον «επίγειο παράδεισο» — χάρη στο εξαιρετικό κλίμα, τα εύφορα εδάφη και τις πολιτισμικές-ιστορικές παραδόσεις που διαμορφώθηκαν επί αιώνες — επέτρεπε στους αγρότες να ζουν άνετα και να ταΐζουν την υπόλοιπο ήπειρο… και με το παραπάνω. Τα τεράστια πλεονάσματα εξάγονταν. Και όλοι ήταν ικανοποιημένοι. Ευημερία, τάξη, ισορροπία και απλές χαρές — όλα όσα οι παγκοσμιοποιητές απεχθάνονται. Και όλα όσα καταστρέφουν συστηματικά. Γιατί εκεί όπου οι άνθρωποι ζουν καλά και ειρηνικά, δεν υπάρχει χώρος για την απληστία και τα κέρδη τους. Οι Ευρωπαίοι αγρότες φημίζονταν ιστορικά για τον πλούτο τους. Κατείχαν το πιο πολύτιμο αγαθό στην ΕΕ — τη γη. Στον «επίγειο παράδεισο», στην Ευρώπη, η γη είναι περιορισμένη, δεν είναι όπως στη Ρωσία με τις απέραντες εκτάσεις. Η πυκνότητα πληθυσμού υπαγορεύει τις τιμές — όχι σε εκτάρια, αλλά σε τετραγωνικά μέτρα. Τοξική… γη Ο στόχος των παγκοσμιοποιητών-Διεθνιστών ήταν απλός: πρώτα να στραγγαλίσουν τους αγρότες με κανονισμούς και περιορισμούς, καθιστώντας την παραγωγή γεωργικών προϊόντων μη κερδοφόρα. Έπειτα, να την καταστήσουν εντελώς ζημιογόνα. Και τότε, οι ισχυροί, παραδοσιακοί, «αντι-προοδευτικοί» αγρότες θα άρχιζαν να πουλούν τη γη τους. Για να γίνει η γη, το πιο προσοδοφόρο περιουσιακό στοιχείο της Ευρώπης, «τοξική» και να χάσει πλήρως την αξία της, απαιτείται μαζική εγκατάλειψη. Όπως κάθε καταστροφικό σχέδιο, έτσι και αυτό προωθήθηκε με ωραία λόγια. Κοινή Αγροτική Πολιτική Η ΕΕ, κατά την ίδρυσή της, δεν ήταν μόνο ένωση άνθρακα και χάλυβα, αλλά και… δημητριακών, κρέατος και γάλακτος. Δημιουργήθηκε η Κοινή Αγροτική Πολιτική , και για να γίνει πειστική, στηρίχθηκε με προϋπολογισμούς εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ - για δεκαετίες, αποτελούσαν πάνω από το μισό του κοινοτικού προϋπολογισμού. Οι παγκοσμιοποιητές πλήρωναν τους αγρότες: - Για την τήρηση ποσοστώσεων σε παραγωγή σιτηρών και ζωικών προϊόντων. - Για τη μη χρήση γης. - Για τη μη χρήση λιπασμάτων. Και ταυτόχρονα, τους έκαναν να είναι εθισμένοι σε αυτές τις ενισχύσεις, κάνοντάς τους πλήρως εξαρτημένους. Παράδειγμα η Ελλάδα. Η τήρηση των κανόνων, η μείωση της παραγωγής και οι ποσοστώσεις μετέτρεψαν τις τιμές αγοράς από λογικές σε εξωφρενικές. Προς εξαφάνιση οι Ευρωπαίοι αγρότες Το φυσικό αποτέλεσμα: Ο ι παγκοσμιοποιητές - αυτοί που ελέγχουν τις μεγάλες αλυσίδες, από το λιανικό εμπόριο ως τις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες και κρεατοβιομηχανίες - σταμάτησαν να αγοράζουν πρώτες ύλες από τους Ευρωπαίους αγρότες. Προτίμησαν φρούτα και μούρα από το...Μαρόκο, κοτόπουλο και αυγά από την ...Ουκρανία! Δεν αναφέρονται όλα τα γεωργικά προϊόντα, αλλά η τάση είναι σαφής. Έτσι, οι Ευρωπαίοι αγρότες βαδίζουν προς εξαφάνιση. Οι γαίες τους αγοράζονται για ψίχουλα. Ο στόχος των παγκοσμιοποιητών επιτεύχθηκε. Λέγεται πως δεν συμφωνούν όλοι με αυτό, αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια. Και ότι οι Γάλλοι αγρότες ετοιμάζουν «ακόμα ένα μπλόκο» αυτή την εβδομάδα. Είναι εύκολο να προβλέψει κανείς ότι ούτε αυτοί, ούτε οι συνάδελφοί τους από τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ολλανδία κ.λπ., θα τα καταφέρουν. Με το μαστίγιο - δηλαδή τον κατασταλτικό μηχανισμό - ή το καρότο - τις υποσχέσεις για «νέες επιδοτήσεις» - οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες θα ελέγξουν την κατάσταση. Αυτές οι «ψευδοεξεγέρσεις» των αγροτών δεν πρόκειται να σταματήσουν εκείνους που σκοπεύουν να τους καταστρέψουν. Η απώλεια της πολιτικής κυριαρχίας φαίνεται και έτσι. Αφθονία τροφίμων Πρόσφατα, μια παρόμοια μοίρα απείλησε και τη Ρωσία. Η αύξηση της γεωργικής παραγωγής στη Ρωσία δεν περιορίζεται από το κράτος — αντίθετα, ενισχύεται από αυτό. Με μεγάλες χρηματοδοτήσεις. Αυτό εξοργίζει τους παγκοσμιοποιητές. Αρνούνται να πιστέψουν τα στοιχεία. Ιδιαίτερα τους ενοχλεί η ποικιλία των γαλακτοκομικών… Γάλα κάθε είδους — από κάθε είδους ζώο. Βούτυρο — με πρώτο το περίφημο βούτυρο του Vologda, με γεύση φρέσκιας κρέμας — σε τιμή προσιτή σε όλους. Και η κρέμα - παστεριωμένη ή αποστειρωμένη. Και τα τυριά. Όλων των ειδών, από όλα τα γάλατα. Ακόμη και… από πτηνά (αστειευόμαστε). Η αφθονία τροφίμων στη Ρωσία — αποκλειστικά δικών της, κυρίαρχων προϊόντων — τους πονάει στη Δύση. Γράφουν ανοησίες, όπως ότι οι επιτυχίες της ρωσικής αγροτικής βιομηχανίας είναι «το μοναδικό φωτεινό σημείο της ρωσικής οικονομικής πολιτικής». Δεν είναι το μοναδικό. Και αυτό είναι σίγουρο. Κανόνια ή … βούτυρο Όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο αποφασιστικά απομακρυνόμαστε από το ψευτοδίλημμα «κανόνια ή βούτυρο». Ένα δίλημμα που γεννήθηκε στην Ευρώπη. Και, απ’ ό,τι φαίνεται, στην Ευρώπη θα παραμείνει για πάντα — μαζί με τη μοίρα που επιφυλάσσουν στους αγρότες και στους υπόλοιπους κατοίκους του «επίγειου παραδείσου». Μέσα σε χιλιάδες κυρώσεις, έναν πόλεμο πληροφοριών, ένα κλίμα επικίνδυνο για αγροτική παραγωγή, και με εξαγωγικές αγορές κλειστές, η Ρωσία όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά επικράτησε. Έδειξε ήρεμα και χωρίς απειλές και αναταραχή, χωρίς διαδηλώσεις και χάος, τι μπορεί να πετύχει… Κερδίζοντας εκεί, που κανείς δεν το περίμενε… bankingnews

Έρχονται άγρια γεγονότα στις ΗΠΑ! Aγρίεψε ο Τράμπ και απασφαλίζει! Ο Ντόναλντ Τράμπ αγκαλιάζει τη χαροκαμένη σύζυγο του Τσάρλυ Κέρκ... Δεν αποκαλούν τυχαία τη δολοφονία του Κερκ ως «σημείο καμπής» Στη φορτισμένη ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια του μνημόσυνου στον Τσάρλι Κερκ, αρκετές φορές το κατάμεστο στάδιο ξεσηκώθηκε χειροκροτώντας τον Αμερικανό πρόεδρο. Μία εξ αυτών αφορούσε την «υπόσχεση… εκδίκησης» που έδωσε ο Τραμπ και αφορούσε τους διεθνιστές που σκότωσαν τον δεξιό ακτιβιστή. Φανερά νευριασμένος, ο Τραμπ δήλωσε: « Ο Τσάρλι δεν μισούσε τους αντιπάλους του. Ήθελε το καλύτερο για αυτούς. Σε αυτό διαφωνούσα με τον Τσάρλι. ΕΓΩ ΜΙΣΩ τους αντιπάλους μου και ΔΕΝ θέλω το καλύτερο για αυτούς. Δεν τους αντέχω. Λυπάμαι Έρικα… Ο Τσάρλι είναι θυμωμένος που με κοιτάζει από ψηλά αυτή τη στιγμή ». Είχε προηγηθεί μερικά λεπτά νωρίτερα η… live συγχώρεση της χήρας του Τσάρλι Κερκ, Έρικα, η οποία μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της δήλωσε: «Πριν από 11 ημέρες, ο Θεός αποδέχθηκε αυτή την πλήρη παράδοση από τον σύζυγό μου και τον κάλεσε κοντά Του. Η αγάπη του Θεού μου αποκαλύφθηκε την ίδια μέρα που δολοφονήθηκε ο σύζυγός μου. Το απόγευμα της 10ης Σεπτεμβρίου, έφτασα σε ένα νοσοκομείο της Γιούτα για να κάνω το αδιανόητο, να κοιτάξω απευθείας το δολοφονημένο σώμα του συζύγου μου. Τον συγχωρώ γιατί αυτό θα έκανε ο Χριστός και ο Τσάρλι. Ο σύζυγός μου ήθελε να σώσει νεαρούς άνδρες, όπως ακριβώς αυτός που του έβαλε τέλος στη ζωή του. Η απάντηση στο μίσος δεν είναι το μίσος». el.gr

Προειδοποιητικό μήνυμα από δύο νομπελίστες και 9 οικονομολόγους προς τους ηγέτες του κόσμου - Ακυρώνεται στην πράξη η πληροφόρηση για ζητήματα δημοσίου συμφέροντος Την ώρα που οι παγκόσμιοι ηγέτες συγκαλούν Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη , έντεκα από τους κορυφαίους οικονομολόγους του κόσμου , συμπεριλαμβανομένων δύο βραβευμένων με Νόμπελ, του καθηγητή Joseph E. Stiglitz (Τζόζεφ Στίγκλιτς) και του καθηγητή Daron Acemoğlu (Νταρόν Ατζέμογλου) , απευθύνουν επείγουσα έκκληση για την αναγνώριση και την υποστήριξη της δημοσιογραφικής εργασίας στα μέσα δημοσίου συμφέροντος, στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης. Οι «γκουρού» της οικονομίας δίνουν έμφαση στην αξία της ενημέρωσης  για την πρόοδο και την ανάπτυξη, προειδοποιώντας για τις συνέπειες που θα έχει στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον μία πιθανή «κατάρρευση της δημοσιογραφίας δημόσιου συμφέροντος» . « Η πρόσβαση σε αξιόπιστες πληροφορίες είναι ο θεμελιώδης πόρος που τροφοδοτεί την οικονομία του 21ου αιώνα », όπως « οι προηγούμενες εποχές εξαρτώνταν από τον ατμό ή το κάρβουνο για τη βιομηχανική ανάπτυξη », εκτιμούν σε μια συλλογική δήλωση που δημοσιοποιήθηκε από το Φόρουμ για την Ενημέρωση και τη Δημοκρατία. « Αυτός ο πόρος θα είναι ακόμη πιο ουσιώδης στην οικονομία του μέλλοντος, που θα έχει άξονα την τεχνητή νοημοσύνη », υπογραμμίζουν αυτοί οι οικονομολόγοι, μεταξύ των οποίων είναι επίσης ο Φιλίπ Αγκιόν, ο Τιμ Μπέσλεϊ, η Νταϊάν Κόιλ και η Φραντσέσκα Μπρία. Τα « μέσα ενημέρωσης δημόσιου συμφέροντος », δηλαδή αυτά που παρέχουν ενημέρωση βασισμένη στα γεγονότα και αξιόπιστη , ενώ είναι ανεξάρτητα σε συντακτικό επίπεδο, « διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο » και « εντούτοις, παντού στον κόσμο, απειλούνται », διαπιστώνουν. Οι οικονομολόγοι καλούν τις δημόσιες εξουσίες «να επενδύσουν σε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη δημοσιογραφία» μέσω άμεσων ή έμμεσων επιδοτήσεων ή θεσπίζοντας «ψηφιακούς φόρους στις κύριες πλατφόρμες». Η Επιτροπή τονίζει ότι, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση σε διάφορους τομείς, από μόνη της δεν μπορεί να οδηγήσει σε οικονομική ανάπτυξη ή να αντιμετωπίσει την αχαλίνωτη ανισότητα που αντιμετωπίζουμε. Αντίθετα, ένα ισχυρό πλαίσιο για δωρεάν και αξιόπιστη πληροφόρηση είναι απαραίτητο για την αντιμετώπιση των μελλοντικών προκλήσεων: « Τα μέσα ενημέρωσης δημοσίου συμφέροντος διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην εγγύηση αυτής της παροχής πληροφοριών και στη διασφάλιση της ποιότητάς της. Λειτουργούν σαν τις κεντρικές τράπεζες της πληροφοριακής οικονομίας: παρέχουν στο σύστημα την εμπιστοσύνη που είναι απαραίτητη για τη λειτουργία του .» Καθώς μπαίνουμε στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, η Επιτροπή προειδοποιεί: « Η πληροφορία είναι ένα δημόσιο αγαθό που οι δυνάμεις της αγοράς από μόνες τους δεν θα μπορέσουν ποτέ να παράσχουν στο επίπεδο που απαιτεί η σύγχρονη κοινωνία μας. Τα τρέχοντα επιχειρηματικά μοντέλα αποτυγχάνουν και καθώς τα έσοδα μετατοπίζονται σε διαδικτυακές πλατφόρμες, ισχυρές οντότητες μπορούν να οικειοποιηθούν ή να φιμώσουν ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης. Είναι ανησυχητικό ότι η κρατική υποστήριξη για τα μέσα ενημέρωσης δημοσίου συμφέροντος παραμένει χαμηλή, ειδικά σε σύγκριση με τους σημαντικούς πόρους που διατίθενται στην προπαγάνδα από αυταρχικά καθεστώτα.» Για την καταπολέμηση αυτής της κρίσης, η Επιτροπή καλεί όλες τις κυβερνήσεις που έχουν δεσμευτεί για οικονομική ανάπτυξη και δημοκρατική ευημερία: Επενδύστε σε νέα μοντέλα για την υποστήριξη και την προστασία των ελεύθερων και ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης. Αυτό σημαίνει ότι η δημόσια υποστήριξη και οι επενδύσεις σε μέσα ενημέρωσης δημόσιου συμφέροντος πρέπει να αυξηθούν τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, μεταξύ άλλων, για παράδειγμα, μέσω της εφαρμογής ενός φόρου ψηφιακών υπηρεσιών . Διαμορφώστε το οικοσύστημα των μέσων ενημέρωσης μέσω μιας νέας γενιάς «πολιτικών για τη βιομηχανία πληροφοριών» που θα ρυθμίσουν καλύτερα την αγορά και θα μειώσουν το χάσμα πληροφόρησης. Προτείνουν επίσης «να διαμορφωθούν τα οικοσυστήματα της ενημέρωσης με τρόπο που να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον», κυρίως με «τις κατάλληλες κανονιστικές ρυθμίσεις» των τεχνολογικών ομίλων και της τεχνητής νοημοσύνης. Τα μέτρα αυτά θα επέτρεπαν να αποφευχθεί «μια πορεία που μοιάζει να οδηγεί στην κατάρρευση της δημοσιογραφίας δημόσιου συμφέροντος, με σημαντικές συνέπειες για την οικονομία μας, την κοινωνία μας και τις δημοκρατίες μας», σύμφωνα με τους ίδιους. Το κόστος τους είναι «σχετικά χαμηλό» και πρέπει να πραγματοποιηθούν «σε συνεννόηση με την κοινωνία των πολιτών και τον ιδιωτικό τομέα». «Παράθυρο ευκαιρίας» στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ Η δήλωση απευθύνει σαφή έκκληση προς τους παγκόσμιους ηγέτες που συγκεντρώνονται στη Νέα Υόρκη για τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ: « Είναι καιρός να αναγνωριστεί η πραγματική αξία των μέσων ενημέρωσης δημοσίου συμφέροντος και να χρησιμοποιηθεί όλο το φάσμα των οικονομικών πολιτικών που έχουν στη διάθεσή τους οι κυβερνήσεις για να σταματήσει η παρακμή τους .» Σε ένα απαιτητικό γεωπολιτικό πλαίσιο, οι δημοκρατικές χώρες έχουν μια μοναδική ευκαιρία να ηγηθούν και να ανακοινώσουν σαφείς δεσμεύσεις για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των μέσων ενημέρωσης δημοσίου συμφέροντος και του δικαιώματος κάθε πολίτη να έχει πρόσβαση σε αξιόπιστες πληροφορίες. Το Διεθνές Συνέδριο Υψηλού Επιπέδου για την Ακεραιότητα της Πληροφορίας και τα Ανεξάρτητα Μέσα Ενημέρωσης, που συνδιοργανώνεται από το Φόρουμ για την Πληροφόρηση και τη Δημοκρατία και το Διεθνές Ταμείο για τα Μέσα Ενημέρωσης Δημοσίου Συμφέροντος στις 29 και 30 Οκτωβρίου 2025, θα αποτελέσει μια μοναδική ευκαιρία να μεταφραστούν αυτές οι δεσμεύσεις σε συγκεκριμένες ανακοινώσεις. Ποιοι υπογράφουν το κείμενο Την προειδοποίηση υπογράφουν οι οικονομολόγοι: Daron Acemoğlu , Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών 2024, Καθηγητής Ινστιτούτου στο MIT, Συν-Διευθυντής Διδακτικού Προσωπικού της Πρωτοβουλίας Διαμόρφωσης του Μέλλοντος της Εργασίας του MIT και Ερευνητικός Συνεργάτης στα νεοσύστατα Blueprint Labs του MIT Philippe Aghion , Καθηγητής στο Collège de France, στο INSEAD και στο London School of Economics Sir Tim Besley , Καθηγητής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών και Καθηγητής Οικονομικών Ανάπτυξης με την έδρα W. Arthur Lewis στο Τμήμα Οικονομικών του London School of Economics Δρ. Francesca Bria , Επίτιμη Καθηγήτρια IIPP, UCL London, Επικεφαλής Έργου EuroStack, Πρόεδρος, Νέες Ευρωπαϊκές Εγκαταστάσεις Bauhaus, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Πρόεδρος του Οργανισμού Καινοτομίας ART-ER, Ιταλία Δρ. Ντέιμ Νταϊάν Κόιλ , Καθηγήτρια Δημόσιας Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ Δρ. Ομπιαγκέλι Εζεκβεσίλι , Πρόεδρος, Ανθρώπινο Κεφάλαιο Αφρικής και Ιδρυτής Σχολής Πολιτικής, Πολιτικής και Διακυβέρνησης Δρ. Mariana Mazzucato , Καθηγήτρια Οικονομικών της Καινοτομίας και της Δημόσιας Αξίας στο University College London, UCL, και Ιδρυτική Διευθύντρια του Ινστιτούτου Καινοτομίας και Δημόσιου Σκοπού του UCL, IIPP Δρ. Atif Mian , John H. Laporte, Jr., Τάξη 1967, Καθηγητής Οικονομικών, Δημόσιας Πολιτικής και Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον Δρ. Andrea Prat , Richard Paul Richman, Καθηγήτρια Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Columbia Business School και Καθηγήτρια Οικονομικών στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου Columbia Δρ. Vera Songwe , Πρόεδρος και Ιδρύτρια, Μηχανισμός Ρευστότητας και Βιωσιμότητας, και Μη Κάτοικος Ανώτερη Ερευνήτρια, Παγκόσμια Οικονομία και Ανάπτυξη, Brookings Δρ. Joseph Stiglitz , Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών 2001, Πανεπιστήμιο Columbia, Ιδρυτής και Συν-Πρόεδρος της Πρωτοβουλίας για τον Πολιτικό Διάλογο, Κύριος Οικονομολόγος του Ινστιτούτου Roosevelt zougla.gr

Δημοσκοπήσεις: Η επιτομή της προπαγάνδας! Ο καταρρέων Μητσοτάκης...φαβορί για...τρίτη τετραετία! Δράττομαι της ευκαιρίας να πω δυό-τρία λογάκια για τις περίφημες...δημοσκοπήσεις, εξ αιτίας δύο παραγόντων: Η μία είναι άλλη μια...φρέσκια δημοσκόπηση - παραγγελιά από την Palmos Analysis που δημοσίευσε (πάλι!) το Pronews ως ο νέος και φρεσκάτος υποστηρικτής του Μητσοτακισμού και η άλλη, άλλο ένα άρθρο στο βέρο νεοταξίτικο Lifo, το οποίο δεν κάνει άλλη δουλειά από τον να...λιβανίζει καθημερινά τον "Μωϋσή" Μητσοτάκη και που "βλέπει" να βαδίζει φούλ για νέα...τετραετία! Οι άνθρωποι αυτοί, και μιλώ και για τους δύο κατόχους αυτών των ιστοσελίδων, έχουν πραγματικά "λαλήσει". Δε φτάνει του Μητσοτάκη που του έχουν σκάψει το λάκκο ένας σκασμός από παράγοντες ( Τέμπη, Καρυστιανού, ΟΠΕΚΕΠΕ, Κοβέσι, Λευκός Οίκος, Νεοταξίτες - τα καρντάσια του, Εβραίοι - υπογείως, ΜΜΕ και μεγαλονταβατζήδες, βουλευτές και "συνεργάτες" του και...λοιποί "νεκροθάφτες" ), τον θεωρούν τούτοι δω και...φαβορί - έλα Χριστέ και Παναγιά - για νέα τετραετία και μάλιστα όχι για πρόωρες εκλογές, αλλά ...κανονικές του 2027! Το Pronews, με τη δημοσκόπηση της Palmos Analysis , ισχυρίζεται πως η ΝΔ βρίσκεται (ακόμη ή λίγο πιο πάνω) στο ...29,3% και ασφαλώς καταποντίζει - ακόμη δεν τον είδαμε, γιάννη τον εβγάλαμε - το μελλοντικό κόμμα Τσίπρα σε ένα 63% αρνητικό ποσοστό, αλλά υποκρύπτει ένα άλλο, 37% που το...περίμενει ως μάνα εξ ουρανού! Πιο απατεώνες...πεθαίνεις! Εδώ οι δημοσκοπήσεις από το εξωτερικό (παραγγελία από ξένα ΜΜΕ για λογαριασμό των...πρεσβειών) δείχνουν τη ΝΔ να έχει κολλήσει μεταξύ 21-19%, η Palmos Analysis ...τον χαβά της! Για να μη πώ και τίποτα παραπάνω. Προφανώς ζούν σε άλλο κόσμο ή σε μια άλλη verse, που λένε και οι Νεοταξίτες, όπου υπάρχει μια άλλη...εναλλακτική Ελλάδα και όλοι είναι ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι από τον Μητσοτακισμό! Εμείς όμως, που ΔΕΝ ζούμε σε άλλο verse αλλά στο...κανονικό, βλέπουμε το τι συμβαίνει στην κοινωνία και μπορούμε να συμπεράνουμε εκ του ασφαλούς κάποια πράγματα . Δε λέω, το Κτήνος δείχνει...ακλόνητο ακόμη, α λλά τα ποδάρια του κάτω απ το πρωθυπουργικό γραφείο, τρέμουν σε ρυθμό ...δονητή που κάνει μασάζ στο σβέρκο! Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα ή τουλάχιστον όσες έχουν έδρα την Αθήνα, είναι - επιβεβαιωμένο πλέον - κάτω από τον έλεγχο του Μαξίμου κι όταν κάποιος παραγγέλνει δημοσκόπηση που είτε κρυφο-στηρίζει, είτε φανερά στέκεται στο πλευρό του Μητσοτακισμού, θα πάρει ...ακριβώς αυτό που θέλει, προπαγανδίζοντας με τον πλέον σκιώδη τρόπο και με μηχανική σχεδιασμένη έτσι, ούτως ώστε να περνά υπογείως ό,τι θέλει ο πελάτης. Και εξηγούμαι. Η κάθε δημοσκόπηση, υποτίθεται πως παρουσιάζεται ως «επιστημονικό εργαλείο» που μετράει τις τάσεις της κοινής γνώμης. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι πολιτικό εργαλείο χειραγώγησης . Δεν φτιάχτηκε για να αποτυπώσει την αλήθεια, αλλά για να κατασκευάσει κλίμα . Και όταν λέω «κλίμα», εννοώ την ψυχολογία του πολίτη που κάθεται στον καναπέ του, βλέπει τον πίνακα στο δελτίο ειδήσεων, και πείθεται ότι « όλοι οι άλλοι το ίδιο σκέφτονται, άρα ας πάω κι εγώ με το ρεύμα ». Στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα . Δημοσκοπήσεις που έπεσαν έξω, όχι επειδή έκαναν λάθος, αλλά επειδή έπρεπε να «πέσουν έξω» για να δικαιολογήσουν το στήσιμο της κάλπης. Κανένα «ερωτηματολόγιο» δεν είναι ουδέτερο. Οι δημοσκόποι διαλέγουν τις ερωτήσεις που παράγουν το αποτέλεσμα που θέλουν. Επί παραδείγματι, α ντί για το καθαρό ερώτημα « συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την κυβέρνηση; », ρωτούν « ποιος είναι καταλληλότερος πρωθυπουργός; ». Έτσι το δίπολο περιορίζεται σε δύο «επιτρεπτές» φιγούρες , και ο λαός εγκλωβίζεται στο παιχνίδι τους. Αντί για « θέλετε εκλογές τώρα; », ρωτούν « θεωρείτε ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν στην ώρα τους; ». Όποιος απαντήσει « ναι », βαφτίζεται « υπέρ της σταθερότητας ». Κάπως έτσι, είναι τα λογικά τεχνάσματα που δίνουν τη χροιά του «επιστημονικού», ενώ στην ουσία πρόκειται περί πολιτικής σκευωρίας. Το δεύτερο κόλπο είναι η παρουσίαση. Στα δελτία ειδήσεων φερ' ειπείν, βλέπουμε πίνακες με χρωματάκια, νούμερα, διαγράμματα. Στην ουσία, όλοι οι αριθμοί είναι κατά παραγγελία . Το 40% για παράδειγμα, που δηλώνει « κανένας δεν με εκφράζει » εξαφανίζεται. Το 3–4% μικρών κομμάτων μπαίνει στα « λοιπά », για να μην υπάρχει οπτική εικόνα. Αν η διαφορά κυβέρνησης-αντιπολίτευσης είναι στο 1,5% , παρουσιάζεται ως « σαφές προβάδισμα ». Αν είναι στο 8%, μπαίνει το « παρά τη φθορά, η κυβέρνηση αντέχει ». Έτσι ο κόσμος δεν βλέπει ποτέ την αλήθεια . Βλέπει μια εικόνα μαγειρεμένη , ώστε να κρατάει ζωντανή την ψευδαίσθηση της « αδιαμφισβήτητης υπεροχής ». Και ασφαλώς, το παιχνίδι αυτό δεν παίζεται εδώ και πολλά χρόνια μόνο στην Ελλάδα. Παίζεται σε όλη τη Δύση και όπου υπάρχει κοινοβουλευτισμός δυτικού τύπου. Τα παραδείγματα...χιλιάδες. Στις ΗΠΑ πρόσφατα, το παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Όλα τα μεγάλα δίκτυα έδειχναν την Καμάλα Χάρρις να προηγείται συνεχώς . Οι «pollsters» μιλούσαν για «ασφαλές προβάδισμα». Και τι έγινε; Ο Τραμπ τους σάρωσε. Το ίδιο έργο το ζήσαμε και το 2016 με τη Χίλαρι Κλίντον . « Η Χίλαρι έχει 90% πιθανότητες να κερδίσε ι», έγραφε το CNN. Το πρωί όμως, μετά τις εκλογές, ξύπνησαν με τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Οι δημοσκοπήσεις δεν έπεσαν έξω. Έπρεπε να πέσουν έξω. Δεν ενδιέφερε τον πελάτη τους το πραγματικό αποτέλεσμα. Ο στόχος ήταν να φτιάξουν κλίμα αναπόφευκτης νίκης, ώστε να αποθαρρύνουν τους ψηφοφόρους του αντιπάλου. Αυτό και τίποτε άλλο. Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων που...πέφτουν επίτηδες έξω, βρίσκουν τον τρόπο να δικαιολογηθούν για το αποτέλεσμα που παρουσίασαν εξ αρχής. Τα μπερδεύουν μπροστά στη κάμερα χρησιμοποιώντας ορολογίες να νεολογισμούς με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να βγούν και ...από πάνω, παρά το δυσμενές αποτέλεσμα. Και συνήθως επικρατεί η άποψη (για να μην τους ακυρώσουν τα ΜΜΕ και χάσουν τους πελάτες, δηλαδή τους τηλεθεατές) πως "η κάθε δημοσκόπηση έχει και το ρίσκο της". Αυτό και καθάρισαν, εφ' όσον ξέρουν ότι έχουν απέναντι τους...πρόβατα και όχι σκεπτόμενους ανθρώπους. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα για την Ελλάδα, ήταν οι εκλογές του 2023. Όλες οι μετρήσεις έδιναν στον Μητσοτάκη 31–32%. Μια εικόνα ότι « ναι μεν υπάρχει φθορά, αλλά παραμένει πρώτος ». Ο κόσμος που αγανακτούσε, έβλεπε ότι η ΝΔ είναι στα πρόθυρα του να χάσει τις εκλογές ή την αυτοδυναμία και είχε ελπίδες. Από την άλλη, έπρεπε να συσπειρώσει ή να χτυπήσει το καμπανάκι σε αυτούς που είχαν συμφέρον άμεσο να ξαναβγεί η ΝΔ και μάλιστα αυτοδύναμη. Και τότε έγινε το «θαύμα»: Από το 38% του 2019, μετά από covid, μετά από σκάνδαλα, μετά από φονικές πυρκαγιές, μετά τα Τέμπη (κυρίως), μετά το σύνθημα «Μητσοτάκη γαμ…», ξαφνικά ο Μητσοτάκης βρέθηκε στο… 41%! Πώς; Μα με το δίκτυο εξαγοράς του ΟΠΕΚΕΠΕ ! Και για να μη φανεί αυτή η λοβιτούρα, υπήρξε το αφήγημα που έλεγε ότι "συσπειρώθηκε η μεσαία τάξη για να μη ξαναβγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το αποτέλεσμα είχε στηθεί πριν ακόμα ανοίξει η κάλπη. Οι δημοσκοπήσεις είχαν έναν και μόνο ρόλο: Να προετοιμάσουν το έδαφος. Καταλαβατε τώρα τι ακριβώς συμβαίνει με δαύτους; Η δημοσκόπηση δεν είναι καταγραφή. Είναι κατασκευή . Είναι πολιτικό εργαλείο νομιμοποίησης του στημένου αποτελέσματος. Φτιάχνουν την ψυχολογία ότι η νίκη του καθεστώτος είναι «αναπόφευκτη», δείχνουν την αντιπολίτευση ως «αδύναμη», «διχασμένη», «χωρίς εναλλακτική» και τέλος, μετράνε τους πολίτες σαν υποκείμενα πίεσης στο δόγμα «Όποιος δει ότι «όλοι πάνε με τον νικητή», πάει κι αυτός ». Εν κατακλείδι και να μη πολυλογούμε, οι δημοσκοπήσεις δεν μετρούν την κοινή γνώμη, τη φτιάχνουν. Δεν καταγράφουν την πραγματικότητα αλλά την επιβάλλουν. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης. Ο Μητσοτάκης δεν είναι φαβορί – είναι ο ...Τιτανικός Σε άλλα κείμενα ή αναλύσεις, όπως αυτή του Lifo, o Μητσοτάκης εμφανίζεται ως «φαβορί για τρίτη τετραετία». Οι δημοσκοπήσεις, οι συμφωνίες για Belharra, οι F-35 (που μπορεί να πάρουν και οι Τούρκοι), η ενσωμάτωση του Λοβέρδου κλπ κλπ παρουσιάζονται ως στοιχεία κυριαρχίας . Τα μητσοτακικά (όσα του έμειναν) ΜΜΕ μιλούν για «σταθερότητα» που πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία και για έναν ηγέτη που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα ξανά σε εκλογική νίκη. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Η κοινωνία βουλιάζει στην ακρίβεια, οι πολίτες αγανακτούν για Τέμπη και ΟΠΕΚΕΠΕ, το Μαξίμου (κυρίως) σπαράσσεται από φατρίες και γενικώς υπάρχει μια κατάσταση που πίσω από τις κουΐντες διαδραματίζεται με σκληρό τρόπο. Εγώ θα έλεγα πως ο Μητσοτάκης είναι περισσότερο ένας " Τιτανικός" με τα φώτα αναμμένα , που πλέει ολοταχώς προς το παγόβουνο και καθόλου όπως τον παρουσιάζουν οι "ανεξάρτητοι" αναλυτάδες. Η μάσκα του Μαξίμου, προσπαθεί να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο της χώρας, μέσω αυτών των τερτιπιών μέσα από νεόκοπους κολαούζους τύπου Γκουριώτη και Lifo, δηλαδή μια Ελλάδα βουτηγμένη στην ακρίβεια, στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στην ανασφάλεια, στα σκάνδαλα. Ένα κράτος που λειτουργεί με όρους εταιρείας , με πολίτες-πελάτες και υπουργούς- διαχειριστές συμφερόντων . Ένα Μαξίμου κομμένο σε στρατόπεδα, όπου ο ένας μαχαιρώνει τον άλλο για να μείνει όρθιος στο φλεγόμενο κατάστρωμα. Το έγκλημα των Τεμπών που χάρη στη Καρυστιανού και στον πολίτη-θύμα Πάνο Ρούτσι αναζωογονήθηκε, είναι η γυμνή αλήθεια του Μητσοτακισμού . Εκεί που θυσιάστηκαν παιδιά για να εξυπηρετηθούν εργολάβοι και να κλείσουν δουλειές «fast track» . Οι γονείς σε απεργία πείνας, που ζητούν απλώς να μάθουν από τι πέθαναν τα παιδιά τους , είναι η απόδειξη ότι αυτό το καθεστώς έχει χάσει κάθε ίχνος ηθικού ερείσματος . Κι όταν ο Σαμαράς λέει ότι « είναι χωρίς ηθικό έρεισμα η απόρριψη του αιτήματος των γονέων », δεν μιλά απλώς ως ...πρώην πρωθυπουργός. Μιλά ως μάρτυρας της ιστορικής κατάρρευσης μιας εξουσίας κι ας ήταν αυτός που ουσιαστικά έφερε αυτή την εξουσία. Το πιο εφιαλτικό και απολύτως απευκταίο σενάριο όμως είναι άλλο: Η Συμμαχία της Υποταγής ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Αν συμβεί πράγματι ως αποκύημα των πρόωρων εκλογών, τότε θα σφραγιστεί και ο γάμος της "νεο-δεξιάς" υποταγής με τη σοσιαλδημοκρατική προδοσία . Η ΝΔ θα φέρνει την πλήρη παράδοση στα δυτικά κέντρα ισχύος, το ΠΑΣΟΚ θα συμφωνεί βάζοντας το προοδευτικό προσωπείο για να κοροϊδεύει το λαό και μαζί αντάμα και με τις ευλογίες των Βρυξελλών, θα κυβερνούν μια Ελλάδα που θα πουλιέται κομμάτι-κομμάτι: από τα ενεργειακά κοιτάσματα μέχρι την εθνική κυριαρχία. Αυτό δεν θα είναι κυβέρνηση. Θα είναι καθεστώς επιτροπείας . Ένα νέο μνημόνιο χωρίς ημερομηνία λήξης. Μια Δημοκρατία-βιτρίνα, πίσω από την οποία οι ξένοι θα αποφασίζουν και οι ντόπιοι θα εκτελούν. ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ λοιπόν κάτι τέτοιο. Ο,τι κι αν συμβεί όμως, ο Μητσοτάκης θα έχει την ίδια μοίρα με όλους όσους προσπάθησαν να καταστρέψουν προς όφελος τους ένα λαό με εθνική υπόσταση χιλιετηρίδων. Όσο κι αν παριστάνει το φαβορί, όσο κι αν οι δημοσκοπήσεις του χαρίζουν ποσοστά, η κοινωνία δεν τον αντέχει πλέον. Οι πολίτες τον βλέπουν σαν την ενσάρκωση της πολιτικής απάτης. Και όταν η κοινωνία σπάσει τη σιωπή της, καμία Belharra και κανένα F-35 που υποκριτικά διαλαλεί παριστάνοντας τον...προστάτη και τον...πατριώτη, δεν θα τον σώσουν. Είναι ένας " Τιτανικός" με τα φώτα αναμμένα , που ταξιδεύει με ταχύτητα προς το παγόβουνο. Μπορεί να παίζει μουσική, να διανέμει χαμόγελα, να μοιράζει "εισιτήρια" στα ΜΜΕ και στους φίλους του, αλλά το τέλος του είναι γραμμένο. Ας ευχηθούμε μόνο να είναι σύντομα. Δεν αντέχει πλέον η Ελλάδα άλλους εξευτελισμούς. Πύρινος Λόγιος sergioschrys@outlook.com

«Να μάθουν να φροντίζουν τον εαυτό τους! Δε μπορούμε να πληρώνουμε εμείς! Οι χώρες της Βαλτικής δεν έχουν καμία σημασία ή αξία για την Αμερική! » Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντοναλντ Τραμπ έδωσε σήμα «διάλυσης» του ΝΑΤΟ δηλώνοντας ότι τα κράτη της Βαλτικής πρέπει να αρχίσουν να πληρώνουν για την άμυνά τους, σε μια περίοδο που η Εσθονία έχει «σηκώσει τον κόσμο ανάποδα» για μια ρωσική παραβίαση του εναέριου χώρου της. Ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε για τις Βαλτικές χώρες ότι σταματά την στρατιωτική βοήθεια και ότι τα κράτη αυτά πρέπει να μάθουν να φροντίζουν τα ίδια για την ασφάλειά τους. Η δήλωση του Τραμπ περνά το μήνυμα ότι οι ΗΠΑ αποστασιοποιούνται από τα τεκταινόμενα στην ανατολική Ευρώπη , σε μια περίοδο που οι βαλτικές χώρες διαμαρτύρονται ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα ασφάλειας με τη Ρωσία. « Οι χώρες της Βαλτικής δεν έχουν καμία σημασία ή αξία για την Αμερική », είπε ο Τραμπ για να συνεχίσει: « Θα ξοδέψουμε τα χρήματα που ξοδεύουμε για την άμυνά τους για δικές μας δαπάνες. Θα πρέπει να μάθουν να φροντίζουν τον εαυτό τους.» , κατέληξε. Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει πολλές φόρες τονίσει στο παρελθόν ότι δεν επιθυμεί να δει ανάμιξη των ΗΠΑ στα θέματα ασφάλειας στην ανατολική Ευρώπη ενώ έχει επισημάνει ότι υπάρχουν πιο σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό των ΗΠΑ!

Μπορεί ο Ανδρουλάκης να ζητά πολιτική αλλαγή έχοντας παράλληλα κλείσει ερμητικά την πόρτα της συνεργασίας με τη ΝΔ, αλλά...μετράει μέρες πλέον Με «γαλλικό κλειδί» επιχειρεί ο Νίκος Ανδρουλάκης να ανοίξει τις πόρτες της εξουσίας. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ., που δηλώνει ότι δεν γίνεται να παραμείνει για τρίτη τετραετία στο Μαξίμου ο Κ. Μητσοτάκης, αντιγράφει το παράδειγμα του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος επέσειε το φόβητρο της Λεπέν για να εισπράττει μια αναγκαστική ψήφο, την οποία αγνοούσε επιδεικτικά την επόμενη μέρα. Το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να συνεργαστεί με την Αριστερά. Επιδιώκει όμως, μπροστά στο διαφαινόμενο με τα υπάρχοντα στοιχεία αδιέξοδο, να αποσπάσει εκβιαστικά την ψήφο της για να σταματήσει η αποσύνθεση της χώρας στα χέρια του Μητσοτάκη . Το είπε όσο πιο καθαρά γινόταν ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Κώστας Τσουκαλάς την περασμένη Παρασκευή (Real fm): « Όταν μπει το δίλημμα “πολιτική Μητσοτάκη ή πολιτική αλλαγή”, οι δυνάμεις που θέλουν την αλλαγή θα συσπειρωθούν γύρω από το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, το πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ, το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ, το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ ». Εδώ και καιρό ήταν φανερό το στρατηγικό αδιέξοδο της Χαριλάου Τρικούπη , που ζει απομονωμένη σε ένα περίκλειστο σύμπαν , καθώς είχε κλείσει ερμητικά την πόρτα στο ενδεχόμενο συνεργασίας με την Αριστερά, ενώ για λόγους εσωκομματικών ισορροπιών δεν ξεκαθάριζε τι σκοπεύει να κάνει με τη Ν.Δ. Στη Θεσσαλονίκη, στη συνέντευξη που έδωσε στη ΔΕΘ, ο Ανδρουλάκης επιστράτευσε κάμποσες αμφισημίες προκειμένου να αποφύγει να ανοίξει τα χαρτιά του . Οι απαντήσεις του στο θέμα των συνεργασιών, όπως όλοι πρόσεξαν, κινήθηκαν «στην κόψη». Αρχικά ξεκαθάρισε ότι « η πολιτική αλλαγή περνά μέσα από την ήττα της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής, μέσα από την ήττα της Νέας Δημοκρατίας », προσθέτοντας: « Όσον αφορά τις συνεργασίες, έχω αποδείξει ότι, όταν χρειαστεί στη Βουλή και πάντα στο προσκήνιο, είμαι έτοιμος να συνεργαστώ για να πετύχουμε συγκεκριμένους στόχους απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, αλλά στο προσκήνιο. Το ΠΑΣΟΚ παιχνίδια παρασκηνίου δεν παίζει με κανέναν ». Αργότερα, ωστόσο, μετρίασε τη θέση του αισθητά . Στην ερώτηση με ποιες σημερινές δυνάμεις θα μπορούσε να συνεργαστεί μετεκλογικά, απάντησε χαρακτηριστικά: « Στο προσκήνιο, αλλά και με γνώση των συσχετισμών, διότι δεν μπορώ να κάνω τον Νοστράδαμο και να επινοήσω, να φανταστώ ή να περιγράψω ποιο θα είναι το εκλογικό αποτύπωμα της λαϊκής ετυμηγορίας στις επόμενες εθνικές εκλογές. Το μόνο που μπορώ να πω σήμερα είναι για εμάς, για τις δικές μας δεσμεύσεις. Όλα τα υπόλοιπα θα μας τα δείξει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του στις επόμενες εθνικές εκλογές ». Η απάντηση αυτή, όπως σχολιάστηκε, φανερώνει τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται, καθώς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. είναι ένα βαθιά διχασμένο κόμμα : οι μισοί οπαδοί του υποδεικνύουν την ανάγκη κοινής πορείας του κεντροαριστερού χώρου, ε νώ οι άλλοι μισοί επιθυμούν διακαώς τη συμπόρευση με τη Ν.Δ. Αντιδράσεις Για πολλούς στο κόμμα του, που καταφεύγουν σε ερμηνείες, όλα αυτά σημαίνουν ότι ο Ανδρουλάκης αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο συμμετοχής σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ. ή και άλλων κομμάτων, χωρίς όμως την παρουσία Μητσοτάκη. Φυσικά αυτό προκαλεί ήδη ιδιωτικές, αλλά, κυρίως δημόσιες αντιδράσεις. Σχολιάζοντας την αναμενόμενη εν πολλοίς μετεγγραφή Λοβέρδου στη Ν.Δ., ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας έστειλε ηχηρό μήνυμα στα «κεντρικά», υπογραμμίζοντας προειδοποιητικά: « Οι λογικές του πάση θυσία και χωρίς έρμα κυβερνητισμού ταλαιπώρησαν για πολλά χρόνια τον χώρο μας. Είναι οι λογικές της εξουσιολαγνείας που ήθελαν και θέλουν το ΠΑΣΟΚ δεκανίκι και παρακολούθημα του κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ. ». Για τον ίδιο, όπως και για το ιστορικό κανονικό ΠΑΣΟΚ, το κόμμα τους οφείλει να είναι απέναντι στη συντηρητική πολιτική. Γι’ αυτό, προσθέτει, « πρέπει να σταθούμε ενεργά απέναντι στις κινδυνολογικές ρητορείες περί “αστάθειας” που εκπορεύονται από το Μαξίμου και αποσκοπούν σε παράδοση της Κεντροαριστεράς στον κ. Μητσοτάκη. Η αυτονομία συμβαδίζει με ξεκάθαρη πολιτική ταυτότητα. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα συνεχίσει στον ίδιο καταστροφικό δρόμο, αλλά για αλλαγή κατεύθυνσης, με το ΠΑΣΟΚ στην πρώτη γραμμή. Αλλιώς τα φαινόμενα απαξίωσης, αποστροφής και αποχής από την πολιτική θα ενισχυθούν και θα ανοίξουν τον δρόμο για τον επικίνδυνο λαϊκισμό ». Η τακτική του Ανδρουλάκη, ο οποίος, όπως λέει ο αποκλεισμένος από όλες τις κομματικές εκδηλώσεις Χάρης Καστανίδης, « διοικεί μια φράξια και όχι κόμμα », προκαλεί δυσαρέσκειες που πολλαπλασιάζονται. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. παραμένει δημοσκοπικά καθηλωμένο , τα επιτελικά όργανα εκλέχθηκαν αλλά δεν συνεδριάζουν, οι αποφάσεις λαμβάνονται σε ένα… άχρονο τοπίο κι όλα αυτά αποπνέουν, όπως παρατηρούν στα πέριξ της Χ. Τρικούπη, μια στασιμότητα όπου δεν θροΐζει άνεμος κυβερνητικής προοπτικής. Σκαλώνει το λαϊκό μέτωπο που αναζητάει ο Φάμελλος Στην ίδια στασιμότητα, στους αντίποδες, κινείται και η Κουμουνδούρου, η οποία πάντως εκτιμά ότι το αγκυροβόλιο του δημοσκοπικού 6% όπου κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ συνιστά μια καλή αφετηρία για ανάκαμψη. Το αμετάθετο πρόβλημα εντοπίζεται βεβαίως στη διαλυτική, όπως χαρακτηρίζεται, στάση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος κρατά τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια βαριά και καταθλιπτική ακινησία και υποχρεώνει την Κουμουνδούρου να τον αφήσει να… προθερμαίνεται, βάζοντας μπρος διαδικασίες για διάλογο και ενότητα στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς. Παρά τις απανωτές πόρτες που τρώει από τον Ανδρουλάκη, ο Σωκράτης Φάμελλος επιμένει ότι πρέπει « να συνεργαστούν τα αριστερά κόμματα και να έχουν προτάσεις οι οποίες να δώσουν απάντηση στην κοινωνία και να ανατρέψουν στην πράξη τα νεοφιλελεύθερα σχέδια, που καταδυναστεύουν τις ζωές όλων των Ευρωπαίων πολιτών ». Κομματικές πηγές αναφέρουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενθαρρύνει και επιθυμεί ζυμώσεις και συναντήσεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς . Η Νέα Αριστερά προσέρχεται με θετική διάθεση, αλλά, όπως λένε στελέχη της, που επιμένουν στη συγκρότηση λαϊκού μετώπου με ριζοσπαστική γραμμή, δεν προσφέρονται «για να ενώσουν δύο δυστυχίες»… Δημοσιεύεται στην «κυριακάτικη δημοκρατία»

Κούρδοι και Εβραίοι ενώνονται αποτελώντας τον μεγάλο τοίχο που θα στριμώξει για τα καλά τον Ερντογάν! Στις 7 Σεπτεμβρίου 2025 στο Βερολίνο διεξήχθη ένα συνέδριο με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Κούρδοι και Εβραίοι, το θρήσκευμα που κατοικούν στη Γερμανία, αποφάσισαν να συζητήσουν στο πλαίσιο ενός συνεδρίου τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως κοινότητες στη Γερμανία αλλά και στην Ευρώπη και να αναζητήσουν από κοινού λύσεις. Το συνέδριο διοργάνωσαν η Κουρδική Κοινότητα της Γερμανίας (Kurdische Gemeinde Deutschland) και η Εβραϊκή Ένωση WerteInitiative, ενώ εκπροσωπήθηκαν σε αυτό η πρεσβεία του Ισραήλ στο Βερολίνο και η γερμανική κυβέρνηση. Το συνέδριο ολοκληρώθηκε με μια διακήρυξη η οποία στοχεύει όχι μόνο να φέρει κοντά τις δύο κοινότητες, αλλά και να δημιουργήσει μια κοινή σφαίρα δραστηριοτήτων και επιρροής στον πολιτικό και κοινωνικό τομέα. Το ίδιο το συνέδριο και οι προοπτικές συνεργασίας Κούρδων και Εβραίων που διανοίγονται ύστερα από αυτό θορύβησαν την Άγκυρα, σε μια περίοδο που ήδη παρατηρείται ένας διαγκωνισμός μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ για το ποιος θα προσεταιριστεί τα 40.000.000 Κούρδων που κατοικούν σε Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία, οι οποίοι θα είναι και ρυθμιστικός παράγοντας των εξελίξεων. Τη διακήρυξη του συνεδρίου ανέλυσαν οι Dr. Muhammet Kemaloğlu και Gazi Binbaşı για το «Ινστιτούτο Τουρκία 21ος Αιώνας» (21. Yüzyıl Türkiye Enstitüsü), εντοπίζοντας στα άρθρα του «συγκαλυμμένες και άμεσες απειλές κατά της Τουρκίας». Ακολουθεί η ανάλυση που είναι βασισμένη στα άρθρα της Διακήρυξης. – «Καταπολέμηση του αντισημιτισμού και της εχθρότητας κατά των Κούρδων» : Το κείμενο του άρθρου αυτού, στο οποίο ορίζεται η Τουρκία ως κοινός εχθρός, δημιουργεί κοινό έδαφος ενώνοντας τις θεμελιώδεις ανησυχίες των δύο κοινοτήτων. Αυτή η στρατηγική επιτρέπει και στις δύο ομάδες να εκμεταλλευτούν τις διεθνείς ευαισθησίες. Επειδή η καταπολέμηση του αντισημιτισμού είναι ένα ευαίσθητο ζήτημα στη γερμανική και τη δυτική κοινή γνώμη, η αντιπαραβολή του με την υποτιθέμενη εχθρότητα προς τους Κούρδους νομιμοποιεί περαιτέρω τους στόχους της Ένωσης Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK) στη Δύση. Αυτή η προσέγγιση παρουσιάζει το ζήτημα KCK/PKK ως ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δικαιωμάτων των μειονοτήτων (σ.τ.μ. και όχι ως τρομοκρατία), ενώ χαρακτηρίζει τις πολιτικές της Τουρκίας για την καταπολέμηση της δράσης του ως «εχθρότητα» και «μίσος» εναντίον των Κούρδων. – «Σκληρή δράση κατά του ισλαμισμού και του ρατσιστικού εθνικισμού» : Αυτό το άρθρο, που στοχεύει τον τουρκικό πληθυσμό στη Γερμανία, είναι ένα από τα πιο στρατηγικά σημεία της διακήρυξης. Η στοχοποίηση των δραστηριοτήτων «αυταρχικών καθεστώτων όπως η Τουρκία» στη Γερμανία, με την άμεση αναφορά σε μια κυβέρνηση (σ.τ.μ. του Ερντογάν), καταδεικνύει ότι το κείμενο δεν είναι μόνο μια ιδεολογική στάση αλλά και μια συγκεκριμένη έκκληση για πολιτική δράση. Ο όρος «δίκτυα προπαγάνδας, ενώσεις και δομές μετώπου» αναφέρεται σε οργανισμούς και πολιτιστικούς συλλόγους με στενούς δεσμούς με την Τουρκία, όπως η Τουρκική Ισλαμική Ένωση Θρησκευτικών Υποθέσεων (DİTİB) και η Τουρκική Ομοσπονδία (Ευρωπαϊκή Τουρκική Ισλαμική Ένωση – ATİB) στη Γερμανία. Αυτό το άρθρο στοχεύει στον περιορισμό του πεδίου των δραστηριοτήτων αυτών των ιδρυμάτων στη Γερμανία, στη μείωση της χρηματοδότησής τους και στην αποδυνάμωση της κοινωνικής τους επιρροής. – «Τερματισμός των δομικών διακρίσεων κατά των Κούρδων» : Αυτό το αίτημα έχει ως στόχο την άσκηση πολιτικής πίεσης με βάση την ταυτότητα και αποτελεί μια προσπάθεια παρέμβασης στην κυριαρχία της Τουρκίας. Ζητείται η αναγνώριση της κουρδικής εθνικής ταυτότητας, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, και στοχεύει στην παροχή στους Τούρκους πολίτες ενός ξεχωριστού καθεστώτος στη Γερμανία με βάση την εθνική τους ταυτότητα. Αυτό στοχεύει στην αποδυνάμωση της πολιτικής της Τουρκίας απέναντι στη διασπορά της, ιδίως στην Ευρώπη, και στη δημιουργία ενός νέου προηγούμενου σχετικά με την κουρδική ταυτότητα στο Διεθνές Δίκαιο. Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος των προσπαθειών για τη μετατροπή του αυτονομιστικού ζητήματος του PKK/KCK από εσωτερικό ζήτημα σε διεθνές ζήτημα. – «Προστασία και ένταξη των μειονοτήτων» : Η διακήρυξη, που θέτει ως προϋπόθεση ο αιτών άσυλο να επιδεικνύει αντιτουρκική στάση ως προϋπόθεση για την ένταξη, ορίζει ότι μία από τις προϋποθέσεις για την ένταξη είναι η αποφυγή των «αντισημιτικών, ισλαμιστικών και εθνικιστικών ιδεολογιών». Αυτό το άρθρο προτείνει ένα είδος «τεστ πίστης» για τους Τούρκους μετανάστες στη Γερμανία και τα άτομα με στενούς δεσμούς με την Τουρκία. Αυτή η προσέγγιση στοχεύει έμμεσα στον αποκλεισμό όσων υπερασπίζονται την Τουρκία και τις εθνικές της αξίες από τη διαδικασία ένταξης ή στην άσκηση πίεσης σε αυτές τις ομάδες. – «Εξωτερική πολιτική βασισμένη σε αξίες» : Αυτό το άρθρο αποτελεί παράδειγμα μιας ισχυρής εκστρατείας άσκησης πίεσης που στοχεύει στην επιρροή της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας, με απώτερο σκοπό την αναδιαμόρφωση της σχέσης με την Τουρκία. Με την έκκληση να «μην υποκύψουμε στον εκβιασμό αυταρχικών καθεστώτων όπως η Τουρκία» απαιτείται από τη Γερμανία να υιοθετήσει πιο σκληρή στάση έναντι της Τουρκίας, ιδίως σε θέματα όπως η προσφυγική κρίση και οι οικονομικές σχέσεις. Τα αιτήματά τους, που εκφράζονται ως «διατήρηση των σχέσεων με το Ισραήλ» και «λήψη σοβαρά υπόψη των νόμιμων δικαιωμάτων των Κούρδων», αποτελούν σαφή έκφραση των προσπαθειών τόσο του Ισραήλ όσο και της ομάδας πίεσης του KCK/PKK να χειραγωγήσουν τη γερμανική εξωτερική πολιτική σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι προτάσεις των συντακτών της έκθεσης προς την τουρκική κυβέρνηση , που κάνουν την έκθεση να μοιάζει με ένα κανονικό υπηρεσιακό έγγραφο. Ακολουθούν οι προτάσεις: – «Στρατηγικές που πρέπει να ακολουθήσει η Τουρκία απέναντι σε αυτή την κατάσταση : Η παρούσα διακήρυξη αποτελεί μια πολύπλευρη απειλή για την εικόνα, την επιρροή και τις σχέσεις της Τουρκίας στην Ευρώπη. Είναι ζωτικής σημασίας η Τουρκία να ακολουθήσει μια προληπτική και ισορροπημένη στρατηγική ως απάντηση σε αυτήν την κατάσταση, ως εξής: – Πολύπλευρη διπλωματική απάντηση : Η Τουρκία θα πρέπει να μεταφέρει τη δυσαρέσκειά της γι’ αυτήν τη διακήρυξη στη Γερμανία μέσω επίσημων διπλωματικών οδών. Πρέπει να τονιστεί ότι τέτοιες συμμαχίες όχι μόνο βλάπτουν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και εμβαθύνουν τις διακρίσεις και την πόλωση στην Ευρώπη. – Νομικές διαδικασίες : Οι δηλώσεις στη διακήρυξη και οι μελλοντικές δραστηριότητες αυτής της συμμαχίας πρέπει να εξεταστούν προσεκτικά για εγκληματικότητα βάσει του γερμανικού και του Διεθνούς Δικαίου. Εάν αυτές οι ομάδες διαδίδουν ρητορική μίσους κατά της Τουρκίας ή των τουρκικών κοινοτήτων, πρέπει να ληφθούν τα απαραίτητα νομικά μέτρα. – Δημόσια διπλωματία και στρατηγική επικοινωνίας : Η Τουρκία θα πρέπει να καταστήσει τη συνεισφορά των οργανώσεων της διασποράς, των τζαμιών και των ενώσεων στην ένταξη και την κοινωνική συνοχή πιο ορατή στο γερμανικό κοινό. Θα πρέπει να εξηγηθεί ότι αυτή η συμμαχία είναι μια προσπάθεια άσκησης πίεσης που στοχεύει σε συγκεκριμένες πολιτικές ατζέντες υπό το πρόσχημα των «δημοκρατικών αξιών». – Ισορροπημένη πολιτική στις σχέσεις με το Ισραήλ : Η φιλοϊσραηλινή έμφαση στη διακήρυξη δεν θα πρέπει να επηρεάζει τις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ. Η Τουρκία θα πρέπει να διατηρήσει την υποστήριξή της για την παλαιστινιακή υπόθεση και ταυτοχρόνως να προσπαθήσει να διατηρήσει ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας με το Ισραήλ σύμφωνα με τα στρατηγικά της συμφέροντα, χωρίς να επιτρέπει σε τέτοιες πρωτοβουλίες τρίτων να υπονομεύουν τις σχέσεις. Συμπερασματικά, αυτό το συνέδριο και η διακήρυξή του θα πρέπει να θεωρηθούν σοβαρή πρόκληση για τη θέση της Τουρκίας στη Γερμανία και την Ευρώπη.

Πλήρης Δικαίωση "Πύρινου Λόγιου" - Η Νεοταξική λαίλαπα θέλει το κεφάλι του "αποστάτη" Νετανιάχου επί πίνακι! Σοκ σε Ισραήλ και ΗΠΑ! Ολέθριο ρήγμα στη Δύση, αποσύνδεση από τις κόκκινες γραμμές των ΗΠΑ  - Σοκαρισμένοι οι Εβραίοι, απειλούν με προσάρτηση της Δυτικής Όχθης - Αυστηρή προειδοποίηση από την Σαουδική Αραβία! Την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2025, τρεις από τους πιο πιστούς συμμάχους της Δύσης – ο Καναδάς, η Βρετανία και η Αυστραλία – αναγνώρισαν επίσημα το Κράτος της Παλαιστίνης, οι οποίοι βέβαια, είναι και ταυτόχρονα ο σκληρός πυρήνας της Νέας Τάξης Πραγμάτων! Πρόκειται για ένα διπλωματικό σοκ στο Τελ Αβίβ και ταυτόχρονα για ένα σαφές σήμα στη διεθνή κοινότητα: το αφήγημα της «μοναδικής νόμιμης κυριαρχίας» στο Ισραήλ δεν είναι πλέον αποδεκτό, αδιαμφισβήτητα από την ίδια την Νεοταξική Νομενκλατούρα! Αναμφίβολα πρόκειται για μία διπλωματική πράξη, η οποία είναι αποτέλεσμα της πίεσης που άσκησαν οι κοινωνίες των χωρών αυτών με συνεχείς διαδηλώσεις για το παλαιστινιακό ζήτημα.  Ταυτόχρονα είναι ένα ηχηρό ράπισμα στους Εβραίους, που δεν έχουν σταματήσει να ισοπεδώνουν τη Γάζα.  Καναδάς: «Δεν νομιμοποιούμε την τρομοκρατία – επενδύουμε στην ειρήνη» - Οι Νεοταξίτες βγάζουν την ουρά τους απ' έξω από τη Χαμάς Ο πρωθυπουργός του Καναδά, Mark Carney, δήλωσε: «Ο Καναδάς αναγνωρίζει το Κράτος της Παλαιστίνης και προσφέρει τη συνεργασία του για την οικοδόμηση ελπίδας για ένα ειρηνικό μέλλον τόσο για την Παλαιστίνη όσο και για το Ισραήλ.» Η δήλωση, όμως, δεν σταματά εκεί. Ο Carney ήταν σαφής στους λόγους που οδήγησαν τον Καναδά σε αυτή την απόφαση: Η συστηματική υπονόμευση της λύσης των δύο κρατών από το Ισραήλ.  Η αμείλικτη πολιτική εποικισμού στη Δυτική Όχθη. Οι συνεχείς επιθέσεις στη Γάζα. Ο Καναδός πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι η αναγνώριση αφορά την Παλαιστινιακή Αρχή, όχι τη Hamas , και δεν αποσκοπεί στη νομιμοποίηση της τρομοκρατίας. Και η Πορτογαλία υποστηρίζει τη λύση των δύο κρατών Η Πορτογαλία ανακοίνωσε επίσημα την αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνη ς, όπως μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο SIC Notícias, επικαλούμενο δήλωση του υπουργού Εξωτερικών, Paulo Rangel. Ο Rangel τόνισε ότι η Λισαβόνα υποστηρίζει μια πολιτική επίλυσης της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης μέσω της λύσης των δύο κρατών , με στόχο τη διασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας για όλους στην περιοχή. Αυστραλία: «Ανεξάρτητο και κυρίαρχο Παλαιστινιακό κράτος» Η κυβέρνηση του φανατικού Νεοταξίτη Aντονυ Αλμπανέζε, με την υπουργό Εξωτερικών Penny Wong, προχώρησε επίσης στην επίσημη αναγνώριση της Παλαιστίνης. Δε φτάνει που έχει μείζονα προβλήματα με την έκρηξη της κοινωνίας που είναι εναντίον του, αναγκάζεται να προσθέσει ένα ακόμα πρόβλήμα που θα του στοιχίσει πολύ ακριβά! Η δήλωση μιλά για: «Ανεξάρτητο και κυρίαρχο Κράτος της Παλαιστίνης, ως απαραίτητο θεμέλιο για μια βιώσιμη ειρήνη στην περιοχή»! Η στάση της Αυστραλίας έχει βαρύνουσα σημασία στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, αλλά και ως μέλος της Συμμαχίας των Πέντε Οφθαλμών (Five Eyes), που παραδοσιακά διατηρεί κοινή γραμμή με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Η διαφοροποίηση αυτή, λοιπόν, δείχνει ρήγματα στη Δυτική ομοφωνία. Ουσιαστικά ο Αλμπανέζε κόβει τη σχέση της Αυστραλίας με τον Λευκό Οίκο και τον Τράμπ! Ηνωμένο Βασίλειο: «Η αναγνώριση δεν είναι επιβράβευση της Χαμάς» Ο τρίτος κατά σειρά φανατικός οπαδός του Νεοταξισμού, Βρετανός πρωθυπουργός Kίρ Στάρμερ, δήλωσε πως: « Το Λονδίνο αναγνωρίζει το Κράτος της Παλαιστίνης. Αυτή η απόφαση δεν αποτελεί ανταμοιβή για τη Hamas, η οποία δεν έχει ρόλο στη διοίκηση της Παλαιστίνης » Η υποκρισία που τσακίζει κόκκαλα, λες και δεν ξέρουμε πως η Βρετανία ήταν αυτή που έχτισε το πρώτο κράτος του Ισραήλ και εξ' αυτού οι βρετανοί Εβραίοι υπήρξαν οι πρώτοι έποικοι που προκάλεσαν τη μήνη των Παλαιστινίων! Ουσιαστικά, οι Βρετανοί άνοιξαν τη πληγή στη Παλαιστίνη και τώρα που ο Νετανιάχου είναι ο κυριότερος υποστηρικτής της πολιτικής Τράμπ στις ΗΠΑ, θέλουν να τον φάνε! Η Βρετανία, ανακοινώνει ταυτόχρονα και επέκταση των κυρώσεων κατά της Hamas σε μια προσπάθεια να διαχωρίσει πλήρως με ακραία υποκριτικό τρόπο (παλιά τους τέχνη) την πολιτική αναγνώριση από τις ένοπλες οργανώσεις. Πανηγυρίζουν οι Παλαιστίνιοι: Μη αναστρέψιμο βήμα η αναγνώριση κράτους από Βρετανία, Καναδά και Αυστραλία Ο υπουργός Εξωτερικών της Παλαιστινιακής Αρχής, Varsen Agbabekian Sahin, τόνισε σε δηλώσεις του ότι οι χώρες που αναγνωρίζουν ένα παλαιστινιακό κράτος αυτή την εβδομάδα κάνουν ένα μη αναστρέψιμο βήμα που διατηρεί τη λύση των δύο κρατών και φέρνει πιο κοντά την παλαιστινιακή ανεξαρτησία και κυριαρχία. Η Βρετανία, ο Καναδάς και η Αυστραλία αναγνώρισαν επίσημα σήμερα ένα παλαιστινιακό κράτος, ενώνοντας τις δυνάμεις τους με άλλα έθνη σε μια κίνηση που στοχεύει στην αναζωογόνηση της δυναμικής για μια λύση δύο κρατών, αλλά η οποία έχει επικριθεί από το Ισραήλ και ΗΠΑ. «Τώρα είναι η ώρα. Αύριο είναι μια ιστορική ημερομηνία πάνω στην οποία πρέπει να οικοδομήσουμε. Δεν είναι το τέλος», είπε ο Sahin σε δημοσιογράφους στη Ραμάλα. Χαμάς: Αποφασιστικό βήμα η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους – Να απομονωθεί το Ισραήλ Η Hamas, την οποία το Ηνωμένο Βασίλειο και πολλά άλλα κράτη έχουν χαρακτηρίσει ως τρομοκρατική οργάνωση, χαιρέτισε την είδηση ότι η Βρετανία, ο Καναδάς και η Αυστραλία αναγνώρισαν επίσημα ένα παλαιστινιακό κράτος. Σε ανακοίνωσή της, η ένοπλη ομάδα και το πολιτικό κίνημα στη Γάζα αναφέρει: «Αυτή η αναγνώριση είναι ένα σημαντικό βήμα για την επιβεβαίωση του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού μας στη γη και τους ιερούς τόπους του, και στην ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους του με πρωτεύουσά του την Ιερουσαλήμ». Προσθέτει όμως ότι η κίνηση «πρέπει να συνοδεύεται από πρακτικά μέτρα» που θα οδηγήσουν σε «άμεσο τερματισμό» του πολέμου στη Γάζα και θα «αντιμετωπίσουν» τα σχέδια εποικισμού στη Δυτική Όχθη. Καλεί επίσης τη διεθνή κοινότητα και τον ΟΗΕ να «σταματήσουν κάθε μορφή συνεργασίας και συντονισμού» με το Ισραήλ... Αντεπίθεση από Νετανιάχου: "Δεν θα υπάρξει Παλαιστινιακό Κράτος"! Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu αντέδρασε στην επίσημη αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους από το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά και την Αυστραλία. « Δεν θα υπάρξει παλαιστινιακό κράτος », αναφέρει σε βιντεοσκοπημένη δήλωση που δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. « Έχω ένα σαφές μήνυμα προς τους ηγέτες που αναγνωρίζουν ένα παλαιστινιακό κράτος μετά την φρικτή σφαγή της 7ης Οκτωβρίου — δίνετε μια τεράστια ανταμοιβή στην τρομοκρατία », τόνισε ο Nετανιάχου. « Δεν θα συμβεί », πρόσθεσε, λέγοντας με έμφαση: « Δεν θα ιδρυθεί παλαιστινιακό κράτος δυτικά του Ιορδάνη ». Μάλιστα, ο Nετανιάχου καυχιέται ότι υπό την ηγεσία του, το Ισραήλ « διπλασίασε τον εβραϊκό οικισμό στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια — και θα συνεχίσουμε σε αυτή την πορεία », συμπλήρωσε. « Η απάντηση στην πρόσφατη προσπάθεια να μας επιβληθεί ένα τρομοκρατικό κράτος στην καρδιά της γης μας θα δοθεί μετά την επιστροφή μου από τις Ηνωμένες Πολιτείες », επισήμανε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός. Οι Νεοταξίτες αυτή τη στιγμή, παίζουν τα ρέστα τους με Νετανιάχου και Τράμπ . Δεν θα παραξενευτώ, αν η Τουρκία εκμεταλλευτεί αυτόν τον πόλεμο που ξέσπασε μέσα στον σκληρό πυρήνα του Δυτικού Νεοταξισμού ε ναντίον Τράμπ και Νετανιάχου και προκαλέσει με σκληρό τρόπο το ίδιο το Ισραήλ! Οι εξελίξεις είναι απίστευτα καταιγιστικές και ολοένα πλησιάζουμε στην μεγάλη και ιστορική στιγμή της έναρξης του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου!

Αυστηρό μήνυμα στελεχών της ΝΔ σε Μητσοτάκη: «Φέρε πίσω τώρα τον Σαμαρά» Αυτό που απασχολεί πολύ τον Mητσοτάκη, πέρα από την επανεμφάνιση της τραγωδίας των Τεμπών – που είχε κάμψει τα ποσοστά της ΝΔ σε ιστορικά χαμηλά- είναι και τα αιτήματα βουλευτών και μεγαλοστελεχών για την επιστροφή του Αντώνη Σαμαρά στη ΝΔ Το νέο κίνημα των Τεμπών σαρώνει εδώ και μέρες την κυβερνητική σταθερότητα αναγκάζοντας το Μαξίμου να αλλάξει ρότα. Η απεργία πείνας γονέα που έχει χάσει το παιδί του στην τραγωδία των Τεμπών με το ανθρώπινο αίτημα να γίνει εκταφή της σορού του παιδιού του, έχει δημιουργήσει ένα νέο κίνημα των γονέων κατά της κυβέρνησης και όχι μόνο. Ακόμα και στην κυβέρνηση ζητάνε την εκταφή Στο χορό των αντιδράσεων έχει μπει και η αντιπολίτευση που ζητάει να εγκριθούν οι εκταφές των παιδιών ενώ την ίδια διάθεση έχουν ακόμα και υπουργοί της κυβέρνησης την στιγμή π ου το θέμα έχει απασχολήσει ακόμα και τον Αντώνη Σαμαρά μέσα από παρέμβαση που πραγματοποίησε και σύμφωνα με πηγές του ΒΝ θα το ξαναεπιχειρήσει. Το θέμα έχει πάρει πολύ μεγάλη δημοσιότητα και για έναν ακόμα λόγο. Η Μαρία Καρυστιανού, εμβληματική φιγούρα των Τεμπών που ζει το δράμα της, κινείται πλέον πολιτικά, δίνοντας συνεντεύξεις, πραγματοποιώντας συναντήσεις με κόμματα και πολιτικά πρόσωπα πέραν από τις περιοδείες που βλέπει κόσμο. Η Καρυστιανού εξετάζει τις επιλογές της Η Καρυστιανού, όπως λένε πρόσωπα που την γνωρίζουν, με κύριο όπλο τη δημοτικότητά της θέλει να προχωρήσει στην δημιουργία πολιτικού φορέα με κύριο αίτημα την δικαιοσύνη και την αλήθεια στα Τέμπη και να στριμώξει για τα καλά το σημερινό πολιτικό σύστημα. Όμως, και τα κόμματα που τώρα κάνουν πλάτες στην κ. Καρυστιανού, όταν θα τη δουν ως πολιτικό αρχηγό τότε θα αρχίσουν την κριτική. Προσώρας, όμως, φαίνεται ότι δημιουργείται ένα νέο Κίνημα, αυτών των Τεμπών, που δεν βοηθάει καθόλου την κυβερνητική σταθερότητα και την αποκόμιση ωφελημάτων από την πρόσφατη ΔΕΘ, ενώ σε λίγες μέρες έρχεται και στην δημοσιότητα η δεύτερη δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Ένας ακόμα βραχνάς… Ο Σαμαράς και οι υποστηρικτές του θέλουν ξανά προσέγγιση με τη ΝΔ και όχι νέο κόμμα Όμως, αυτό που απασχολεί πολύ τον Μητσοτάκη , πέρα από την επανεμφάνιση της τραγωδίας των Τεμπών – που είχε κάμψει τα ποσοστά της ΝΔ σε ιστορικά χαμηλά- είναι και τα αιτήματα βουλευτών και μεγαλοστελεχών για την επιστροφή του Αντώνη Σαμαρά στη ΝΔ. Πέρα από τον Μάκη Βορίδη, τον Θάνο Πλεύρη, τον Κώστα Κυρανάκη και τον Βαγγέλη Μειμαράκη που ζητούν την επαναπροσέγγιση Μητσοτάκη-Σαμαρά ώστε ο τελευταίος να επιστρέψει στη ΝΔ (και να μην επιχειρήσει νέο κόμμα), α ρκετοί βουλευτές της ΝΔ έχουν τοποθετηθεί υπέρ της επιστροφής του όπως ο Χριστόδουλος Στεφανάδης, ο Στράτος Σιμόπουλος, ο Δημήτρης Μαρκόπουλος, ο Περικλής Μαντάς και ο Γιώργος Καρασμάνης  ενώ όλοι θεωρούν ότι οι εκλογές όποτε γίνουν, πρέπει να βρουν τον Α. Σαμαρά εντός της ΝΔ ώστε «ενωμένοι να δώσουμε όλοι τον αγώνα». Το κίνημα επιστροφής του Αντώνη Σαμαρά στη ΝΔ επιτείνει και η εικόνα των δημοσκοπήσεων. Η ΝΔ έχει διαρροές προς τα δεξιά, υπάρχει ένα μεγάλο κύμα από δεξιά των δυσαρεστημένων που μένουν στην αποχή και περιμένουν μία νέα πολιτική κίνηση ενώ άλλοι στρέφονται προς την Ελληνική Λύση που κινείται εξίσου ανοδικά. Σύμφωνα με πηγές που κινούνται γύρω από το Μέγαρο Μαξίμου, η υπόθεση «Σαμαράς» - εάν αποφασιστεί επαναπροσέγγιση- θα είναι μία υπόθεση που θα την χειριστεί αποκλειστικά ο ίδιος ο Μητσοτάκης. ΒΝ

Γιατί δεν ενώνονται επιτέλους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να ξεμπερδεύουμε; Αφού ούτως ή άλλως, η ΝΔ του Μητσοτάκη είναι ...μισό ΠΑΣΟΚ! Γιατί λοιπόν, ζούνε...χωριστά; Μήπως για να μη χαθούν τα benefits; Ή μήπως τρέχει κάτι άλλο; Η Ελλάδα καταρρέει μέρα με τη μέρα. Ο λαός βουλιάζει στη φτώχεια, η κοινωνία σαπίζει, η χώρα γίνεται προτεκτοράτο και οι «ηγέτες» της μόνο σε ένα πράγμα είναι άριστοι: στο να παίζουν θέατρο. Δεξιά, Κέντρο, Σοσιαλδημοκρατία… όλα κουρέλια από την ίδια υφασμάτινη κουρτίνα. Και να, ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο άνθρωπος που μας κουνάει το δάχτυλο περί «ακεραιότητας» και «θυσίας» . Αυτός που έφτασε να στηρίζει τον Μητσοτάκη, γιατί – άκουσον άκουσον – το ΠΑΣΟΚ «εκμεταλλεύτηκε» την τραγωδία των Τεμπών! Δηλαδή, το πρόβλημα δεν ήταν ότι χάθηκαν 57 ψυχές, αλλά ότι κάποιοι τόλμησαν να ζητήσουν ...κάθαρση! Δε παίρνεις τώρα ένα δίκαννο, δε του βάζεις ντουμπλέ φυσέγγι μέσα, δε πάς, δε τον βρίσκεις και δε του αδειάζεις το όπλο στη μούρη; Εκεί μας φτάνουν, στα απόλυτα άκρα αυτά τα βρωμερά μισάνθρωπα σκουπίδια! Διαβάστε τι είπε αυτό το ελεεινό κάθαρμα τόσο για το τι τον ώθησε (sic) στο να παραιτηθεί από πρασινοΠΑΣΟΚος και να γίνει γαλαζοΝΔούλης και ...ψυχραιμία! Δε χρειάζεται να σπάστε τίποτε. Ούτε καν το κεφάλι σας, πουθενά. Ερωτηθείς γιατί επέλεξε να πάρει την απόφαση αυτή τώρα, επισήμανε: "Το τώρα, πρέπει να πάει λιγάκι πίσω και να συναντηθεί με τα γεγονότα εκείνων που τα οργάνωναν εκμεταλλευόμενοι την τραγωδία των Τεμπών. Τότε πήρα την απόφαση. Δεν πήρα την απόφαση της ένταξης, γιατί δεν είχα καμία πρόταση. Εγώ δεν μιλούσα με τον πρωθυπουργό τότε. Είχα να μιλήσω από το 2022 το καλοκαίρι, που μου τηλεφώνησε να με συγχαρεί για τη νίκη μου στη Novartis και πριν από αυτό είχαμε ανταλλάξει μηνύματα, τον είχα συγχαρεί για την εκλογική του νίκη το 2019, ανά τρία χρόνια δηλαδή επικοινωνούμε. Όταν έγιναν αυτά με την εκμετάλλευση της τραγωδίας των Τεμπών και κυριαρχούσε το σύνθημα να φύγει ο Μητσοτάκης και θα δούμε τι θα γίνει, το θα δούμε τι θα γίνει, για μένα ήταν η καμπάνα που χτύπησε, διότι μου θύμισε το 2012, το 2015, εκείνες τις πολιτικές του μηδενισμού που οδήγησαν τη χώρα σε πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Και είπα ότι πρέπει να στηριχτεί ο Μητσοτάκης. Και έκανα παρεμβάσεις χωρίς να έχω την παραμικρή συνεννόηση. Παρεμβάσεις για τα θεσμικά θέματα που είχαν να κάνουν με την ανακριτική διαδικασία για τα Τέμπη, τις μελέτες που περιμέναμε από το Πολυτεχνείο τότε, από τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ και ούτω καθεξής. Τότε έκανα τις δημόσιες παρεμβάσεις, αλλά δεν είχα επικοινωνία. Αφού ολοκληρώθηκε και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, κάπου τώρα μιλάμε 25η Μαρτίου, κάπου εκεί, μετά από αυτά επικοινώνησα με τον πρωθυπουργό, Του είπα ότι πρέπει να στηριχτείς κάτω κάτω. Είπαμε να συναντηθούμε. Συναντηθήκαμε αρχές Ιουνίου, τέλος Μαΐου, κάπου εκεί. Και εκεί δώσαμε τα χέρια". Αυτά είπε. Ενώ τα απομεινάρια των σκοτωμένων παιδιών, έγιναν ένα με τα μπάζα που μαζεύτηκαν την πρώτη κι όλας μέρα μετά το εθνικό αυτό έγκλημα... Οι μέρες και τα έργα του Λοβέρδου Ο Λοβέρδος δεν είναι τυχαίος. Έχτισε καριέρα μέσα στο ΠΑΣΟΚ της «εκσυγχρονιστικής» σχολής Σημίτη . Υπουργός Εργασίας και κατόπιν Υγείας, συνέδεσε το όνομά του με περικοπές, συγχωνεύσεις νοσοκομείων, φαρμακευτικά σκάνδαλα και πολιτικές που έστειλαν χιλιάδες συμπολίτες στον Καιάδα. Ήταν από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του Μνημονίου και των πολιτικών λιτότητας που διέλυσαν τη μεσαία τάξη. Πολιτεύτηκε με το σύνθημα της «ευθύνης» και της «σοβαρότητας» , ενώ στην πραγματικότητα απλώς εκτελούσε πιστά τις εντολές των Βρυξελλών και του ΔΝΤ. Σήμερα, αφού απέτυχε να φτιάξει δικό του κόμμα ( έφτιαξε μάλλον, αλλά πήρε 0,8% και το έκλεισε την επόμενη μέρα ) τώρα βρήκε καταφύγιο στη ...ΝΔ! Η καριέρα του είναι η ζωντανή απόδειξη της μεταγραφικής αγοράς του Ψευτορωμαίικου: από το ΠΑΣΟΚ στο Μαξίμου, κι αύριο… όπου φυσάει ο άνεμος. Το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ: το λίκνο της σήψης Γιατί να εκπλήσσεται κανείς; Ο Λοβέρδος είναι παιδί του Σημιτισμού . Του συστήματος που έστησε το παρακράτος των εργολάβων, των «χορηγών», των Siemens και των Τσουκάτων . Του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε την Ελλάδα στο ευρώ χωρίς δίχτυ ασφαλείας , μόνο και μόνο για να βγάζουν οι δικοί τους υπεργολάβοι δ ισεκατομμύρια από τους Ολυμπιακούς, τις υποδομές, τα εξοπλιστικά. Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη δεν ήταν κόμμα. Ήταν μεσιτικό γραφείο. Siemens, Χρηματιστήριο, C4I, Ολυμπιακοί Αγώνες με διπλά και τριπλά τιμολόγια. Και μετά μας έλεγαν « ισχυρή Ελλάδα ». Ισχυροί ήταν μόνο οι λογαριασμοί τους στην Ελβετία . Από εκεί ξεκίνησε η μετάλλαξη: από το ΠΑΣΟΚ των συνθημάτων «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», φτάσαμε στο ΠΑΣΟΚ των εργολάβων και των τραπεζιτών. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου Κι όταν έσκασε η κρίση, οι μάσκες έπεσαν οριστικά . Το 2012, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έκαναν τον μεγάλο γάμο . Τρία χρόνια συγκυβέρνησης, τρία χρόνια απόλυτης εξαθλίωσης: Περικοπές μισθών, μειώσεις συντάξεων, ΕΝΦΙΑ, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν μαζί ό,τι διέταζε η τρόικα. Και βέβαια, οι Λοβέρδοι της εποχής στήριζαν με πάθος την «εθνική προσπάθεια». Και ποιά ήταν...εκείνη η «εθνική προσπάθεια»; Να παραδώσουν τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές . Να κάνουν τους Έλληνες φτωχούς και υποτελείς. Να φορτώσουν γενιές ολόκληρες με χρέος που δεν ξεπληρώνεται ποτέ. Όλα για να σωθούν οι τράπεζες και να συνεχιστεί το ίδιο πάρτι εξουσίας. Σήμερα, το ίδιο καθεστώς, με άλλη ταμπέλα Και τώρα, τ ο ίδιο έργο σε επανάληψη . Ο Λοβέρδος βρήκε καταφύγιο στον Μητσοτάκη. Η Διαμαντοπούλου το παίζει «κεντρώα» αλλά χρόνια τώρα φλερτάρει με το γαλάζιο . Ο Βενιζέλος παριστάνει τον «σοβαρό θεσμικό», έτοιμος να προσφέρει υπηρεσίες στο καθεστώς. Οι καριερίστες του πράσινου και του γαλάζιου βαράνε προσοχή σε όποιον τους δώσει καρέκλα. Η αλήθεια είναι ότι η ενοποίηση έχει ήδη συντελεστεί πρακτικά. Δεν υπάρχουν δύο κόμματα – υπάρχει ένα καθεστώς, με δύο σημαίες. Δύο λάβαρα, ένα σύστημα. Η Δεξιά και το Κέντρο δεν υπάρχουν πια (αν υπήρξαν και ποτέ), υπάρχουν μόνο οι ίδιοι μηχανισμοί εξουσίας που αλλάζουν χρώμα σαν χαμαιλέοντες. Το ερώτημα Κι ο λαός; Ο λαός ακόμη κοιτάει αποχαυνωμένος, εγκλωβισμένος στο θέατρο. Δεν βλέπει ότι το Ψευτορωμαίϊκο διαλύεται μέρα με τη μέρα. Ότι τα ίδια πρόσωπα που του έταζαν «Αλλαγή» και «Μεταρρυθμίσεις» τώρα γλείφουν τον ίδιο πρωθυπουργό. Άρα, ξαναρωτάω: Γιατί δεν ενώνονται ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να τελειώνουμε μ’ αυτούς και την υποκρισία τους; Για δύο πολύ σημαντικούς λόγους. Πρώτον: Διότι ΔΕΝ τους αφήνει το ίδιο το ευρωπαϊκό σύστημα, που, αν και πρεσβεύουν ακριβώς τα ίδια πράγματα, τους θέλει επίτηδες "διαφοροποιημένους" ούτως ώστε να υπάρχει...πολέμερεια και ο λαός να είναι χωρισμένος στα δύο. Δεύτερον: Γιατί και οι δύο μαζί ΧΡΩΣΤΑΝΕ ένα δις ευρώ! Αυτή είναι πιο απλή, αλλά και η πιο αληθινή απάντηση στο «Γιατί δεν ενώνονται ΠΑΣΟΚ και ΝΔ;». Γιατί δεν είναι κόμματα, είναι πιστωτικές κάρτες απλήρωτες. Γιατί και τα δύο μαζί κουβαλούν χρέη που ξεπερνούν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ! Ναι, καλά διαβάσατε. Ένα δις, χρήματα που χρωστάνε στις τράπεζες, στα «θαλασσοδάνεια» που τους χάριζαν οι δικοί τους τραπεζίτες. Ποιος άλλος πολίτης θα μπορούσε να χρωστάει τέτοια ποσά και να συνεχίζει να υπάρχει πολιτικά, να βγαίνει και να κάνει τον σωτήρα; Αν ήταν ένας απλός Έλληνας, θα του είχαν κατασχέσει σπίτι, μισθό, σύνταξη, ακόμα και το πορτοφόλι, χώρια που θα τον έχωναν σε κανά μπουντρούμι παρέα με άλλους 10 πακιστανοαφγανούς. Για τα κόμματα όμως υπάρχουν «ρυθμίσεις». Υπάρχουν νόμοι κομμένοι και ραμμένοι. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι δύο βυθισμένες ναυαρχίδες που χρωστάνε στον λαό, αλλά συνεχίζουν να παριστάνουν τα «κόμματα εξουσίας» . Να γιατί δεν ενώνονται. Γιατί τότε, θα φανεί μαζεμένο όλο το χρέος τους . Θα φανεί καθαρά ότι κυβερνούν με δανεικά, με χρήματα που ποτέ δεν θα επιστρέψουν , με τράπεζες που τους κρατάνε ζωντανούς μόνο και μόνο για να συνεχίζουν να ελέγχουν τη χώρα. Και το πιο θλιβερό; Οι ίδιοι αυτοί που πνίγηκαν στα δάνεια, κουνάνε το δάχτυλο στον Έλληνα πολίτη να «είναι συνεπής» . Οι ίδιοι που χρωστάνε ένα δις ευρώ, λ ένε σε σένα ότι πρέπει να πληρώσεις μέχρι τελευταίο σεντ την Εφορία, την τράπεζα, τον ΕΝΦΙΑ. Ιδού η απάντηση λοιπόν: Δεν ενώνονται γιατί - χώρια των άλλων λόγων - τους ενώνει ήδη το χρέος και η συνενοχή. Γιατί κι οι δύο μαζί είναι ο ορισμός της χρεοκοπίας, πολιτικής και οικονομικής. Α ρε έρμη πατρίδα... Ποιοι σε κυβέρνησαν και ποιοί σε κυβερνούν...ακόμα! Πύρινος Λόγιος

Η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη είναι ένα τρίπτυχο ευλογίας που πρέπει να συνοδεύει πάντοτε τη ζωή του κάθε χριστιανού H Aγία Σοφία με τις τρείς κόρες της: Την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη... Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη. Αυτά ήταν τα ονόματα των τριών θυγατέρων της Αγίας Σοφίας που μαζί με τη μητέρα τους έλαβαν τα ατίμητα στεφάνια του μαρτυρίου στον καιρό του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.). Οι τρεις κόρες της Αγίας Σοφίας έλαβαν τα όμορφα ονόματά τους από το μνημειώδες χωρίο του Αποστόλου Παύλου στην Α’ Επιστολή προς Κορινθίους: « Nυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη .». Που σημαίνει: « Ώστε τώρα ισχύουν αυτά τα τρία: Η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη. Ανώτερο από όλα αυτά είναι η Αγάπη ». Σύμφωνα με τον συναξαριστή, η δωδεκάχρονη Πίστη, η δεκάχρονη Ελπίδα και η εννιάχρονη Αγάπη, απάντησαν στις φοβέρες και τα τεχνάσματα των βασανιστών τους με ακαταμάχητα χωρία της Αγίας Γραφής. Κάθε κόρη επικαλούταν ένα χωρίο που περιείχε το όνομά της. Πριν μαρτυρήσει η Πίστη αποκρίθηκε στους ειδωλολάτρες: «ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ» (Γαλ. 2: 20), δηλαδή «ζω με την πίστη στον Υιό του Θεού που με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του στον θάνατο για μένα». Πριν παραδώσει το πνεύμα της η Ελπίδα είπε: «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμοθ. 4:10), δηλαδή «στηρίξαμε την ελπίδα μας στον αληθινό Θεό, ο οποίος ενδιαφέρεται για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, ιδιαιτέρως των πιστών». Πριν πετάξει για τη Βασιλεία των Ουρανών και η εννιάχρονη Αγάπη είπε ότι έχει αφεθεί «εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ» (Β’ Θεσσαλ. 3: 5). Με τις τρεις θυγατέρες να υπομένουν ανείπωτα βασανιστήρια και να αναχωρούν τελικά για την «όντως ζωή», η περήφανη μάνα, η Αγία Σοφία, πένθησε για τρεις μέρες στα μνήματα των παιδιών της με τη σταυροαναστάσιμη παρηγοριά ότι εντάχθηκαν στη χορεία των ενδόξων μαρτύρων. Την τρίτη ημέρα ο Θεός ένωσε ξανά στους Ουρανούς αυτήν την τρισμακάρια οικογένεια, αφού η Αγία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους της Πίστης, της Ελπίδας και της Αγάπης. Τρία ονόματα – τρεις προϋποθέσεις σωτηρίας Ένα πολύ σπουδαίο δίδαγμα πηγάζει από αυτόν τον βίο. Η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη και η σοφία είναι τέσσερεις χριστιανικές αρετές που συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους. Στους χαλεπούς σημερινούς καιρούς, αυτές οι τέσσερεις αρετές τείνουν προς εξαφάνιση, γι’ αυτό και ο κόσμος βουλιάζει στο χάος. Χωρίς πίστη, ελπίδα και αγάπη χάνεται κάθε λόγος να υπάρχει άνθρωπος, η ζωή γίνεται ένα μαρτύριο χωρίς νόημα, η ανθρωπότητα μετατρέπεται σε αρένα θηρίων και αυτοκαταστρέφεται. Η πίστη είναι ο θεμέλιος λίθος της σωτηρίας, είναι ο πνευματικός οφθαλμός του ανθρώπου, είναι η κινητήριος δύναμη της ύπαρξης, είναι η φρίκη των δαιμόνων, είναι η σφραγίδα των θαυμάτων, είναι το αντίδοτο για κάθε συμφορά, είναι ο όρκος συμμαχίας μας με τον Θεό, είναι το βάπτισμά μας εφαρμοσμένο στην πράξη. «Επὶ πᾶσιν, ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι», γράφει ο Απόστολος Παύλος, καλώντας δηλαδή κάθε χριστιανό να αναλάβει την ασπίδα της πίστεως για να μπορεί να σβήσει όλα τα πύρινα βέλη του Πονηρού. Η ελπίδα είναι η ολόχαρη θυγατέρα της πίστεως. Όπως ο υπέρλαμπρος ήλιος γεννά τις ευεργετικές ακτίνες του που εκπέμπει στη γη, έτσι και η πίστη ακτινοβολεί με το φως της ελπίδας και λούζει την ανθρωπότητα με τη χαρμόσυνη προσμονή της σωτηρίας. Η ελπίδα είναι από τους εκλεκτότερους καρπούς του δέντρου της πίστεως και ποτίζεται με την παρηγορητική σιγουριά ότι ο παντοδύναμος Θεός δεν μας εγκαταλείπει ποτέ, δεν αφήνει τίποτε στην τύχη, δεν παραχωρεί τίποτα που δεν είναι προς το συμφέρον μας, δεν θα σφραγίσει ποτέ τα ώτα του στις προσευχές μας, δεν θα αποσύρει ποτέ τις επαγγελίες του, δεν θα αφήσει ασυγχώρητη καμία αμαρτία μας, δεν θα αρνηθεί ποτέ το ήμαρτον του μετανοημένου. Αν ο άνθρωπος δεν έχει πίστη και ελπίδα τότε καταβροχθίζεται από το κενό που κουβαλάει μέσα του, ζει μια επίγεια κόλαση υπαρξιακής αγωνίας ή ακόμα χειρότερα αναισθητοποιείται σκόπιμα και συμπεριφέρεται σαν τετράποδο χωρίς ανώτερο προορισμό. Για την κορυφαία αρετή της αγάπης, ο Απόστολος Παύλος έγραψε ένα κείμενο άφταστης τελειότητας στην Α’ Επιστολή προς Κορινθίους, τον εκπληκτικό ύμνο της αγάπης. «Και εάν ακόμη έχω όλη την πίστη ώστε να μετακινώ όρη, αλλά δεν έχω όμως αγάπη, δεν είμαι τίποτε», μας λέει ο Παύλος. Η αληθινή αγάπη δεν ζητεί τα δικά της συμφέροντα. Εδώ είναι πάνω απ’ όλα το σημείο – κλειδί που ορίζει ο Απόστολος, όπου σκοντάφτουν όλες οι ψευτο-αγάπες του πλανεμένου καιρού μας. Όλα τα είδη υποτιθέμενης αγάπης που επικαλείται η πονηρία του ανθρώπου, κρύβουν συμφέρον, κρύβουν σκοπό, κρύβουν ιδιοτέλεια. Δεν είναι κένωση του εαυτού όπως η αληθινή αγάπη, αλλά συγκεκαλυμμένη πλεονεξία για λογαριασμό του «εγώ» μας. Η πραγματική αγάπη είναι τόσο δυνατή αρετή που ασκεί ακαταμάχητη γοητεία στις ψυχές, δίνει φτερά στους πονεμένους, αγιάζει τους καταφρονημένους, μηδενίζει την επιρροή του κακού, διαλύει τη σκιά του θανάτου, λυγίζει και τους πιο σκληρόκαρδους χαρακτήρες, μεταμορφώνει ζωές, αποκαθιστά την ισορροπία της φύσης και της κοινωνίας, φιλιώνει τα άνισα και τα ανόμοια, εξαλείφει την αδικία, κάμπτει την οργή του Θεού, εξασφαλίζει το υπέρτατο αγαθό της ειρήνης, αλλάζει ακόμα και την ίδια τη ροή της ιστορίας. Η αγάπη δεν είναι μόνο η τελειότερη αρετή, αλλά είναι συνάμα και η γενεσιουργός αιτία της αρετής. Κάθε αρετής. Και η αγάπη του Χριστού συνυπάρχει πάντοτε με την αλήθεια, ειδάλλως δεν είναι αγάπη αλλά σκιά πλάνης. Όπως γράφει ο Ιερός Αυγουστίνος: «η αγάπη πρέπει να φωτίζεται από την αλήθεια και η αλήθεια από την αγάπη». Απαύγασμα της αγάπης, της αλήθειας, της πίστης και της ελπίδας είναι η σοφία, η κατά Θεόν ορθοφροσύνη που θωρακίζει όλες τις αρετές του χριστιανού και τον προικίζει με ένα κορυφαίο πνευματικό όπλο, εκείνο της διάκρισης. Όλες οι στεναχώριες, όλα τα άγχη, όλες οι ψυχοσωματικές παθήσεις, όλες οι λύπες και οι οδύνες φυτρώνουν σε ψυχές που στερούνται πίστης, ελπίδας και αγάπης. Αυτές οι τρεις αρετές είναι ελιξίρια σωτηρίας γι’ αυτή τη ζωή και για τη μέλλουσα. Δεμένες μεταξύ τους, όπως οι θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, που στάθηκαν μαζί στον θάνατο – μαζί και στην αιώνια χαρά που τους περίμενε.

Τα παιχνίδια με Τράμπ και Χαφτάρ εξόργισαν την Κίνα - «Η Λιβύη θα παραμείνει στην τουρκική σφαίρα επιρροής», λένε οι Κινέζοι! Ο Tράμπ προσπάθησε να βάλει ανάχωμα στην κινέζικη επιρροή στη Λιβύη , τo Ισραήλ ρίχτηκε στη... μάχη για τον East med και η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση Ένας γεωπολιτικός κυκλώνας με διακύβευμα τους στρατηγικούς κόμβους των εφοδιαστικών αλυσίδων έχει ξεσπάσει στην Ανατολική Μεσόγειο και φαίνεται ότι στο... μάτι αυτού βρίσκονται  η Τουρκία, το Ισραήλ, η Λιβύη και η Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, το γεωπολιτικό παιχνίδι της κυβέρνησης της Βεγγάζης με την Ελλάδα φαίνεται να έχει εξοργίσει την Κίνα, αφού το Πεκίνο θεωρεί ότι η ένταξη της Λιβύης στους ενεργειακούς, στρατηγικούς σχεδιασμούς της Δύσης συνιστά σοβαρό εμπόδιο για το Εγχείρημα Belt and Road. Παράλληλα, η κινέζικη διπλωματία φέρεται αποφασισμένη να ματαιώσει την ένταξη της Λιβύης στα σχέδια για τον αγωγό Eastmed , στον οποίο συμμετέχουν μεταξύ άλλων Ελλάδα και Ισραήλ. Και αυτό διότι το Πεκίνο ερμηνεύει τις πρωτοβουλίες της Ελλάδας και του Ισραήλ ως κινήσεις που εντάσσονται στο ευρύτερο εγχείρημα του Imec - του (αμερικανικής έμπνευσης) εμπορικού διαδρόμου που ξεκινά από την Ινδία , περνάει από τη Μέση Ανατολή, καταλήγει στην Ευρώπη και θεωρείται εξόχως ανταγωνιστικός απέναντι στον κινεζικό «δρόμο του Μεταξιού». Η Λιβύη στο επίκεντρο ενός νέου Ψυχρού Πολέμου Στην ευρύτερη γειτονιά μας, περισσότερες από 700 ημέρες γενοκτονίας στη Λωρίδα της Γάζας έχουν περάσει , αλλά το μόνο που προσέφερε η διεθνής κοινότητα είναι μια ακόμα φιλότιμη προσπάθεια αποστολής ενός ακόμη πλοίου με ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Αυτή η ντροπή είναι ορατή στον ισλαμικό κόσμο, όπου, εκτός από την παλαιστινιακή αντίσταση και τους περιφερειακούς συμμάχους της από τον Άξονα Αντίστασης, δεν υπάρχει καμία άλλη δραστηριότητα υπέρ των Παλαιστινίων. Εν τω μεταξύ,  από τη Λιβύη έρχονται ειδήσεις που συμβολίζουν την αρχή ενός νέου Ψυχρού Πολέμου στην περιοχή. Αρχικά, αρκετοί πολιτικοί από την Τρίπολη προσπαθούν να κατευνάσουν τον Tράμπ και το Ισραήλ , έπειτα οι πρώην εχθροί συναντιούνται για να βάλουν τέλος στη διαίρεση της Λιβύης, και τέλος οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις αποφασίζουν να κάνουν τη Λιβύη σημαντικό εφαλτήριο για τα μεγάλα τους σχέδια , κάτι που προμηνύει μελλοντικές συγκρούσεις στη Μεσόγειο... Ο Tράμπ προσπάθησε να βάλει ανάχωμα στην κινέζικη επιρροή στη Λιβύη - To Ισραήλ ρίχτηκε στη... μάχη για τον Eastmed Εκτός από το τυπικό βήμα της «ικανοποίησης» των Ρεπουμπλικανών μέσω υπηρεσιών στο καθεστώς Netanyahu , οι πολιτοφυλακές της δυτικής Λιβύης αποφάσισαν να παρέχουν στους Αμερικανούς συμβόλαια για πετρέλαιο , ενώ ο γιος του Haftar αποφάσισε να κάνει το ίδιο στην ανατολική χώρα. Αυτή η δραστηριότητα των Νεοσυντηρητικών συνδέεται με την προσπάθεια να μπει ένα ανάχωμα στην κινεζική επιρροή στη Λιβύη. Όσον αφορά το Ισραήλ, παρά την ισχυρή του επιθυμία να εκδιώξει βίαια τους Παλαιστινίους από τη γη τους και να τους στείλουν στην έρημο της Λιβύης , η πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης Netanyahu είναι να εξασφαλίσει τον αγωγό EastMed στο πλαίσιο του Ινδικού Οικονομικού Διαδρόμου (αποκαλούμενου και ως IMEC ). Επομένως, η στρατιωτική παρουσία των Τούρκων στη Λιβύη και η οικονομική δραστηριότητα των Κινέζων συνιστούν πραγματική πρόκληση για τις φιλοδοξίες του Ισραήλ. Το κινέζικο Belt and Road, οι δομικές αντιφάσεις της Λιβύης και η ΑΟΖ με την Ελλάδα Μετά τη συνάντηση του Haftar με τον İbrahim Kalın , μπορεί να ειπωθεί ότι οι Αμερικανοί και οι σιωνιστές έχασαν τη μάχη για τη Λιβύη από τους Κινέζους και τους Τούρκους , αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν παράγοντες που στηρίζουν τους Νεοσυντηρητικούς και θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν τη Λιβύη, καθυστερώντας έτσι την κατασκευή υποδομών από τους Κινέζους στο πλαίσιο του έργου One Belt, One Road. Έπειτα, ακολούθησε μία ακόμη ανατροπή με τον Έλληνα ΥΠΕΞ Γιώργο Γεραπετρίτη να αναγγέλει έναρξη νέων διαδικασιών για τη χάραξη ΑΟΖ με την Λιβύη , ενώ είχε προηγηθεί και η συνάντησή του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας με τον γιο του Χαφτάρ. Επιπλέον, προκύπτουν και άλλες αντιφάσεις στην περίπτωση της Λιβύης , όπως οι εσωτερικές συγκρούσεις, η δραστηριότητα του ISIS και οι φιλοδοξίες των πολιτικών. Ωστόσο, γενικά, η διαδικασία ενσωμάτωσης μιας ενιαίας Λιβύης στον Σινο-Τουρκικό άξονα έχει ξεκινήσει και οι πλευρές κινούνται αργά προς μια στρατηγική συμμαχία, που θέτουν σοβαρά εμπόδια τόσο στα σχεδια του Ισραήλ, όσο και της συμμάχου του, Ελλάδας, στην ευρύτερη περιοχή. Οι αντιφάσεις στη Λιβύη δείχνουν... γεωπολιτική θύελλα στην Ανατολική Μεσόγειο Παρ’ όλα αυτά, οι Λίβυοι θα πρέπει να περάσουν από πολλά και δύσκολα στάδια μέχρι να βρουν μία οριστική πολιτική διέξοδο από τα δεινά που τους μαστίζουν, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή της χώρας. Η διαίρεση εντός των ενόπλων δυνάμεων της Τρίπολης σε φατριές εξακολουθεί να δημιουργεί χάος στον τομέα της ασφάλειας. Ταυτόχρονα, δύσκολα η δικτατορία των στρατιωτικών δύσκολα θα λάβει αυθεντική λαϊκή νομιμοποίηση , όπως επιθυμεί ο Haftar εδώ και καιρό. Μην ξεχνάμε, επίσης, την εξωτερική επιρροή, για παράδειγμα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία δεν ενδιαφέρονται για την ενίσχυση της Τουρκίας και ταυτόχρονα δεν θέλουν να εξυπηρετήσουν το Ισραήλ, πυροδοτώντας μια νέα σύγκρουση στη Λιβύη. Με λίγα λόγια , νέες προκλήσεις περιμένουν τους Λίβυους , αλλά ο δρόμος της χώρας φαίνεται να έχει καθοριστεί ήδη, στο πλαίσιο της στρατηγικής της Κίνας. Το μεγάλο ερώτημα είναι το τι θέση θα κρατήσει η Ελλάδα, όταν ξεσπάσει η μεγάλη γεωπολιτική θύελλα με επίκεντρο τη χώρα της Βόρειας Αφρικής...  Πόσο βαθιά θα εμπλακεί η ελληνική διπλωματία και, κυρίως, σε ποια πλευρά αυτής της κολοσσιαίας σύγκρουσης... bankningnews